Christina Vantzou - There is always a deep feeling inside that tells me ‘this is ok, I can do this’, I always follow that feeling to start new projects

BRDCST is a music festival par excellence and BRDCST returned to the AB in April 2022 with a selection of bands of all kinds and different musical styles—a great place to encounter a variety of artists and musical approaches.  One of these encounters was the Greek-American composer and filmmaker Christina Vantzou, who lives in Brussels.  She is surrounded by multi-instrumentalists, excellent musicians, and a singer who, through her operatic voice, radiates pure emotion. The bass clarinet, bass flute and cello are combined with finely crafted, gentle electronic soundscapes.   An excerpt from a review of this performance reads: ’’Christina Vantzou and the ensemble make you dream away along an alien and beautiful road, which has a calming influence on your mood. Despite the rather intimate setting, with ambient elements, the instrumentation as well as the vocals sound powerful enough.''
The full review you can read here: https://www.musiczine.net/nl/festivals/item/85898-brdcst-2022-dag-2-de-kunst-van-het-experimenteren-uit-de-doeken-doen 

Following this performance, we had a nice conversation with Christina about past, present and future plans. We also asked her how she experienced this performance herself, and how’s she’s survived the COVID period. We asked her about working with Mark Linkous, and how it changed her.  She also tell us about her life in Brussels…

How it all started, for our readers who don’t know you, can you tell us a little bit more about yourself?
I’m half  Greek, half American. I moved to Brussels 2003 after finishing art school in Baltimore. I entered the realm of music more as a fan; I was always a deep listener but I didn’t start working on music until later in life…

You moved from US to Brussels? A big step.. why Brussels?
My father is Greek and there was the possibility with the European Union, to move to Europe. Belgium happened by chance, almost an accident. There was a airplane needing to stop in Brussels unexpectedly on the way to Athens.  Based on that first connection in Brussels, I decided to move there;  You could say it was almost like invisible forces brought me there.

How does it feel to live in Belgium?
We have a very nice music community in Belgium, in Antwerp I have a lot friends and there are so many inspired and inspiring things going on.  I mean that sincerely.  All the arts are supported, but defiantly music has a place in Belgium.  Take Meakusma Festival for example.  

You first become known as one-half of the audio-visual duo The Dead Texan, Is this project still exist can you tell more about it? I found only one record ? Or did I miss something?
We stopped after that one record. We did some touring in Europe and wanted to give a follow up record a try, but all activities stopped 10 years ago now.  

What I like is that you have some albums out and call them number 1,2,3 and number 4 – no. 4 was released in 2018 – Is there a connection between them? Something like a through line? 
I thought in series from the outset, the idea to go from number to number until 9.  This approach involves a future timeline that I don’t know yet. A kind of deep trust is formed with oneself.  From 1 to 9  felt like an assigned mission, or something like that. You never know.  But, after 4 is out, at least I can rest assured that next is 5 (probably).. A kind of support system is built in that way if that makes sense?  

Your last album ‘Multi Natural’ is not number 5 then? 
The numbered albums are altogether available on Kranky, and ‘Multi Natural’ is something released by a very nice Antwerp label, Edições CN, A friend’s label actually (Lieven Martens). He ask me if I wanted to be a part of another kind of series. This series of  records loosely revolves around the theme of ‘the traveling artist’, and recording / documenting in some way.  We started that in 2018; I was doing a lot traveling in that period. That record became a very natural  process. I had the chance to go to a lot of amazing places in the world, often with family or my partner, John Also Bennett.  We brought a simple zoom field recorder with us.  Sometimes it was a journey through places I’d never been before to.  Multi-Natural stems from this traveling energy.  I also traveled through the archives of previous recording sessions.  Minna Choi, for example, is head on track one conducting a string quartet.  She arranged, orchestrated and conducted albums No. 1 and 2 and co-wrote a track on No. 3.

You also have a project ‘CV & JAB (Christina Vantzou And John Also Bennett)’ Can you tell more about this project?
 ‘CV & JAB’ have released two records released, and we’re working on a third.  John plays piano, flute and electronics.  I play keyboard and electronics. Our styles combine very nicely. We use a lot of field recordings from our travels in this project.  We try to make recording quick and efficient, without too much slog.   We both like improvising and are open to such things. There is a chemistry between us that is inspiring and we’ll continue. 

Many collaborations have included performing with Mark Linkous (Sparklehorse) – who unfrankly passed away too early in 2010 - how was it working with Mark Linkous? 
Mark was a huge inspiration to me. I credit him for sparking, (sparkling) something inside me.  Before meeting Mark I’d been involved with music for many years, but didn’t yet feel like I could make an album.  That changed after I meet Mark. Everything about him represented an approach to music I hadn’t yet considered, but that I could easily relate too.    With Mark, some magic was always present.  Although deep in his process, he was very gentle working with me.  A super intuitive person; his world was so beautiful and inspirational.  It was paramount to have this experience with him.  After his passing away, I’ve felt he’s there.  Continuing to watch over me from somewhere. 

You are a busy artist. How do you keep up with all your projects and collaborations?
Starting on a project can be a long term commitment.  It can take a year, two years, or more to release an album. You find yourself going through a labyrinth, coordinating and making arrangements. It can be troubled and traumatic at times.  Those kinds of intense collaborations, for me, are best if they start very naturally.  I travel a lot, thanks to music and family.  I try to do my best to make time for multiple collaborations.  It’s nice to have this chemistry, to work on sound together. Sharing, or some kind of gathering and playing is essential to music.  Experiencing multiple perspectives is also key.  There is always a deep feeling inside that tells me ‘this is ok, I can do this’, I always follow that feeling inside to start new projects.   I listen to that feeling  and  if the feeling is good I’m doing it.  This might look strange from the outside.  And there’s often a change of heart while trying many many possibilities out.  In music, following the heart is the best practice.

