AKI - Mijn grote verwachting? Dat we steeds meer mensen kunnen raken met dit project

Als introductie van het project AKI citeren we even de informatie uit het nieuwsbericht dat we ontvingen: ‘’ Aki is een nieuw jong jazz collectief uit Antwerpen. Onder de naam ‘Aki’ schrijft drumster Anke Verslype haar eigen muziek en brengt ze deze naar buiten met verschillende bezettingen. Voor de nieuwste EP Niobe werkte Anke haar muziek uit samen met Marjolein Vernimmen (harp), Ruben De Maesschalck (Bas) en Willem Heylen (gitaar).Ze speelden in deze bezetting ook op Jazz Middelheim in september 2020. Aan de basis van hun muziek staan ongecompliceerde, sobere melodieën waarvan de grenzen worden verlegd tijdens de improvisatie. Samen creëren ze een unieke sound die je laat meevoeren op een stroom van warmte en melancholie. Aki brengt beeldende jazz die je ongelooflijk nostalgisch kan maken en niet zomaar onberoerd laat. Ze laten een midden tussen filmische landschappen, jazz en minimalisme.’
We hadden hierover een fijn gesprek met Anke Verslype. En uiteraard over verleden, heden en toekomst en het onderwerp van het jaar deze coronatijden; ook de definitie van jazz kwam ook aan bod.

Waar staat AKI voor? Stel jullie zelf eens voor?
AKI is een soort collectief van muzikanten, die door hun inbreng aansluiten bij het concept dat ik voor ogen heb. Daardoor verander ik ook bewust soms van bepaald instrument of line up bezetten, omdat het gewoon fijn is om te weten wat we daar allemaal kunnen mee  doen of welke richting ik eventueel kan inslaan daarmee. Of ook wie kan ik daar allemaal mee betrekken, is een interessant gegeven. Het is dus gewoon een soort project dat we hebben opgestart, dat enorm  veel richtingen kan uitgaan. 

De vraag is dus, ook naar de toekomst toe, kijken wat je met het project kunt doen en wat de mogelijkheden zijn, als ik het goed begrijp?
Het is uiteraard wel de bedoeling dat het herkenbaar blijft als AKI. Alleen dat ik onderling experimenteer wat kunnen we er mee doen, wat kunnen we er extra aan toevoegen, en dat het ergens toch hetzelfde blijft. Dat is dus de onderliggende bedoeling van dit project.

De EP doet een deugddoende innerlijke rust over mij neerdalen, zonder te ‘moeilijk’ te gaan klinken, sober en eenvoudig. Maar ook intens mooi. Je mening
Dat is een fijn compliment om te horen. Dat is ook altijd de bedoeling geweest, als ik muziek schrijf is nooit de bedoeling geweest om moeilijk te gaan klinken, het mag gerust toegankelijk zijn. Hoe meer herkenbaar het kan klinken, hoe gemakkelijker voor de luisteraar om de muziek in zich op te nemen. Het mag ook niet te klef gaan klinken uiteraard. Mede door die improvisatie moet er ook heel wat muzikaliteit inzitten. Die dunne lijn bewandelen tussen herkenbaar en experimentele muziek dus. 

Ik heb ook gelezen: ‘’ . Niobe is de naam van een vrouw uit de Griekse Mythologie die in een steen veranderde nadat ze de goden tartte. De muziek op deze EP wil hier ook een verhaal vertellen.’’ Kun je eens wat meer toelichten?
Als de mensen naar de muziek luisteren is het de bedoeling dat de mensen zich daar iets kunnen bij voorstellen, ik wil de muziek zeer fantasieprikkelend maken. Ik vind het leuk als het bij mensen op dat vlak iets teweeg kan brengen, en dat probeer ik dus zeker toe te voegen aan de muziek als ik met iets bezig ben binnen dit project. Niet iedereen hoeft een verhaal te horen, maar het zou fijn zijn als het bepaalde beelden zou kunnen opwekken bij mensen als ze naar deze plaat luisteren. Op dat vlak ben ik dus wat gaan opzoeken op de pc en kwam bij dat verhaal terecht van Niobe, wat een heel interessant gegeven was om iets rond te bouwen.

Wat ik ook zo mooi  vind , de nummers sluiten op elkaar aan, het lijkt wel alsof je in een sprookjesachtige wereld terecht komt, maar ondanks die rustige omgeving worden we niet in slaap gewiegd. Je mening
We hebben dat met de muzikanten ook uitgewerkt dat die nummers echt bij elkaar horen eigenlijk, dat was de bedoeling, om een verhaal te vertellen in verschillende hoofstukken. Dus ja het klopt dat de songs perfect op elkaar aansluiten, daar is bewust voor gekozen. 

De EP kwam uit in lockdown, deze tijden waarin iedereen het moeilijk heeft waren dus eerder inspirerend? Of is dat wat kort door de bocht?
Voor mij wel eigenlijk, Vorig jaar studeerde ik nog en ondertussen werkte ik ook deeltijds en speelde daarnaast in allerlei projecten.   Door het feit dat plots alles stopt, dus met die lockdown, had ik plots enorm veel tijd om aan mijn eigen ding te werken. Dat heeft het realisatie proces wel bespoedigd moet ik toegeven. Dus ja op dat vlak, heeft deze periode dus net door tot een soort rust te komen, voor veel inspiratie gezorgd die er anders door het gejaagde bestaan minder snel zou zijn gekomen. 

De inbreng van mondharmonica op de vorige EP ,  is een instrument dat gerust nog meer op de voorgrond had mogen treden , ook op deze EP, naar mijn mening. Het ,is wel uniek binnen het mooie concept ? Waarom nu niet?
Ruben Van Cauwenberghe is een klasgenoot, en top muzikant. De mondharmonica paste perfect bij de vorige EP. Maar bij deze wilde ik toch een andere sound creëren. Die mondharmonica is een specifieke sound waar ik zeker van hou. Ik wil echter steeds iets anders doen, als ik die mondharmonica er aan toevoeg is het weer een beetje hetzelfde, en dat is de bedoeling niet. Wat ook niet wil zeggen dat we Ruben zijn diensten in de toekomst niet weer zouden gebruiken, als het past bij het idee dat ik dan heb of zo. Ruben is een fantastische kerel en ik hoop zeker met hem nog samen te kunnen werken naar de toekomst toe. Het enige jammere is dat we door de lockdown niet hebben kunnen optreden met de vorige EP en die mondharmonica ook niet live kunnen brengen, we hopen dat met deze EP wel te kunnen doen. Maar wie , weet, ooit komt die mondharmonica dus wel terug. 

