Eigenlijk heb ik wel een boontje voor Belgische muziek. Noem het patriotisme (dat is het zeker niet) of wat dan ook maar als er in dit Belgenlandje een groep opduikt waarvan je een “wow”-gevoel hebt dan ben je dubbel gelukkig.
De undergroundpers is laaiend wild van hun nieuwe album ‘Brutally honest’ (wij ook, of wat dacht je?) en vanaf het moment dat je de CD in je speler steekt, weet je waarom : loeiharde en vlijmscherpe rock met vrouwelijke vocals, een garagesound die je terug doet denken aan het betere werk van Touch & Go en een frontvrouw om van achter over te vallen.
En kijk, op momenten dat ze het podium niet onveilig maakt, wil Debby zelfs een uitgebreide babbel met ons doen!

HALLO, ZEG HET EENS….ZIJN HET ALLEMAAL ZULKE VRIENDELIJKE MENSEN IN VERONA?

DEBBY TERMONIA: Vreemde openingsvraag! Maar euhm... Om hierop te antwoorden: Jazeker!
Afgelopen zomer kwamen we tijdens een vakantie in Verona terecht. Een erg aangename verrassing. Fijne mensen, gezellige straten, lekker eten... Niets dan lof dus over Verona.
Het enige minpunt is wel dat ze daar een beetje achterdochtig zijn. Zo staan er aan alle invalswegen van de stad camera’s waarmee de ordediensten de nummerplaten van vreemde auto’s fotograferen. Als je in de stad wil overnachten moeten de hoteliers je kenteken aan de plaatselijke politie doorgeven. Als dat niet gebeurt, slepen ze je wagen weg.
Beetje vreemde werkwijze. Maar ja... Zo heeft iedereen zijn eigenaardigheden.

WE ZULLEN ER REKENING MET HOUDEN ALS WE DAAR OOIT VERZEILD GERAKEN. JULLIE ZIJN EEN VRIJ NIEUWE GROEP MAAR TOCH HEBBEN JULLIE REEDS 2 CD’S OP JULLIE ACTIEF. ZIJN JULLIE WORKAHOLICS?
DEBBY : Wij? Workaholics? Mmmm... Misschien een beetje. Want voor ons was het gewoon vanzelfsprekend dat die tweede plaat er zou komen.
We bestaan ondertussen 3 jaar. Dat is één plaat om de 18 maanden. Geen slecht gemiddelde, toch?
Voor ons is het schrijven van nummers trouwens geen echte opdracht. Het gebeurt gewoon. Al hebben we voor deze plaat wel enkele bewuste schrijfsessies moeten inlassen. We speelden zo vaak dat we soms gewoon geen tijd hadden om te repeteren en aan nummers te werken. Daarop pasten we de deadline-techniek toe. We kruisten een datum aan in onze agenda’s. Voor die dag moesten al onze nummers klaar zijn. Die methode bleek te werken. Onder tijdsdruk presteren we het best.

ZOU IK OOK MOETEN DOEN… HET EERSTE WAT IK DACHT TOEN IK JULLIE HOORDE WAS DAT JULLIE NIET ECHT BELGISCH KLONKEN……
DEBBY: Dat is fijn om te horen! Wanneer we zelf naar platen luisteren merken we altijd een groot verschil op tussen buitenlandse en Belgische muziek.
De manier waarop groepen uit ons land hun muziek opnemen, mixen of masteren herken je meteen. Ze klinken te zuiver. Soms zelf een beetje te braaf.
Tijdens het opnemen kozen we resoluut voor de manier waarop heel wat Amerikaanse garageplaten opgenomen worden. Het mocht allemaal wat vuiler en rauwer klinken. Ook tijdens het mixen en masteren zagen we er nauwlettend op toe dat de weerhaakjes niet verdwenen. Het moest gewoon knallen. Zonder pardon!

