logo_musiczine_nl

Talen

Zoek artikels

Volg ons !

Facebook Instagram Myspace Myspace

best navigatie

concours_200_nl

Inloggen

Onze partners

Onze partners

Laatste concert - festival

Depeche Mode - ...
ufomammut_4ad_1...

Hydrogen Sea - In deze tijden kan muziek meer dan ooit een verbindende rol spelen Aanbevolen

Geschreven door - -

Hydrogen Sea - In deze tijden kan muziek meer dan ooit een verbindende rol spelen

Hydrogen Sea is het project van het Brusselse duo Pieterjan Seaux (die je kent van o.a. Zwangere Guy, Selah Sue, Sioen en een hoop andere bands) en Birsen Uçar. Na hun debuutplaat ‘In Dreams (2016)’ gooiden de twee voor de nieuwe plaat ‘Automata’ het over een andere boeg. Met Patricia Vanneste (ex-Balthazar), Joris Caluwaerts en Steven Van Gelder hesen ze drie absolute topmuzikanten aan boord en verlieten ze doelbewust het pad van digitale elektronica.
Door de corona crisis was Hydrogen Sea verplicht weer als duo naar voor te treden. De band is niet bij de pakken blijven zitten en brengt eind januari een gloednieuwe EP op de markt ‘Symbiosis’. Ze  staan ook in de schijnwerpers door “End Up” die als titelsong werd gekozen voor de populaire serie ‘Black Out’ , op VRT  uitgezonden.
We hadden een fijn interview met Birsen Uçar en Pieterjan Seaux die naast een positieve boodschap, ook de verdere toekomstplannen van de band uit de doeken deden.

Mogen we even terugkeren in de tijd? De band bestaat ondertussen (dacht ik) sinds 2012. Ik heb jullie  live gezien in 2015 op Rock Herk, een concert dat me is bijgebleven. Wat waren voor jullie de hoogtepunten voorlopig?
Pj Seaux: Dat is toch vooral in bepaalde periodes zo. In het begin voor onze eerste plaat was het leuk om samen met The Bony King of Nowhere op tour te gaan. Het was ook heel leuk om in Japan te mogen spelen. Dat was ook rond 2015, en dus zeker een mijlpaal. Ik heb ook genoten van het creatieproces met de band in De Singel in najaar van 2017. Dat zijn zo wat momenten die spontaan naar boven komen.

Jullie debuut ‘In Dreams’ uit 2016, was wat mij betreft een mijlpaal binnen de Belgische muziek. Hoe waren de reacties daarop? En heeft het deuren geopend?
PJ Seaux: De reacties op dat debuut waren heel goed. Daardoor kregen we toch meer kansen om in voorprogramma’s en zo te spelen. Dus op dat vlak heeft dat zeker deuren geopend. We werden wel groter uiteindelijk , maar stelden toch vast dat we aan kwantiteit moesten inboeten na een tijdje, dat was op zich toch een grappige vaststelling ergens. Maar toch zijn we heel blij met die plaat, we werden op de radio gedraaid en zo, maar vonden het ook tijd worden voor iets anders en uitgebreider. Maar vooral hebben we dus dankzij dat debuut geleidelijk een publiek kunnen opbouwen.

Wat me vooral opvalt aan die eerste plaat, en ook de nieuwe EP is dat er iets van een donker melancholisch en weemoedige sfeer rond jullie muziek hangt. Is dat een bewuste keuze? Waar komt die ‘donkere’ sfeer vandaan, een soort duisternis dat als een warm deken je hart verwarmt. Ik voel me bijvoorbeeld gelukkig in die soort duisternis, is dat bij jullie ook zo?
Birsen Uçar. De fascinatie voor dat donker is gegroeid door een voorliefde voor het nachtleven eigenlijk. Als het dagelijkse leven stil ligt, kom je in een soort heel andere soort parallel universum  terecht. Dat spreekt me enorm aan, vandaar dus …

Drie jaar later is er ‘Automata’ een plaat die, uiteraard door toevoeging van top muzikanten, een nog voller geluid kreeg. Hoe waren de reacties daarop?
PJ Seaux: ‘Automata’ was wellicht iets minder toegankelijk Door met meer muzikanten te spelen , hadden we een diepte die we vroeger niet hadden. Voor de fans van het eerste uur wel even schrikken, maar we kregen er toch positieve reacties op. We hebben daar een ander publiek mee bereikt dan de eerste omdat het een specifieker geluid is dan bij ons debuut. Nu zijn we - door omstandigheden weer met twee - maar het is ook gewoon leuk om de verschillende aspecten van onszelf te ontdekken en her te ontdekken.

