The Girl Who Cried Wolf - de basis is en zal altijd toch wel blijven,  die speciale mysterieuze sfeer blijven creëren omdat we ons daar het best kunnen in vinden

Eén van de meest veelbelovende bands die ons landje rijk zijn? Tot die categorie behoort een band als The Girl who Cried Wolf zeker en vast. Op 3 augustus trad de band aan op Fonnefeesten te Lokeren. De afsluiter van dienst was The Levellers. The Girl Who Cried Wolf mocht de avond openen. We schreven het volgende over dat optreden: ''The Girl Who Cried Wolf bestaat dan ook uit muzikanten die zoveel uiteenlopende emoties uit hun instrumenten toveren. En dan hebben we het over o.a. die verschroeiende gitaar, bas en drum partijen. Telkens opnieuw wordt opgebouwd naar een climax waardoor prompt duistere gedachten het overnemen - eens je onder hypnose bent gebracht. Overgoten met een vocale inbreng van Heleen, wiens stem gaat van breekbaar naar zo intens frustratie, leed en pijn uitschreeuwen. Waardoor ze ons prompt een krop in de keel bezorgt. En dan hebben we het nog niet gehad over de inbreng van betoverende contrabas klanken, die ons in het Hemelse Paradijs doen vertoeven. Telkens met dat mysterieuze en donker randje." Het volledige verslag kunt u hier nog eens nalezen: http://www.musiczine.net/nl/festivalreviews/item/75246-fonnefeesten-2019-zaterdag-3-augustus-2019-folkse-atmosferen-doen-de-daken-er-compleet-afgaan.html

We hadden naderhand een interview met de band: Goedenavond, hoe hebben jullie het optreden ervaren, want jullie openen eigenlijk het festival? (Ook al was er gisteren al een feestelijke openingsavond)
Heleen & Samir: "Een festival openen is altijd een moeilijke taak. De mensen komen nog binnen, en zoeken nog een beetje naar de dranktentjes en zo. Onze muziek is vrij complex en duister, en dan moet je wel beetje mee zijn. Meestal spelen we dan ook voor een ander publiek dan de globale festivalganger. Maar als er enkele mensen op datzelfde regulair festival als dit, waar dus een ruim publiek op afkomt, echt mee zijn met wat er gebeurt, is dat meer dan voldoende. En dat was nu zeker het geval. Het is zelfs zo als we zien dat mensen bewonderd staan mee te knikken, of een beetje in de war staan te luisteren dat dit zelfs genoeg is om tevreden terug te kijken op zo een optreden. We hadden vandaag zeker connectie met de mensen die voor het podium stonden, dus voor ons is dit zeker geslaagd''

The Girl Who Cried wolf moet in mijn ogen niet onderdoen voor een andere band die ik een warm hart toedraag Whispering Sons. Maar terwijl die op alle grotere festivals staan en ook op het andere podia Lokerse Feesten (allemaal dik verdiend) lijkt dat bij jullie iets minder te lukken. Nochtans schopte de band het tot de finale van Red Bull Bedroom Jam, mocht al spelen op het prestigieuze Incubate. Hebt u daar een verklaring voor of is me iets ontgaan?
Michael-John: "Whispering Sons heeft de Rock Rally gewonnen en mocht vrij snel in het buitenland optreden. De band werd eigenlijk, vooral in het begin, wat genegeerd in eigen land. Maar dankzij tekenen bij een groot label, de nodige promotie en zo is dat helemaal terecht, goed gekomen. Want Whispering Sons brengt ook vrij duistere muziek, en is live een hele ervaring. Die erkenning is dus helemaal terecht. Chapeau! Wijzelf blijven wat hangen in de underground. Mede doordat we alles nog zelf doen. Daar komt binnenkort verandering in, want we gaan onze volgende schijf uitbrengen via een vrij grote label en hopen dat we dan wel worden opgemerkt. Bovendien, en dat is toch ook belangrijk, is het landschap van Belgische bands zeer groot. Er is gewoon teveel concurrentie waardoor de speelkans kleiner is en dat je veel geluk moet hebben om - naar een ruim publiek toe - echt ontdekt te worden''

Heeft dat laatste , speelkans, ook niet te maken met die typische Belgische mentaliteit? Als jullie een Engelse band waren stonden jullie sowieso in grotere zalen en zo?
" Het is inderdaad zo dat het moeilijker is voor een Belgische band om op te treden in zalen als bijvoorbeeld Botanique of zo, terwijl een obscure Australische band daar wel staat. Dat is inderdaad die typische Belgische mentaliteit. Sommige bands zijn zelfs eerst bekend in het buitenland, eer ze doorbreken in eigen land''

Jullie doen eigenlijk alles zelf. Zo las ik een interview dat zangeres Heleen Destruyver zelf de sprookjesachtige figuren op de hoes zelf heeft geïllustreerd? Ik las zelf iets over tattoos?
Heleen: "We hebben inderdaad de tekening van 'Three Beggars and the thief' zelf gemaakt, grafisch en zo ook. De bedoeling was om de tekeningen te verloten, en dat daar tattoos zouden worden van gezet, maar dat is daar niet van gekomen. De interesse om zoiets te doen is er zeker, Misschien iets voor de volgende plaat. Maar we werken dus zeker eveneens nauw samen wat betreft die tekeningen, de grafische kant van de zaak en zo. En die tatoeages is zeker iets om verder uit te werken naar de toekomst toe. "

