The K. - Soms is het gewoon belangrijk het kind een naam te geven. Dus zeg maar gewoon Nirvana, dan is iedereen mee!

The K. brengt begin april hun nieuwe plaat ‘Amputate Corporate Art’ uit. Burroughs, Danger & von Landau staan klaar met een plaat vol aanstekelijke nummers. Je moet echt wel een volledig pak watten in je oren proppen om de 90’s indie-rock vibe niet te detecteren. Hun troef? De blend van noise rock met een uitstekende smaak voor pop-melodie. “Amputate Corporate Art’ staat vol sing - zeg gerust - schreeuw - along momenten", staat in het bijgaande nieuwsbericht, een stelling die niet uit de lucht is gegrepen, integendeel. Dit bijzonder project bestaat dan ook uit één voor één top muzikanten die al  heel wat water hebben door zwommen. The K. is trouwens niet aan zijn proefstuk toe. De vorige plaat van The K. dateert al van 2015, namelijk 'Burning Pattern Etiquette'. Het is echter niet zo dat The K. ondertussen stil heeft gezeten. Genoeg voer voor een tof gesprek met Sigfried Burroughs, dat dus helaas wegens de corona crisis via mail moest doorgaan.

Om met de deur in huis te vallen, wat en wie is: 'The K.', maar vooral wat betekent de naam?
The K. is een rock band uit Luik, de klassieke bezetting: drummer, bassist en gitarist/zanger. Bestaat ondertussen al 10 jaar. The K. is eigenlijk een afkorting voor “The Kerbcrawlers” , maar dat werd vroeger in het Franstalige gedeelte van ons land regelmatig fout geschreven. Het is natuurlijk ook een beetje een tongbreker… Toen we in 2011 deelnamen aan Concours Circuit (de Waalse versie van HUMO’s Rock Rally) besloten we dan ook  de naam af te korten, omdat dat gewoon makkelijker was.

Dit album is ondertussen de derde plaat, de vorige 'Burning Pattern Etiquette' dateert al van 2015? Waarom heeft het zo lang geduurd eigenlijk?
Ik denk dat we ruw geschat toch echt een goede twee jaar intensief hebben getoerd met dat album. Intensief in de zin van - voor een Belgische DIY band - heel veel buitenland, vele weekends weg, en ‘weg’ betekent in deze zin heen en terug rijden. Na verloop van tijd werd dat dan Zuid-Frankrijk, Zwitserland. Dan beginnen de kilometers wel in de kleren te kruipen. Zeker als je daarnaast nog een baan hebt. De vorige bassist verwachtte bovendien zijn eerste kind. The K. kwam vanuit een jeugdig en onwetend enthousiasme, van een heel andere muzikale tijd dan waarin we nu leven, en we hebben er alles voor gegeven, maar na een tijd was het dus eigenlijk gewoon op. Het vat was af zoals ze zeggen, de onderlinge spanning was zeker te voelen. Onze vorige bassist had ook al aangekondigd dat hij er mee ging stoppen. Dus Sebastien en ikzelf besloten om in begin 2017 even alles ‘on hold’ te zetten, maar vooral te ontdekken of we hier zelf nog zin in hadden. We zouden op zoek moeten gaan naar een nieuwe bassist, iemand die bij de band past. Dat op zich is al een hele opgave op zich. En dan moeten we nog nummers schrijven, opnemen. Als je hier allemaal rekening mee houdt dan vliegt de tijd snel voorbij.  Bovendien was er ook nog Wyatt E., Kapitan Korsakov, Onmens,... dus ja.

Als ik het zo eens goed bekijk , zijn jullie met verschillende projecten bezig, kunnen jullie het zelf nog bijhouden? Er nog eentje bij nu, hoe blijven jullie dat combineren?
Ik denk dat dit  op zich nog wel mee valt, doorheen de jaren ben ik zelf vooral rustiger en hopelijk ook een pak efficiënter geworden dan voordien. Muziek is een levensweg die ik bewandel, maar evengoed een levensles. Planning is alles. Een band is eigenlijk een beetje zoals een bedrijf runnen. Zolang je daarnaast ook nog eens jezelf kan runnen komt alles wel in orde. We hadden voor alle duidelijkheid ook totaal geen druk. Er waren geen verplichtingen, en dat heeft ons misschien zelfs wat vlotter doen werken dan voordien. We waren beter voorbereid, en alle ervaring die we uit andere projecten haalden , versterken ons. Ik heb het gevoel dat Seb en ik veel meer op dezelfde golflengte zitten dan voordien, dat we geleerd hebben om duidelijk, eerlijk en vooral goed met elkaar te communiceren. Cut the crap. “Nog eentje bij” klinkt als een onbevlekte ontvangenis. We waren wel al sinds 2018 van plan om deze plaat te maken, dus daar werd rekening mee gehouden. Natuurlijk was er op dat moment nog geen sprake van ons werk bij PAARD. en Cocaine Piss. Maar that’s life!!