Next to all the things you do, you are also creating surreal videos/abstract films and performing with ensembles across 4 continents. I’m very interested in the visual part, can you tell us more about that?
In my Art school days I got into video, and the making of films. The film making practice goes back to those days and holding onto a fantasy of working with film as a medium.   Music and Image are a happy couple.  There are so many parallels when I think about cutting film and cutting sound.   There’s a value system to both too, and it’s interesting to me.    I try to generate an equal equation between both.  With every album I try to keep that practice alive. 

Are there other projects you’re busy with right now?
Yes, there’s a collaboration with Félicia Atkinson.  She lived in Brussels many years ago so we’ve know each other a long time.  She is also a visual artist working with sound. Or a sound artist working between several mediums.  We’ve made some recordings and have performed twice together, once at Commend in NYC and once at the Paris Philharmonie.  We’ll continue working together, with voice, acoustic instruments and electronics—it’s a project I’m really excited about.  I also made a contribution to a Dopplereffekt single from their last full length album ‘Neurotelepathy’. And the next release that I’m a part of is with pianist Michael Harrison and John Also Bennett, coming out on September 3rd on Canadian label, Séance Centre. 

I saw you live at BRDCST in Brussels, extraordinary performance that was;  What struck me, apart from your visual performance, you are surrounded with multi-instrumentalists, top musicians and a singer who radiates pure emotion through her penetrating operatic voice. Where did you find them, how did this cooperation come about? the magic seems to work between you all so well…? 
I was very lucky to be with such a lovely group on stage.  JAB was on there - he played bass flute / juno / modular synths / piano.   Ben Bertrand was on stage, playing bass clarinet.  Ezra Fieremans playing piano is a good friend. There was also Gent-based cellist Vincent Werbrouck. Androula Kafa is the singer. Androula and I had only meet a few weeks before the concert!  It had been decided that the lineup was going to be a five-piece.  But with musicians precarious, busy schedules there’s always a question of who is available.     The concert was approaching and Androula literally popped up.  A friend helped connect us while I was in Cyprus for an extended stay after a performance.  And it click between us. I agree about her voice. It’s got something that you can’t quite describe with words.   

As the review of the performance stated: “The performance makes me dream away along an alien and beautiful road, which has a calming influence on our minds. Despite the rather intimate setting, with ambient elements, the instrumentation as well as the vocals sound powerful enough to blow us away as well.” I find that very remarkable. was that a conscious choice to work this way?
That’s really positive feedback, so glad you felt it this way.  I really believe in the suggestive power of sound and sound’s ability to work on the imagination of those who listen to it.  I truly believe in that power. Without visuals, you can dream away, the power is so strong.    It’s not a conscious choice.  It’s not like we follow a formula and then get that power. It’s more natural. Multi Natural haha.   It’s something in a performances that people have been doing for ages.  In the ancient world, all over the world, people used sound as a form of contact.  For practical purposes and mystical ones: traveling families, trade, a culture’s means of communication. It’s fascinating.  It’s something I really want in the performances.

How did you experience the concert in Brussels yourself, and how where the reactions?
It was very exciting, and also a strange and beautiful situation.  Since COVID, it was the first festival and the first ensemble performance.   There was a long period prior where we did not know when we could do this again.  It was nice that BRDCST could be the meet up.   We got some good reviews from friends and things about the performance. FUJI|||||||||||TA just before us was amazing.   

I also have some COVID questions. After that COVID time (it’s not over yet, but it  gets better) it must be a blast to be back on stage… how did it feel to go back on stage after long time?
It felt good to be with a group on stage, to work through soundcheck again, enter the venue again, to rehearse together.   The rehearsal was kind of the highlight for me - we did this at Les Ateliers Claus.

Next to all plans we talk about, you said there going to be No. 5, when?
Not sure yet, it’s still in production, but we working on it! 

You have come a very long way, and clearly left your musical and cinematic mark. After all these years, are there still ambitions or goals you want to achieve? And which ones?
Yes, I feel that with the music I’m still finding new paths, again and again. Still finding a way in the world around me, getting inspired by everything around.  My ambition is to keep doing this, renew myself time and time again.   I’m always researching new possibilities, in this lifetime, and any otherlife times. (haha)

Pics homepag @Megan Bruinen

Can you put some links to your website and projects, where people can find you? Thanks for this nice interview

https://christinavantzou.bandcamp.com/album/no-4
https://edicoescn.bandcamp.com/album/multi-natural
https://christinavantzou.bandcamp.com/album/r-gime-des-fleurs
https://vimeo.com/manage/videos/252852620 

Lokerse Feesten 2022 - DAG 10 - MEAU , Saint Motel, The Snuts, Louis Tomlinson - Tienerklanken op de Grote Kaai
Lokerse Feesten 2022
Grote Kaai
Lokeren
2022-08-14
Erik Vandamme

Wie ooit jong is geweest in de jaren ’60, herinnert zich wellicht nog de massa hysterie toen The Beatles ergens kwamen optreden. Die soort toestanden kreeg De Grote Kaai in een wat meer sober kader, te verwerken bij het optreden van het fenomeen Louis Tomlinson , ooit deel uitmakend van de groep One Direction. Hij werd iets meer dan een uur laaiend enthousiast onthaald, maar ook MEAU, Saint Motel en The Snuts (voor ons een ware ontdekking) konden op heel wat bijval rekenen.
In de Club StuBru zagen we dan weer een rits hip hop artiesten.
Kortom, dit was een avondje tienerklanken op de Grote Kaai om deze 47^ste editie van de Lokerse Feesten feestelijk af te sluiten.

