WUK?! - We houden van variatie - Onze muziekstijl omschrijven? ‘Hard, Fast and Heavy!’

WUK?! ofwel When Union Kills is een vrij jonge heavy/thrashmetalband die ook knipoogt naar deathmetal. De band stond in 2019 nog  op Frietrock in Oud-Turnhout en we waren diep onder de indruk van die energiebommetjes die deze jonge snaken op ons afschoten. Als oude rotten in het vak zijn we ondertussen toch al wat gewoon, maar wat we hier kregen, sloeg ons met verstomming. Geloof me, dat komt niet meer zo vaak voor tegenwoordig. Ondertussen brachten ze een demo uit – de recensie kun je hier nog eens nalezen .
- ze mochten optreden op Metalworksfest Battle, waar ze helaas niet in de prijzen vielen. Maar ze hadden ietwat de omstandigheden tegen.
Over die battle, de demo en de toekomstplannen hadden we een fijn gesprek met de band op een zonnige zondagochtend tijdens de Brunch. 

Vertel eens was meer over WUK?! Hoe is alles begonnen en graag wat achtergrond informatie?
Nelis: Het is begonnen met een gemeenschappelijke interesse in muziek, rond 2016/2017,  tussen mij (Nelis) en Jonis. Dat was toen nog samen met Dayron.  We waren in eerste instantie op zoek naar een locatie om te repeteren en kwamen in een stoffig oud kot terecht. En daar hebben we onze eerste nummers geschreven.
Jonis: Onze gitarist is toen gestopt, er is een nieuwe gitarist in de plaats gekomen. We vonden in eerste instantie geen drummer, en uiteindelijk heeft Nelis zelf beslist om iemand te leren drummen en dat was Bieke. En uiteindelijk is Seba er in 2019 bij gekomen. En nu zijn we dus compleet

Ik heb jullie leren kennen op Frietrock in 2019 en jullie brachten toen ook een demo uit, heeft dit bepaalde deuren geopend toen?
Nelis: om eerlijk te zijn we niet zo tevreden over de Demo, kwalitatief is er niet uitgekomen wat we hadden gehoopt en verwacht, zeker voor het financiële plaatje dat daaraan vast hing. Nu ik zelf ook muziek productie doe, heb ik het gevoel dat dit merkelijk beter kon. Wat wel deuren heeft geopend, is dat we daar wel financiële inkomsten hebben van gekregen. Voor een kleine band is dat wel belangrijk, we konden daardoor ook T-shirts aanbieden en zo. We hebben er vooral veel uit geleerd, door die demo te maken. Frietrock was onze eerste optreden buiten West-Vlaanderen , dus een ervaring op zich. 

WUK?! brengt het soort heavy thrash/death waardoor je als liefhebber adrenalinestoten door je lijf voelt gieren. En dat is de verdienste van alle elementen binnen deze klasse band. Is dat de juiste omschrijving? Hoe zouden jullie zichzelf voorstellen?
Nelis: De band is van ons, ik schrijf wel de meeste muziek, maar iedereen heeft daar even veel inspraak in dat is voor ons heel belangrijk. 
Bieke: het gaat er vooral om dat we heel goede vrienden zijn, ieder van ons schrijft wel een stuk – ik schrijf ook teksten – en het is een project dat we allemaal samen doen dat is inderdaad heel belangrijk. 
Jonis: Wat muziekstijl betreft, durven we wel variëren ; ons laatste nummer gaat meer de richting uit van Hardcore. 
Bieke: we proberen er wat variatie in te brengen zodat niet alles teveel op elkaar lijkt.
Nelis: laat het ons houden bij ‘Hard, Fast and Heavy’ 

‘Hard,  Fast and Heavy’ , een goede omschrijving. Dat brengt me bij de volgende vraag … Jullie optreden op Metalworks Battle eerder dit jaar was voor mij er weer pal op, ik had zelfs een briefje ingevuld om op jullie te stemmen, maar omstandigheden ‘met zitplaatsen’ past niet echt met het concept dat jullie aanbieden? Mee eens? … Hoe heb je zelf die battle beleefd?

Nelis: Onze vuurdoop om eens voor een volle zaal te spelen, komt binnenkort. We spelen in het voorprogramma van Bizkit Park (zie: https://www.facebook.com/events/1231924583976717 ). Dat optreden is uitverkocht. Dat is een show waar we ons nu volop voor aan het voorbereiden zijn, zeker omdat we hopen uit een volle zaal een moshpit te krijgen daarmee. Maar voor een zittend publiek? Tja… voor sommige muziekstijlen gaat dat wel , maar bij ons past het niet echt. De ervaring van een op een groot podium te spelen was meer dan de max! De organisatie had wel iets zeer moois in elkaar gestoken op korte tijd. Jammer dat het metalworksfest niet kon doorgaan. We vonden het jammer dat we naast de prijzen grepen want we hadden echt het gevoel dat we het publiek mee hadden. Uit de opmerkingen van de jury hebben we wel wat geleerd, er zaten wat opmerkingen tussen waar we een wat vreemd gevoel bij hadden bvb dat onze muziek te gevarieerd was, maar dat is natuurlijk van een perspectief van één persoon, wij vinden dit juist een troef in onze band.

Jullie waren net goed bezig, en toen was er de eerste lockdown; welke impact heeft dit op jullie gehad als band? Sommige bands botsten op hun limiet en hielden ermee op, andere zijn er sterker uit gekomen, of vonden zelfs inspiratie. Hoe zit dat bij jullie?
Nelis: we hadden net een concert stop ingelast, om te werken aan een repertoire en podium act ; vernieuwingen daar in te brengen en om daar iets meer mee te gaan doen, De zoektocht naar een tweede zanger is dan ook gestart. Enorm veel plannen dus… en toen mocht plots niets meer. Een dikke streep door de rekening uiteraard. 
Bieke: een jaar dat je niet mocht samen komen, ook niet om te repeteren, dat is een verloren jaar eigenlijk.
Jonis: plus we repteren in een horeca zaak, en daar mochten we ook al niet binnen. 
Nelis: ik ben in die periode begonnen met muziek productie. Daardoor hebben we wel enkele nieuwe nummers kunnen uitbrengen, dat was ook een stimulans om de stekker er ondanks alles, niet uit te trekken. Het is onze bedoeling om nog meer nummers uit te brengen, en die demo wat achterwege te laten. 

