Of The Jesus & Mary Chain 40 jaar ver in hun carrière nog een culthit scoort in dezelfde grootte-orde als “Psychocandy”, “Head On”, “Some Candy Talking” of “Just Like Honey”, dat valt te betwijfelen. Maar alleen al voor die songs krijgen ze van heel wat fans eindeloos krediet. Op hun nieuwe album ‘Glasgow Eyes’ verspelen ze opnieuw wat van dat krediet, maar krijgen ze er ook wat bij, want een aantal nummers is echt wel goed.
‘Glasgow Eyes’ ligt in het verlengde van ‘Damage And Joy’ uit 2017. Misschien ook omdat dat album één van de best verkochte van dit duo is. We krijgen dus opnieuw de broertjes Jim en William Reid en dan nog wat elektronica, want deze keer haalden ze de mosterd bij Suicide en Kraftwerk. Daar maakten ze dan hun eigen, zeemzoete en tegelijk mysterieuze stofzuiger-elektro met gitaren van.
Een paar keer levert dat vuurwerk op, zoals op de hitsige single “Jamcod” en album-opener “Venal Joy”. Andere keren wordt het eerder wat slaapstimulerend, zoals op “Mediterranean X Film”, of komt er maar geen catharsis uit de chaos aan genres, zoals op “Discotheque”.
Wel bijzonder leuk is het eindeloze droppen van namen op “The Eagles And The Beatles”, al lijkt dat op het eerste gehoor helemaal niet op The Jesus & Mary Chain, wel een lo-fi-versie van The Happy Mondays, en hebben we vragen bij het achterliggende doel van dit nummer. Hetzelfde vragen we ons af bij albumafsluiter “Hey Lou Reid”. Leuke woordspeling en de baslijn aan het begin had van Lou Reed kunnen zijn, maar voorts gaat deze song ruim zes minuten lang nergens naartoe.
De meest toegankelijke en catchy hap zit aan het einde van het album, met “Silver Strings”, “Chemical Animal”, “Second Of June” en “Girl 71”. Die laatste is dan ook waarschijnlijk niet toevallig ook een single geworden.
Op 23 april staat The Jesus & Mary Chain in de AB, Brussel
https://www.youtube.com/watch?v=x3_NOCiRbII
De band draait al mee sedert 1997. Ze kende ook al veel bandlidwissels. ‘Road To Insanity’ is hun derde ‘officiële album sinds 2016. In 2016 kwam ‘The Joker’ uit met een gelijknamig bijhorend biertje van 8,5%. Voorheen hadden ze wel al vier demo’s uitgebracht.
Nu is er dus ‘Road To Insanity’ waarvoor ze naar de Breeze Inc Studio’s gingen voor de productie en naar de Project Zero Studio’s voor de mastering. Ze tekenden bij Necktwister Records. Een optreden op Alcatraz en een nieuwe UK tour staan al op het programma voor dit jaar.
Nadat ze tegenslag hadden dat hun vorig album net voor corona uitkwam en optredens en promo voor de plaat stilviel, lijken ze alles uit de kast te hebben gehaald om met dit album een herstart te kunnen maken.
Het album opent met “Wargames” en je zou kunnen zeggen dat het een typisch Eternal Breath nummer is. Krachtig vocals, snedige gitaren en een mix tussen trash en power metal. Het nummer gaat over oorlog maar werd voor het begin van de oorlog in Oekraïne geschreven. Voor “Unwanted Son” gaan ze een beetje buiten deze typische elementen. Het nummer is eerder mid-tempo en bezit wat prog invloeden. Een fijne intro met wat progressies die mij wat aan Iron Maiden doet denken. Ook hier terug met de denderende ritme sectie die het nummer voortjaagt. Heel sterke track. “Master of Deception” is terug sneller en gaat over misleiding en bedriegen. Een thema dat van alle tijden is. “Virus of Death” klinkt donkerder dan de voorgaande songs en ook hier krijgen we iets meer prog invloeden in de structuur van het nummer. Terug een boeiende intro en ook met hier en daar wat overgangen die het nummer de nodige twist en turns geeft. Met een refrein dat het live goed zal doen. Met “Living in the Shadow” krijgen we een eerste rustpunt. Het start als een gevoelige ballad die dan langzaam harder wordt en waar zelfs enkele grunts te horen zijn. Monica Janssen (o.a. X-Tinxion) tekende present voor de grunts.
