Basa Mortuko - Onze muziek komt pas live echt tot zijn recht. Hetzelfde effect gaan we nooit kunnen naar voor brengen via een livestream

Basa Mortuko - wat staat voor ‘woestijnklimaat' - is een samenwerking tussen Kyoko Baertsoen en Ronald Vanhuffel. Beiden hebben een voorliefde voor bands als Dead Can Dance en Massive Attack . Het duo brengt een overtuigend debuut uit 'Basa Mortuko', dromerige en sferische soundscapes.
De recensie kun je hier nog eens nalezen 
Naar aanleiding van deze release hadden we een fijn gesprek met Kyoko en Ronald. Uiteraard hadden we het ook over de tot stand koming, de toekomstplannen en ambities met dit en andere projecten.

Hoe is het project Basa Mortuko tot stand gekomen? Heeft de naam een speciale betekenis?
Ronald: Het was heel moeilijk om een naam te vinden, alles bestaat al feitelijk. Basa Mortuko is eigenlijk een Baskisch woord voor ‘Woestijnlandschap’. We vonden dat wel passen bij  onze muziek . Het avontuurlijke tot het wegdromen. Hoe is het ontstaan? Kyoko en ik kennen elkaar al zeer lang en we hebben ooit samen gewerkt in 2012  voor een expositie van Frank van der Meijden, manager van BLØF .  Het idee is toen al beginnen groeien. We hebben zelfs samen opgetreden in theater De Wegwijzer met een goede vriend van ons, Louis Vyncke die helaas uit het leven is gestapt.   
Ik produceer veel, en ben met  tal van alle andere projecten bezig.  Op een bepaald moment dacht ik  zouden we daar eigenlijk eens niet aan een plaat beginnen. Want in die lockdown zat ik toch maar thuis in de studio en Kyoko zit ook thuis, en dat klikt eigenlijk tussen ons zowel op persoonlijk als muzikaal vlak. We hebben onze ideeën samen gebracht, en dat is het dus uiteindelijk geworden.
Kyoko: We hadden er in het verleden al veel over gesproken. Deze lockdown is eigenlijk een beetje een geluk bij een ongeluk geweest. Er ontstond onverwachts veel tijd om dit project uiteindelijk te doen lukken doordat we allebei minder andere verplichtingen hadden. Het positieve is dat we elk op onze plaats kunnen werken , en via internet  data naar elkaar kunnen doorsturen.. Het is dus een zeer goede samenwerking geweest.
Ronald: Het is inderdaad op afstand gegroeid doordat we eigenlijk niet anders konden nu. Door die corona periode had je iets van, we gaan gewoon ons ding doen. We stonden beide niet echt onder druk voor andere projecten of zo, het was het perfecte moment om dit project samen, waar we toch al een tijdje op aan het dokteren waren, eindelijk aan de man te brengen. Wat ook belangrijk is geweest voor de sound trouwens, de  Ierse bouzouki (toont een mooie bouzouki en geeft een kleine demonstratie) . Met dit instrument is het eigenlijk allemaal begonnen, wat de sound van dit project betreft. Ik had dat per toeval gevonden bij een collega  producer, en de vraag gesteld of hij dat nog moest hebben. Ik ben ermee naar huis gekomen. En daar zaten twee snaren op.  Later heb ik dan een nieuwe gekocht.
Kyoko: Erik, je gaf aan dat je het vooral voelt dat het instrument er is, het is goed dat je het niet overheersend hoort maar wel voelt.
Ronald: Het is zoals Kyoko zegt het is goed dat je voelt dat het er is, want je denkt dat het een synthesizer is maar dat is het niet. Dat maakt dit instrument toch bijzonder. Het is ook een Iers instrument, dat zorgt dan weer voor die folkse atmosfeer binnen de muziek.

