Het instrumentale trio AZIOLA CRY uit Illinois bestaat uit Jason Blake en Mike Milaniak op gitaar en Tommy Murray op drums. Het trio bracht hun debuutalbum, ‘Ellipsis’, uit in 2005, gevolgd door ‘Ghost Conversations’ in 2007. De groep trad op met bands als Behold... The Arctopus, Don Caballero, Tiles, Far Corner, enz; ze traden ook op progressieve rock festivals als M.A.R.S. Fest. Na een periode van bijna veertien jaar tussen twee albums, keert AZIOLA CRY in 2021 terug  met ‘The Ironic Divide’.
Deze schijf bevat vier songs, met een gemiddelde duur van zeven tot éénentwintig minuten. Best is het plaatje in zijn geheel te beluisteren. Het is een langgerekt uitgesponnen filmisch concept met een donkere intensiteit.
Elke song is opgebouwd uit iconische laagjes waarbij de luisteraar wordt meegesleurd van de ene naar de andere  donkere gedachte; o.m. op het eenentwintig minuten lange epos: 'The Ironic Divide: I. Premonitions ? II. A Torment Of Reason ? III. Distort Persona ? IV. One Final Collapse' . Het is een song die uit vier delen bestaat die perfect op elkaar aansluiten, alsof je een spannend boek aan het lezen bent met begin, strofe en slot. Die spanning, gedrenkt in een donker badje, bezorgt je koude rillingen; maar er is het gevoel dat je beschermd bent tegen duistere machten .
In de vele lagen geluid hebben we verrassende wendingen en tempowissels in gitaarriedels en mokerslagen ; het is een gevarieerd boeiende  aanpak, .
Het smaakt naar meer … in dit langgerekt kader ervaren we een overweldigend gevoel en een donker welbehagen. Mooi hoe de gitaristen te werk gaan in combinatie met die drumsessie.

Tracklist: And Cowards 09:36 Hollow Reflections 06:38 The Ironic Divide: I. Premonitions ? II. A Torment Of Reason ? III. Distort Persona ? IV. One Final Collapse 21:05 Scars Now Rest Where Once Bore Wings 12:28

Daemonia Nymphe's muziek voor het Shakespearean toneelstuk 'Macbeth' uit 2016 (voor Het Nationaal Theater van Noord-Griekenland,) gaat verder dan de rest van hun werk; hun eigen specifieke stijl is nog steeds duidelijk aanwezig op het ganse album. Eén van de composities die opviel is "Witches' Lullaby", hier de inspiratie voor samenwerkingen met vrouwelijke vocalistes, met wie de band hun artistieke visie deelt, o.m. de Japanse Hatis Noit, de Spaanse Priscilla Hernandez, de Britse Victoria Couper en Rey Yusuf improviseren op ditzelfde stuk en maken een unieke interpretatie van "Witches' Lullaby”.

Onlangs hadden we een fijn gesprek met de band over deze release hier

Verschillende vocalisten verleenden dus een bijdrage aan dit theatraal kunstwerk, o.m. de Japanse Hattis Noit, de Spaanse Priscilla Hernandez, de Brits/Portugese Victoria Couper samen met de Brits/Turkse Reyhan Yusuf en de Griekse Evi Stergiou.
Net als een theaterstuk is het muzikale werkstuk een geheel . Elk heft een eigen , unieke rol, van een fluisterende stem , nachtengalen vocals uit de duisternis of een versmelting ervan . Daemonia Nymphe neemt je mee op reis naar hun fantasieprikkelende wereld. De wisselende sound heeft een hypnotiserende inwerking , melacholie en weemoed heersen en een intense gemoedsrust komt over je heen.
Kortom, een muzikale schoonheid in een aparte sprookjeswereld, die je ver durft weg te duwen van onze realiteit …

Tracklist: Majo tachi no komori-uta 05:32 La nana de las brujas 05:24 Canção de embalar das bruxas 05:00 Nanoúrisma ton magissón 02:39 Witches' Lullaby 05:25

Folk/Ethnic/Triba
Witches' Lullaby
Daemonia Nymphe
 

Leuven Jazz 2021 - B-Jazz Rewind 2021 - livestream - Martin Salemi Trio + YJC5 - Oeverloze magie tussen improvisatietechniek en piano virtuositeit

Ter info “Door de coronamaatregelen kan de B-Jazz International Contest 2021 ook dit jaar niet plaatsvinden. Ter vervanging krijg je vijf bijzondere onlineconcerten waarbij we de winnaars van de voorbije vijf edities koppelen aan een jonge, beloftevolle Belgische jazzgroep. Zo behouden we het internationale karakter van B-Jazz en geven tegelijk de volgende lading Belgisch jazztalenten een podiumkans. Alle sets zijn live, maar zonder publiek, opgenomen.''

Op de eerste avond krijgen we YJC5 en Martin Salemi Trio.

Het Youth Jazz Collective is een initiatief van Brussels Jazz Orchestra, Vuurvogels en Muziekmozaïek Folk & Jazz.  In november 2018 werden 16 jonge talenten geselecteerd om van start te gaan met het wervelend bigbandproject.
In deze coronatijden werd uit veiligheid een kwintet geselecteerd uit de volledige bigband. Onder de naam YJC5 (***1/2) treden aan: Ferre Heyvaerts (drums), Eliott Knuets (gitaar), Jonathan Collin (bas), Fons Van Aerschot (altsaxofoon) en Emiel Verneert (trompet). Ondanks een vrij routineuze set, valt de toonvastheid op bij het talentvolle kwintet . Technisch is het collectief sterk. Kippenvelmomenten krijg je door de versmelting van saxofoon, trompet, bas en drums.
Deze jonge beloftes bewijzen in hun korte set uit het goede hout gesneden te zijn, en tonen een spelvirtuositeit in hun instrumentatie.

