logo_musiczine_nl

Talen

Zoek artikels

Volg ons !

Facebook Instagram Myspace Myspace

best navigatie

concours_200_nl

Inloggen

Onze partners

Onze partners

Laatste concert - festival

Egyptian Blue
Depeche Mode - ...

Ansatz Der Maschine - Al de dingen die we nu doen, kunnen blijven doen na deze crisis is mijn voornaamste ambitie Aanbevolen

Geschreven door - -

Ansatz Der Maschine - Al de dingen die we nu doen, kunnen blijven doen na deze crisis  is mijn voornaamste ambitie

De West-Vlaamse band Ansatz Der Maschine brengt een soort meditatieve ambient met een klassieke, theatrale inbreng. Vier jaar na 'Tattooed Body Blues' bracht Ansatz Der Machine met 'Burial Songs' begin 2020 een album uit , opgebouwd als een klassiek requiem. 'Burial Songs' is niet meteen de meest opgewekte naam voor een album en toch is het geen gitzwart album geworden. Ook al is het thema ‘omgaan met verlies, dood en verdriet’. Je hoort en ziet veel lichtjes aan het einde van die tunnel.
Door de corona crisis zag de band hun release tour in het water vallen. Ook al waren er wat coronaproof concerten later in 2020. Onlangs speelde Ansatz Der Maschine een streaming concert in de Vooruit Gent, een organisatie van Sound of Ghent, wij waren er als de kippen bij.
Ons verslag kun je hier nalezen: http://www.musiczine.net/nl/concertreviews/item/80627-ansatz-der-maschine-sound-of-ghent-intensiteit-in-het-kwadraat.html
We hadden een fijn gesprek met bezieler Mathijs Bertel.

Ansatz Der Maschine is eigenlijk begonnen als een eenmalig project van jou en Alexander, heb ik gelezen. Hoe is dat in zijn werk gegaan?
Dan spreek je al van iets van zestien of zeventien jaar geleden eigenlijk. We zaten samen met elkaar op school. We speelden toen ook al bij enkele bands en werden wel eens gevraagd voor theaterfestivals of zo. Er werd gevraagd om eens iets samen te doen, en van het één kwam het ander. We hebben, ik en Alexander, eigenlijk enkele maanden intensief daar aan gewerkt, als 18 jarige terwijl we veel andere dingen konden doen (haha). Ik had dat opgestuurd voor een soort wedstrijd van KBC. We hebben die prijs gewonnen en dat zorgde voor wat feedback op de radio en zo, dus dachten we daar toch wat meer mee te doen. Wat dus in eerste instantie niet de bedoeling was , maar het winnen van die wedstrijd en alles daaromheen was een echte boost om dat net wel te doen. Alexander zat toen in Australië, en die moest dan bellen, een afstand die we moeilijk konden overbruggen maar het lukte toch. Alexander is er na zijn reis naar Australië wel vrij vlug uitgestapt, omdat hij er geen zin meer mee had, en het moeilijk kon combineren met andere activiteiten. Hij was er eigenlijk enkel het eerste jaar bij, maar alle credit naar hem toe, want we hebben de band samen gesticht dat is toch wel belangrijk om te vermelden.

Uiteindelijk is de band beginnen uitgroeien tot een achtkoppige collectief, ook nu weer hoe is dat proces ontstaan?
Het is pas sinds zeer recent een vaste line-up. We hebben heel wat formaties gehad, en veel gast muzikanten. Ik ken er nogal vrij veel, dat scheelt. In het begin was het enkel ik en Alexander, en van mijn standpunt uit zocht ik naar manieren om die Elektronica live toch uit te breiden. Daarvoor ben ik gaan zoeken naar muzikanten die perfect binnen dat plaatje passen. Energie geven naar het publiek toe, is voor mij het enige dat van belang is. Daarin wil ik groeien en voortdurend veranderen. Daardoor hebben we op elke plaat wel met andere muzikanten gewerkt, in oogpunt van het verhaal dat ik wilde vertellen. Al heb ik nu wel het gevoel dat we onze draai gevonden hebben, waardoor er dus toch een eerder vaste line up is ontstaan na al die jaren.

Wat zijn tot nu toe de hoogtepunten, het debuut ‘The Postman is a Girl’ was alvast een schot in de roos. Vertel ons wat meer?
Hoogtepunten? Het is doorheen de jaren altijd een beetje een hobbelig parcours van diepte- en hoogtepunten. Maar zo een hoogtepunt dat erboven uitsteekt was toch ons optreden in Koeweit. Dat was op vraag van de Belgische Ambassade. We zijn ook op TV geweest toen, het was dan ook niet zo evident om daar terecht te komen. Ook in de studio en zo, hoe ze de bandnaam in het Arabisch uitspreken en zo. We speelden ook in een zaal met een video wall  zoals bijvoorbeeld Massive Attack, allemaal zeer overweldigend. Dat was dus een heel unieke belevenis .Voor de rest? We hebben ooit eens de Gentse Feesten op Sint-Jacobs afgesloten, het regende pijpenstelen voor het concert, en dat plein stond overvol tot ver naar achter. Een prachtig beeld.

