Ik was zot content. Elliott Murphy stemde toe om het interview in de Franse hoofdstad af te nemen. Mijn hoofredacteur tekende echter bezwaar aan. ‘Ghys, het is crisis. Er moet bespaard worden!’. Uiteindelijk vond het vraaggesprek telefonisch plaats.

Ik lees hem mijn introductie voor: ‘Lang geleden arriveerde je als een rockster op een optreden met een Volvo break met Zwitserse nummerplaat en geblindeerde ramen.’
Murphy: ‘Helaas, dat was de wagen van mijn manager.’
‘De kleedkamer bevond zich boven. Het was zichtbaar moeilijk voor jou en je puntschoenen om boven te raken.’ (hij lacht)
Je schreef in het gastenboek: ‘Everything was fine, but there were only five bananas … ‘ (lacht harder).

Elliott Murphy is niet de eerste de beste. Hij staat al 40 jaar op de planken, heeft meer dan 30 cd’s op de teller, gaf 5 boeken uit en speelde zo’n dikke 3000 concerten. Wat meer is, hij mag zich de persoonlijke vriend van Bruce Springsteen noemen.

Hoe lang woon je al in Parijs en waarom verliet je New York?
Ik woon 25 jaar in Parijs. Ik was er voor het eerst in 1971 en speelde toen in de metro. Ik hou van Europa met steden als Amsterdam, Brussel, Barcelona … Ik bracht 4 platen uit in de jaren 70 en ze hadden meer impact in Europa dan in Amerika. Mijn meeste shows waren in Europa en ik had er een groter publiek. Vandaar. De concerten in Frankrijk trokken veel volk. Hoewel het niet duidelijk was of ze mijn teksten verstonden (lacht). Eenmaal per jaar ga ik terug naar New York.

Ben je zeker dat het geen vrouwenhistorie was?
You make me laugh again. Neen hoor, ik ontmoette mijn vrouw Françoise pas in 1983.

Wat in de Franse cultuur trekt je aan?
Eerst en vooral de Franse geschiedenis. Zelfs rock ’n roll is er een deel van de cultuur. Uiteraard stel ik de niet te evenaren gastronomie op prijs. En last but not least de vrouwen. Zoals alles in Frankrijk hebben die stijl.

Hoe sta je tegenover hun wijncultuur en alcohol in het algemeen?
Dat is een individuele zaak. Ieder moet dit voor zich uitmaken. Lang geleden besliste ik om te stoppen met drinken.

Hoe ontmoette je jouw gitarist Olivier Durand?
Via een journalist van het prominente Franse muziektijdschrift Rock & Folk. Ik was op zoek naar een gitaarspeler. Olivier speelde in de bekende Franse groep Little Bob Story en is van de havenstad Le Havre. Dit is zowat het Liverpool van Frankrijk.

Aha, The Beatles waren eigenlijk Fransen.
You are a funny guy.

Op welke van je cd’s ben je het meest fier?
Ongetwijfeld op mijn debuutalbum Aquashow uit 1973 dat opent met Last of the Rockstars. Deze lp werd samen met Bruce Springsteen’s tweede album in het magazine Rolling Stone beschreven als de beste Dylan sinds 1968. Zo kregen we beiden een ‘Nieuwe Dylan’ stempel. Trouwens, Aquashow werd recent uitgeroepen tot Album Classic door het prestigieuze Uncut magazine van Engeland.
Aan de cd ‘12’ uit 1990 heb ik hele goede herinneringen omdat dan mijn zoon Gaspard geboren is en de recente EP Intime omdat hij die geproduceerd heeft.

Op welke van je songs ben je het meest trots?
Songs zijn als je kinderen. Je houdt van allemaal. Sommige ervan zijn evergreens zoals bepaalde tracks op Aquashow. Ik beschik over een goeie 200 composities en kies uit zo’n 115 wat ik live zal spelen.

Op welke songs van andere artiesten ben je jaloers?
Daar vraag je me wat. Like a Rolling Stone van Dylan of Born to Run van Springsteen. Ik wens dat ik ze geschreven had. Ik verkies vooral singer-songwriters als Leonard Cohen, Joni Mitchell en Bob Dylan.

Naast muzikant ben je ook schrijver. Welke boeken beveel je aan?
Zonder twijfel On the Road van Jack Kerouac en Julian Barnes met A Sense of an Ending.