Boris Schmidt (contrabas), Daniel Jonkers (drums) en Martin Salemi (piano) ofwel Martin Salemi Trio (*****) zijn de winnaars van B-Jazz International Contest 2018 .
“Remembered” klinkt ingetogen door Martin op zijn piano; een eerste kippenvelmoment. De bedwelmende drums en contrabas van David Jonkers en Boris Schmidt sluiten er perfect op aan. “Doubt” klinkt groovier in het (jazz)genre; David geeft de toon aan op warme, doorleefde wijze, Martin voegt er een knap pianostaaltje aan toe en tot slot hebben we die even warme, aanstekelijk klinkende contrabas.  
De opbouw gebeurt laag per laag en een uiteenlopende improvisatie techniek manifesteert zich; de registers worden open getrokken in een gevarieerd kader.
Kortom, Martin Salemi Trio heeft de unieke kunst in hun instrumentatie om grenzen te verleggen . Een oeverloze magie tussen improvisatietechniek en piano virtuositeit, in combinatie met de drums en contrabas, krijgen we een jazzy wervelwind
Op het meesterlijke “Lamento”, dat begint met een ingetogen piano recital, wordt die intensiteit sterk in de verf gezet. Op “Stillwater” hoor je een beekje kabbelen op de achtergrond. “One Fine Day” heeft een verdovend kantje.
De liefhebber wordt hier op z’n wenken bediend en geniet oorstrelend van deze (unieke)combinatie!

Organisatie: Leuven Jazz + B-Jazz International Contest + 30cc, Leuven

AKI - livestream - Het overweldigende geluid van de stilte

AKI is een jong jazz collectief uit Antwerpen. Onder de naam 'Aki' schrijft drumster Anke Verslype haar eigen muziek en komt ze  met verschillende bezettingen naar buiten. Voor de nieuwste ‘EP Niobe’ werkte Anke samen met Marjolein Vernimmen (harp), Ruben De Maesschalck (Bas) en Willem Heylen (gitaar).
Aki is niet aan hun proefstuk toe, op hun vorige EP 'Warme dagen'  was er de magie van mondharmonica (dank aan Ruben Van Cauwenberghe), wat een enorme meerwaarde was.
Voor de nieuwste EP 'Noibi' keert het collectief terug naar de basis, met name een wolk van dromerige, zweverige soundscapes, die een intense schoonheid bieden , en diep gevoelig raken op filmische wijze.

De band dompelt je live in een bedwelmend sfeertje, als een voortkabbelend beekje in het bos. Net door die eenvoud ervaar je een gelukzalig gevoel en welbehagen  van AKI (****). Op ”Tokio' wordt zelfs lichtjes geflirt met de geluidsnorm.
Het combo vult elkaar aan en houdt van improviseren. De band zit in een soort tent gezellig bij elkaar te musiceren en houdt een soort jamsessie.
Wat een muzikale finesse , eenvoud en schoonheid. Tijdens “Over de Zee” voelen we het overweldigende van de zee aan door zijn woelige baren.
Een fantasieprikkelend klankentapijt dus, beeldrijk ook ; de beelden zijn sober, ingetogen en zo krachtig, net als de muziek. Een verdienste trouwens van Julie Campaert die alles mooi in beeld bracht.
Uit die beelden blijkt dat Aki een heel nauwe band heeft met de natuur, door de typische geluiden tijdens een wandeling, het overweldigende geluid van de stilte… De wondermooie plekjes bieden een hypnotiserend, verslavend effect op je innerlijke ‘IK’

Marjolein Vernimmen: Harp - Willem Heylen: Gitaar - Ruben De Maesschalck: Bas - Anke Verslype: Drums
Camera: Julie Campaert

Organisatie: AKI streaming ‘Niobe’

Haester + Killthelogo - livestream - Compleet omvergeblazen door twee korte, bondige wervelstormen

Live optredens zit er nog steeds niet in, organisaties blijven niet bij de pakken zitten en bieden een streaming of live streaming aan. Via Studio Scampi genoten we al van een live streaming van Psychonaut …
Het verslag hier 

Deze keer biedt Studio Scampi een double bill aan met Haester en Killthelogo.
Onze felicitaties alvast naar de organisatie toe, die beide shows perfect in elkaar bokste, waardoor we in de huiskamer het gevoel kregen echt aanwezig te zijn op dit concert; de leuke chats via facebook versterkten daarbovenop een gevoel van eenheid.
Dit was een mokerslag in tweevoud, en dus smaakt dit naar meer, veel meer …

Haester (*****), is een Belgische post-metal band met ex-leden van Aborted, Death Before Disco, Customs, Nemea, Dedicted en Horses On Fire. Hun debuut uit 2018 scoorde hoog. De recensie van 'All Anchors No Sails'' kun je hier nog eens nalezen.  
De band windt er geen doekjes om, al van in het begin is de sound een alles vernietigende wervelstorm. "The sea takes the rest'' is een gloednieuwe song, die aantoont dat Haester nog springlevend is. Verschroeiend. Op de ingetogen momenten, o.m. op “Ghosts in Us”,  - eerder een understatement -, boezemt de spoken words je angst in . Haester drijft het tempo op tot een climax, feller en harder.
We kregen een korte, krachtige set van amper een half uur. Maar toch lang genoeg om ons door elkaar te schudden. Het afsluitende “Ironmongers” plaatste dit alvast in de verf .
Setlist: The Sea takes the rest - Ghosts in Us – Bucephalas – Ironmongers

Killthelogo (*****) is ontstaan uit .calibre , twintig jaar terug kwam het  enige album uit van deze band. Ze werden enorm gerespecteerd en konden optreden op festivals als Pukkelpop, Rock Werchter en Ozzfest. Nu is de band terug onder de naam Killthelogo (trouwens , zo heette die plaat van .calibre trouwens), met een nieuw album en een sterke single -  https://www.youtube.com/watch?v=GsG1gmagyI4 .
De set werd ingezet met “Riot As one”.  De lat werd meteen hoog gelegd. Een energiek nummer, dat meteen uitnodigt tot een langgerekte circle of moshpit.  In onze huiskamer voelen we alvast diezelfde adrenaline. Killthelogo gaat fel tekeer, “Buy More Shit” is het volgende voorbeeld.
Alle opgekropte frustratie moeten eruit, emotioneel en vuurkrachtig schreeuwt frontman, zanger Daniel Mies zijn boosheid uit , als op “Warehouse Moguls” en “Calibre”. En met een song als “Iconoclast” gaat het combo nog eens gretig tekeer.
Killthelogo is een sterke liveband in de voetsporen van z’n .calibre. Muzikaal gebald , gedreven, hard , niet vies van wat chaos. De energieke geest van .calibre dwarrelt hier rond. De band neemt onder Killthelogo de tonnen ervaring mee en gaat als jonge wolven tekeer in spelplezier en kunde … Kortom overtuigend sterk
Setlist: Riot As One - Buy More Shit - Warehouse Moguls - Calibre - Iconoclast