Er liggen dus nieuwe nummers klaar, gaat daar iets worden mee gedaan?
Nelis: Het is de bedoeling dat we met een full album voor de pinnen komen, hopelijk tegen eind van het jaar. Vooral ook om dat eerste deel van WUK?! af te sluiten en aan een nieuw hoofdstuk te beginnen, daarom willen we al die nummers op plaat zetten.

Ik heb jullie naam al op enkele affiches gezien als Gullegem Metal Fest op 28 mei, 25 jaar Eternal Breath in juni en het optreden als voorprogramma van Bizkit Park. Is het de bedoeling daar ook nieuwe nummers te brengen dan? 
Nelis: we hebben drie vaste shows, en op die langere shows zitten er wel nieuwe nummers. In deze van een half uur niet. Maar het is zeker de bedoeling om nu bij de volgende shows al nieuwe nummers te brengen, ja. 

Wat zijn de verdere plannen? Misschien iets naar het buitenland toe of zo? 
Nelis: De belangrijkste show die nu op het programma staat is deze met Bizkit Park. En in het maken van dat album zal sowieso veel werk en tijd kruipen. Dus vooral veel concertervaring op doen is het voornaamste plan nu, naast dat album. 
Jonis: Wat het buitenland betreft zijn er nog geen plannen, maar moesten we een aanbieding krijgen om bijvoorbeeld in het Noorden van Frankrijk of zo te mogen optreden, wat haalbaar is van afstand, zullen we daar zeker op ingaan. Maar we zijn zelf niet van plan om te gaan zoeken naar hoe en waar we kunnen optreden in het buitenland om het moment. Het moet haalbaar blijven.

Het moet combineerbaar blijven met jullie job, gezin , familie, …; zijn er ambities om professioneel iets te doen met muziek eigenlijk?
Nelis: interesse in professioneel iets doen met muziek? Ik wel. Maar wat de band betreft lijkt die piste moeilijk, moesten we al eens op het niveau kunnen geraken van een Spoil Engine of zo, en op die manier eens op tour kunt gaan naar het Buitenland, dan kun je wel iets meer verdienen met je muziek. 

Wat is dan wel de beste ambitie? Als je mocht kiezen headliner zijn op Graspop of het Sportpaleis uitverkopen, mits wat toegevingen te doen? Of een vaste naam worden binnen het club circuit? Wat geniet je voorkeur en waarom?
Nelis: Ik zou liever uitgroeien tot een vaste naam binnen het Club Circuit eigenlijk. Op die manier bouw je echt een fanbase op. Ik denk dat het zelfs ‘gemakkelijker’ bij wijze van spreken om op het podium te staan van Graspop dan een vaste naam te worden in het Club Circuit. Als je de juiste mensen kent, bestaat eerder de kans dat je op een festival als Alcatraz of Graspop kan staan. Maar zo een naam uitbouwen in dat Club Circuit? Mensen vinden die je overal kan volgen en blijven volgen, waar je ook optreedt, is op dat vlak veel moeilijker eigenlijk.

Inderdaad , er is nochtans een manier om dat doel te bereiken. Je meer profileren op de sociale media, kijk naar Dyscordia die hebben een eigen ‘Dyscordia Army’ op Facebook, en leggen zelfs bussen in om hun fans naar de optredens te vervoeren. Een optie voor jullie een WUK?! Fanclub op FB? 
Nelis: We zullen daar toch eens iets moeten op vinden, want we merken wel als we iets posten op facebook bijvoorbeeld dat er plots veel meer interesse en circulatie is doordat je iets post. Dus ja, die sociale media kan zeker een boost geven aan de band. We zullen er eens werk moeten van maken. 
Seba: Onze optredens en zo kunnen wel zorgen dat er op FB ook meer wordt gepost, zoals de vooruitzichten nu, er moet wel ‘nieuws’ zijn om te posten uiteraard. Dat je met de band bezig bent , anders heeft iets posten op FB ook weinig zin.

Wat is het uiteindelijke doel met deze band? Ben je daar niet mee bezig?  Of sluit dat aan bij wat we al hadden gezegd
Nelis: vroeger was dat professioneel muzikant worden, en doorbreken met de band . maar dat lijkt dus niet echt realistisch. Een naam kunnen uitbouwen binnen dat circuit, zoals eerder vermeld , lijkt me het voornaamste doel.
Bieke: En het moet vooral leuk blijven, er mag geen druk ontstaan. Ons blijven amuseren samen binnen alles wat ons op ons afkomt, is dus minsten een even belangrijke doelstelling. Moesten we dan toch groeien en de kans krijgen om  groter te worden? Dat moet toch voorop blijven staan..

Je hebt bands die hun marketing een andere richting in duwen , bewust of niet, om toch dat doel ‘een groot publiek bereiken’ te kunnen bewerkstelligen, maar ik zie dat jullie dit niet doen dus?
Nelis: Soms horen we dat wel dat mensen ons zeggen ‘je moet je nummers zo of zo schrijven’ maar ik weiger dat te doen, omdat we nog altijd vrij zijn om te doen wat we zelf willen. We gaan dus niet iets doen waar we niet achter staan, om per se dat doel van ‘een ruimer publiek bereiken’ te bewerkstelligen , dat zit niet in ons om dat te doen. We moeten er zelf 100% achter staan. Dat hebben we ook ondervonden met ons hardcore nummer dat er reactie op kwam ‘je speelt thrash metal en nu doe je dat’? kijk als we goesting hadden om eens hardcore te doen, is dat onze keuze.

