Bright Lights Sessions 2021 - #10 - Magische momenten in de spotlight tussen sing-songwriters en muzikanten
Bright Lights Sessions 2021
2021-10-16
Handelsbeurs
Gent
Erik Vandamme

We citeren van 'Bright Lights Sessions' op de website van de Handelsbeurs: ''Wat als je een tros songwriters samen op een podium zet? Een avond vol spontane muzikale magie en kruisbestuiving? Bright Lights Sessions test het uit.  Elke editie zijn het andere muzikanten, maar steeds in hetzelfde concept. 's Middags komt iedereen samen met elk een paar eigen nummers onder de arm. Samen met de backing band groeien er dan broeierige smeltkroesversies van elk lied. 's Avonds volgt het concert."
Door corona-omstandigheid ging de negende editie door via livestream https://www.youtube.com/watch?v=vI8adRbxF9E  
De tiende editie kon nu doorgaan met een zittend publiek aan hoge tafeltjes, kaarsjes op de tafels en met een lekker drankje voor je neus voelde je je prompt thuis komen. De organisatie creëert een heel uitnodigende gezelligheid, die alleen maar gemoedelijker werd door de talenten op het podium. 
Voor deze editie tekenden een hele rits klasse singer-songwriters: Emy Kabore (EMY), BLUAI, Pauwel, Aafke Romeijn, Birsen Uçar (Hydrogen Sea), Thomas Oosterlynck (Amongster), Laura Cortese (Laura Cortese & the Dance Cards).  Ze werden ondersteund door al even getalenteerde muzikanten: Jasper Hautekiet (bas), Maarten Moesen (drums), Alban Sarens (sax, synths), Cleo Janse (keys), Bart Vervaeck (gitaar).

De honger om terug live te spelen voor publiek was enorm groot. De ontlading en het enthousiasme van het publiek zorgden er echter voor dat de draad vrij vlug kon worden  opgenomen.  Nu, elk van deze singer-songwriters beschikt over een unieke stem en uitstraling … van het soulvolle van EMY of het bevreemdend mooie van Birsen, het zachtmoedige, begeesterende van Thomas Oosterlynck, en Pauwel  tot het kristalheldere van zangeressen als Laura Cortese en Aafke Romeijn.
Elk van hen draagt zijn  steentje bij tot het geheel. Sommigen willen hiermee hun toekomstige release promoten, en worden daarin voldoende ondersteund door de rest. Anderen dragen hun steentje bij door de luisteraar mee te voeren naar de mooiste plekken in hun onderbewustzijn.  Instrumentatie en zang vinden elkaar . Alles gebeurt met een kwinkslag , er is de gedrevenheid en het spelplezier, al dan niet met een weemoedige ondertoon. Sommige songs zijn namelijk heel persoonlijk en je voelt het verdriet aan dat daaruit voortvloeit; en er is ook een  folky groovy sfeertje dat innemendheid en extravertie samenbrengt.
Er heerst spontaniteit en amicaliteit tussen de muzikanten en de sing-songwriters, die in de spotlights worden geplaatst. Hun muzikale leefwereld is schitterend. Het zijn magische momenten, die spijtig genoeg te kort zijn eenmaal ingebed.

Deze ‘Heldere licht sessies’ zijn een absolute aanrader. Het is belangrijk deze getalenteerde muzikanten en sing-songwriters de nodige kansen te bieden. Ze stonden hier als een hecht collectief. Ook verdient elk van hen apart een spotlight , dat magisch moment, op basis van deze schitterende presentatie.

Organisatie: Handelsbeurs, Gent

Aspen Label Night 2021 - Jazz 2021 in een notendop
Aspen Label Night 2021
2021-10-15
Handelsbeurs
Gent
Erik Vandamme

We citeren even de facebook pagina van het evenement: '' Geen band deze keer, maar een label. Aspen Edities zette zich als klein, onafhankelijk platenhuis op de kaart met prachtig vormgegeven releases. De muziek die ze uitbrengen beweegt tussen jazz en improvisatie, hedendaags klassiek, pop- of folkinvloeden en elektronica.  Deze labelnight combineert de albumrelease van het kwartet Veder met extra combinaties tussen muzikanten uit hun stal." De perfecte avond om niet alleen dit label, maar ook enkele bands en artiesten te ontdekken die ermee verbonden zijn, in een gezellige, intieme sfeer; De Handelsbeurs was goed gevuld met fijnproevers die jazz anno 2021 zo goed mogelijk willen ontdekken en doorgronden.
Op het programma: Linus + Økland / Van Heertum / Zach // Poor Isa // Niels Van Heertum solo . Muzikanten die elk op hun eigen wijze hun stempel hier drukken, maar ook rechtstreeks met elkaar verbonden zijn, wat zou blijken in een schitterende finale.