MEAU (****1/2) is door de release van de prachtige EP 'Kalmte' en de doorbraak hit “Dat heb jij gedaan” heel wat harten aan het veroveren. In een al lang uitverkochte AB Club deed ze eerder dit jaar haar eerste echte optreden in ons landje, en overtuigde met brio. Ook de Grote Kaai mocht eraan geloven. Ze heeft een heldere, veerkrachtige stem en ze is en gaat zelfverzekerd te werk. Ze slaagt in een overtuigende, emotievolle set waar de jongeren zich in haar teksten weten te vinden.
Op het nog onuitgebrachte nummer “Onbereikbaar” zorgde ze voor kippenvelmomenten. MEAU pakt dan ook een volle Grote Kaai moeiteloos in, met als climax de hit “Dat heb jij gedaan”, dat door iedereen werd meegezongen.

Er stond in de Club StuBru amper een handvol gegadigden toen Lil Skid (***1/2) zijn set bracht. Met alle doorsnee hip hop clichés, zette hij een fijne set neer, enthousiasmerend.

In 2014 weet de Amerikaanse band Saint Motel (****) te scoren met het nummer “My Type”, zomerse dansbare indiepop kenmerkend voor de vier Amerikanen. Ondertussen zaten ze niet stil en in april kwam de band hun gloednieuwe plaat ‘The Original Motion Picture Soundtrack’ voorstellen in de Botanique, een leuk good feeling concert .
Op de Lokerse Feesten was er nogal wat beweging op het podium. Qua sound was er een knappe sax, die aanstekelijk op de dansspieren inwerkte. De frontman zoekt het publiek op en ontpopt zich tot een ware entertainer, tot hilariteit van de jonge fans, die de band met veel liefde omarmt. Een groovy zomerse vibe waaide dus over de Grote Kaai.

Ondertussen begaven we ons weer naar de Club StuBru voor de volgende hiphopact. K1D (****) is al een tijdje een gevestigde waarde in de Belgische scene en mikt nu nóg verder met ondertussen al een 4de EP  in de pijplijn. Samen met zijn kompaan port hij de fans aan en slaagt in een wervelend feestje.

De Schotse band The Snuts (****1/2) was al aan zijn set bezig toen we opnieuw het plein betraden. De band heeft al een sterke reputatie uitgebouwd, maar moet het hier nog wat bewijzen. De vier vrienden sinds de middelbare school (Jack Cochrane, Joe McGillvray, Callum Wilson en Jordan Mackay) staan als een sterk geoliede machine te spelen. Tonnen spelplezier combineren ze met technische perfectie; de strakke set, het werkt aanstekelijk die jong en oud weet te raken. Een energiek optreden en een aangename ontdekking voor ons …

Terug naar de Club StuBru voor onze hiphopartiesten … SOR is één van de grootste muzikale beloftes van Nederland. SOR  weet naast rap en zang ook nog te componeren en te producen. Op het podium is het de moeite. Er is een samenzang tussen rappers op het podium en het voltallige publiek. Het klinkt aangenaam opzwepend. Een fijn feestje kon losbarsten! Klasse.

Eerder op de dag doken beelden op van jonge bakvisjes die al sinds de middag stonden aan te schuiven, om binnen te geraken. Louis Tomlinson (****1/2) heeft niet alleen harten veroverd door One Direction, ook als solo artiest is hij goed bezig.
Iets later dan voorzien begint hij eraan, een joelende menigte port hem aan. De man stond in april nog in de Lotto Arena, waar hij zijn debuut ‘Walls’ , dat twee jaar geleden op de markt kwam, voorstelde. Ook hier werd de show gedragen door enthousiaste fans. Louis is een entertainer en weet zijn publiek te bespelen op ingetogen en bezwerende wijze door o.m. z’n charisma en z’n vocals. De menigte gaat ervoor en danst! Z’n band speelt mooie solo’s en brengt de nodige adrenalinestoten aan. Op One Direction songs als “Little black Dress” en “Throught the Dark” ging iedereen uit z’n dak.
Louis Tomlinson tekent voor een ultiem pop rock feestje , met zelfs een heerlijke polonaise. Een knaller van formaat!

Setlist: We Made It//Drag Me Down (One Direction)//Don’t Let It Break Your Heart//Always You//7 (Catfish and the Bottlemen-cover)//Fearless//Only the Brave//Habit//Copy of a Copy of a Copy//Defenceless//Little Black Dress (One Direction)//Walls//Through the Dark (One Direction)//Kill My Mind

Neem gerust een kijkje naar de pics @Wim Heirbaut
https://www.musiczine.net/nl/photos/category/2889-lokerse-feesten-2022.html
Organisatie: Lokerse Feesten, Lokeren

Lokerse Feesten 2022 - DAG 9 - Kindernamiddag + De Kreuners - Clousseau - Overwinning van de Nederlandstalige muziek
Lokerse Feesten 2022
Grote Kaai
Lokeren
2022-08-13
Erik Vandamme

De Grote Kaai was ook nu volledig vol gelopen voor twee Vlaamse kleppers De Kreuners + Clouseau die tonen dat de Nederlandstalige muziek enorm populair is bij alle leeftijdsgenoten. Regi breidde, in het verlengde, er een feestje aan …

The Clement Peerens Explosition (ook CPeX genaamd) (****) mocht de avond openen, en deed dat met een vleugje absurditeit, kolderhumor en ‘heavy gitaar’ muziek. CPeX  is toe aan een afscheidstournee. Het trio haalt allerlei capriolen uit met elkaar en met het publiek. Ze doen het gekscherend of met de nodige kwinkslagen. Drummer Dave De Peuter, is als vrouw gekleed, pruik en van alles, Clement is gewoon zichzelf, en Sylvain Aertbeliën droeg ook een opvallende pruik. Genoeg attributen dus als parodie. Als muzikant moeten de drie niet onderdoen. Ze halen sterk uit. Met het eind van het jaar starten ze hun afscheidstournee. We koesteren hen alvast.

