Als introductie van deze Brusselse band citeren we even ''Las Lloronas is een Brussels trio dat wereldmuziek en slampoëzie samenvoegt. Drie stemmen bevestigen hun intieme teksten, ze baden in harmonie en melancholische melodieën. In hun optreden delen Las Lloronas een moment van krachtige kwetsbaarheid, op de rand van klaagzang, dagdroom en strijdkreet.'' 'Soaked' is een harmonische schijf uit waar melancholie en aanstekelijkheid perfect met elkaar worden verbonden, binnen een poëtisch kader die subtiel aanleunt tegen soul en zelfs Franse chanson.
Het onderdeel 'wereldmuziek' kun je bij Las Lloronas breed zien, waardoor je moeilijk een label kunt kleven op de muziek. “Lagrimas” wordt gedragen door een walm van melancholie en weemoedigheid , gedragen door vocals die breekbaar en krachtig klinken. Toegankelijkheid, een lach en een traan worden dan ook perfect met elkaar verbonden op songs als “Seasick” , “Bukra” -met een fijn Oosters en Zuiders tintje-, “Strange Growth” of het bevreemdend, hypnotiserend mooie “Maria la Portuguesa”. “Bodies” en “Prayer” hebben een melancholische ondertoon. “Entra La Sal” is een sterke slotsong.
Op de songs horen we verrassende wendingen. Het is wereldmuziek dus, wat het trio brengt met 'Soaked' . De band heeft een veelkleurige plaat uit , klinkt verscheiden en heeft duidelijk groeipotentieel. De band voorspellen we dan ook een gouden toekomst toe .
Tracklist: Lágrimas 05:02 Seasick 03:53 Bukra 02:28 Strange Growth 01:55 Mutation 04:37 Maria la Portuguesa 00:54 La bruja Mariposa 04:07 Creature 01:26 Bodies 04:30 Bien Sages 03:56 Me confío 03:53 Me 01:45 Prayer 04:01 Entre la sal 04:18
wereldmuziek/poëzie
Soaked
Las Lloronas
Kjetil Jerve is een Noorse componist die tijdens deze corona een heel persoonlijke plaat uitbracht, opgedragen aan de mensen die dicht bij hem staan. 'The soundtrack of my home' is een lyrische, breekbare plaat, met instrumentale pareltjes die een gemoedsrust doen neerdalen. Al seen soort thuis komen…
Aan de rustige voortkabbelende muziek te horen, gaat het er zeer rustig aan toe bij Kjetil thuis.. Maar de pianist is intussen vader van een drieling, en heeft ook te kampen gehad met de rollercoaster die deze corona crisis voor iedereen is geweest dit jaar. Hij kon niet optreden, maar gaf wel een streaming concert.
Op de plaat is er echter de weemoed , rust en kalmte. Hij biedt liefdevolle odes aan zijn kinderen, zijn echtgenote Karolien , zijn moeder en zelfs zijn kat. Kjetil Jerve bedwelmt ons met piano die je doen wegzweven naar mooie oorden, o.m. songs als “4urid”, “Mette”, “Sussi”, “Karoline” en “Iben”. Elk van die personen heeft een invloed op de sound.
Kjetil wil even het verschroeiende ritme van het leven vergeten , door bij zijn familie te zijn; het thuisgevoel lijkt belangrijk, een intens gevoel van geluk zonder klef te klinken.
Mooi hoe Kjeltil Jerve die muzikale en familiale geborgenheid creërt , door de piano klanken, Je voelt je telkens wegglijden naar zijn leefwereld. Het is om even stil van te worden deze 'The soundtrack of my home'; innerlijk geluk en de weemoed primeert .
Tracklist: Kjetil 03:20 Turid 04:01 Mette 03:46 Sussi 02:12 Jon Eirik 03:01 Karoline 03:49 Iben 04:00 Eivor 03:54 Espen 03:21 Sven 03:39
New age
The soundtrack of my home
Kjetil Jerve
Taurus Quartet - Een dunne lijn tussen vertwijfeling en hoop
We citeren even het bericht op de facebook pagina van het evenement 'Livestream Nieuwjaarconcert Taurus Quartet - Cultuur Centrum Lokeren' "Het nieuwjaarsconcert in het Cultuurcentrum is een jaarlijkse traditie. Die willen wij graag in ere houden. Op zondag 10 januari 2021 om 11u streamen we daarom vanuit onze Theaterzaal het concert van het Taurus Quartet’.