Niels Van Heertum (****) laat de veelzijdigheid horen van het instrument euphonium; in een sobere, intieme sfeer flirt hij lichtjes met de geluidsnormen maar gaat nergens over de schreef. Zijn muziek klinkt doorleefd en is emotioneel beladen, het klinkt zelfs lichtjes bevreemdend.
In de finale van zijn korte set trekt hij dus toch even de registers open, en bezorgt je een adrenalinestoot, waarvan je compleet  wordt weggeblazen. Niels Van Heertum laat zijn instrument leven . Iets wat ook bij de andere muzikanten op deze avond terugkeert.

Poor Isa (****) is ook zo’n voorbeeld. Dit is het duo Ruben Machtelinckx en Frederik Leroux die banjoklanken zodanig verfijnd doen klinken, dat je er muisstil van wordt . Je blijft geboeid, net door de intensiteit waarop beide heren improviseren, elkaar aanvullen en verrassende wendingen bieden in hun sound. Een uiterst genietbare  sound. Ze experimenteren graag in een onaards klankentapijt . Ze verleggen de grens in hun banjospel. Wat een talenten binnen die jazz scene.

De climax kwam na de pauze door gitarist Ruben Machtelinckx en rietblazer Thomas Jillings die samen het duo Linus vormen.  Deze avond gaan ze de samenwerking aan met Niels Van Heertum, Nils Økland en Ingar Zach, onder de naam Linus + Økland / Van Heertum / Zach (*****).  Zij improviseren en experimenteren met allerlei geluiden. Een bijzonder collectief. Het resulteerde eerder in knap platenwerk, - waaronder deze mooie parel https://aspenedities.com/catalogue/1 .
Live vertoefden we een klein uur lang in een heel andere wereld. In een zeer breed kader vullen de heren elkaar aan, en toveren ze klanken uit hun instrument tussen ingetogenheid, en een klankenspectrum, die een geluidsmuur doet afbrokkelen zonder te doen barsten.  We kregen zondermeer een indrukwekkende emotievolle performance!

Tijdens deze Aspen Label Night in Gent lieten deze klankentovenaars een tipje van de sluier horen van hoe jazz mag, kan klinken  anno 2021.
Benieuwd? Deze tour gaat nog door tot 16 januari in zaal, en met een hele rits artiesten aan dit mooie label verbonden.
Voor een overzicht verwijzen we jullie graag door naar de website van JazzLab: https://www.jazzlab.be/seizoen-2021-2022/aspen-label-night/

Linus + Økland / Van Heertum / Zach // Poor Isa // Niels Van Heertum solo

Organisatie: Aspen Edities + Jazzlab tour + Handelsbeurs, Gent

Someone is het project van de Nederlands/Britse muzikant, producer en beeldend kunstenares Tessa Rose Jackson. Eerder bracht ze 'Orbit II' uit, een plaat die de twee vorige EP's omvatte met vier nieuwe tracks. De lockdown zorgde ervoor dat Tessa eigenlijk 'non-stop nieuwe muziek ging schrijven'. Op die manier kwam 'Shapeshifter' tot stand.
We hadden een fijn gesprek met Tessa over die schijf, surplus hoe ze ermee is omgegaan in deze coronatijden, en de verdere toekomstplannen. Het interview kun je hier nog eens nalezen. 

Hoog tijd om ook de plaat zelf eens onder de loep te nemen.
'Orbit II' liet een psychedelisch kantje zien van Tessa Rose Jackson, dan heeft deze plaat ‘Shapeshifter’ een dromerige aanpak. Knap hoe ze voldoende poëtische soundscapes toevoegt, een uiterst genietbare verhaallijn.
“Save Me” klinkt intimistisch, ingetogen, krachtig. En die muzikale trend zet zich door op “Strange World”, “Healt” en “I'm not leaving”.
Het extra mooie is de filmische wijze waarop de songs worden gebracht, ook de cover “Blowin in the wind” gaat die richting uit.
Fantasierijk, sprookjesachtig materiaal eigenlijk, gedragen door haar breekbare stem . Een uitstralende kracht, als van oudere helden Joni Mitchell.
Het prachtige “Paris by midnight”, “Take it as it come” en verderop “One By One” en “Shapeshifter” ontroeren door de weemoed en melancholie . Een mooie instrumentale aankleding van het jonge meisje van 28, die een heuse prestatie levert.

‘Shapeshifter’ is een plaatje van gemoedsrust , melancholie en positiviteit , de muzikale driehoek van Tessa Rose Jackson.