Er zijn nog gast muzikanten. Sean Peck is te horen in de spoken words op “The Edge of The World” en “Back on Track”. Jen Verstraete (gitaar & backings) zingt de vocals op “The Edge of The World” en Robin Vancaeyseele (gitaar & backings) zingt op “Phantom Brain”. “Insanity” start met een vette baslijn, chromatisch gitaarriffs en een hoge falsetstem in het refrein. Een ferme track die zijn titel niet gestolen heeft. “Phantom Brain” staat in een a-typische maatsoort van 7/4. Dat is voer voor muzikanten. Als gewone luisteraar ga je misschien wel horen dat het ritmisch een iets andere vibe heeft. “Back on Track” begint als een aankondiging van een concert. Het is tevens een verhaal over het feit dat mensen na de lock downs terug hun vrijheid konden vieren. “God Has Called Your Name” is dan terug een zwaarder en donker nummer dat over het verlies van een familielid gaat. Afsluiter “Edge of the World” begint filmisch en met een gitaarlijn die heel melodisch en sfeervol is. Een nummer dat qua opbouw en structuur een ietsje aan Iron Maiden doet denken. In elk geval een sterke afsluiter van een goed en degelijk album.
Met ‘Road to Insanity’ recht Eternal Breath wel degelijk terug hun rug. Met dit album zijn ze inderdaad klaar om verder te gaan waar covid hun stil heeft gelegd. Het is een album dat heel degelijk gemaakt is en de productie klinkt ook goed. Waar de vorige plaat meer richting pure trash (Kreator, Testament…) ging vinden we hier een aantal songs met progressieve elementen in. Ik vind die elementen heel geslaagd. Pure trash liefhebbers gaan die paar tracks misschien iets minder vinden. Het geluid blijft niettemin typisch Eternal Breath met hier en daar een song die op dat vlak lichtjes buiten de lijnen kleurt.
Headbangers Parade 2024, Klokgebouw, Eindhoven op op 9 maart 2024 - Pics
De Headbangers Parade is verhuisd naar het Klokgebouw in Eindhoven. De line-up was er eentje in stijl met o.m. Meshuggah, Avatar en Textures, die hun comeback vierden na hun splitsing in 2017.
Verder The Halo Effect, Attila, Another now, Aether realm, Born of Osiris, Mantar, Aviana en Crown Magnetar.
Textures gaven een voorbeeldig optreden, Avatars 'Great Metal Circus' klonk overtuigend en tot slot waren er de zinderende riffs van djent-meesters Meshuggah; met het laatste album ‘Immutable’ (2022) verblijdden ze de fans van het genre.
Met een tweede podium zijn de mogelijkheden iets beter door een balkon om de bands te kunnen zien, er is de ruimte even te kunnen verpozen en om de merch te bezoeken.
Website: https://headbangers-parade.com
Neem gerust een kijkje naar de pics
https://www.musiczine.net/nl/component/phocagallery/category/5785-headbangers-parade-2024.html
Org: Headbangers Parade
Saint Patrick’s Warm Up: Black Tartans, Toxic Frogs, Magasin 4, Brussel op 10 maart 2024 – Pics
Black Tartans (BE) (Punk/Keltische rock) - De groep brengt een energieke mix tussen traditionele Keltische instrumenten (doedelzak en banjo) en punkklanken, rock geïnspireerd door de Dropkick Murphys, Pipes en Pints , Real McKenzies e.a.
Deze Belgische groep (Waalse, Vlaamse en Brusselse muzikanten!) hebben hun eerste album ‘Never Stop’ uit.
Toxic Frogs (FR) is een vrouwelijke Keltische rockmuziekbende, met een feestelijke en explosieve stijl. Het publiek een leuke, ontspannende avond bezorgen met een aanstekelijke hitsende set is de bedoeling.
Vrouwelijk, sexy, sociaal geëngageerd en (Celtic) rock, punk -big-sound is in elkaar verweven … De groep heeft totnutoe drie platen uit in hun bijna tienjarige carrière.
(bron: Magasin 4, Brussel)
Neem gerust een kijkje naar de pics
Black Tartans
https://www.musiczine.net/nl/component/phocagallery/category/5783-black-tartans-10-03-2024.html?Itemid=0
Toxic frogs
https://www.musiczine.net/nl/component/phocagallery/category/5782-toxic-frogs-10-03-2024.html?Itemid=0
Org: Magasin 4, Brussel
Mother Mother - Ideale uitlaatklep voor de emoties van jongeren
We leven in een tijd dat sociale media en zeker TikTok, een belangrijke barometer is geworden voor wat kan populair zijn bij de jeugd. eem nu de Canadese band Mother Mother (***1/2) die al sinds 2005 bezig is. Ze braken nu pas recent door naar een breed publiek en bereikten hier zelf een grote groep tieners. De band dragen ze het hart , ze zijn een soort uitlaatklep waar ze terecht kunnen met hun emoties.