Wat maakt jullie ‘uniek’ zodat ik jullie live zou zien?
Nelis: Omdat wij een grote variatie aan muziekstijlen aanbieden, ik heb veel respect voor bands die dat doen het soort muziek brengen waarbij je na één nummer al alles een beetje hebt gehoord, dat is niet wat wij willen doen. En dat maakt ons toch uniek dat we dus een gevarieerd pakket aanbieden. 
Bieke: en ook dat we dat spelplezier uitstralen, die Fun die we samen hebben als band, Dat we niet een band zijn die toegevingen gaan doen om tegemoet te komen aan wat andere verwachten, we blijven onszelf trouw en onze vriendschapsband. Dat stralen we ook uit.
Nelis: We zijn wellicht niet de strakste band, maar we doen wat we graag doen, brengen variatie en brengen die energie graag over. Dat maakt ons dus uniek. 

Dat overtuigt me alvast. We blijven jullie op de voet volgen, ik hoop jullie spoedig terug aan het werk te zien. En veel succes met alles wat jullie doen, en met de release van jullie full album.

Alabaster DePlume - Een vloed aan emoties en magie!

We citeren even: '' In 2021 werkten Voo?uit en Democrazy samen met de gloednieuwe tijdelijke invulling Theresia, een eigenwijze culturele invulling in een voormalig slotklooster midden in de Gentse studentenbuurt. Na enkele memorabele shows in een oergezellige setting, werd het meteen duidelijk dat dit voor herhaling vatbaar was. En dus werkten we opnieuw samen in 2022, met een nieuw, lichtelijk geweldige programma, als gevolg.''
Een zeer interessant concept dat ook tot onze verbeelding sprak; een overzicht van het (voorlopig) volledig aanbod vinden jullie via deze link: https://www.democrazy.be/projects/theresia/

Enkel alleen al de uitnodigende locatie, midden in het bos op de binnenkoer van het slotklooster spreekt tot de verbeelding. Je vindt nog herinneringen terug van toen. Met beschilderde muren een Maria beeld en een beeld van Jezus die mee kijkt over de hoofden van iedereen heen. Binnen deze intens mooie omgeving en esoterische atmosfeer die wordt gecreëerd , komt de muziek van een grootmeester als Alabaster DePlume  (*****) zeker tot zijn recht. De man is een dichter, verhalenverteller, saxofoon virtuoos, grappenmaker en charismatisch entertainer; van vele markten thuis dus.
Hij weet in te spelen op zijn muzikanten als op zijn fans. De muzikanten hebben alvast dezelfde ingesteldheid als hijzelf … Waaronder de meesterlijke Bex Burch waarmee we onlangs een interessant gesprek hadden, lees hier .
Op zijn laatste meesterwerk 'Gold' hoor je een uiteenlopende rits aan vocalisten en muzikanten die zijn muziek en virtuositeit tot een magisch geheel doen uitgroeien. Dat is ook hier live het geval, hoewel Alabaster de teugels zelf strak in handen weet te houden. Goed dus.

In Theresia zoekt Alabaster DePlume het soort donkere, zachtmoedige, zalvende geluid dat je o.m. terugvindt bij een Nick Cave. De groovy jazz en het improviserende karakter zorgen voor dynamiek. Alabaster DePlume combineert het in fijnzinnige intimiteit. Een divers klankentapijt spreidt zich , bol van emotie.
In deze uitnodigende omgeving voelen we letterlijk de muziek uitademen in instrumentatie als in vocals. Schoonheid!
Het staande en daverende applaus op het einde van de set was gemeend en vanuit het hart van iedere aanwezige. Iedereen was sterk onder de indruk.
Terug nar de realiteit werden we gebracht, het was een confronterende gewaarwording, alsof je in een sprookjesachtige wereld was binnen gestapt, en plots weer uit die droom wakker schoot na deze vloed aan emoties en magie! Erg fijn concert!

Organisatie: Democrazy, Gent (ism Voo?uit, Gent)

Yevgueni - Een ode aan het leven - Twintig jaar melancholie

Je moet het maar voorhebben, je 20ste verjaardag vieren , een nieuwe plaat uitbrengen en dat allemaal vieren met een tournee doorheen vaderlandse (en eventuele buitenlandse) wegen. Yevgueni vierde in 2020 hun 20ste verjaardag in mineur, maar liet dat niet aan hun hart komen. Er werd een mooie verzamelaar uitgebracht '2000-2020: Zo ver, zo goed' en recent een nieuwe plaat 'Straks is Ook Goed' .

'De instrumentatie en de poëzie in de teksten zijn eenvoudig, goed en overtuigen sterk. Yevgueni doet ons stilstaan bij de dagdagelijkse dingen en van wat er leeft in elk van ons, een boodschap over niet opgegeven’, schreven we nog. De recensie kun je hier nog eens nalezen .
In een overvolle Handelsbeurs in Gent, een optreden dat al tot twee keer toe werd uitgesteld, werd het dus dubbel feest. Het twintigjarig bestaan én de voorstelling van die nieuwe plaat.

We konden nog iets meepikken van de veelbelovende singer-songwriter Caspar Auwerkerken (****) die het voorprogramma verzorgde. Caspar beschikt over een warme, doorleefde stem, kwam met zijn gitaar en werd geruggesteund door twee muzikanten. Dromerige mooie soundscapes zorgden ervoor dat het -bijna - muisstil werd in de zaal. De man brengt weemoed en een deugdzame gemoedsrust samen. Mooi en aangenaam.