Organisatie: Studio Scampi, Oostkamp

STIL - Het zou vooral een heel prikkelende ervaring moeten zijn, doordat mensen liggen, dat ze worden meegezogen naar een bijzondere wereld

STIL  is het project rond Sophia Ammann op zang, gitaar en Seraphine Stragier op harp en cello. STIL. brengt met ligconcerten een gedeelde beleving tussen droom en concert. Het duo bracht eind maart een eerste single/video op de markt
- Stil. - to build a home: https://www.youtube.com/watch?v=gXbcSsYCD8k
We vonden het hoog tijd om dit bijzonder project in de schijnwerpers te plaatsen, en hadden een fijn ochtendgesprek met Sophia en Seraphine over dit project, maar ook de andere projecten waar beiden mee bezig zijn,  tot de verdere toekomstplannen en doelstellingen

Hoe is alles begonnen?
Seraphine: Sophia en ik  hebben elkaar leren kennen via Ansatz Der Maschine. We zijn de enige vrouwen in het gezelschap. Ik speel ook ligconcerten en Sophia had interesse om zo’n ligconcert eens bij haar thuis te organiseren. Uiteindelijk is de interesse ontstaan om dit ook samen te doen. We hebben de hoofden samen gestoken om het verder uit te werken dit project STIL. We geloven beiden in een bijzondere kracht van muziek bij een liggend publiek, doordat bepaalde visuele prikkels worden uitgeschakeld.

Naast Ansatz Der Mashine zaten jullie nog in andere projecten ; kunnen jullie iets meer vertellen over deze ervaringen? Heeft die ervaringen invloed gehad op de muziek van STIL? Of gaat het daar een heel andere weg uit?
Seraphine: Bij elk muzikaal project onthou je bepaalde inspiraties en dat doet je verder groeien als muzikant. STIL. is voor mij ook een verlengde van de solo ligconcerten die ik speel met de CelloSuites van J.S.Bach.   Voor de rest staat dit wel in contrast met wat ik anders speel, ik speel vooral bij pop, folk,  of hedendaagse klassieke muziek- projecten. Dat relaxerende is ook voor mij een zoektocht om op een andere manier te communiceren met een publiek. Het is heel fijn om op het podium plezier te maken en dat over te brengen, maar ik vind het ook belangrijk om mensen te doen stilstaan en een bijzondere ervaring te bezorgen.

Eind maart kwam een video en single uit. Een zeer relaxerende song, dromerig maar ook de omgeving spreekt toch tot de verbeelding. Hoe zijn jullie op deze mooie locatie uit gekomen?
Seraphine: Sophia en ik voelen ons allebei aangetrokken tot de natuur. De natuur brengt veelal rust.  We hebben de clip gefilmd in de Kwadebossen, dat is vlakbij Mathijs zijn huis. 

Die dromerige, oogstrelend mooie soundscapes en kristalheldere stem zijn zeer fantasieprikkelend, ik sloot mijn ogen en waan me in een sprookjesbos waar het fijn vertoeven is en wil niet meer naar huis. Je mening? Is bewust voor deze aanpak gekozen?
Sophia:  Het is prachtig dat je de ogen hebt dicht gedaan.. Voor mij is dat het grootste cadeau wat je iemand kan geven, een moment van rust waarop je bij jezelf kan thuiskomen.  Als we daarin zijn geslaagd ben ik tevreden.
Seraphine:  Het hoeft niet snel en catchy te klinken als een single op de radio. We willen net dat het allemaal in een bepaalde textuur blijft, dat er een zeer langzame evolutie is.

In een artikel in het Nieuwsblad lees ik het volgende: “Met STIL willen we diep relaxerende ligconcerten met cello, harp en stem, brengen, waarbij het publiek de concerten liggend beleeft met focus op de sensorische en auditieve waarneming”. Die vraag heb je al een beetje beantwoord, maar kunnen jullie daar iets dieper op ingaan?
Seraphine: Een ligconcert is sowieso voor een beperkt publiek. Wij spelen in het midden waarbij de mensen min of meer dicht bij ons liggen. Na een kleine inleiding, gaat de muziek een uur lang verder zonder te stoppen dus. En laten we de mensen gewoon in hun trip, wijzelf ook eigenlijk. Want na een uur ben ik zelf gewoon weg van de wereld als muzikant. Dat is voor ons belangrijk, dat we er een soort reis van maken naar een heel andere droom wereld.

Kom je dan niet tegen dat de mensen in slaap vallen, niet uit verveling maar de relaxerende inwerking als je neerligt?
Seraphine: Ik vind dat ergens wel een heel aangename bijwerking daarvan. Doordat het een heel diepe vorm van ontspanning is. We vragen toch aan het publiek, als iemand in slaap valt die toch even aan te porren dat hij of zij niet begint te snurken of zo, want dat is ook niet de bedoeling. Want dat verstoort de rust uiteraard. Maar het hoort erbij. Zo een ligconcert kan in een tuin, in een huiskamer, in een kerk of een andere locatie. We vragen dat de mensen zelf hun matje en kussen meebrengt. We denken dat, na corona, de mensen zelfs volledig corona proof hier enorm veel deugd zullen aan hebben.  We hopen dus dat er heel wat speelkansen zullen zijn voor ons.
Sophia: Wat ik zo leuk vind aan dit project is die zoektocht en dat experimenteren. Een publiek dat neerligt ervaart een concert op een andere manier, je kan daar als muzikant veel mee doen en op inspelen door bijvoorbeeld tussen het publiek rond te lopen bij het zingen of klanken vanuit verschillende plaatsen in de ruimte te laten komen.