Het zevende album ‘Dance and Cry’ werd in 2018 uitgebracht. Eind 2020 ging de muziek van de band viraal op TikTok, wat een golf van streams veroorzaakte. Geen wonder dat de AB was volgelopen met tieners, al dan niet begeleid van hun ouders die ook wel eens wilden zien waarom hun kids zo’n grote fan zijn. Mother Mother zijn de ideale uitlaatklep voor de emoties van jongeren. De harten sloegen sneller, en toch … sluimert hier en daar de automatische piloot door bij de band …
De Ierse formatie Moncrieff (****) opende met een aanstekelijke set, die sterk werd gesmaakt en konden rekenen op een fijne respons. Catchu muziek die intrigeert. De beweeglijke, charismatische frontman is een entertainer die iedereen ontroerde. De zanger was gepakt van het publiek. Mooi om te zien. De emotioneel beladen songs met de lekker opzwepende ritmiek sprak dus duidelijk aan.
Mother Mother kronkelt zich een weg tussen pop en alternatief. “Nobody Escapes” onderstreept dit alvast en zit ergens tussen lichtvoetigheid met allerhande, flitsende gedachten. Er heerst een uitgeladen sfeer. Een zweem van melancholie horen we op “Arms Tonite” en “Hayloft II”. Die sterkte intensiteit kunnen ze net niet aanhouden. Er sluimerde zeker een routineuze aanpak door ondanks tussenin dat de charismatische frontman z’n publiek opdroeg de gsm lichtjes te branden en hen gedwee kon doen meestappen in z’n muzikaal verhaal.
Het publiek hield van Ryan Guldemond’s bindteksten, en hij wist hen in te palmen. Wat een entertainer. Zijn zus Molly kon de zang even overnemen op “Sleep Awake”. Als een rustig voortkabbelende beekje in de Canadese bergen ging de set verder, op naar een wervelende finale die de registers opentrok. "Ghosting", "Oh Ana" en natuurlijk de hit '"Hayloft' werd luid meegebruld. Wat een positiviteit ervaarden we hier …In de bis kregen we nog overtuigende versies van “Grief Chapter” en “Burning Pile”.
Mother Mother weet een jong publiek te bespelen , het siert hen. Wijzelf iets ouder kennen de (muzikalen) verhalen van zo’n bands, maar mooi is dat ze hun publiek weten aan te spreken, te ontroeren en hen een leuke, aangename avond bezorgen. Een familiaal gevoel ervaarden we, die vreugde en leed met elkaar delen. Kortom, samen met de ouders de ideale uitlaatklep voor de emoties van jongeren …
Setlist: Nobody Escapes//Arms Tonite//Hayloft II//The Matrix//Problems//Oleander//Explode//Back to Life//Bit by Bit///Body//Sleep Awake//Dirty Town//Neighbour//Wisdom//Ghosting//Little Pistol//It's Alright//Oh Ana//Wrecking Ball//The Stand//Verbatim//Hayloft
ENCORE - Grief Chapter//Burning Pile
Organisatie: Live Nation
Brighter Death Now, Raison d’être, Desiderii, Magasin 4, Brussel op 9 maart 2024 – Pics
Brighter Death Now (SE) (industrieel/noise) Brighter Death Now is gecentraliseerd rond Roger Karmanik, hier krijgen we death industrial, power electronics en dark ambient muziek, met kronkelende , bizarre gedachtengangthemata … .
Raison d'être (Zweden) is gefocust op de gerespecteerde en multi-getalenteerde geluidskunstenaar Peter Andersson . Al bijna drie decennia lang creëert Raison d'être muziek met overweldigende donkere ambient drone-industriële sounds. De laatste jaren werkt Andersson vooral met veldopnames en akoestische instrumenten zoals gongs, cimbalen, bellen, fluiten, piano, diverse metalen platen en snaarinstrumenten. Iets aparts , iets unieks dus.
Van de Zweedse golf van ambient acts uit de jaren negentig heeft Johan Levin, het brein achter Desiderii Marginis, zijn eigen unieke palet gecreëerd en ontwikkeld van elektro, beats verweven met melancho-akoestische tunes.
(bron: Magasin 4)
Neem gerust een kijkje naar de pics
Brighter death now
https://www.musiczine.net/nl/component/phocagallery/category/5781-brighter-death-now-09-03-2024.html?Itemid=0
Desiderii
https://www.musiczine.net/nl/component/phocagallery/category/5779-desiderii-marginis-09-03-2024.html?Itemid=0
Raison d’être
https://www.musiczine.net/nl/component/phocagallery/category/5780-raison-d-etre-09-03-2024.html?Itemid=0
Org: Magasin 4, Brussel
Meltheads, Lézard, Kreun, Kortrijk op 8 maart 2024 – Pics
De Antwerpse band Meltheads is geen onbekende meer in het Belgische muzieklandschap. De band werd finalist van De Nieuwe Lichting 2022 ( in De Kreun!), wonnen de zilveren medaille in Humo's Rock Rally 2022 en kroonden zich in datzelfde jaar ook tot Sound Track-laureaat. Hun hitsingle 'Naïef' verzamelde ondertussen meer dan 500.000 streams op Spotify.