In melancholie is Yevgueni (****) al een kleine twintig jaar bezig. Klaas Delrue is en blijft een charismatisch verhalenverteller . Zijn gezapige bindteksten, zijn bijzonder warme stem en zijn uitstraling doen iedereen smelten. Hij weet als geen ander z’n publiek te betrekken in de nummers. Handclaps volgen. Het stoort allerminst. Soms laat Klaas de fans de tekst gewoon meezingen.
Hij zet z’n muzikanten in de spotlights. Yevgueni is in die twintig jaar een zeer goed geoliede machine. Ze zijn op elkaar ingespeeld. De gitaarriedels , de bas, de solo’s, de opzwepende drums en de pianotunes, ze zijn een meerwaarde. Een totaalbeleven, zelfs de klankman/-vrouw horen erbij. Sjiek.
Dec songs raken ons steeds opnieuw. Ook de nieuwe als “Altijd en nog steeds” en het eenvoudig magisch mooie “Ze danst gewoon op straat” zijn de moeite.
De set van Yevgueni zit boordevol verwijzingen naar de tijd en naar het recente (coronatijd) verleden. De combinatie van klassiekers en verse parels biedt voldoende variatie. De handen gaan moeiteloos in de lucht bij onuitwisbare kleppers als “Waar jij niet bent”.
De bisronde wordt afgesloten met “Nieuwe Meisjes”, een song die eigenlijk de twee kanten van Yevgueni het best verwoordt, bittere ernst en een dosis humor.

Yevgueni - Een ode aan het leven - Twintig jaar melancholie, wat een warme band!

Neem gerust een kijkje naar de pics
https://www.musiczine.net/nl/photos/category/1975-yevgueni-14-05-2022

Organisatie: Handelsbeurs, Gent

Les Nuits Botanique 2022 - Pigs, Pigs, Pigs, Pigs, Pigs, Pigs, Pigs - Complete Chaos, een chaos A.D.!
Les Nuits Botanique 2022
Botanique (Orangerie)
Brussel
2022-05-13
Erik Vandamme

Pigs Pigs Pigs Pigs Pigs Pigs Pigs Pigs, gestileerd als Pigs x7, zijn een Britse rockband uit Newcastle-upon-Tyne (2012). Hun debuutalbum, ‘Feed the Rats', werd in 2017 uitgebracht op het Britse label Rocket Recordings. In 2018 verscheen hun tweede plaat 'King of Cowards', door The Quietus beschreven als een ‘epische plaat’. In april 2020 bracht de band hun derde uit, 'Viscerals'. Een LP met live tracks, ‘Off Cuts’, werd uitgebracht in november 2020 via de platenzaken van Rough Trade.
Live tekent dit gezelschap voor een hypnotiserende waanzinnige set, een chaotische totaalbeleving dus.

De support acts zijn te situeren in hetzelfde hoekje … DITZ (***1/2) is een veelbelovende band die postpunk, punk en avant-garde aan elkaar breidt. Ze brachten onlangs hun debuut uit 'The Great Regression' . Lees hier ,  ''The Great Regression' is een overdonderend debuut van een nieuwe band die meteen zijn plaats heeft veroverd in een nieuwe Britse lichting van noise-punk bands.''  
Een melodieus agressieve sound hoor je, en als een wervelwind gingen ze tekeer, De band heeft nog groeimarge , maar wist meteen onze aandacht te trekken met dit geluid. Sterk begin !

Een pak mensen waren er vervolgens voor STAKE (****) . Hier in Vlaanderen is het clubcircuit meteen warm voor het combo , in het Brusselse moet het nog groeien, hebben we de indruk … Geen nood , STAKE gaf zich ten volle , zoals steeds. Brent en C° gaan gretig te keer en het spelplezier druipt er van af. Een set als een pletwals , de ene vuurbal na de andere om compleet uit je dak te gaan. Wat een energie , dynamiek,  kortom, STAKE  wist hier z’n publiek moeiteloos  te overtuigen met deze gebalde, overweldigende sound. Sjiek.

Pigs, Pigs, Pigs, Pigs, Pigs, Pigs, Pigs (****) is dan de overtreffende trap , zowel in z’n groepsnaam als in de sound … Een hypnotiserende waanzinnige set speelden ze , een chaotische totaalbeleving ervaarden we.
De frontman was een wildeman ‘first class’ , alsof hij de eerste rijen wou verscheuren. Een vleugje humor is niet veraf . Het relativeert hun overweldigend, schurend geluid en doet het angst van wat we zien en horen wat wegebben.
De muziek van Pigs, (x7) moet je letterlijk ondergaan. We lieten ons, headbangend,  probleemloos meevoeren in de rollarcoaster van krakende, piepende en horendol makende geluiden. De dreigende vocals zweefden erover heen:
De opgekropte frustraties en woede worden volledig weggespoeld bij een band als Pigs, Pigs, Pigs, Pigs, Pigs, Pigs, Pigs , het is de ideale uitlaatklep en remedie van hun muzikaal avontuur. Een chaos A.D.. Heerlijk therapeutisch genietbaar …

Organisatie: Botanique, Brussel (ikv Les Nuits Botanique)

Les Nuits Botanique 2022 - BRNS - Wat een energiebom over ons heen …
Les Nuits Botanique 2022
Botanique (Orangerie)
Brussel
2022-05-12
Erik Vandamme

We keren even terug in de tijd … BRNS Pukkelpop 2013. De Brusselse band - ontstaan in 2010 - stond aan het begin van hun carrière,  maar wist ons al compleet te overtuigen met een verschroeiende set. We schreven toen'' De versmelting van de muzikale arrangementen en hun beweeglijkheid zorgden ervoor dat het publiek, ondanks de hitte, prompt aan een stevig dansje begon. BRNS gaf een stomend concert waarop je bezwaarlijk stil kon blijven staan. Veelbelovende band”.
Ondertussen heeft BRNS een lange weg afgelegd. Met het vorig jaar in oktober uitgebrachte 'Celluloid Swamp', (dat ze eindelijk nu ook live kunnen voorstellen), slaat de band deels een andere weg in, zonder hun roots te verloochenen. Het is 'een plaat waarop de leden meer bevrijd, creatief en zelfs dadaïstisch dan tevoren klinken.' , staat te lezen in de biografie op de website. Benieuwd naar het huidig live karakter …

Op opener TUKAN (****1/2 ) was de zaal zelfs al heel goed gevuld. Dit Brusselse gezelschap brengt percussie met elektronische muziek, die lekker aanstekelijk klinkt. De opzwepende sound behoudt de aandacht van het publiek. Ze betrekken nauw hun publiek bij hun muziek.  Ook al worden wat clichématige trucjes gebruikt, TUKAN slaagt in een leuk feestje. Geen vocals , enkele de instrumenten!. "Met een analoge benadering gebruikt TUKAN de codes van de elektronische muziek en leveren ze een krachtige performance op het podium. " We kunnen het alleen maar bevestigen!

