logo_musiczine_nl

Talen

Zoek artikels

Volg ons !

Facebook Instagram Myspace Myspace

best navigatie

concours_200_nl

Inloggen

Onze partners

Onze partners

Laatste concert - festival

Depeche Mode - ...
ufomammut_4ad_0...

Steven De Bruyn - Zelf houd ik enorm van de klank van een gitaar, maar de mondharmonica heeft mij gekozen en daarmee zal ik mijn pad verder proberen te zetten Aanbevolen

Geschreven door - -

Steven De Bruyn - Zelf houd ik enorm van de klank van een gitaar, maar de mondharmonica heeft mij gekozen en daarmee zal ik mijn pad verder proberen te zetten

Als mondharmonica virtuoos heeft Steven De Bruyn ondertussen voldoende zijn stempel gedrukt op de blues en aanverwante stijlen. Dit door van zijn medewerking bij bands als El Fish en The Rhythm Junks. Maar ook aan bands en artiesten als Zap Mama , Raymond van het Groenewoud, Eugene Chadbourne en het Brussels Philharmonic leende hij zijn mondharmonica kunsten. Hij speelde op  nationale en internationale podia die virtuositeit en zin voor experimenteren voldoende uiten .
De man is uitgegroeid tot één van de grootste mondharmonica talenten die ons land rijk is.  Steven De Bruyn vond het nu tijd worden om een solo plaat uit te brengen. 'The Eternal Perhaps' werd op 10 januari voorgesteld in een goed vol gelopen AB Club.
Het volledige verslag kunt u hier nog eens nalezen: http://www.musiczine.net/nl/concertreviews/item/76961-steven-de-bruyn-de-magie-van-de-mondharmonica-tot-het-oneindige-uit-de-doeken-gedaan.html
We hadden in Koffiehuis 'Het Moment' in Gent reeds een fijn gesprek met Steven over o.a. dat bijzondere instrument de mondharmonica, zijn solo plaat, de ontmoeting met Toots Thielemans en het leven in de Stad als inspiratiebron voor zijn solo plaat.

Steven, om met de deur in huis te vallen, wat is er zo bijzonder aan de mondharmonica? Wat spreekt u aan, aan dat instrument?
Mondharmonica is één van de instrumenten die het dichtst aanleunen bij de stem. Het is ook een ontwapenend instrument, het is niet zo groot en je kunt het in uw binnenzak steken. En toch kun je er een hele wereld uit toveren, dat is zo fascinerend aan de mondharmonica.

Op een YouTube filmpje leg je de mogelijkheden ervan uit, die zijn eindeloos? Ik zag zelfs iets van Spaanse manier van spelen? Vertel er eens iets meer over
Op een bepaald moment had ik een hele reeks mondharmonica’s stuk gespeeld en was daarna op zoek naar mogelijkheden om ze te herstellen. Heb toen een foutje gemaakt bij het herstellen waardoor de mondharmonica plots andere klankcombinaties gaf. Dit bleek eerder een meerwaarde waar ik verder op doorgezocht heb. Je kunt harmonica’s bvb gaan stemmen en daardoor nieuwe akkoorden spelen die er standaard niet opstaan.

Wat is zo schitterend aan je manier van spelen, je bespeelt geen mondharmonica, je leeft dat instrument. Waar komt die passie vandaan?
Toen ik het instrument begon te spelen , heeft dit mijn leven drastisch en in goede zin veranderd, ik deed het heel graag. Ik heb ook geluk gehad om de juiste muzikanten te ontmoeten. Het zorgt voor een kruisbestuiving die ook in mijn geval goed is uitgedraaid. Dat heeft die passie nog versterkt.

Het valt me toch op, de meeste mensen kiezen voor gitaar jij voor mondharmonica. Waarom?
Uit een gitaar kun je veel meer halen, je bent ook een essentieel onderdeel van een band. Dat is de reden waarom velen daarvoor kiezen. Bij mondharmonica ben je vaak de versiering van de groep, of het meest misbare deel. Niet als je op je eentje je ding doet, maar wel binnen een band. En ja misschien is dat de reden waarom men dan misschien eerder kiest voor gitaar. Tenzij je een groep rond je instrument bouwt. Zelf houd ik enorm van de klank van een gitaar, maar de mondharmonica heeft mij gekozen en daarmee zal ik mijn pad verder proberen te zetten.