Dus als ik het goed begrijp, dat is iets wat sommige muzikanten in interviews ook beweren dat ze meer songs konden componeren. Is dat bij jullie ook dan?
Kyoko: Absoluut. Je hebt gewoon veel minder verplichtingen. Er zijn er altijd natuurlijk, zoals de zorg voor mijn zoon. Maar doordat alles wat stil valt op andere vlakken, kom je tot een innerlijke rust. En dan kun je u toch meer focussen op wat je echt wilt, dat zal vermoedelijk bij Ronald ook zo gegroeid zijn. Zonder te denken aan het commerciële aspect, gewoon puur natuur en terug naar de basis.
Ronald: We zijn gewoon positief gedwongen geweest door deze corona tijden, om op een andere manier te kijken naar wat we doen. Ik heb ook veel meer gedaan  Ik kan veel intensiever met iets bezig zijn, terwijl ik anders daar gewoon geen tijd voor had. Of instrumenten beter leren kennen, nog zoiets. Het heeft dus een positieve noot gekregen die corona tijd.

Maar ook een negatieve noot?
Ronald: Tuurlijk! Neem nu dit interview, uiteraard had ik veel liever gehad dat we elkaar face to face kunnen spreken, en dat Kyoko ook hier bij ons zat. Dat spreekt voor zich, je mist dat echt sociaal contact enorm. We zijn gedwongen om het nu zo te doen, dus moeten we er het beste van maken. We mogen niet klagen, we mogen blij zijn dat we nu tenminste iets kunnen doen dat we niet konden doen in het verleden door een gejaagd leven dat we hadden. Maar eerlijk is eerlijk, dat echt contact is een gemis.. dat klopt.

Het is wel zo dat de sociale media een belangrijke rol speelt, indien die pandemie geweest was in tijden zonder internet…
Ronald: Meer nog , zonder internet en sociale media en zo, hadden ik en Kyoko deze plaat nooit kunnen maken. We konden op die manier ideeën naar elkaar doorsturen, dat anders zeer problematisch tot zelfs onmogelijk zijn geweest moest internet niet hebben bestaan.

Terug naar jullie muziek. Hoe zou je je muziek omschrijven, en klopt de voorliefde voor Dead Can Dance en Massive Attack?
Kyoko: Dat is altijd moeilijk om daar op te antwoorden, de mensen vragen dat wel. Dead can Dance omdat er veel nummers zijn zonder tekst. Waarbij gepeeld wordt met klankentapijten, maar dat doe ik al heel lang. Zelfs 20 jaar geleden al. Omdat ik vind dat een melodie, als je geen rekening moet houden met klank en tekst, misschien nog puurder en echter kan zijn. De invloed van Massive Attack is er eerder subtiel in verweven, een eerder dreigende ondertoon waardoor je wordt meegenomen om een bepaalde trip. Daardoor kun je zeggen dat er dus ook wat Massive Attack in de muziek zit.

Ik vind het vooral positief dat je op de muziek die je brengt niet echt een stijl kunt kleven
Ronald: Daar hebben we ook een beetje naar gezocht eigenlijk. Op een bepaald moment hebben we vastgesteld, ook door dat voornoemde instrument, dat we iets hebben gevonden waardoor we ons konden plaatsten tussen iets. Het kind moet altijd een naam hebben uiteraard, we zijn bijvoorbeeld ook allebei New Wave fans. maar vooral muziekliefhebbers. Om maar te zeggen, ik doe als producer  ook pop en nog van alles. Wat het moeilijkste is, is om uw stijl een richting te geven. Want laat ons eerlijk zijn, alles is al ooit gedaan, daar moeten we geen tekening over maken. Maar we hebben iets gemaakt dat opvalt, en daarbij onze smaken wat samen gebracht. Onze beide verledens zitten erin, en dat is gewoon mooi samen gesmolten. Dan krijg je iets waar inderdaad geen stijl valt op te kleven.
Kyoko: We hebben elk ons eigen ding ermee gedaan. En als we merkten dat dit eigenlijk wel goed klinkt, en we er niet teveel woorden of discussie over hadden, hebben we dat in een gerecht gegoten. Dat is trouwens ook zo mooi aan dit project, alles is zeer soepel en gezapig verlopen eigenlijk.