Tracklist: Save Me 04:02 - Strange World 04:28 - Healt 04:30 - Blowin' in the wind (Bob Dylan cover) 03:07 - I'm not leaving 03:57 - Take it as it come 04:00 - Empathy 03:23 - Paris at midnight 03:33 - Nothing really matters 03:47 - One By One 02:48 - Shapeshifter 04:08

Sing-Songwriting
Shapeshifter
Someone 

Philippe Lemm (drums), Angelo Di Loreto (piano) en Jeff Koch (bas) ofwel Philippe Lemm trio) wonnen in 2015 de B-Jazz International Contest; voor Philippe was dit een mijlpaal, om zichzelf te lanceren als jazz band, zoals we hoorden in de streaming. In 2016 verscheen het debuut 'New Amsterdam'.
De band heeft ondertussen heel wat ervaring opgedaan en stond op het punt door te breken naar een ruim publiek. Eind maart bracht het trio Philippe Lemm Trio de nieuwe plaat uit, 'First Steps'. In oktober 2020 echter overleed Angelo Di Loreto op amper 30 jarige leeftijd. Philippe Lemm Trio wilde echter niet bij de pakken blijven zitten, en deed verder als ode aan hun overleden kameraad.
Ondertussen hadden we een fijn gesprek met Philippe, het interview kun je hier nog eens nalezen. 

‘First steps’ is een kleurrijk klankentapijt. Het trio improviseert maar al te graag, kleurt buiten de grenzen van het genre en creërt een uniek sfeertje . Wat een intensiteit en gevoeligheid van het trio.
We zagen Philippe Lemm Trio via de live stream; “Philippe Lemm Trio brengt ons een breed variërend, kleurrijk palet aan muziekstijlen. Geworteld in de jazz, gaat de band aan de slag met allerhande invloeden als klassiek en progressieve rock. Het zorgt voor een innovatief , fris en innemend, ritmisch, groovy geluid, dat ruimte laat voor improvisatie. In die aanpak klinkt Philippe Lemm Trio uniek binnen de jazz. Meer dan een ontdekking waard!"
Hun sound is voortdurend in beweging. Dit is een plaat als concept , de songs in een fijn mooi geheel, als het ware een spannend boek , met een begin , allerhande wendingen en een sterk slot.
Droom weg in weemoed en laat je lekker meevoeren in hun fantasieprikkelende , sprookjesachtige sound.
In de jazz is Philippe Lemm Trio een uitzonderlijke parel, Een sterk overtuigend album.

Tracklist: The Kiln 06:59 Mica 05:36 River 06:00 Malambo 07:20 August 01:16 Elysian Voices 07:57 Kalief 05:21 Don't Give Up 06:27 Trenke Todorke 05:50 Caffeinated Souls 06:53

Vooraf - De uit Berlijn afkomstige alt-indie groep Mighty Oaks kwam terug met een gloednieuwe track “Mexico”, afkomstig van het komend gelijknamig album. Puttend uit een myriade van invloeden van indie, pop, folk en soul, levert het ongelijksoortige trio, afkomstig uit respectievelijk Amerika, Engeland en Italië, een escapistische, positieve boodschap op die nieuwe single, de perfecte adempauze in deze vluchtige maatschappij …
Naar aanleiding van deze release, hadden we een leuk gesprek met Claudio Donzelli; natuurlijk hadden we het ook over het leven in corona tijden  en de toekomstplannen. Het interview kun je hier nog eens nalezen .

Iets later verscheen het album …In herfst-wintertijd straalt de plaat vooral dat zonnige, onbezorgde uit dat je terugvindt aan een strand ver verwijderd van de harde realiteit, zonder echt al te kitsch of zeemzoeterig te klinken.
“Land of Broken Dreams” en “Mexico” zijn als openers fijne pijlers.  . Op “Devil and the Deep Blue Sea” klinkt het meer weemoedig. Het toont de subtilteit en veelzijdigheid aan van de band. Knap.
Het variërende aanbod (ingetogen – groovy) klinkt overtuigend. . “My Demons” en “Heavy” gaan in de richting van Crosby, Stills, Nash & Young,  Een vergelijking die meermaals opborrelt, door een melanchool folky sfeertje. Luister maar naar “Gold to me” en afsluiter “Deadman's Island”.
En toch … ondanks de variatie is er die eenduidige , gezapige toer die het album, 'Mexico'; dreigt op te gaan . Het enige minpunt …

Tracklist: Land of Broken Dreams 04:55 Mexico 03:12 Devil and The Deep Blue Sea 03:06 My Demons 03:26 Ghost 03:26 What You Fighting For 02:28 Bad Blood 03:44 By Your Side 03:55 Forever 03:07 Heavy 02:42 Gold to Me 02:59 Deadman's Island 02:39

Alt/Indie
Mexico
Mighty Oaks

We citeren even van de vi.be pagina van de band: '' In 1995 hielden ze er mee op, maar in 2017 kwamen de bandleden van Die Sinner Die (met in hun rangen vooral oud-leden van de Belgische thrashmetalband Dead Serious) terug bij elkaar. De bandleden, inmiddels meer dan 20 jaar ouder, maar met nog meer goesting dan vroeger, gingen nieuwe nummers schrijven. Onder invloed van diverse muziekstijlen die elk van de muzikanten had meegebracht, ontstond een soort grunge infused doom-metal.''
Cult of Scarecrow bracht in 2018 een gesmaakte EP uit en staat er nu terug met een nieuwe plaat 'Tales of the Sacrosanct Man'.
We hadden een fijn gesprek met gitaristen Jan Van Poorten en Ivan DeStrooper. Dat interview kun je hier nog eens nalezen.  

