Beyond The Labyrinth - Geert Fieuw - 25 jaar koppig doordoen onder het motto ‘Conceive, Believe, Achieve’


De laatste schijf ‘Brand New Start EP’ was letterlijk een gloednieuwe start voor de band, Beyond The Labyrinth.
Check de recensie hier . Door COVID vielen plannen in het water, maar de band is niet bij de pakken blijven zitten. Beyond the Labyrinth drukt dit jaar 25 jaar zijn stempel op de hard rock in ons land en in het buitenland.  Dat kan de band niet aan zich laten voorbij gaan. Naar aanleiding daarvan verschijnt later dit jaar een gloednieuwe plaat.
We hadden een fijn gesprek daarover in de Studio van Geert Fieuw, maar de rode draad in het gesprek was vooral ‘wat is de sleutel voor succes’ … daarop kwamen verschillende antwoorden boven drijven.

Geert, het is geen gemakkelijk jaar geweest voor je (voor velen niet) maar deze corona tijden hebben er diep in gehakt, niet?
COVID heeft er heel hard erg hard op ingehakt, als je net een CD uithebt en je rekent er op om die te verkopen op optredens en om optredens te doen om de kosten terug te betalen…..
Op persoonlijk vlak heb ik wat medische problemen gekend na ons laatste akoestische concert ‘Puur Puur Puur’ in 2019 met een heel erg verdachte griepaanval eind dat jaar.. Die problemen zijn blijven aanslepen met als hoogtepunt een ernstige burn-out waar ik nog niet volledig van genezen ben, maar die me geleerd heeft de zaken simpel te houden en eenvoudig aan te pakken. Dat alles heeft, samen met de maatregelen rond Covid, ook zijn invloed gehad op de band zelf. Samen muziek maken, muziek beleven zorgt voor een speciale positieve energie. Een deel van ons het maatschappelijk weefsel werd doorgeknipt, sociale interacties konden enkel nog virtueel.

Ik vind het sterk hoe je steeds opnieuw recht krabbelt, tijdens ons vorig interview had ik de indruk dat jullie als band een heel hechte groep zijn die meer dan ooit klaar is om de wereld te veroveren… Of is dat een beetje sterk uitgedrukt?
Als muzikant en mens komen we goed overeen en maken we fantastische muziek, maar het romantisch beeld van “de jongens die samen doorbreken” is toch eerder een droombeeld. Neem nu het verhaal van Queen, als je het boek leest of de film ziet gaat het daar over de muzikanten. Nooit het verhaal van de business daarrond.  Je lijdt ook een beetje aan “survivor bias” omdat je enkel de verhalen ziet van degenen die bekend geworden zijn.
 Het feit dat je als muzikant je instrument en je stiel beheerst is belangrijk, maar een band als Queen – om een voorbeeld te geven – kon zich enkel ontplooien dankzij een goed management. Voorbeelden legio : Een Brian Epstein bij The Beatles, een Andrew Loog Oldham bij The Rolling Stones of ‘The Colonel’ bij Elvis … waren minstens even belangrijk.
Als muzikant moeten we zorgen dat we een kwalitatief verhaal kunnen brengen en mensen kunnen begeesteren, zonder ons op te drigen. Stromae mag dan wel muzikaal verguisd worden door sommigen, hij brengt een uniek, verkoopbaar verhaal dat niet enkel inspireert, maar dat ook mensen werk geeft - licht- en geluidstechniekers, catering, platenzaken… Hij heeft dan ook een deel van de wereld veroverd. Of beter gezegd : Hij samen met iedereen rond hem. Achter elke succesvolle artiest staat een succesvolle zakenman. Geen Yin zonder Yang. Elke creërende artiest heeft een zakelijke partner nodig die “het product” kan uitbaten en verkopen. En omgekeerd heeft elke zakenman een goed product nodig om te verkopen.
Selah Sue is ongelooflijk getalenteerd, maar als er geen investering in haar ontwikkeling gebeurd was dan had er niemand haar gekend. Een Alfie Falckenbach destijds, die wist feitelijk heel erg goed waar hij mee bezig was, die was bezig met business zoals grote platenfirma’s dat toen deden, met licentiedeals e.d. Het is uiteraard wel gemakkelijker als muzikant als je in een scene of muziekstijl zit waar die labels er dan wél zijn.
Dan sta je voor de keuze : je muziekstijl aanpassen naar wat de scènes en trends dicteren of accepteren dat je met je eigen muziek niet tot de gegadigden hoort.
Op dat moment beslis ik persoonlijk liever ’ik ga mezelf niet verkopen, ik speel gewoon de muziek die ik graag hoor’. Dat is een bewuste keuze, maar daardoor heb je ook minder kansen om bekend te worden. .. maar toch blijf ik dromen en hopen op een mirakel (oeps)
Overigens : Denk je dat Clouseau er had gestaan mocht Kris Wauters zelf niet zijn eigen groep “ontdekt” hebben voor het platenlabel waar hij voor werkte als talentenscout ?