De laatste schijf die ik van jullie had besproken was de EP 'Three Beggars and the thief'. Zat daar een verhaal achter? Het leek me een soort sage en legende verhaal, zoals hier in Lokeren Reinard de vos. Ik heb vernomen dat het iets te maken heeft met een Russisch verhaal?
Samir: "Het concept van de film boeide me. Ik ben teksten beginnen schrijven rond dat concept in deze film. Het gaat ook over Russische folklore. Maar vooral vrouwen die kritisch is voor wat ze als vrouw meemaakt, en dat zit in die film enorm verweven. Dit sprak me, naast die typische Russische folklore, sprak me enorm aan. Vooral toch een wereld waar we misschien weinig van weten. ''

Ik kreeg ook het gevoel dat de muziek perfect aansluit bij het dier dat werd uitgebeeld. Klopt dit? Tot het gracieuze van de ree (The Deer) tot het toch donkere en mysterieuze van een kraai (The Crow). Vertel eens wat meer daarover.
"We hebben daar veel aan veranderd, zo was de titel van “The Deer” in eerste instantie “White Noise”. We hebben bewust gekozen om aan dat concept dus intensief te werken, tot we de juiste manier hebben gevonden om dus zowel de titels als de muziek er rond te doen kloppen, want ook dat was belangrijk voor dit uitzonderlijke concept gebaseerd op die film''

Ik las dat er een nieuwe plaat uitkomt. Is dit ook een soort concept plaat? Met andere woorden waaraan mogen de fans zich verwachten?
Michael -John: "Vorig jaar - 30 november - brachten we en plaat uit 'A(r)mor' . We zullen die plaat nu uitbrengen via een label. Dat zal eind van dit jaar of begin volgend jaar zijn, en zal een volledige plaat zijn dus geen EP. De plaat komt uit via Weyrd Son Records''

The Girl Who Cried Wolf heeft altijd grenzen verlegd binnen dat 'aanbieden van Emotionele paden'. Vooral die mysterieuze duisternis spreekt tot de verbeelding, mogen we op de nieuwe plaat meer van hetzelfde verwachten, of slaan jullie andere wegen in?
Samir: "Onze muziek zal wel altijd die richting uitgaan. We kunnen misschien eens proberen met een hip hop plaat maar nee. Daar kan misschien iets meer elektronische muziek tussen zitten, of iets lichtvoetiger. Maar de basis is en zal altijd toch wel zijn die speciale sfeer blijven creëren omdat we ons daar het best kunnen in vinden''

We kunnen het opzoeken, maar zijn wat lui. Waar kunnen we de band nog live zien deze zomer? Zijn er naast de release van een nieuwe plaat, ook plannen voor concerten in het najaar?
Samir & Michael-John: "Wat live concerten betreft nergens eigenlijk, we gaan ons volop concentreren op die nieuwe plaat, links en recht kunnen daar nog wel concertjes bijkomen. Maar je zult ons een tijdje niet meer zien op menig podia, tot die nieuwe plaat dus uitkomt''

Als je terugkijkt op wat jullie reeds hebben bereikt, zijn jullie tevreden? Zijn er dingen die je nu anders zou aanpakken?
"Eigenlijk is het gewoon een leerproces, anders aanpakken? Nee en ja. Maar automatisch leer je gewoon bij, je slaat een bladzijde om en leert uit wat eventueel mis is gelopen of je anders zou kunnen aanpakken zowel organisatorisch en dergelijke meer. Laat het ons daar bij houden eigenlijk. Maar we zijn best tevreden, maar we zijn ook klaar voor die volgende stap voorwaarts nu''

Wat zijn eigenlijk de verdere toekomstplannen? Is er een soort - laten ons stellen - einddoel?
"We zouden toch zeer graag meer in het buitenland spelen, vooral dan Duitsland. Er is daar een ruim publiek voor dat soort muziek dat we brengen. Als dat moest lukken? Dat is zeker een doel op zich. Of in de Oost Blok landen. Ook daar is er een publiek voor onze muziek''

En hebt u daar een verklaring voor waarom dat tot nu toe nog niet is gelukt?
''De juiste promotie vinden, zoals we daarnet al hadden aangegeven. We hebben wel al in Nederland gestaan maar nog niet in Frankrijk of dus ja Duitsland. En met de juiste promotie lukt dat sowieso wel. We hopen dat doel dus via het label en de promotie rond die nieuwe plaat wel te bereiken volgend jaar''

Je kunt aan de sociale media en streamings zoals Spotify niet meer voorbijgaan in deze tijden. Is dat volgens jullie een zegen of een vloek?
"Het is vrij complex, je kunt er niet omheen. Zonder die sociale media en ook spotify wordt je bijna niet meer herkend. Iedereen zit op die sociale media, voor een band is het dus belangrijk om daar mee bezig te zijn om uzelf te promoten. Je ziet dat ook aan het groot aantal bands die naar voor komen, het lijkt wel alsof er bijvoorbeeld een grote markt is voor obscure black metal bands terwijl doorsnee rock bandjes verdwenen zijn, bij wijze van spreken. Net doordat die obscure bands zichzelf doorgaans voortdurend promoten door middel van die sociale media.
Dus ja, als gebruiksvoorwerp om ervoor te zorgen dat het publiek u leert kennen is de sociale media nodig. En kan spotify een goed middel zijn om uw muziek te promoten. Laat het ons daar bij houden. Echter daar rijk door worden is moeilijk. Zeker via verkoop door spotify lukt dat eigenlijk niet om daar iets mee te verdienen. Maar een springplank kan dit zeker zijn''

Bedankt voor dit fijne gesprek, en vooral enorm veel succes met jullie nieuwe plaat. Waaraan ook wij de nodige aandacht zullen schenken, uiteraard