An Pierlé - Mensen zullen altijd muziek blijven maken en nodig hebben. Het is vooral de perceptie van alles wat cultuur is die me zorgen baart

An Pierlé is een muzikante en artiest die van vele markten thuis is. Elk optreden, elke plaat is heel anders dan de vorige. In de huidige tijden heeft ze zich o.a. op een jazz project gestort ‘An Pierlé Quartet. Hiermee slaat de veelzijdige componiste en zangers dus opnieuw een andere weg in. Deze van jazz en in het oneindige improviseren. Ze omarmt met dat project trouwens de jongens van SCHNTZL die hun nieuwste plaat gewoon opnamen bij An thuis. Ook haar echtgenoot Koen Gisen sprong op de kar, en zo ging de bal aan het rollen. Als opener van Bel Jazz Fest kregen we direct al een krop in de keel. An haar bijzonder bedwelmende stem doet je in ieder geval wegglijden naar ongekende oorden, ze ontpopt zich bovendien ook als een klasse pianiste.
Het verslag van dit evenement kunt u hier nog eens nalezen. http://www.musiczine.net/nl/festivalreviews/item/78615-bel-jazz-fest-2020-zwoele-jazz-magie-die-in-alle-kleuren-van-de-regenboog-de-huiskamer-binnen-waait.html  
Voor ons was dit, en de vraag hoe je als artieste en mens omgaat met zo een crisis waarin we leven, genoeg reden om An enkele vragen te stellen. Ze stond ons per mail te woord, en het werd een fijn gesprek dat we graag binnenkort ook eens face to face willen voeren.

An, de reden van dit interview is hoe mensen omgaan met deze coronacrisis, daarom vallen we met de deur in huis. Hoe heb je daar als mens, artiest, muzikant mee omgegaan met deze bijzonder ‘rare’ tijden waar we in leven?
Wel, ik was al  serieus ‘vertraagd’ vorig jaar, en wij zitten sowieso vaak thuis, en ik hou van rust, dus zoveel veranderde er voor mij niet. Behalve dan dat onze dochter thuis was, en je toch die vreemde energie voelde waardoor ik niet veel nieuwe muziek heb gemaakt. Er was precies weinig concentratie. Maar toen zijn we in duo van alles beginnen doen , want er kwamen vragen van overal. En hebben we het AU! Festival in duo gespeeld, met akoestische versies van onze kerkorgelplaat, en dat was erg fijn. Wij hebben het geluk dat we het artiestenstatuut hebben waardoor we financieel konden overbruggen, maar het was wel een ramp voor veel muzikanten. En ook onze voorjaars tournee met het An Pierlé Quartetl is in het water gevallen, en je mocht niet bijeen komen om te repeteren, dus konden we onze plaatopnames nog niet voorbereiden, dus dat was wel zeer spijtig. Maar ja, je moet het nemen hoe het komt, en de rust was wel zeer weldadig. De perceptie dat artiesten niet werken is zodanig fout. Wij zijn eigenlijk altijd zodanig bezig dat je nooit eens echt stil kan staan, en die pauze bood Corona wel.

Het leuke aan jou vind ik dat je me steeds op het verkeerde been zet, zowel op plaat als op het podium. Elk optreden is weer een heel andere insteek, prachtig! Waar komt die drang naar experimenteren en jezelf heruitvinden vandaan? (Bij mij van David Bowie trouwens )
Ik weet dat niet, dat is iets dat in zowel Koen Gisen als mij zit. Inderdaad artiesten als Bowie, Roxy Music , Kate Bush en Talk Talk hebben zulke carrières en dat is hetgeen wij altijd geambieerd hebben in plaats van een gooi naar kortstondig succes.

Een van de laatste keren dat ik je live zag was in de kerk van Laken ter gelegenheid van Les Nuits Botanique. Een hele ervaring voor ons als fan, hoe was die ervaring voor jou?
Ja, dat was een superfijn optreden! Een mix van intensiteit en letterlijk ‘spelen’ met het publiek, daar hou ik van. De band met dewelke we die kerkorgeltournee speelden , was ook echt superfijn vond ik, die samenzang met de meisjes was zalig om te doen. En we hebben heel veel gelachen ook …

Ik heb je ondertussen - als je deze van Bell Jazz Fest erbij rekent - vijf keer live gezien, dat is even veel als mijn grote idool en voorbeeld David Bowie. Mijn eerste ervaring was je concert op Rock Werchter in 2000. Je  muziek bloeit , naar mijn bescheiden mening, en is best open in een omgeving waar jouw heldere stem je ontroert. Je kreeg dat publiek zelfs stil (herinner ik me) . Nu, hoe ervaar je een optreden op zo een groot podium?
Ik speel heel graag in een verschillende setting. Zo’n groot festival is natuurlijk kicken, maar het gevaar loert om de hoek dat je teveel prestatiestress hebt. Er hing vroeger precies ook altijd zoveel vanaf. Ik was ook vaak ziek van de zenuwen op voorhand, daar heb ik nu veel minder last van. Het enige waarvoor ik graag beroemder zou zijn dan we zijn , is dat je dan laat op de avond in het donker mag spelen, onze muziek zou dan veel meer tot zijn recht komen op een groot podium