Is het niet zo dat men in België te weinig chauvinistisch is naar eigen kweek toe? Die Nederlandse bands krijgen namelijk wel meer feedback in eigen land?
Ik woon niet in het buitenland, dus kan ik me daar niet over uitspreken of het louter een Belgisch probleem is, we zitten nog steeds met een aangeleerde bescheidenheid.
Dat het Nederlandse publiek wat chauvinistischer is en hun eigen bands verdedigt, dat is mooi. Dat mag hier ook wel wat meer. Ik weet wel : als er in Nederlands magazine gezegd wordt dat die en die Belgische groep goed is, gaan er plots meer deuren open. Men is hier toch met momenten wat extra kritisch, en dat maakt het niet makkelijk.

Heb je daar geen spijt van? Had je niet liever verder gestaan, of kies je daar bewust niet voor dan? Als je kijkt naar een band als Channel Zero, heb je geen spijt dat je ondanks alles niet zover bent doorgebroken dan?
Channel Zero zou op basis van al hun inspanning zelfs nog veel verder moeten staan, welverdiend ! Als je kijkt naar de nieuwe lichting bands als Fleddy Melculy, King Hiss, Wiegedood of AmenRa, dat zijn bands die het op een andere manier aanpakken dan wij vroeger, die omringen zich goed zodat ze kunnen focussen op de muziek - die pakken het heel goed aan.  Ik gun het hen en hoop dat ze ervan kunnen leven maar ook dat ze zich nog steeds kunnen amuseren want ook dat is belangrijk. Die doen zonder scrupules gewoon hun ding, dat vind ik echt schitterend. Ik ben destijds niet verder geraakt dan een luistersessie op het Brussels hoofdkantoor van Sony waar men enthousiast met “Shine” mee deed en me dan liet weten dat ik een betere zanger moest vinden. Toen had ik moeten opgeven. Maar nee, mijnheer moest koppig voortdoen ;)

Is het niet zo dat binnen die klassieke hardrock scene er niet een voornamelijk ouder publiek afkomt, wat bij een andere metal genre vaak toch anders is? Is dat geen probleem om als band te blijven doorgaan denk je?
Het is ook een publiek dat trouw blijft, het is een publiek dat zijn klassiekers kent. Ons kan je echt niet op Tomorrowland of als support act van Like Mike zetten … (misschien nog net van Robbie Williams of The Simple Minds) Wij worden samen met ons publiek oud ;)
Persoonlijk ga ik door uit pure koppigheid : BTL is een geheel deel van mijn leven.

Wat is eigenlijk de sleutel tot succes voor jou?
Succes is hoe je het zelf definieert. Mocht ik de sleutel hebben, ik liet het je weten. Of niet…… Succes is veel meer dan enkel financieel “binnen” zijn. Als mensen me zeggen “ik heb in een moeilijk moment veel troost gehad aan jouw song”, dan is dat voor mij ook een succesverhaal. En zo kan ik nog veel voorbeelden geven.
Succes is op dit ogenblik : ervoor zorgen dat we nog veel kwalitatieve concerten kunnen doen waar mensen die ons komen zien een hele avond met plezier kunnen van genieten.  Maar stel nu dat iemand als een Arno of pakweg Daan zegt “Hey die In Flanders Fields song is wel cool, ik ga die coveren”, dan is dat natuurlijk ook een succes ;)

Ik zie toch een lichtpuntje, Alcatraz Metal Fest heeft bewezen dat je op basis van een quasi Belgische affiche successen kunt boeken. Opent dit voor jullie ook deuren denk je?
Het is fantastisch wat de organisatie van Alcatraz en de mensen van Rock Tribune daar hebben gedaan, chapeau ! Alcatraz heeft de bands toegelaten om zich te bewijzen en er heeft geen enkele band teleurgesteld.  Wat de vraag betreft ‘opent dit ook voor jullie deuren’ daarop zou ik graag ja of nee antwoorden, maar ik weet het niet. de tijd zal het ons zeggen.

