logo_musiczine_nl

Talen

Zoek artikels

Volg ons !

Facebook Instagram Myspace Myspace

best navigatie

concours_200_nl

Inloggen

Onze partners

Onze partners

Laatste concert - festival

Egyptian Blue
Depeche Mode - ...

Alex Koo - Als je vraagt, wat is jazz? Dan is het vooral uniek hoe een jazz muzikant zijn muziek beoefent in die muziekscene Aanbevolen

Geschreven door - -

Alex Koo - Als je vraagt , was is jazz? Dan is het vooral uniek hoe een jazz muzikant zijn muziek beoefent in die muziekscene

De Belgisch-Japanse pianist Alex Koo werkte op zijn laatste cd 'Appleblueseagreen' (2019) met Amerikaanse grootheden Ralph Alessi en Mark Turner. Een diepe indruk liet de muziek na in de jazz scene , alsook in andere genres. De man is een piano virtuoos, hij ontleedt dat instrument en haalt er nogal wat klanken uit . Bovendien maakt hij gebruik van computer technieken die het piano spel futuristisch, zelfs buitenaards doen klinken.
We waren getuige van een magisch concert dat Alex Koo gaf, samen met Attila Gyarfas en Ralph Alessi in Flagey Brussel, ter gelegenheid van Brussels Jazz Festival. Het verslag van dit streaming festival kun je hier nog eens nalezen: http://www.musiczine.net/nl/festivalreviews/item/80618-brussels-jazz-festival-2021-ontelbare-klanktapijtjes-in-een-gevarieerde-omkadering.html
Samen met die top muzikanten bracht Alex onlangs een nieuwe parel uit ‘Identified Flying Object’ voor. Een plaat die goed werd onthaald. Op deze plaat tonen ze aan dat ze ‘meesters in improvisatie technieken' zijn , door die futuristische trip.
We hadden een fijn gesprek met Alex over die nieuwe release, ook enkele persoonlijke anekdotes uit het leven gegrepen en de eventuele toekomstplannen kwamen te sprake.

Alex, ik heb je biografie gelezen. Je begon reeds op erg jonge leeftijd met piano en werd al op je tiende laureaat in de Cantabile Pianowedstrijd met twee extra onderscheidingen, vertel er eens wat meer over?
Ik was klassiek opgeleid. Een beetje in navolging van mijn broers, die ook allemaal klassieke muziek pianisten zijn. Ik ben ook op zeer jonge leeftijd begonnen met piano, reeds op mijn 5de. Laat ons zeggen dat ik sneller piano kon spelen dan lezen (haha). Ik heb ook altijd een zeer snelle ‘klik’ gehad met die piano. Ik heb ook wel even Cello geprobeerd en ook voetbal en zo, maar de affiniteit met piano? Dat klikte direct, die vingers bewegen op die toetsen en zo.. ik heb er dus altijd een heel goede voeling mee gehad met die piano.

Als ik het goed las, ben je geboren in Waregem maar je broers nog in Japan? Vertel eens wat meer over je jeugd
Dat klopt ja. Ik was zelfs een ongelukje volgens mijn moeder. Dat heb ik zelfs pas ontdekt op mijn 23ste (haha)

Er schuilt ook een boeiend verhaal, hoe je vader en moeder elkaar hebben gevonden, je hebt dat al zeer veel verteld. Het feit dat hij van Missionaris (volgens ik las) naar Atheïst is overgeschakeld , vind ik opmerkzaam. Kun je daar iets meer over vertellen
Ik heb het er nooit persoonlijk met hem over gehad, dat is ook niet van de ene dag op de andere gebeurd. Wat met de kerk is gebeurd, was eigenlijk vrij smerig, en dat heeft hem dus zeer diep geraakt. Hij heeft dan ook alle banden doorgeknipt. Maar hij bleef wel altijd geloven in het woord van het Evangelie, dat de goedheid van de mens het kwaad zal overwinnen. Hij volgde dat woord ook in de zin dat je de armen moet helpen en goed zijn voor uw naaste. Dat hij zijn geloof in God is kwijtgeraakt,  is geleidelijk gebeurd, toen hij in België kwam is hij bijvoorbeeld lid geworden van vrijzinnige verengingen en zo. Hij heeft er ook voor gezorgd dat wij, zijn kinderen, zo neutraal mogelijk werden opgevoed. Uiteindelijk is hij dus meer Atheïst geworden. Hij is wel blijven geloven in de positieve dingen die dat geloof hem hebben gegeven als mens. Ook de persoon Jezus is hij altijd toch wel  ergens blijven in geloven.