Waren de nummers op jullie EP en eerste twee albums zo goed als instrumentaal? (correct me when i’m wrong) . Waarom de omslag naar zang (wat mij betreft een schot in de roos)?
Dat heeft gewoon te maken met het centrale gevoel waar ik naar op zoek ben als ik een plaat maak. En dan zoek ik de middelen die daarbij passen, op een bepaalde moment was dat een zangstem. En zo is dat geleidelijk gegroeid. Pas op, ik vind  pure Instrumentale muziek op zich nog steeds heel leuk om te doen. Wat ik ook een beetje heb als componist, ik ben een heel onrustige ziel. Dat kan voor de muzikanten rondom mij een zegen of een vloek zijn. Ik hou van enorm veel afwisseling, ik kan na een minuut al weer met een ander idee voor de proppen komen. Daardoor gaat de muziek dus uit van elektronica naar prompt indie folk toestanden of zo.

Ik heb jullie eigenlijk via dat album ‘Heat’ leren kennen in 2012. Heeft die plaat bepaalde deuren geopend?

We kregen door die plaat wel iets meer airplay op de radio. Wat ook mooi vind ik, is dat we als band in dat typische club circuit kunnen spelen, en worden gevraagd. Dat is op zich niet zo evident. Maar daarin zijn we toch geslaagd. Met de vorige plaat was dat ook al een beetje, maar dankzij ‘Heat’ werden we toch wel iets meer een vaste waarde binnen dat typische club circuit, en daardoor is die plaat toch een springplank gebleken. Die kleine clubs waar je met honderd man of zo staat, die doe ik eigenlijk zelf het liefst. En dat is een voordeel , ook voor ons, dat we in ons land een fantastisch club circuit hebben.

Er werkten toen  ook verschillende gastvocalisten mee aan deze plaat. Wanneer is Sophia (in zoverre dat klopt) uitgegroeid tot een vaste waarde?

Sophia heeft op ‘Heat’ een nummer mee gespeeld. Het werd nogal vrij vlug duidelijk dat zij vocaal perfect paste binnen het concept. Ik zocht eigenlijk ook een nieuwe zangeres, en in de zoektocht kwam ik toch bij Sophia terecht. Ik had in eerste instantie verschillende vocalisten, maar het moest nog live gebracht worden ook. Ik heb Sophia leren kennen via haar band Little dots , maar ze zit in veel andere projecten zoals STIL.. Zeker checken.

Eén van de redenen van dit interview is de release van ‘Burial Songs’ begin vorig jaar. Een filmische plaat met toch ook een persoonlijk en droevig verhaal?
Eigenlijk los van een verdriet dat we te verwerken hadden, is die plaat er gekomen, vanuit het idee ‘wanneer breng je de beste platen uit’, als je emotioneel op een punt zit dat je uw verdriet, pijn tot vreugde ergens kwijt moet kunnen. En dit was gewoon zo een moment om daarmee om te gaan, en dat een plaats te geven. Eigenlijk los van dat persoonlijke verdriet. Gewoon dus de aanvaarding en het verwerkingsproces. Er zijn wel bepaalde dingen gebeurd in die periode, maar eigenlijk hebben die daar dus rechtstreeks niet zoveel mee te maken. Het was pijnlijk, maar dat zijn dingen die iedereen wel eens meemaakt. Dus kon ik dat vrij snel een plaats geven. Maar het proces van die aanvaarding en verwerking vond ik wel een interessant concept om uit te werken.

Toch heb ik de indruk dat er telkens een zon schijnt achter de donkere wolken, het omgaan met verdriet en pijn is enorm vertegenwoordigd? Je mening?
Mooi dat je dit zegt, want dat is net het gevoel dat ik er wilde insteken eigenlijk. Wanneer maak je iets nostalgisch weemoedig of melancholisch als er een stukje zon in voor komt. Bij ieder nummer is dat ook heel anders. Die warmte en dat toch melancholisch donker, moet toch ook altijd een beetje positiviteit bevatten , vind ik.