De vraag is eigenlijk al een beetje beantwoord. Hoe zijn jullie op dat toch wel unieke idee binnen jazz gekomen?
Dat is gekomen toen we veel samen speelden en ik  op dat idee kwam om dat gewoon te doen eigenlijk. Dat was ook niet per se ‘het moet mondharmonica zijn. Het is eerder toevallig gegroeid. Ik ben eigenlijk steeds op zoek naar muzikanten die collectief bij elkaar passen, om een bepaalde sound te creëren. En bij die vorige EP paste dat dus perfect. 

Het samenspel is ook wondermooi, te horen op ‘Lang geleden’ waar de instrumenten elkaar magisch aanvullen. Waar hebben jullie elkaar gevonden eigenlijk? Je mening
De meeste ken ik gewoon van op het conservatorium. Marjolein zat bijvoorbeeld in de klassieke richting. Ruben en Willem zaten één of twee jaar voor mij. Ik ga gewoon bewust op zoek naar mensen waarvan ik weet, als we gaan samen zitten , gebeurt er daadwerkelijk iets. Dat is voor mij heel belangrijk. Ik denk daarom bewust ook lang na over de mensen die ik ga vragen, omdat ik op zoek ben naar muzikanten die niet zomaar top muzikanten zijn maar binnen wat ik voor ogen heb , eens samengebracht, inderdaad een magie kunnen doen ontstaan zoals je zegt.

De mooie, en sobere hoes sluit perfect aan op de filmische muziek die me doet denken aan weidse landschappen in de natuur of zoiets. Uw zus heeft die hoes gemaakt? Vertel er wat meer over
Soetkin, mijn zus is een fantastische schilder. Je kan haar werken ook zeker opzoeken ;) , - https://www.instagram.com/soetkinverslype/ - op 18 december loopt er ook een expositie met haar werken in Borgerhout. Voor onze vorige hoes hebben we een schilderij gekozen die ze al had gemaakt en ik vond het dan ook logisch dat zij het ontwerp voor de nieuwe hoes zou maken. Ik had haar wat gestuurd in de richting die me leuk leek en voor de rest heb ik haar volledig haar ding laten doen.  Haar stijl en kleuren die ze gebruikt, passen perfect bij de muziek vind ik. Hoe dat komt, geen idee, misschien omdat we zussen zijn :) . 

Waarom jazz? En wat is volgens u Jazz in deze tijden? Heb je daar een definitie voor ?
Dat is inderdaad een moeilijke vraag. Voor mij is jazz gewoon een perfecte manier waarop ik heel veel vrijheid kan creëren voor mezelf en mijn instrument. Dit kan ook bij andere muziekstijlen, als je daar echt in zit, maar bij jazz gaat me dit gewoon gemakkelijker af. Gewoon die typische improvisatie rond jazz zorgt ervoor dat deze stijl me aanspreekt om die vrijheid waarvan sprake is tot het oneindige te creëren. Zoals een song bijvoorbeeld de ene keer anders kan klinken dan de andere keer, vind ik zeer tof aan de jazz stijl. Dat is ook soms moeilijk, omdat je vaak de neiging krijgt als alles is opgenomen, het plots helemaal anders te gaan doen. 

Wat zijn voor jullie de algemene verwachtingen van deze EP die uitkomt?
Ik hoop vooral dat er een publiek voor is, dat er mensen zijn die er mee in aanraking komen. Nu er geen concerten zijn, is het een beetje moeilijker om een publiek te bereiken. Maar ik hoop toch een publiek te vinden voor deze nieuwe EP. Ik hoop dat er nieuwe mensen en muziekliefhebbers ons leren kennen, dat is mijn grote verwachting van deze nieuwe EP. En uiteraard hopelijk in de zomer kunnen spelen, en ons daadwerkelijk tonen aan  datzelfde publiek. Nu hebben we enkel op Jazz Middelheim gespeeld in September vorig jaar. En nog een concert in Gent, we hebben dus maar twee keer kunnen spelen. Dus ja.

Live optreden zit er voorlopig nog niet in, zijn er plannen om deze EP ergens via streaming voor te stellen?
We gaan zelf iets doen op tien april rond streaming, om toch iets te kunnen doen rond de release. We gaan, wat dat betreft, het vooral dus zelf wat organiseren en zo, en zien wel wat eruit komt. Maar ja die streaming komt er dus.

Wat is je mening over streaming eigenlijk? Ik heb de laatste maanden bijna elke week er één gevolgd; deze van Sound of Ghent en Flagey zijn zeer geslaagd, het vervangt echter nooit een live concert. Je mening
Het is wel tof dat veel groepen op die manier toch kunnen spelen. En zich tonen aan een publiek thuis, het is beter dan totaal niets. Je hebt er die er echt iets moois van maken, dat is uiteraard heel fijn om te zien. Nu is er wellicht een overaanbod, maar dat is dan ook weer normaal want er is gewoon geen ander perspectief op het moment. Door dat mensen op die manier kunnen blijven kijken, blijft de interesse ook voor de band en de muziek. Dus het is goed dat het er is, het vervangt geen echt optreden uiteraard. 

Mis je dan niet de interactie met het publiek?
Dat wel.  Ik vind het heel moeilijk als de camera dichtbij komt. Dan ben je bewust van jezelf, en dat is net zo leuk aan een optreden doen , voor een publiek dat je niet echt bewust bent van jezelf. En de ontlading van het applaus en je publiek te zien, is toch ook bijzonder. Met een camera is dat toch heel anders uiteraard.

In deze tijden lijkt netwerken (sociale media en ook die streaming) belangrijk, heeft het dan nog nut om iets op plaat uit te brengen? En waarom?
Voor mij persoonlijk, ik wilde dat wel . We hebben er echt naar toe gewerkt om iets te realiseren, het is ook een kleine editie. Ik was eigenlijk heel blij toen ik die eerder deze week in mijn handen kreeg. Het is toch een ander gevoel dan beluisteren via spotify als je zo iets in handen kunt houden, het is bijvoorbeeld ook in om iets op cassette uit te brengen, dat fysieke spreekt nog steeds veel mensen aan. Ik denk dat er altijd een publiek zal voor zijn, die dus dat fysieke verkiezen boven via iPod of zo naar muziek luisteren of zo. 

