Scarved - De voornaamste ambitie voor de band is om erkenning te krijgen voor al die inspanningen door de jaren heen

Scarved werd opgericht in 2012 en na een EP ‘Scarved’ in eigen beheer, bracht de band met ‘Dynamite’ in 2014 een prachtige schijf uit. Een female fronted heavy metal band die kwalitatief hoogstaande muziek aflevert. Het tweede album ‘Lodestone’ ging dezelfde weg op. Ondertussen is er een line-up wissel geweest, en in mei kwam de derde plaat uit ‘Flashback’ die een verandering brengt binnen de sound van de band, in de positieve zin.
We hadden hierover een heel mooie gesprek met bassist Vincent De Laat die sinds begin 2019  de band heeft versterkt. Daarnaast ging het gesprek over boeiende bevindingen van de Belgische en internationale (metal) scene.

Als je terugkijkt op al die jaren met Scarved, wat waren de hoogte- en dieptepunten? En hoe is alles eigenlijk begonnen voor jou bij Scarved?
De echte hoogte en dieptepunten weet ik niet, Scarved bestaat al langer dan ik er ben bij gekomen.  Op het moment dat ik er echter bij kwam waren er wel wat moeilijkheden omdat de band op zoek was naar een nieuwe bassist. Ook Geert Marien, de voormalige drummer, had in die periode enorm veel werk en kon het nog moeilijk combineren met zijn plaats bij Scarved. Ik moest enkele optredens spelen met Circle Unbroken, daar heb ik Kjell ontmoet. Dat klikte als ritmesectie en stelde hem dan ook voor als vervanger voor Geert. Luc en Caro zaten in die periode al lang op een plaat te broeien eigenlijk., Het was ook niet gemakkelijke om kleppers als Wim en Geert op te volgen, die jongens hebben schitterende dingen gedaan op de vorige platen.  De enige domper op al die mooie evoluties is eigenlijk die corona tijden nu. Dat is, en niet alleen voor ons, een dieptepunt op zich. Toen we op kruissnelheid begonnen te komen na de eerste lockdown, was er plots die tweede. Dat heeft dus een rem gezet op het werkingsproces.

De geplande release van het derde album, ‘Flashback’, werd aanvankelijk uitgesteld naar de zomer van 2020 maar de Covid-19-pandemie besliste er anders over. Uiteindelijk konden de opnamen najaar 2020 worden afgerond en kon het derde album pas in mei gereleaset worden. Frustrerende tijden veronderstel ik?
Er zijn eigenlijk twee zaken die we daar kunnen aankruisen. Het was voor mij een serieuze uitdaging om de geplande optredens tot een goed einde te brengen. Het hoge niveau van Wim te evenaren was een serieuze opdracht. In het najaar van 2019 zijn we begonnen met dat nieuwe album, bij mij thuis. Het was zeer fijn om dat samen te creëren. En dan is corona ertussen gekomen. We hebben dan online verder gewerkt aan het vorm geven van de nummers. Ieder van ons had de vrijheid zijn/haar eigen ideeën erin te stoppen. Toen Corona uitbrak werd het samen vorm geven van de nummers moeilijker en moest het online gebeuren. Dat was al een eerste drempel om te overschrijden.  Scarved is een heel spontane groep, waardoor we ons gemakkelijk kunnen aanpassen aan elkaar. Maar dat proces om uiteindelijk tot dit resultaat te komen, is toch heel anders verlopen dan dat het normaal verloopt, daardoor heeft het bijgevolg ook iets langer geduurd dan voorzien.

Ik heb ook van redelijk wat muzikanten en artiesten vernomen, dat naast het moeizame tot stand komen van releases, het ook een periode geweest is waarin je op het gemak kon werken aan composities, zonder dat je werd opgejaagd? Is dat bij jullie ook zo geweest?
Dat klopt voor een stuk, maar voor een stuk ook niet. Deze creatie van Scarved is een co-creatie geweest en het bundelen van verschillende uiteenlopende ideeën rond de songs die Luc had geschreven., Corona heeft dat proces van samenwerken moeilijk gemaakt  Dus voor ons was het feit dat we meer tijd hadden niet echt een voordeel.

Je zei daarnet ‘een samenvoeging van verschillende ideeën’. Dat valt me aan de nieuwe plaat ook op. Over ‘Dynamite’ toen was het enige puntje van kritiek dat jullie eigenlijk niets vernieuwend deden, maar wel een kwalitatief hoogstaande plaat afleverden. Op dat vlak is er ook wel iets veranderd, naast die hoge kwaliteit hoor ik ook een zekere honger naar experimenteren en buiten de lijntjes kleuren, o.m. bij “Rising soul” die solo bijvoorbeeld. Mee eens?
Daar ben ik, en ik mag toch spreken namens de rest, wel fier op. We hebben allemaal een eigen achtergrond; We zijn allemaal ervaren muzikanten. En hebben meer dan ooit onze invloeden daarin gestopt in die nieuwe plaat,. Er zitten zware Black Sabbath minded dingen in. Invloeden van Led Zeppelin, Rush, Deep Purple en Fleetwood Mac zijn zeker te horen. Het verschil met de vorige platen is misschien dat de nummers gespeeld zijn zoals ze geschreven zijn, met veel meer spontaniteit van ieders inbreng. Het proces tot creëren van deze plaat was heel intensief, en dat is eigenlijk ook echt muziek maken. En dat hebben we dus wel echt beleefd met het maken van de nummers op deze plaat. We zijn als Scarved geen format, er zit van alles in. Daardoor kun je ons nu niet meer echt labelen. Dat komt dus door dat proces dat we echt samen hebben doorgemaakt.