Hoog tijd om ook de plaat zelf eens onder de loep te nemen.
Best is de cd in z’n geheel te beluisteren … Waarom? Elke song op zich is een parel in het metalgenre door het veelzijdig karakter. De plaat gaat zelf vele kanten uit , een enorme variatie dus; je ontdekt steeds iets nieuws, van doom over een klein beetje thrash  naar wat grunge (Soundgarden ) en soms wat desertrock/stoner.
Het is een muzikaal avontuur in het brede genre, dat ze ons voorstellen. Een band die de grenzen van het genre verlegt en dus uit de comfortzone treedt.
'Tales of the Sacrosanct Man' is een erg consistente plaat , vol boeiende en schitterende songs. Je kan headbangen , groovy shaken of wegdromen in een doomy sfeertje. Wat een spankracht in het materiaal.
Dit is een erg interessant Plaatje , dat veel te kort duurt!

Tracklist: 1. Sacrosanct Men 2. Lazarus 3. Robotized 4. Pitch Black 5. Doorkicker03 6. This Blood's for You 7. Sameness 8. Own Worst Enemy

Grunge/doom
Tales of the Sacrosanct Man
Cult of Scarecrow

In 2021 is Monkey Juice gewoon WALFANG. De harde, energieke, loeiende aanpak en de jeugdige spontaniteit is overeind gebleven, maar de band is volwassener geworden.

WALFANG stelde op 10 september zijn debuut ' 'LØV' voor in De Casino, Sint-Niklaas. Op sleeptouw namen ze enkele vrienden mee, Whorses  en Pychonaut. Trouwens, Psychonaut kwam met een nieuwe EP 'Emerald Split' eveneens De Casino in vuur en vlam zetten.
Wij waren er ook bij, ons verslag kun je hier nog eens nalezen.  

Hoog tijd om ook de plaat zelf eens onder de loep te nemen.
De band  dook vorig jaar de Much Luv studio in met producer Tim De Gieter (Brutus, Onmens, Barst,..) en dat is ook te merken, want hier valt kwalitatief geen speld tussen te krijgen. Ook muzikaal is er veel veranderd, hoewel het energieke  en speelse van Monkey Juice op plaat overeind is gebleven; het gaat meer de donkere, emotionele en vaak melodieuze kant uit.
De afwisseling tussen grauwheid, speelsheid en ingetogenheid - maar daarom niet minder dreigend - vormt de rode draad. “Fragile”( een titel die de lading dekt), “I'm Fine, I'Am”, “Maintenant, Toujours La Vérité" zijn meteen sterke openers. De hele plaat ademt die veelzijdigheid binnen een donker kader. Ook al schijnt er wel ergens een lichtje aan het einde van de tunnel, eens je op die emotionele rollercoaster bent aanbeland.
Elke song overtuigt en durft anders te klinken. De muzikanten zijn aan elkaar gewaagd. Elke schakel is even belangrijk, de heren vinden elkaar blindelings en vullen elkander bovendien voortdurend aan.
Het zorgt voor een totaalplaatje dat ons enorm doet uitzien naar meer, want met dit debuut zetten ze meer dan hun stempel op het muzieklandschap waardoor ze zullen uitgroeien tot een blijvertje binnen de scene. 
WALFANG sluit op grootse epische wijze af “Create, Decimate” . WALFANG bekleedt de hoogste regionen van postmetal/-rock/sludge. Dit is een knaller van een debuut!

Tracklist: Fragile 05:21 I'm Fine, I'Am! 03:32 Maintenant, Toujours la Vérité 04:00 Never enough (!) 03:07 Get Away 05:25 Cynical 04:30 Substantial 04:18 Create, Decimate 05:55

Sludge/post metal/post rock
LØV
WALFANG

Portland - Een kleurrijke sound vol uiteenlopende emoties

Voor veel bands leek deze COVID periode een tijd van bezinning, andere zagen hun opmars gestopt worden, waardoor ze de draad opnieuw moesten oppikken … Portland behoort een beetje tot die tweede categorie, in 2019 leken ze compleet gelanceerd, wat trouwens zeer verdiend was. In die kleine twee jaar zat Portland niet stil én de ontlading was vanavond des te groter …

De uit Leuven afkomstige band Berry Quincy (****) brengt  een interessante versmelting van roots, rock, pop , soul en blues. De zevenkoppige band bracht in 2019 al zijn derde plaat uit 'The Herdman' , een schijf die overal zeer goed werd ontvangen. De band legt in AB de lat heel hoog.  Niet alleen klinkt de muziek van Berry Quincy  gevarieerd en aanstekelijk, het is een getalenteerd combo die spelplezier beleeft. Bovendien beschikt Berry Quincy over een charismatische frontman, met zijn warme en soulvolle stem .
Superlatieven genoeg dus om de AB in vuur en vlam te zetten, wat ook gebeurde. In hun set van hoekige en energieke soundscapes, weet Berry Quincy door deze aanpak, het publiek voor zich te winnen. Een perfecte opwarmer.

