Basa Mortuko - Onze muziek komt pas live echt tot zijn recht. Hetzelfde effect gaan we nooit kunnen naar voor brengen via een livestream

Basa Mortuko - wat staat voor ‘woestijnklimaat' - is een samenwerking tussen Kyoko Baertsoen en Ronald Vanhuffel. Beiden hebben een voorliefde voor bands als Dead Can Dance en Massive Attack . Het duo brengt een overtuigend debuut uit 'Basa Mortuko', dromerige en sferische soundscapes.
De recensie kun je hier nog eens nalezen 
Naar aanleiding van deze release hadden we een fijn gesprek met Kyoko en Ronald. Uiteraard hadden we het ook over de tot stand koming, de toekomstplannen en ambities met dit en andere projecten.

Hoe is het project Basa Mortuko tot stand gekomen? Heeft de naam een speciale betekenis?
Ronald: Het was heel moeilijk om een naam te vinden, alles bestaat al feitelijk. Basa Mortuko is eigenlijk een Baskisch woord voor ‘Woestijnlandschap’. We vonden dat wel passen bij  onze muziek . Het avontuurlijke tot het wegdromen. Hoe is het ontstaan? Kyoko en ik kennen elkaar al zeer lang en we hebben ooit samen gewerkt in 2012  voor een expositie van Frank van der Meijden, manager van BLØF .  Het idee is toen al beginnen groeien. We hebben zelfs samen opgetreden in theater De Wegwijzer met een goede vriend van ons, Louis Vyncke die helaas uit het leven is gestapt.   
Ik produceer veel, en ben met  tal van alle andere projecten bezig.  Op een bepaald moment dacht ik  zouden we daar eigenlijk eens niet aan een plaat beginnen. Want in die lockdown zat ik toch maar thuis in de studio en Kyoko zit ook thuis, en dat klikt eigenlijk tussen ons zowel op persoonlijk als muzikaal vlak. We hebben onze ideeën samen gebracht, en dat is het dus uiteindelijk geworden.
Kyoko: We hadden er in het verleden al veel over gesproken. Deze lockdown is eigenlijk een beetje een geluk bij een ongeluk geweest. Er ontstond onverwachts veel tijd om dit project uiteindelijk te doen lukken doordat we allebei minder andere verplichtingen hadden. Het positieve is dat we elk op onze plaats kunnen werken , en via internet  data naar elkaar kunnen doorsturen.. Het is dus een zeer goede samenwerking geweest.
Ronald: Het is inderdaad op afstand gegroeid doordat we eigenlijk niet anders konden nu. Door die corona periode had je iets van, we gaan gewoon ons ding doen. We stonden beide niet echt onder druk voor andere projecten of zo, het was het perfecte moment om dit project samen, waar we toch al een tijdje op aan het dokteren waren, eindelijk aan de man te brengen. Wat ook belangrijk is geweest voor de sound trouwens, de  Ierse bouzouki (toont een mooie bouzouki en geeft een kleine demonstratie) . Met dit instrument is het eigenlijk allemaal begonnen, wat de sound van dit project betreft. Ik had dat per toeval gevonden bij een collega  producer, en de vraag gesteld of hij dat nog moest hebben. Ik ben ermee naar huis gekomen. En daar zaten twee snaren op.  Later heb ik dan een nieuwe gekocht.
Kyoko: Erik, je gaf aan dat je het vooral voelt dat het instrument er is, het is goed dat je het niet overheersend hoort maar wel voelt.
Ronald: Het is zoals Kyoko zegt het is goed dat je voelt dat het er is, want je denkt dat het een synthesizer is maar dat is het niet. Dat maakt dit instrument toch bijzonder. Het is ook een Iers instrument, dat zorgt dan weer voor die folkse atmosfeer binnen de muziek.

Dus als ik het goed begrijp, dat is iets wat sommige muzikanten in interviews ook beweren dat ze meer songs konden componeren. Is dat bij jullie ook dan?
Kyoko: Absoluut. Je hebt gewoon veel minder verplichtingen. Er zijn er altijd natuurlijk, zoals de zorg voor mijn zoon. Maar doordat alles wat stil valt op andere vlakken, kom je tot een innerlijke rust. En dan kun je u toch meer focussen op wat je echt wilt, dat zal vermoedelijk bij Ronald ook zo gegroeid zijn. Zonder te denken aan het commerciële aspect, gewoon puur natuur en terug naar de basis.
Ronald: We zijn gewoon positief gedwongen geweest door deze corona tijden, om op een andere manier te kijken naar wat we doen. Ik heb ook veel meer gedaan  Ik kan veel intensiever met iets bezig zijn, terwijl ik anders daar gewoon geen tijd voor had. Of instrumenten beter leren kennen, nog zoiets. Het heeft dus een positieve noot gekregen die corona tijd.