De Kreuners (****) bepalen mee de Nederlandstalige muziek in Vlaanderen. De band heeft van 1978 tot begin jaren ‘80 er voor gezorgd dat Nederlandstalige rock muziek een voorname component werd met verschillende klassiekers en onvergetelijke live concerten.
In 2012 hielden De Kreuners ermee op, maar sinds 2017 zijn ze aan een sterke comeback bezig. Corona hakte deels in op de band. We stelden vast dat Walter zijn stem niet meer is, wat het geweest is, ook al is ie duidelijk aan de beterhand. Ze staan er nog steeds als band en ondersteunen elkaar. Axl Peleman neemt naast de bas ook deels de vocals op zich.
Ook al zijn ze de jongste niet meer, ze zijn nog steeds een heel goed geoliede machine. Ze beleefden tonnen spelplezier, en brengen de songs met zoveel enthousiasme dat iedereen uiteindelijk overslag gaat, van “hun liefde aan Chris Lomme”, het uit volle borst mee gezongen “Lena”  of bij “Meisjes Meisje” (een song geschreven door Mauro Pawlowski) tot de reeks hits die elkaar in een snel tempo weten op te volgen.
De Kreuners blijven op hun iets oudere dag nog steeds die charismatische entertainers die het publiek voldoende overtuigen.

Over klasse entertainers gesproken. Ooit schreven we over een optreden van Clouseau (****) in het Antwerpse Sportpaleis ‘Als een band je in een overvol Sportpaleis het gevoel kan geven dat ze staan te spelen voor jou persoonlijk in je huiskamer, dan spreken we van uitzonderlijke wereldklasse’.
Na al die jaren, van 1984 tot nu, staan we nog steeds achter dit statement. Ook op de Lokerse Feesten ging iedereen overslag. “Jij, hij, of zij” legde meteen de lat hoog. Ondanks de paar dipjes zijn Koen Wouters en C° uitzonderlijke entertainers, die blijven doorduwen tot niemand meer stil staat. Kleppers als “Domino”, “Anne” en “Louise” zorgden voor een samenhorigheidsgevoel, waarbij de handen telkens de lucht ingingen. Ook de minder bekende songs mogen er best zijn, en werden door het publiek gesmaakt. “Vanbinnen” zorgde voor een krop in de keel en “Altijd heb ik je lief” blijft een meezinger. Met “En Dans” werd de set wondermooi afgesloten.
Na al die jaren blijft Clouseau de publiekslieveling bij uitstek, die zowel jong als iets ouder, compleet uit de bol doet gaan. Ze zitten nog steeds op de troon van de Vlaamse en Belgische muziek.

We besloten nog een stevig feest te breien aan de avond met Regi (Live) (****). Het viel ons dat, in tegenstelling bij DJ acts op andere avonden, dat het plein nog steeds overvol stond. Met een extra zanger en zangeres als support, zorgde Regi dan ook voor het ultieme dansfeestje.

Neem gerust een kijkje naar de pics @Wim Heirbaut
https://www.musiczine.net/nl/photos/category/2889-lokerse-feesten-2022.html
Organisatie: Lokerse Feesten, Lokeren

Kindernamiddag - K3 + #LikeMe laten jong en oud dansen over de Kaai
Op een uitverkocht plein mochten vandaag twee geliefde groepen het beste van zichzelf gaan geven. Als er één ding was dat niet klopte op deze namiddag,  dan is het de benaming 'kindernamiddag' want deze 2 groepen hebben al meerdere malen bewezen (ook vandaag) dat ze jong en oud samen kunnen brengen, en laten dansen over de Grote Kaai.

K3 - Bij K3 zet Julia vandaag haar allereerste stappen op het podium van de Lokerse Feesten onder leiding van anciens Hanne en Marthe openen zij de Kindernamiddag met het nummer “Waterval”, jong en oud, iedereen deed vol enthousiasme mee met het dansje en er werd luidkeels meegezongen. Enkele liedjes later leerde het 3tal het publiek de danspasjes van “Tjikke boom” aan en zetten op deze manier terug het hele plein om in één groot dansfestijn. Afsluiten deden K3 met het liedje “Mango mango” gevolgd door een enorm applaus. Het warme weer hield de kindjes alvast niet tegen om hun favoriete K3 outfits aan te doen.
Wat mij betreft een geslaagd optreden. Dit trio zou volgens mij zelfs een volledig uur de bezoekers kunnen entertainen want bij zowat ieder liedje waren kindjes en ook volwassenen aan het meezingen en dansen.

