Belcirque - Het is niet altijd even gemakkelijk om te blijven doorgaan, echter is dat toch het voornaamste doel van een band om gewoon die weg te blijven bewandelen die je bent ingeslagen


De Belgische groep Belcirque brengt vocale harmonieën, blazers, gitaren, bas en percussie tot één magisch geheel. De muziek van Belcirque is een fijne mix van stemmen die in verschillende talen zingen op de 3 albums 'Boîte de Carton' (2014), 'The Tallest Man' (2018) en het meest recente 'La Grande Fête' .
Naar aanleiding van deze recente release hadden we een fijn gesprek met Seraina De Block.  Uiteraard werden ook de toekomstplannen, hoe, waarom de band zoveel in het buitenland speelt, uit de doeken gedaan.

Wie zijn Belcirque, hoe zou je je muziek omschrijven?
Belgicque is een zevenkoppige band bestaande uit zes vrouwen één man die er het laats bij gekomen is. Eigenlijk zijn we begonnen met vijf, na elke opname van een nieuw album is er steeds een nieuw bandlid bij gekomen. Daardoor zijn we nu met zeven, bij de release van onze derde plaat ‘La Grande Fête’ ; We zijn begonnen circa vijftien jaar geleden reeds. Eigenlijk was het een idee van mezelf en de slaggitarist Ondine Cantineau om muziek te maken in het kader van een straatmuziek project eigenlijk. We zijn toen naar Frankrijk op toer gegaan, dat werkte fantastisch; toen hebben we besloten daar meer mee te gaan doen. Dat is in het kort hoe alles begonnen is. Na een tijdje werden we ouder en moesten er keuzes worden gemaakt, mensen die naar het conservatorium begonnen gaan en iedereen is dus wel met beide voeten in de muziek gebleven. Een van de originele bandleden die vroeger cello speelde, heeft haar grote liefde gevonden bij een Portugees en heeft daar haar leven uitgebouwd. Toen is Kris Auman op bas erbij gekomen.
Na de opnames van onze eerste plaat ‘Boïte De Carton’ dan hadden we een gast muzikant,  Sam Coenegrachts die solo gitaar speelde. Later is ook Marijke Hellemans bij gekomen. Op de daarop volgende cd ‘The Talles Man’ was Yves Peeters gast muzikant. Na een optreden op Esperanazah festival, heeft hij besloten om bij de band te blijven. Daardoor waren we met zeven.

BELCIRQUE is anno 2021 ... Kris Auman: double bass & electric bass // Ondine Cantineau: vocals & acoustic guitar // Astrid Creve: Lead vocals // Julia Emmery: vocals & trombone // Seraina De Block: vocals & trumpet // Marijke Hellemans: lead guitar & ukulele // Yves Peeters: percussion

Het leuke en interessante is dat er geen label te kleven valt op jullie muziek. En toch, Afrikaanse invloeden, Latijns –Amerikaanse, een exotisch allegaartje; wordt bewust voor zo een exotische aanpak gekozen?
Ik heb onze lead vocalist ook de vragen laten lezen, op die vraag heeft die eigenlijk het volgende antwoord gegeven. Als er iets exotisch naar boven komt, is het door wat er op dat moment leeft bij de verschillende bandleden op zich. De muziek waardoor die persoon op dat moment gefascineerd is. Op die manier trachten we de juiste sfeer in de teksten te ondersteunen. Het komt erop neer, we zijn een heel hechte groep en de meeste teksten komen van Astrid. Veel ideeën komen van individuen binnen de groep. Vaak Yves of Astrid. We kiezen heel bewust niet voor een bepaalde stijl. Die eerste CD had zelfs iets van Balkan muziek. En nu is dat meer een snuifje Latijns-Amerikaanse muziek. Astrid is naar Colombia op reis geweest, en heeft daar invloeden uit gehaald die op die nieuwe plaat zijn terecht gekomen.

