logo_musiczine_nl

Talen

Zoek artikels

Volg ons !

Facebook Instagram Myspace Myspace

best navigatie

concours_200_nl

Inloggen

Onze partners

Onze partners

Laatste concert - festival

DAF - Bimfest 2...
Depeche Mode - ...

Bruno Vansina - Een waterval, een rivier die stroomt omdat hij niet anders kan, de berg af naar de zee. Zo moet goede jazz in elk geval voelen voor mij Aanbevolen

Geschreven door - -

Bruno Vansina - Een waterval, een rivier die stroomt omdat hij niet anders kan, de berg af naar de zee. Zo moet goede jazz in elk geval voelen voor mij

Bruno Vansina is een artiest die van vele markten thuis is. Het meest bekend is hij door zijn werk in de blazerssectie van Flat Earth Society. Afgelopen jaren organiseerde hij bovendien bijzonder tot de verbeelding sprekende projecten. Zoals het 16-koppige Vansina Orchestra 'Maité Het Meisje En De Vogel' en Orchestra Exotica.
Nu is er het Bruno Vansina Quintet met een straffe line-up. Met '12/12' brengt dit gezelschap een zeer visuele plaat uit, die de fantasie van de aanhoorder prikkelt.
We besteden ook aandacht aan deze knappe schijf. De recensie daarvan kunt u hier nog eens nalezen: http://www.musiczine.net/nl/cd-reviews/item/77850-12-12.html  
De tournee rond dit project viel door de corona crisis in het water, maar we wilden Bruno toch even aan de tand voelen over dit project en de vele andere projecten waar hij aan bezig is.
Het werd helaas geen face to face gesprek, maar wel een fijn mail interview

Bruno Vasina je bent een artiest die van vele markten thuis is. Al die ontelbare projecten, hoe doe je dat toch?
Ik heb blijkbaar moeite om twee keer hetzelfde te doen. Het is alsof ik elke keer mezelf moet her uitvinden. Soms denk ik, laat ik dit nog eens proberen en dan komt er weer iets totaal anders dan ik op die moment van plan was. Als ik iets nieuws maak is dat steeds zonder plan. Ik denk dat ik wel goed ben in werken zonder plan, gewoon het gevoel achterna, intuïtie of zo iets. Zelf heb ik meestal het gevoel maar wat te zitten prutsen. Zo’n creatie proces gaat vaak ook gepaard met veel twijfel en frustratie, dat moet je maar eens aan mijn gezin vragen. Waar ik blijkbaar ook goed in ben, is dan toch af en toe door te zetten, tegen beter weten en alle logica in. Ik kan ook gewoon niet zitten niets doen. Als ik mijn energie niet kwijt kan in de muziek begin ik een boot te bouwen, te zeilen, boogschieten is nog zoiets dat ik graag doe. Er zijn periodes dat mijn focus dan ook totaal weg is en dan doe ik creatief niets zinnigs. Ik wou dat ik wat meer gericht en met wat meer focus kon werken.

Ook de artiesten die je rondom je verzamelt zijn al even talentvolle virtuozen als jij. Hoe en waar hebben jullie elkaar gevonden?
Dat is vaak  een aaneensluiting van toevalligheden. Het komt soms voor dat een bandlid niet vrij is in een bepaalde periode. Zo heb ik Benjamin Sauzereau leren kennen toen Bert Cools een hele tijd niet kon meespelen met mijn band. Falk Schrauwen kwam in de band omdat Kobe Proesmans plots niet vrij was … en ga zo maar door. Uiteraard vraag je leuke muzikanten volgend concert weer mee. Je wil vooral een band die samen een soort van magie heeft. Soms heb je dat tussen mensen, soms niet. Het hangt ook af van het soort muziek dat je wil spelen. Vaak is het ook gewoon weer veel toeval eigenlijk. Ik geloof niet erg in een soort van masterplan , als ik die en die vraag dan … Ik heb het al geprobeerd en dat werd helemaal niets.

Gemakshalve worden jullie vaak in de categorie jazz onderverdeeld, persoonlijk vind ik dat het niet echt jazz is maar veel meer dan dat, hoe zou je het zelf omschrijven?
Eigenlijk vraag je me om een definitie van Jazz te geven? Ik weet niet of dat deze dagen nog een relevante vraag is. Ik vind wel dat ik en mijn band met een jazz attitude speel. En nu moet ik dat ook weer uitleggen natuurlijk … gevaarlijk wat ik nu ga zeggen, hier gaan weer evenveel muzikanten niet mee eens zijn. Ik denk dat jazz voor mij nog steeds betekent dat er in ieder geval aardig wat improvisatie in de muziek aanwezig is. En improvisatie ligt niet vast. Er is vaak wel een omlijnd kader maar daarbinnen probeer je toch elke keer weer fris en innovatief voor de dag te komen. Je voelt het ook meteen aan je band als weer we hetzelfde parkoers zitten af te ratelen, nul magie.
Het nadeel van improvisatie is natuurlijk dat er soms dus ook geen magie is, dat sommige songs op een bepaalde avond niet van de grond komen, de volgende avond weer andere … bij het ene concert gaat het dak eraf en de volgende dag voelt het alsof we in een bak met klei staan. Dat is erg frustrerend maar eigenlijk toch wel vaak net het bewijs dat we met echte spannende muziek bezig zijn. Een vast sjabloon waar niet te veel kan fout gaan , is leuk en duidelijk voor een publiek maar vind ik zelf zeer snel erg benauwend. Er is ergens zo’n punt dat het plots ophoudt met jazz te zijn. Je voelt gewoon plotsklaps dat het niet vrij genoeg is.  Een formule, een routine … Ik kan niet zeggen welke parameters het zijn, stijl of genre of zo iets dergelijks heeft er niet veel mee te maken denk ik. Ik wil een soort spanning van het moment voelen … het voelt alsof het allemaal hier en nu wordt geschreven en verzonnen. Je vergeet de compositie. Een waterval, een rivier die stroomt omdat hij niet anders kan, de berg af naar de zee. Zo moet goede jazz in elk geval voelen voor mij.