Het Taurus Quartet is een gerenommeerd kamermuziekensemble dat streeft naar diepgang, energie en raffinement in hun samenspel. Voor hun nieuwjaarsconcert starten ze met een werk van Hayden en eindigen ze met werk van Beethoven in al zijn glorie. "Na een korte toespraak van De Burgemeester van Stad Lokeren spreekt cello speler Martijn Vink het publiek aan; na de nieuwjaarwensen is het tijd voor een mooi combinatie uurtje Hayden en Beethoven. Het feit dat het publiek thuis wordt aangesproken alsof ze in de zaal zitten, is een pluim op de hoed voor dit Quartet. De streaming werd verzorgd door De Lokerse LJKE. https://ljke.be/ . Een visueel sober mooi gebracht beeld, maar ook doordacht en doorleefd.
https://www.youtube.com/watch?v=9KTu5ctA24g&feature=emb_logo
2020 was een rot jaar om snel te vergeten. Taurus Quartet weet dat gevoel in het eerste deel van de set perfect te omvatten, door een compositie van Hayden die een zekere tristesse uitstraalt. De man was echter ook een meester in experimenteren, en wordt gezien als de grootvader van het strijkerskwartet. Dat wordt dus mooi in de verf gezet door Taurus Quartet. Melancholie, weemoed en bedwelmende klankentapijtjes van viool en cello bezorgen je een krop in de keel, je pinkt een traantje weg , met echter ook een glimlach op de lippen. Want dit is de soort weemoed waar je niet droevig maar eerder gelaten door wordt, waardoor je die moeilijke tijden een plaats lijkt te kunnen geven. Een gegeven die Hayden ook in zijn stuk wilde uitdrukken. Verdriet en verlies doen altijd pijn, maar mag niet omslaan in vertwijfeling en te lang in die sfeer blijven hangen. Deze compositie straalt dit dus ook , en het wordt op magistrale wijze uit de doeken gedaan door een kwartet , die perfect op het gevoel van de luisteraar inspeelt. Tijdens de voorstelling zien we trouwens mooie winterbeelden van de Stad Lokeren . Een visueel pluspunt, om deze compositie elan te geven. In 2020 zou normaal gezien Beethoven, die 250 jaar geleden is geboren, uitgebreid gevierd worden. Taurus Quartet ging een tournee doen rond Beethoven. Dit kon spijtig genoeg niet doorgaan, maar speciaal voor het nieuwjaarsconcert spelen ze een eerder - we wikken onze woorden - vreugdevol stuk uit z’n omvangrijke oeuvre. Net de opzwepende aankleding van het stuk, door polka te verwerken , zo te horen in de bindteksten, biedt ook een vreugdevol gevoel vanbinnen en een teken van hoop. Hoop die we dus echt kunnen gebruiken.
Taurus Quartet biedt dus binnen de tijdsspanne van ruim een uur een mooi samenspel van wat leeft bij veel mensen in deze tijden; pijn, vertwijfeling en dat sprankeltje hoop , het lichtje aan het einde van de donkere tunnel …
Meer informatie over Taurus Quartet: http://www.taurus-quartet.be/
Organisatie: Stad Lokeren & Cultuur Centrum Lokeren
Cristiano Filippini - I would like to perform again in theatre, have a lot people interested in CF’s Flames Of Heaven - sell a lot of cds - health for me and my family and find a balance in everything
If you wait about ten years to finally release your debut, then you do it better in an epic way, Cristiano Filippini must have thought . The classically trained Italian composer does have a few instrumental albums to his name, and has gained a reputation in certain circles. So now he's releasing an album under the name Cristiano Filippini's Flames of Heaven in which elements of power symphonic metal are connected to that classical music. If you like a strikingly epic approach within the metal scene, you'll love this rather long album.
You can read the full review here
http://www.musiczine.net/nl/cd-reviews/item/80518-the-force-within.html
Also reason enough for us to ask Cristiano some questions about this project, the past and present and the plans for the future.
Let's start with a question that you've probably already got tired of hearing :) why did it take you so long to finally release this debut?
Well, first of all thank you for the interview! Basically because it took long time to find the right and perfect players and bandmates who could fit in the band. I was looking for great players and amazing persons and i found both…it was a very long and not easy research. Marco, the singer, contacted me in 2010 after my first epic symphonic solo album but I found the other guys just 3 or 4 years ago…
Of course you haven't been sitting still in the meantime, tell us something about yourself, your musical influences and so on?
Of course…I’ve been using composing music since I was 16 years old and almost every day I compose something…i have more than 4000 minutes of music to pick the right ideas for the albums aha…i knew that one day I would have found the right members for the band so I’ve never stopped to compose metal music. About my influences I can say all the best bands from AOR Hard Rock ’80, also pop and rock music from the eighties, and all the epic power metal from the early eighties till 2000 and few years later…but nothing more…for the symphonic parts…I can say the epic soundtracks from the ’80 epic movies and some romantic/opera/baroque/and contemporary music..
Over the years, what do you think is the big evolution next to digitization?
I think that the digitization was a big step. You can produce high level music with a great sound with a reasonable price. You can promote your music. You can sell online by yourself. From the other side music now is basically free and everybody think that you are a musician, composer, director, photographer just having a good pc with a decent software. There are a lot of people other interested in purchasing music but the offer is huge and quality is medium low…it is not easy for a buyer to find the right record to buy…so they have to spend hours and hours on spotify….