Was het een bewuste keuze om jullie sound aan te passen of was het eerder toeval?
PJ Seaux: Dat was in die zin een bewuste keuze omdat we die laptop een beetje beu waren.

Is het niet zo dat jullie door met vijf te spelen, live ook meer interactie konden maken met het publiek? Ik heb ooit eens een review gelezen, toen jullie nog met twee waren, dat dit het enige kritieke punt was,  de te weinige interactie? Je mening graag (mij stoorde het toen totaal niet , moet ik zeggen)
PJ Seaux: Het is een andere dynamiek als je met twee of met meerdere muzikanten op dat podium staat, sowieso. Als je met meer speelt , is er meer de mogelijkheid om die verbinding te maken met het publiek. Waar we met ons twee bezig waren om alles goed te krijgen, zijn we nu bezig met gewoon te spelen en kunnen we dus wel meer daarmee bezig zijn dan vroeger.

De reden van dit interview is ’Symbiosis’. Ik heb hem een keer beluisterd en de EP bevat een kleurrijk klankentapijt in een weemoedig kader. Wat is jullie mening? En is er bewust gekozen voor die weemoed?
Birgen Uçar: Die adoratie voor de nacht, waar ik het daarna over had, keert terug. Maar ik vind ook dat er een beetje een afwisseling moet kunnen zijn tussen dat licht en donker. Door middel van soms opgewekte songs, en soms meer sombere te combineren. En dat is er  dus wel meer ingestopt in deze EP. Dat combineren van beide aspecten.

Jullie muziek is altijd zeer filmisch en fantasie prikkelend geweest, ook op deze EP; al is het deze keer binnen een wondermooie , sobere manier. Welk verhaal schuilt er achter deze EP?
Birgen Uçar: De titel is het samenzijn van twee organismen. Ze hebben beide elkaar nodig om te groeien. Ik was daar eigenlijk, zeker door die corona, toch mee bezig ; die aspecten die botsen met elkaar, maar elkander dus ook nodig hebben. Dat vind je bijvoorbeeld ook terug in de natuur. En ook de vraag hoe we de wereld kunnen redden, door ons strikter te verbinden met die natuur. 

De aanleiding voor die EP ‘Symbiosis’ was het nummer “End Up” (uit hun ‘Court The Dark’ EP) dat als titelsong gekozen werd voor de Eén serie, ‘Black-out’. Hoe is dat in zijn werk gegaan? Heeft die serie nog andere deuren open laten gaan?
PJ Seaux: Dat is inderdaad gebruikt voor de serie ‘Black Out’. De regisseur is in 2012 naar ons concert komen kijken, en was nog steeds fan. Hij wilde met dat nummer dat hij graag hoorde ooit iets doen, als soundtrack. En het paste naar zijn mening perfect bij de serie waar hij mee bezig was. Het deed ons enorm veel plezier dat hij na al die jaren ons contacteerde daarvoor. Zo zie je maar, als je een concert speelt dat het zoveel jaren later nog steeds een invloed kan hebben op mensen, dat is prachtig. Het was voor ons dan ook de ideale moment om dat nummer heruit te brengen.
Wat die deuren openen betreft? Doordat die song elke zondagavond , als openingssong voor de serie, in vele woonkamers terecht komt , leren meer en meer mensen je op die manier beter kennen. Op dat vlak opent dat dus zeker deuren. We krijgen ook reacties van mensen die zeggen ‘’elke zondagavond hoor ik dat nummer en denk ik, ik ken dat van ergens’’ het is dus bijzonder leuk…

