Uma Chine - Wat wij doen op het podium, is onszelf en de mensen meetrekken in een andere wereld. Het is escapisme, magischer maken van de realiteit

We citeren uit de bandcamp pagina van de band: Uma Chine presenteert ‘Changes’, haar tweede album. Hoofdingrediënten zijn drie vrouwenstemmen, gedragen door vette ritmes, delicaat verweven met analoge synthesizers. Uma Chine weet zowel live als op plaat een bijzondere energie te creëren. De band kenmerkt zich door gelaagde stemmen, vervormde gitaren, synths, en originele wendingen binnen de nummers. Uma Chine wil verhalen vertellen, aangelengd met een flinke dosis fantasie. ‘Changes’, het tweede album van Uma Chine, staat bol van magisch realisme.”
(Bron: https://werfrecords.bandcamp.com/album/changes )
Uma Chine gooide met hun debuut ‘Uma Chine’ hoge ogen, en lijkt nu verder grenzen af te tasten en verleggen. We stelden Nele enkele prangende vragen over de nieuwe release, maar hadden het ook over deze wat rare tijden waarin we leven, en de verdere toekomstplannen.

Hoe is alles begonnen ? Heeft de naam Uma Chine een onderliggende betekenis?
Uma Chine is een samentrekking van human & machine, waarvan we een eigennaam gemaakt hebben. Dat was op het moment dat de band werd opgericht, het enige wat we zeker konden zijn van wat we waren: mensen en machines. Maar die naam staat nu gewoon voor de band die we geworden zijn en de betekenis erachter is van weinig belang meer. Het klinkt ook gewoon goed vind ik. Ons vorig label vond de naam maar iets, die man was van Antwerpen en op onze eerste vergadering wees hij naar een sigarettenautomaat achter zich; '“U machine”, dat staat daar he,' zei hij, haha. Je spreekt het eigenlijk zo uit: oema-sjien. Alles is begonnen met een paar nummers, en de nood om eindelijk mijn eigen band op te richten, nadat ik een hele tijd andermans muziek had gespeeld in Maya's Moving Castle, delvaux., Future Old People Are Wizards en Inwolves (Karen Willems). Toen heb ik Simon Raman gevraagd om te drummen, die ik kende van samen in een dansvoorstelling met Helder Seabra te spelen, en die wou graag zijn vriend Nils (Vermeulen) als bassist in de band. Gilles (Vandecaveye-Pinoy) speelt ook met Simon samen in Steiger, en daarna vroeg ik de zussen Rana en Sherien, die ik kende van Binti en Crossbeat.

Wie zijn voor jullie inspiratiebronnen en hoe zou je je muziek zelf omschrijven?
Voor dit album heb ik mij geïnspireerd op dromen en het onderbewuste. Eergisteren hadden we het met de band over wat de muziek van Uma Chine voor ons betekent, en Sherien beschreef het supergoed. Wat wij doen op het podium, is onszelf en de mensen rondom ons meetrekken in een andere wereld, die niets te maken heeft met de praktische, meetbare wereld waarin we ons – al zeker het laatste jaar- bevinden. Het is escapisme, een magischer maken van de realiteit.

We kunnen stellen dat de eerste plaat een mijlpaal was? Onze recensent vergeleek de sound met een kruisbestuiving tussen Beach House, Uncle Wellington, Nova Flares, Feliz, Fortress, Aristidir, Future Old People Are Wizards en DaDaWaves; mee eens?
Onze eerste plaat was zeker voor ons een mijlpaal, maar het was ook wel  een beetje met de deur in huis vallen naar de buitenwereld toe, denk ik. Er kwamen wel echt veel positieve reacties. Ik denk dat ons tweede album meer een richting kiest. Beach House kende ik niet, maar toen “Hold” uitkwam werden we daar heel fel mee vergeleken en toen ik dan luisterde dacht ik wel “oh ja!”. En ik heb zeker bagage mee uit Future Old People Are Wizards; we hebben drie albums gemaakt samen, ik vind dat nog steeds steengoede muziek.

Hoe waren de algemene reacties op deze plaat en heeft die bepaald deuren geopend?
We hebben nog enkel maar reacties op onze singles, “Hold” en “Visits”, gehad; de plaat komt uit op 9 april. Ik krijg wel echt leuke reacties van mensen. Het beste vind ik het als ze beelden zien bij de muziek, dan zijn we geslaagd in ons ‘doel’. Sinds we ‘Changes’ af hebben, hebben we wel echt een sterk team van mensen die keihard geloven in wat we doen; w.e.r.f. records, VOX bookings, en ons management.

Jullie stonden ook in de finale van Humo’s Rock Rally 2020, een andere mijlpaal naar een nog ruimer publiek?
Ik weet niet of veel mensen die wedstrijd dit jaar gevolgd hebben, moet ik eerlijk zeggen... Een wedstrijd die dan ook nog eens gestreamd werd, het was een vreemde editie. Maar ik was wel heel blij dat we in de finale stonden! Dat was ons doel, en we hebben ons goed geamuseerd.