Kopen jonge mensen  nog platen eigenlijk? 
Het jonge publiek dat ik ken wel, maar ik zit ook in de muziekwereld en ben omgeven door mensen die daar ook iets mee te maken hebben. Maar er is ook nog een jong ander publiek, zeker. 

Om nog even op coronatijden terug te komen, hoe denk je persoonlijk dat de cultuur en muziek deze crisis zullen overleven?
Ik heb niet het gevoel dat ze het niet gaan overleven. Het zal voor veel mensen in de sector moeilijk zijn, dat wel. Maar vanaf het terug kan , zal er gewoon terug publiek zijn om te gaan kijken, omdat de behoefte naar cultuur beleving er gewoon altijd is geweest en altijd blijft terug komen. Het zal natuurlijk voor veel mensen die het nu financieel moeilijk hebben, niet evident zijn om een ticket te gaan kopen voor een optreden, maar ik zie het niet verdwijnen of zo. We kunnen die lijn doortrekken, dat is niet alleen voor de cultuur sector. Iedereen zit in hetzelfde schuitje. Je hebt er die er wellicht wat beter uitkomen dan anderen, maar iedereen heeft het lastig en zodra alles weer kan, denk ik dat het wel goed komt.. omdat de behoefte tot beleving dus te groot is en blijft.

Wat zijn, in zoverre het kan, de verdere plannen voor dit jaar?
Optreden zodra het kan/mag uiteraard. En zodra deze EP is uitgebracht me toeleggen op een full album schrijven. Ik wilde daarom ook niet lang wachten om deze EP uit te brengen, je moet eerst het ene weg werken om aan het volgende te kunnen beginnen. En die ideeën voor een volgende stap liggen te broeden.

Wat zijn je ambities verder? Is er een soort ‘doel’ dat je voor ogen hebt of ben je daar niet mee bezig?
Ik denk meer op korte termijn eigenlijk. Zoals de volgende stap dat full album. Ik ben niet zo bezig met ‘dit wil ik bereikt hebben binnen tien jaar’ of zo. Ik hoop uiteraard dat ik altijd muziek ga kunnen blijven maken op een bepaald niveau. Dat is eigenlijk wel mijn voornaamste ambitie. En op die manier steeds meer publiek kunnen bereiken, en meer kunnen creëren. Maar het eerst doel is dus nu aan dat album werken, en zien wat we verder kunnen doen. 

Rock Werchter of Sportpaleis uitverkopen? Dat is misschien wat ver gezocht, het is je gegund natuurlijk. Moest je bijvoorbeeld de gelegenheid krijgen om daar op te treden. Zou je dan bij wijze van spreken je ziel verkopen ? Een commerciële plaat uit brengen om dat doel te kunnen bereiken? 
Ik zou niet nee zeggen moest ik daar kunnen optreden. Wat een commerciële plaat uitbrengen betreft? Als dat past bij mijn idee om muziek te creëren, waarom niet. Je weet nooit hoe het evolueert in het leven. Kortom, dromen is goed, maar ik vind het gewoon goed om op het moment naar iets toe te werken en daarop voort te borduren. Daarom ook eerder dat korte termijn denken. Je moet ook eerst zien hoe dat album (of nu die EP) wordt ontvangen, voor je die eventuele volgende stap zet. De voornaamste droom is en blijft gewoon muziek kunnen blijven maken, kunnen blijven optreden. 

Je had het eerder ook over de interesse om beelden op te wekken, nu we toch over ambities bezig zijn ? geen interesse om muziek te maken voor serie of films?
Dat zou wel leuk zijn, zeker interesse daar ik een film liefhebber ben. Dus als die gelegenheid me wordt aangeboden, zeker. Welke soort films en series heb ik geen idee van, maar de interesse is er zeker. Ik heb wel eens voor animatie film drums gemaakt, vond ik wel leuk om te doen. Dus ja..

Bedankt voor dit fijne gesprek, hopelijk zien we je spoedig live. Ik ga die streaming zeker volgen, en er een verslag over schrijven

HimShe - livestream - Filmische totaalbeleving in een spookachtig kader

Voor de omschrijving van de Gentse band HimShe citeren we uit de biografie op de bandcamp pagina van de band: ''Het Gentse gekartelde poprockkwartet HimShe verkleedt zijn muziek graag in een sfeervolle wereld waar David Lynch pater Theresa ontmoet.''
Een omschrijving die de lading dekt, want inderdaad , deze band klinkt zeer sprookjesachtig, filmisch en dat is niet alleen de verdienste van de instrumentale omkadering; ook de vocale inbreng voert je weg naar mysterieuze oorden die de fantasie van de luisteraar prikkelt. Op de EP 'Stay', in 2020 uitgebracht, wordt dat mooi in de verf gezet.
De volledige recensie kun je hier nog eens nalezen: http://www.musiczine.net/nl/cd-reviews/item/78925-stay-ep.html
Ondertussen hadden we ook een fijn gesprek met de band
http://www.musiczine.net/nl/interviews/item/79471-himshe-selien-hoessen-cultuur-is-noodzakelijk-voor-maatschappijkritiek-voor-persoonlijke-ontwikkeling-en-voor-ons-mentale-welzijn-het-maakt-ons-persoonlijk-rijker-neemt-onze-stress-weg-houdt-ons-een-spiegel-voor-laat-ons-genieten-en-brengt-mensen.html

Hoog tijd om deze band, die toch heel visuele muziek maakt, eens live te zien. Helaas. Enkele optredens, o.a. in het voorprogramma van Fulco in N9 werden uitgesteld.
Echter blijft HimShe (*****) niet bij de pakken zitten, en stelt hun werk onlangs via livestreaming voor.
Het filmische, sprookjesachtige blijft live ook overeind, soms lichtjes dreigend, soms zalvend je hart beroerend, flirt de band tussen licht en duisternis. De band staat in een sobere verlichting en er schijnt een spot binnen, als een zonnestraal , aan het eind van de donkere tunnel. Het duidt aan hoe HimShe op uitgekiende wijze tewerk gaat.
Elke schakel is even belangrijk. De stem van zangeres Selien Hoessen doet denken aan Kate Bush en de backing vocals van Naomi ‘Reena Riot’ is een minstens even grote meerwaarde. Sensualiteit in een weemoedig , bevreemdend en donker kader wordt verder ingekleurd door bedwelmende baslijnen , elektronisch vernuft en zalvende drums . Stephan Van Meirhaeghe (bas), Dries Nauwynck (drums) en Jeroen Boone (gitaar) hebben dus een belangvolle inbreng.
Het is een wondermooie kruisbestuiving, die je onder hypnose brengt.
Na een ingetogen intro, worden de registers vaak open getrokken. De zeemzoetigheid in een weemoedig, donker kader, wordt ingeruild door een potje postpunk gerelateerde songs. Een veelzijdigheid die HimShe siert. Als een zacht deken of als mokerslagen. De band durft een stapje verder te gaan en kan experimenteren met die klanken en vocals. Klasse!
Ook Jeroen, een begenadigde gitaarvirtuoos, blijkt over een warme stem te beschikken die de sound intenser maakt.
In de sound verschijnt een spookachtig beeld die refereert aan de sprookjes van Grimm. De spanning is te snijden door die intens filmische aanpak.
Na ongeveer veertig minuten was het al voorbij; dit smaakte dus naar meer, veel meer …