Portland (*****)  is een band die de dunne lijn tussen intimiteit en energie perfect bewandelt. Ze brengen een gevarieerde, kleurrijke set. Momenten waarbij het publiek integer de sound ondergaat of uitbundig met de handen in de lucht mee zingt en uit de bol gaat. Jente is dan ook een klasse entertainer, en de magie tussen hem en Sarah is onevenaarbaar.
Ondanks het feit dat het bij Portland vooral draait rond dit duo, laten ze zich evenzeer omringen door fijne muzikanten die hen perfect aanvoelen.
Al meteen kwam dit tot uiting, en Jente zet hen naar het eind van het concert toe in de kijker. Het siert Portland hoe het duo omgaat met z’n muzikanten. Het publiek apprecieert enorm dit gebaar!
De band klinkt emotievol op het podium en is zijn fans dankbaar na het lange wachten. Er zijn de ingetogen momenten en de energiebommetjes, o.m. toen Sarah helemaal alleen  op het podium met de schijnwerpers op haar gericht, op piano en met haar kristalheldere stem , iedereen kippenvel bezorgt. Of wanneer de vocals van Jente en Sarah samen , op een al even intiem moment elkaar perfect aanvullen. Songs als “deadlines”, “pouring rain”, “aftermath” of “pearls” doen je smelten.
Op een bepaald moment wordt gevraagd om de lichtjes van de gsm's te doen branden, wat het geheel schitterend maakt. Het publiek ging op dat verzoek gretig in. Jente, die eerder een spraakwaterval is, geraakte haast niet uit zijn woorden op dit prachtige voorval. Hij kon zijn tranen en emoties niet meer verstoppen.
In de bisrondes worden de beide kanten van Portland, het ingetogen, intieme en het groovy, extraverte nogmaals onderstreept. Het warme , lange applaus op het einde van de set was dan ook meer dan gemeend.

Portland speelde een overtuigende set door een kleurrijke sound vol uiteenlopende emoties. Prachtig.

Ancienne Belgique (AB Ballroom)
Brussel

Organisatie: Live Nation ism Ancienne Belgique, Brussel

Squid - Postpunk in al z’n aspecten

We citeren even uit de bio van de facebook pagina ''Naast bands als Black Country, New Road en Black midi staat het vijftal aan de voorhoede van een nieuwe generatie bands die de Britse rock toekomst geeft met gedeconstrueerde post-punk en een opwindend intellectueel kantje.''
Squid wordt een beetje naar voren geschoven als de nieuwste hype om te koesteren. Ze brachten dit jaar hun debuut 'Bright Green Field' op de markt, een schijf die overal heel goed werd ontvangen. Geen wonder dat de Orangerie compleet was uitverkocht.
Review Bright Green Field (musiczine.net)

Kan Squid (****) de verwachtingen inlossen? De band heeft het op basis van hun prachtig debuut zeker in zich om groots te worden. In het begin  leek alles wat gezapig te klinken, ondanks de experimentele uppercuts, waardoor het wat afwachten was.
Gaandeweg kreeg de band meer grip, en ontstond een fijne moshpit. Links en rechts zagen we zelfs enkele crowdsurfers. Aan bindteksten doet de band niet echt mee, de muziek sprak voor zich.
Squid doet iets met het genre van de post punk dus. De talentvolle muzikanten vullen elkaar aan en halen het onderste uit de kan van hun instrumenten. Registers worden opengetrokken. Een kleurrijk geheel door de variatie  en de geordende chaos, die raakte, om tot slot te stuiten op een wervelende finale.

We zijn wat huiverachtig als we horen ‘de nieuwste hype’. Squid raasde echter door de zaal met hun allesvernietigende sound. Na een ietwat moeizame start, durven ze fors door te gaan, houden ze van experimentjes en dat maakt hun postpunk net boeiend.
Op basis van dit wervelend, energiek optreden hopen we dat de band definitief kan doorbreken …

Setlist: Sludge//G.S.K.//Fugue//The Cleaner//2010//Peel St.//Boy Racers//Paddling//Sevenz//Narrator//Pamphlets

Organisatie: Botanique, Brussel

Reject The Sickness - De levensloop van de band is als een soort puzzel en elk stuk dat erbij komt, zorgt ervoor dat de puzzel wordt vervolledigd

Met een nieuwe plaat ‘While our world Dissolves’ en een broek vol goesting, zo energiek ging Reject The Sickness tekeer op het podium van Devils Rock For An Angel. Vanaf de eerste song ontstond een moshpit en gingen sommigen crowdsurfen. De band had nogal snel door dat ze het publiek voor zich wonnen.
Het volledige verslag kun je hier nog eens nalezen.
  Voor het optreden hadden we een fijn gesprek met zanger/frontman Guy Vercruysse.

