Skiska Skooper - Ik zal niet rusten tot “Heroin Shifter”, “Master of Puppets” van de troon stoot in De Zwaarste Lijst

Dat Skiska Skooper een band is die je niet in hokje kunt duwen, en eentje is die graag op avontuur trekt in het landschap noiserock geheten, dat stelden we in 2018 reeds vast toen we het debuut 'Universal Space Shifter' onder de loep namen. Een trip die we vergeleken met het ontstaan van de Apocalyps. Vooral die ene song “Introvert party”, een klepper van circa veertig minuten lang, sprak tot onze verbeelding. Met recente opvolger 'Surreality Check' .
De recensie kunt u hier nog eens nalezen: http://www.musiczine.net/nl/cd-reviews/item/77900-surreality-check.html . Nu we in ons hok moeten blijven probeert ook een band als Skiska Skooper daar interactief mee om te gaan, we hadden een fijn gesprek met Mathias Bex die al liet aanvoelen dat de band niet bij de pakken gaat blijven zitten. Ook gingen we hen aan de tand voelen over heden, verleden en toekomst.

Het is wellicht wel honderd keer gevraagd, maar vertel eens hoe is de band ontstaan. Waar komt de naam Skiska Skooper vandaan?
We zijn in 2016 begonnen als duo: gitaar en drum. Dat waren Tim Martens en ik. Ik was rond die tijd op zoek naar een catchy naam. Ik was wat aan het scrollen op mijn Facebook feed en plots zag ik een post van Brent Vanneste (Steak Number Eight). Hij was een effect of iets dergelijk kwijt en vroeg of iemand dat gevonden had. Als enige reactie daarop de woorden: Skiska Skoeper. Ik dacht in mezelf: “hmm, da’s wel een gekke naam” (lacht), maar die naam is in mijn hoofd blijven hangen. Ik stuurde Tim wat hij er van vond en hij was onmiddellijk mee!
Een paar maanden later begon Tim zijn agenda goed vol te lopen en heeft hij beslist andere horizonten te verkennen. Dat was het begin van een lange rit aan drumwissels. (lacht) In november 2018 is Bert Jacobs officieel bij ons beginnen drummen. Het was wel niet zijn eerste contact met Skiska, want hij heeft ook synths gespeeld op de opnames van “Introvert Party”! Tijdens die opnames (Universal Space Shifter, 2018) is Pieter-Jan in the picture gekomen. Hij was toen net gestart met Hook Studio en was op zoek naar bands om te komen opnemen. Tijdens die opnames had ik direct een klik met hem als persoon. We waren wat aan het sukkelen met basfrequenties op die plaat, aangezien we toen nog een gitaar-drum duo waren. Toen heb ik hem gevraagd of hij geen zin had om ons als bassist te vervoegen. Om het in zijn woorden te zeggen: “Awel, ik wilde het net zelf voorstellen!” We hebben toen direct die plaat volledig, op de drums na, opnieuw opgenomen met hem als bassist. (lacht)

Het leuke aan Skiska Skooper is dat je jullie muziek niet in een hokje kunt duwen. Meestal wordt het afgedaan als noise rock. Hoe zou je zelf uw muziek omschrijven?
Ik vind het moeilijk om het zelf in hokje te duwen. Ik ben daar ook blij om, want anders zou dat betekenen dat de muziek voor de hand liggend is. Het mag wel wat ingewikkelder zijn. Dat houdt het spannend. (lacht) We hebben het destijds noise rock genoemd door de invloeden die duidelijk naar voren komen, maar dat was echt maar om het kind een naam te geven. Ondertussen is dat al geüpgraded naar indienoise. (lacht) Ik ervaar het vooral als een trip. Soms hard. Soms zacht. En altijd een beetje een hoek er af. (lacht)

Het debuut 'Universal Space Shifter' was een ware openbaring. Vooral die ene song van veertig minuten. Hoe is het idee ontstaan om dit te doen?
Dat is heel spontaan ontstaan tijdens de opnames. Origineel duurde “Introvert Party” een vijftal minuten. Joery Masson (de drummer van de eerste plaat) was daar niet helemaal tevreden van. Hij had het idee dat er meer in dat nummer zat. Pieter-Jan stelde voor om wat te experimenteren en dat hij de opname gewoon liet lopen. Zo konden we achteraf eens luisteren of er goede ideeën naar boven kwamen. Het is bij één take gebleven. (lacht) Die stopt trouwens enkel maar omdat Joery zijn drumstukken kapot geslagen had. Anders was het nog langer uitgedraaid. (lacht) Achteraf kreeg ik het in mijn hoofd om daar een grotesk jamfestijn van te maken en heb ik daar nog een aantal gitaar- en baslijnen over gespeeld en hebben Pieter-Jan en Bert daar synths op gesmeten. Allemaal first takes. (lacht)

Heeft dat debuut trouwens deuren geopend?
Absoluut. Universal Space Shifter is opgenomen het weekend na onze eerste show en enkele maanden later uitgebracht. De spanning stond natuurlijk hoog, want je bent zelf heel enthousiast, maar weet niet wat de rest van de wereld ervan gaat vinden. Dat was gelukkig voor niets nodig en er kwamen lovende kritieken langs alle kanten binnen. Dat heeft er wel voor gezorgd dat we op een heel deel coole locaties hebben kunnen spelen!