Dit is filmische muziek voor wie graag vertoeft in een sprookjesachtige omgeving waar lichtvoetigheid en angst met licht en duisternis samengaan. Diep onder de indruk waren we; met een zaalconcert zou je nog meer worden geconfronteerd met wat rond jou gebeurt en dat grimmig doomy sp®ook(jes)achtig kader!

Organisatie: HimShe

InHuman - If you made something happen, you want something else. And keep going. That’s an ambition to keep going this way, and keep going in this process …

Anwynn is dead. Long live InHuman! After years of polishing their music, style and performance, the project « Anwynn » has matured into a punching, dark and ambitious new outfit. Furthering the groundwork laid on tracks like « Keratin », « Shrine » and the acclaimed symphonic cover of Machine Head’s « Now I Lay Thee Down », a new direction seemed as natural as it was inevitable. With a new album, featuring fresh lyrical themes, orchestral grandeur and a core more deeply rooted in death metal, flying the same banner as the more folkloristic tunes of the past did not feel quite right. Inspired by the human condition itself, from its moments of utter splendor to its deepest regrets : enter « InHuman ». Both a new beginning, as a continuing inspiration for an exciting future.

The new album was recorded & mixed at Nomad Studio by Julien Huyssens while the vocals were recorded at the Vamacara Studio in France. The album also features magnificent choral contributions by the Ghent University Choir. Virtual Orchestrations were devised by Eerik Maurage. (Bron: https://inhumanmetal.com/ ).
Following the name change, and of course the release of the debut album 'InHuman' and further plans for the future, we had a nice talk with Keyboard player Astrid .

I would like to start with a personal question, who are your great sources of inspiration and influences in music? And to what extent , did they influence you to write and create your own music? Because I found out you influence is also very important in the band and it was in Anwynn?
That is true in a part. For this new album the influence from the other members is also very important. Together with my personal influence I think it come more together then earlier. But from my direction? I listen to a lot things. I listen to progressive metal, Devin Townsend. listen to heavier bands like Machine Head who are one of my favourites Most of us listen to symphonic metal but in very different styles, Eerik who composed our orchestrations is very influenced by Dimmu Borgir, for me it’s more SepticFlesh And I also like pop music like Beyonce en things like that And also film music. 

I feel most comfortable in the dark corner of the room, so I prefer to listen to dark music with a macabre touch to it. Do you also have a preference for darkness? And if so, why (or why not?) 
Soo you think our music is dark?( haha)  If it’s about the more emotional part of darkness, yes I agree. But that also  can be joyful music to where people dance, make fun and things. Where is much energy and a lot people jumping , singing the choruses. Mostly it depends on the mood of the day, or the person.

I just think your music is very intensive that’s the kind of darkness I like.
Yes, but you can see this in different ways. If it’s intensive and the emotions come true? I think we did a good job.

InHuman is actually the ‘Anwynn’ project in a sort of new outfit …
Anwynn started a long time ago. In 2010 and there where much lineup changes. But also our music changed together with new members. In the meantime  it felt like a complete different time, and also I’m a complete different person. Slowly we release an album and EP. And things like the Folk music was changed together with new members , and also new influence. Soo this ‘InHuman’ concept is a complete different band, in a complete different direction then Anwynn. There are more symphonic influence in this band too give a example . Soo, time after time I felt not only we changed our style, but it was time for changing the name as well. Soo it become a new project, with new name and also a new line up. 

Why the name change? And does it mean literally what it says ?
We were moving away from the folk and Keltic lyrics. We were free do anything we want with the music and the lyrics. In fact is rather psychologic and emotional. Soo it’s a metaphor for the evolution we going true. The whole thing is started about what it is to be human, and what too love human. And that’s acutely what we all wanted to say in ‘InHuman’ it says what it means.

In some way you already have answered this question. But. I also read ''a core that is more deeply rooted in death metal, didn't quite feel it was right to fly the same flag as the more Folkloric tunes of the past'' Is there nothing left of that Folkloric, or is that part being looked at from a different 'human' point of view? In other words, how should we view InHuman as a fan?
I just want to say, from the Folk metal we are really going away from that direction. That’s for sure. It’s still one of many influences, but it’s defiantly not how we going to present it right now. 

How were the reactions in general to that turnaround? 
We were only able to play three times with this new name InHuman. It was much fun, and the reactions where pretty good acutely. A big change, but still the fans where very enthusiast about this new project. Especially with Kelly Thaans who stepped in on vocals alongside Eline for those shows - the dynamic was fun and very well received.

A big change but it still feels like a ‘comfortable part of the dark side of music’ to put it this way. It’s not a big change to me, but just an other change
Agree with that (haha) Sounds fine to me. 

Do you get your inspiration from things in daily life, I thought you worked in Psychiatry and are confronted with what is going on with 'people'? Was your job a kind of inspiration for the band name and the music on this debut or am I wrong?
Yes , defiantly. Next to how I think about the health of my patients I sure care about how they feel. And that’ s a big part of the lyrics and a big part of the music.

InHuman will release its debut on 26 February, what are your personal expectations?
Expectations with the whole crisis where we live in? it’s difficult. Because we don’t know what it is when we have a new album in this times. But I try not to think about have any expectations at all.  I hope we can play the release dates that are planned in May or something. Is it going to be live shows? Or streaming? Nobody knows, so I not try to have expectations in this times we live in. 