Ben je door wat je vader is overkomen, je geloof kwijt gespeeld?
Om eerlijk te zijn, ik heb nooit geloofd. Als er toch iets is , dan is het eerder dat ik de mensheid beschouw als iets miniem en klein binnen een groter geheel dat  het heelal toch is.. Er zijn gewoon belangrijkere en grotere dingen dan puur ons bestaan, zoals de mens vaak denkt dat ze Opperwezens zijn, wat dus totaal niet het geval is. Hetzelfde met onze planeet, binnen het heelal. Binnen die context zijn we allemaal kleine miertjes . Ik ben dus zeker een Atheïst, maar ik ben zeker ook niet iemand die andermans mening daarover minimaliseert. Integendeel. Dat wil ik alvast benadrukken. Ik denk, los daarvan, dat je gewoon moet proberen een goed leven te leiden respectvol naar je medemens toe.. Als er een religie is waar ik wel in geloof , is het wellicht muziek en alles daaromheen.

Ondanks het indrukwekkend parcours dat je muzikaal hebt afgelegd, vind ik je heel bescheiden. Heeft dat daar mee te maken dan?
Misschien wel ergens, door de mensen waar ik mee samen speel, ik zie mezelf gewoon niet als een groot of belangrijk iemand. Ik vind mezelf daardoor niet echt bescheiden moet ik toegeven. Ik denk dat ik zelfs redelijk arrogant kan zijn zelfs (haha). Ik kan dat niveau van mijn helden nog steeds niet bereiken, het enige dat ik kan doen is dat proberen te benaderen. Op dat vlak is mijn leven zelfs een beetje saai, ik zit altijd maar te oefenen en te oefenen en hoor iets passeren en denk :‘’woow dat  is iets dat ik niet kan , maar toch zou willen kunnen “. en dan wil ik ook proberen benaderen . Dus als , ik denk nog steeds niet dat het zo is, ik bescheiden ben , komt het doordat ik me steeds probeer over te geven aan de muziek en probeer te groeien en te blijven groeien daarin.

Je hebt op jonge leeftijd ook met groten op aarde samengewerkt zoals Mark Turner, Kurt Elling, Ralph Alessi, Peter Bernstein, Benjamin Herman, Bert Joris, Mike Mainieri, John Ruocco, Jasper Blom, Martijn Vink, Dré Pallemaerts, …? Hoe is dat in zijn werk gegaan?
Meestal toch door toevallige omstandigheden eigenlijk. Bert Joris had ik eens gebeld om samen een concert te doen in Nederland, toen ik voor een festival een gast mocht uitnodigen. Wat de Amerikaanse muzikanten betreft? Ook dat berust op een dosis geluk hebben, ik was in  New York , ze vragen je eens voor een repetitie of zo, en zo leg je vrij vlug contacten.
En ook gewoon zelf durven vragen, veel mensen staan daar precies toch wat angstig tegenover. Het scheelt wel als je die mensen al een beetje persoonlijk kent natuurlijk. 
Wat ook een feit is, dat  die top muzikanten ook maar gewoon mensen van vlees en bloed zijn, en dus vaak zelfs zeer sympathiek en benaderbaar zijn. Zeker binnen dat jazz wereldje, zijn die toch allemaal zeer bescheiden. Neem nu een Bert Joris om een Belgisch voorbeeld te nemen, daar heb ik gewoon eens mee in discussie gegaan over het gebruik van een bepaald akkoord,  dat ik op een andere manier noteer als hij (haha) … Je zit daar dus als 19 jarige een discussie te voeren met een icoon van de jazz . Maar Bert stelt zich daar heel open in op. Zelfde met Mark Turner, om nog een voorbeeld te geven, als je hem vraagt , was is je doel, is zijn antwoord vrij saai (haha) hij wil alleen maar beter en beter worden, die zit hele dagen te oefenen in zijn kamer om dat te bereiken. Die bescheidenheid is groot binnen die scene. Mensen die arrogant zijn geworden daarin , zijn gewoon gestopt met zoeken.. Dat is bijvoorbeeld als mensen een discussie beginnen over wat is jazz en daar direct een label op kleven, uit gebrek van avonturisme. Of angst voor het onbekende, wat leidt tot deze conclusies. Het gaat er gewoon om dat je jezelf moet durven verbeteren en blijven evolueren als muzikant. Daarom is die bescheidenheid heel belangrijk.