Na de overtuigende support , tijd voor BRNS (****) - die muzikaal aanknopingspunten heeft. De leden weten elkaar aan te voelen en laten een volwassen indruk na. Helaas ging het spelplezier een beetje verloren, en sloop er routine doorheen de set. De interactie was heel beperkt. Als drummer/leadzanger was het inderdaad moeilijk de beweeglijkheid over te brengen . Maar niet getreurd , de muzikale energiebommetjes waren helend, en verder aanstekelijk en opzwepend van aard … De nieuwe songs klonken als zoete broodjes, en laten een band horen die graag zijn comfortzone durft te verlaten.  Op die manier wist BRNS ons meer dan voldoende te overtuigen.

Organisatie: Botanique, Brussel (ikv Les Nuits Botanisque )

Stef Bos - Een boeiende wandeling door de Tijd

Met 'TIJD om te gaan leven' slaat Stef Bos (****)  een andere bladzijde om en komt die verteller in zich voortdurend boven. Een positief kader creëert hij. De songs stralen hoop uit. Hoop op betere tijden. Tijd is uiteraard de rode draad. Alle aspecten ervan wordt uitvoerig uit de doeken gedaan.
De recensie kun je hier nog eens nalezen. Het album is reeds uit van 2020, maar door de coronapandemie heeft Stef Bos dit album nog niet echt live kunnen voorstellen. 

Het Cultureel Centrum in Lokeren was dan ook compleet volgelopen op deze warme avond. Iedereen was benieuwd naar de bloemlezing over het fenomeen 'Tijd'. Naar goede gewoonte ontpopt Stef zich als een klasse verteller, die de anekdotes boven haalt uit heel zijn carrière.
Hij leest daarbij uit zijn boek, en hij begint met een ingetogen song aan de piano. Bij het verhaal, komen met mondjesmaat zijn bandleden erbij die Stef , ondanks dat ze in de schaduw staan , duidelijk liefdevol omarmt .
Stef gaat niet echt geordend te werk wat het onderwerp 'Tijd' betreft. Nee, van 1984 gaat ie gezwind naar 2020 en verder naar de jaren 90; de verwijzing naar deze corona tijden komt regelmatig aan bod. De Nederlandstalige muziek van een Raymond Van Het Groenewoud, Johan Vernimmen en Boudewijn De Groot, hebben allen een grote invloed op hem gehad. Sierlijk reist Stef doorheen de tijd en je herkent jezelf.
We kunnen de zovele kleine of grote verhalen die Stef Bos ons zingend of via poëtische teksten brengt, vernoemen. De rode draad door ieders leven, ook van Stef Bos, is het voortdurend geconfronteerd worden met vreugde, pijn en verdriet; het botsen op je grenzen, vallen en toch terug recht krabbelen en doorgaan. Allemaal heel herkenbaar voor ieder van ons. Het wordt op boeiende wijze gebracht en gespeeld. Het vloog voorbij en na een klein uur zat het eerste deel er op …

In het tweede gaat Stef Bos ook terug naar zijn tijd in Afrika, met o.a. ontmoetingen met boeiende muzikanten, het resulteert in opzwepende, aanstekelijke songs, die op de dansspieren inwerken; een heel andere, boeiende kant van Stef Bos trouwens. En toch, ondanks het immense oeuvre dat Stef Bos heeft geschreven, komt het meest emotionele moment op die song “Pa”; aan de piano gezeten, blijft het verhaal iedereen diep raken.  Het is dan ook een ode aan elke vader die er is, of niet meer is. Het zorgt voor een traantje, een krop in de keel en het oproepen van mooie herinneringen. Bij het ouder worden besef je pas, 'papa, ik lijk steeds meer op jou', niet zomaar uit de lucht gegrepen is. We worden allemaal geconfronteerd met dat moment van moeten afgeven, of we moeten vaststellen inderdaad dat we meer en meer op onze vaders of moeders gelijken in alles wat we doen.
Iets verderop schuift Stef door een kwinkslag alles wat is misgelopen af op onze voorouders, maar hoe je het draait of keert, ook het leven van onze voorouders loopt als een rode draad doorheen ons leven nu, dat is het bijzondere aan dat fenomeen tijd. Het is zo oneindig, ongrijpbaar en brengt zoveel naar boven bij een mens, dat je het op twee uur niet kunt vertellen. 
Stef Bos giet het fenomeen 'Tijd' dan ook in zoveel mooie woorden en passages waardoor je als een heel ander mens de zaal verlaat. Het is na meer dan dertig jaar, nog steeds zijn grote sterkte om dit op een zodanig poëtisch wijze te brengen , in woord en klank, waardoor je er ofwel muisstil van wordt, ofwel met een glimlach naar zijn herinneringen kijkt, en onderweg de jouwe tegen komt.

Organisatie: Cultureel Centrum, Lokeren

Les Nuits Botanique 2022 - Kowari + Satchel Hart + Eosine - Aanstekelijke muziek weemoedige soundscapes
Les Nuits Botanique 2022
Botanique (Grand Salon)
Brussel
2022-05-09
Erik Vandamme

Het mooie aan een festival als Les Nuits Botanique is het ongelofelijke, avontuurlijke en gevarieerde aanbod van bands , artiesten, local bands, ontdekkingen en ga zo maar door … waardoor elke dag in elke zaal wel iets nieuws en interessants te beleven valt.
Vanavond in de spotlights: Jaune Orange 'LABEL Night’ – Jaune Orange is een onafhankelijk label gevestigd in Luik, en actief sinds 2000. Voor deze LABEL Night stond de album release van Kowari 'Trail' op het appèl. Kowari is een duo die  klassieke muziek en elektronica tot een intens geheel brengt. Verder nog twee andere projecten Satchel Hart en Eosine die beide zorgden voor een aanstekelijk poprock feestje.