“Eerlijke interpretaties van klassieke, pop en folk composities van Beethoven tot Feist”, lees ik op jullie facebook pagina, uiteraard kan ik me daar wel iets bij voorstellen, maar ik hoor het liever vanuit jullie standpunt, wat mogen we ons daarbij voorstellen?
Sophia: Seraphine en ik zoeken samen muziekstukken uit die ons raken en die voor ons passen binnen het project. Seraphine komt meer uit klassieke muziek, terwijl ik meer uit de alternatieve pop kom. Tijdens de repetitie gaan we op zoek naar de essentie van een nummer en kijken hoe we dat in een STIL. versie kunnen omzetten. We doen dat met een liggend publiek in gedachten, daarbij zijn we bijvoorbeeld heel bewust bezig met de dynamiek

Ik heb onlangs naar aanleiding van Sound of Ghent de 9 symfonieën van Beethoven via streaming gevolgd; waar komt die adoratie voor klassieke muziek vandaan? 
Seraphine: Vooral de akoestische klank van de instrumenten spreekt me binnen Klassieke muziek enorm aan. Ik heb ook een klassieke opleiding gehad aan het conservatorium te Brussel.

En Sophia?
Sophia: Wat ik zo bijzonder vind aan Seraphine, is dat ze als klassieke muzikant technisch heel straf kan spelen, maar dat ze toch ook op een heel intuïtieve manier in de muziek staat
Seraphine: Ik ben ongelofelijk onder de indruk van Sophia haar stem. Het is de max om met haar te kunnen samen werken Ik heb wel een Klassieke opleiding gehad, maar voor mij was het sowieso evident dat ik me ook in Folk en pop muziek ging verdiepen. Ik heb jarenlang bij Lais gespeeld. Voor mij voeden die beide aspecten elkaar eigenlijk. Als ik enkel klassiek zou spelen zou ik wat op mijn honger blijven zitten wat podium vrijheid en zo betreft. Het is langs de andere kant fijn om ook dat klassieke onderdeel soms nog te kunnen doen, maar vooral dat alles naast elkaar eigenlijk gewoon muziek is.

Wat zijn de verdere plannen met STIL. Komt er een EP of dergelijke meer aan?
Seraphine: We hebben vooral veel zin om terug te gaan spelen van zodra dat kan. En we werken ondertussen in stilte verder.  We hebben tussen de lockdowns wel een aantal concerten gedaan, maar niet zo heel veel en dat is jammer. We hebben wel vele plannen.
Sophia: We zijn inderdaad volop aan het werk achter de schermen, zo nemen we binnenkort een tweede video op en liggen er plannen voor de opname van een EP op tafel.

Wat is uw opinie over dat fenomeen streaming eigenlijk?
Seraphine: Dat is een beetje dubbel eigenlijk. Het is fijn om naar iets toe te kunnen werken. En je blijft door dat aan te bieden wel een beetje in de schijnwerper staan. Je bereikt zelfs een  publiek, die misschien anders niet meteen naar een concert live zouden komen Tegelijkertijd kruipt er enorm veel energie in, maar krijg je bitter weinig ontlading in vergelijking met een gewoon concert. Ik kijk soms wel naar streaming concerten, maar het is wel zo als je bijvoorbeeld naar het toilet moet of de kinderen zijn wakker, zet je het op pauze… het voelt dus allemaal een beetje raar aan. Die beleving die je voelt op een echt concert, kun je dus nooit krijgen via streaming. Het heeft zijn voor en nadelen dus. 
Sophia:  Ik ben wel blij dat ik er enkele heb kunnen doen, je bent weer opgeladen en kunt weer samen spelen. Maar het vervangt dus ,, zoals aangegeven, nooit de echte live beleving.

Wat is de uiteindelijke ambitie wat dit heel mooie project aangaat? Zijn er wat locatie betreft geen beperkingen?
Seraphine: Er zijn uiteraard veel plannen. Ik denk, als ik voor mezelf spreek, dat we gewoon op veel bijzondere plekken ons publiek willen ontroeren en schoonheid brengen. Dat is de voornaamste ambitie wat STIL. betreft.
Sophia: Het zou fijn zijn dat er  geen beperkingen zouden zijn, wat locatie betreft. Als het bijvoorbeeld in een AB kan waarom niet?
Seraphine: Los van STIL. zijn we ook met een kinderproductie bezig. Daar hebben we in de kerstvakantie een digitale voorstelling van gemaakt: “Schaap met Laarsjes”, gebaseerd op het gelijknamige boek van Maritgen Matter. Deze digitale voorstelling kan ook met een lesmap en audiofragmenten aangekocht worden.. En daar hopen we toch, naast STIL. , kinderen mee te kunnen nemen in die fantasie wereld. Daarop verdergaand zou het ook fijn zijn om ouder/kind ligconcerten te doen. Die de verbintenis tussen ouder en kind kunnen versterken.) En als we verder dromen, een goede ondersteuning en een mooi decor ontwerpen voor onze ligconcerten, dat zou heerlijk zijn.

Seraphine, ik zie dat je ook in uiteenlopende projecten zit zoals SUNSUNSUN tot  zelfs Stef Bos?  Zijn er nog projecten waar je mee bezig bent of toekomstplannen ? Met andere woorden, wat zijn jouw verdere plannen naast STIL. ?
Seraphine: SUNSUNSUN is een project dat nog steeds gaande blijft. We hebben daar al veel mooie dingen mee gedaan. Nu zijn we achter de schermen ook bezig met het uitwerken van een akoestisch programma, zonder zanger; en ook verdere plannen aan het maken.  Voor de rest is het een heel gekke tijd om nog verder plannen te maken, het blijft allemaal heel vaag. Ik heb onlangs meegewerkt aan een nieuwe muziektheatervoorstelling : “Wild”, naar een idee van Lucas Derycke en muziek van Frederik Neyrinck. Deze voorstelling is klaar, maar we konden nog niet eens première spelen, hopelijk lukt dit binnenkort wel. Tussen de eerste en tweede lockdowen waren we ook met muziek van Randy Newman aan het spelen, samen met een bende muzikanten rond Patrick Riguelle en Jan Hautekiet. We hebben halverwege die tournee moeten stopzetten, hopelijk blijven daar nog een paar concerten over die we kunnen doen. Er zijn ook nog concerten gepland met Ansatz der Maschine.