Wat is jazz voor jou?
Wel ik weet eigenlijk niet zo goed wat ik daarop moet antwoorden eigenlijk. Maar laat het me zo uitdrukken. Jazz is meer een mentaliteit.
Als je nu toch alles in hokjes wil verdelen, een klassieke muzikant die oefent vooral om  puur als instrumentalist het repertoire van klassieke componisten zo goed mogelijk na te spelen. Een pop muzikant focust zich dan weer op het songschrijven proces en muziek maken daarrond.
Wat een jazz muzikant doet is een beetje van beide kanten. Het constant leren uit werk van anderen, en daar dus net als de pop muzikant uw eigen songs en muziek rond maken. Wat je dus als jazz muzikant doet , is dus niet alleen het bestuderen van andermans werk en het eigen songschrijven, maar ook die derde factor: het ontwikkelen van je eigen improvisatietaal. Een jazz muzikant is 70% van de tijd bezig met het uitbouwen van zijn persoonlijke arsenaal in improvisatie, waardoor we op dat vlak dus eigenlijk eerder uniek zijn. Omdat wij constant bezig zijn met ideeën en improvisatie uitwerken, waar geen enkele andere stroming zo diep mee bezig is in onze Westerse wereld toch.
Om te vergelijken, een profvoetballer traint om te kunnen reageren op wat er in een bepaalde situatie op het veld gebeurt, en als jazz muzikant moeten we eigenlijk hetzelfde kunnen doen. Inspelen op wat er rondom ons gebeurt, en daar onze eigen interpretatie aan geven door daarmee te improviseren tot het oneindige. En ook al ligt het rendement uiteindelijk bijzonder laag, je doet dat gewoon.
Om maar een voorbeeld te geven wat mezelf betreft … Ik ben al een half jaar bezig met nieuwe harmonieën uit te dokteren, en uiteindelijk zal ik daar wellicht maar dertig seconden uit gebruiken op een optreden bijvoorbeeld. Dus ook al ligt dat rendement bij een jazz muzikant laag, je doet het gewoon omdat je daar als jazz muzikant gewoon verslaafd  zijt aan die adrenaline omdat je op dat moment niet weet wat er gebeurt, en om daar over te kunnen improviseren.
Dus als je vraagt was is jazz? Dan is het dus het vooral het unieke hoe een jazz muzikant zijn muziek beoefent  in die globale muziekwereld.