Reject The Sickness werd opgericht in 2008. In muziektermen is dat al een lange tijd ondertussen; wat zijn een beetje de hoogte- en dieptepunten
Ik heb Ruben, de gitarist van de band, leren kennen in 2008. Er was toen nog geen sprake van Reject The Sickness maar wel van een band. Ik was op zoek naar een nieuwe band om in te zingen. Ik ben toen een hele tijd bezig geweest om mensen te zoeken om die band te vervolledigen. Reject The Sickness is ontstaan in 2010. Met een andere drummer, bassist en gitarist. Daar hebben we onze eerste EP mee uitgebracht. En dan is alles wat beginnen lopen. Wat diepte- en hoogtepunten betreft? Dan kan ik wel stellen dat de hoogtepunten zijn, het releasen van cd’s. En ook dat de band door de jaren heen is blijven groeien. We blijven een Belgische band, en staan dus met beide voeten op de grond. Binnen de scene mogen we echter trots zijn op wat we tot nu toe hebben bereikt, dat is zeker een hoogtepunt. Ook de vriendschap die er is ontstaan binnen de band, is een enorm hoogtepunt.
Een dieptepunt is toen we als band afscheid hebben genomen van onze vorige lead-gitarist en bassist. We zijn een andere richting uitgegaan en hebben die keuze gemaakt als band. Daar is dan weer vriendschap verloren gegaan.
Diepte- en hoogtepunt was onze toer in UK. We hadden daar gewoon veel meer van verwacht. Achteraf bekeken was dat ook de beste leerschool die we hebben gehad. Van de mooiste optredens, naar concerten waar echt alles mis liep, hebben we daar gedaan. Ook soms dat ze gewoon niet wisten dat we geboekt waren. Dat was dus een rollercoaster van ups en downs, maar toch iets dat je moet meemaken als band.

Die tournee in UK heeft dus niet bepaalde deuren geopend? Of wel?
Eigenlijk wel, want in UK hebben we mensen leren kennen die heel grote fan zijn geworden van ons. Sommige radiostations daar, draaien nog steeds onze muziek. Los van een goede of minder goede toer, het feit dat je als band daar naartoe werkt, zorgt altijd voor het openen van bepaalde deuren. Of geeft je, mede door de reacties daarop, zeker steeds opnieuw een boost. Het toont ook naar organisaties toe aan dat je eraan werkt.

Conceptueel gaan de teksten over jongeren die in moeilijkheden verkeren. Je werkt als opvoeder in de Bijzondere Jeugdzorg. Bijzonder emotioneel, vaak door merg en been, ik hou van die prachtige stem. Is het een manier om je pijn en woede of zo kwijt te geraken Guy? Een soort uitlaatklep?
Deels is dat een uitlaatklep, ja Het is dus een soort verwerking, maar ook een manier om aan de buitenwereld te tonen dat er zulke problemen zijn. Want de buitenwereld ziet het niet altijd, of merkt het niet op. Men beseft soms niet, binnen zijn eigen veilige cocon, dat er zulke dingen gebeuren. Gezinnen die niet goed draaien, mishandelingen, zelfmoorden… door het te brengen in mijn teksten wil ik dat bespreekbaar proberen maken. Een klankbord zijn voor deze mensen. De teksten zijn wel fictief.

In 2018 stonden jullie op Metaldays, heeft die ervaring nieuwe deuren geopend?
We hebben daar twee keer gespeeld, in 2018 en 2019. Dat was een zeer leuke ervaring. Alle nationaliteiten komen daar samen. Er was een Noor die ons online had leren kennen, en in Slovenië gewoon naar ons kwam kijken op dat festival. Dat zijn toch allemaal dingen die je bijblijven. Heeft dat deuren geopend? Als je kunt zeggen dat je daar gespeeld hebt, dan staat dat toch mooi op je CV. De mensen reageren daar wel op, en het zorgt ervoor dat je groeit als band. Het is een soort puzzel en elk stuk dat erbij komt, zorgt ervoor dat de puzzel wordt vervolledigd.

Ik hoor soms dat een Belgische band vaak pas echt erkend wordt, als ze eerst in het buitenland hebben gespeeld; ervaren jullie dat ook zo?
Je voelt dat misschien wel een beetje, maar dat is niet het enige. Je moet toch wat jaren op de teller staan hebben en tonen dat je het echt wil. Laat ons zeggen dat een goede werkethiek en goed materiaal altijd zijn vruchten afwerpt. Het is steeds opnieuw hard werken. Na al die jaren krijgen we het gevoel dat mensen ons kennen, dat geeft voldoening. En die buitenlandse optredens zullen daar zeker ook in helpen.