Voor deze plaat is samengewerkt met een man waarvoor ik enorm veel bewondering heb, Amenra-frontman Colin H. Van Eeckhout. Hoe hij omgaat met het gegeven verdriet, dat is ware kunst. Hoe is die samenwerking ontstaan? En in hoeverre drukt hij zijn stempel op die plaat?
Onze eerste platen zijn gereleaset op Vlas Vegas label, dat komt van een cd winkel die op de Vlasmarkt in Kortrijk gelegen was . Er was de Band Hitch uit Kortrijk , die hadden dat label. En we speelden op de Label Night in  De Kreun in Kortrijk. Daar heb ik ook Colin leren kennen. Nu de muziek van Amenra is echt overweldigend, je ontsnapt er niet aan als je een optreden van hen meemaakt. Ik was op zoek naar een spoken word inbreng, en kwam op die manier bij Colin terecht, ik stuurde hem de tekst door en hij was er direct mee weg. Colin is naast een heel begenadigd artiest gewoon een zeer beminnelijk mens. We hebben eigenlijk zeer goed samengewerkt om er een zeer mooie tekst van te maken. We hebben dan ook een clip opgenomen in IJsland , weer zo een andere mijlpaal.

Jullie hebben ook samengewerkt met Valgeir Sigurðsson? In sommige interviews lees ik dat je een enorme adoratie hebt voor IJsland, of bands als Sigur Ros en MUM? Heb ik het juist, waar komt die adoratie vandaan?
Die bands zitten een beetje in dezelfde lijn wat het soort melancholie betreft waarmee ik zelf mijn muziek naar voor breng. MUM was dat meer in de begin periode.
Wat Valgeir betreft , een zeer kalme mens om mee samen te werken.
Wat IJsland betreft, ik was daar eens geweest met mijn vriendin. De natuur is daar baas, dat spreekt me enorm aan. Die sfeer daar.

Het zijn bijzonder vreemde tijden… Jullie speelden een streaming concert in Gent. Vertel je ervaring hierover?
Ik heb getwijfeld om het te doen, omdat we niet alles konden opstellen dat we gewoonlijk doen. Normaal zitten we met meer visuele effecten bezig en boxen achteraan. Dat kon nu niet omdat er geen publiek in de zaal was. Dus daarom twijfelde ik wel even, omdat we maar 30% brachten van wat we normaal doen. Het draait om energie overbrengen naar je publiek, en dat is via live streaming toch niet zo evident om te doen. We hebben ook maar de helft van de set gespeeld dan we normaal spelen, en er de beste nummers proberen uit te kiezen. En ook onze structuur aangepast, en gewoon doorgespeeld.

Ik was vooral onder de indruk hoe jullie experimenteren – als het ware – met emoties, en dan die stem van Sophia als kers op de taart , om je compleet weg te voeren.  Dat jullie het  via streaming konden verwezenlijken, was opmerkelijk. Je mening?
Die samenwerking met Sophia is zeker een mijlpaal. Ik krijg echt het gevoel dat ze perfect past binnen het concept, de manier waarop ze haar nummers brengt en ze bewijst dat. We proberen ook altijd een collage te doen, microscopische muziek , zegt onze gitarist Gianni Marzo er soms over. En dan is het belangrijk dat elk puzzelstukje perfect past binnen het geheel. Dat is op plaat zo, ook live proberen we dat te doen. Maar dan moet je de muzikant binnen de band zijn eigen ding kunnen laten doen. En dat is toch gelukt dus, daar ben ik wel blij om want het was een moeizaam proces zonder publiek.

Hoe voelt het om voor een lege zaal te spelen (weet wel dat het publiek thuis genoot)?
Een beetje eng, en ook meer stresserend dan een gewoon optreden. Wat dus niet is veranderd, we spelen al onze nummers gewoon aan elkaar en nemen geen pauze daartussen. Dat hebben we nu ook gedaan. Dat is belangrijk om de magie niet te doorbreken. Je hebt echter geen idee hoe het publiek reageert daarop via streaming. Ik moet wel zeggen , we hebben in september /oktober wel enkele optredens gespeeld binnen coronaproof met mondmaskers en regels van binnen en buiten komen. We merkten toen al dat het een minder boeiende sfeer was, net daardoor. En na de show is het ook de zaal of club zo snel mogelijk verlaten, dus ergens was dat al een beetje een oefening hoe het bij die streaming aan toe gaat. Maar we zijn natuurlijk ook gewoon blij dat we hebben kunnen optreden, ook al was het op deze wijze.

Ik vind dat bij jullie muziek het applaus ook niet hoort tijdens de set, maar pas daarna, net omdat die magie anders verloren zou gaan. Je mening?
Onze muziek kun je ook een beetje vergelijken hoe je naar een film zit te kijken. Net doordat het verhaal zo uiteenlopend is, het ene nummer is Elektronica , het ander folk en zo verder. Ik wil die trip dan ook bewust een uur laten duren, zodat de mensen hun verbeelding wordt geprikkeld. Dat is een verschil met een singer-songwriter, wat ook schitterend klinkt uiteraard alle respect daarvoor, die een persoonlijk verhaal vertelt in een soort proces. Bij ons is dat dus duidelijk in een filmisch geheel, waardoor dat applaus inderdaad best pas achteraf gebeurt. Om inderdaad die magie waarover ik het had, niet verloren te laten gaan.