In 2019 bracht je het album ‘Appleblueseagreen‘ uit met Amerikaanse grootheden Ralph Alessi en Mark Turner. Een plaat die overal zeer goed werd ontvangen. Ook in het gerenommeerde jazzblad Downbeat kreeg die plaat vier sterren. Opmerkelijk vond je. Opende deze schijf nieuwe deuren?
‘Downbeat’ is zo gewoonweg  HET magazine wat jazz betreft op wereldvlak; dat die de plaat vier sterren gaven was al waanzinnig , maar dat ze het uiteindelijk nog eens in de lijst  van ‘beste albums van 2019’ hebben gezet dat was indrukwekkend eigenlijk! Zeker gezien het status van dat magazine als de wereldtop van jazz. Dat was ook een enorme boost voor mijn carrière achteraf gezien. Zeker omdat het een moeilijke cd was om in elkaar te krijgen.
Toen ik in New York woonde , wilde ik die opnemen in een bepaalde studio, die net op dat moment begon te verhuizen. Het was dus een werk van lange adem, met veel vallen en opstaan. En dat al die inspanningen zo werden beloond, dat was enorm!
Ondertussen was ik naar België verhuisd, waar men mij nog niet echt kende eigenlijk. Ik had hier gewoon nog geen carrière uitgebouwd. Na die release was er echter plots een tsunami aan media aandacht. Mede dus door die review in ‘Downbeat’. En dat heeft zeker meerdere deuren doen open zwaaien. Die cd wordt trouwens nog steeds veel verkocht, ook in Amerika.. dat is toch allemaal onrechtstreeks het gevolg van die ‘Downbeat’ review. Daardoor heb ik hier en daar toch een fanbase opgebouwd, dus ja… die plaat heeft zeker deuren geopend. Maar dus vooral op vlak van meer media aandacht en algemene erkenning binnen de culturele sector, of bij programmatoren  en zo… Door die steun kun je dingen maken en doen die je voordien niet kon doen.

Ook je parcours op de podia is indrukwekkend:
North Sea Jazz Festival, Bimhuis, Muziekgebouw aan’t IJ, Lantaren/Venster (NL), Casa del Jazz (IT), ShapeShifter Lab (NY), Warsaw Summer Jazz Days (PO), Kongsberg Jazz Festival (NO), Jass sur Son 31 (FR), Copenhagen Jazz Festival (DK), Flagey, bFlat Tokyo (JP) , dat is heel wat. Hoe is dat in zijn werk gegaan?
Dat is dus ook onrechtstreeks door mensen te leren kennen binnen die scene, en ook van verschillende nationaliteiten. Dat gaat dan een beetje als een lopend vuurtje, waardoor je wel aanbiedingen krijgt om daar te mogen spelen. Sommige van die muzikanten waarmee ik heb samen gespeeld , nodigen u wel eens uit hier en daar. Zo kom je ook  op plekken waar je nooit hebt gespeeld. Dat is niet alles, als je avontuurlijk ingesteld bent en veel wil doen , gaan op dat vlak ook gemakkelijker deuren open. Dat  kwam ook door mijn ietwat nomadisch bestaan en dat gaf me toch wel een grote bewegingsvrijheid. Sommige muzikanten die ik leerde kennen bijvoorbeeld, hadden al op hun 23e een huis gekocht en dat was dan letterlijk een reden om bijvoorbeeld niet een jaartje naar het buitenland te studeren, of om even op verschillende plekken te wonen. Die ‘bezitting’ stond in de weg. Is achteraf gezien toch jammer, denk ik.

Je nieuwste plaat 'Identified Flying Object' met Attila Gyárfás & Ralph Alessi … Vanwaar komt die titel en hoe waren de reacties tot nu toe?
Wel i.p.v. UFO (Unidentified Flying Object)  zijn wij IFO (Identified Flying Object) gewoon een half mopje (haha) …  Onze improvisaties op deze plaat zijn ook wat meer spacy en boordevol soundscapes. En dan is het leuk als de titel ook wat in die richting gaat. Vier sterren in de Standaard en toch nog wel een paar mooie reviews. Veel viersterren reviews en positieve commentaar, eigenlijk zeer goed dus. Ondanks het feit dat de door de lockdown veel in het water is gevallen, is de release dus wel zeer succesvol verlopen. Bijna elke media die met jazz te maken heeft, heeft er aandacht aan geschonken. Daar ben ik dus wel echt blij om. Het is ook een cd waar ik echt achter sta, mede omdat 80% draait om improvisatie. Buiten een bepaald deel, is het dus een en al improviseren wat we hebben gedaan. De eerste tracks vooral, de vier andere tracks 1, 2, 3 en 6 , die beginnen met een gecomponeerd thema, maar ook daar zit improvisatie verborgen.
Review Musiczine
http://www.musiczine.net/nl/cd-reviews/item/80739-identified-flying-object.html

Indien je mij de plaat wil doen kopen, vertel me , waarom ik dat zou doen?