Heel veel activiteiten dus, hoe blijven jullie dat toch allemaal combineren, of is dat nu gemakkelijker door die corona?
Seraphine: Ik denk dat je als muzikant in België sowieso beter in verschillende projecten zit. Je vastpinnen op enkel eentje is niet doenbaar. Het blijft gewoon een gezonde manier vinden om die te combineren. En , in mijn geval, te combineren met mijn gezin. Het hoort gewoon bij onze job als muzikant om agenda puzzels te maken. STIL. Is echter iets dat gewoon een heel jaar door kan lopen. En die puzzel zal wel altijd een plekje vinden in die agenda. 
Sophia: Ik keek onlangs terug naar mijn agenda in pre-corona tijden en mijn mond viel echt open, het was zo druk! Alles volgepland met werk en ook veel sociale gelegenheden. Op een manier heb ik door deze periode veel meer rust gevonden, als nooit voorheen. Dat wil ik zoveel mogelijk proberen vasthouden, door bewuster en minder te plannen. Op die manier kan je ook meer aanwezig zijn in wat je doet, wat volgens mij ook inhoudt dat je beter werk kan leveren en meer impact kan hebben.
Seraphine: Vooral bij STIL. Is dat belangrijk dat we zelf die rust uitstralen, als we zelf onrustig zijn kunnen we dat niet overbrengen naar de mensen. Ik heb soms momenten dat ik denk ‘het was zo druk vroeger’, maar het enthousiasme neemt het steeds over zodat het niet stoort. Wat voor mij belangrijk is , is dat het combineerbaar is met mijn gezin.

Hoe denken jullie trouwens dat de cultuur sector die corona tijden  zullen overleven?
Seraphine: Ik hoop dat er door iemand als Tom Kestens en Frederik Sioen bijvoorbeeld., iets groeit van een duidelijke omkadering en dat er werk gemaakt van een beter statuut van muzikanten. Dat is heel belangrijk dat dit eindelijk eens bekeken zal worden, dit kan een voordeel zijn na deze crisis. En er wordt bij stil gestaan dat het geen evidente keuze is om muzikant te zijn. Maar er zullen binnen de sector zeker mensen sneuvelen, helaas. Ik denk daarbij aan bookingsagenten , voor die mensen is het een ramp. Die hebben keihard gewerkt om al die concerten uit te stellen, en te blijven uitstellen zonder enig perspectief. Of mensen die al twijfelden, die zullen zeker de handdoek in de ring gooien nu vrees ik. 
Sophia: Mijn mening kan daarover kan wel wat veranderen naargelang mijn gemoed. Maar in het algemeen ben ik hoopvol. De waarde en het verbindende van muziek wordt net zo duidelijk nu publiek en artiesten niet kunnen samenkomen.   Ik denk dat het daarom zeker zal overleven, ook al zal het voor sommige heel moeilijk worden, muziek leeft en blijft leven.. omdat het nodig is.

We hebben het over jullie projecten gehad, over STIL. Ik zou willen afsluiten met de vraag was is  - naast het project STIL. – jullie algemene ambitie en is er een soort einddoel?
Seraphine: Ik zal gewoon zo blij zijn als een kind om hopelijk binnenkort opnieuw speelkansen te krijgen, en liefst combineerbaar met mijn gezin. 

Toch nog een ding, ik denk dat jullie muziek een oplossing kan bieden voor mensen met Psychische problemen? Al overwogen?
Seraphine: Het lijkt me bijzonder om dat te doen, ik denk bvb ook aan onze muziek spelen bij de afdeling Oncologie, Postnatale Depressie of bij Palliatieve Zorg. Ik speel bij het project Mus-IC op UZ Gent brengt live muziek op intensieve zorgen.  En dat is heel bijzonder om te doen, omdat die mensen soms heel lang op intensieve zorgen met al die stress en geen privacy, en die mensen zijn zo dankbaar dat ze even iemand te zien die voor hen muziek komt spelen. Ik denk dat er op dat vlak heel zinvol werk kan gebeuren. En dan gaat het niet over een groot applaus of in een chique zaal spelen. Maar gewoon over ogen die stralen, of daadwerkelijk voor iemand iets kunnen betekenen. Dat is iets dat we met STIL. Zeker kunnen brengen.

Bedankt voor dit fijne gesprek, ik hoop dit bijzonder project spoedig ive te mogen meemaken. Veel succes in alles wat jullie doen. 

Anne Clark - More than ever before, I live for the moment. Don’t count the days, make the days count

Anne Clark needs no introduction. For more than 40 years she has been making her mark in the world of music. In parallel with full Covid lockdown in 2020, she was also diagnosed with cancer. A celebratory “40 year anniversary tour” had to be cancelled along with all other music plans. Life became a battle, fighting the disease. Right now Anne is in a good place and is slowly returning to writing new songs with her band members, Jeff Aug and Justin Ciuche. Also the idea came up to put out classic songs from Anne’s career in new interpretations, the result being "Synaesthesia - Anne Clark Classics Re-Worked", which will be released on 28 May. Reason enough to have a nice conversation about it. We also talked about David Bowie, her time in Lokeren during the Lokerse Feesten, her connection with Belgium,  a newly developed taste for (Belgian!) beer, her opinion on social media and further plans for the future.

Anne, thanks for this nice interview, after all these years it might be a bit much to ask :) but what were the highs and lows for you personally?
That is very difficult to answer. For more than over 40 years working with music, there have been so many… One changes so much in all this time. You meet so many people and one goes through so many areas of music. There are so many individual experiences that it is impossible to exactly point out the highs and the lows. It’s a constant process of living and working. Good experiences, bad experiences. I tend not to rate them, just either enjoy or learn from them.

I‘m very also very concerned about your health and battle with cancer. How are you doing today?
At the moment I’m feeling very well. Last year was an incredibly hard experience. However, what the doctors and nurses did for me was absolutely amazing. Because I had my diagnosis at the very beginning of this pandemic, it was a difficult time for me, but also for the people who took care of me. The hospital was completely closed down. There was no possibility to receive visitors and the hospital was totally overwhelmed with Covid patients. I don’t know how the staff managed but they did. I can’t begin to tell you what heroes of mine they all are! About my health now? There is always a risk that it will come back of course. But at the moment I’m very positive about the way it goes.