Zijn er nog verdere plannen om jullie muziek te gebruiken voor film of series in de nabije toekomst? Welke soort films spreken jullie aan? Of geen bepaalde voorkeur?
PJ Seaux: Maak dit maar de kop van het interview. Jazeker kom maar allemaal af. (haha) Maar goed, laat het me zo stellen. Specifieke plannen om muziek te schrijven voor serie of film? Kijk als zoiets op ons afkomt  zoals nu bij ‘Black Out’, en het sluit aan bij de muziek die we willen brengen, dan willen we dat zeker doen. En ja, dan mag men ons altijd contacteren. We gaan dat echter niet teveel forceren, onze muziek maken is het belangrijkste. Als dat er als extra bij komt? Dat mag, en kan dus altijd.

Laten we het kort ook eens over de coronacrisis hebben. Hoe heb je als muzikant, band en mens die crisis voorlopig overleefd
Birsen Uçar: Wat vooral opvalt , er leeft enorm veel angst. Zowel om zelf ziek te worden, maar vooral om het door te geven aan iemand anders. Na een tijdje ging ik wel meer en meer bewust wandelingen maken in de natuur, om te kijken wat die natuur te bieden heeft.
PJ Seaux: In die periode kwamen we ook tot rust eigenlijk. Voordien was alles hectisch voor ons eigenlijk. Door die lockdown moest niets meer, de rush naar de klok viel stil. Dat bracht een gemoedsrust met zich mee. Het is zoals je even de stekker eruit trekt dus. Na een tijdje begint dat toch te kriebelen, en zijn we gaandeweg toch nieuwe muziek beginnen maken.

Missen jullie de live optredens niet?
PJ Seaux: We hebben de kans gekregen in september om bij mensen op te treden voor een soort huiskamer concertjes als het ware. En dat heeft ons wel in een versnelling gebracht om nog meer nummers af te werken. Maar voor de rest concerten? Ik ben daar niet echt mee bezig. Want eerst was het maart, dan april of mei tot juni enz... Ik heb dat uit mijn hoofd gezet, we zien wel als het terug mag, ik ben er dus niet bewust mee bezig nu. Daardoor mis ik het ook niet echt, maar als het terug mag , vliegen we er met plezier weer in.

Moesten optredens niet doorgaan, is er een mogelijkheid tot streaming concerten? Hoe sta je daar tegenover trouwens?
Dat concept zijn we aan het bekijken, om onze EP bijvoorbeeld voor te stellen via streaming. Het zou jammer zijn dat we een plaat uitbrengen, zonder te spelen. Dus we gaan dat sowieso bekijken of het dan op die manier kan. Via een streaming concert die EP voorstellen.

Moest die streaming nu de norm worden, zouden jullie dat zien zitten? Om daar beetje op door te gaan
PJ Seaux: Het is een tussenoplossing. Maar nee, het is zo bizar om een nummer te stoppen en dat publiek niet te horen. De interactie en wisselwerking is voor een band (en voor dat publiek zelf) gewoon veel te belangrijk om dit de norm te laten worden. Het publiek is gewoon belangrijk om muziek te maken. Laat het ons daar bij houden. Dus nee, mooie oplossing maar de norm? Liever niet.
Birsen Uçar: Wat de connectie tussen publiek en muzikanten betreft, er zijn onderzoeken over gedaan. En wat daar boven komt, is dat al die mensen op dat moment allemaal op dezelfde golflengte zitten als ze samen naar zo een concert staan te kijken en luisteren. En daardoor is dat ook belangrijk, die wisselwerking tussen publiek en muzikanten. Dat kan dus totaal niet of zeer moeilijk via streaming.

Wat is de rol van muziek in tijden van crisis?
Birsen Uçar: Muziek is terug, meer dan vroeger,  nodig om al die dingen terug aan elkaar te lijmen als het ware. Om maar te zeggen, er is een schrik om te dicht bij anderen te komen, ook bij mij een beetje eigenlijk. En kan muziek daarin een verbindende rol spelen als het ware.  Om toch verbonden te blijven met elkaar.