Op de nieuwe plaat wordt eerder de Zuid-Amerikaanse kaart getrokken, maar het is toch ook een huwelijk tussen Zuiderse en Westerse culturen geworden. Klopt dit?
Zoals gezegd,  er komen altijd wel nieuwe invloeden van muziek boven drijven. In dit geval dus die eerder Zuid-Amerikaanse of eerder vernoemde Latijns-Amerikaanse stijlen. Dat is dus niet echt bewust, dat groeit zo op een natuurlijk wijze door onze ideeën samen te voegen en er iets mee te doen. Dat huwelijk tussen Westers en Zuiders culturen is zeker goed omschreven.

De plaat is eigenlijk een beetje een reis rond de wereld?
Door de jaren heen hebben we eigenlijk onze eigen klank gevonden, gaandeweg. Onze eigen stempel, en dat kun je inderdaad omschrijven als een reis rond de wereld.

De verbluffende videoclip van “l'homme” voegt  nog een betoverende dimensie aan Belcirque's speciale stijl, van het vertellen van verhalen. Welk verhaal schuilt er achter ‘La Grand Fête’, de nieuwe plaat?
‘L’homme’ is het verhaal van een man die de regen brengt. Vooral de ouderen en kinderen geloven als je  de voetsporen van die man hoort , dat het wel degelijk zal regenen.  Een soort mythisch verhaal dus. Net daarom hebben we besloten om daar een video clip rond te maken. Griet Herssens heeft dat heel mooi visueel weten uit te beelden. Ze heeft samengewerkt met een cameraman die de stijl zeer goed kan aanvoelen. Die man is dus eigenlijk gemaakt in papier , heel die clip is gemaakt met papier en snijwerk. Dat maakt het wel bijzonder en daar zit dus wel dat verhaal achter. Achter de plaat zelf eigenlijk niet echt.

Ik vond toch ook dat de plaat iets mystieks uitstraalt, naast het huwelijk tussen culturen.  Nog iets anders … de opnames zijn gebeurd in een, glazen serre heb ik ergens gelezen ?
Dat berust op een misverstand , de opnames zijn niet in die serre gebeurd. Wat wel zo is, Astrid heeft een zeer mooie tuin en daar staat inderdaad een glazen serre  en het gebeurt wel vaak, zeker in deze corona tijden, dat we daar samen gaan jammen als het ware. Het was door die omstandigheden, waar we afstand moesten houden, gewoon de ideale plek om te repeteren. De Engelsen vonden dat zo leuk , we zitten onder een Engels label ARC music. Ze vinden ons een beetje atypisch omdat we die vriendschappelijke achtergrond hebben waardoor nummers ontstaan op zo’n plekken, of door samen te reizen. We zijn enorm hecht met elkaar bezig. En met ieders ideeën en inbreng. Soms ontstaan jamsessies heel onverwacht, en op heel speciale plaatsen waar we op dat moment verblijven. Zoals dus ook die heel mooie serre. Maar de opnames van de plaat zijn wel gewoon in de studio gebeurd.

Dat is bij deze recht gezet. Wat zijn de algemene verwachtingen van deze nieuwe plaat eigenlijk?
Ik ben binnen de groep altijd de realist geweest. In eerste instantie ben ik zeer blij met het resultaat, het geeft de sfeer weer die we wilden weergeven. Dat is belangrijk. Op die paar live concerten waar we de nieuwe plaat reeds hebben voorgesteld, krijgen we als feedback, ‘Ik hoor de zon erin. De vrolijkheid’.
Dat was voor mij, en ook voor de groep, eigenlijk de bedoeling om met die plaat een positieve noot uit te dragen, met dus een Zuiders tintje daarbovenop.  Het artistiek proces is voor mij alvast geslaagd. Je hoopt als band, na al die inspanningen, daar zoveel mogelijk uit te halen. Er wat aandacht en erkenning mee krijgen naar een ruim publiek toe. Maar dat is bij elke band en elke plaat wel zo eigenlijk, bij ons dus ook. Opgepikt worden. Maar ik blijf er ook kalm en realistisch bij, het is voor de  muziekscene niet gemakkelijk. Zeker in deze coronatijden, we hebben ondanks dat toch al wat kunnen spelen, dus we moeten er rekening mee houden dat het voor niemand gemakkelijk is om het hoofd boven water te houden.
Kortom hopen we dus vooral dat we nog vaker live kunnen spelen, en als de plaat ook voldoende wordt opgepikt door de mensen zijn we zeker in onze opzet geslaagd. Evident is het, zeker voor de Belgische scene niet, mede doordat we releasen midden in de zomer. En rekening houdend met deze tijd waar we nog in leven.