Je werkte samen met Patrick Riguelle.
Ik liep hem tegen het lijf in een studio in Brussel. We speelden enkele shows samen. Hij verzorgde de background vocals en speelde lap steel op mijn cd’s Soul Surfing en Murphy gets Muddy. Hij heeft een verbazingwekkende stem ondanks het feit dat hij rookt als een schoorsteen. Patrick kan alle genres aan.

Je bent persoonlijk bevriend met Bruce Springsteen. Vertel.
Ik ken Bruce al sinds ‘73 en heb regelmatig contact met hem. We zijn even jong en komen beiden uit de rand van New York. Hij was onlangs op bezoek bij mij toen zijn dochter Jessica deelnam aan een jumpingconcours. Hij nodigt me iedere maal uit als hij in Europa toert. Zo hebben we samen Rock Ballad van mijn album Just a Story From America gespeeld. Samen met Bruce en mijn zoon Gaspard brachten we Born to Run. Ik was behoorlijk nerveus toen we het podium opwandelden. Zijn manager kalmeerde me: ‘Elliott, het is precies als in de goede oude tijd. Enkel voor meer mensen.’ (lacht)

Ben je jaloers op Springsteen?
Neen hoor. Hij verdient het en werkt er hard voor. Hij heeft bakken energie, is op en top professioneel en is super getalenteerd. Op de koop toe, wat een ongelooflijke showman. Ik ben wel jaloers op zijn tourcondities, zijn entourage, de catering … Kortom, alles wat errond hangt.

Je werkte samen met een karrenvracht beroemdheden. Ik neem je de biecht af.
Ik heb respect voor alle artiesten die op mijn platen meegespeeld hebben. Op Night Lights hebben we Jerry Harrison van Talking Heads en Billy Joel. Phil Collins en Mick Taylor van The Rolling Stones waren te gast op Just a Story From America. Zonder het duet met Bruce te vergeten op Selling the Gold. Op dat nummer zingt ook B.J. Scott mee, een fenomenale Brusselse zangeres van Amerikaanse origine. Of Ernie Brooks van The Modern Lovers die me geregeld tijdens concerten komt ondersteunen. David Johansen van The New York Dolls is gastvocalist op mijn live-cd Montreux ’84. Vroeger speelde ik het voorprogramma van deze excentrieke New Yorkse punkband.
Toch een extra compliment voor Mick Taylor, want dit was een onvergetelijke ervaring.

Vertel iets over Paul Rothchild, de wereldbefaamde producer van The Doors.
Hij verzorgde de opnames voor mijn tweede lp Lost Generation in diezelfde Elektra studio. Hij vertelde me heel wat over Jim Morrison. Deze leefde in het L.A. Cienega Motel in de kamer boven de parkingdoorgang. Zonder telefoon, stel je voor.

Is het gemakkelijk om als artiest te leven?
Neen, het is niet makkelijk. De condities zijn moeilijk.

Denk je er soms aan om met pensioen te gaan?
Ik heb de pensioengerechtigde leeftijd maar denk er niet aan om te stoppen. Ik kan alleen maar beter worden. Moest het te herdoen zijn, zou ik juist hetzelfde doen. Je kan je natuur niet veranderen.

Heb je suggesties voor jonge muzikanten?
Simpel: concentreer je op je muziek, het publiek en vermijd drugs.

Wat denk je over België als Amerikaan die in Parijs woont?
Certainly I do love Belgium. Het beschikt over een goed publiek met een open geest. Er zijn zeer goede muzikanten. Ik heb er al enkele genoemd maar ik denk ook aan Jacques Brel, Arno en Stromae. Jullie hebben een uitstekende muzikale cultuur.

Elliott Murphy bedankt me uitvoerig. Hij kijkt ernaar uit om opnieuw in Gistel te concerteren. Hij vindt het indrukwekkend dat de grote Marvin Gaye er gewoond heeft. Murphy speelde tijdens zijn vorige passage Sexual Healing, nota bene op Valentijnsdag. Dit was de enige maal dat hij een nummer van Marvin Gaye coverde.

Voilà, nu haast ik me naar het perron om de TGV richting Parijs te halen. Mister Murphy stond erop dat ik de drukproef persoonlijk bracht.

Elliott Murphy speelt op zaterdag 25 oktober 2014 in cc Zomerloos Gistel. Toegang € 17