Laten we het ook eens over de nieuwe plaat hebben. Welke richting gaat de nieuwe plaat uit? Mogen we ons aan een verrassende wending of zo verwachten?
De hoes van “xxV” staat natuurlijk in het teken van ons zilveren jubileum - ik ben met BTL begonnen in 1996. “Twenty-Five”, met nadruk op de “V“ van five is dan ook ons 5de full album
We hebben een mooie voorinschrijving campagne achter de rug : ik heb de vraag aan iedereen die ik kende gesteld om te helpen om een CD uit te brengen, ik heb een ‘ja’ gekregen die de moeite waard was.  Als het een ‘nee’ was geweest was het album ook uit gekomen maar dan enkel digitaal :  Ook wij doen mee aan Spotify en dergelijke. De portabiliteit is super handig, en je hebt een gigantische jukebox / radio on demand.  De virtuele versie van het album, zonder de 2 extra tracks, komt later uit dan de CD versie.
Ik was al sinds de herfst van 2019 bezig met nieuwe songs - “Louder Than Thunder” bvb is geïnspireerd door de Sanicole airshow die doorging in september, maar feitelijk had ik zo goed als geen enkel vaststaand idee.  In de eerste helft van 2020 ben ik dan vooral bezig geweest met de songs te schrijven en uit te werken, Filip heeft toen heel wat demo’s ingezongen en die hebben de basis gelegd. Iedereen heeft zijn opnames thuis gedaan. Het enige wat in de eigen GPS studio (BTL HQ) opgenomen hebben buiten de gitaarpartijen en mijn backing vocals zijn Michel’s drum partijen, helemaal COVID safe. 
De manier van werken was niet vreemd voor ons : Ook op ‘The Art of Resilience’(2017) waren veel opnames buitenshuis gemaakt en hier dan gecoördineerd.  Verrassende wendingen ? Wees er maar zeker van ! Elke song is anders. Nog meer dan vroeger laten we ons niet in een vakje stoppen en zijn de invloeden heel erg divers. De dag dat we zin hebben om een reggae beat te zetten dan doen we dat ook gewoonweg…

Deze zomer brachten jullie een video uit ‘Altitude For Energy’,  daar zit een heel verhaal achter liet je me weten, vertel eens?
We hebben steeds menselijke verhalen nodig om songs te schrijven.
Altitude For Energy is geïnspireerd door Aerobatic Specialist Stijn De Jaeghere 'The Flying Nurse'. Het motto van Stijn is ‘’Motivatie – Toewijding – Transformatie’ en dat hebben we dan ook in de song verwerkt. Om zijn droom na te jagen, moest hij heel wat obstakels overwinnen, waaronder zijn gewichtsverlies van 170 naar 85 kg.
De spectaculaire clip vind je op :
https://www.youtube.com/watch?v=_2vHJGBU57k
Bij Beyond the Labyrinth is het motto “Conceive, Believe, Achieve”, en dat hebben we dan weer in een andere song van dit album verwerkt (“Improve, Enhance”)

Op basis van die single, kan ik toch stellen dat jullie als band – zoals ik daarnet aangaf – diezelfde kan uitkijken, en ook mooi varieerden. Is dat bewust?
De cd is lichtvoetig geproduceerd. Iedereen kan in de schijnwerper staan, maar het is een productie waar niet gevochten moet wordt om de aandacht : de instrumenten verdringen elkaar niet, ieder krijgt mooi zijn plaats binnen het geheel. Wat we gedaan hebben is technisch gezien een aantal dingen doen niet meer doen die tegenwoordig in moderne producties gebeuren - triggering, zware compressie, een overvloed aan overdubs. Back to basics dus : less is more.  Het is ook de eerste cd die ik opnieuw zelf geproduced heb na “Chapter III-Stories” (2011). Ik en Michel (Lodder, drummer) hebben onder elkaar gezegd “het moet niet altijd zo zwaar zijn”. We zijn dus begonnen met de basis, een goede drum sound waar je nog steeds de subtiliteiten en finesses hoort. Steek daar een goede zanger met een goede song boven op en je bent vertrokken. Op basis daarvan zijn we ons beginnen amuseren eigenlijk. Doordat iedereen zijn vrijheid kreeg om zijn ding te doen is de plaat nog extra gevarieerd geworden.

Prachtig. Wat zijn de verdere plannen?
We focussen op de promo en concerten rond het nieuw album, met een setlist die rond het nieuw album opgebouwd is.

Je zit al veel jaren in de muziek, dat je blijft vechten tegen beter weten is, dat respecteer ik enorm aan jou, het siert je … Welke raad wil je beginnende bands meegeven om dit interview af te sluiten?
Weet je : Een band die in prime time in het nieuws komt verdient veel meer dan sommige groepen met 2 concerten. Dat zijn geheimen die sommigen in andere muziekscenes liever voor zich houden. Daarom raad ik alle bands ook aan om in die lijst van de Zwaarste Lijst van StuBru, op Classic 21 Metal, op Willy te proberen te komen of nog beter, op TV, alle mainstream media. Daar liggen Sabam-inkomsten te wachten waar je de werkingskosten van een band kan mee financieren, het gaat hem om veel meer dan enkel de promotie. Zorg dus dat je Sabam in orde is. En wees niet jaloers en na-ijverig, maar steun elkaar.  Niet iedereen kent commerciële successen maar de artistieke waarde is er niet minder om.

Hartelijk dank, en veel succes in alles wat jullie doen, ik volg jullie al circa twintig jaar en zal dat uiteraard blijven doen