Ik heb de binnenkort te verschijnen ‘Changes’ nog maar eens een luisterbeurt gegeven , te weinig, want er is veel aan de hand wat ik super interessant vind, wat zijn de persoonlijke verwachtingen?
Ik denk dat als 2020 ons iets heeft geleerd, is om de dingen te aanvaarden en geduld te hebben. Ik heb weinig verwachtingen; mijn werk is klaar wat het album betreft, ik ben er blij mee, ik stuur ze de wereld in, en ik hoop dat er mensen zijn die er iets aan hebben. Ik ben blij met elke goeie reactie he, ik sta daar niet boven, maar ik wil dat ook niet te veel aan mijn hart laten komen, en ik ben met mijn hoofd al aan een vervolg aan het bedenken. Ik zie wel uit naar het live spelen in het najaar; we hebben twee concert kortfilms gemaakt (eentje komt uit binnenkort, op 17 april) en met de band samen zijn en dat tot leven brengen op het podium, dat is het schoonste deel.

Voor ‘Changes’ schreef je songs waarin droom en daad samenkomen, een verwerkelijking van het onwerkelijke. Vertel er gerust iets meer over?
Ik heb voor dit album echt bewust in mijn onderbewuste gegraven, dromen uitgeschreven, en gewerkt vanuit ideeën en teksten. Het zijn verhalen die allemaal echt gebeurd zijn, maar soms getransformeerd zijn in dromen, soms gewoon in fantasie, en daarna letterlijk zo uitgeschreven. Daarrond is de muziek gebouwd. De intermezzo's op de plaat, die voornamelijk instrumentaal zijn, hebben we met de band samen geschreven vanuit improvisatie tijdens de preproducties.

Ik vind het een zeer gevarieerde schijf die lichtjes afwijkt van het debuut, soms dromerige en weemoedige songs, maar ook enkele zomers getinte , die zorgen voor een dansfeestje in ons hoofd, graag je mening
Ik denk dat het inderdaad gevarieerd blijft, maar ik vind dat er iets minder contrast zit in de nummers dan op ons debuut. Ik ben blij dat het een beter geheel is geworden, minder een collage van ideeën. Dromerig is een goede beschrijving, het is zeker een hoofdthema. En ik ben heel blij dat we een dansfeestje in je hoofd hebben in gang gestoken, haha.

Is bewust gekozen voor een andere aanpak dan op het debuut trouwens?
Het debuut was nog meer uitproberen, maar op ‘Changes’ heb ik met de band in mijn hoofd geschreven. De band speelde ook een grotere rol in de zin dat er in de productie nog veel ideeën zijn verbeterd en organischer gemaakt. Ik maak wel de nummers en maak eindbeslissingen, maar het album is verder gekleurd en gepolijst door de muzikanten, zou je kunnen zeggen. In ons debuut werkten we samen met vijf producers; ik wou van iedereen iets leren, en gaf verschillende nummers aan producers met verschillende benaderingen. Voor dit album heb ik de productie zelf gedaan, met in de studio Peter Desmedt, onze vaste geluidstechnieker, als coproducer en mixer. Dat was wel intensief en spannend, maar ik ben eigenlijk heel blij met het resultaat.

Live optreden zit er voorlopig nog niet in,  zijn er plannen om de nieuwe plaat via streaming voor te stellen?
We hebben in december een concert kortfilm gemaakt, met drie nummers. Binnenkort releasen we er nog eentje, met drie nieuwe nummers van ons album. En we releasen daarbij ook een mini-documentaire over Uma Chine.

Wat is je mening over dat fenomeen streaming? Moest dat het nieuwe normaal of de nieuwe norm worden , hoe sta je daar tegenover?
Ik denk niet dat ik al éen iemand ben tegengekomen die het livestream gegeven een deugd vindt; het is echt een nood, een manier om de muziek levend te houden, de mensen te laten proeven van wat ze in betere tijden live kunnen komen beluisteren. Persoonlijk vind ik niets aan hele concerten die worden gestreamd, ik heb er nog maar enkele beluisterd. En hoe goed de muziek ook is, het was altijd een beetje een ontgoocheling, zo clean en afstandelijk. Daarom kiezen we voor korte concert kortfilms, waar we ook veel gedetailleerder nadenken over het in beeld brengen. Maar het kan nooit een concertervaring vervangen, die energie die over en weer gaat tussen muzikanten en publiek! Ik keek onlangs naar die docu over Bob Dylan's Rolling Thunder Revue, en daar zei iemand; het is tussen muzikanten en publiek alsof je batterijen elkaar ziet opladen, je ziét die energie, dat is iets prachtigs. Daarvoor doe ik het!