Maar ook een negatieve noot?
Ronald: Tuurlijk! Neem nu dit interview, uiteraard had ik veel liever gehad dat we elkaar face to face kunnen spreken, en dat Kyoko ook hier bij ons zat. Dat spreekt voor zich, je mist dat echt sociaal contact enorm. We zijn gedwongen om het nu zo te doen, dus moeten we er het beste van maken. We mogen niet klagen, we mogen blij zijn dat we nu tenminste iets kunnen doen dat we niet konden doen in het verleden door een gejaagd leven dat we hadden. Maar eerlijk is eerlijk, dat echt contact is een gemis.. dat klopt.

Het is wel zo dat de sociale media een belangrijke rol speelt, indien die pandemie geweest was in tijden zonder internet…
Ronald: Meer nog , zonder internet en sociale media en zo, hadden ik en Kyoko deze plaat nooit kunnen maken. We konden op die manier ideeën naar elkaar doorsturen, dat anders zeer problematisch tot zelfs onmogelijk zijn geweest moest internet niet hebben bestaan.

Terug naar jullie muziek. Hoe zou je je muziek omschrijven, en klopt de voorliefde voor Dead Can Dance en Massive Attack?
Kyoko: Dat is altijd moeilijk om daar op te antwoorden, de mensen vragen dat wel. Dead can Dance omdat er veel nummers zijn zonder tekst. Waarbij gepeeld wordt met klankentapijten, maar dat doe ik al heel lang. Zelfs 20 jaar geleden al. Omdat ik vind dat een melodie, als je geen rekening moet houden met klank en tekst, misschien nog puurder en echter kan zijn. De invloed van Massive Attack is er eerder subtiel in verweven, een eerder dreigende ondertoon waardoor je wordt meegenomen om een bepaalde trip. Daardoor kun je zeggen dat er dus ook wat Massive Attack in de muziek zit.

Ik vind het vooral positief dat je op de muziek die je brengt niet echt een stijl kunt kleven
Ronald: Daar hebben we ook een beetje naar gezocht eigenlijk. Op een bepaald moment hebben we vastgesteld, ook door dat voornoemde instrument, dat we iets hebben gevonden waardoor we ons konden plaatsten tussen iets. Het kind moet altijd een naam hebben uiteraard, we zijn bijvoorbeeld ook allebei New Wave fans. maar vooral muziekliefhebbers. Om maar te zeggen, ik doe als producer  ook pop en nog van alles. Wat het moeilijkste is, is om uw stijl een richting te geven. Want laat ons eerlijk zijn, alles is al ooit gedaan, daar moeten we geen tekening over maken. Maar we hebben iets gemaakt dat opvalt, en daarbij onze smaken wat samen gebracht. Onze beide verledens zitten erin, en dat is gewoon mooi samen gesmolten. Dan krijg je iets waar inderdaad geen stijl valt op te kleven.
Kyoko: We hebben elk ons eigen ding ermee gedaan. En als we merkten dat dit eigenlijk wel goed klinkt, en we er niet teveel woorden of discussie over hadden, hebben we dat in een gerecht gegoten. Dat is trouwens ook zo mooi aan dit project, alles is zeer soepel en gezapig verlopen eigenlijk.

Ik heb ook een paar bedenkingen op geschreven over deze plaat. In elke song ervaren we hoe droom en donkerte elkaar vinden. Als een soort flirten met twee uitersten donker en licht. Graag je mening
Ronald: Ik weet niet hoe dat bij u speelt, maar ik ben als ik muziek maak eerder een nachtmens. Ik ben van nature donker ingesteld. Ik hou niet zo van die te happy dingen eigenlijk. Dat licht in de muziek komt dus door Kyoko die klinkt als een engel. Dat zorgt dus voor dat contrast tussen de donkere achtergrond, en die Engelenstem. Dat is dus zeer goed opgemerkt, dat contrast tussen licht en donker is zeker aanwezig.
Kyoko: Als een nummer wat zwaarder klinkt, probeer ik daar een tegengewicht tegenover te plaatsen, een soort lichtpuntje als het ware. Dat donker is niets mis mee, maar het mag ook geen deprimerend effect hebben ook. Daarom is een tegenwicht van licht altijd goed.

Ik vind het ook zeer filmisch, mijn fantasie werd in elk geval geprikkeld. Werd bewust voor deze aanpak gekozen of zie ik het verkeerd?
Ronald: Wat mij betreft, ben ik al vijf jaar met film muziek bezig. Dus ik ben daar in gegroeid om filmische muziek te maken. Het is ook iets waar Kyoko trouwens perfect in past. Daardoor zit dat aspect daar zeker in. Kyoko heeft ook wel zulke dingen gedaan.
Kyoko: Ik ben naar het RITS gegaan met de bedoeling later filmmuziek te gaan maken. al mijn vorige projecten, zoals Lunascape en KYOKO hebben iets filmisch sowieso.