We leven nog steeds in tijden van corona. Hoe hebben jullie daar als band en mens en muzikant mee omgegaan? Heeft die voor meer rust gezorgd in het componeren van songs en zo?
Ik ben niet de persoon om te neuten over die corona eigenlijk, het is gewoon wat het is. Ok, de hele cultuurwereld ligt nu op zijn gat bij wijze van spreken. Of toch zeker door elkaar geschud. Niets is meer normaal en moet heruitgevonden worden, of verplaatst worden wat concerten en festivals betreft dan. Op artistiek vlak heeft het wat adem gebracht bij veel mensen. Zeker voor sommige binnen onze groep heeft dat voor adempauze gezorgd die ze konden gebruiken. Ik ervaar het dus als iets positief voor het creatieve proces. Maar naar de band toe hebben we wel niet zoveel kunnen creëren daardoor, we gingen opgenomen hebben net tijdens die eerste lockdown. Dat is dan uitgesteld, we hebben geluk gehad dat we tijdens de twee lockdowns door wel hebben kunnen opnemen. Maar door die corona heeft alles veel vertraging opgelopen. Komende vrijdag is eindelijk dus de live release  gepland (23 juli) eindelijk!

Zou het niet beter zijn dat we , i.p.v. zo halsstarrig te willen terugkeren naar het oude normaal, gewoon het nieuwe normaal  omarmen? Je mening
Ik kan daar mee akkoord gaan, maar ben niet de persoon om daarover politieke of andere uitspraken of zo over te doen. Maar ik als persoon, en dat is dus heel persoonlijk, En niet echt in naam van de groep. Ik had nogal snel door dat deze corona periode heel lang zou duren. Ik ben ook gewoon blijven doorwerken. Ik zit ook in een sector waar we konden blijven doorwerken. Ik ben ook nooit gestopt met muziek spelen, en repeteren zo goed of kwaad als dat kon. Het heeft me tijd gegeven om mezelf te trainen in deze periode. Daarom ook, of je daar nu over zeurt of mee bezig bent, je moet het gewoon ondergaan dat alles door elkaar is geschud, dus is het beter om dit gewoon te aanvaarden. Ik vind het ridicuul om je tegen een verandering af te zetten, die is er en we kunnen er niets aan doen, hoe jammer dat misschien ook is. Aanvaarding is de sleutel in dit geval. Gewoon in meegaan, en je eigen plaats daarin vinden. We zijn daar als band trouwens ook in geslaagd, we hebben niet zitten zeuren omdat we onze cd niet konden releasen en zijn gewoon rustig blijven doorgaan binnen de mogelijkheden die er waren, tot het moment daar wel was.

Belcirque heeft op veel Buitenlandse podia gestaan, zelfs in Zuid-Korea heb ik ergens gelezen?
Eigenlijk wel. Ik zou het moeten nakijken, maar we staan inderdaad wel veel in het buitenland. We hebben inderdaad in Zuid-Korea gestaan, dat is toevallig gekomen. Iemand die ons vermoedelijk in Zuid-Frankrijk heeft bezig gezien of zo. Mooi meegenomen dat we daar ons zaadje hebben kunnen planten. Of in Zwitserland, ik ben half Zwitsers. Is ook altijd mooi meegenomen.