Nu we toch bij deze coronatijden aanbeland zijn; hoe heb je als muzikant (maar ook als mens) deze tijden doorstaan?
Het album was nog niet helemaal af toen de eerste lockdown inging. We hebben een tour in Duitsland en Zwitserland afgemaakt, en daarna zou ik nog mijn vocals inzingen in de studio. Maar die studio werd dus thuis; ik kreeg een ontsmette micro mee en moest mijn plan zien te trekken. Dat proces heeft me bloed, zweet en tranen gekost. Normaal krijg je in de studio meteen feedback, en nu moest ik zelf bepalen welke tracks ik naar Peter (Desmedt), onze mixer, zou terugsturen en welke niet. Maar ik had dus wel alle tijd. De eerste lockdown vond ik, los van de ellende in de buitenwereld natuurlijk, een bevrijding. Ik heb ons album verder afgewerkt, enorm veel gelezen, aan een solo set met enkel synths gewerkt, en heb heel Oost-Vlaanderen doorgefietst.

Zie je persoonlijk een licht aan het einde van de tunnel, hoe denk je dat de cultuur- en muziek sector deze crisis zullen overleven?
Ik ben daar redelijk optimistisch in op lange termijn; we'll be back, haha. Ik zit persoonlijk ook echt te popelen om terug naar live concerten te gaan, ik denk dat dat voor veel mensen geldt.

Wat zijn de verdere plannen voor de band?
We brengen binnenkort dus een concert kortfilm uit en een mini-docu rond het album en de band. Voor de zomer brengen we ook nog een video uit rond een nummer van de plaat; nu we nog niet live kunnen spelen, willen we wel een visueel wereldje scheppen rond het album. We zijn alleszins klaar van zodra er iets kan, maar programmatoren wachten samen met artiesten ook gewoon af wat de zomer gaat geven. Vanaf oktober liggen er een aantal shows vast. Begin maart hadden we normaal gezien première van onze release tour in de Handelsbeurs. We hadden daarvoor heel wat repetities vastgelegd, en die hebben we nu gebruikt om nieuw materiaal te schrijven.

Hoe zit het met jouw eigen andere projecten ? BRNS bracht een nieuwe single uit, vertel gerust meer
Mijn rol in BRNS is uitvoerend; ik speel live mee, maar ik heb voor deze plaat enkel een paar vocals ingezongen. Toen ze opnamen in New York, was nog maar net besloten dat ik bij hen synths zou spelen. Ik vind het een fantastische band, het klikt ook heel erg op persoonlijk vlak, en ik begin ze wel te missen. Tim woont in Frankrijk, Antoine en Diego in Brussel en ergens ten velde in Wallonië, en we zien elkaar nu weinig.

Wat zijn de uiteindelijke ambities met Uma Chine? Sportpaleizen uitverkopen of toch maar kleinschaliger succes?
Het Sportpaleis klinkt toch ver-schrikkelijk! Hahaha. Nee, we kijken eerder naar het buitenland; we zijn daar redelijk goed bezig met contacten leggen. Ik heb een dubbel gevoel over succes; ik sta er niet boven, ik ben echt blij als mensen onze muziek goed vinden, maar ik kan er ook niet te veel belang aan hechten, want dan kan je verkrampen. Dus ik wil er niet te veel mee bezig zijn. Het succes zit in de vooruitgang van je muzikale taal en van hoe goed de band samen speelt, denk ik, dat is het enige wat je op een gezonde manier vervult. Maar het is een oefening, hoor. Soms kan ik ook wel naar iemand kijken die succesvoller is en denken, dju, misschien moet ik wat radiovriendelijkere muziek schrijven, dan hadden we misschien meer roem en geld, haha. Maar met die instelling muziek schrijven zou niet lukken, en het zou een verloochening zijn van wie ik ben en van wat Uma Chine is. En ik ben echt heel fier op waar wij voor staan.

Is er ook iets als een einddoel, waar zie je jezelf binnen 5 jaar of zo? Of ben je daar niet mee bezig
Ik hoop dat we binnen 5 jaar eindelijk beroemd en rijk zullen zijn! Hahaha. Binnen vijf jaar... Twee albums verder dan, veel shows gespeeld hebben, veel batterijen opgeladen hebben, en veel op tour geweest zijn. En een Canadese artiest zei tegen ons in Duitsland dat we naar Canada moesten komen: “They'd eat you for breakfast, lunch ànd diner”, zei die. Zo'n Canadees tourtje, we gaan dat regelen.

Pics homepag Carmen De Vos

Bedankt voor dit fijne gesprek hopelijk binnenkort ook eens face to face

https://www.youtube.com/watch?v=VuewZ3jIuEI   ---> dit was onze eerste concert kortfilm, de tweede volgt 17/04