Infos
debuutplaat
Decent Sex (musiczine.net)
No One Is Innocent -single- (musiczine.net)
Night Gym -single- (musiczine.net)
news
MayWay records news - Meltheads brengen langverwachte debuutalbum ‘Decent Sex’ uit (musiczine.net)
live
2023 Meltheads - Bruisend, opwindend setje! (musiczine.net)
In februari releasten Meltheads hun indrukwekkende debuutplaat ‘Decent Sex’, een Belpopdebuut voor de geschiedenisboeken, en kwamen deze nu voorstellen in De Kreun. Een sound vol muzikale kopstoten!
Support: Lézard - Met één been staat Lézard in het David Byrniaanse tijdperk, met het ander in de koelbloedige underground post-punk scene van de jaren 80. Frontman Neil Claes brengt vergezeld van 3 ijzersterke muzikanten een bontkleurige en meerlagige set op een stijgend en dalend tempo en waarbij ze invloeden van XTC, Talking Heads en hedendaagse post-punk acts niet onder de banken steken.
De geometrische en dansbare sound van hun muziek wordt ondersteund door projecties van digitaal verwerkte analoge beelden, goed voor een donders en energiek gesamtkunstwerk.
(bron: o.m. Wilde Westen, Kortrijk)
Neem gerust een kijkje naar de pics
Meltheads
https://www.musiczine.net/nl/component/phocagallery/category/5797-meltheads-8-3-2024.html?Itemid=0
Lézard
https://www.musiczine.net/nl/component/phocagallery/category/5802-lezard-8-3-2024.html?Itemid=0
Org: Wilde Westen, Kortrijk
Editors – Back in the race!
Editors zijn back, en hoe. De Britse band rond Tom Smith plaatst zich opnieuw op het voorplan, met het overtuigende ‘EBM’, die een frisse electro wind blaast in hun melodieuze elektronische waverock. Zowel de concerten in Nederland als in België waren uitverkocht. Na de grootse podia is het in Luxemburg in den Atelier iets kleinschaliger met een pak minder capaciteit. Heerlijk dus om hen in zo’n pittoresk uitverkocht zaaltje te kunnen zien …
We kregen een goed afwisselend concert van een erg gretig spelend Editors. De goesting is er en ze staan er opnieuw. Hier voelde het net iets intiemer, uitermate leuk om hen van zo dichtbij te kunnen zien en te kunnen meemaken.
“Two hearted spider”, “Sugar” waren goede binnenkomers in de aanvang van de set. Met “Karma climb”, van de nieuwe plaat, “A ton of love” en oudjes “Bullets”, “Blood” en “All sparks” zat de sfeer er goed in. Een rits klassiekers die Smith, band en publiek met elkaar versmelten; en hoe de muzikale genres in Editors elkaar in evenwicht brengen …
De cover “Killer” van Adamski (en Seal) staat nu al meer dan een jaar op de setlist, pal midden de set, en zorgde voor een collectief dansmoment. Mooi. Wat een dynamiek.
Een backcatalogue van twintig jaar volgde met o.m. “The racing rats”, “Bones”, “Munich”, “An end has a start” en natuurlijk die instant dance klassieker “Papillon”. Wat een ontploffing! Enkel “No Sound But The Wind” ontbrak hier.
Editors zorgde voor een onvergetelijke avond. Het doet deugd hen op die manier bezig te zien. De frisse tinteling van “Smokers outside the hospital doors” was dan ook de weergave van een spannend, dromerig, broeierig, energiek, bruisend optreden.
Iedereen was meer dan tevreden om hun favoriete band in zo’n kleiner zaaltje te zien. Kortom , Editors bleef nazinderen. En Editors is back in the race! Tot op Live /s Live Festival, eind juni … in ons landje België …
Neem gerust een kijkje naar de pics
Editors
https://www.musiczine.net/nl/component/phocagallery/category/5801-editors-09-03-2024.html?Itemid=0
Wings of desire
https://www.musiczine.net/nl/component/phocagallery/category/5800-wings-of-desire-09-03-2024.html?Itemid=0
Organisatie : Atelier, Luxemburg
Kaizers Orchestra - Een unstoppable Noorse sneltrein!
Na een pauze van bijna tien jaar zijn de verwachtingen hooggespannen om de Noorse sensatie Kaizers Orchestra (*****) eindelijk terug op het podium te zien. Na enkele legendarische optredens (o.m. Metropolitan Museum of Art, New York) verwierf de band in de jaren tweeduizend wereldwijd een cultstatus.
Lees er onze live reviews maar op na toen ze in belgië waren …
2011 - Kaizers Orchestra – live een stoomtrein! (musiczine.net)
2008 - De gekke live bende van Kaizers Orchestra (musiczine.net)
Dat de Noren tien jaar na hun laatste noot nog niets aan populariteit hebben ingeboet, bewees de aankondiging van hun Scandinavische tour: die was in minder dan 15 minuten volledig uitverkocht. Naast een gloednieuwe single, bracht de band zijn volledige oeuvre - goed voor acht studioalbums - uit op vinyl.