Er schuilt ook  iets donkers in de sound, maar ook iets lichtvoetig – soms komt een Bon Jovi sound de revue passeren vind ik … Wat is uw mening?
Dat is dus ook door wat ik hierboven heb omschreven. Die bijzondere, unieke stem van Caro, gecombineerd met zware gitaren, drums en bas zorgen voor donkere momenten.  We zijn zoals het weer in België. Soms klinken we erg Metal geïnspireerd, om dan plots te flirten met Pop en Klassiek, of hoor je een vleugje funk of jazz/fusion.  Het dringt echt veel meer door binnen Scarved anno 2021. Dat brengt ons terug naar die ervaring, en het echt meer dan ooit combineren van stijlen. Een proces waar al die aspecten elkaar perfect vinden. Daardoor is het ook een heel spontane plaat geworden. Laat het ons daar bij houden. En dat is ook het verschil met de twee vorige platen, het is alleszins voor mij  heel persoonlijk geworden

Wat ik zo eigenaardig vind, jullie spelen het soort epische metal waardoor jullie kunnen wedijveren met de heel grote namen binnen de scene, uiteraard hebben jullie een grote fanbase uitgebouwd. Maar hoe komt het toch dat het voor een Belgische band met zoveel klasse als jullie, het zo moeilijk is om door te breken naar een echt groot publiek denk je?
Een grote reden, er is een verandering in de muziekindustrie gekomen. Doordat veel mensen muziek streamen en niet echt cd’s meer kopen, is er een andere manier van muziek beleving en verdien je veel minder aan je albums.
Het is een commercialisering – maar dat heeft altijd bestaan – maar ook een andere vorm van professionalisering. Dat is een heel persoonlijk mening. Ik zie een muzikant niet als een absolute Goddelijkheid of zo. Muziek maken is een ambacht als een ander.  Wat is er gebeurd? Er is een monopolisering gebeurd. Er is een verschuiving gebeurd van groepen en  muzikanten naar producers en songwriters die zich focussen op een song verkopen. Het proces wat ik u daarnet heb verteld om iets in groep te maken, is daardoor enorm veranderd. Misschien niet direct in de metal en Rock wereld. Daarom, dit is mijn eigen kijk en ben zeker geen expert in en kenner van de muziek business .

Als het zo moeilijk is, heeft het dan nog zin om door te gaan, en waarom?
Wat mij betreft is muziek mijn leven, mijn religie haast. Alleen al voor de connectie met de mensen die wel een inspanning willen doen om naar concerten te komen, en de band willen live zien of hun  album kopen. Daar doen we het voor, want die zijn er zeker nog.  Het achteraf met de mensen kunnen praten, je publiek geven waar ze voor komen. Het voelen hoe de mensen genieten van je muziek.  Dat geeft zin aan iedere muzikant om op die planken te staan of op je zolderkamer te liggen tokkelen en op te nemen. Of het nu onbekende groepen zijn of grote bands, je muziek speel je vanuit het hart.

Waarom is het voor een Belgische band zo moeilijk om op grote festivals te staan. Terwijl Wacken Open Air bijvoorbeeld een grote waaier aan Duitse bands op hun affiche heeft staan, tot zelfs de headliner. Heb je daar een verklaring voor?
Dat heeft te maken met de andere mentaliteit van de muziekliefhebber in ons land, vergeleken met Spanje of Duitsland waar dat toch meer leeft. Daar wordt rockmuziek ook meer op de radio gedraaid dan bij ons. Er staat ook meer over in de kranten en zo. Hier komt er enkel een klein artikel in HLN als een Rockheld overlijdt of zo. Metal en Hardrock krijgen minder aandacht in de mainstream media . Dat zorgt ervoor dat het sowieso al moeilijk is voor een Belgische Metal of Rock band om zich op de kaart te zetten, laat staan op een groot festival. Wij zijn Belgen, en cijferen misschien onszelf wat weg. Er heerst hier sneller de reflex om te denken dat buitenlandse bands het beter doen in ticketverkoop.