We are a bit generational :) the digitalization, the more and more importance of social media are for me the big changes of these times, what is for you the biggest change in your long career of around 40 years?
I have to agree. The technology of course is one of, if not THE biggest changes over the past 40 years. When I started with music it was more analogue and acoustic. Then everything became digital and I found that transition less enjoyable. Music meant staring at computer screens and looking at modules. I loved the more tactile nature of making music. However, over the years, I have of course adapted and now feel comfortable combining both.
About social media, it is a tool and it is entirely up to us how we use it. We can use it for good or bad things. Humans tend to seem to always like to show their bad sides. I am fully aware of  how social media can be used in a bad way but I want to use it for creativity and the contact it can bring people. For example, something like Spotify enables me to discover musicians and artists I would never have been able to know about previously. Whole new worlds of music! Something like Zoom, FaceTime, WhatsApp or Skype enable people to “see” loved ones. This terrible last year has been a good example. Can you imagine what lockdown would have been like without people being able to contact their friends and families through these mediums? Unbearable.

But in the past you had more time to grow, it’s going very fast, maybe too fast?
In a way yes, but it is still up to us. We can skip through apps and programs every 5 seconds if we want to, or we can takes hours, days discovering new things. It’s our choice.

In an interview, when asked 'What are your main inspirations?', I read the answer: 'Everything is an inspiration! As a writer/musician I think you have to be open to every kind of inspiration.' Surely there are certain artists or musicians who have made you what you are today?
Life is just full of many different kinds of experience. When people tell me they only listen to dance music, or metal or this or that,  I feel it’s a shame because they never feel the experience of other things. Life is made of different emotions and reactions or stimulations. The same with influences. My influences also have been wide and varied. Different things appealing to different parts of me. From The Beatles to The Rolling Stones as a kid but also people like Joni Mitchell, David Bowie, Tim Buckley, Simon & Garfunkel as I was growing up. I also loved classical music like Mozart, Chopin or Bach. Then the power of punk and post-punk. There are so many inspirations. Because life is about different experiences and  things.

For me, when I look at my personal inspirations, it goes back to one person really: David Bowie
Yes, David Bowie was so important for music and for culture in general in the 20th century. His influence is so huge and so inspirational for many people on many levels.

He is also the only idol I really cried about, it was like losing my father
I heard someone say about him that he was an artist who “allowed you to be whoever you were or wanted to be. He gave you that permission.” I think that is definitely true - especially in the 1970s.

In that same interview I also read 'I never had a great "singing" voice so it seemed a perfectly logical step to set poems to music.' I’ve always seen you as a poet too, a storyteller with a beautiful voice anyway. Can you elaborate a bit on that statement?
Thank you very much, I take that very much as a compliment. Because words are so essential for us. Our language is pretty much all we have. All we have to communicate with each other. We are all story tellers. When language doesn’t work, there is always music. On the other side of the coin, when language fails, unfortunately we have violence.

I found some questions in interviews and I found these interesting: ''You have a unique and emotional way of speaking your lyrics in your songs. How did you come up with this idea and way of expression in the first instance ?'' Can you elaborate on them?
I have always known my limitations as a singer (haha)! As I just said, I am more of a story teller, or I create settings for stories, experiences, emotions. I have always loved great orators. Just listen to great speakers like Martin Luther King, to give an example, so inspirational. As well as overloading us with information, words should give solace, strength and unity.

I wanted to ask about ‘given opinions’, in the past you were sometimes angry about things happening around you. Are you still angry?
In the past year I have certainly reassessed my relationship with the world. There is a big difference between feeling anger and being passionate about things. I have really learnt what is and what isn’t important. All these politicians and tyrants and advertisers stirring up our feelings of inadequacy! Making us feel so small and irrelevant! The situation in the world is so difficult for so many people. I can never change that. I accept that. I have to accept that. But amid it all there are millions of good people, giving everything they have for others. We have all seen that with the Covid pandemic. I have experienced human kindness, selflessness and compassion on such a vast scale in the last 12 months, I never thought possible. It is (way beyond!) time we focused on these people, these qualities, instead of all the bullshit and time-wasters. I still feel a lot frustrations but I try to react in different way. Channel it in a different way.

Another thing I’m kind of angry about: Women are still too much undervalued and underestimated in this business. It is still a man's world even after all these years?
Well, yes. It’s still a man’s world. That’s for sure. The music business … business…. buiness …any business. I have to say though, it is so refreshing to have leaders in the world such as Jacinda Arden in New Zealand and Sanna Marin in Finland. Maybe we can perform some gender reassignment surgery on Boris Johnson (haha!).

The reason for this interview is "Synaesthesia - Anne Clark Classics Re-Worked" (FDA / Anne Clark), which will be released on 28 May. Why an adaptation of songs and not a new album with new songs?
I would like to release new material and as I said earlier, I have begun writing with my band again but with my cancer diagnoses and the Corona virus last year, everything stopped. No touring. No travelling. So, I was looking for a way that I could still reach my audience and offer them something. Many people contact me about making remixes and I thought OK, let’s try something. Synaesthesia is the result.

I listened to the album, there are some very interesting arrangements that add something extra, it scared me a bit :) but the songs are reinvented because of that. Your opinion about this statement please?
Exactly! I wanted something a bit different from the usual remixes and gave all the musicians total freedom to work on the songs as they wished. I love the very radical arrangements of some of them. A bit like translating language, hopefully they keep the core of the material but also come up with something new too. Something that offers a whole new experience and interpretation.

I was a bit sceptical about it, but you've made sure that the songs still sound like they did in my youth, but you add something new that reinvents them, that's what wins me over the most
I was very definite about who and what kind of artists and musicians I wanted involved. People with their very own clear identity and who are also doing what I regard as exciting and innovative work in 2021. For example, I am a big fan of Yagya and Deadbeat, two of the musicians who worked on the album.

Are there new songs coming soon? In other words, can we expect more?
I hope so, like I said. In the last couple months I have begun writing new songs, I sure will bring them out as soon as I can!