#LikeMe - Een jong verlegen Caro die haar eerste dag op een nieuwe school zou gaan aanvatten, zo begon de tv-serie #LikeMe. Al zeer snel word ze geconfronteerd met zowat alles waar een 15 jarig meisje mee kan maken krijgen.  van het ontmoeten van de eerste vrienden over  verliefd worden op het onbereikbare tot pesterijen  en jaloezie. Alsook ziekte en verlies, komen allemaal aan bod.
#LikeMe begonnen hun optreden met een medley van “porselein, meisjes, hoop doet leven,...” Lotte mocht dan weer op haar beurt knallen met haar cover van “Nee oh nee”, wat heel enthousiast werd meegebruld door het volwassen publiek. Toen Maksim en Lotte er een wedstrijdje om ter luidste roepen van maakten tussen de jongens en de meisjes werd het wel duidelijk dat het publiek 3/4 uit meisjes bestond. Pomelien liet dan weer zien hoe lenig ze is tijdens het liedje “Ochtendgymnastiek” deed ze een split waardoor ieders mond openviel van verbazing. Het mooiste moment van hun optreden? Dat was zeker en vast Fransisco met zijn breekbare versie van “Laat me”. Het hele plein werd stil en hier en daar werd een traantje weggepinkt. Hij sloot zijn song af met de wijze woorden "Hoe lang en hoe zwaar de rit ook lijkt en hoe gemeen mensen soms ook kunnen zijn… laat niets of niemand je ooit tegen houden om te zijn wie je bent!"  
Als laatste liedje brachten zij hun Titelsong “#LikeMe”
Besluit: Deze groep weet hoe ze een publiek aan het zingen krijgt  en met hun covers van Vlaamse klassiekers wisten ze dan ook de harten van jonge en oud te stelen. Niet elke cover klonk even bekend in de oren maar sfeer was er in ieder geval overmaats aanwezig.
De leden van #LikeMe: Pomelien Thijs (Caro) Maksim Stojanac (Vince) Lotte Declercq (Emma) Francisco Schuster ( Yemi) Sali Haidara (Maria)
‘De 2 eerste op de lijst bouwden ondertussen ook al een indrukwekkende solocarrière uit.
(met dank aan Amber Vandamme)

Organisatie: Lokerse Feesten, Lokeren

Lokerse Feesten 2022 - DAG 8 - Kraftwerk - 3D - Adembenemend visueel totaalspektakel
Lokerse Feesten 2022
Grote Kaai
Lokeren
2022-08-12
Erik Vandamme

Kraftwerk - Pioniers, grondleggers van de ‘Elektronische muziek' worden ze genoemd. In elk geval heeft Kraftwerk sinds de jaren '70 zijn stempel gedrukt op het genre. ‘Deze Beatles van de elektronica’ waren een inspiratiebron voor zovele artiesten die elektronische muziek programmeerden. De Grote Kaai stond dan ook overvol voor deze 3D show, we kregen bij het binnenkomen zo een brilletje.

Als opener van de avond ging Sylvie Kreusch (*****) op overtuigende wijze te werk. Zij weet ons te charmeren met haar melodieuze, sprankelende, bezwerende , sprookjesachtige sound , haar indringende stem en zwoele danspassen . Sylvie ziet er altijd speciaal uit en was nu gekleed in een knalrood pak. Vocaal is ze heel sterk. Ze is omringd door een goed op elkaar ingespeelde band. Op het einde van de set wandelde ze met een knalrode handtas doorheen het middenvak, en gooit groene rozenblaadjes in ’t rond, als een goede fee. Een adembenemende set.

Hun debuutplaat 'Topical Dancer' kreeg lovende recensies, en het duo kreeg ook fans in heel Europa op de knieën, ook vanavond moest het publiek op de LF eraan geloven. Charlotte Adigéry & Bolis Pupul (****) mengt elektronica met gitaarriedels en voegt er een portie R&B, soul aan toe. Een groovy sound, die inwerkt op de dansspieren is het resultaat. De aanstekelijke, opzwepende, toegankelijke muziek overtuigt. Er ontstaat als het ware een rave-party Ze zijn beiden niet vies van wat experiment. Een meerwaarde. Er is ook plaats voor wat humor, zoals op “Haha”; de schaterlachende dame weet door de aanstekelijke beats het publiek aan het dansen te krijgen. Een leuke performance van het dynamische duo, Charlotte Adigéry & Bolis Pupul.

Tijd om onze 3D bril op te zetten, en ons compleet te laten bedwelmen en te hypnotiseren door de adembenemend beelden die we te zien zouden krijgen bij het visuele totaalspektakel  van Kraftwerk (*****).
Vier figuren , personen die onbeweeglijk achter een laptop staan, maar meteen waren we onder de indruk van de opzwepende beats van “Number” , waarbij de nummers in 3D letterlijk in je gezichtsveld terecht kwamen. “Computer World” volgde. Ze laten de visuals voor zich spreken en laten veel aan de verbeelding over zonder enige interactie met het publiek.
We kregen in het begin van de set zelfs enkele experimentele songs maar vanaf de kleppers “The Model”, “Radioactivity” en “Tour de France” ging het viertal naar een climax.  
Kraftwerk gaat monotoon, repetitief, opbouwend, strak te werk . Je wordt meegesleept in die elektronische wereld, ondersteund door de visuele effecten. Anderhalf uur lang, een kleurrijk geheel en totaalspektakel.
“The Robots”, “Boin Boom Tschak” brachten ons in een virtuele wereld, waar de tijd is stil blijven staan. Op “Music Non Stop” verlieten de bandleden één voor één het podium, elk maakte een diepe buiging naar het publiek. De muziek bleef nog even  dreunend doorgaan, en toen was het gedaan. Zelf waren we diep onder de indruk van wat deze vier hadden gecreëerd door de jaren heen…
Setlist: Numbers//Computer World//It's More Fun to Compute//Home Computer//Spacelab//Tango//The Man-Machine//Autobahn//Computer Love//The Model//Radioactivity//Tour de France 1983//Tour de France 2003//Trans-Europe Express//Metal On Metal//Abzug//The Robots//Robotronik//Boing Boom Tschak//Music Non Stop

… Bolis Pupul  (****) doopte de Club StuBru  om in een clubsfeertje, waardoor een rave-party. Bolis amuseerde zich op z’n toetsenbord, en voegde er op het scherm hypnotiserende visuele effecten aan toe. De strakke luide beats zorgden voor een wervelend dansfeestje. Mooi.