Wat dat filmische betreft, zijn er plannen om daar meer mee te doen? iets voor film of TV serie bijvoorbeeld?
Kyoko: Wij hopen dat wel. Maar België is klein. Er wordt  daardoor dikwijls gewerkt met dezelfde mensen. Maar Ronald en ik hopen dat het een beetje zijn eigen leven zal leiden, en daardoor misschien iemand op het idee komen om dit in film of zo te gebruiken.
Ronald: Ik lees net dat een Belgische regisseur twee Oscars gewonnen heeft met ‘Sound of Metal’. Dus het kan zeker. Je moet een dosis geluk daarin hebben, maar als je niets doet wordt je ook niet opgepikt. In eerste instantie maken we vooral muziek voor onszelf, zeker als je wat ouder wordt denk je toch het is nu of nooit. Om maar te zeggen, ik heb zeker ambitie, maar ik ga er ook niet per se van wakker liggen of zo.
Kyoko: Om daar op in te pikken. Als we moeten kiezen tussen een groot optreden, of in een film spelen. Ik zou toch eerder gaan voor de film, dat moet ik toch toegeven.
Ronald: Nu we toch over ambities bezig zijn, we zouden met dit project heel graag live gaan. Dat vergt een hele organisatie. Maar moest het lukken om met deze muziek ergens in een serie of zo terecht te komen? Dan is het groot feest, zeker!

Over ‘live’ . Zijn er Live voorstellingen gepland?
Kyoko: Nee, met corona en zo hebben we niets gepland wat dat betreft. Er zijn zoveel instructies van het moet buiten en zo, dat we dus niets hebben gepland daaromtrent.
Ronald: Ook als we live iets doen komt daar ook een enorm visueel aspect bij kijken, dat lukt gewoon niet in deze omstandigheden.

Het is inderdaad voorlopig nog onmogelijk, zijn er plannen voor eventuele livestreams?
Kyoko: Eventueel, maar daar denken ik en Ronald toch een beetje hetzelfde over. Dat is niet helemaal hetzelfde.
Ronald: Als we dat doen zou het een onderdeel moeten zijn van een soort expositie. Er moet een verhaal in zitten en zo. De sfeer die we oproepen, de beelden moeten gewoon kloppen. En dat lukt niet via streaming. Het moet dus iets speciaal zijn, anders lukt het niet.

Persoonlijk heb ik al veel streamings gedaan, ik heb zelfs bands ontdekt die ik anders veel te laat zou hebben leren kennen, toch zit ik ook met een dubbel gevoel hierover. Maar is het dan niet interessant om zo je werk te tonen aan een breder publiek?
Kyoko: We zien wel hoe het loopt, maar persoonlijk zou ik liever wachten tot de mensen ons echt live zien. Ik heb me tijdens de lockdown soms aan gestoord, je zag meer en meer van die kwalitatief niet zo hoogstaande optredens verschijnen op facebook. Nee, dat is het niet. Dan wacht ik persoonlijk toch liever tot het echt kan, met publiek.
Ronald: Je moet als artiest toch ook een soort imago creëren , zonder arrogant over te komen. Het moet toch een beetje klasse zijn, en dat is moeilijk via streaming vind ik. Daarom ben ik er zo geen voorstander van om dat te doen. Ik wil daar zelfs nog dieper op ingaan, ik kijk wat films betreft nooit naar ‘The Making of’ Ik vind daar niets aan. Nee, ik wil die acteurs  geloven in de film. Voor mij is dat een beetje hetzelfde eigenlijk.
Kyoko: Onze sterkte met onze muziek is ook dat we eigenlijk pas live echt kunnen imponeren eigenlijk. Datzelfde effect gaan we nooit kunnen naar voor brengen via een live streaming. Die live beleving is veel te belangrijk, Met vrienden naar een concert, nog een pintje drinken daarna en die hele atmosfeer daarrond is te belangrijk. Nee dan wachten we liever tot we weer voor publiek kunnen optreden.

Wat zijn, in zoverre dat kan, nog de verdere plannen met dit project?
Ronald: We zijn eigenlijk al aan de volgende plaat bezig. Ons plan is om al van tijd een single te lanceren, want er zijn dus al nieuwe songs die klaar liggen.
Kyoko: De vibes zijn er om verder te werken aan dit project. Dus dat gaan we zeker doen, dit verder uitwerken. Het is gewoon veel leuker om dingen te blijven maken, en dat gaan we dus ook doen de komende maanden. En we zien wel hoever we daar in geraken.