Ik heb ook een paar bedenkingen op geschreven over deze plaat. In elke song ervaren we hoe droom en donkerte elkaar vinden. Als een soort flirten met twee uitersten donker en licht. Graag je mening
Ronald: Ik weet niet hoe dat bij u speelt, maar ik ben als ik muziek maak eerder een nachtmens. Ik ben van nature donker ingesteld. Ik hou niet zo van die te happy dingen eigenlijk. Dat licht in de muziek komt dus door Kyoko die klinkt als een engel. Dat zorgt dus voor dat contrast tussen de donkere achtergrond, en die Engelenstem. Dat is dus zeer goed opgemerkt, dat contrast tussen licht en donker is zeker aanwezig.
Kyoko: Als een nummer wat zwaarder klinkt, probeer ik daar een tegengewicht tegenover te plaatsen, een soort lichtpuntje als het ware. Dat donker is niets mis mee, maar het mag ook geen deprimerend effect hebben ook. Daarom is een tegenwicht van licht altijd goed.

Ik vind het ook zeer filmisch, mijn fantasie werd in elk geval geprikkeld. Werd bewust voor deze aanpak gekozen of zie ik het verkeerd?
Ronald: Wat mij betreft, ben ik al vijf jaar met film muziek bezig. Dus ik ben daar in gegroeid om filmische muziek te maken. Het is ook iets waar Kyoko trouwens perfect in past. Daardoor zit dat aspect daar zeker in. Kyoko heeft ook wel zulke dingen gedaan.
Kyoko: Ik ben naar het RITS gegaan met de bedoeling later filmmuziek te gaan maken. al mijn vorige projecten, zoals Lunascape en KYOKO hebben iets filmisch sowieso.

Wat dat filmische betreft, zijn er plannen om daar meer mee te doen? iets voor film of TV serie bijvoorbeeld?
Kyoko: Wij hopen dat wel. Maar België is klein. Er wordt  daardoor dikwijls gewerkt met dezelfde mensen. Maar Ronald en ik hopen dat het een beetje zijn eigen leven zal leiden, en daardoor misschien iemand op het idee komen om dit in film of zo te gebruiken.
Ronald: Ik lees net dat een Belgische regisseur twee Oscars gewonnen heeft met ‘Sound of Metal’. Dus het kan zeker. Je moet een dosis geluk daarin hebben, maar als je niets doet wordt je ook niet opgepikt. In eerste instantie maken we vooral muziek voor onszelf, zeker als je wat ouder wordt denk je toch het is nu of nooit. Om maar te zeggen, ik heb zeker ambitie, maar ik ga er ook niet per se van wakker liggen of zo.
Kyoko: Om daar op in te pikken. Als we moeten kiezen tussen een groot optreden, of in een film spelen. Ik zou toch eerder gaan voor de film, dat moet ik toch toegeven.
Ronald: Nu we toch over ambities bezig zijn, we zouden met dit project heel graag live gaan. Dat vergt een hele organisatie. Maar moest het lukken om met deze muziek ergens in een serie of zo terecht te komen? Dan is het groot feest, zeker!

Over ‘live’ . Zijn er Live voorstellingen gepland?
Kyoko: Nee, met corona en zo hebben we niets gepland wat dat betreft. Er zijn zoveel instructies van het moet buiten en zo, dat we dus niets hebben gepland daaromtrent.
Ronald: Ook als we live iets doen komt daar ook een enorm visueel aspect bij kijken, dat lukt gewoon niet in deze omstandigheden.

Het is inderdaad voorlopig nog onmogelijk, zijn er plannen voor eventuele livestreams?
Kyoko: Eventueel, maar daar denken ik en Ronald toch een beetje hetzelfde over. Dat is niet helemaal hetzelfde.
Ronald: Als we dat doen zou het een onderdeel moeten zijn van een soort expositie. Er moet een verhaal in zitten en zo. De sfeer die we oproepen, de beelden moeten gewoon kloppen. En dat lukt niet via streaming. Het moet dus iets speciaal zijn, anders lukt het niet.