Wat geniet je voorkeur? Een kleine club of groot festival?
Beiden hebben hun charmes dus, in kleine clubs heb je tijd en directer contact

Ook wat platenwerk betreft , weet je me altijd te verrassen. Zo was het debuut ‘Mud stories’ eerder experimenteel en hinkte ‘Helium Sunset’ naar zeemzoetigheid, om met ‘White Velvet’ weer een andere kant uit te gaan. Welke kant gaat An Pierlé 2020 /2021 opgaan?
Een uitvergrote versie van toegankelijke songs met een grote dosis kitsch vermengd met heel veel improvisatie en vrijheid in het spel. En verbazingwekkend veel gegroove, en dat is nieuw voor mij.  En daartegenover staat de ‘Rewind’ van ‘Mud stories’ die ik in september als Corona het belieft in de AB ga spelen. Integraal mijn eerste plaat spelen na 25 jaar is een grote uitdaging, maar een waar ik enorm naar uitkijk.

Je hebt ondertussen ook een duo jonge talentvolle artiesten onder je vleugels genomen. SCHNTZL heeft, volgens de legende ? zijn album in jouw huiskamer opgenomen. In elk geval , hoe is die samenwerking ontstaan?
Wel, zij waren hun debuutplaat met Koen aan het opnemen, en dus hingen ze hier in huis rond. En toen hebben we eens een muziekkampje gedaan samen, en er bleek veel liefde en wederzijds muzikaal respect te zijn. We brengen mekaar allemaal verder, dus dat is superfijn.

Op Bel Jazz Fest zag ik een gedreven kruisbestuiving tussen jonge wolven en levenservaring, een magie die werkt. Hoe was deze toch wel bijzonder ervaring voor jou? Het mag wat mij betreft, ondanks alles toch niet het ‘nieuwe normaal’ worden
Wat die kruisbestuiving of die manier van online optreden … , geef mij maar live inderdaad, maar we doen het met wat er is hee; Maar ik vind het echt superleuk om met het Quartet te spelen, het is uitdagend en fun en nooit oppervlakkig tegelijk.

Jazz is geen jazz meer,  is iets wat ik nogal veel hoor de laatste tijd, het is eerder een vorm van tot het oneindige improviseren geworden. Hoe zie je het zelf?
Ik zie het als een vorm van letterlijk spelen als een kind. Ik ben totaal geen geschoolde muzikant, en dat vind ik soms spijtig want ik loop natuurlijk tegen mijn beperkingen aan, maar ik houdvan die vrijheid. Ik zie het meer als een draad beginnen volgen; Eerder als naar een film kijken.

Waar komt die voorliefde van jazz vandaan?
Van Koen J

Jouw concert met An Pierlé in AB is verschoven naar oktober, zijn er al andere datums geprikt met dit project? Komt er trouwens ook iets op plaat wat dat project betreft?
Er komt zeker een plaat! We hopen in januari te kunnen releasen, naar aanleiding van de Jazzlab tournee die we dan gaan doen.

Ik heb trouwens in een interview gelezen dat je Kanker hebt overwonnen? Hoe gaat  het nu met jou? En welke impact heeft dit op je leven
Sja, dat is een grote vraag want het zet wel veel dingen op scherp J Het gaat erg goed met mij, ik ben volledig genezen, en ik wil vooral geen stress en prestatiedruk meer. En vooral veel fun en fijne muziek maken. En tijd hebben, en mij bezig houden met de essentie.

Een heel andere vraag, je hebt ook een eigen label , Helicopter records. Hoe is dat ontstaan en komen er langs die kant (van sommige artiesten op dat label) binnenkort releases uit?
Het label is ontstaan in 2002 toen we ‘Helium Sunset’ helemaal op onze eigen voorwaarden wilden kunnen maken, en eigenaar van onze muziek wilden zijn. Andere releases zijn niet uitgesloten, maar we zullen wel zien; Dat is veel werk om dat goed te doen, en iets voor iemand anders te kunnen betekenen, en we hebben eerder de ambitie om ons op onze eigen muziek te concentreren.

An, dit is mijn laatste vraag. Hoe denk je persoonlijk dat de muziekwereld deze crisis zal overleven?
Geen idee. Mensen zullen altijd muziek blijven maken en nodig hebben. Het is vooral de perceptie van alles wat cultuur is die me zorgen baart. Het wordt als tegendraads en profitariaat beschouwd door meer en meer mensen, en dat vind ik een totaal onterechte en gevaarlijke evolutie; De waarde, zowel emotioneel als financieel van muziek wordt wel echt op scherp gesteld.

Is naast digitalisering het niet de doodsteek van de muziekbeleving zoals het vroeger was? Of mag ik het niet zo zwart/wit zien?
Ik denk dat dat zal evolueren naar iets naast het livecircuit, in welke vorm en met hoeveel mensen dan ook.

Misschien om af te sluiten, waar kunnen mensen merchandiser en dergelijke online kopen, post gerust enkele links
Daar zou ik mij beter ook eens beter in organiseren. Ik zou zeggen, mensen koop platen bij je lokale platenhandelaar en op optredens.

Bedankt voor dit fijne gesprek, ik probeer er in AB bij te zijn in oktober en hoop daar eens dit gesprek fijn over te kunnen doen tussen pot en pint.

Graag gedaan!
Pics homepag @Shamrockshaver