The reason for this interview is of course the record 'The force Within'. a very versatile record, you can't stick a musical style to what you're doing (that's what convinces me the most) how would you describe your own musical style?
Thank you, is a great compliment to me because I worked on every single details for a long time. My goal was to create a sound that could be a bridge between aor hard rock ’80 and power epic metal 95/2005…with a modern and powerful production. Also with a real orchestra. The second goal was to create a tracklist that could be able to keep the listener always focus on the music, without filler or boring, weak tracks. So I worked on the quality of the tracks but also composing in various style, from power to aor, from romantic ballads to epic suites etc…you can find everywhere my composing style but in different keys..
What were the contributions of Matias Kupiainen (Stratovarius) and Mika Jussila (Nightwish, Stratovarius) to the album?
I needed the best sound I could so it was not difficult to decide the mixing and mastering engineers…i grew up with that sound so clear and powerful so I contacted them. I worked with Matias online for few weeks and then I joined him in Helsinki for the second part of the mix. There he introduced me Mika Jussila and we joined him in Finnvox. After one year, this September, we improved the mix and the mastering to get the best results we could an I think we achieved our goal.
This is a true rock opera that never gets bored from start to finish. Is that how we may describe the record? A rock opera? Or am I wrong?
I can say that is a mix between concept album, rock opera etc…because there is in some songs a common topics like the Angels against Demons, or the force within that lies in all of us…not an easy question…I’d say a mix between all of them
How do you feel about recording 'The Force Within' and an opera like 'Sword and Flames'?
The Force Within was a first chapter of this new hard rock and metal path…it was a very difficult production, a huge productions, It took four years…in several studies with a lot of people working on it so…about Swords And Flames…just the final version of the Opera (2 hours of symphonic epic music) took 7 years…we recorded some parts live in the concerts…but I think that there are too many good music there…in some ways I will use it again in the future…
How are the general reactions to this release actually?
I got a huge amount of positive feedback from almost everybody, a lot of amazing reviews from all over the World…very good results about digital and physical sales…many interviews from all the most important magazines and websites in Europe and over…the most important power metal community on facebook put our debut as best debut 2020 and in the top 2, 12 or 14 power metal album 2020…so I am very glad to got this results…
I suppose your plans couldn't go ahead either? Feel free to tell us more about it
My plan now is to compose and produce a new CF’s Flames Of Heaven album to be released between late 2021 and late 2022..half of a tracklist is already at a good point…of course due to the Covid19 we are not able to play live for a while I guess…
In some interviews people tell me that these corona times were just a time to recharge? For you as well? How do you deal with it as a human being and as a musician?
Musically talking for me was a useful time because I had a chance to produce two video clips instead of one, we planned just “Far Away” before the Covid time and to work on the mix and the mastering again in order to improve it. Talking generally of course was and sadly is still a horrible page of the human history…
How do you personally think music and culture will survive this crisis?
Not easy questions…before the Covid the culture and the music business were already suffering….now everybody can make music but the quality is medium low level and it is not easy for a listener to focus on the high quality production and bands because maybe he needs, spends or waste time in the deep ocean of offers….30 years ago was almost impossible to produce music without spending a huge amount of money…we need a mid-way…and basically the music is free.. not easy at all…
Live performances aren't there yet, are there plans for streaming concerts? How do you feel about that?
No.. for the moment we didn’t plan such of this things.. honestly I don’t like that solution a lot....i prefer to focus on composition for the next album....when or if will be a chance to check any offers from live management will do it...until that moment is better to focus on other things...
To embroider a little on that. What is your opinion on spotify and social media?
Well as I told you before.. the music is now basically free…if we don’t find a new solution that can replace the cd selling the future will be just streaming etc…it is very easy to be known but at the end to produce a cd takes a lot of money, time and energy…and just few people seem understand it….i hope that somebody can think of something more that streaming or something like that….
What are the further plans for the new year 2021?
Musically talking I’ve already started to compose the new album…I don’t think I will be able to produce it within 2021 but never say never…within 2022 for sure…so I will focus on it…and on improving my skills in every field of music and music business…
After all these years, what are the further ambitions?
I’d like that everybody can give a chance of my solos orchestral epic compositions and the music of Flames Of Heaven…I would like to be performed again in theatres…have a lot people interested in CF’s Flames Of Heaven…sell a lot of cds…health for me and my family…and find a balance in everything…
And besides this project 'Flames of Heaven'?
FOH are my band and the only thing concerns heavy metal…in order to release every time a high quality album I cannot spend resources in other things…I would like to have a chance to be performed in theatres again because my solo epic symphonic opera “Swords and Flames” I think deserve it….
Thank you for this pleasant conversation, I hope we will soon be able to repeat this face to face between 'pot and pint' as we say at some concert or festival. Stay safe and happy new year!
It was a pleasure for me too Erik, thank you for the interview and Happy New Year to you and your family too!!!!