Voor het nieuwste project gingen jullie op toch wel heel bijzondere plaatsten muziek spelen, zoals een lunapark, een schaatsbaan en zo. Hoe is dat idee ontstaan?
We probeerden heel bewust het gevoel van een concert te vermijden. We speelden niet voor de mensen aanwezig op zo’n plek. We speelden gewoon op een plek zonder een directe duidelijke reden. Daardoor wordt spelen op een dergelijke plek een beetje oncomfortabel. Akoestisch staan spelen, midden op een ijsbaan bijvoorbeeld voelde erg vreemd. Als je op zo’n plek aankomt was er bij ons ook vaak het eerste uur een beetje een onwennige bijna gênante sfeer zo van … wat staan wij hier nu weer te doen. Als dat dan weer voorbij was, is het super leuk om te doen. Heel verrassend hoe mensen reageren op het gebeuren. Je voelt je wat als inbreker in de typische sfeer van zo’n plek. Met onze muziek leggen we die plek iets op wat daar niet thuis hoort. En dat idee leek me spannend als uitgangspunt.

Hoe waren de reacties over het algemeen als jullie daar onaangekondigd gingen soleren?
Ik moet zeggen dat ik niet veel voeling had met de kleine middenstand en de kleine ondernemer. Maar dit project heeft mijn ogen geopend. Ik had bij aanvang grootse plannen: iets met treinen, containers in de haven etc … Maar vanaf het wat grotere of overheidsgebonden plekken waren , was het meteen een gesprek over centen -die ik niet had- of gewoon eenvoudig … wat gaan jullie doen? Ik denk het niet!  Maar kleinere plekken, vaak echte familie bedrijven waren meestal totaal onverwacht super enthousiast … oh super leuk idee, kom maar af! Dan denk ik aan de bowling, ijspiste, wassalon, botsauto’s …

Hoe zijn de reacties tot nu toe op deze plaat '12 12'?
Nog niet veel reacties gehad eigenlijk. We waren nog maar net aan de concertreeks begonnen toen de corona uitbraak de boel kwam verpesten. Ik zelf denk nu dat er wat afstand is , dat ik wat verkeerde keuzes heb gemaakt in de montage van de muziek. Het gevoel van al het plakken is misschien wat verloren gegaan op de cd.  Ik werk momenteel aan een nieuwe montage die meer aansluit bij het uitgangspunt en wat we live doen.  Misschien maak ik een vinyl of nieuwe cd voor de herneming van onze tour die er komt in 2021.

Heeft die titel trouwens een bepaalde betekenis?
No what so ever. Leek me gewoon leuk omdat één jaar te doen, elk maand eentje, twaalf maanden, twaalf locaties, twaalf songs.

Het is een zeer visuele plaat geworden, dat was wellicht de bedoeling. Of niet?
Ik heb  inderdaad  geprobeerd die visuele sfeer van al die locaties mee te geven in het art work. Ook de muziek vind ik heel visueel. Ik probeer altijd echt heel verschillende sferen op te zoeken. Ook in het verleden heb ik nogal vaak mensen die na een concert naar mij komen en zeggen dat ze van alles hebben gezien. Op één of andere manier vind ik dat steeds een heel leuk compliment. Zelf heb ik dat eigenlijk nooit als ik naar muziek luister. Voor mij zelf is het vaak het meer een gevoel of een emotie en niet zozeer een concreet beeld.

Zijn er eventuele plannen in die richting? Met je muziek iets doen met films?
Zoals ik al zei, ik heb geen concrete plannen. Op een gegeven moment komt er wel weer iets. Ik krijg al schrik bij de gedachte dat ik muziek zou moeten schrijven bij iets bepaalds. Ik werk echt niet goed op commando of in functie van iets bepaalds. Ik ben een complete amateur. Maar ik kan nog leren natuurlijk , als iemand wil dat ik muziek voor hem schrijf, laat maar komen, een uitdaging ga ik niet uit de weg.