Zijn jullie ook nog met andere projecten bezig?
Ronald: Ik ben nog bezig met van alle producties voor anderen, ik heb ook mijn eigen projecten (zie hieronder) Ja er zijn dus nog wel projecten waar ik mee bezig ben. Voor de rest? Wat film muziek (zie ook een link hieronder) . Ik zit dus heel veel in mijn studio met muziek bezig
NUF  https://www.youtube.com/watch?v=rXj3GVvoLhc
https://open.spotify.com/artist/6UX7gxzV7V52FZTmU1E9Di?si=iFPcyH9CTk2YfMZ8UTX6pQ
2e single binnen 14 dagen “High as a kite feat Eyra MOON  EYRA MOON  (samenwerking met een  Nederlandse zangeres)
https://www.youtube.com/watch?v=wenrl0Kbi0Y
https://open.spotify.com/track/3MszZ6w36hmirgr0n7so81?si=2f376b6d5fd348b9
Als producer
https://open.spotify.com/artist/6F8R7YxMZmxXrNI3pHt5CP?si=cYBmp2CkTsyBNI4629iJbw
https://open.spotify.com/playlist/6aHBIivRjPrnBCQxhDrRSi?si=93f8731c883048c7

Meer informatie:  https://vimeo.com/ronaldvanhuffel

Kyoko:  Naast Basa mortuko ben ik momenteel met niets anders bezig qua producties.  Ik heb wel een zij-project met jazz-pianist Karel Van Marcke.  Wij brengen covers maar ook eigen nummers.  Samen treden we vooral op en ik hoop dat het snel weer kan.

Is er ook een soort einddoel of ben je daar niet mee bezig?
Kyoko : Mijn doel is vooral muziek blijven maken in goede en in slechte tijden
Ronald ; ik geniet van muziek maken en vooral van mijn eigen opname studio en instrument

Bedankt voor dit fijne gesprek, ik hoop jullie spoedig eens op een of ander podia of wat weet ik veel tegen te komen. En zeer veel succes met dit en andere projecten.

FireForce - livestream - Intens energiebommetje, een vuur dat nooit uitdooft

De combat/power metal band FireForce is al sinds 2009 bezig. Ondanks personeelswissels bewezen ze, op als naast het podium, ijzersterk in het genre te staan. Ze stelden hun nieuwste plaat  ‘Rage of War’ voor onder een nieuw label , ‘Rock of Angels records’ en met een nieuwkomer Matt Asselberghs , een Fransman.
De plaat bevat tonnen energie , er zit veel emotie in en de vocale inbreng is sterker dan vroeger. Van begin tot eind worden we omver geblazen.
 Over ‘Rage of War’ schreven we: “’Rage of War’ klinkt gedreven , krachtig en doet vermoeden dat de band klaar is om de wereld te veroveren. Dit is de betere heavy/power metal , zeker in de Belgische scene. Op elke song voel je de adrenalinestoten om mee te brullen.  De stem van Matt is een meerwaarde in de sound van FireForce’’.
De volledige recensie kun je hier nog eens nalezen.
De plaat werd voorgesteld via livestream. Wij trokken ons combats aan en gingen mee op het muzikale pad van Fireforce …

Ieders inbreng is binnen FireFoce even belangrijk. De snijdende gitaar riffs en de knallende mokerslagen op drums brengen een aardverschuiving teweeg. De adrenaline loeit door de boxen. De instrumentatie is intens sterk . De muzikale trillingen dreunen na door de riffs en de helse drumsalvo’s.
Op ‘Rage of War’ zitten de leden op dezelfde golflengte en dat voel je live .  De vocals van Matt zijn bepalend en verrassend, o.m. als er pijn aan te pas komt, dan voel je die pijn gewoon; als er razernij uit de boxen loeit, dan voel je de adrenaline. Een enorme vocale emotionele impact dus, zowel in de ‘fast forward’ nummers als in de ballads.

FireForce blijft zijn roots trouw, maar kijkt ook vooruit. Ze tekenen zondermeer voor een fijne (metal) concertbeleving (die we eerlijkheidshalve toch nog liever live hadden meegemaakt , pint in de hand en headbangend). Kortom, FireForce was een intens energiebommetje, een vuur dat nooit uitdooft …

Organisatie: FireForce + De Kern, Wilrijk

B-Jazz Rewind, een alternatief programma door Leuven Jazz en B-Jazz International Contest, is aan z’n vierde avond. Vanavond is er het beloftevolle jonge jazz collectief RVB Quartet en Aishinka, de winnaars van B-Jazz International Contest 2019.