I have seen you live three times, including twice in my hometown Lokeren, what was that experience like (I think 2004 and 2007) and also do you remember ‘Lokerse Paardenworst’?
I had a beautiful time in Lokeren. The people are so crazy (haha).  All that Belgian beer and things… The Stella and the Jupiler. It was a great time being there. I am definitely NOT a fan of Paardenworst! Sorry, that’s not for me. However, I have to say that Belgian beer is the best beer in the world!

You also have a special connection with Belgium, can you tell us something more about that?
Yes, I have had a strong link to Belgium whole my life. Since I was a child. My parents had friends in Charleroi, who I have always regarded as family. One of my oldest friends is from Sint-Niklaas. My partner is from Nieuwkerken-Waas. My first ever concerts outside of the UK were in Gent. It’s a very special country for me. Such a tiny country yet with such a big cultural life and appreciation. The music scene is so wonderful in Belgium.

I still think, despite that, that many Belgian bands, if they were English or American, would be world famous. It is difficult for a Belgian band to really break through
Yes, it seems that the USA and UK have had the most influence when it comes to pop and rock but I think that has changed a lot with club and electronic music for example. So many of the big names in those styles come from mainland Europe. The same with jazz and classical. I think the Anglo-saxon influence is definitely waning in so many areas, not just music.

My Favorite Belgium band is The Kids. Are you into Punk?
Am I into Punk? You bet I am - or rather - I was in my youth! I was at the Centre of it as a teenager growing up in London and working in a record store. Siouxsie and The Banshees, The Damned, Generation X were all in the neighborhood.
My favorite Belgian band is Motek. I love what they did. They split up unfortunately.

Now we talk about ‘live concerts’. Will there also be live performances, or is that not the intention?
I don’t know. I hope so of course. We had a huge tour planned last year, but it didn’t happen. Apart from the Covid restrictions everything depends on my health. I’m not sure if I will ever be able to do major tours again but I certainly hope to play “live” again in some way.

In these times you see a lot of streaming, are you interested in doing that too?
I am. I think it offers a wonderful solution for both musicians and audiences. Unfortunately, all of my musicians are in Germany and to travel just isn’t an option right now, so we can’t work together as I would like to.

What is your opinion about the phenomenon?
It is an essential phenomenon that fits with these times we are living through.

These are very difficult times for a musician, but also for every person. How did you experience these times?
Extremely difficultly. Aside from the Covid lockdown I was in isolation anyway because of my illness. I hope this pandemic will teach us new ways of living and respecting each other and the natural world, but I don’t believe it will unfortunately … There have been huge human catastrophes in the past that we could have learnt so much from. We could have ‘reset’ the human program so many times. The first and second world wars for example. We never learn and we will just continue from one disaster to the next. However, I have learnt the true value of every tiny detail of living during this time. The beauty and the fragility. I have learnt who the true heroes are - the nurses, the doctors, all those precious people who have taken care of us during this time.

Something else, I know it’s difficult to make plans but what are the plans for the future? After all these years, are there still goals, ambitions, things you definitely want to do?
Honestly, I nearly died last year, and for me every day is a gift. More than ever, I am really living in the moment. I’m not making long term plans, I live now. One of the things that I was told in hospital by the amazing staff was: “Don’t count the days, make the days count.” This is my philosophy now.

Meer info over het nieuwe album: Anne Clark - Synaesthesia "Classics Re-Worked"
https://www.anneclarkofficial.com/2021/03/31/synaesthesia-anne-clark-classics-re-worked/

Pics @Tine Franckaert

John Ghost & Binkbeats - Spot On Jazz 2021 - livestream - Een filmisch contrast van oneindig improviseren en elektronische vernuft


John Ghost, het sextet rond gitarist/componist Jo De Geest, put invloeden uit jazz, rock en hedendaags klassiek. Minimalisme, elektronica met een filmisch karakter typeert hun instrumentale muziek. Hierin worden grenzen verlegd. Voor deze stream, in het teken van Spot On Jazz, staat het zestal op het podium met de Nederlandse elektronica grootmeester Binkbeats, ‘een genie dat met tientallen instrumenten op het podium staat en zelfs muziek met zijn nagelknipper zou durven maken’, lezen we in de biografie. 
Een samenwerking die zorgt voor een kleurrijk klankentapijt en je diep weet te raken.
De livestream werd een intergalactische trip doorheen ons onderbewustzijn …

John Ghost & Binkbeats (*****)  is een versmelting van klankenkunstenaars, die op hypnotiserende wijze een doos van Pandora open doen; het is een overtuigende combinatie van bedwelmende percussie, gitaarriedels, soft groovy blazers en aanstekelijk elektronisch vernuft.
Het collectief: Jo De Geest (elektrische gitaar, loops), Rob Banken (altsax, fluit, basklarinet), Wim Segers (vibrafoon, marimba, glockenspiel en percussie), Karel Cuelenaere (Fender Rhodes, buffetpiano, synths), Lieven Van Pée (basgitaar en 'bowed guitar') en Elias Devoldere (drums, marimba en 'prepared glockenspiel').
Ze vullen elkaar ook nu weer blindelings aan en de inbreng van klankentovenaar Binkbeats is een meerwaarde. De variërende beats tekenen voor een bevreemdend aanvoelend sfeertje, net eigen aan een visueel collectief dat John Ghost wenst te onderstrepen. 
John Ghost & Blinkbeats biedt een kleurrijke sound op die manier en gaat diep in je onderbewustzijn, door die specifiërende beats, wat het filmische aspect van John Ghost ondersteunt. 

Een intergalactische trip is het, die fantasieprikkelend is, met een spooky ondertoon . In z’n geheel oogstrelend , door de visual effects en het filmisch contrast van oneindig improviseren en elektronische vernuft. Grenzen worden verlegd dus, door een elektronisch deken te spreiden over die jazz, heerlijk wegdrijvend van de realiteit …

Organisatie: Spot On Jazz + Jazz.be  + Gent Jazz Festival, Gent

Yskan - livestream - Een sfeervolle totaalbeleving

In de grote jazz visvijver is er altijd nog wel plaats voor gloednieuwe projecten. Net omdat je
binnen de scene zoveel kanten kunt uitgaan, door improvisatie, experiment of net jazz te brengen volgens de basis van die muziekstijl .
Yskan is een project rond muzikanten die de jazz sterk beheersen. We citeren: ''De combinatie van Anneleen Boehme (LABtrio), Simon Raman (Steiger) en Geert Hendrickx (Zandland) is voor velen niet vreemd. Voeg daar nog Sam Comerford (Thunderblender) aan toe en weet dat er de luisteraars iets heel speciaals te wachten zal staan.''