Komt dit , denk je , doordat de geografische ligging van België dat het moeilijk maakt voor een Belgische band om echt helemaal door te breken?  Op grote of kleine festivals ? En is dat een ambitie eigenlijk?
Wat ambities betreft willen we gewoon verder doen zoals we bezig zijn, met avontuurlijke vooruitzichten. En vooral veel samen onderweg blijven zijn. Grotere festivals of huiskamer concerten in Zuid-Frankrijk passen daar even goed in. Dat is een juiste omschrijving is. Met de geografische ligging van België heeft dat eigenlijk niet veel te maken. We zijn gewoon vertrokken vanuit dat Buitenland. Waardoor we daar eerdere daar werden opgepikt, zo van ‘die band kan een mooi feest geven’ of zo. Daardoor staan we dus wel veel op festivals in het Buitenland.  Onze cd’s verkopen trouwens altijd goed op die festivals. Het komt erop neer, toen we ooit van Zuid-Frankrijk thuis zijn gekomen , hadden we een concert, en zo is dat gegroeid en blijven groeien. We hebben inderdaad niet onze grootste populariteit in eigen land. Ik vind het echter gewoon gevaarlijk om daar een echte reden aan te geven. We passen vermoedelijk te weinig in een hokje voor die Belgische scene of zo, we zijn eerder werelds . Geen idee? We zitten ook recent, voor onze laatste uitkomende plaat,  bij een Engels label, geen Belgisch. Het is niet dat ik er per se een wil vinden. Maar het is wel zo als er iemand ons wil (als support) boeken, dan is het inderdaad wel meer in het buitenland. Ik vind het echter  gewoon moeilijk om daar een reden op te kleven.

Nochtans, het is via Jan van Salmonbooking dat ik jullie hebben gecontacteerd, dus er broeit toch iets?
Jan helpt ons enorm en doet heel veel voor ons ,dat is een feit. Jan heeft ons toch al een hele tijd geleden voor het eerst gezien, en is ons blijven op de voet volgen. Vooral in vooruitzicht van de nieuwe Cd is hij ons heel hard aan het helpen. Daar zijn we heel blij om. 

Het is opmerkelijk dat ik jullie, na 15 jaar, nu pas echt leer kennen. Dat is toch raar?
Dat hoor ik in eigen land nog wel. Het is wel zo, we zijn Belg en je roeit gewoon met de riemen die je hebt of zo, ik doe heel veel van de praktische regelingen wat optredens en zo betreft. Zoals elke band komt daar nog honderd en zoveel andere dingen bij kijken. Dus op een of andere manier, verkoop ik mezelf beter in buitenland dan binnenland, we hadden het daar al over. Om een voorbeeld te geven. In oktober spelen we wel in Pelt , een soort jazz case. De organisator had dezelfde reactie dat het hem verwonderde dat hij ons nu pas echt leert kennen, terwijl we al zo lang bestaan. Ja het komt dus nog wel voor dat mensen zo reageren. Maar een echte verklaring heb ik er dus niet voor.

Ik had het er al even over, maar heeft dit dan niets te maken met die geografische ligging van België, als je een paar keer rond de kerktoren bent gereden is het gedaan.
Dat is zo. Maar ik heb er ook nooit van wakker gelegen moet ik toegeven. Doorheen die vijftien jaar zijn we altijd blijven door kunnen gaan, en kunnen blijven optreden. Ook al waren er wel kalmere periodes. Ik ben daar wel blij om, dus ja eigenlijk houdt het me zo niet bezig.

Over live optredens gesproken, staan er al enkele op de planning?
Er staan al enkele concerten op de planning. Vorige week donderdag (15 juli) hebben we ons laatste zomer concert gedaan in de regen in Antwerpen. Ondanks die regen en wind stond er toch wel volk te kijken. Respect voor die mensen dat ze dat willen doen (haha) Zeer mooie locatie ook. De rest is een beetje , in de laat ons maar zeggen, corona gevallen. Het ligt dus even stil, maar de toer die gepland staat rond de cd release staan op de planning; Na de zomer vakantie komen we wel weer op die molen van boeken terecht, maar nu is het even afwachten. Ook dus door die corona eigenlijk. We hebben er dus wel al enkele kunnen doen, waar we blij om zijn. En er staan er nog wel op de planning, maar het hoe en of het gaat doorgaan en wanneer is afwachten. Er is een toer in Zwitserland dat al enkele keren verzet is, en dat we normaal gesproken zouden kunnen doen. Hopelijk.
Kortom, het is een beetje koffiedik kijken. Daardoor durf ik er niet echt uitspraken over doen over het hoe en wanneer, want elke organisatie zit eigenlijk met boekingen .

