De 24 jarige half Welshe, half Griekse Marina Diamandis schiet de hoogte in met het debuut ‘The family jewels’, frisse, zwierige hitparade en balladpop, voorzien van een stevige scheut elektronica, bombast, galm en kitsch en die een mate van theatraliteit en dramatiek uitstralen. Een meerwaarde is alvast de uitbundigheid, de levenslust en zelfverzekerde houding van de mooi ogende jonge Diamandis, die over een expressieve stem beschikt. Ze voelt zich duidelijk goed in haar vel. Ze entertaint haar fans door haar performance en choreografie. Mooi is het allemaal, de act, de attributen en de kledingwissel met een gepaste dosis zelfrelativering.
De singles “Hollywood” en “Mowgli’s Road” kregen al heel wat airplay en zorgden ervoor dat ze binnen de ganse rits vrouwelijke opkomende artiesten Ellie Goulding, Little Boots, La Roux, Florence Welsch en Kesha al haar plaatsje innam. Trouwens, ze eindigde nog tweede in de race naar de BBC’s sounds of 2010. Tja, ze kijkt op naar artiesten als Gwen Stefani, Britney Spears, Kate Perry en de gadgets van Lilly Allen en Lady Gaga. Op een speels enthousiaste wijze verwerkt ze er invloeden van. Maar ook de intimiteit van een Regina Spektor en Heather Nova, de wave van Toni Halliday van het oude Curve, Catherine Ringer van Les Rita Mitsouko en Natasha Khan van Bat For Lashes. En tot slot kunnen we niet omheen Amanda Palmer (Dresden Dolls) en Kate Bush in de gimmick, de gig en de muziek.
Een goed uur lang kregen we deze zaken voorgeschoteld van Marina & The Diamonds en flitsten de invloeden ons door het hoofd. Ze goochelde maar al te graag met haar stem en ondanks het feit dat het er misschien soms over was, hielden we van de frisheid, de groovende, huppelende ritmes en haar uitstraling. In de eerste songs “Girls”, “17”, “The outsider”, “I am not a robot” en “Oh no” was het duidelijk dat zij zich ontpopte als een grootse popdiva-in-wording en dat ze er stond als artieste. De synths en toetsen gaven kleur en dynamiek. De singer/songwritster in haar kwam naar boven in het ingetogen “Numb” dat ze solo speelde op piano en “Obsessions”, die een spannende opbouw had. Op “Shampain” hoorden we zwaar aangezette partijen en een disco tune, die net als de single “Hollywood” en “Guilty” de nokvolle Rotonde aanzette tot de eerste danspassen. Ook het nieuwe “Rootless” bleek een veelbelovend nummer.
In de bis keken we eerst op naar de lingerie die in haar kleedje was verwerkt en kregen we een stevige “Mowgli’s road”, die de diverse stijlen van haar sound overtuigend samenvatte …
Ondanks de stijgende populariteit waande ze zich in haar living room. De toekomst wenkt van een grootse artieste, die performance, entertainment en gig evenwichtig verdeelde …als een volleerde actrice en zangeres ging ze te werk, zoals op een reclamespot … je bent jong, spontaan en joviaal … je wilt wat … én je kan wat … Die kans nam ze … en wij namen de kans met beide handen om haar nog te zien in de kleine pittoreske Rotonde …
Organisatie: Botanique, Brussel