Unfortunately, it will be difficult to present that record live, except through streaming. It’s not the same it all, but are there any plans in that direction?
We have thought about it of course, Like you said it’s not the same thing at all Our music is very cinematic, it’s technical something you can only feel when you are there. Not when you see it on a screen or something. Soo, if that’s the only thing we can do. But otherwise we prefer to play it for a crowd of people. 

I do streaming concerts all the time these days (because it's the only way to show yourself in this days). How do you personally feel about that concept?
Yes it’s true, it’s the only way to put the band in the picture. We have a gig planned soon in May, we will see how it goes. We really do hope we can just play for a crowd of people, because of that technical reason and what I said before.

Like everyone a little bit, this pandemic we are still living in , has a huge impact on a lot of people. How did you get through these times as a musician (and a human being)? 
Some things went good, other things went bad. Defiantly I had to take a break what the band ‘InHuman’ . But it worked out good for me, because I found more time to play piano again, I not always find time for that before. Soo, for me it was a process that could do more things, where  I not found time for before.

Were these times that we live in also an inspiration for new music?
No, Because everything was already recorded and mixt before the lockdown. Soo no.

How do you personally think that music and culture (but also other affected sectors such as the hospitality industry) will survive this crisis?
That’ s a difficult question. I think it will be reinventing  itself. In the good or bad way, I don’t know. The one thing it would  reinventing itself sooner or later, there been changes all the time. The music itself have to reinvent itself anyway, like it always have been. More, maybe this crisis is a trigger for the music industry to reinvent itself, who know. Is it a good thing? I don’t know, maybe it will not as good as it was before. But I think we will survive, just because music always had to reinvent itself, in the past, so it will be like that now to.

What are your future plans for this year, as far as perspectives go of course?
Well the release that coming up, and a punch of release concerts. We not want to focus on online concerts, but maybe we have to focus on it now .. don’t know. But if there is perspectives I do hope we can do some shows with crowd. We sure have plans, but how we going do it I don’t know, but nobody does. But we want to keep making music anyway. 

What are your actual ambitions with the band (but also for you as a musician)?  Is there something like an end goal?
Honestly I don’t think so. Our goal was to release a album, and that’s going to happen now. Soo we need a other goal, and that’s just a endless evolving process, that keeps going and going. If you made something happen, you want something else. And keep going. That’s a ambition to keep going this way, and keep going in this process. 

So, where do you see yourself (and the band) in 10 years then?
Personally I see myself in a bunch of different kinds of music, in different kinds of styles. Metal or not metal. For InHuman I hope we still can make music with the band, and record music. And , like I said, that the process where we step in now keep going on. In the style where we now working in. Soo, always keep make new music and never stop. 

Thanks for this nice interview, if you guys doing a streaming contact me and I will write a review about it. I also hope we can see you on stage soon, it can be coronaproof to ?

Daemonia Nymphe - It is a struggle working on a new project but it’s such a satisfaction when something is completed that it makes us seek for more inspiration

Daemonia Nymphe’s music for the Shakespearean play ‘Macbeth’ composed in 2016 for the National Theatre of Northern Greece, certainly goes beyond the rest of their works, however their own particular style is still evident throughout the album. One of the compositions that stood out is “Witches’ Lullaby” which, in this new project, serves as an inspiration and a starting point for collaborations with female vocal artists from around the world with whom the band shares the same artistic vision.  Japanese Hatis Noit, Spanish Priscilla Hernandez, British Victoria Couper and Rey Yusuf improvise on the same melody creating an artistic piece that captures their unique interpretation of “Witches’ Lullaby”. We wanted to find out more about this special project, as well as this new release, and had a nice conversation with the band about it. Read all about it below:

First of all, tell us a little bit about yourselves; who are Daemonia Nymphe? How did everything start and when
It all started back in 1994 by me and my brother Pantelis, when we decided to give a ‘specific’ stigma of our identity through the remains of our city’s ancient culture. Mythology and art of ancient Greece always fascinated us and the way that it was ‘touched’ by contemporary Greeks was not something that appealed to us, we felt that there was space for something new, this investigating and studying the past became a means of creating something contemporary, an attempt to continue a fascinating culture or even re-create a modern approach from the ashes of it’s past. Of course, through the course of time and while working on various different projects, with artists of different cultures, our inspiration grew more and more, incorporating new elements from various sources.

Does the name 'Daemonia Nymphe' have an underlying meaning?
Daemonia Nymphe means Divine Nymph as ‘Daemon’ (Δαίμων)  in ancient Greek means God, deity, divine. We wanted to connect the feminine power with the ancient meaning of the notion of the divine. 

What are the highs (and lows) over the years?
Well, I can’t say what the highs and lows are specifically; all I can say is that creating a work of art takes a lot of struggle and pain for its completion. However, it is worth taking the journey (of art), as the experience of life grows longer. The longer the journey is, the better experience you get through the course of your life.

Going back to 1998 and the "Bacchus' dance of the Nymphs", we see clearly the ancient Greek element. Elefsina and Delphi are the most respected sites in Greek territory, as highlighted after the end of the Persian wars. What is your relationship with the ancient Greek religion?
We are interested in the religion in terms of its practice because it defines the artistic aspect of any particular era especially in the West. We wouldn’t inherit these majestic temples and glorious sculptures, stadiums and theatres if there wasn’t an organized religion taking place in ancient times. Then again life would find a way for its miracles so I can’t say that it wouldn’t happen otherwise but it definitely adds up to the whole mosaic of the miracle of art.

Daemonia Nymphe's music for the Shakespearean play 'Macbeth' composed in 2016 for the National Theatre of Northern Greece, certainly goes beyond the rest of their works, however their own particular style is still evident throughout the album? Is this statement correct or is it also a bit simplistic?
Although Daemonia Nymphe are part of our culture as our identity is Greek and thus everything we do is defined by our identity, we occasionally find ways to escape it and move further to other fields. The play ‘Macbeth’ was one of these occasions where we had to position ourselves in the fantastic as well as realistic fields of Scotland, in a tragedy written by William Shakespeare who is widely regarded as the greatest writer in the English language.

In general there are many occult aspects in your music? Right? Or am I wrong?
I would say that we are very much interested in the afterlife and the journey that one has to make until his final destination as it is explored through our “Psychostasia” work: https://www.youtube.com/watch?v=m-dRm8Hx-uI

The reason of this interview is the new album 'Witches' Lullaby', is it some kind of concept album? What can we expect?
Besides, our ‘regular’ albums, we always work on various other projects whether they are side-projects, music for theatre or solo work. In this case we wanted to invite female artists of different cultures to interpret their own lullaby based on our “Witches’ Lullaby” which we composed for the play ‘Macbeth’ thus creating an album of female lullabies from around the world. We are interested in the work that speaks to people from around the world rather than music that would only appeal to a specific ethnic group such as our own.