Eosine (****) stelde haar debuut EP voor 'Obsidian', een aanstekelijke, gevarieerde  combinatie van dreampop en rock. De charismatische frontvrouw heeft een overtuigende stem en is een klasse entertainer. Eosine hitst het publiek , heeft een theatraal tintje en onderhuids ervaren we weemoed in hun sound.
De gitaren gaan de hoogte in op het eind en de boodschap 'More Women On stage' wordt een statement.

"Satchel Hart, 24 jaar oud, is een muzikale UFO uit een ander tijdperk. Geïnspireerd door de jaren '70 en de French Touch, verdedigt hij een psychedelische pop met een kosmisch tintje.", staat te lezen op de website van Jaune Orange. Satchel Hart (*****) laat zich live omringen door vier muzikanten, die zijn stem en  muziek perfect aanvoelen . Vanaf de eerste noot grijpt de band iedereen bij het nekvel, en laat het niet meer los tot het eind.
Een muzikaal landschap , een rollercoaster creëren ze vol psychedelische soundscapes, die een hypnotiserende invloed hebben. Iedereen reageert wild enthousiast op hun muziek , die aanstekelijk werkt . Satchel Hart geniet ervan en tekent voor een lekker opzwepende feestje, en er is plaats voor weemoed en melancholie. Toegankelijkheid en experiment vinden elkaar  hier. Daarnaast is Satchel gewoon een klasse entertainer, die naast z’n heldere vocals een charismatische uitstraling heeft. Een overtuigende combinatie en geheel.

Het contrast met de twee vorige acts kon niet groter zijn. KOWARI (*****) is een duo van  pianist/keys en een violist . Beiden zijn virtuozen , de ene tovert een rits mooie klanken uit z’n instrument , de andere speelt op adembenemende wijze viool. Een sfeervol kader en een donker geheel bieden ze aan ; maar het is echter eentje die je naar de mooiste plekken voert op onze planeet en een eenheid vormt met de natuur . Ze creëren een overweldigende gevoel, je wordt meegesleept door hun klankenspectrum. Heerlijk genietbaar. Een adembenemende mooie trip dus , dat ondersteund werd door een daverend applaus. We waren onder de indruk.

Jaune Orange toont z’n veelzijdigheid aan met deze avond door deze drie bands/artiesten.
Check maar even de site https://www.jauneorange.be/

Organisatie: Botanique, Brussel (ikv Les Nuits Botanique)

Rapidman - Het gezelschap omarmt de jazz en plaveit de weg naar experiment

Binnen de jazz lag het project van Rapidman toch even stil . Maar nu werd al uitgepakt met een EP in 2022 en ondertussen verscheen het album 'Rapidman' bij Solidude Records op vinyl. Het materiaal live voorstellen was nog niet gebeurd. In een zeer goed gevulde Handelsbeurs etaleerde deze formatie zijn veelzijdigheid, en hoe de weg naar experiment wordt geplaveid, wat verwijderd van de doorsnee jazz, maar ze net met veel liefde omarmt.

Maar eerst het voorprogramma, Melting pot (***1/2) . Om deze formatie voor te stellen citeren we het bericht op de pagina van Handelsbeurs even: ''Laat artiesten uit heel Europa elkaar op podium treffen en kijk wat er gebeurt. Dat was het uitgangspunt van Melting Pot. Het werd een hit. Sinds 2013 komen artiesten uit verschillende domeinen samen in een Europese grootstad voor een repetitieperiode mét grand finale. Daarna gaat de Melting Pot Band op tournee. Vijf culturele partners leveren hiervoor elk een artiest: de Handelsbeurs, Victoria scene uit Oslo, het Saalfelden Jazz festival in Oostenrijk, het Jazz fest Berlin en het Jazztopad festival in Polen."
Melting Pot zorgt voor een multiculturele schokgolf vanavond. Met Berlinde Deman (tuba, serpent / Gent), Barbara Maria Neu (klarinet / Wenen), Isabel Rossler (contrabas / Berlijn), Nicolas Leirtrø (contrabas / Oslo), Paulina Owczarek (sax / Wroclaw) krijg je een versmelting van muzikanten die intimiteit tot kunst verheffen.
Het interessante aan dit project is dat de vijf muzikanten elkaar op de dag zelf ontmoeten, aan het repeteren slaan en dan veertig minuten lang samen in muzikaal gesprek gaan, zoals mooi omschreven op de website van Handelsbeurs.
Een fijngevoelige contrabas horen we met een tuba serpent die daarop inspeelt. De klarinet heeft een zwevend karakter. De sax doet alles een beetje opborrelen, als water dat aan het overkoken is. Intimiteit en ingetogenheid wordt behouden. Wat een magisch geheel van improvisatie dat tot kunst wordt verheven. Soms klonk het wat te gezapig, maar de intense schoonheid van klanken siert hen .