Tombstones In Their Eyes - We need to be known to a certain extent, so that is the next goal, get more people listening and get our music and name out there
Tombstones In Their Eyes is a psych rock band from Los Angeles that has been going strong since 2015. The influences of Tombstones In Their Eyes are extensive, from Mogwai over Electric Wizards to Melvins. We even think we recognize Pink Floyd. Characteristic of the band is a sound that slowly but surely opens up to a heavenly climax. Tombstones In Their Eyes offers a multicolored palette. The combination of those psychedelic peculiar sounds, with post rock and others that go to a climax, put you in a deep trance, compelling and deafening; at the end of November a collection album came on the market , 'Collection'. Where this proposition was further highlighted. You can read the review of it here. http://www.musiczine.net/nl/cd-reviews/item/80515-collection.html Partly because of this collection album we thought it was time to interview the band. And had a nice conversation with singer and writer of the band , John Treanor who told us who this band is and was, but also the further plans for the future were rolled out.
The influences of Tombstones In Their Eyes are extensive, from Mogwai over Electric Wizard to Melvins. Is this description correct? How do you see it yourself?
It is difficult to properly list influences for a band like this. As the songwriter, the influences really cover many years and bands, starting from childhood, with stuff like The Rolling Stones, The Beach Boys, Elton John. Then to the teens with Kiss, Aerosmith, Neil Young, followed shortly by my exposure to punk, independent/alternative music and stuff like Devo, The Germs, The Cramps, Gun Club, Black Flag, discovering the Stooges, etc. Then the 80’s with bands like the Butthole Surfers, Miracle Workers, Pussy Galore, Spacemen 3, Motorhead, Metallica and many more. Following that, the 90’s with bands like The Brian Jonestown Massacre, My Bloody Valentine, Melvins, Catherine Wheel, Ride, The Dandy Warhols, Elliott Smith, etc. Over the last 20 years, since 2000, there have been many other bands and that is where bands like Electric Wizard, Power Trip and some of the other stuff came in. Some of the newer bands I like are The Kundalini Genie, RevRevRev, The Vacant Lots and many more. And, of course, there was always going backward to the 60’s and 70’s, some of the better stuff from those years, I’ve left a lot out, obviously. So, there is a melding of all those influences, punk, noise, psych, heavy rock/metal, shoegaze and rock and roll. What comes out of that mix is Tombstones In Their Eyes.
Tombstones In Their Eyes is a psych rock band from Los Angeles that has been going strong since 2015, what were the highs and lows so far?
I would say one of the definite highs was being able to go on to KXLU, a great college radio station in Los Angeles, and do a combination interview and guest DJ set. That was big for me, as I’ve been listening that that station for many years.
One of the biggest highs was finding our producer, Paul Roessler, who is essentially a part of the band at this point. We found him when it came time to mix the Sleep Forever record and have been with him every since. Without him, I don’t think we would have realized our potential.
Another high was when a fan sent me a photo of a self-made tattoo reading “maybe someday”, the title of one of our songs/albums – that was humbling and meant a lot to touch someone in that way.
One more high point was signing up with Somewherecold Records. Jason Lamoreaux has been great to work with, and it was nice to have their backing and assistance with the releases.
One of the lows was losing our long-time bass player, Mike Mason, who moved out of state and hasn’t been in contact since. That doesn’t feel good.
I got to know you personally through Shauna , promoter of 'Shameless promotion PR' how important has this promoter been for a band like you?
Shauna has been our promoter for most of our releases and I wish I had found her when I first started out, but I didn’t realize the importance of having a press person to help get the music in front of people. I thought I could do it myself and made many mistakes. Shauna is fantastic and has really helped the band a lot.
The music of Tombstones In Their Eyes often contains an underlying message. What is/are the main personal, national, and/or international issue(s) concerning you the most these days?
In the beginning, the music centered around darkness, depression, anxiety, failure. The first demos were pretty dark. As the songwriter, I have used the songs as a release for those kinds of feelings, and as I got into a better space mentally, the darkness has receded a bit. I still like the dark side of things, lyrically, as I feel these things and music is a great way to get them out and connect with others that may feel the same feelings.
The music/lyrics have always been more personal and less about the outside world and the issues of the day. But, of course, you cannot remain unaffected by the things going on in the world, so those things may influence the feelings, but not so much the content.
‘Collection' your latest release, is a collection of songs that show and hear a period of five years, from 'Sleep Forever' (2015) to 'Maybe Someday' from 2019. How did you choose the songs? What did you base your choice on?
Collection is a compilation of almost all of our released music up until the Maybe Someday album in 2019. It contains every EP we released, one single, and 5 songs from our first album, Sleep Forever. I didn’t include everything from Sleep Forever for a couple of reasons. One is that on our first record we hadn’t totally found our sound yet, so there are songs that I don’t feel fit in the way I would like. And two, I wanted only 5 songs so that it would fit on one side of a vinyl LP, haha.
The primary reason for Collection is that I wanted everything in one place, as some of the early stuff had never been promoted and I wanted it to have that chance, and I wanted it on vinyl. Also, it gave us the chance to re-work and remix some of the earlier songs that I felt needed a little touching up, given our years of working with our producer, Paul Roessler, and using the knowledge we had gained working with him in the studio.