Ook de nieuwe plaat 'Surreality Check' was een apocalyptische totaalervaring. Hoe waren de reacties hierop tot nu toe?
We hebben allesbehalve te klagen. (lacht)

Het was wel een beetje vreemd dat halfweg het album de stemvervormer plots uit gaat, met opzet? Of toeval?
Toeval bestaat niet! (lacht) We doen niet speciaal om speciaal te doen. Alles heeft een intentie. En soms kunnen we dus ook eens normaal doen. Allee, ’t is te zeggen. (lacht) Dat ‘normale’ dient hier als een eerste kantelpunt van de Surreality Check trip.  Je hebt rust nodig om de chaos beter te laten binnenkomen.

Ik vind dat die muziek ook zeer visueel klinkt, misschien iets in de richting voor film of zo?
Grappig dat je dat zegt. Surreality Check is ontstaan als een totaalconcept. Het is één compleet verhaal. Niets specifieks, want ik vind het belangrijk dat iedereen zich er een eigen beeld bij kan vormen. Ik ben wel fan van doordachte dingen. (lacht) Net na de opnames worstelde ik met idee om dat totaalconcept nog een stapje verder te trekken en negen videoclips te maken die elk op elkaar volgden. Dat is er helaas niet van gekomen, kwestie dat ik ook nog moet werken. (lacht) Tot nu toe is er enkel voor “Plastic Mastermind” een videoclip en zaterdag verschijnt er een videoclip voor “Dreamgazer”, ter ere van wat Record Store Day had moeten zijn.

Is het met de muziek die jullie brengen, net door voortdurend buiten de lijnen kleuren zonder je iets aan te trekken, niet moeilijk om een ruim publiek aan te spreken. Niet dat dit hoeft, en wellicht ook niet de bedoeling. Maar was is dan wel het doelpubliek?
Een vast doelpubliek hebben we nooit voor ogen gehad. We beseffen maar al te goed dat je niet iedereen tevreden kan stellen en dat is ook oké. Het valt me langs de andere kant wel op, net doordat er zo veel verschillende invloeden in de muziek zitten, dat we best een breed publiek aantrekken. De ene is fan van de rustige(re) nummers. De andere van de hardere of gekkere nummers. Dat geeft toch wel een beetje een goed gevoel natuurlijk. (lacht)

Live zorgt dit wellicht voor een apocalyptische totaalervaring, met visuele effecten. Helaas is door de corona crisis veel in het water gevallen. Hoe ga je als band daarmee om met deze barre tijden?
Om het cru te zeggen: dit is echt heel kut. (lacht) Surreality Check is een tweetal weken voor de lockdown de wereld in gestuurd en er stonden heel wat shows gepland. Die zijn allemaal in het water gevallen. We zijn nu volop bezig met nieuwe data te vinden voor deze shows in het najaar, maar tegen dan zijn er natuurlijk weer nieuwe platen die worden uitgebracht. Het gaat afwachten worden hoe dit allemaal gaat uitdraaien. Om de fans in tussentijd iets te geven, brengen we nu een videoclip voor “Dreamgazer” uit. Veel mensen zitten nu vast in hun kot, dus geven we ze graag iets waarvoor ze het huis niet moeten verlaten. (lacht)

Zijn er binnen deze periode mogelijkheden om online concerten te geven, sommige bands doen dat al.
Voor ons is dat heel moeilijk, aangezien we niet samen kunnen komen. Pieter-Jan woont in Hasselt, Bert in Aarschot en ik in Tienen. En een online concert is geen noodzakelijke verplaatsing, hé. (lacht) We zouden iets solo kunnen doen, maarja… Dat is niet hetzelfde, natuurlijk. De fans zullen nog even op hun honger moeten zitten, maar later maken we dit meer dan goed!

Zijn er nog toekomstplannen, ondanks die crisis?
Er staat een vinyl release van Surreality Check op de planning. Wanneer die net komt, weten we nog niet. Alle inkomsten gaan alvast naar een spaarpotje daarvoor. Veel cd’s bestellen, dus! (lacht)

Wat platen uitbrengen betreft, zijn daar ook nog groeimogelijkheden denk je?
Sowieso! Ik ben heel tevreden over de nummers en ook over hoe de plaat klinkt! Pieter-Jan is een exceptionele producer en ik mag gerust zeggen dat we met ons gat in de boter gevallen zijn dat hij de opnames en producing voor zijn rekening neemt. Dat wil niet zeggen dat we de volgende keer niet gaan proberen onszelf te overstijgen. Stilstaan is achteruitgaan. (lacht) Ik vind Surreality Check alvast een grote sprong vooruit t.o.v. Universal Space Shifter. De volgende plaat moet opnieuw zo’n sprong maken. (lacht)

Laten we ook kijken naar de verre toekomst. Wat zijn uw ambities? Is er een soort einddoel?
Ik zal niet rusten tot “Heroin Shifter” “Master of Puppets” van de troon stoot in De Zwaarste Lijst. (lacht)

Dit is mijn laatste vraag. Als er een 'link' is waar mensen uw merchandisers of dergelijke kunnen aankopen plaats het gerust hieronder.
Cd’s kan je altijd bestellen via http://skiskaskooper.bandcamp.com. Surreality Check is ook te bestellen via Bilbo Records Leuven!