This EP is actually a collaboration based on an old melody so not a completely new work but a re-work with other artists? Can u tell me more about it?
Yes, as I said before, it is a collection of lullabies sung by female artists, a new side-project that we wanted to work on, as we regularly do, in between the main albums of Daemonia Nymphe. For this project we invited the Japanese vocal artist Hatis Noit, the British/Portuguese singer/musician Victoria Couper, The Spanish singer/songwriter Priscilla Hernández and the British/Cypriot singer/songwriter Rey Yusuf.  Evi Stergiou of Daemonia Nymphe participates with her own version of the lullaby.

Let's also talk about this pandemic we are still living in, are there any plans that can't go ahead?
If you mean regarding our work with Daemonia Nymphe, it’s of course the live shows that can’t go ahead at the moment.

I've heard in interviews that these times have been a rest for musicians, where they found strength to write new music. Is it the same for you guys?
Well, I can’t say that it helped us to compose more music as this is something that we do on a regular basis whether we are working on a specific project or just gathering ideas. It definitely helped us to develop our home studio though as it is easier to work at home these days.

When I listen to your music, I long to see it live. Does your music come out even better on stage?
Well, you have to experience that yourself, ,as I can’t speak on behalf of our audience. There are quite a few videos that may help you with your quest though. I would suggest to watch the following:  https://www.youtube.com/watch?v=rjjxtDQOn1o
https://www.youtube.com/watch?v=xTM2Zn-9b0c
https://www.youtube.com/watch?v=QGP8h8_uD5M

Playing live is not an option for the time being, not even for the release of your new album. Are there any plans for streaming?
No, not really, we were approached by various festivals but it’s not something that we want to do, at least not at the moment.

What are the further plans for the band actually?
Well, after the release of the “Witches’ Lullaby” EP, I am going to focus on my solo album under my name. We have been working for a long time for the next official Daemonia Nymphe album but it seems that it will take even more time for its completion, as we still haven’t finished composing the work.

Are there still goals or ambitions after all these years? Something you absolutely want to achieve as a band and as a musician?
Well, the journey is always the goal so it is a never-ending experience really. It is a struggle working on a new project but it’s such a satisfaction when something is completed that it makes us seek for more inspiration. Working with other artists, collaborating on different projects is always something that fascinates us.

To conclude, where and how can people buy your merchandiser? please put some links below, and thanks for the nice chat
Well, we are very slow regarding this process as we have always been working with other labels that settled the merchandise for us. It is definitely something that we need to set up soon; for now though people can connect with us via: https://daemonianymphe.bandcamp.com/
All news about the band can be found on our official fb page https://www.facebook.com/DaemoniaNympheOfficial

Flagey Piano Days 2021 - livestream - Een avondje piano virtuositeit op het netvlies gebrand!
Flagey Piano Days 2021
Flagey
Brussel
Date: 2021-02-27
Erik Vandamme

Als introductie van het festival Flagey Piano Days citeren we even: '' Voor het eerst in zijn geschiedenis zullen de Flagey Pianodagen plaatsvinden als een speciale streaming editie! Geïnspireerd door de 200ste geboortedag van Gustave Flaubert, auteur van de iconische roman Madame Bovary, verkennen de Flagey Pianodagen het thema van de dromen. Elke artiest neemt je door zijn programmering, composities en improvisaties mee naar een andere wereld, ver weg van het nogal onthutsende nieuwe normaal dat we momenteel meemaken.''
Op het programma staan enkele piano virtuozen van uitzonderlijke klasse, die elk op hun eigen wijze de lat zeer hoog weten te leggen, om emoties door de typische piano klanken om te zetten in beelden …

David Kadouch (****) - Als winnaar van de Koningin Elisabethwedstrijd in 2010 en als artiest in residentie bij Flagey , ontpopt David Kadouch zich ondertussen  tot een graag geziene gast op nationale en internationale podia. "Hij neemt ons mee op een ontdekkingsreis in de wondere wereld van de jonge wiskundige en componist Alexey Shor, gevolgd door een interpretatie van Schumanns evocatieve pianocollectie Kinderszenen en Ravels speelse Sonatine.", lezen we in de biografie op de website; dat klinkt alvast veelbelovend.
David Kadouch combineert dat speelse met dromerige soundscapes, in de stijl van Chopin, wat zorgt voor een warme gloed . Het speelse en het weemoedige wordt kleurrijk uitgetekend. Zijn virtuositeit is grenzeloos. Het dromerige en warmhartige aspect is erg mooi. Hij spreekt zijn publiek aan door het vertellen van poëtische teksten, die perfect aansluiten bij de muziek.

Alexandre Kantorow (*****) - De jonge pianosensatie Alexandre Kantorow is de volgende. Hij was pas 22 toen hij in 2019 als eerste Fransman ooit de Eerste Prijs won van het befaamde Tsjaikovski Concours, en wordt vaak omschreven als 'reïncarnatie van Liszt’. Hij brengt in Flagey een adembenemend mooi voorproefje van zijn aanstaand album, ‘Brahms' poëtische Ballades nr. 1 en 2’, een ontluikende genegenheid van de componist aan Clara Schumann, en de grootse ‘Pianosonate nr. 3’, een meesterwerk dat hij schreef als eerbetoon aan zijn illustere voorganger Ludwig van Beethoven, lezen we in de biografie. Alexandre wordt een gouden toekomst voorspeld, net door die uitzonderlijke virtuositeit.
En wat blijkt? De man is een uniek talent , met een knipoog naar de componisten Liszt, Brahms en Beethoven. Hij steekt enorm veel gevoel in zijn spel. Het is een onaards mooie  performance, een delicatesse,  een oerkracht. Hij neemt je mee naar een sprookjesachtige wereld, van bedwelmende piano klanken, die een hypnotiserende invloed hebben op je gemoed. Hij kan het tempo opdrijven , of hij kan het zo intiem laten klinken . Wat een golvende beweging in uitersten.
Het is een pianist die prachtige klanken tovert; van een verstilde, intieme sfeer gaat het over tot een soort vulkaanuitbarsting om dan opnieuw integer te klinken.