Wat festivals betreft. Ik vind jullie muziek toch thuishoren op Dour, Dranouter, Cactus festival ?
Zeker en vast, we zouden daar ook graag spelen. Maar we zijn er niet zo meer bezig van ‘we willen dat bereiken’ of ‘we willen daar per se’ staan. We blijven gewoon samen spelen, en zien wel waar we uitkomen. Als we daar een podium kans krijgen op die festivals, is dat zeker mooi meegenomen uiteraard. Maar om daar ons op vast te pinnen , nee. Wat komen zal, zal wel uit zichzelf komen. Dat klinkt misschien niet ambitieus, ik ben daar eerder realistisch in.

Wat komt, zal wel komen , laat het ons daarbij houden. Wat zijn trouwens de verdere plannen met de band, en vooral , valt dit te combineren met andere projecten waar jullie inzitten?
Sowieso heeft ieder van ons wel andere projecten waar ze mee bezig zijn. Echter toeren we, en spelen we lang genoeg muziek om te beseffen dat dit voor iedere muzikant en band geldt eigenlijk. We moeten er gewoon blijven voor gaan, we zijn een zevenkoppige band met zeven verschillende individuen. Wat de verdere plannen betreft? Gewoon, zoals eerder aangegeven verder blijven spelen en met elkaar op de baan blijven zijn. En veel avonturen aangaan. Zoals huiskamer concerten of festivals in Engeland bijvoorbeeld, een zeer mooie scene. Of ook in België , waar zeker veel mooie festivals zijn. Dat is zowat het grote plan naar de toekomst toe. Iedereen binnen de band is gewoon zeer gemotiveerd om bij Belcirque te spelen, en dat willen we zo houden. Trouwens pas als deze cd is afgerond, en we zijn ermee op toer gegaan , heb ik de neiging om weer samen te gaan zitten en iets nieuw uit te dokteren. . De muziek moet gewoon eerst live gespeeld worden, eer we de goesting vinden om iets nieuw te doen. Dan gaat er gewoon weer gejamd worden te samen, en ontstaan nieuwe ideeën.

Ik hoor soms bands zeggen dat, na het uitbrengen van een nieuwe plaat, die cirkel pas rond is als ze die nummers daadwerkelijk hebben kunnen voorstellen. Zolang dat niet is gebeurd, is het moeilijk om ook nieuwe nummers te schrijven? Is dat bij jullie ook zo dan?
Ik, denk niet dat de cirkel niet rond is , als je de cd fysiek in je handen krijgt is dat toch wel zo. In de zin dat we geslaagd zijn in onze bedoeling, is die cirkel zeker rond. Tuurlijk maak je muziek om dat vooral live te kunnen brengen, dat onderdeel mis je zeker. En we hebben ook het geluk gehad om enkele optredens te doen, dus dat speelt ook een rol. Maar om te zeggen dat de cirkel niet rond is doordat we niet echt live kunnen spelen met die nieuwe nummers? Dat we geen nieuwe nummers kunnen maken vooraleer we die live hebben voorgesteld, een klein beetje wel, maar dat lijkt bij ons niet echt van toepassing dus.

Is er een soort doel dat je als band voor ogen hebt?
Inderdaad. Het belangrijkste is en blijft blijven gaan, en blijven spelen. Maar dat geldt eigenlijk voor elke band. Het is niet altijd even gemakkelijk om te blijven doorgaan, echter is dat toch het voornaamste doel van een band om gewoon die weg te blijven bewandelen die je doorheen de jaren bent ingeslagen. Als we samen spelen, is er een bepaalde energie die goed zit, en die energie samen blijven beleven is heel belangrijk. Zolang we die energie samen niet verliezen, blijven we dan ook gewoon doorgaan. Dus, het avontuur samen blijven aangaan, is het belangrijkste doel voor ons als Belcirque. Laat het ons daar bij houden.

Bedankt voor dit fijne gesprek, heel veel succes met de nieuwe release en hopelijk tot spoedig op een of ander podia.

Meer ‘La Grande Fête’(Belcirque) - https://www.arcmusic.co.uk/blog/la-grande-f%C3%AAte-belcirque.html