Na enkele jaren bij Mighty Music brachten jullie in 2019 de ‘EP The New Chapter’ uit; kunnen we dat zien als een nieuwe bladzijde en waarom? Of is dat ver gezocht?
Dat heeft inderdaad te maken met het feit dat we een nieuwe weg ingeslagen zijn. Twee nieuwe muzikanten met elk hun inbreng zorgen ervoor dat je sowieso wat anders gaat klinken. We zijn nog steeds Reject The Sickeness maar je hoort daar toch dat we een andere weg inslaan, die 3 nummers van de EP staan ook op de full cd, in een geüpdatete versie. Voordien hebben we 2 full cd’s uitgebracht bij Mighty Music, maar naderhand bleek toch dat we daar niet echt een band waren waar zij de nodige aandacht aan spendeerden.
Momenteel zijn we vrij positief op ons nieuwe label WormHoleDeath Records – die zijn veel meer geëngageerd, hebben een connectie met de band en komen wel degelijk af met voorstellen voor EU tours.

Jullie brachten dit jaar een nieuwe plaat uit ‘While our world dissolves’; ik kreeg heel de tijd koude rillingen. Is dat de bedoeling om mensen die koude rillingen te bezorgen? Iedereen voelt dat persoonlijk aan, het is zeker onze bedoeling om mensen wakker te maken en mee te nemen in de Reject The Sickness flow. Ik voel dat ook graag als sommige melodieën me kippenvel bezorgen. En dan hoop ik dat ik datzelfde gevoel kan over brengen met mijn muziek. Dat is dus zeer zeker bewust, maar iedereen interpreteert het op zijn eigen manier. Dat is juist het leuke aan muziek.

Ik las in een review het volgende ’Het album ademt van alle kanten de hoge technische standaard waarnaar de mannen gestreefd hebben. Bij tijd en wijle doet het heel erg denken aan werk van Gojira.’ Eerlijk gezegd, na enkele luisterbeurten kan ik me hierin vinden. Wat is jullie mening?
Gojira is een band die de meesten van ons erg goed vinden, dus het kan dat we daar invloeden van hebben. We kopiëren de sound in elk geval niet. Het militaristische drumwerk dat je vindt bij Gojira, vind je ook bij ons terug, wel anders natuurlijk, want Gojira is een stijl op zichzelf, haha. De nieuwe flow in de gitaarritmes is hoofdzakelijk ook door onze nieuwe gitarist zijn inbreng. Van dag één voelde ik dat Zoran en mezelf toffe zaken konden creëren. Die militaristische drums en ritmegitaren plus het toch wel indrukwekkende bas werk van Jonas past perfect bij de sfeer en de teksten. Laat ons zeggen dat ook daar een nieuw puzzelstukje de puzzel vervolledigt.

Was het niet moeilijk om midden de coronatijden een nieuwe plaat uit te brengen?
De plaat was al klaar net voor de lockdown. Door corona hadden we iets meer tijd om na te denken welke strategie we gingen doen. We waren eigenlijk van zinnens om de cd en lp volledig zelf te releasen en gingen dit doen via Gordeon music en Hardlife promotions. Maar plots kwam Wormholedeath met een enorm goed voorstel – waar we redelijk blij mee konden zijn. Dan hebben we onze oude plannen versmolten met die van Wormhole death en hebben ze de plaat uitgebracht in goede samenwerking met Gordeon en Hardlife promotions.
Het nadeel aan corona was wel dat de cd moeilijk op de markt kwam. Problemen met distributie (overal vertraging) – nu we mogen niet klagen, dit heeft ervoor gezorgd dat onze webshop nog niet heeft stil gestaan. We versturen wekelijks pakjes. Van USA tot Letland. Ik kan het nog steeds niet geloven. Corona heeft er ook voor gezorgd dat ik promotie rond de band en de webshop anders ben gaan bekijken. Ik heb lessen genomen rond online promotie enz.

Nu we toch daar aanbeland zijn, ben je daar als band sterker uit gekomen; heeft deze tijd gezorgd voor bezinning?
We zijn altijd blijven spelen, blijven repeteren. Los van het feit dat we elkaar niet constant zagen zoals anders, heeft de band nooit stil gelegen dat scheelt toch ook. Eigenlijk was dat een enorme ademruimte, ik heb samen met een goede vriend Thomas Verleye nieuwe muziek geschreven, waar de cd in preproductie ook bijna klaar van is. Niet alles aan corona was slecht dus… it was a time of creativity!

Ondertussen kan optreden terug, hoe groot was de honger terug op het podium te staan?
Dit hier was ons derde optreden. Het eerste was op Rockelingen, daar stonden we eigenlijk vorig jaar geboekt. Ons eerste optreden sinds heel lang was geweldig. Het voelde als opnieuw thuiskomen, dingen doen waar je gewoon oprecht gelukkig van wordt. Echt van genoten. De honger was dus enorm groot om opnieuw te rammen.