RVB Quartet (****) - Rebekka Van Bockstal (gitaar), Marius Couvreur (drums), Otto Kint (contrabas) en Elias Storme (sax) openen als RVB Quartet. Dit quartet brengt voornamelijk composities van gitariste Rebekka Van Bockstal, geïnspireerd op de hedendaagse jazzgrootheden Gilad Helselman, Mark Turner en Wayne Shorter. 
RVB Quartet creëert een sound waarbij vooral de saxofoon overheerst. De aanstekelijke gitaarriedels en de knetterende drumsalvo's , die naar pure rock muziek neigen, sluiten echter perfect op die bijzonder jazzy klinkende sax en contrabas aan., Ze gaan erg gevarieerd te werk, de sound klinkt aanstekelijk, groovy en energiek . Op die manier tekenen ze voor het perfecte huwelijk tussen rock en jazz.

Aishinka (*****) - Ook Aishinka klinkt intrigerend en afwisselend. Ze combineren jazz met Oost-Europese sounds , meerbepaald de traditionele Bulgaarse muziek. Een versmelting die de beide werelden met elkaar verbindt en een geluid die tot de verbeelding spreekt.
De folkloristische gezangen en de sound is bedwelmend , aanstekelijk en werkt in op de dansspieren . Improvisatie en avontuur zijn belangvolle elementen. Het maakt het geheel boeiend en sterker . Wat een bondgenootschap tussen beide muzikale culturen.

De comfortzone tussen rock, folk, Balkan en jazz wordt verlaten. We krijgen een kleurrijk palet die vertrouwd, avontuurlijk van aard is en de creativiteit doet opborrelen. Sjiek.

Organisatie: Leuven Jazz + B-Jazz International Contest + 30cc, Leuven

Leuven Jazz 2021 - B-Jazz Rewind 2021 - livestream - RVB Quartet + Aishinka - De comfortzone tussen rock, folk en jazz verlaten
Leuven Jazz 2021
30CC
Leuven
2021-05-01
Erik Vandamme

Go March - livestream - De perfecte verbinding tussen post rock en elektronisch vernuft

Philipp Weies (gitaar), Hans De Prins (synthesizer) en Antoni Foscez (drums) vormen samen het Antwerpse trio Go March. Met hun debuut 'Go March' (2015) en opvolger 'I' (2018) gooide de band hoge ogen, net door een perfecte verbinding tussen post rock en elektronisch vernuft te maken.
Het grensverleggend karakter intrigeert en in die richting werkt Go March verder naar de opvolger 'III' . De EP (een full album kunnen we deze schijf moeilijk noemen), werd voorgesteld in de Cactus Club, Brugge via livestream

Go March (*****) tast zijn eigen mogelijkheden, grenzen af en durft buiten de comfortzone te treden. Veertig minuten lang worden we in deze muzikale wurggreep gehouden. De laagjes bouwen op en zijn kleurrijk. De avontuurlijke stijl en de klankenrijkdom zorgen voor een wisselend geheel dat bedwelmend werkt en de dansspieren aanspreekt.
Trouwens, het is even zeer beeldrijk, de filmische beelden en visuele effecten  passen perfect binnen het muzikaal aanbod. Het lijkt erop dat je in een futuristische film bent beland, waarbij de spanning te snijden is.
Het klinkt allemaal boeiend, de dreunende percussie, de drum virtuositeit van Antoni Foscez, de vlijmscherpe gitaarriedels van Philipp Weies en de explosieve wendingen van de synths van klankentovenaar Hans De Prins. Het zorgt voor een trancegevoel.
Het materiaal van Go March weet ons telkens te verrassen en werkt verslavend . Het is letterlijk een live beleven .

De band wordt omschreven als een 'Mogwai meets Kraftwerk' . Toegegeven, we kunnen ons hierin vinden. Go March is de perfecte verbinding tussen post rock en elektronisch vernuft.

'III' kwam op 23 april uit via Dunk!records: https://dunkrecords.com/products/go-march-iii-lp

Organisatie: Cactus Club, Brugge ism MOOOV

In het kader van Spot on Jazz werd een heuse Solidude Records label night georganiseerd, helaas nog steeds niet met publiek. Via livestream kregen we enkele belangvolle artiesten en bands in het jazzgenre: H A S T, Bestiaal, Skordatura feat. Jozef Dumoulin & Mäâk. De laatste is zelfs een primeur, want het is hun eerste echte live voorstelling aan een groot publiek. Het werd een oorverdovend, beklijvend totaalspektakel.
Het ‘oorverdovende’ nuanceren we en interpreteren we best in ‘de intensiteit van hun sound’.

We overlopen even
H A S T (*****) opgericht door altsaxofonist Rob Banken is een instrumentale band geworteld in jazz, heavy rock en improvisatie; ze openen overtuigend, verschroeiend met deze elementen. De sound van H A S T is gebouwd rond die sax, die emotioneel klinkt, ondersteund van broeierige gitaarriedels, een bedwelmende bas en een knallende percussie. Ze lieten een diepe indruk na.