Neem gerust een kijkje naar de pics @Wim Heirbaut
https://www.musiczine.net/nl/photos/category/2889-lokerse-feesten-2022.html

Organisatie: Lokerse Feesten, Lokeren

Katteman is het pseudoniem rondom de electronica freak Bert de Rijcke; dit is één van zijn ontelbare projecten en pseudoniemen. De man verlegt grenzen, experimenteert met ambient en houdt van jazz improvisatie.
‘The Forgotten Tapes' is er ook die verrast in die verschillende muzikale creaties. Het circa dertig minuten lange “The less the know the better” leidt dit meteen in, de elektronische soundscapes , intiem , meeslepend , bevreemdend gaan alle kanten uit. Het klinkt filmisch, fantasieprikkelend. “Butter beans”, iets verderop biedt meer van dit.
In een verstilde ambient sfeer klinkt '”The Golden tape”; gaandeweg trekt Katteman de registers open en klinkt het crescendo feller. Je wordt op die manier meegetrokken in zijn muzikaal verhaal.  Dit nummer “The Golden Tape” gaat naar de populaire elektronische muziek ergens van de jaren '90, maar niet te kitscherig of gedateerd.

De muzikale kameleon levert een fraai veelzijdig werkstuk af. intiem, donker, zweverig en opzwepend van aard.

https://vintageundergroundlabel.bandcamp.com/album/the-forgotten-tapes

Tracklist: The Less They Know the Better 29:23 The Golden Tape 25:54 Butter Beans 18:39

Elektronische muziek/ambient/jazz
Katteman
The Forgotten Tapes

 

YOKAI is een collectief muzikanten die in verschilllende projecten bezig zijn. Toch vinden ze de tijd voor YOKAI, die in 2019 al een titelloos debuut uithadden. ‘Sentinelle’ volgde in 2021. Eerder dit jaar kwam de derde worp, 'Groupe de Grâce', een kruising van jazz en psychedelica, waarin deftig geïmproviseerd wordt.
"Hun muziek reist door delicate composities, hypnotiserende grooves en grove improvisaties, waarbij de luisteraar wordt blootgesteld aan een nieuwe mix van jazz, etnische muziek en psychedelica" lezen we in de bio.
We kunnen dit beamen door de platen heen. Ook de hoes , een foto met natuurpracht, liet een tipje van de sluier los. « Mascotte », « Roubaix » zijn meteen oorstrelend, een trip in de schoonheid van de natuur, het zijn bedwelmende, hypnotiserende soms licht dreigende klanken.
« Laika »  heeft een jankend gitaartje, en de blazers zorgen voor een groovy tune – zoals op » Ledeberg ». Percussie en drums vormen de boventoon. Na de weemoedige parel « Laika », volgt een vrolijker »Amazonas ».
YOKAI biedt een veelzijdige deels sprookjesachtige sound in het genre, luister maar eens « Cheval de rëve » en « Sentinelle » en het afsluitende, de genadebeker, « Coup de Grâce ».
Een diversiteit is te vinden van trommelgeroffel, sierlijke geluiden uit het bos, bevreemdende klanken tot mars muziek. Een ritmische totaalbeleving.

Tracklist: Mascotte 06:33 Roubaix 04:10 Het Bos 08:35 Laïka 02:59  Amazonas 02:51  Ledeberg 06:03 Cheval de rêve 02:57 Sentinelle (Album version) 04:17 Coup de grâce 03:04

Grid Ravage  is Gino Coomans op cello, Louis Evrard op drums en Yves De Mey op elektronica. Drie muzikanten die verdomd goed weten waar ze mee bezig zijn. Toen we de band twee jaar geleden zagen op de 'The Sound of the Belgian Underground' schreven we: ''Een groovy klinkende cello aangevuld met strakke drums, aangesterkt door elektronische klanken. Je bent vol bewondering voor zoveel virtuositeit. Een intens genot. Grid Ravage zorgt voor een veelkleurig klankentapijt dat emoties bindt met dansbare beats. Prachtig!"

Twee jaar later stelt de band zijn debuut plaat voor, in een overvolle Club op het festival BRDCST in de AB . "Ze klinken groovy, aanstekelijk en brengen oorverdovende soundscapes aan. Op verpletterende wijze gaat het trio als wilde buffels tekeer. Het denderde en donderde", schreven we erover…

Naar aanleiding van dit optreden, en de release van het debuut album hadden we een fijn gesprek met Yves De Mey dat je hier nog eens kan nalezen  

De muziek van Grid Ravage moet je ondergaan, in de messcherpe klanken wordt  de pijngrens benaderd, in de verstilde stukken ervaren we een ‘overleven’.
Een bedwelmend klankentapijt brengen ze , maar evenzeer zijn er de crecendo’s die oorverdovend kunnen worden.
Ze experimenteren ten volle en weten ons diep te raken.
De songtitels tonen aan dat je de plaat in zijn geheel moet beluisteren, het is een langgerekte, avontuurlijke trip, die je confronteert met je eigen ik en persoonlijkheid ; van waanzin, de dood, de diepste pijn van verlieservaringen , alsook de schoonheid van het leven, de geboorte,, de opkomende zon bij het ochtendgloren, het samen met familie of vrienden genieten van de kleine dingen van het leven.
Grid Ravage weet de realiteit, de levensloop van ups en downs te onderstrepen in een fantasieprikkelende, filmische sound. Prachtig.