Op 9 maart trad Kaizers Orchestra aan in een goed gevulde Roma. Vooraf hadden we nog een interview met hen, lees hier .
Als een niet te stoppen (Noorse) sneltrein, raast de band anderhalf uur doorheen De Roma. Alles werd in het Noors gezongen, het deerde het publiek niet, want die brulde zogoedmogelijk de teksten gewoon uit volle borst mee. De aanstekelijke opbouw van hun songs en de feestelijke stemming waarmee ze worden gebracht, kon alleen maar zorgen voor een wervelend feestje … op Noorse wijze.
Reeds vanaf “Ompa til du dor” tot “KGB” gaat de band beweeglijk tekeer op het podium. Trommelend op vaten met staven, koevoeten, gasmaskers opzetten, hossen van links naar rechts, het hoort er allemaal bij, bij deze gekke bende; ze jagen lekkere riffs uit hun gitaren en slaan meedogenloos op de drumvellen, alsof je leven er vanaf hangt; en er is de gespierde zanger Ottessen, die het publiek entertaint en overtuigt met z’n heldere, volle, indringende stem.. Een volksmenner.
Wat een adrenaline, wat een energieke set kregen we die uitzinnig werd onthaald met een “Aldri vodka; Violeta” en “Lett med verden”. Ze krijgen de handen moeiteloos op elkaar van een bijzonder hongerig en gewillig publiek, tja da’s nu net Kaizers Orchestra.
Die euforie maakt de band nog sterker. Er volgt een verjaardagsfeest voor de bassist Øyvind Storesund, die zijn 50ste verjaardag vierde , met champagne en alles wat erbij hoort. Gitarist Geir Zahl mocht zich vocaal bij ‘Dr Mowinckel' bewijzen, naast het intens potje gitaarspelen spelen; er wordt zelfs een meisje op het podium gehaald bij “Min Kvite Russe” die blijkbaar luistert naar de naam Margarita, een verwijzing naar die song. Ze spelen die song voor haar zo goed als akoestisch, ze zingt mee en ze mag ook nog een glaasje champagne meedrinken. De avond kan voor haar alvast niet stuk.
Niks dan genietende en glimlachende mensen tijdens het optreden van Kaizers Orchestra , die z’n publiek letterlijk KO slaat, met een rollercoaster aan feestelijke songs. .Tijdens de bis met een meesterlijke “Begravelsespolka”, “Maestro” en “Die Polizei”. Schitterend.
Wat een reünie concert was ons dit … Kaizers Orchestra is teruggekeerd en hoe . Met wat een dynamiek, virtuositeit, doordachtheid en speelsheid gaan zij tekeer. Een positieve ontlading. Na tien jaar afwezigheid was dit een muzikale wervelwind van jewelste. Nu werk maken van nieuwe nummers …
Setlist: Russian Dance (Tom Waits song) - Ompa til du dør - Bøn fra helvete - KGB -Prosessen - Aldri vodka, Violeta - Støv og sand - I ett med verden - Veterans klage - Bak et halleluja - Resistansen - Dr. Mowinckel - Min kvite russer - Dine Gamle Dager Er Nå - En for orgelet, en for meg - Kontroll på kontinentet - Hjerteknuser
Encore: Begravelsespolka - Maestro - 170 - Die Polizei
Organisatie: De Roma, Antwerpen
The Bony King Of Nowhere - Gentenaar Bram Vanparys, voor één avond koning van Brussel
The Bony King Of Nowhere, de artiestennaam van de Gentse singer-songwriter Bram Vanparys, komt een frisse AB opwarmen. Dat doet hij met “Working Harder”, een mooie mysterieuze opener. “Are You Still Alive” doet daarna denken aan een rustig kabbelende beek. “Every Road”, vanop het album ‘Silent Roads’, alweer 6 jaar geleden, zorgt voor een breekpunt, maar met “Almost Invisible” en titeltrack “Everybody Knows” wordt opnieuw volop op de nieuwste worp gefocust. Maar liefst 10 nummers krijgen we vanop ‘Everybody Knows’, alleen “Rubber Faces” ontbreekt.
Sommige nummers staan sterk overeind. Zo blijft “Going Out” toch heel straf. Laat Thom Yorke maar 'smilen'. Deze van Vanparys is een prachtig soelaas en alternatief voor de door Yorke nooit geschreven Radiohead-songs. Nog nooit heeft nostalgie zo dicht de perfectie geraakt. Wat een stem en prachtige arrangementen! Laat het duidelijk zijn: Vanparys is naast een fantastisch zanger ook een hele innemende vent. Ook de band was van een erg hoog niveau.