Ik heb ervoor willen zorgen dat we niet steeds eenzelfde parcours volgen, we doen ook wel noise elementen. We wilden wie we zijn als band zo breed mogelijk behouden. Het is een zeer meditatieve plaat. We proberen ook goed te luisteren naar elkaar. Ik had onlangs een interview waar het ter sprake kwam, het woord ‘entertainment’. Bij mij draait het niet zozeer om entertainen maar om de beleving. Wat we vooral willen bereiken is het oproepen van beelden, dat is voor mij het mooiste compliment als iemand me zegt ‘toen ik jullie live zag werd ik meegenomen op een trip die vele kanten uit ging’ dat gevoel hebben we willen overbrengen op deze plaat.

Ik heb je ook live gezien (enfin via streaming) op Brussels Jazz Festival onlangs, met Attila Gyárfás & Ralph Alessi; hoe voelt het om zo voor een lege zaal op te treden?
Raar, maar ook heel tof. Flagey is een zeer mooie zaal, je krijgt veel energie vanuit de zaal zelf. Ook van het team dat daar werkt, het enthousiasme van de medewerkers en zo geeft je een soort boost.
Wellicht is het voor iemand die zit te kijken heel anders, ikzelf krijg echter wel het gevoel dat we een concert hebben gespeeld. Je wist dat de mensen aan het kijken waren, en we waren ook zeer blij achteraf met de reacties op chat en zo  en het besef dat er veel mensen hebben zitten kijken. Je voelt wel als zo een streaming echt goed wordt georganiseerd dat het dichtbij een concertbeleving komt. Het zal uiteraard nooit hetzelfde zijn, maar dit was top georganiseerd en dan komt dat gevoel toch heel dichtbij. En in deze tijden moeten we gewoon proberen zo dicht mogelijk bij die normale concertbeleving te komen, en dan is een goede streaming zeker een oplossing.
Om eerlijk te zijn, als ik het objectief mag bekijken,  en ik heb toch wat live streams gezien, dan kan ik toch zeggen dat Flagey aan de wereld heeft laten zien ‘zo organiseer je een goede live stream’

Jullie konden , gezien jullie status, er zich makkelijk van af maken door een routineklus af te leveren; maar jullie stralen tonnen spelplezier uit. Je sprak het publiek thuis zelfs aan … Prachtig! Wat vond je van het festival zelf eigenlijk, los van jullie optreden?

We zijn van nature uit alle drie muzikanten die steeds alles 100% geven, bovendien hebben we eigenlijk allemaal toch al honderden concerten gespeeld, die ervaring speelt ook een rol uiteraard. Ook in allerlei situaties , zelfs op recepties waar niemand echt luistert. Elke keer probeer ik daar het beste uit te halen, dat ligt gewoon in mijn natuur en dat is bij de andere jongens dus ook het geval. Er is ook een goede kruisbestuiving tussen ons drie. Er is bij ons ook een voortdurende wisselwerking van energie. Waarbij bijvoorbeeld Ralph zijn trompet een piek moment krijgt en dat wij daarop inspelen, of ik dat doe en de andere aanvullen; de combinatie van al die aspecten zorgt er dus voor dat we inderdaad dat spelplezier uitstralen.

Hoe sta je tegenover die streaming, indien het ‘het nieuwe normaal’ zou worden?

Dat zit al een beetje in het antwoord hierboven, alles wat ervoor zorgt dat de muziek bij de mensen terecht komt , sta ik 100% achter. Ook al zal het nooit de echte concertbeleving vervangen, ik sta hier zeker achter. Want het is belangrijk dat de mensen beseffen dat we blijven bezig zijn. Daarom is streaming zeker een goede oplossing, om te tonen aan de mensen dat we op onze honger zitten om zo snel mogelijk weer voor een publiek op te treden.