Om daar even op voort te borduren. Ook de andere projecten als 'Paard' beginnen goed te draaien. Lukt ook dat om te combineren met The K.? Maar ook Sebastian en Gregory zitten in andere projecten?
Het is wat voorbarig om hier nu al uitspraken rond te maken, maar het Corona virus zou hier en daar wel eens wat roet in het eten kunnen gooien. Wat de agenda, omdat er nu een heleboel werk naar het najaar zal schuiven. Dat geldt natuurlijk niet alleen maar voor mij, maar voor ons, voor iedereen die in de culturele sector werkt. Tot nu toe allemaal nog geen probleem. We zullen er allemaal samen mee moeten leren omgaan, maar ik denk dat we dat ook voor het virus al deden. Dat geldt voor al die fijne mensen die dag in dag uit voor ons en onze projecten werken, waarvoor toch even een enorme “merci” want zonder hen zou het leven véél moeilijker zijn. Projecten staan ook niet in de weg. Zo voelt dat voor mij niet aan. Er is geen rivaliteit, we proberen net alles zo aangenaam en constructief mogelijk te houden voor alle betrokkenen.

Waar mogen we ons puur muzikaal aan verwachten op de plaat 'Amputate Corporate Art’?
Een van de meest opvallende en voor mezelf persoonlijk leukste vernieuwing aan deze plaat is dat we allemaal zingen. Ik vond dat een belangrijk punt, en tot op vandaag ook nog steeds een verrijking. In onze vorige bezetting kon dat gewoon niet. Daarnaast zijn de nummers vaak 'verse-chorus-verse' structuur. Ik heb daar nog steeds een zwak voor, het geeft ze een groter ‘pop’ karakter. 'Amputate Corporate Art' leunt voor mij aan bij 90’s rock bands, de muziek waarmee ik ben opgegroeid. We hebben ‘liedjes’ geschreven zoals vele vrienden van mij zeggen. En ik hou van liedjes. Ze zijn eenvoudig en hebben iets catchy dat je niet moet zoeken in wilde moves, of gekke geluiden.  Ze kunnen bestaan op zichzelf, bijna allemaal uitsluitend met een akoestische gitaar uitgevoerd worden en blijven - althans dat hoop ik toch - snel in je hoofd zitten.

Wat zijn jullie persoonlijke verwachtingen over de nieuwe schijf eigenlijk?
We hebben nu twee singles online staan. Tot dusver overstijgen de reacties mijn verwachtingen volledig. Na zo een lange stilte zijn de mensen die ons al die jaren volgen nog steeds heel erg enthousiast. En ze vinden de muziek de max. Dat is fijn. Want ergens heb ik ook wel het gevoel dat we terug vanaf nul starten. Dat is ook wel een beetje het geval denk ik. Daarnaast laten we alles wat op ons afkomen. We hebben ons eerste album samen gemaakt, alles lijkt goed te verlopen, meer dan dat kunnen we eigenlijk niet wensen.

Waar staat de titel eigenlijk voor 'Amputate Coporate Art'?
Ik leerde The K. kennen via MySpace, heel erg lang geleden. En ik was een fervent MySpace gebruiker. In die tijd was er een hele community, die de taal en landsgrenzen ver overschreed. 'Amputate Corporate Art' was een soort van jeugdige en rebellerende slogan die ik in die tijd gebruikte om ons DIY werk een naam te geven. Ik speelde toen ook al in twee underground rock bands, daarnaast had je dan ook The Kerbcrawlers, Pandora, Vandal X, Hitch, White Circle Crime Club, Bismuth, The Hype, Penguins Know Why, Guernica, … en dat zijn alleen nog maar enkele Belgische bands waarvan de naam meteen in m'n hoofd springen. Ik had toen in die tijd ook veel contact met Europese bands die in hetzelfde schuitje zaten in Spanje, Duitsland, Oostenrijk, Zwitserland, … en enkele heel coole Amerikaanse waarvan de namen me nu ontglippen. Eentje ken ik wel nog K.K. Rampage, die kan je nog wel terugvinden op YouTube. Het voelde toen zo fantastisch om connectie te kunnen maken met al die gelijkgestemde zielen, en toen ik 18 was gebruikte ik “Amputate Corporate Art” als een soort van digitale tag op het wereldwijde web. Omdat ik het gevoel had dat ik gesterkt door al die mensen m’n best deed om onze eigen kunst aan de wereld te tonen. Dat we  samen de gevestigde waarde omver kunnen werpen. Toen we een titel voor de plaat zochten en Seb en ik herinneringen ophaalden aan ons gezamenlijk verleden kwam deze slogan dan ook weer naar boven. Het is iets dat we met elkaar delen. Van een periode lang voor ik ooit in de band zat.