Persoonlijk heb ik al veel streamings gedaan, ik heb zelfs bands ontdekt die ik anders veel te laat zou hebben leren kennen, toch zit ik ook met een dubbel gevoel hierover. Maar is het dan niet interessant om zo je werk te tonen aan een breder publiek?
Kyoko: We zien wel hoe het loopt, maar persoonlijk zou ik liever wachten tot de mensen ons echt live zien. Ik heb me tijdens de lockdown soms aan gestoord, je zag meer en meer van die kwalitatief niet zo hoogstaande optredens verschijnen op facebook. Nee, dat is het niet. Dan wacht ik persoonlijk toch liever tot het echt kan, met publiek.
Ronald: Je moet als artiest toch ook een soort imago creëren , zonder arrogant over te komen. Het moet toch een beetje klasse zijn, en dat is moeilijk via streaming vind ik. Daarom ben ik er zo geen voorstander van om dat te doen. Ik wil daar zelfs nog dieper op ingaan, ik kijk wat films betreft nooit naar ‘The Making of’ Ik vind daar niets aan. Nee, ik wil die acteurs  geloven in de film. Voor mij is dat een beetje hetzelfde eigenlijk.
Kyoko: Onze sterkte met onze muziek is ook dat we eigenlijk pas live echt kunnen imponeren eigenlijk. Datzelfde effect gaan we nooit kunnen naar voor brengen via een live streaming. Die live beleving is veel te belangrijk, Met vrienden naar een concert, nog een pintje drinken daarna en die hele atmosfeer daarrond is te belangrijk. Nee dan wachten we liever tot we weer voor publiek kunnen optreden.

Wat zijn, in zoverre dat kan, nog de verdere plannen met dit project?
Ronald: We zijn eigenlijk al aan de volgende plaat bezig. Ons plan is om al van tijd een single te lanceren, want er zijn dus al nieuwe songs die klaar liggen.
Kyoko: De vibes zijn er om verder te werken aan dit project. Dus dat gaan we zeker doen, dit verder uitwerken. Het is gewoon veel leuker om dingen te blijven maken, en dat gaan we dus ook doen de komende maanden. En we zien wel hoever we daar in geraken.

Zijn jullie ook nog met andere projecten bezig?
Ronald: Ik ben nog bezig met van alle producties voor anderen, ik heb ook mijn eigen projecten (zie hieronder) Ja er zijn dus nog wel projecten waar ik mee bezig ben. Voor de rest? Wat film muziek (zie ook een link hieronder) . Ik zit dus heel veel in mijn studio met muziek bezig
NUF  https://www.youtube.com/watch?v=rXj3GVvoLhc
https://open.spotify.com/artist/6UX7gxzV7V52FZTmU1E9Di?si=iFPcyH9CTk2YfMZ8UTX6pQ
2e single binnen 14 dagen “High as a kite feat Eyra MOON  EYRA MOON  (samenwerking met een  Nederlandse zangeres)
https://www.youtube.com/watch?v=wenrl0Kbi0Y
https://open.spotify.com/track/3MszZ6w36hmirgr0n7so81?si=2f376b6d5fd348b9
Als producer
https://open.spotify.com/artist/6F8R7YxMZmxXrNI3pHt5CP?si=cYBmp2CkTsyBNI4629iJbw
https://open.spotify.com/playlist/6aHBIivRjPrnBCQxhDrRSi?si=93f8731c883048c7

Meer informatie:  https://vimeo.com/ronaldvanhuffel

Kyoko:  Naast Basa mortuko ben ik momenteel met niets anders bezig qua producties.  Ik heb wel een zij-project met jazz-pianist Karel Van Marcke.  Wij brengen covers maar ook eigen nummers.  Samen treden we vooral op en ik hoop dat het snel weer kan.

Is er ook een soort einddoel of ben je daar niet mee bezig?
Kyoko : Mijn doel is vooral muziek blijven maken in goede en in slechte tijden
Ronald ; ik geniet van muziek maken en vooral van mijn eigen opname studio en instrument

Bedankt voor dit fijne gesprek, ik hoop jullie spoedig eens op een of ander podia of wat weet ik veel tegen te komen. En zeer veel succes met dit en andere projecten.