Nu we toch bij corona aanbeland zijn, hoe heb je deze crisis tot nu toe beleefd? En zijn er bij jou plannen in het water gevallen? Ik veronderstel de release van je nieuwe plaat voorstellen

Vooral bij dit project is onze release al drie keer uitgesteld. De bedoeling was eerst een tournee doen, dan opnemen in de studio. Dat was in Maart vorig jaar. Daar is niets van in huis gekomen. Daarna hebben we alles verplaatste naar mei/juni, ook dat werd afgelast. Uiteindelijk zijn we in september de cd gaan opnemen zonder concertreeks dan maar. Dus we hebben eigenlijk nog niet samen gespeeld op een podium, dat streaming concert was de eerste keer dus. We speelden op een bepaald moment zelfs met de gedachte om de release uit te stellen naar later in het seizoen, maar hebben toch besloten het nu te doen. Dus ondanks alles zijn we toch feitelijk altijd een beetje bezig gebleven. Corona gaat me als muzikant nooit kapot krijgen, maar heeft wel gezorgd voor een serieuze deuk in de productiviteit. Je kunt er depressief van worden, ik heb het ook niet gemakkelijk gehad, maar door te blijven doorgaan, lukt dat eigenlijk wel.

Er zijn mensen die me vertelden dat ze in die corona tijden een rustpunt hebben gevonden, waarbij ze meer songs schreven en geen stress hadden om al die optredens te moeten plannen?

Ik had dat ook in de eerste lockdown. Ik had plots veel tijd om van alles te doen, zelfs tot nu in januari. Maar nu begint het allemaal een beetje te wegen. Temeer omdat ik nu al klaar ben met materiaal voor de komende drie jaar of zo. Ik heb mijn eerste solo-elektronica album uitgebracht (‘Kimono Garden’), een boek van ‘Piano-Etudes’ geschreven die ik in Bozar ging voorstellen (afgelast in november), nieuwe composities voor nieuwe projecten…  dus al bij al was dat wel een voordeel. Maar nu zit ik toch op een punt dat mijn to-do list af is en dat ik echt gewoon weer op het podium moet staan.

Er stond ook een duo samenwerking met
Craig Taborn, toch dé jazzpianist van het moment, op het programma. Komt die samenwerking er nog  later? En hoe ben je bij hem terecht gekomen?
Ik ging normaal gezien ‘Artist in Residence’ van het Brussels Jazz Festival zijn, een grote eer natuurlijk. Iets waar ik enorm naar uitkeek. Ik heb daar carte-blance voor gekregen voor drie projecten. We hebben maar één kunnen doen, en Craig kon hier niet geraken. We hopen dat toch te kunnen doen op een volgende editie, ofwel op een ander moment dat het wel weer kan. Maar voorlopig is het nog even afwachten tot er meer duidelijkheid in zicht is voor de live-sector.

Wat zijn - in zoverre dat nog kan tegenwoordig - de verdere plannen voor 2021?
De presentatie van mijn ‘Études voor Piano’ in de grote zaal in Bozar. Dat is eigen een collectie, zeg maar een boek, van piano-études die ik heb gecomponeerd, waar ik heel enthousiast over ben. Het is ook een beetje een terugkeer naar mijn klassieke roots, maar waar ik ook wat experimenteer met andere technieken: spelen met de armen bijvoorbeeld... En dan natuurlijk de live-concerten met ‘Identified Flying Object’. Er staat een tournee gepland in mei en dan spelen we hopelijk nog vele concerten in de zomer en volgend seizoen, daar wordt aan gewerkt as we speak.

Is er na zo een indrukwekkend parcours nog een soort ambitie of einddoel dat je wil bereiken?
Ik zou graag eens iets willen doen met dans. Ik ben een heel grote fan van ‘Rosas’ van Anne Teresa De Keersmaeker. In Brussel gaan mijn vrouw en ik vaak naar hun dansvoorstellingen, of gingen. Ik zou dus zeer graag eens muziek componeren voor dans. Ook filmmuziek, ooit wil ik graag eens iets componeren voor een film of serie.

Pics homepag @ Lorena Del Mare

Bedankt voor dit fijne gesprek, ik hoop dat we dit spoedig kunnen overdoen tussen pot en pint …

Aanvullende informatie

Gelezen: 1084 keer