Bots je niet op grenzen wat het instrument betreft? Of zijn de mogelijkheden echt zo eindeloos?
Ik denk dat er altijd wel iets is dat je kunt bijleren. Ik heb ooit het geluk gehad om Toots Thielemans te ontmoeten. Ik was op dat moment met die speciale tunings bezig en heb hem dat toen voorgelegd. Hij heeft me bij elke ontmoeting wat bijgebracht. Hij was toen al circa veertig jaar bezig en absolute wereldtop wat de mondharmonica betreft. Ik was alternatieve harmonica’s aan het bouwen, maar toen ik Toots ontmoette, heb ik besloten om gewoon de standaard tuning ook meer te gaan onderzoeken en het qua speciale tunings minder ver te gaan zoeken. Een beetje vanuit het motto, “if it’s good enough for Toots Thielemans, it should be good for me too”.

Ik veronderstel dat je wel meermaals met hem wordt vergeleken?
Al heel mijn leven. Nu Toots Thielemans is ook, zoals ik zei, een planeet op zich. Niemand heeft hem ooit geëvenaard of toch nooit dat niveau. Iemand als Toots zal er wellicht nooit meer komen, ik ken mondharmonica spelers die beter Toots benaderen dan ik, maar tegelijkertijd ook helemaal niet zoals hem kunnen freewheelen. Hij is ook in een heel ander tijdperk opgegroeid. Wat ik denk dat we vooral gemeen hebben, is de durf om met dit instrument een nieuw verhaal te vertellen.

Laten we het eens over de cd hebben. 'The Eternal Perhaps' is pas je eerste solo album na toch circa twintig jaar? Waarom heeft het zo lang geduurd?
De reden is vooral omdat ik veel bezig was met de groep 'The Rhythm Junks’ en daarvoor met ‘El Fish’. Ik ben daarin altijd nogal arbeidsintensief geweest. Als je met de groep iets goed wil maken, moet je daar allemaal 100% voor gaan. Het is een organisch proces, we hebben ook veel getoerd. Het is pas vorig jaar dat er toevallig de ruimte kwam om eens alleen te werken.

Heeft de titel een bepaalde betekenis?
Het is een soort 'inside joke' Ik zou mezelf kunnen omschrijven als een beetje een twijfelaar en op levensbeschouwelijk vlak als een agnost. Ik probeer om over niemand te oordelen of niemand te veroordelen en voel me ook te klein als mens om te denken alles te kunnen weten. Dat houdt je constant verwonderd. Las ooit een filosofisch grapje “Waar ga je als je agnost naartoe als je sterft? Waarschijnlijk naar de ‘Eternal perhaps’  en toen ik dat las dacht ik meteen, goede titel voor mijn solo album.

Wat stijl betreft komt blues uiteraard boven drijven, maar ook folk muziek en andere geluiden kijken om de hoek, vind ik. Wat is uw mening erover, hoe zou je zelf uw muziekstijl omschrijven?
Het rare is, er zit zeker elementen van blues in, van folk en van jazz maar mijn soort blues is eerder wereldse blues. Invloeden uit balkan blues, tango en vrije improvisatie. Ik hoor eigenlijk liever in het vak goede muziek thuis, dan een label te willen kleven op de muziek die ik speel.

Je had de verkeerde tram genomen toen je naar de AB moest gaan, hebben we vernomen op de release in AB? Vertel onze lezers er eens wat meer over
Wel een grappig verhaal was dat op de dag van ons AB-concert, ik de metro in de verkeerde richting had genomen toen ik van de VRT naar de AB moest gaan. De metro op de terugweg stond plots vast en toen heb ik besloten om in plaats van met openbaar vervoer op mijn gemak naar de AB te wandelen, op een klein uurtje ben je daar en ondertussen zie je enorm veel van Brussel. Eigenlijk zouden we dat met z’n allen vaker moeten doen om de stad te kunnen ontdekken met een open geest. Helemaal anders dan met de wagen.

Ik las ergens dat je je inspiratie haalt uit het leven in de Stad, zoals bij het liedje “BXL Midi”?
Het stadsleven fascineert me in ieder geval maar om naar de studio te gaan voor de opname van dit album, passeerde ik telkens het station van BXL Midi en toen heb ik de sfeer en de personages in dat station in een nummer proberen te verklanken.

Je hebt ook een verleden in Afrika?
Mijn vader werkte in Afrika en we zijn er als gezin ook ooit een aantal maanden verbleven en ik heb daar enkele van mijn prilste herinneringen aan. Nadien ben ik als muzikant een aantal keer mogen terug gaan. Wat me opvalt is de positieve energie daar. Als ik terugkom , probeer ik steeds zo goed mogelijk op te houden om nog ergens over te zagen. De mensen staan daar, ondanks een aantal duidelijke problemen zoals zichtbare armoede of gebrekkige infrastructuur, over het algemeen veel positiever in het leven. Dat contrast is groot als je dan terugkomt.