I mainly see a band that is evolving, exploring boundaries but also staying true to its roots, What is your opinion about this proposition?
I agree with this proposition. Our next album, coming out in early 2021 and called “Looking For A Light”, is the next step in that evolution. It is a little more stripped down, less layered, but is still TITE. I am very excited about it, and it definitely stays true to what we are.
In my opinion, isn't there some kind of common thread running through the different records? Tombstones In Their Eyes is a band that connects all kinds of music styles into an emotional whole, crossing the line between fear and joy every time. What is your opinion about this statement?
I love that statement and find it to be accurate. I would not have thought of that, but it is a great way to see the music/lyrics. I think the next record will continue with that thread, for sure, and there is also a little more light!
How were the general reactions to this compilation album?
So far it has been great, it has sold better than the ‘Maybe Someday’ album already. The only thing I care about is getting the music out there to people to hear and it seems this has been a good introduction for many to our songs and sound.
In these times, let's also talk about the corona crisis? I suppose your plans have also changed? Or just not? How did you deal with that as a musician, band and human being?
We played our ‘Maybe Someday’ vinyl release show on March 5th of this year. That was right before things were locked down in Los Angeles. The lockdown essentially derailed our live show activity, which was a shame, as we had practiced, learned the new songs and were ready to do more shows. We haven’t played out much in Los Angeles over the years we’ve been together and it was time for us to get more involved in the live scene.
As a musician, I dealt with it by writing songs for a new record. And then, as a band, we recorded 13 of those songs in the studio as things began to loosen in Los Angeles, eventually choosing 8 songs for the new LP and the remaining 5 for a possible EP release. We also spent time compiling, remixing, remastering and releasing the Collection LP, as well as a release of some of our favorite demos (Demos, Vol. 1). So we have been busy behind the scenes.
As a human being, I was fortunate to have a job that allowed me to work remotely (I am an IT consultant), so the lockdown did not affect me financially and I was already used to working from home a lot. The more difficult part was the political climate around the virus here in the US, with many stupid decisions, opinions and general noise. For my mental health, I had to work hard to maintain a positive attitude amongst such stupidity.
What do you personally think the consequences will be for culture and music? How do you think music will survive this crisis emotionally and economically?
That is a difficult question. The hope is that eventually things will return to some kind of normal. That is not guaranteed and the time frame is very cloudy. Culturally, I think here in the US we have some big problems, not just with Covid but politically. There is a great divide that has been revealed and I am hesitant to be too hopeful for the future.
Are there plans for 2021 in the direction of performances and the like? Because something still strikes me in those five years, it's very visual music that begs to be brought live
Once the door has been opened for live performance, we will need to reconvene as a band and, if necessary, find some more musicians to help bring the songs to life live. My ideal band would be similar to The Brian Jonestown Massacre, with at least 3 guitar players, a keyboard player, bass player and drummer. I would love to do more with the lighting, as well, to give it the full psychedelic effect.
Speaking of live performances, which countries do you have the best memories of?
TITE has not played outside of the US or even LA at this point. We had a tentative European tour scheduled for September of 2020 that was shut down by the virus.
Besides possible those live performances, are there any other plans?
In general, we love recording, so we will keep doing that as long as the songs keep coming. And I would like to do more videos, so we have something special planned for the new record, working with a video producer that I think is fantastic.
In these times, many bands resort to live streaming, sometimes of a very good quality but often rather undersized. Do you have plans for live streaming? And what is your opinion about this?
No plans for live streaming at this point. Things are very locked down in Los Angeles at the moment, and we would need a lot of band practice to do that properly. I personally have not watched any live streams, although I should!
To go further, including digitization, streaming via spotify has been booming in recent years. Does it still make sense to release physical records then?
Originally, I didn’t care much about the physical copy or artifact, but that has changed, especially in relation to vinyl. Even though it is expensive, it is really nice to have and there are people out there who also want the physical copy.
I make sure our music is available anywhere possible, so that we can reach people everywhere. That is what is good about the streaming platforms. The pay is not good, but for a band trying to get their music to (and make new) fans, it is essential.
After all these years, are there still ambitions or goals you absolutely want to achieve as a band but also personally as a musician?
My goals and our goals as a band were very humble when we first began and, to be honest, we have already achieved those goals. But each time you reach a new plateau, it makes sense to try to reach the next one. I would love to tour, and to do that properly, we need to be known to a certain extent, so that is the next goal, get more people listening and get our music and name out there.
Adding one of my own questions! Who is (and was) the band?
Myself, John Treanor – I write and sing and play guitar, keyboards, bass.
Stephen Striegel – drums/percussion. Stephen was originally hired to play on the Bad Clouds EP, and then some of the songs on the Fear EP. He is a graduate of the Berklee College Of Music, a prestigious music school. After playing on those two EP’s, he said he loved the music and wanted to be a part of the band and has been with us ever since. He is both a great drummer and person, I’m very glad he is a part of TITE.