Line up: Rob Banken – altsax; Artan Buleshkaj – gitaar; Roeland Celis – gitaar; Cyrille Obermüller – contrabass; Elias Devoldere – drums

De formatie Skordatura feat. Jozef Dumoulin & Mäâk (*****) tekent voor het totaalspektakel . We citeren eerst eens uit de bio ''Met rollende ritmes, scherpe injecties, hoekige grooves, momenten van humor en een buitenaards geluid dat af en toe doet denken aan de intergalactische funk van Battles, kookt Skordatura een sudderpot van ideeën." 
Die pot kookt voortdurend over door de niet aflatende virtuositeit van Jakob Haghebaert (gitaar), Bas Bulteel (Fender Rhodes, keys),  Joshua Dellaert (bas) en Sebastiaan Vekeman (drums).
Voor de gelegenheid krijgt dit gezelschap de steun van Mâäk , een avantgardistische jazzformatie in ons landje. Jozef Dumoulin, brengt vuurwerk uit z’n keys . Het zorgt voor sfeer en ambiance. Dit was een muzikale wervelstorm , hier werd het kookpunt bereikt. Sjiek.

Line up: Sebastiaan Vekeman: drums, compositie; Joshua Dellaert: basgitaar, compositie; Jakob Haghebaert: gitaar; Jozef Dumoulin: keyboards; Laurent Blondiau: trompet, arrangement; Jeroen Van Herzeele: tenorsax; Michel Massot: tuba; Gregoire Tirtiaux: altsax, arrangement

Bestiaal (*****) schudde ons muzikaal stevig door elkaar. Ze stonden in voor een golvende sound , hartverscheurend en chillend van aard . Ze flirten met geluidsnormen, oorstrelend en (geluids)overschrijdend; gevoeligheid en extravertie kruisen elkaar. Bestiaal tekent evenzeer voor dit gevarieerd totaalbeleven. Hun klankentapijt benadert de perfectie en biedt ruimte in improvisatie en experiment. Meesterlijk hoe ze je bij het nekvel grijpen!

Line Up: Sebastiaan Vekeman: drums & compositie; Jakob Haeghebaert: gitaar; Sebastiaan (Bas) Gommeren: contrabass

Organisatie: Spot On Jazz + ART-SPOT.BE + Solidude Records + MetX Movingmusic + Gent Jazz Festival, Gent

Spot On Jazz 2021 - H A S T, Bestiaal en Skordatura feat. Jozef Dumoulin & Mäâk - livestream - Een oorverdovend, beklijvend totaalspektakel
Spot on Jazz 2021
CC De Grote Post
Gent
2021-04-28
Erik Vandamme

Peter Vermeersch & Thomas Noël - 'In C' - Sound of Ghent - livestream - Een zinnenprikkelende versmelting van beeld en klank in een sprookjesachtig kader

We citeren als introductie: ''De Amerikaanse componist Terry Riley schreef zijn iconische werk In C in 1964. Deze compositie geldt als een van de ijkpunten van het minimalisme. Ze bestaat uit 53 deeltjes, soms maar van enkele noten. Uitvoerders krijgen van Riley veel vrijheid bij In C. Er is geen vaste duur en doorheen de jaren is er eindeloos op gevarieerd. De onovertroffen Peter Vermeersch (Flat Earth Society) en Thomas Noël (The City's Song) wagen zich in deze gloednieuwe productie aan een Gentse versie. Veertien muzikanten met evenveel instrumenten als verschillende culturele invloeden geven een weerspiegeling van de rijkdom aan muziek in de stad.''
Dit concert werd via livestream uitgezonden in het kader van ‘Sound Of Ghent’, in een samenwerking met De Centrale en de Handelsbeurs, Gent

Een livestream is pas echt geslaagd als de luisteraar ademloos zit mee te kijken, te luisteren en te genieten van de muzikale kunst van de artiest . Het collectief aan top muzikanten en vocalisten slaagt er hier met brio in. Het is een zinnenprikkelende, gevarieerde versmelting van beeld en klank in een sprookjesachtig kader.
Een verhalen verteller brengt een soort ode aan ‘de aardappel’. Het verhaal raakt door de poëtische invalshoek. De Afrikaanse voodoo klanken zijn in combinatie met een danser die je weet te hypnotiseren. Met de viool erbij wordt er voor een folklore totaalbeleven gezorgd.
Het geheel, de visualisatie en de sound,  is wonderschoon en fantasieprikkelend door het gevarieerd klankentapijt (o.m. door percussie en strijkers) en de kleurrijke illustraties; de bevreemdend aanvoelende vocals drijven je naar onbekende oorden. Schitterend allemaal in die drie kwartier.