Evenzeer opmerkzaam, als een middelmatige Amerikaanse band hier komt spelen , dan speelt een goede Belgische band in het voorprogramma; als diezelfde Belgische band in Duitsland speelt staan die in het voorprogramma van een middelmatige of middelgrote Duitse band.
Dat is net dat typische Belgische, een Belg heeft minder waardering voor eigen kweek. Dat is niet alleen in de muziek zo. Is dat fout? Ja, toch wel. Ik zie veel talenten, en het is zeer spijtig dat die er gewoon niet geraken door die typische Belgische mentaliteit die er heerst. En dan heb ik het niet per se over geld verdienen, maar om de aandacht en de erkenning te krijgen die ze verdienen. Er zijn nu ook zoveel groepjes, maar misschien was dat vroeger ook wel een beetje, geen idee. In de tijd dat wij in de garage lag te rammen, hadden we nog geen Facebook en Youtube om onze decibels te delen.  Maar ik denk wel dat er vroeger wel een groter en sterker circuit was. Er waren tal van kleine festivallekes (vaak op een wei van een boer) waar mijn lokale Rockhelden speelden. Wat ik nu wel merk is dat het circuit steeds kleiner en kleiner wordt. Daardoor is het veel moeilijker geworden om ergens op te treden, tenzij in clubs of cafés of zo. Die nobele zielen, die we erg dankbaar zijn, worden overspoeld met aanvragen. Er zijn gewoonweg geen andere alternatieven en te weinig speelkansen

Onrechtreeks zorgt het er ook voor dat een band als Scarved het zo moeilijk heeft om verder door te breken.
Laten we het toch ook over de band en de nieuwe plaat hebben. Zijn er al reacties op de nieuwe plaat?
Ik heb er toch al enkele tegen gekomen. De meeste reacties gaan uit naar stevig, robuust en ook ‘beyond the standard’. Vind het een fijn gevoel omdat je merkt dat luisteraars horen dat er van alles gaande is in onze muziek en ze verrast worden.

Het zijn nog steeds wat rare tijden waarbij optreden (tenzij voor 50 man) nog steeds moeilijk is. Zijn er plannen om de nieuwe plaat ‘Flashback ‘ live voor te stellen?
Ik kan daar eigenlijk nog geen uitspraken doen.. Het is gewoon koffiedik kijken wat dat betreft. Hopelijk in het najaar ergens. Er zijn ook al afspraken uit 2020 die naar 2022 zijn doorgeschoven. Ik hoop het wel, de honger om op te treden is zeer groot bij ieder van ons.

En eventueel live streaming? Wat is je mening over dat fenomeen? Ik heb bijvoorbeeld muziekstijlen ‘ontdekt’ waar ik in normale omstandigheden vermoedelijk gewoon was aan voorbij gegaan. De drempel is kleiner
Eigenlijk hebben we daar nog niet zo bij stil gestaan.. Ik ken er wat te weinig over, maar het lijkt me misschien wel een goed idee. Maar langs de andere kant?  Optreden voor een lege zaal lijkt me toch  ook  iets raar. Ik mis toch de reacties van het publiek. Misschien is het wel interessant om die drempel voor niet metal gericht publiek iets toegankelijker  te maken, dat kan. De drempel is sowieso minder hoog om naar een streaming te zien van iets dat je niet direct ligt. Dat kan zeker, daarom zou het misschien wel een goed idee zijn om het te overwegen. Maar het zal nooit echt live spelen vervangen, ondanks dat.

Wat zijn jullie verdere ambities,  is er een soort doel dat je voor ogen hebt (zoals wereld dominantie wat iedereen wil) ?
Ons voornaamst doel en ambitie als band is om eindelijk de erkenning te krijgen voor alle inspanningen die we als band door de jaren heen hebben geleverd. Deze plaat zou net doordat hij zo gevarieerd is daar toch moeten kunnen voor zorgen, dat we die erkenning krijgen. In de vorm van media aandacht, optredens en dergelijk meer. Persoonlijk voor mij? Ik hou gewoon van dat proces om muziek beleven en hoop dat ik dit nog heel lang kan doen. En vooral dat ik dit op een deftig niveau kan blijven doen. Het blijft de standaard  voor mezelf om voor jezelf, je medemuzikanten en vooral je publiek het beste te geven, en blijven geven. Als dat niet meer lukt stop ik er dan ook gewoon mee, met live te spelen. Het draait wat dat betreft om respect voor jezelf, je mede muzikanten en de fans.  Muziek is in mijn leven de rode draad. En wat de groep betreft, vooral erkenning, voor de band Scarved en voor die drie andere topmuzikanten waar ik het plezier heb om bij te horen. Om terug te keren naar onze nieuwe schijf. Het is een plaat die we echt samen gebracht hebben, we hebben gewoon gedaan wat we graag doen en ieders inbreng was daarbij even belangrijk. En dat is het doel op zich, die erkenning daarvoor.

Bedankt voor dit fijne gesprek zijn er nog opmerkingen naar onze lezers toe?
Dat we ze begot missen. Zij geven ons de energie, de goesting en het ongelofelijk goeie gevoel om muziek te maken en voor hen te spelen. We Love You

Wij missen jullie ook …