Ik vind vooral dat de songs nog beter tot hun recht zullen komen op een podium. Wat is uw mening hierover?
Dat dan de cd niet helemaal geslaagd is. Een goede plaat kan op zichzelf bestaan. Ik werk eraan. Ik denk dat in het materiaal echt een betere plaat zit. Ik zat er wat te dicht op met mijn neus. Te veel getwijfeld.

Hoe zijn de live shows tot nu toe verlopen trouwens?
We deden vier concerten en die waren echt heel leuk. Ik had ook echt het gevoel dat we als maar beter en vrijer begonnen te spelen. Ik wist van te voren dat dit een project is dat wat moet groeien. De première stond er maar we waren echt nog op weg … de berg af, de zee was nog een eindje gaan !

Waar mogen we de band nog verwachten? En wat zijn de verdere plannen voor 2020 met dit project?
Door die corona uitbraak is dit een wel heel rare vraag. 2020 heeft plotsklaps niets in petto voor mij. Ik had geen B plan, ik zat midden in een project. Ik ben die corona blijven negeren tot het aller laatste moment. Toe het doordrong , ben ik van hoog naar beneden gevallen. Ik was al twee jaar bezig met dit project. Het voelt heel vreemd pas over anderhalf jaar terug te spelen met dit project. Ik bots plots op een stuwdam. Ik heb verder geen concerten staan met mijn eigen band en daar ben ik verdrietig over.
Ook op commercieel gebied ben ik nogal amateuristisch. Ik heb al geprobeerd met mensen samen te werken die al mijn activiteiten mee zouden plannen en aansturen maar dat werkte voor mij niet zo goed, ik werd er creatief dood van.
Ook bij een zakelijke samenwerking moet er een klik zijn, magie, en die was er voor mij niet. Maar ik hoop wel ooit iemand tegen te komen met wie het wel werkt. Ik heb zo iemand nodig. Ik heb te weinig concerten, ik speel te weinig. Ik voel me vaak niet eens muzikant.

Zitten andere projecten nu even in de koelkast? of zijn er ook daar al andere plannen?
Ik wil graag een vervolg maken op mijn groot orkest cd ‘Morning Forest’. Ik zou graag nog eens een schimmenspel met muziek maken, ik wil graag een ‘Coltrane Tribute’ cd maken, ik zou ook graag eens een echt ‘swing’ plaat maken (wat ik tot hiertoe uit schrik nog niet heb gedaan), ik heb nog een vervolg in de schuif liggen op mijn ‘Nirvana Bonus’ cd, ik heb nog een repertoire liggen dat wat weg heeft van David Lynch/Badalamenti/Zappa, ik heb nog een kleine trio opname liggen die ik samen met Teun en Pascale Niggnekemper maakte in New York die nog moet uitkomen , ik wil graag op tour naar Japan met de nieuwe band van Pierre Vervloesem die ik het afgelopen jaar veel te weinig zag, ik zou heel graag nog eens samenspelen met Magic Malik … nog even doorgaan ?

Wat zijn je uiteindelijk ambities? Heb je een soort 'einddoel' iets dat je absoluut wil bereiken?
Vrede vinden met mezelf. Aanvaarden dat ik ben wat ik maar ben, dat ik kan wat ik maar kan. Milder zijn voor mezelf en vooral ook voor anderen. Ik zou graag naar mezelf als muzikant kunnen kijken en tevreden zijn. Ik worstel nog steeds met zoiets doms als ego. Ik denk dat als ik eerlijk ben , ik nog steeds erkenning wil, veel spelen, op alle festivals staan, de publiekslieveling zijn … al dat soort van shit. Ik kom er stilaan achter dat dat niet echt het geval is. Ik probeer mezelf te overtuigen dat dat allemaal niet belangrijk is, en ik denk ook wel echt dat het ultiem niet belangrijk en zelfs irrelevant is. Niemand zit op mijn persoontje te wachten, de klimaatproblemen gaan we er niet mee oplossen, de wereld gaat gewoon door maar als ik echt eerlijk ben … ik wil graag veel spelen hé. Ik speel nu nauwelijks, minder dan ooit en dat is frustrerend. Ik zit met een ei dat overdragen is.

Is het in tijden van Spotify en zo nog nodig om nieuwe platen uit te brengen eigenlijk? Wat is eigenlijk uw mening over Spotify en dergelijke meer? (die vraag stel ik bijna iedereen)

Ik gebruik Spotify zelf. Het is gewoon zo gemakkelijk en er is zo veel goede muziek beschikbaar. Het is bijna gevaarlijk je daarin te verliezen maar met een beetje gezond verstand haal ik daar enorm veel uit. Het grote probleem is dat wij kleine muzikanten geen bal verdienen aan de hele online zwik. Wie die deal ooit heeft gesloten ? Of Cd’s maken , vinyls maken belangrijk is? Ik probeer het zelf nog uit te vinden. De tijd zal het uitwijzen.

Zijn er nog mededelingen naar onze lezers toe?
Blijf cd’s en vinyl kopen je steunt er ons muzikanten enorm mee !

Aanvullende informatie

Gelezen: 1128 keer