Hier valt nogal wat te beleven. Geen moment verveel je je . Terecht trouwens verdient deze compositie van Terry Riley zijn stempel iconisch… Peter Vermeersch & Thomas Noël hebben mensen rond zich verzameld, die de compositie nieuw leven inblazen. Ieder heeft zijn belangvolle inbreng . De puzzelstukjes passen perfect tot één geheel. Het collectief slaagt er dus met brio in je compleet overstag te doen slaan . Het verhaal en de muziek leven. Indrukwekkend, dit totaalspektakel. 

Line up: Peter Vermeersch (basklarinet, elektronica), Thomas Noël (harmonium, xylofoon), Jeroen Baert (viool), Shalan Alhamwy (viool), Mevlüt Akgüngör (ney/rietfluit), Gergana Velikova (zang), Anaïs Moffarts (zang, contrabas), Sadig El Gibril (oed), Osama Abdulrasol (kanun), Tsubasa Hori (taisho goto, Sanba), Ehsan Yadollahi (tar), Farnoosh Khodaded (daf), Moussa Dembele (kora, balafon, djembe), Tister Ikomo (ngoma), Josse De Pauw (tekst), Gerda Dendooven (illustratie)

Organisatie: De Centrale + Handelsbeurs, Gent ism Sound of Ghent

We citeren uit de bandcamp pagina van de band: ‘Uma Chine presenteert 'Changes', haar tweede album. Hoofdingrediënten zijn drie vrouwenstemmen, gedragen door vette ritmes, delicaat verweven met analoge synthesizers. Uma Chine weet zowel live als op plaat een bijzondere energie te creëren. De band kenmerkt zich door gelaagde stemmen, vervormde gitaren, synths, en originele wendingen binnen de nummers. Uma Chine wil verhalen vertellen, aangelengd met een flinke dosis fantasie. 'Changes', het tweede album van Uma Chine, staat bol van magisch realisme" .
(Bron: https://werfrecords.bandcamp.com/album/changes  )

Uma Chine intrigeerde reeds met het debuut 'Uma Chine', check de review hier -   en tast nu verder grenzen af  op de tweede 'Changes'.
“Hold”  is een sfeervol, heupwiegend nummer. Een frisse aanpak horen we op het toegankelijk , aanstekelijk materiaal. De verrassende wendingen in sommige , maken het geheel boeiend en spannend, luister maar eens naar “Leads”, “Visits” en “The Frog” .
Het onderstreept de zin voor avontuur, experiment en veelzijdigheid in hun droompop. Ze durven de registers open te trekken getrokken, wat de sound krachtig maakt. De uitgekiende elektronische weerhaakjes, de soundscapes , de percussive en de kristalheldere vocals geven sterkte. Het afsluitende “White horses” klinkt kleurrijk, gevarieerd en wonderschoon op die manier. Het toont aan hoe goed ze op elkaar ingespeeld zijn.

Toen we Uma Chine zagen optreden op HUMO's rock rally finale schreven we ''Een psychedelische trip in een kleurrijke landschap , een sprookjesachtige omgeving creëren en je fantasie laten prikkelen is de rode draad van wat Uma Chine doet met ons. Een betoverend mooi optreden dat ons doet uitzien naar een adembenemend mooie reis in ons droomwereld of onderbewustzijn …''  
Kijk, het kenmerkt de huidige plaat ‘Changes’. Een mooi melodieuze trip in een sprookjesachtig kader , fantasieprikkelend en met zin voor avontuur …

elektronica/pop/roots
Changes
Uma Chine

Tracklist: Hold 05:27 - Leads 04:03 - Visits 04:53 - (Delirium) 00:28 - The Frog 04:35 - Changes 05:14 - (Rachida) 00:40 - Uphill Song 03:56 - (The Grass) 00:50 - The Runner 03:19 - White Horses 05:47

Cathal Coughlan is een artiest die verdient in de spotlights te staan. O.m. bij Microdisney, via Fatima Mansions, tot bij het verbluffende Bubonique met komiek Sean Hughes. Hij heeft zijn ontluikende catalogus aangevuld met een reeks schitterende soloalbums. Een verbazingwekkend oeuvre. 'Song of Co Aklan' is het nieuwe album.
Hij is een klasse poëet en verteller. Zijn warme vocals brengen gemoedsrust. Mooi.
‘Song Of Co-Aklan' klinkt erg emotievol op die manier. “My child is alive”, “Crow Mother” en “Owl in the parlour” zijn hartenbrekers.
Hij is omringd door fijne muzikanten die perfect bij hem aansluiten. Sjiek. Een huiskamerconcert of een kampvuurgevoel borrelt op. “Let's Food the Fairground” is er zo eentje, waarop Cathal de gevoelige snaar raakt. Hij weet waar de bijzondere plaatsen in ons hart zijn, zoals ook op het afsluitende “Unrealtime” . De crooner in Cathal komt dus duidelijk naar boven. Hij schittert in eenvoud en emotionaliteit. Een wondermooi solo-album dus!