Grid Ravage
Experimenteel/Elektronica
Dropa Disc


Tracklist
SIDE A: 1. GR 2.GRR 3.GRRR 4.GRRRR
SIDE B: 1. GRRRRR 2. GRRRRRR 3. GRRRRRRR 4. GRRRRRRRR

Marcia Bassett kan één van de ontdekkingen van het jaar worden … De veelzijdige componiste, producer en muzikante is van alle markten thuis. We zagen haar live aan het werk op KRAAK festival, en schreven daarover: '' Haar optreden op KRAAK wordt begeleid door multidimensionale projecties van videokunstenaar Ursula Scherrer. Het zorgt voor een unieke driedimensionale totaalbeleving. Beide performers zitten op de grond en voelen elkaar perfect aan. Een emotievolle, hypnotiserende  soun,. We werden meegezogen door klank en beeld, een onaards klankentapijt van  een mysterieuze wereld. Onwerkelijk, imaginair en toch indrukwekkend.''

'Mignight Xpander' is een erg persoonlijke plaat geworden.
‘Verleden en heden, geassimileerd door de menselijke geest, roepen het onzichtbare op. Een herinnering aan het staan aan de rand van Brunnsviken terwijl bladeren in de kleur van goud door mijn focusframe vallen. Een seizoen in overgang tegen een donker wordende hemel, de opkomst en ondergang van herhalingen strekken zich uit door en tussen de tijd.’ zegt ze er zelf over.
Ze drukt haar emoties uit in de muziek. Het maakt de plaat bijzonder. Het wondermooie “Brunnsviken” raakt je, dat je er helemaal zen van wordt. Rustgevend dus.
Minimalistische drones worden verweven met bruisende klanken,  “Greenness Once More'” is een mooi voorbeeld.
Emoties van angst en geladenheid … elk geluidje , klank is uitgebalanceerd, wat een muzikale confrontatie, prikkeling van stiltes en crescendo tunes oplevert in het twaalf minuten lange sluitstuk “Nocturne after Tyra kleen”. Een filmisch geheel.
Pijnbeleven en gemoedsrust vinden elkaar, na elke donkere wolk het zonlicht terug zien , dat is wat we ervaren in haar unieke sound.

Tracklist: Glacial Scar 10:36 Brunnsviken 09:10 Greenness Once More 07:25 Nocturne After Tyra Kleen 12:47

Experimenteel/ambient/drones
Midnight Xpander
Marcia Bassett


 

Lokerse Feesten 2022 - DAG 7 - Blackwave, Bazart, The Subs - Een kleurrijk feestje
Lokerse Feesten 2022
Grote Kaai
Lokeren
2022-08-11
Erik Vandamme

Na even een aperitiefje op de gezellige Fonnefeesten, zakten we af naar de Grote Kaai voor het populaire Vlaamse fenomeen Bazart, die de zevende dag zou besluiten. Het werd al vrij duidelijk dat het gros van de aanwezigen speciaal voor hen was afgezakt. Persoonlijk waren we echter meer onder de indruk van Young Yello en Blackwave, die een mooi geheel van hippop/soul/jazz brengen. The Subs sloten meesterlijk de dansavond af.

Dé verrassing van de avond kwam al heel vroeg van Young Yello (*****)  die hippop, met jazz mengt door de blazerssectie. Vorig jaar bracht hij zijn EP ‘Marcel’ uit, autobiografisch, over zijn eigen leven aan de rand van de maatschappij met drank en drugsmisbruik. De emoties hieromtrent verpakt hij , samen met de band in een bezwerende, pakkende set. Zijn raps, vocals geven zeggingskracht.
De nummers zijn mooi uitgewerkt en werken in op de heupspieren. Een indrukwekkende mooie performance.

Blackwave (*****) zit in hetzelfde elan als Young Yello. maar heeft ietsje meer podium ervaring. Gaandeweg weten ze het publiek te overtuigen; de twee frontmannen zijn klasse entertainers die perfect weten in te spelen op hun publiek en betrekken ze nauw bij de set. Ze stralen tonnen spelplezier uit en zorgen voor een smiley gevoel. De handen gaan in de lucht en danspasjes sieren op hun aanstekelijke hippop en groovy jazz.

En toen was er het fenomeen Bazart (****), een band die de Nederlandstalige muziek naar een hoger niveau brengt. Een band van klasse muzikanten en een frontman - feitelijk twee - door zijn knappe verschijning, beminnelijke uitstraling, magische stem en z’n dosis charisma meisjesharten doet smelten, de grote sterkte van Bazart.
Bazart is er op het juiste moment en op de juiste plaats, het publiek ging compleet overslag. Bazart heeft intussen een pak hits uit, die door iedereen werden meegebruld. Er is confetti en de handen gaan , tot helemaal achteraan, in de lucht. Een wervelend dansfeest dus met een weemoed en melancholie onderhuids.

'We sluiten af met een feestje!' en wat voor één. The Subs (****1/2) zijn meer dan een DJ of dance act … er valt veel te beleven door de opzwepende beats en de rits veelkleurige geklede vocalisten, die het publiek opzoeken; één van de zangeressen weet op sensuele, zwoele wijze met haar danspasjes je mee te voeren naar een sprookjesachtige omgeving; ook komt er ergens een rubberbootje bovendrijven . Tal van elementen dus om de sound en de act breder te maken.
The Subs onderstreepten samen met de vorige artiesten een veelkleurig dansfeestje, hier intussen in volle maanschijn aan de horizon . Mooi!