Hoe zal muziek, cultuur enz , die toch zwaar getroffen zijn tijdens deze crisis, deze overleven , denk je persoonlijk?
PJ Seaux: Het is moeilijk in te schatten, maar de muziek en cultuur heeft enorm veel veerkracht. Wat niet wil zeggen dat we ons plan trekken, maar het gaat afhangen van creatieve mensen binnen die sector om daar iets mee te doen. Maar er is een enorme veerkracht dus, en daar heb ik wel vertrouwen in dat het daardoor alsnog goed zal komen..

Iets heel anders. Jullie hebben ook samengewerkt met Geike . Hoe is die samenwerking ontstaan?
PJ Seaux: Birsen heeft teksten geschreven voor Geike. En ik ben bassist bij haar. En omdat onze genres een beetje samenvallen , konden we ook samen op tournee gaan eigenlijk.. De concertenreeks die ging doorgaan in oktober 2020, is ondertussen al enkele keren verplaatst en zal nu doorgaan in maart/april al zal het eerder april worden.. want ze zijn al bezig om die data van begin maar naar eind april te verschuiven, dus het is nog steeds koffiedik kijken.

Naast Geike , spelen jullie nog in andere projecten. Zoals girlband Oko Yono. Valt dit allemaal nog te combineren met Hydrogen Sea?
Birsen Uçar: Oko Yono ligt nu wat stil, we zijn allemaal een beetje met onze eigen projecten bezig. Het valt zeker te combineren, doordat als de ene groep iets minder is , zijn we wat meer met de andere bezig. En zo is er een vlotte wisselwerking tussen die verschillend projecten.

Waren die projecten ook inspirerend voor jullie werk bij Hydrogen Sea zelf?
Birsen Uçar: Voor mij wel eigenlijk. Wat we bij de andere projecten doen , sluit er eigenlijk wel op aan bij wat we doen met Hydrogen Sea, dus ja.

Jullie hebben ook een zeer brede interesse voor het heelal , heb ik ergens gelezen? Vertel er gerust wat meer over
Birsen Uçar: Die fascinatie voor het heelal komt eigenlijk  uit ‘Automata’, waar elke song een beetje gaat over kijken naar het universum, de sterren en planeten. En gewoon even van onze planeet stappen en kijken naar dat immense heelal, dat was het concept. Het ongrijpbare daarvan fascineert me.  En ook onze naam ‘Hydrogen Sea’ is een zee van waterstof, die je bijvoorbeeld vindt op Jupiter. Weer dus een verwijzing naar het Heelal. Ik haal dus eigenlijk mijn inspiratie uit het universum. Zowel qua teksten als sfeer .

Laten we het ook over de toekomst hebben. Wat zijn de verdere plannen voor 2021?
PJ Seaux: Ik heb eigenlijk geleerd uit 2020 om eigenlijk niet teveel te plannen op voorhand. Het enige waar ik naar uitkijk , is het einde van de winter en genieten van de lente, voor de rest weten we niet wat er gaat gebeuren en ik ben er bewust ook niet mee bezig. Dat geeft ook een gemoedsrust, we zien wel wat er op ons afkomt. Dat is niet negatief bedoeld, ik ben gewoon heel blij dat we gezond zijn. Ik zal dus gewoon blij zijn als de lente er is.
Birsen Uçar: Ik kijk vooral uit naar het moment dat ik weer iedereen kan vastpakken. Mijn ouders, de kinderen van mijn zus en zo. Dat mis ik eigenlijk wel nu.

Wat zijn de verdere ambities als muzikant en band na al die jaren?
Samen: Gewoon blijven doen wat we nu doen, en daardoor mensen blij maken of raken. Dat is ons belangrijkste doel voor de komende jaren. Als dat lukt zullen we als muzikant en mens zeer blij zijn.

Pics homepag @Alexander Popelier

Hartelijke dank voor dit fijne gesprek, hopelijk tot heel binnenkort ergens op een podium

Aanvullende informatie

Gelezen: 873 keer