“Eleonore”, het enige nummer dat niet vanop de laatste twee platen komt, zorgt plots voor gejoel in de zaal. Een herkenningspunt voor fans die na ‘Alas My Love’ en ‘Eleonore’ zijn afgehaakt. Hier toont Vanparys waarom ook de latere cd’s de moeite lonen. What you see is what you get, letterlijk. Hij staat daar, sober, zonder franjes, en brengt liedjes die raken. En inderdaad, ontroerende teksten schrijven is hij niet verleerd, zo blijkt op “All It Takes” en “Slow Down”.
Die laatste brengt, samen met “Get One Free” opnieuw voor schwung wanneer het publiek net even minder aandachtig wordt. “Silent Days” doet afwisselend denken aan Kurt Vile en Benjamin Francis Leftwich, met zelfs een hint van Ryan Adams. The Bony King of Nowhere won in 2019 meer dan terecht de MIA voor beste singer-songwriter, maar verder dan die ene erkenning lijkt het niet te komen. Na het horen van “Falling Into Place” hoop ik toch stiekem op die definitieve (inter)nationale doorbraak. Als alle puzzelstukjes in elkaar vallen, moet dit zeker lukken.
De Encore bestaat uit “Still Around” en “Perfect Sense”. Na deze straffe song op het einde maakt het allemaal perfect sense.
Waar een eerste luisterbeurt thuis me niet erg kon bekoren, komt het kersverse album live wel meer tot leven: de nummers horen afgaande op de klankkleuren duidelijk bij elkaar, maar de dynamiek in de nummers zorgt ook voor voldoende afwisseling. ‘Everybody Knows’ is een pareltje dat meer luisterbeurten verdient. En Bram Vanparys is een ‘grote meneer’.
Na de try-out inde 4ad, Diksmuide, opnieuw meer dan een geslaagde passage ...
Organisatie: Ancienne Belgique, Brussel
Cathubodua – Duistere, pakkende folklore
Het is altijd leuk om een band die je al vanaf het prille begint volgt te zien evolueren. Neem nu Cathubodua die in de DVG Club, Kortrijk hun nieuwste plaat 'Interbellum' kwam voorstellen. Toen we de band de eerste keer aan het werk zagen (2017) viel ons hun symfonische metal op, ondersteund van sterke female vocals.
Toegegeven , er zijn diverse wissels geweest in de band, en ook de coronapandemie deed geen deugd. Maar kijk, alles goed overleefd en met de nieuwste plaat, slaat de band een rauwere, gebalde weg in. Een duistere, pakkende folklore sfeer intrigeerde door hun muzikale aanpak (verbluffende gitaar, drums) , de brede, uiteenlopende vocals van Sara, en zeker de unieke inbreng van viool, die de sound sterk mee bepaalt!
Twee bands vooraf …. De eerste, Bunch of maniacs (****) heeft zijn naam niet gestolen. Bart Labeur (Wasted 24/7), bassist Roel Jacobus (BEUK), imposante zanger Peter Van De Vannet en drummer Jean-Baptist Bisschop hebben een pak ervaring in het vak. Het project is ontstaan als een soort jamsessie, vernamen we achter de coulissen. De heren spelen een thuismatch, en willen vooral veel plezier maken. Het resulteert in een mengelmoes van verbluffende virtuositeit, aanstekelijk- en speelsheid. Niks vernieuwends, alleen een lekker potje rock muziek, het lont aan het vuur steken. Gaandeweg werden de registers opengetrokken en in een borrelende finale ontplofte het gewoonweg. Hier kan nog iets moois uit groeien …
Een interessante band is alvast Objector (*****). Binnen de Thrash metal zijn ze sterk onderschat. Zowel op laat als live weet deze band nogal te overtuigen door een strakke ritmesectie, duivelse speelsheid en interacties. Een moshpit is dan ook niet vreemd. De sfeer zat er goed in; Objector gaat er vollen bak tegenaan. Wat een energie. Het siert hen. Razendsnel, loeiend, retestrak, hard en doordacht gaan ze te werk. Thrash metal op z’n best.
Na deze ‘feestelijke’ openers tijd voor meer donkerte. Cathubodua (*****). Iets meer dan een uur lang worden we in een ‘grimmige’ sprookjeswereld (van GRIMM) gedropt. In dat donker sprookjesbos heb je elfen, feeën als demonische wezens, die niets of niemand ontzien.
In de instrumentatie als in de vocals wordt dit correct uitgebeeld. Een spervuur aan gitaar geweld, rauwe baslijnen, verbluffende drums en toevoeging van die overweldigende vioolpartijen. De brede, uiteenlopende stem kan zalvend als ijzingwekkend zijn. We krijgen een botsing zacht(moedigheid) -hard (rauwheid), zacht goed-kwaad en licht-(pure) duisternis. “Dawn + Hydra” is reeds een mooi voorbeeld.
