The Pilgrims - Ik leef bij de dag, daar word ik ontspannen van, te ver vooruit kijken doe ik niet

Een brok rock/pop geschiedenis. In de jaren '90 was The Pilgrims een succesvolle Nederlandse formatie die door opzwepende rock muziek de harten sneller deed slaan. Na vier albums en talloze singles, waaronder een top-20 hit als “White man”, optredens op o.a. Paaspop tot Parkpop werd gitarist Persijn getroffen door een herseninfarct. Het werd stil rond de band.
Na circa twintig jaar vond The Pilgrims terug nieuwe energie op de gitaren terug uit de kelder te halen, en stevig te gaan jammen. Voor de fun deden ze in 2017 een succesvolle tournee alsof ze nooit waren weg geweest. Uiteindelijk resulteerde dit in  een album '6IX' dat begin maart op de markt kwam. Daaruit blijkt dat The Pilgrims niet doen aan een routineklus afwerken, maar een plaat afleveren waar het spelplezier en enthousiasme gewoon uit de boxen spat, alsof ze nog maar net zijn begonnen. Hoog tijd om bezieler en zanger Reniet Vrieze enkele prangende vragen te stellen over de heroprichting, het verleden en eigenlijk ook de toekomst.

The Pilgrims drukten in de jaren '90 hun stempel op het rock gebeuren in Nederland. Een hele rollercoaster, hoe hebben jullie dat toen beleefd?
Dat was natuurlijk een openbaring, ik was rond de 23 en zo groen als gras, dus dat was een te gekke tijd, en dat bleef het ook tot aan het einde, mijn vriendin en ik kreeg een kleine en nuchter als ik ben, trok ik gewoon de stekker eruit, The Pilgrims bestonden toen 8 jaar, met 4 albums en wat hitjes vond ik het toen welletjes.

De songs van Ottis Redding zijn een bijzonder mooie aanvulling aan deze plaat? Een van de vele invloeden van The Pilgrims veronderstel ik. Wie zijn je grootste invloeden eigenlijk?
haha, dat zijn er heeeeel veel, Bowie, Waits, Hendrix, Muddy Waters, Anthony and the Johnsons, Willy Deville, TC Matic, Nick Cave te veel om op te noemen, ik hou echt van zo’n beetje alle genres van snoeiharde verlaagde rock tot licht klassiek en van de jazz terug naar filmisch.

Het noodlot sloeg helaas toe na tien jaar, hoe gaat het ondertussen met de gezondheid?
Dit is niet helemaal juist, in 2000 heb ik bij Roadrunner getekend,  om zo mijn eigen studio te realiseren, in die tijd zaten Persijn en Jasper veel bij me, om songs te schrijven en op te nemen, in 2006 kreeg Persijn een herseninfarct en toen had ik er eigenlijk helemaal geen zin meer in, wel in het schrijven maar niet meer als uitvoerende.
Met mijn gezondheid gaat het goed, ik rook wel, maar dat dan ook het enige, geen drank of frisdranken, ik game wel veel!! hahahah

Als je naar het verleden kijkt, en vergelijkt met nu, wat is de grootste veranderingen tegenover toen? Buiten de opmars van het digitaal tijdperk?
Voor mij alleen de opname technieken, alles kan en gaat nu veel sneller, daardoor ben je veel productiever, persoonlijk vind ik dat fijn omdat ik met het schrijven toch echt een eenling ben.

Hadden jullie bij de heroprichting gedacht dat het dezelfde impact zou hebben als toen? Hoe waren de reacties eigenlijk?
Eerlijk gezegd had ik er helemaal niets van verwacht, maar ik wist niet dat we in de jaren 90 toch een hele goede indruk hadden achtergelaten, mensen zijn zeer enthousiast en zalen zijn zo goed als vol, schiet mij maar lek, ik doe het voor het plezier, ik behoef niet zo nodig op de voorgrond , en bekendheid is voor mij een grijs gebied, ik heb daar niets mee, maar het streelt wel je ego.

Hoe is die heroprichting eigenlijk in zijn werk gegaan, ik heb ergens gelezen dat je kinderen daarop een hoge impact hebben gehad?
Absoluut, het zijn zij die mij hebben aangezet met, hey pap we hebben je nooit live zien spelen!!? nou dat papa nog 1 rondje en dat rondje gaat nu alweer het 3^e jaar in.

De schijf '6IX' luid een nieuw tijdperk in. Het lijkt wel alsof jullie nooit zijn weggeweest. Hoe zijn de reacties tot nu toe.
Overweldigend, af en toe denk ik, het mag wel even een graatje minder, maar beter zo dan anders.

Ik vond de bijzondere aanstekelijkheid waarbij enerzijds harten worden geraakt, anderzijds lekker groovy songs je tot dansen aanzetten het grote pluspunt aan de schijf. Wat is jullie mening hierover?
Ik wilde gewoon een diverse plaat, niet 1 sound maar van alles wat, zo kan iedereen een beetje meegenieten.

Hoe beleven jullie dat laatste, Spotify en zo, en hoe gaan jullie hier mee om?
Ik ga er prima mee om, het is wat nu speelt, ik heb er geen moeite mee.

Naast die groovy songs is er eentje dat ons binnen een intieme sfeer en tranen toe bedwingt. “Coffin for my daughter”. Zo een soulsong die recht door je hart klieft. Een song met een onderliggende betekenis?
Jazeker, het gaat over mijn hondje Sarah, nu 2 jaar geleden overleden, ze was echt mijn dochter, volgde mij overal, elke avond het zelfde ritueel, studio afsluiten en filmpje kijken op de bank, een zeer pijnlijke ervaring, voor mij en mijn gezin het was onze eerste hond.

Net dat schipperen tussen dansbaar en intiem is zo indrukwekkend aan deze plaat. Zit daar een bedoeling achter?
Nee, niet echt, ik ben van nature 99% een vrolijk persoon, maar als ik schrijf, zwaar mineur, bij de eerste luister sessie had ik ongeveer 15 songs geschreven, ze zeiden prachtig, maar het komt uit in het voorjaar dan is dit wel erg zwaar! Haha, ik ben geen ego en zei, dan probeer ik wat vrolijks. Van die serie en de zware serie is dit album tot stand gekomen.

Er zit ook een soort verhalen lijn in deze plaat verstopt dacht ik. Vertel er gerust meer over, of zie ik het verkeerd?
Zo zie je maar, iedereen kan zijn ei kwijt, hahaha

Hoe zien jullie de verdere toekomst eigenlijk? Gaan jullie nog verder op tournee?
Ik kijk nooit in de toekomst, touren gaan we zeker.

Zijn er eigenlijk nog verre toekomstplannen? Of  zijn jullie daar niet mee bezig?
Haha, zelfde verhaal, ik leef bij de dag, daar word ik ontspannen van, te ver vooruit kijken doe ik niet, soms wel achter me, de herinneringen die ik koester omdat ik daar vrolijk of emotioneel door wordt en dat vind ik beide een mooi gevoel.

Bedankt voor dit fijne gesprek, hopelijk wordt de situatie die we nu beleven weer 'normaal' en kunnen we jullie spoedig live zien in ons landje