Rapidman (*****) is het ensemble Rob Banken (altsax), Peter Delannoye (trombone), Dries Geusens (bas), Matthias De Waele (drums) en Mirko Banovic (elektronica) . Het zijn sterke, ervaren persoonlijkheden die te horen waren/zijn bij o.a. Nordmann, Flat Earth Society, Arno, HAST en Arsenal. Daar pak je mee uit! We waren dus uitermate benieuwd.
Meteen op scherp klonk het door het samenspel van saxofoon en trombone. Het gezelschap omarmt de jazz, en plaveit de weg naar experiment .
Verder is Mirko een klankenvirtuoos die zoveel diversiteit haalt uit z’n elektronica, alsof je op een elektronisch noise concert bent aanbeland. Het wordt ondersteund door bedwelmende bas en drums van Dries en Matthias, die moeiteloos crescendo durven te gaan . De blazers houden zich even afzijdig, tot we aanbeland zijn in een potje experiment. En dan is er overstap naar wat groovy jazz en komt iets later ook de gemoedsrust terug . Op die manier gaat het combo te werk. Het publiek blijft geboeid door deze (improviserende) aanpak. Meer dan zomaar de moeite waren de trombone van Peter (die de bindteksten en ook de meeste aandacht wat naar zich toe lijkt te trekken) , en de saxofoon.
Het totaal plaatje is hier van belang en hoe de instrumenten elkaar vinden. Zoals we reeds aanhaalden, het gezelschap koestert, omarmt de jazz en plaveit de weg naar experiment

Het album 'Rapidman'  kun je beluisteren via volgende link:  https://link.newsdistribution.be/RAPIDMAN  
Voor meer informatie over de vinyl plaat verwijzen we jullie graag door naar deze link http://www.rapidmanmusic.com/  

Op basis van dit fijne concert, is deze plaat een aanrader voor de avonturier in de jazz …

Organisatie: Handelsbeurs, Gent ism ART-SPOT + JazzLab

Les Nuits Botanique 2022 - Crystal Murray - zwoele soul/r&b omgedoopte Orangerie …
Les Nuits Botanique 2022
Botanique (Orangerie)
Brussel
2022-05-04
Erik Vandamme

Ze wordt omschreven als de ‘nieuwe ster van de Franse soul’ en ze brak door met een dromerig geluid, geënt op soul, house en jazz. Ze is ook sociaal geëngageerd. Samen met Angelina Woreth, Thaïs Klapisch en Annabelle Ferrera heeft Crystal Murray het ‘Safe Place’-platform opgericht, dat slachtoffers van seksuele intimidatie en aanranding een stem moet geven. Ze richt zich nu op haar muziek en staat opnieuw op het podium met After Ten. We kregen een zwoel soul/r&b omgedoopte Orangerie van twee zelfverzekerde vrouwen.

Support act K.ZIA (****) blijkt een ware entertainer te zijn , ze heeft een sterke uitstraling, een variërend stemgeluid en een adembenemende, hypnotiserende , bevreemdende sound . De gezapige bindteksten sieren. Het klinkt intimistisch , aanstekelijk en wervelend in het genre. K.ZIA straalt warmte en puurheid uit, die de temperatuur reeds vroeg in de avond  naar een kookpunt doet stijgen.  K.ZIA is omringd door klasse muzikanten, ze doet het publiek meezingen, en doet ze meeklappen .
De show is een totaalspektakel . Het meezing gehalte ligt inderdaad heel hoog, en K.ZIA voelt al vrij vlug aan dat ze haar publiek kan innemen. Met een daverend en een lang, welgemeend applaus. Iedereen was onder de indruk van deze zachtmoedige, meeslepende en lekker opzwepende set, die de dansspieren aanspreekt.

Ook Crystal Murray (*****) tekent voor zoiets als K.ZIA . Het geheel klinkt exotisch. De sensuele danspasjes en het publiek bespelen met haar houding en haar bijzonder soulvolle stem nemen we evenzeer mee . Het is een muzikale en vocale mix van r&b en pop-elektronische dance beats. Haar vestje vliegt midden in de set uit, waardoor Crystal Murray met topje aan, nog uitdagender staat te soleren, tot hilariteit van de aanwezigen.
Ze komt zelfverzekerd over . In de intieme songs hoor je zachtmoedigheid en breekbaarheid. We onthouden dat ingetogen moment met de pianist, waarbij we zelfs een traan wegpinken. Iets later worden de registers opengetrokken en klinkt het zwoel opzwepend. Crystal Murray onderstreept haar veelzijdigheid in deze soul/r&b sound.

Organisatie: Botanique, Brussel (ikv Les Nuits Botanique)

Crossfest 2022 - Belgian Finest Metal met Off The Cross + Friends
Crossfest 2022
Trix
Antwerpen
2022-05-01
Erik Vandamme

Mei is niet alleen de Maria maand, de bloemen en grasweides komen tot leven. Lente! Het is ook de tijd dat de festivals pas echt uit de startblokken schieten. Zowel indoor als outdoor. Anno 2022 kan dit eindelijk zonder begrenzing van mondmaskers en/of zitplaatsen. Zeker voor metal festivals is dit een zegen.
Ook in een goed gevulde Trix kwam de Belgian Finest van de Belgische Metal samen op 1 mei, de dag van de Arbeid, om er een gezellig metal feestje van te maken. Met dank aan Off The Cross die voor hun eigen festival Crossfest enkele vrienden uitnodigde. Trix was zodanig ingedeeld dat er optredens doorgingen op het grote podium, en enkele achteraan de zaal, in afwisselende setting zodat je nooit iets hoeft te missen. Bovendien was Trix café gewoon open, zodat je ook daar even op adem kon komen …want van enig rustpunt na elke set was amper sprake.

Het openen van een festival dag is altijd een moeilijke opgave, het publiek sijpelt binnen en de eerste aanwezigen moeten nog even wakker worden. Dat liet Patroness (*****) niet aan hun hart komen. 'De band balanceert muzikaal als vocaal het unieke pad tussen licht en duisternis' schreven we toen we hen recent aan het werk zagen, ook met hun full debuutalbum ‘FATUM’ zetten ze dat in de verf. De tot de verbeelding sprekende hoes laat een skelet zien die heel moederlijk en teder een baby skelet koestert. Een beeld van zachtmoedigheid en tederheid, verbonden met het grauwe en rauwe van de dood … of toch zoiets. Het wordt ook afgebeeld op het podium, door de aankleding met bloemen en kaarsjes als door de manier hoe de muzikanten tekeer gaan. Alles wordt uit de kast gehaald om de luisteraar te boeien in die uitersten.
Een van de hoogtepunten is als een imposante Steven zijn stem en zijn hele houding in de strijd gooit bij “Seclusion” (het voorlaatste nummer) . De man straalt het demonische uit van een duivel die met een onaardse schreeuw je doet trillen, dit in sterk contrast met de stem en uitstraling van Guy, die in zijn houding een zekere dosis humor verstopt waardoor je het duivels en grauwe een beetje kunt relativeren. Wat een moment, een bewijs dat de band net die fijne lijn bewandelt tussen licht en duisternis. Op het laatste nummer “Fatum” zorgt Nicholas dan weer voor die extra vocale inbreng, die binnen Patroness toch een enorme meerwaarde vormt. Schitterend.