Cathubodua staat garant voor een visueel totaalspektakel, zonder al teveel franjes. De muziek spreekt voor zich, de fantasie wordt geprikkeld. Nieuwere songs als “Foretelling” en “Will Unbroken” tonen een grauw, ruw kantje van Cathubodua.
Er is mooi evenwicht van nieuw en oud materiaal.
Op het wondermooie “Hero of Ages” van de vorige plaat 'Continuum', is er meer de symfonische kant van de band, een soort akoestische versie tussen de viool van Arvid Vermote en de zuivere, breekbare stem van Sara Vanderheyden; wat een emotionaliteit. Een subliem “Goddes Fallacy” krijgen we nog een laatste keer die overweldigende donkerte over ons heen.
In de performance horen we duistere, pakkende folklore; het is een band die in tien jaar ‘on the road’ nog steeds evolueert zonder hun symfonische metal roots te verliezen. trouw blijvende, vooral vooruit kijkt.
Setlist: Dawn + Hydra// My way to glory// Scarecrow//Journey of Lysilde //Foretelling //The Mirror//Effigy of Aftermath/// Monolith of Doubt//Will Unbroken//Amidst Gods//Hero of Ages//Goddes Fallacy
Pics homepag: dank aan Luc Ghyselen (Musika)
Organisatie: Cathubodua ism DVG Club, Kortrijk
Die Selektion, Parade Ground, Partikul, Magasin 4, Brussel op 8 maart 2024 – Pics
Die Selektion (DE), is gekenmerkt van schelle beats door een mistige kamer, rijke zwevende synths en een verdwaalde trompet … Band die zowel de gothic kids als de technofans aanspreekt, een rave ergens tussen de apocalyps en de ongebreidelde waanzin van onze tijd.
Parade Ground (BE), van de twee broers Pierre en Jean-Marc Pauly, waren een van de pioniers van de Belgische Cold Wave en Electronic Body Music. De band staat bekend om hun eigenzinnige en opvallende live-optredens ('de choreografie van de chaos').
PARTIKUL (BE) is een kleine drie jaar bezig, beïnvloed door bands als: Siouxie, Boy Harsher, the soft moon, Moon duo, Tuxedomoon, Nitzer Ebb, the Smiths …
(bron: Magasin 4)
Neem gerust een kijkje naar de pics
Die Selektion
https://www.musiczine.net/nl/component/phocagallery/category/5778-die-selektion-08-03-2024.html?Itemid=0
Parade Ground
https://www.musiczine.net/nl/component/phocagallery/category/5777-parade-ground-08-03-2024.html?Itemid=0
Partikul
https://www.musiczine.net/nl/component/phocagallery/category/5776-Partikul%20-%2008-03-2024.html?Itemid=0
Org: Magasin 4, Brussel
Rock Werchter 2024 - van 4 juli t-m 7 juli 2024 - Muzikaal avontuur op Rock Werchter: de line-up van de Slope is rond
Slope, het kleinste podium van Rock Werchter, brengt groots muzikaal talent naar het festival. Ondere andere Lovejoy, Amyl and the Sniffers, Mother Mother, STONE, IDLES en Sam Fender maakten de voorbije jaren hun Rock Werchter debuut op de Slope. Het vierde podium, dat in 2018 geïntroduceerd werd, is een broedplaats voor nieuw talent. De programmatoren van het festival hebben met veel zorg een avontuurlijke line-up samengesteld.
Op donderdag 4 juli ontdek je er The Southern River Band, Kingfishr, Alice Merton, Dehd, Skindred en The Clockworks. Sprints, The Rumjacks, Hot Mulligan, The Armed, Neck Deep en Against The Current staan op vrijdag 5 juli op de Slope.
Op zaterdag 6 juli knallen Peuk, Deadletter, Psychedelic Porn Crumpets, Bob Vylan, Palaye Royale en Prins S. en De Geit in de arena. ISE, HotWax, Scowl, Soccer Mommy, The Snuts en High Vis veroveren de Slope op zondag 7 juli.
Met de toevoeging van de Slope acts, is de line-up voor Rock Werchter 2024 helemaal rond.
Een overzicht van alle bevestigde acts, per dag en per podium, is beschikbaar op rockwerchter.be.
Rock Werchter 2024 vindt plaats in het Festivalpark in Werchter van donderdag 4 juli tot zondag 7 juli. Onder andere Foo Fighters, Dua Lipa, Måneskin, Lenny Kravitz, Yungblud, Sum 41, Greta Van Fleet, Avril Lavigne en Jane's Addiction werden eerder aangekondigd voor Rock Werchter 2024. Festivaltickets zijn in verkoop via ticketmaster.be. Dagtickets voor zaterdag 6 juli en zondag 7 juli zijn uitverkocht. De allerlaatste dagtickets voor vrijdag 5 juli zijn nu verkrijgbaar. Combitickets evenals dagtickets voor donderdag zijn nog beschikbaar. De festivalervaring compleet maken door in Werchter te overnachten? Een overzicht van alle nog beschikbare overnachtingsmogelijkheden, is hier beschikbaar.