Josh Drew - Josh has been with the band since the beginning, alternating between bass originally, then switching to guitar, and now back to bass for the last recording. Josh is a good friend who agreed to help me record the first record and has been with us the whole way. He has contributed some great musical parts and is very talented. He is currently working on his own first EP, which I look forward to hearing when it is complete.
Mike Mason – our former bass player. Mike is a fantastic musician and contributed great parts to our songs, from the Fear EP through the Maybe Someday LP. When Covid hit, he and his family moved to Washington State and I have not heard from him since, which is a shame, but I am forever appreciative of his contributions and time spent with TITE. He has his own sort of desert rock project, which sounded great and I hope he will release it soon.
James Cooper – James and I started the band. James lives in NY and functions as my musical guide and producer. He hears things that I don’t, helps guide me with songwriting, sounds, and opinions. I trust him implicitly.
Paul Roessler – our producer. A long-time fixture of the music scene in Los Angeles. He plays keyboard and sings harmonies on a lot of our recordings and also helps guide and create the sound. He has been essential to our evolution as a band.
Paul Boutin – we brought Paul on to play as the 3rd guitar player for our last live show and he plays bass on a couple of tracks on the new record. A great guy, wonderful to work with and will hopefully remain with the band for live performances and more contributions to future recordings. He also does wonderful solo work as Paul Lovecraft, most of which can be found on Spotify.
Thanks for this pleasant conversation, in these times without concerts people are forced to order online merchandiser and so on, feel free to put some links below where they can find your merchandiser?
Thank you! Wonderful questions and I really appreciate your time.
Here are the main places to find our merchandise:
https://tombstonesswc.bandcamp.com
https://tombstonesintheireyes.bandcamp.com
Twitter: @tombsinthreyes
Facebook: https://www.facebook.com/TombstonesInTheirEyes
Instagram: https://www.instagram.com/tombstonesintheireyes
I hope that in the near future you will also come and perform in our country, so that we can have this conversation face to face enjoying a fresh glass of Belgian beer :)
Would love to get over to Europe and meet in Belgium. Hopefully this year!
Orchestre Philharmonique Royal de Liège - Sound of Ghent - Oogstrelende taferelen die vreugde brengen in donkere tijden
We citeren: ''Beethoven's vierde symfonie werd door Schumann 'de slanke Griekse maagd tussen twee noordelijke reuzen' genoemd, waarmee hij op de monumentale derde en vijfde symfonie doelde. Het werk wordt in deze cyclus gespeeld door leden van het Orchestre Philharmonique Royal de Liège. Ze brengen de transcriptie voor septet mee van William Watts, altviolist en secretaris van de Royal Philharmonic Society uit Londen. '' Dit concert werd opgenomen op 27 september in het industriemuseum in Gent.
Ons verslag van de streaming nu : Als we naar de symfonieën van Beethoven luisteren, proberen we net dat puntje te ontdekken waardoor een bepaalde symfonie net iets anders klinkt dan de vorige. We gaan daarbij op ons buikgevoel af.
Bij de eerste symfonie met B'Rock Orchestra kregen we een magisch klankentapijt en overtuigde net die kruisbestuiving tussen viool, cello, contrabas en blaasinstrumenten.
Bij Beethoven symfonie 2 door solisten van Anima Eternal was het net dat aftasten van grenzen tussen geluidsmuren doen trillen, en de intense rust doen weerkeren.
Bij Beethoven Symfonie Nr. 3, bracht Casco Phil ons dan weer een kleurrijke totaalbeleving die je wegvoert naar een ver verleden, maar je met beide voeten in het heden houdt. Het bewijst dat deze symfonie vernieuwend en grensverleggend is.
Elk van de symfonieën bewijst dus eveneens de verscheidenheid van een componist als Beethoven zelf.
En dan zijn we bij deze voorstelling aanbeland. Orchestre Philharmonique Royal de Liège benadert de meer folkloristisch kant van Beethoven. Deze vierde symfonie zorgt namelijk voor een vreugdedansje; de bedwelmende combinatie van klarinet, knappe viool partijen en heldere cello zorgen voor een feestelijke stemming, binnen een melancholisch kader.
In het tweede deel gaat het plots de wat meer weemoedigere kant op, in schril contrast met het vaak feestelijke, om dan plots helemaal open te spatten in een harmonische wervelstorm die je weer - inderdaad - tot dansen aanzet. Om later weer over te stappen naar een punt van rust.
Al deze elementen bewijzen hoe een componist als Beethoven speelt met zoveel uiteenlopende emoties.
Elk van de muzikanten die de symfonieën voorstellen, brengen die op zo’n uitzonderlijk hoog niveau. Het is voortdurend schipperen tussen uitersten. Het is een collectief top muzikanten van vier uitzonderlijk getalenteerde violisten, twee virtuozen op cello en dubbel bas en een klarinet speelster. Op oogstrelende wijze verschijnen taferelen, die zorgen voor vreugde in donkere tijden.