Jullie halen je invloeden uit de jaren '90 indie lees ik ook op jullie facebook. Verklaar dat eens nader, wat is jullie grote invloed?
We zijn allemaal grote fan van Nirvana, Sonic Youth, Dinosaur Jr., de klassieke old school bands om ze maar even een naam te geven. Seb gaat dit minder graag horen, maar gezien Dave Grohl toch wel een van mijn grote inspiratiebronnen is , durf ik gerust te zeggen dat het eerste Foo Fighters werk daar ook bij hoort, maar evengoed Placebo, Deftones, en zelfs Limp Bizkit’s drummer John Otto heeft mij persoonlijk gevoed in mijn muzikale ontwikkeling. Iets breder gekeken The Jesus Lizard, Fugazi … Invloeden hoef je trouwens ook niet te letterlijk te nemen, ik voel me gezegend in een tijd als nu te leven en zoveel muziek te kunnen ontdekken, en als je aandachtig genoeg luistert kan je uit om het even welk genre waardevolle muzikale lessen trekken. Dit beïnvloedde mij allemaal op mijn muzikale weg. Soms is het gewoon belangrijk het kind een naam te geven. Dus zeg maar gewoon Nirvana, dan is iedereen mee!

Ondertussen is er een single uit 'The Future Is Bright', hoe zijn de reacties tot nu toe?
Allemaal enorm positief en dat doet voelt fantastisch. Hopelijk vinden jullie de andere nummers even goed!

Gaan jullie onder die naam 'The K.' ook op tournee, in corona tijden is de volledige agenda wel doorheen geschud, maar zijn er al plannen daaromtrent?
Het oorspronkelijk plan was om vanaf 4 april op een tweeweekse tournee doorheen Europa te trekken, samen met Cocaine Piss. Sinds deze week maandag is die volledige tournee jammer genoeg afgelast omwille van het Coronavirus. Heel erg jammer maar dit is nu eenmaal overmacht. We zijn al in volle onderhandeling om deze tour naar het najaar te verplaatsen. We spelen ook op DOUR en nog enkele andere festivals waar we momenteel nog niet al te veel over mogen lossen, maar gezien de huidige situatie zal het allemaal even afwachten worden. Niet alleen voor ons maar ook voor de organisatoren, programmatoren. Daarnaast is het fingers crossed of onze release show in Botanique op 7 mei zal kunnen doorgaan. De volgende dag (8/05) plannen we een feestje in de Luikse club La Zone, waar we onze plaat voorstellen aan het ‘thuispubliek’. Momenteel is alles niet zo concreet en wachten we af hoe alles evolueert.

Sébastien treedt op elk optreden in zijn boxershort op. Die eigenste boxershort is dan ook het artwork van deze plaat geworden , liet men me weten. Hoe ben je op dat schitterende en unieke idee gekomen van die platenhoes?
De hoes werd ontworpen door Thierry Tönnes. Seb belde hem op en tijdens dat eerste gesprek zei Thierry meteen: “ik vind jullie zo een coole band, maar jullie hebben qua artwork iets nodig dat echt bij jullie past, iets dat een weerspiegeling is van jullie performance en aansluit bij jullie muziek”. Meest voor de hand liggende was die boxershort, dus dat idee ontstond eigenlijk op minder dan vijf minuten. Seb heeft toen zijn boxershort via de post opgestuurd, die werd ingescand en om het iets of wat punky-er te maken op een roze achtergrond gekleefd. Klaar!

Wat zijn jullie uiteindelijke ambities? (van de band eigenlijk) gaan jullie weer 5 jaar wachten voor nieuw werk?
Neen. Dat denk ik niet. Had je mij dezelfde vraag een maand geleden gesteld dan had ik je meteen concreet van antwoord voorzien. Maar nu lijkt het mij het verstandigst om even af te wachten, en te zien waar we met z’n allen naartoe gaan. De hele wereld heeft nood aan een gezonde reboot. Dat is gewoon een prioriteit. Muziek komt daarna. Pas als iedereen gezond is - of we met zekerheid - het virus onder controle kunnen houden, is er weer ruimte om te denken over de muzikale toekomst. Het is geen tijd van eigen belang. Laat dit een les zijn om allemaal iets beter voor elkaar te zorgen, respect te hebben voor de mensen rondom ons, niet alleen de dichtstbijzijnde. We gaan er samen door moeten. En als we er samen door zijn , dan gaan wij zeker nieuwe muziek maken. Dat stond al in onze planning.

En ook, wat is eigenlijk uw persoonlijke ambitie? Om dit interview af te sluiten
Mijn persoonlijke ambities zijn groot. Ik ben iemand die erg graag en vrijwel non-stop werkt, liefst aan muziek dan, in om het even welke functie. Er staat nog steeds veel in mijn agenda. Ik heb altijd plannetjes op een vuurtje staan.  Daarover uitweiden vind ik hier niet op zijn plaats. Mijn persoonlijk ambitie met The K. is echter live spelen, onszelf herontdekken in deze nieuwe bezetting, met de nieuwe plaat. Samen starten aan ons gezamenlijke verhaal. Daar kijk ik erg hard naar uit. Dit voelt goed aan en ik ben benieuwd welke avonturen we samen zullen beleven. We gaan er in ieder geval samen van genieten!

Bedankt voor dit fijne gesprek, zeer veel sterkte in deze moeilijke tijden. En dat we er allemaal sterker mogen uitkomen