Denis Kozhukhin (****) - We citeren: 'Verwondering ligt aan de basis van dit recital van pianist Denis Kozhukhin, winnaar van de Koningin Elisabethwedstrijd in 2010 en artiest in residentie bij Flagey. Hij neemt ons mee op een ontdekkingsreis in de wondere wereld van de jonge wiskundige en componist Alexey Shor, gevolgd door een interpretatie van Schumanns evocatieve pianocollectie Kinderszenen en Ravels speelse Sonatine.' . De speelsheid, gedrenkt in een mooi badje van melancholie en weemoed, vonden we al bij David Kadouch. Hij weet op dromerig, intense wijze je mee te nemen naar die sprookjesachtige , kleurrijke wereld.  Wat een magie , schoonheid horen we. Klasse!

Anthony Romaniuk (*****) - De Australisch-Belgische pianist Anthony Romaniuk is een muzikale veelvraat.  Na de intense samenwerking met violiste Patricia Kopatchinskaja, het vocaal ensemble Vox Luminis en tenor Reinoud Van Mechelen , presenteert hij nu zijn allereerste soloalbum ‘Bells’: ‘Een weerspiegeling van zijn passie voor klassieke muziek, rock en elektronische muziek, die ruimte biedt voor improvisatie. Bijna tien eeuwen muziek passeren de revue in dit fascinerend programma waarin hij muziek van Jean-Philippe Rameau en Wolfgang Amadeus Mozart moeiteloos laat contrasteren met pianowerken van George Crumb en Chick Corea.’, lezen we in de biografie.
Hij houdt van experiment en intrigeert , boeit op elk moment. Hij heeft een breed spel, om elk aspect aan bod te laten komen, van klassieke piano naar een elektronisch huzarenstuk over aanstekelijke deuntjes tot dromerige soundscapes. Een kleurrijk palet dus .
Anthony Romaniuk is een pianist die de grenzen van zijn instrument, de piano, verkent; hij brengt allerlei trucs aan zijn klavier , wat de sound uitermate spannend maakt . Op elk moment ben je verbaasd van wat hij doet . Sterk.

Eve Beuvens (*****) - De componiste/pianiste Eve Beuvens drukt haar stempel op de Belgische jazz. Ze gaat met haar piano met zoveel virtuositeit om dat je onder hypnose en diepe trance wordt gebracht. Haar optreden op Bell Jazz Fest 2020 is er een voorbeeld van. Het optreden nu is opnieuw een bijzonder intens , bedwelmend, intiem piano concert; een muzikaal avontuur in jazz en klassieke piano. Ademloos en wondermooi.
Intimiteit is ook nu weer de rode draad, en ze houdt van improvisatie en het aftasten van grenzen. Haar dromerige, zalvende, wondermooi variërende piano set brengt je tot gemoedsrust. Een uiterst geslaagde virtuositeit dus van deze componiste!

Organisatie: Flagey, Brussel

Gabriel Rios - showcase livestream ‘Flore’ - Een ultieme cultuurschok, vanuit persoonlijk en emotioneel oogpunt

Als inleiding op de showcase van  Gabriel Rios (****), zijn nieuwste album 'Flore', citeren we even: 'Na 7 jaar stilte, is Gabriel Rios terug! In februari bracht hij zijn vijfde studio album ‘Flore’ uit, een ode aan de muziek van Latijns-Amerika en de Caraïben, maar ook een ode aan zijn vader, die aan Alzheimer lijdt.’
‘Flore’ brengt een aantal Latijns-Amerikaanse klassiekers in combinatie met originele nummers van de man zelf. ‘Flore’ is een latin album geworden waarin Rio terugblikt naar zijn roots. Tijdens de livestream probeerde Rios een aantal nummers voor het eerst live uit in een akoestische setting; hij ging ook dieper in op het album; hoe het tot stand is gekomen en wat de verschillende ‘classics’ voor hem betekenden.

Uit het interview blijkt de liefde voor zijn vader en voor zijn vaderland. Hij heeft het over hoe hij omgaat met de ziekte van zijn vader, verhalen uit zijn verleden , maar ook van het verleden van zijn land.
De samenstelling van de songs geeft, naast de ode aan zijn jeugd, een mooi beeld van de Latijns Amerikaanse cultuur, die voor ons in het Westen vaak een ver-van-mijn-bed show is. Verleden en heden verbinden met elkaar in de Spaanse taal , het is de rode draad van de nieuwe plaat. Gabriel Rios weet het te vermengen met Westerse elementen, wat een interessante cultuurschok oplevert. Dat blijkt uit het handvol nummers op akoestische gitaar en uit het interview.
Na zeven jaar brengt Gabriel Rios dus één van zijn meest persoonlijke platen uit; ook de  liefde voor zijn Latijns-Amerikaanse roots nemen een belangvolle plaats in, gedragen door z’n warme , zwoele vocals.  De songs worden echter gezongen worden in de Spaanse taal.
Zelden heeft Gabriel Rios  zich zo bloot gegeven door de themata van de brug die gemaakt wordt tussen verleden en heden, de Spaans gezongen teksten en z’n persoonlijk verhaal. De warmte, de emoties, de humor en de pijn komen hier aan bod
Het is een wonderbaarlijke muzikale cultuurschok dus, gezien en beleefd door iemand die de Latijns- Amerikaanse cultuur echt kent en heeft meegemaakt; dat blijkt zowel op plaat als uit die overtuigende akoestische voorstelling van deze mooie streaming.

Organisatie: Sony Music + Gabriel Rios

Het Schotse Mogwai wordt gezien als één van de top acts van het postrock genre. Hun intensiteit is verbluffend en onaards . De band staat hoog genoteerd , samen met Explosions in the Sky, in het genre . Het is bijna een filmische sound waarmee Mogwai overtuigt; hun melodie klinkt zalvend en spookachtig in een donker sfeertje en durft naar een oorverdovende climax te gaan . Momenteel is het allemaal wat gematigder, maar ze blijven uniek in het genre.  Het was reikhalzend uitzien naar de nieuwe plaat 'As The Love Continues' … en kunnen deze postrock goden het nog steeds?!
Op “To the Bin My friend” en “Tonight we vacate Earth” wordt de toon gezet. Ellenlange soundscapes horen we via de instrumentatie; de luisteraar wordt tegen de muur geduwd. Muzikaal uitermate genietbaar.  
Mogwai verbaasde al in 95, en weet de fan van het eerste uur nog steeds te boeien met de huidige plaat. Op intrigerende, scherpe , hartverscheurend wijze bewandelt Mogwai het gekende pad . “Here we, Here we, Here we go forever” is een boodschap die duidelijk is.
Nieuwe wegen worden er dus niet echt ingeslagen. Songs als “'Dry Fantasy”, “Ritchie Sacramento” (eerste single), een ode aan overleden muzikanten, zijn emotioneel sterk.
“Ceiling Granny” is een rechttoe-rechtaan nummer.
Soms durft de band wel eens buiten zijn comfortzone te treden maar algemeen is het een Mogwai op veilige wijze. “Pat Stains” en “It's what I want to do, mum” tekenen voor de gevoelige kant van de band.