We hadden naar aanleiding van deze release een fijn gesprek met Geert Hendrickx, bezieler van de band. En uiteraard ook over de toekomstplannen, hoe je als muzikant bent omgegaan met deze crisis waarin we leven, en de ambities als muzikant en band. Tot slot kwamen ook de ideeën die klaar liggen, aan bod, maar waar hij voorlopig niet echt iets kan mee doen.
Het interview kun je hier nog eens nalezen.
Ook dit debuut hebben we onder de loep genomen, de recensie kun je hier nog eens nalezen.
 
Hoe dat 'live' allemaal klinkt? De Academiezaal in Sint-Truiden is een heel mooie zaal, een soort Rotonde als de Botanique, Brussel, waarbij het publiek rond de band kan zitten en in het midden speelt. Heel intiem en ingetogen, perfect passend binnen het plaatje voor wat Yskan (*****) wil.
“De nummers liggen in dezelfde lijn , ook al hoor je ergens wat meer de sax, een gitaarlijntje of drumpartijtje. Soms worden de registers zachtjes opengetrokken. In de toekomst kijkt men zelfs uit naar de dosis experiment. Het totaalpakket is belangrijk, daarom beluister je de plaat best in z'n geheel, om echt te voelen waar Yskan je heen wil brengen. Eenvoud, emotionaliteit en intensiteit staan voorop. Het is een oorstrelende , hartverwarmende (jazz) plaat dus.", schreven we over de plaat.
Live komt dat eerder improviserende kantje van de band meer boven drijven, een sfeervolle totaalbeleving waarbij Yskan mooi balanceert tussen hun lichtjes weemoedige, ingetogen zijde en het speelse, subtiel experimentele.
Een oogstrelend gevecht tussen saxofoon en gitaarriedels, die elkaar aanvoelen en aanvullen, de contrabas en de drums spelen erop in en er wordt gewerkt naar een climax.
Het samenspel van gitaar-contrabas en de drums, saxofoon zijn evenzeer sterk. Magisch dus.
De vier muzikanten beheersen hun instrument en verleggen graag de grens, zonder te raken aan de structuur van de songs.
Geert stelt de muzikanten voor en spreekt zijn publiek thuis aan, al mis je wel het applaus of het enthousiasme.
De band gaat ervoor live, op speelse wijze. De muziek klinkt weemoedig, melancholisch of is groovy, aanstekelijk. Een oorgasme voor elke jazzliefhebber!

Organisatie: Motives For Jazz Streams + Yskan + CC De Bogaard, Sint-Truiden

The Haunted Youth - livestream - Een emotionele psychedelische, dromerige trip

The Haunted Youth is een jonge psychpop die puur muzikaal doet denken  aan bands zoals MGMT, Tame Impala en DIIV maar ook een link maakt met Slowdive, The Cure, Cocteau Twins en Spiritualized.
Ze brachten met “Teen Rebel” een veelbelovende single uit die ons ook niet is ontgaan. De recensie daarvan kun je hier nog eens nalezen.
Ondertussen won de band ook De Nieuwe Lichting van Studio Brussel. En lijkt klaar om de wereld te gaan veroveren. We citeren even de info van MayWay records: ‘Debuutsingle “Teen Rebel” is meteen een schot in de roos: The Haunted Youth wint De Nieuwe Lichting van Studio Brussel en wordt volop gedraaid in binnen- en buitenland. Ook aan de andere kant van de oceaan trekt “Teen Rebel” de aandacht: het haalt zelfs de frontpage van het bekende en invloedrijke Amerikaanse online magazine Consequence of Sound."
Helaas gooit Corona al meer dan een jaar roet in het eten, maar gelukkig vond N9 in samenwerking met Soundstorm een manier om deze veelbelovende band in de schijnwerpers te plaatsen, door een livestream concert. Het voelt aan als een bijzondere totaalbeleving.

We houden niet van namedropping, maar bij deze jonge wolven kun je niet voorbij aan de beschreven referenties. The Haunted Youth (****) beschikt echter nog over een eigen smoel  en brengt een aanstekelijk allegaartje van psychedelische dromerige popmuziek. De heren en dame stralen enorm veel spelplezier uit en pakken het podium in alsof ze voor een wild enthousiast publiek staan te spelen.
Vanaf de eerste song grijpt The Haunted Youth  je bij het nekvel en sleurt je mee naar  een psychedelische droomwereld.  Circa drie kwartier lang blijven we genieten van hun kleurrijke pop, door die lekker verschroeiende drums, keyboard en gitaarriedels .De vocals zijn emotioneel en catchy .
Het materiaal vormt een geheel , en toont misschien wat eenvormigheid, maar het belet de hypnotiserende sterkte niet .

Het is  wachten op het najaar om The Haunted Youth echt live te zien, maar via deze streaming toonden ze een enthousiasmerende livespirit , aanstekelijk, zachtmoedig, door hun jeugdig enthousiasme.
Uiteraard zijn er nog groeimogelijkheden. Maar de stempel ‘veelbelovend naar de toekomst toe’ werd met de single en de livestream alvast  gemaakt.

Een veelbelovende set van het kwintet uit Hasselt rond Joachim Liebens, dat sterk begon met hun oorwormsingle “Teen Rebel”, live een 7-minuten lange song van zweverige, dromerige gitaren en de intrigerende stem van Joachim aangevuld met moois aan de synths.
Ook het ander materiaal was intrigerend en boeiend alvast . Psychedelische indiedreampop, die dicht aanleunt bij Tame Impala en MGMT. Een terechte winnaar van StuBru’s Nieuwe Lichting en iets moois van Belgische bodem . In het najaar te zien in de concertzalen , hopelijk toch … (Indrukken Danny Feys)

Organisatie: N9, Eeklo ism Soundstorm