Line up Orchestre Philharmonique Royal de Liège: Lieve Goossens - Klarinet // Alberto Menchen - viool //Virginie Petit - viool //Ralph Szigeti - viool //Violain Miller - viool //Paul Savridis - cello// Simon Verschraege - dubbel bas.
Eerdere live streams
B'Rock Orchestra 'Beethoven Symfonie 1'voorgesteld door B'Rock Orchestra
http://www.musiczine.net/nl/concertreviews/item/80375-b-rock-orchestra-sound-of-ghent-de-magische-kruisbestuiving-tussen-cello-viool-en-blaasinstrumenten.html
'Beethoven Symfonie nr. 2', voorgesteld door solisten van Anima Eternal: http://www.musiczine.net/nl/concertreviews/item/80438-anima-eterna-sound-of-ghent-beethoven-wordt-ontleed-van-een-dunne-lijn-tussen-intense-stilte-en-geluidsmuren-omver-blazen.html
'Beethoven Symfonie nr. 3' voorgesteld door Casco Phil
http://www.musiczine.net/nl/concertreviews/item/80495-casco-phil-sound-of-ghent-een-opbouwende-sound-in-uiteenlopende-laagjes-binnen-een-veelkleurig-kader.html
Organisatie: Festival Van Vlaanderen, Gent
Descend into Despair is een Roemeense Funeral Doom metal band, opgericht in 2010, die geleidelijk uitgroeide tot een van de meest opmerkelijke bands in de lokale scene - met een behoorlijke hoeveelheid internationale kritieken.
De versmelting van death metal, black metal, sludge, electronica en donkere ambient die de Funeral Doom foundation verder verfijnt, doet Descend into Despair creatieve grenzen verleggen en zijn ze er trots op zoveel mogelijk te experimenteren. De band ontwikkelde een muzikaal en lyrisch universum van een indringend gevoel van weltschmertz, een broeierig en altijd dreigend gevoel dat de fysieke werkelijkheid nooit volledig kan voldoen aan de eisen van de geest. Dat zet de band ook op in hun laatste release 'Opium' die in mei dit jaar op de markt kwam.
Sfeerschepping, binnen een experimenteel kader, wordt telkens gedrenkt in een bed van pure duisternis . Drie songs staan er op de plaat, telkens ongeveer 20 minuten. De zware riffs en intrigerende melodieën doorspekt van grauwe vocalen huiveren door je lijf waardoor je je geen seconde verveelt.
De band gaat ingenieus tewerk, elke song heeft verschillende lagen en stukjes die perfect in elkaar lijken te passen, binnen een meeslepend sfeertje. “'Ensh®ine” is er meteen een voorbeeld van. De muren trillen, niet van het oorverdovende geluid , maar door de intense sfeer die ontstaat in die 22 minuten; je wordt in de meest donkere gedachte van je onderbewustzijn geduwd. Het heeft een kalmerende invloed op ons gemoed, dan dat het angst inboezemt.
Descend into Despair is een originele band binnen de typische Funeral Doom; ze vermengen de stijl met Dark Ambient, sferische en progressieve metal, omgeven van een donkere walm. “Antumbra” onderstreept dit , een unieke versmelting van al die stijlen.
Er is aandacht voor dynamiek en melodie binnen elke song, dat het niet opvalt dat die songs steeds zolang duren; check het circa twintig minuten lange meesterwerk “dir(re)member”.
'Opium' zet de lijn verder van hun vroeger werk. De Funeral Doom liefhebber die houdt van experimentjes komt hier aan zijn trekken bijgevolg laten we ons gewillig meeslepen door deze Roemeense grootmeester .
Tracklist: ensh[r]ine 22:27 antumbra 17:08 dis[re]member 19:54
doom metal
Opium
Descend into Despair
Zwitserland vereenzelvigen we met berglandschappen, gezellige dorpjes, en niet meteen met donkere doom metal of duisternis van het grauw soort. Het is wat de Zwitser Bornyhake Ormenos (Borgne, Pure, Enoid, Ancient Moon, The Path of Memory, ...) ons met zijn solo project 'My Death Belongs to you' brengt. Het debuut 'The World Seems to be fading' bestaat uit vijf lange songs in een walm van intense duisternis die op filmische wijze de fantasie van de luisteraar prikkelt.
We citeren even: “MY DEATH BELONGS TO YOU is een project dat hem helpt om zijn innerlijke duisternis onder ogen te zien”. In zijn zoektocht vervagen de grenzen, Bornyhake gaat de confrontatie aan met zijn innerlijke demonen. Op trage, meesterlijke wijze drijft hij het tempo zodanig op dat van licht in de duisternis geen sprake meer is. Op het bijzonder spookachtige “The Morning After Death” wordt de toon gezet door sfeerschepping rond dood en verderf. Ook “Tomorrow is the last way”, “Mon Tombeau” zijn op het netvlies gebrand en doen een huivering door ons lijf lopen, badend in het angstzweet; ook een zekere gemoedsrust ervaren we. Maw net het balanceren tussen angst, gemoedsrust en schoonheid, zorgt voor een origineel concept in het genre . Bornvhake maakt het donker en grauw..