Ook in de Club StuBru stage was het de moeite. Shaka Shams (***1/2) brengt een doorsnee hiphop set, die voldoende intrigeerde. Interessanter was de performance van Miss Angel (****) die met een grote portie 'female power,' energiek, lekker opzwepend, iedereen overtuigde. De vocals en de verschroeiende beats maakten het geheel mooi. Fijne set.

Neem gerust een kijkje naar de pics @Wim Heirbaut
https://www.musiczine.net/nl/photos/category/2889-lokerse-feesten-2022.html

Organisatie: Lokerse Feesten, Lokeren

Lokerse Feesten 2022 - DAG 6 - Seasick Steve, The Afghan Whigs, Snow Patrol - magisch hen aan het werk te zien!
Lokerse Feesten 2022
Grote Kaai
Lokeren
2022-08-10
Erik Vandamme

Snikheet! We zitten midden in een hittegolf. En sommige bands slagen erin de temperatuur tot een kookpunt te doen stijgen. Op de zesde avond Lokerse Feesten stond Snow Patrol garant voor magie. The Afghan Whigs deed de fans hun hart smelten, een mooie return, en Seasick Steve zorgde voor een gezapig blues rock sfeertje.
Ook de Belgen moesten niet onderdoen . Portland wist ons moeiteloos in te pakken , Admiral Freebee is back, en Mooneye speelde net als Portland een bloedmooie set
Kortom , een uiterst geslaagde avond

Portland was de eerste om de hittegolf te trotseren. Ze behoren tot het rijtje grote Belgische bands, van wereld niveau! Portland (*****) wist ons moeiteloos in te pakken. Ze geven hun ingenomen , aanstekelijk materiaal een energieke boost. De frontman zingt, springt en port het publiek voortdurend aan.  Ook de band was meer dan de moeite en is sterk op elkaar ingespeeld. Portland kreeg een kwartiertje extra , de band zorgde voor een muzikale wervelstorm en het publiek was laaiend enthousiast. We kijken uit naar de nieuwe plaat , die in het najaar verschijnt.

Ondertussen stond in de Club StuBru Mooneye (*****)  . Een volle zaal die de West-Vlaamse band aan het werk wou zien, een band in melancholie en weemoed en geeft live het materiaal , net als Portland , een energieboost. Poprock , subtiel uitgewerkt. Het debuut 'Big enough' overtuigt.  Ze klonken intiem , gedreven en soms werden de registers open getrokken en klonk de band uiterst extravert, zonder de weemoed uit het oog te verliezen. Mooneye ontroerde en kon rekenen op een sterke respons, ondanks het geroezemoes die er in de ingenomen momenten was.

Seasick Steve (***1/2) tekent voor broeierige spanning in zijn kenmerkende bluesrock.
De man haalt wellicht steeds hetzelfde trukendoosje boven, zoals een jong meisje uit het publiek mee nemen om op het podium voor haar een liedje te zingen. Hij is een klasse verteller en een begenadigde blues gitaar speler. Zijn trucjes werken nog steeds, maar hij blijft evenwel wat hangen in zijn typische stijl.

Admiral Freebee (*****) hand net als Mooneye een volle Club StuBru. Vorig jaar bracht Tom Van Laere nog een nieuwe plaat uit, die vanavond in de picture stond. Het waren de oudere kleppers die zorgden voor een climax. Het publiek ging overstag op een “Einstein Brain” , al vroeg in de set, en de ultieme klassieker “Oh Darkness”.
Admiral Freebee is een klasse entertainer , zanger/muzikant en onderstreept het live karakter.

‘How Do You Burn?’is de te verwachten nieuwe plaat  van The Afghan Whigs (****) in september. Al drie nummers werden losgelaten en eerlijkheidshalve, ze zijn verdomd goed. Afghan Whigs rond Greg Dulli speelde een broeierige, spannende aanstekelijke set, met een donkere tune en zijn intense, indringende, doorleefde vocals.  Een uiterst genietbare, magische sound en return in een sobere setting van deze legendarische 90s band. Broeierig heet klonk het op die wijze. De ultieme hit “Debonair” kwam er hier spijtig genoeg niet aan te pas , maar hun intense , strak soulrock overtuigde de doorwinterde liefhebber, maar zal geen nieuwe zieltjes hebben gewonnen .

Willy Organ (****) was de ietwat vreemde eend. Zijn absurde dansmuziek van Vlaamse teksten wrongen zich in een plaatsje in deze programmatie. Hij zorgde voor een aanstekelijk feestje in de Club StuBru. Willy Organ geeft aan het begrip Vlaamse muziek een heel andere wending. Zijn songs zou je kunnen toeschrijven aan elke charmezanger; de man ziet er eerder uit als een bonkige metalhead. De man laat ook een melancholisch kantje zien.
Een wervelend feest staat voorop. Willy Organ zoekt z’n publiek op en geeft zich steeds 100% . Mooi om te zien.

Snow Patrol (*****) bracht de ultieme apotheose. Meteen hadden ze het publiek met herkenbare nummers als "Take Back The City", "Chocolate" en "Crack The Shutters". Gepolijst materiaal. Magisch mooie beelden op het achterplan sierden de sound. Frontman Gary Lightbody betrekt het publiek nauw aan de set.
De registers werden meer en meer open getrokken, naar een hoogtepunt tot alle lichtjes van de GSM schenen op het plein. Songs werden uit volle borst meegebruld. Spelplezier en enthousiasme kenmerkten een magisch, schitterend concert. “Just say yes” was dan ook een volmondige 'YES', een prachtige afsluiter.

Neem gerust een kijkje naar de pics @Wim Heirbaut
https://www.musiczine.net/nl/photos/category/2889-lokerse-feesten-2022.html

Organisatie: Lokerse Feesten, Lokeren