In die 25 jaar weet de band ons in het postrockgenre nog steeds te boeien . Meesters in het genre die gevoeligheid, melodie en extravertie met elkaar verweven. Het is duidelijk dat ze stevig in het zadel zitten in dit genre!

Postrock
As The Love Continues
Mogwai

Tracklist: To The Bin My Friend, Tonight We Vacate Earth 05:09 Here We, Here We, Here We Go Forever 04:45 Dry Fantasy 05:10 Ritchie Sacramento 04:12 Drive The Nail 07:14 Fuck Off Money 05:53 Ceiling Granny 03:58 Midnight Flit 06:08 Pat Stains 06:55  Supposedly, We Were Nightmares 04:36 It's What I Want To Do, Mum 07:23

Hydrogen Sea is het project van het Brusselse duo Pieterjan Seaux (die je kent van o.a. Zwangere Guy, Selah Sue, Sioen en een hoop andere bands) en Birsen Uçar. Na hun debuutplaat 'In Dreams (2016)' gooiden de twee voor de nieuwe plaat 'Automata' het over een andere boeg. Met Patricia Vanneste (ex-Balthazar), Joris Caluwaerts en Steven Van Gelder hadden ze drie absolute topmuzikanten en verlieten ze doelbewust het pad van de digitale elektronica.
Door de corona crisis was Hydrogen Sea verplicht weer als duo naar voor te treden. De band bracht eind januari een gloednieuwe EP uit op de markt, 'Symbiosis'. Ze  staan nu in de schijnwerpers door “End Up” die als titelsong werd gekozen voor de populaire serie op VRT  'Black Out' . 
We hadden eerder een fijn interview met Birsen Uçar en Pieterjan Seaux die naast een positieve boodschap, ook de toekomstplannen van de band uit de doeken deden. http://www.musiczine.net/nl/interviews/item/80617-hydrogen-sea-in-deze-tijden-kan-muziek-meer-dan-ooit-een-verbindende-rol-spelen.html  

Hoog tijd om nu de EP eens onder de loep te nemen. ‘Breekbaar als porselein, krachtig als het sterkste staal’. Dat is hoe de muziek van het duo in elkaar steekt. Het komt tot uiting op “Already”, zeemzoeterig van aard met een donkere laagje.
‘De titel van de CD is het samenzijn van twee organismen. Ze hebben elkaar nodig om te groeien. Ik was daar, zeker door die corona, toch mee bezig ; aspecten die botsen met elkaar, maar elkander ook nodig hebben.'' , vertelden ze in het interview.
De filmisch getinte  EP doet een rust neerdalen. We hebben de  warme stem van Birsen die letterlijk haar arm rond je donkere ziel legt en de angst reduceert. De zalvende pianoklank van   partner Pieterjan Seaux toont muzikale sterkte; een sound waarbij het zeemzoeterige en de donkere gemoedsrust hand in hand gaan. Het wondermooie “These Days”, “Indigo World” en “End Up” passen perfect binnen dit concept .
Hydrogen Sea klinkt breekbaar en doet ons wegdromen  naar mooie landschappen. Ze  maken ook de link naar het nachtgevoel, intense rust om nieuwe energie op te doen, zodat je er weer  tegen aan kunt. Het sluitstuk op deze wondermooie EP, “The Wait is Over” leunt hier nauw aan.
De duisternis valt bij Hydrogen sea . Het duo zorgt voor gemoedsrust door hun intieme , pakkende aanpak, wat ons op die manier sterk overtuigt .

Tracklist: Already - These Days - Indigo World - End Up - The Wait Is Over

Op de bandcamp pagina van Music For Installations lezen we  ''Music For Installations gaat over beleven. Dit is de plaats waar geluid en ruimte elkaar ontmoeten! Stel je voor dat je in een donkere rechthoekige ruimte bent met luidsprekers in de vier hoeken en alleen jij als object, die het geluid absorbeert. Het opvangen van deze geluiden leidt tot sonische landschappen en actieve geluidswerelden. De muziek past perfect in lege ruimtes, donkere kamers en kan de soundtrack zijn van je artistieke installaties.''

Littl' Antenna records richt zich op het promoten van elektronische muzikanten en projecten uit eigen land. Het gaat ook steeds om live sessies, wat het project extra interessant maakt. 'Stamp & Deliver' is ondertussen het vijfde album, en kwam eigenlijk al vorig jaar uit.
Het is een uiterst genietbare plaat, een duistere, mysterieuze trip die de fantasie prikkelt. Je krijgt lichtvoetig , licht dreigende klanken, die plots, onverwachts overgaan naar een kolkende massa lava tijdens een vulkaanuitbarsting, waarbij de natuurpracht om je heen wordt verwoest. En elke song past perfect binnen het obscure en macabere dat de muziek uitstraalt . De plaat beluister je best als één geheel, het leest als een spannend boek, die bol staat van onverwachtse wendingen.
Music For Installations wil een specifieke sfeer creëren , de stilte doorbreken , een beklemmend gevoel doen opborrelen of er daalt een duisternis neer. Iets voor natuurpracht of een spannende thriller.
Het is een filmische plaat . De soundscapes zijn stilistisch mooi , boeiend en wisselend van aard . Een klankbord van zalvende , aanstekelijke en ijzige beats …  . Beklemmend zelfs in die zin dat de muziek perfect past bij spannende verhalen. Kortom , een fantasieprikkelend meesterwerk.

Ambient
Music for Installations
Stamp & Deliver

Tracklist: Jellyfishes 04:58 Yassur parle au concrète (Hommage Pierre Henry) 04:21 Synesthesia 2 05:43 Kuuri 05:58 Hirsilä (Reflection) 07:10 Fractal 10 03:50 Uus-Pukarantie 04:20 Synesthesia 5 05:44 Melancholia 07:11 Fractal 6 08:14