EN DAT WERKT BLIJKBAAR OOK… DOORDAT JULLIE MOEILIJK TE CATEGORIZEREN ZIJN, BESTAAT ER GEEN GEVAAR DAT JULLIE DAARDOOR EEN BEETJE UIT DE BOOT VALLEN QUA PERSAANDACHT EN ZO?
DEBBY : Het is in België sowieso niet makkelijk om de pers te halen. In ons kleine landje varen de meeste magazines en kranten mee met de stroom. Tegenwoordig zijn de spotlights gericht op jonge bands die springerige poprock maken. Ook folk en retro-stuff doen het goed.
Of zoiets niet frustrerend is? Niet echt. Het geeft ons de vrijheid om ons eigen ding te doen.
We hoeven ons geen zorgen te maken of een nummer radiovriendelijk genoeg is. Wij houden ons alleen met de kwalteit van de song bezig. Net zoals onze grote voorbeelden dat doen. Die draaien ze trouwens ook zelden of nooit op de radio. Kan jij je nog herinneren wanneer je voor het laatst Grinderman, Iggy Pop of Jon Spencer Blues Explosion op de radio hoorde? Ik niet.

IK HEB GEEN RADIO DUS AAN MIJ MOET JE HET NIET VRAGEN… OVER PERS GESPROKEN….ENKEL MAAR POSITIEVE REVIEWS GEZIEN. VERTAALT DIT ZICH OOK NAAR HET PUBLIEK?
DEBBY: Die positieve recensies zijn erg leuk. Maar ze zijn erg tijdsgebonden aan de release van een album. Ook de positieve mond-aan-mond reclame na een optreden is erg belangrijk. Als we van een concertorganisator te horen krijgen dat hij ons boekte omdat een van zijn vrienden laaiend enthousiast was na het zien van onze show, dan doet dat enorm veel plezier.
Een goede recensie is een ding, maar je moet het als groep natuurlijk ook op het podium kunnen waarmaken. En dat doen we.

AAN JULLIE CD HEEFT ER HEEL WAT BEROEMD VOLK MEEGEWERKT.
ZIJN JULLIE ZELF OP ZOEK NAAR DIE MENSEN GEGAAN OF ZIJN ZE ZELF NAAR JULLIE TOEGESTAPT?
DEBBY: Door ons werk leerden we Willy Willy en Frankie Saenen kennen.
Ze vonden dat we leuke muziek maakten. Wanneer we elkaar tegen het lijf liepen, kwam de band altijd wel eens ter sprake. Toen we aan onze nieuwe plaat werkten hadden we voor een van onze nummers een dreigende piano-riff in gedachten. Omdat niemand van ons dat instrument op de juiste manier kon inspelen, belden we naar Frankie. Hij is drummer, maar speelt een aardig stukje piano. Hij doet dat op een erg percussieve manier. Na enkele takes stond de juiste pianoriedel op band. Willy Willy voegde daar dan nog een ijzingwekkende gitaarsolo aan toe. Alles verliep zonder moeite. Ze wisten meteen wat we nodig hadden. Het zijn echte vakmannen. Het was ook een erg vreemde ervaring. Toen we tieners waren, gingen we naar optredens van The Scabs en hingen er posters met Frankie en Willy in onze slaapkamer.  Nu stonden die kerels in onze studio te spelen. Helemaal uit vrije wil. Gewoon omdat ze onze muziek tof vinden. Dat is toch wel straf, hé?

IK HEB JULLIE MUZIEK NOG NOOIT LIVE GEHOORD MAAR AFGAANDE OP JULLIE CD HEB IK MAAR EEN GEDACHTE : WAT EEN FANTASTISCHE LIVEBAND MOET DAT ZIJN EN ALS JE DE FOTOS ZIET DAN GEEFT DEBBY ZICH HELEMAAL, NIET?
DEBBY: Wanneer we live spelen zetten we ons in voor 100%. Tijdens zo een optreden gaan we volledig op in onze muziek. Dan vergeten we even wat er buiten het podium gebeurt. Een erg vreemde ervaring. De dag na een optreden sta ik gegarandeerd vol met blauwe plekken. Ik heb dan vaak geen flauw benul waar die vandaan komen. Maar als ik de foto’s van onze live-optredens zie, is dat mysterie snel opgelost.”