Over Rock Werchter: Het grootste muziekfestival van België vindt in 2024 plaats van donderdag 4 juli tot en met zondag 7 juli in het Festivalpark in Werchter. Rock Werchter maakt er een erezaak van om elk jaar weer met de beste en meest boeiende line-up uit te pakken. Rock vormt de solide bodem voor een eclectisch programma dat niet in hokjes denkt. Gevestigde waarden versus nieuwe talenten. Op Rock Werchter kan en mag dat. Rock Werchter is een unieke belevenis. De line-up is steeds van wereldklasse, de omstandigheden uitmuntend, het festivalgevoel omnipresent. Rock Werchter is een meermaals bekroonde, internationale topper. Het festival staat met stip in de agenda van elke muziekliefhebber.
Weet meer over Rock Werchter via www.rockwerchter.be
Whispering Sons – Whispering Sons blazen nieuw leven in hun sound
Whispering Sons + VAAG
Whispering Sons trapte hun Europese tournee af in de 4AD, Diksmuide. Een tournee waarvan zo goed als alle zaalconcerten op Belgische bodem uitverkocht zijn. De try-out hier was de ideale gelegenheid om alles nog eens goed op elkaar af te stemmen …
De avond werd op gang getrokken met een soort ‘raw power’, rauwe energie en opwindende punk. VAAG was de support in dit genre. Vanaf het moment dat de band het podium betrad, voelde je de vitaliteit door de zaal stromen. VAAG straalde dus een rauwe authenticiteit uit, als echte working class heroes. Het publiek reageerde meteen op die vibes, en al snel stond de zaal vol met hoofden die op en neer bewogen op hun ritme. VAAG's punkgeluid is compromisloos en opwindend. Met hun ruige gitaarriffs en rauwe vocals wisten ze de zaal te overtuigen. Elk nummer voelde als een oproep tot rebellie, een uitnodiging om los te breken van de alledaagse sleur. Met titels als “Loss”, “Secret Life”, “Bled Dry”, “Cold”, “Nothingness”, “Empty Life”, “Paniek” en “Hey!” op de setlist , druipt de punk er dan ook van af.
Het is uitkijken naar het festivalseizoen en we duimen dat deze heren een breder publiek kunnen aanspreken en hun punk attitude kunnen brengen. De sound en het enthousiasme was er alvast.
En dan moest Whispering Sons er nog aan beginnen. De groep rond zangeres Fenne Kuppens en gitarist Kobe Lijnen zijn nog altijd met dezelfde leden, maar er is wat geschoven in hun rol. Tuur Vandeborne die vroeger op bas speelde zit nu achter de drums, Bert Vliegen speelt nu bas en Sander Pelsmaekers neemt nu plaats achter de synths. Op dit openingsconcert speelt de groep alsof ze al jaren in deze opstelling bezig zijn.
Op de setlist veel nieuw werk want de band kwam natuurlijk een nieuwe plaat promoten. Met ‘The Great Calm’ slaat Whispering Sons een iets luchtigere weg in hun donkere postpunk, al is dat wel heel subtiel. De plaat wordt intussen sterk ontvangen. Ook live konden de nieuwe nummers op veel bijval rekenen. Zowat de hele plaat stond ook op de setlist waarvan enkele toekomstige klassiekers. De single “The Talker” is er zo één en ook “Walking, Flying” gaat een mooie toekomst tegemoet.
Het publiek werd ondergedompeld in hypnotiserende klanken, een gelaagd geluid en integrerende teksten.
De band speelde in volle concentratie en overgave voor een boeiend publiek in een uitverkochte 4AD. De theatrale Fenne zocht voeling met het publiek en vond die ook. Voor bindteksten moet je bij deze band niet zijn, maar toen vanuit het publiek een ‘We love you’ weerklonk kon er toch een heimelijke glimlach af. Naast de nummers van de nieuwe plaat passeerden ook nog “Satantango”, “Heat”, “Hollow” en “Surface” de revue. Wat een puike, overtuigende set!
Waar vroeger enige rivaliteit tussen punks en new wavers niet vreemd was, is dat nu helemaal het geval niet meer. Integendeel , ze versterken elkaar. Vanavond hebben VAAG en Whispering Sons bewezen dat ze de ware spirit van de Belgische alternatieve muziekscene verder nieuw leven inblazen. Benieuwd waar hun muzikale reis hen nog naartoe zal brengen.
Neem gerust een kijkje naar de pics
Whispering sons
https://www.musiczine.net/nl/component/phocagallery/category/5799-whispering-sons-06-03-2024.html?Itemid=0
VAAG
https://www.musiczine.net/nl/component/phocagallery/category/5798-vaag-06-03-2024.html?Itemid=0
Organisatie: 4ad, Diksmuide
Nederlands 
Français 