In AB laat je je bijstaan door Jasper Hautekiet. Ik vond zijn inbreng indrukwekkend. Hoe is die samenwerking ontstaan? Het lijkt wel of jullie elkaar al heel je leven kennen?
Jasper staat bijzonder in het leven. Hij heeft een soort natuurlijke 'Zen' over zich. Hij straalt meestal een rust uit die je zelden terugvind. Ik zeg soms grappend dat hij een boeddhist is zonder dat hij er moeite voor moet doen. Hij is, net als vele muzikanten waar ik mee speel, iemand waarbij het aangenaam vertoeven is. We spelen intussen al 15 jaar samen.

Dat heeft hij vermoedelijk niet van zijn vader?
Ik zeg hem altijd dat hij qua karakter eerder op zijn moeder trekt hoewel Jan ook genetisch het een en ander heeft meegegeven.

In tegenstelling tot je werk bij o.a. 'The Rhythm Junks' zing je nu in het Nederlands? Waarom die ommezwaai (ik kan het wel waarderen geef ik toe)
Wanneer we vroeger ergens in Duitsland of Zwitserland speelden dacht ik weleens, hoe cool zou het nu zijn om een nummer in het Nederlands te brengen zodat de mensen daar het niet helemaal begrijpen maar toch voelen? Het is echter moeilijk om, als je zoveel en zolang in het Engels zingt en schrijft plots naar het Nederlands te switchen. Engels is een muzikale taal, Italiaans ook. Op een Nederlandse tekst moet je toch meer wroeten vind ik. Ik ben bijvoorbeeld een fan van Raymond van het Groenewoud en Henny Vrienten en waarschijnlijk ga ik het in de toekomst nog doen.

De teksten zijn vaak zeer poëtisch, sommige songs zijn ook van artiesten die poëzie uitademen, is daar bewust voor gekozen? En waarom?
Zelf lees ik graag poëzie en vind dat van alle kunstvormen zowat het meest weerloze métier, vandaar misschien.

Naast je prachtige vocale inbreng, waren we ook onder de indruk van de stem van Annelies Van Dinter. Hoe is die samenwerking ontstaan en verlopen?
Ik heb in mijn straat veel in ENTR opgetreden. Heb daar 21 impro-optredens gedaan, telkens met iemand anders maar zonder echt te repeteren, muzikale ontmoetingen als het ware. Bij Annelies was dat aanvankelijk een moeilijke bevalling, maar op het moment dat we samen iets zongen , gebeurde er iets magisch en toen dacht ik, hier is ze, de stem die de mijne beter doet klinken.

Wat zijn de verdere plannen voor 2020?
We zijn nu aan het boeken in Nederland. We gaan ook op een harmonicafestival in Berlijn spelen. Dat is in september, naar aanleiding daarvan gaan we in Duitsland proberen nog enkele extra concerten te geven. En ook weer aan nieuwe muziek beginnen werken.

Zijn er plaatsen waar je absoluut eens wil spelen?
Van zodra er een andere president is, graag in Noord-Amerika. Er is daar zeker een scene wat mondharmonica betreft. Niet alleen binnen blues, ook binnen jazz. Daar eens optreden zou prachtig zijn. Een aantal van mijn vrienden zoals William Galison en Bill Barrett hebben me al uitgenodigd.

Komt er ook nog werk met 'Rhythm Junks' of toch een nieuwe solo plaat?
Dat gaat blijken uit het materiaal dat de komende maanden gaat opborrelen en welke bezetting daar het best bij past.

Om af te sluiten,  is er ook een soort einddoel? Iets wat je absoluut nog wil bereiken?
Wat ik nu doe , voelt eigenlijk eerder aan als een nieuw begin. Ik hoop nog veel muziek te mogen blijven spelen met fijne mensen. Daarnaast is er wat interesse om filmmuziek te maken, die hopelijk past in de drukke agenda. Maar vooral hoop dat ik gewoon rustig mag blijven verder doen waar we mee bezig zijn.

Bedankt voor dit fijne gesprek, zeer veel succes met de solo plaat en andere projecten, we blijven die allemaal verder op de voet volgen …

Aanvullende informatie

Gelezen: 1345 keer