OM DAAR WAT VERDER OP TE GAAN, IS ER EEN GROOT VERSCHIL TUSSEN DE GROEP LIVE EN OP CD?
DEBBY: “Eigenlijk niet. Op cd kunnen er wel enkel extra gitaren of arrangementen staan, maar in principe klinkt alles hetzelfde. De basistracks van de cd zijn ook live ingespeeld. Op vier uur stonden ze op band. Allemaal samen in een ruimte. Zonder clicktrack want dat beïnvloedt de spontaniteit. Maar zoiets kan natuurlijk alleen maar als iedereen op elkaar ingespeeld is en zijn instrument ten volle beheerst.

IK KON HET OOK NIET LATEN OM DEBBY TE VERGELIJKEN MET PJ HARVEY, RAAK JE DAT NOOIT BEU?
DEBBY: Stilletjes aan wel, ja.  Het stemgeluid lijkt misschien wel wat op elkaar. Maar dat beschouw ik eerder als een compliment.
Bij deze tweede plaat heeft de muziek meer raakpunten met dingen als Jon Spencer Blues Explosion, Iggy Pop, Urban Dance Squad en Rage Against The Machine.

’BRUTALLY HONEST’ IS DAT GEEN VETTE KNIPOOG NAAR GROEPJES DIE ENKEL ROCK ’N ROLL MAKEN OM TOT EEN BEPAALDE SCENE TE BEHOREN?
DEBBY: Niet echt. De titel verwijst gewoon naar de manier waarop we met onze muziek omgaan. What you see is what you get. Gewoon erg opwindende rock’n’roll. Zonder marketingtrucs.

JESSE HOFF HEEFT EEN SPECIALE GITAARVERSTERKER VOOR JULLIE GEMAAKT. HOE KON JE ZO IEMAND OVERTUIGEN? IK BEDOEL DIE MOET TOCH STERK IN DE GROEP GELOVEN OF NIET?
DEBBY: De man kwam ons tegen op my space. Hij vond onze muziek goed en stuurde ons een mailtje om ons te complimenteren.
Toen we hem googleden bleek hij de gitaartechnieker van o.a. The Black Crows, Jeff Beck, Eric Clapton en The Verve te zijn. We stuurden hem dan ook een mailtje om hem wat tips i.v.m. ons gitaargeluid te vragen. Voor we het goed en wel beseften,werkte hij aan een  gitaarversterker die speciaal op ons geluid afgestemd was. We zijn het ding persoonlijk in London gaan oppikken. Jesse trok een hele namiddag voor ons uit.
Hij demonstreerde de amp en deed nog wat kleine aanpassingen. Het geluid van de versterker paste perfect bij onze plaat. Ook live heeft het versterkertje heel wat bijval.
Na elke show komen de gitaarliefhebbers uit de zaal naar het kastje kijken.
En dat is ook begrijpelijk: Vooraan schroefde Jesse een plaatje waar het woord ‘Lajzy’ staat. Een verwijzing naar zijn eigen bijnaam ‘Lazy J’. Ik zag trouwens dat nu ook Pete Thownsend van The Who een Lazy J-versterker heeft. Qua referentie kan dat wel tellen.

JULLIE PLAAT IS IN EIGEN BEHEER OPGENOMEN. HOE VOELT DAT VOOR EEN GROEP IN EEN TIJDPERK WAAR MUZIKANTEN GECONFRONTEERD WORDEN MET DOWNLOADS HIER EN DOWNLOADS DAAR?
DEBBIE: Downloads zijn de toekomst. Onze eerste plaat werd trouwens exclusief uitgebracht door het Belgische download-label THE WAB.
We hebben er geen enkel probleem mee dat onze muziek zich over het internet verspreidt.
We lieten de cd persen omdat heel wat mensen, waaronder wijzelf, veel plezier beleven aan zo een schijfje. Wat naar de hoes kijken, de inlayteksten lezen... Voor wie dat overbodig vindt, is er nog de downloadversie op iTunes.”

HET LAATSTE WOORD IS AAN JULLIE……………….
DEBBIE: Mooi zo! Dan kunnen we even reclame maken.
‘Brutally Honest’ is het makkelijkst te verkrijgen via www.gentlemenofverona.com of tijdens optredens. MP3-liefhebbers vinden ons op iTunes. Haal dus je geld maar boven en... BUY IT NOW! Hahahaha..”

INFO http://www.gentlemenofverona.com