Over het filmisch geheel, heb je dan geen interesse om muziek te maken voor film of series bijvoorbeeld?
Jawel, we hebben wel wat gedaan voor theater en dans. En de laatste plaat is wel wat gebruikt voor TV programma’s. VRT doet dat soms wel. Moest dat dus op ons afkomen, zie ik dat zeker zitten. Maar eerlijk? Het enige wat ik echt graag doe is live gaan optreden. En dat heb je niet bij film muziek dus ja…

Hoe heb je als muzikant en mens de coronaperiode doorstaan?
Onze Release show was voorzien op 12 maart 2020, en net voordien hebben ze alles dicht gegooid dat was toch confronterend. Je moet weten, we hebben toch een kleine drie jaar daar aan gewerkt en dan plots boeken toe en gedaan. Dat hakt er zeker in. Het voelt als een topsporter die traint voor een bepaalde grote wedstrijd, en dan plots is er niets… dat is echt onwezenlijk. Je zakt dan toch in een soort manie-depressieve toestand als het ware. We hebben dat echter ook snel gerelativeerd. Met alle begrip voor de situatie, het moet gewoon. We zijn ook een band die ook niet echt buiten kan spelen, en eerder voor binnen clubs geschikt is , dat maakte het in de zomer met die corona proof concerten buiten dan weer moeilijk. Ook omdat veel organisatoren, helemaal terecht, op veilig speelden.
In augustus kwamen er dan plots wat meer mogelijkheden, maar dat duurde weer niet lang. Ik dacht ook nu van in februari of maart terug te kunnen gaan spelen, maar ook dat zit er toch precies niet in. Dus ja het is een beetje een manie-depressief proces als het ware , dat je doormaakt als muzikant en als mens eigenlijk. Nu, er zijn mensen die in veel grotere miserie zitten uiteraard. 

Hoe denk je dat cultuursector en andere zwaar getroffen sectoren als de horeca deze crisis zal overleven?
Ik vind nu wel dat de culturele sector door middel van die livestream of bijvoorbeeld Podium 19 daar zeer interactief mee is omgesprongen. Dat is toch een voorbeeld van hoe mensen  positief daarmee omgaan, waar de overheid hopelijk ook lessen uit trekt.
Voor de coronacrisis werden we door sommige toch een beetje als een paria bekeken,  had ik de indruk, door o.a. de besparingen die eraan zouden komen. Ik hoop dus vooral dat de mensen die de cultuur niet zo goed genegen zijn, nu toch beseffen dat de cultuur daar dus zeer braaf en dus ook zeer interactief is mee om gesprongen met deze crisis, en dat dit wat ogen opent bij diezelfde mensen.

Wat zijn - als het weer mag - de verdere plannen voor de toekomst?
Ja, zoals ik had gezegd , ik had gehoopt nu toch in februari of maart terug te kunnen optreden. Het is dus moeilijk om echt iets te gaan plannen op deze wijze. Ik was ook bezig aan een theater productie, maar die valt nu ook in het water. Dus ja het is gewoon allemaal koffiedik kijken en hopen dat we in de loop van het jaar een paar shows kunnen spelen.. Ik denk dat als we eerlijk moeten zijn , dat we ons moeten focussen op 2022…

Wat me opvalt nu is dat de grotere bands amper iets hebben uitgebracht eigenlijk?
Die grotere bands zijn ook te groot voor het club circuit geworden, die hebben die grote podia als Sportpaleis en zo nodig, en kunnen zeker niets doen nu. Wij kunnen dat bijvoorbeeld wel, eens in de Kreun gaan spelen of zo, maar zij dus niet meer eigenlijk. En ja , dan valt er heel wat weg voor die grotere bands.

Zijn er na al die jaren (je zit toch al circa twintig jaar in de business) nog ambities of doelstellingen die je wil bereiken of ben je daar niet bewust mee bezig?
Ik ben niet echt mee bezig met een doelstelling, je mag ambitieus zijn natuurlijk maar het is niet dat ik nu bijvoorbeeld honderdduizend cd’s wil verkopen of in het Sportpaleis staan. Als er een grote ambitie is? Dat we in het clubcircuit waar we nu zitten, onze stempel kunnen blijven drukken. Dus gewoon de dingen die we nu doen, kunnen blijven doen na deze crisis, is mijn voornaamste ambitie.

Heel veel succes en hopelijk komt er voor jullie - en de hele sector - eindelijk een perspectief om terug op de podia te staan voor een publiek

Aanvullende informatie

Gelezen: 848 keer