Humor zou, vooral bij de eerste acts, de rode draad vormen in de performances. Ook Arson (*****) , die wat doen denken aan een metal versie van The Hives , tekent voor een feestelijke stemming. Niet dat er frivole taferelen ontstaan, maar het collectief zijn klasse entertainers in klank en riffs. Vooral de heel beweeglijke frontman - hij zoekt werkelijk elke hoek van de zaal op – klimt tot op de boxen en is tussen de fans voor het podium te vinden; hij beschikt over een groot charisma. Soms worden zelfs drankjes uitgedeeld aan de fans vooraan.
De muzikale omlijsting en de prachtige vocals laten dus horen dat Arson sterk voor de dag komt. . Drummer Gert schudt enkele stevige solo's uit zijn drumstel, tot de cimbalen letterlijk in brand staan. Krachtige rock en punk in een vurig geheel, met een dosis humor!

Tijd voor een potje Antwerpse hardcore. Uit de oude doos, gebracht door muzikanten, met het hart op de juiste plaat. 'Fatal Move (****) speelt op Crossfest duidelijk een thuismatch, en is in zijn nopjes. Want vanaf de eerste noot grijpen ze iedereen bij de keel, en laten niks meer los tot elke aanwezige compleet buiten adem verweesd achterblijft. Fatal Move speelt vanuit het hart en brengen een potje puur, onversneden hardcore zonder al te veel overdreven showelementen. Genoeg entertainment dus, om ervoor te zorgen dat het publiek muzikaal wordt verwend. Een gedreven band met hardcore op de juiste plaats.

Sons of A Wanted Man (*****)  is geen band die het moet hebben van lange monologen of bindteksten, maar laat vooral de verschroeiende muziek voor zich spreken. Ze graven in de donkere gangen van ons onderbewustzijn. Ze klinken oorverdovend, verpletterend en intens; een klein uur worden we compleet onder hypnose gebracht en voelen we ons wegzweven. De duisternis is als een ondoordringbare muur van gitaar- en drumgeweld, een mokerslag in je gezicht. We genoten van deze intense trip van donkere klankentapijtjes.

Tangled Horns (*****) biedt een lichtpunt . Doordat Your Highness zijn veerboot terug uit Engeland had gemist , wisselden de bands van plaats.
Tangled Horns is een live band, een wervelwind, die stomend over iedereen heen walst. De beweeglijke , amicale frontman Tim Van De Plas springt in het oog,  die met allerlei hilarische grimassen zijn publiek opzoekt en omarmt. Tim’s vocals zijn bepalend . De  muzikanten genieten ook van de capriolen, en spelen vlijmscherp. Wat een sterke instrumentatie, lichtvoetig van aard, die iedereen gelukkig maakte.

Het siert de organisatie van het gevarieerde aanbod van bands die houden van die schakering tussen licht en donker . Complete duisternis opnieuw als je een band als Carnation (*****) hoort. Ze behoren tot de absolute metal top. De heren staan op grote festivals als Metal Days, Hellfest, en worden op handen gedragen. Verschroeiende death metal overstelpt het publiek.
Zanger Simon Duson zien we naar goede gewoonte met bloedrood geverfd gezicht. Hij gooit zijn bulderende stem in de strijd, en wordt geruggesteund door gitaristen Jonathan Verstrepen Bert Vervoort en bassist Yarne Heylen. De drumvellen staan roodgloeiend door drummer Vincent Verstrepen.
Lekkere old school death metal horen we … al sinds 2013. Kwalitatief sterk zijn ze en blijven ze! Ze onderscheiden zich en benaderen de perfectie in het genre. Zij zitten nog steeds op de troon van die Belgische Death Metal door hun standvastigheid, groeipotentiaal en onderscheiding .

Your Highness (****) hebben al heel wat watertjes doorzwommen. Een routineklus afleveren staat niet in hun dagboek. Ze gaan wild tekeer, alsof ze op de mainstage van Graspop Metal Meeting staan. De tonnen energie van de band zorgt zelfs voor een moshpit en een verdwaalde crowdsurfer. Stoner op z’n best. Your Highness klinkt fel, gedreven , aanstekelijk. Leuk!

Off The Cross (*****) mocht zijn eigen feestje knallend afsluiten. De band heeft een ijzersterke live reputatie, en de personeelswissels van de laatste jaren hebben daar gelukkig geen invloed op gehad. Daan Swinnen vervangt al enkele jaren de iconische Steven Van Cromburggen en kwijt zich met brio van zijn taak.
Op Crossfest is hij een volleerd entertainer, die zich volledig smijt. Hij heeft een breed stembereik, die perfect past binnen hun gevarieerde rock. De  riffs van Jens De Vos en Kurt Hermans zijn snijdend, terwijl drummer Pieter De Ridder (die eveneens een iconisch persoon binnen de band Servaas Steurbaut al enkele jaren vervangt) zijn drumvellen onder spanning houdt. Ze bieden een wervelende show aan en combineren in hun metal duisternis en lichtvoetigheid , wat sterk overtuigt.
De mooie beelden op de achtergrond en de perfecte lichtshow zijn een meerwaarde aan de sound. Off The Cross overtuigde sterk op hun (eigen) feestje!

Organisatie: Off The Cross + Trix, Antwerpen