Op Devils Rock for An angel waren jullie headliner (of toch ongeveer); geeft dat meer druk op de schouders, een festival afsluiten?
Dat geeft zeker wat meer druk. We hadden natuurlijk wel al headline shows gedaan, deze keer was het wel wat serieuzer en het geeft ook veel voldoening, na al die jaren timmeren aan de weg. We doen ook alles zelf, van onze lichten programmeren tot het opzetten van het podium. Er komt heel wat bij kijken. Een keer dat we op het podium staan , valt die last van onze schouders, het had me ook niet uitgemaakt of ik nu de derde of de eerste band was geweest. Het is absoluut wel leuk om erkenning te krijgen, en dat krijg je als je headliner bent. Ook dat is een puzzelstuk die de puzzel van Reject The Sickness vervolledigt.

Jullie stonden ondertussen op Graspop en 2 keer op Metaldays. Jullie hebben ook in het buitenland gespeeld. Hoe veel hoger kun je als Belgische band nog klimmen eigenlijk? Met andere woorden zijn er nog ambities en doestellingen?
De grootste doelstelling is dat steeds meer mensen onze band leren kennen, het is niet omdat je nu eens de headliner bent dat je het hebt gemaakt, zo werkt dat niet. Er zijn nog altijd mensen die ons niet kennen, dus het streefdoel is steeds meer mensen over de streep trekken. We blijven evolueren, we blijven werken aan nieuw materiaal en we blijven zoeken naar de echte kern van dit alles! Met beide voetjes op de grond, alleen dan kan je springen.

Wat geniet jullie voorkeur, club optredens of festivals? Waarom ?
Een van de leukste optredens die ik ooit gedaan heb was in de Kinky Star in Gent. Zo tussen vier kleine muren, met een kot dat vol zit. Dat is voor mij gewoon de max. Alles heeft zijn charme uiteraard. In een kleine club is er voor mij gewoon iets minder stress, je staat ook veel dichter bij je fans. Je weet dat daar de mensen voor jou komen, dat is een thuisvoordeel dat je kan uitspelen in een club. Maar een festival is ook de max, gewoon anders. Laat ons zeggen dat ik niet echt kan kiezen! Als we maar kunnen spelen, dat is wat we het liefst doen!

Komt die erkenning voor metalbands naar een ruimer publiek niet door een band als Metallica, de band staat wat in de media door het dertig jarig jubileum van ‘the black album’. Maar hebben zij onrechtstreeks ook niet gezorgd dat bands als jullie gemakkelijker erkenning krijgen?
Metallica was super belangrijk voor iedere metal band. Het feit dat ze zoveel tegenkanting krijgen, wil net zeggen dat ze heel groot zijn geworden. ‘Black album’ was een mijlpaal en heeft zeker voor veel bands een deur open gedaan. Ik heb het wel veel meer voor hun oudere platen! Voor mij zijn die veel belangrijker dan ‘the black album’.

Concreet, zijn er nog verdere plannen ondertussen?
We hebben een tour in Rusland op het programma staan. Normaal ziet het er goed uit, het kan ook uitdraaien zoals onze voordien vernoemde toer in UK. Het is in elk geval veel beter georganiseerd, maar we weten ook niet waar we gaan terecht komen. We hebben ondertussen een nieuw nummer klaar. Die zal uitkomen op een EP in de nabije toekomst.

Jullie zitten al heel wat jaren in de muziek scene. Wat is jullie advies aan jonge bands die in jullie voetsporen willen treden? Een goed advies?
Eigenlijk MOET niks. Maar wat wij doen is een repetitie serieus nemen (met veel plezier en vriendschap). En vooral, je moet een plan hebben als band, als je de bedoeling hebt er ergens mee te willen geraken. Vooruit kijken en zoveel mogelijk spelen. Wetende dat je in het begin voor een appel en een ei gaat spelen, optreden, optreden en optreden. Als je het dan nog niet beu bent, om zo van het ene naar het andere podium, dorp of café te gaan in allerlei omstandigheden, dan kun je de volgende stap zetten. Het grote woord is dus vooral werken, werken, werken. En als je die werkethiek hebt, dan kun je er zeker geraken. Dat is het beste advies dat ik kan geven. Natuurlijk zijn er bands die er sneller geraken, maar dat is een minderheid. Voor mij is mooie merch ook steeds een pluspunt, dat je eens T-shirt of zo kan verkopen aan vrienden, kennissen en later aan fans. Ook dat is belangrijk.
En een full cd komt pas op het einde van de rit, daar moet je niet te vlug mee bezig zijn. Dat is in eerste instantie niet echt nodig, spelen en spelen en nog eens spelen, dat wel. En veel mensen leren kennen binnen de scene, waardoor mensen je echt leren kennen.
Ook een goede tip, als je de eerste band van de avond bent wees blij dat je kan spelen ook al is dat maar een half uur en doe daar niet moeilijk over. Als je zelf blij bent met wat je doet, ook al is dat maar voor tien man en een paardenkop, dan komt de reward vanzelf! Never stop dreaming!

Pics homepag @Bianca Lootens (Musika)

Dat is een heel mooi advies om dit gesprek mooi af te sluiten. Ik blijf jullie op de voet volgen. Veel succes in alles wat je doet