Tracklist: Song Of Co-Aklan 03:43 Passed-Out Dog 03:11 My Child Is Alive! 03:29 Crow Mother 03:48 St Wellbeing Axe 02:38 Owl In The Parlour 04:15 Let's Flood The Fairground 03:33 The Lobster's Dream 04:48 The Copper Beech 04:14 The Knockout Artist 03:25 Falling Out North St. 03:32 Unrealtime 03:39

singer-songwriter
Song of Co Aklan
Cathal Coughlan

https://www.youtube.com/watch?v=e6YL06Za4rc

Op de editie van het dunk!festival in 2017, waren we diep onder de indruk van de performance van The Chapel of Exquises Ardents Pears, we schreven  “Een kruisbestuiving van twee bands , nl. de donkerte en fragiliteit  van Stems (UK) met de pure post-rock van Anathème (F) zorgden voor adembenemende, mooi momenten. Naast de gitaar/drums  waren we vooral gecharmeerd door de cello van Christine Avis , die je tot ontroering bracht.”
Enkele jaren terug overtuigden ze nog met 'TorqueMadra'.

Nu is er een solo project uit onder 'Notre Dame De La Colline'. Het klinkt even adembenemend! De naam van het album zegt het al 'Poèmes fous pour herbes fraîches' . In het instrumentale materiaal, komt het poëtische en de intensief mooie klank naar voor.
“Les Rivières du cerf” heft een wondermooie intro.
Notre Dame de La Colline klinkt uitnodigend en hartverwarmend. Flo, gitarist van de Franse band Anathème,  weet je met dit project te raken. De akoestische gitaarakkoorden en de zwevende koperblazers  bezorgen je alvast  een gevoel van welbehagen. Een strijkerssectie volgt in verschillende lagen en brengt een donker ingetogen soms bevreemdend sfeertje.
"Sous les Ailes du Serpent" op z’n beurt kent enkele nerveuze passages. Een intimiteit die je ziel verwarmt in een donker kader.
Een mystieke duisternis wordt gecreëerd door de serene , intieme aanpak dat hypnotiserend inwerkt op ons gemoed . Wat een intensiteit.

Les Rivières du Cerf - Chronique des Faits Anciens - L'Ecureuil de la Discorde - L'Eléphant et la Carapace - Sous les Ailes du Serpent - Là où sont les Oiseaux - Belle Sainte Mort - Le Livre des Hymnes

Postrock
Notre Dame De La Colline
Poèmes fous pour herbes fraîches
 

De jonge ambitieuze singer-songwriter Ben Wolf  zat iets meer dan een jaar geleden nog op de schoolbanken, klaar om arts te worden, hij gaf die carrière bewust op om zich op zijn passie muziek te storten. Zeker in deze corona tijden, een hachelijke onderneming. Maar soms moet je de sprong durven wagen, wat Ben heeft gedaan.
Ondertussen kregen enkele singles feedback op Radio 1, Radio Willy en Duyster! Onlangs verscheen zijn debuut 'Now you know '.
Ook hadden we met sing-songwriter een interview hier .
We vonden onszelf terug in deze mooie parel … Zijn persoonlijk verhaal is herkenbaar , raakt en hij toont hiermee aan niet de zoveelste songwriter te zijn; pijn, verlies, teleurstelling zijn de themata. Ben heeft een gemoedelijke, warme stem.
We ervaren een ‘kampvuur’ gevoel , met de ondergaande zon voor ogen . “Try Again Tomorrow” is er eentje om bij weg te glijden in die bijzonder tot de verbeelding sprekende wereld. “Ultraviolet” en het afsluitende “Now You Know” klinken iets anders en zijn erg emotievol.
De songs zitten een beetje in hetzelfde kabbelwater, en hij speelt op veiligheid qua melodie.
Schitteren in eenvoud dus , maar er is groeimarge . De laatste nummers hebben een meer avontuurlijke aanpak , dat we maar kunnen onderstrepen . Gevoelsmatig zit Ben Wolf op één lijn met een Ed Sheeran.
Talentvol is Ben zeerzeker . Vocaal is hij innemend. Hij heeft een pakkend debuut uit, schittert in eenvoud en kan verder groeien in zijn songwriting.

Tracklist: 1. Try Again Tomorrow - 2. Out Of Order - 3. Until Tuesday - 4. Ultraviolet - 5. Now You Know

Sing-songwriting
Now you know EP
Ben Wolf