Het is een griezelige combinatie van grauwe vocalen, verschroeiende riffs, piano klanken uit de Hel en drumsalvo's als een sort hoefgetrappel van de vier ruiters van de Apocalyps. Een huiveringwekkende sound, het dertien minuten lange opus “The World seems to be fading”, weet het mooi te omvatten. Je wordt geconfronteerd met de eigen innerlijke demonen.
Voor wie houdt in het verkennen van zijn gruwelijke, donkerste gedachten, vindt hier zijn gading.
Tracklist: The Morning After Death (11:59) Tomorrow Is the Last Day (11:04) Mon Tombeau (10:59) Your Dark Embrace (9:30) The World Seems to Be Fading (12:59)
Funeral doom
The World Seems to be Fading
My Death Belongs to You
Het symfonische black metal duo Golgata zag het donkere levenslicht in 2014 en bracht ondertussen een verschroeiend debuut full album uit 'Skam' ; een sinistere sfeer vormt de rode draad, het is het soort Black Metal waar ik me comfortabel bij voel. Nu kwam de opvolger uit 'Tempel' via Satanath Records. Een occulte en symfonische totaalbeleving die ons brengt naar de donkerste krochten van de hel.
We voelen het al heet worden onder onze voeten bij opener “Tempel”. Vanuit de donkerste hoek komt een sluipend gif dichterbij, je voelt klauwen je de adem ontnemen tot er geen beetje lucht meer over is. Nee, origineel is dat niet, maar door die sinistere houding laten we ons gewillig meevoeren over die donkere walmen die de band op intense wijze ons aanbiedt. Bovendien heeft dit duo ook oog voor het typische folkloristische en occulte binnen de Black Metal. De mix tussen mid-tempo songs en de melodieuze aankleding , zorgen telkens voor een zeer hypnotiserende inwerking op je gemoed. Dat de band ook zijn teksten in het Zweeds brengt, is een meerwaarde.
Occulte taferelen uitbeelden in de eigen taal, zorgt ook voor een prikkeling die ons terugbrengt naar Folkloristische taferelen , eigen aan die Scandinavische landen. Vanuit de Noorse bossen komen duistere demonen tevoorschijn, die het niet zo goed menen met de mensheid.
Fantasie prikkelende black metal, in een symfonisch melodieus bedje is evenzeer van belang op de daarop volgende songs. Wie houdt van het genre zal zeker vallen voor deze knappe schijf.
'Tempel' is een sterke aanrader voor de doorsnee fans van het genre, die houdt van dat occulte en sinistere. De band heeft een plaat uit waarbij je die Folklore zo eigen aan de Noorse mythologie voortdurend naar boven hoort komt.
Golgata moet niet onderdoen voor de grote bands binnen het genre. 'Tempel' is een plaat die aan ons donker hart kleeft, en waarbij gloeiende hete vuurtongen van de Hel je voetzolen voelt likken.
Tracklist: Tempel 04:48 Månspegel 04:33 Råttfångarens dans 04:06 Låt klockorna klämt 04:14 Du stod vid min grav 05:08 Rädsla är allt jag har 04:16 Bojor 04:41 Med din kyss kom mörkret 05:19
symfonische black metal
Tempel
Golgata
De Italiaanse Melodieuze doom/death metal band Invernoir bracht zijn debuut uit, 'The Void And The Unbearable Loss'. De Italianen nemen het genre op hoogstaande wijze van melodieuze doom ter harte voor wie houdt van een intense duisternis.
'The Void and the Unbearable Loss' is een opening song die langzaam klieft door je donker hart, op bedwelmende en lichtjes oorverdovende wijze. De grote sterkte zijn de gitaarriedels en de drumpartijen; de vocals klinken clean of het zijn rauwe grunts die nog dieper in ons hart snijden. Net door die trage , intense opbouw neigt het geheel eerder naar doom dan naar death metal; het huiveringwekkende, traag opgebouwde “Cast Away” is een mooi voorbeeld. Laat je hypnotiseren en meedrijven naar die donkere gedachten in je onderbewustzijn. Invernoir klinkt verder in die lijn overtuigend op “The Burden”, “A Night'” en het wondermooie “The Loneliest”.
De band zorgt voor een zwevende melodie van intense duisternis , gedragen door emotionele vocals. Je voelt je wegglijden naar donkere oorden . Op dit debuut drukt de Italiaanse band op meesterlijke wijze zijn stempel in het genre.
Tracklist: The Void and The Unbearable Loss 07:03 The Path 07:02 House of Debris 05:57 Suspended Alive 05:37 Cast Away 07:09 The Burden 05:28 At Night 06:08 The Loneliest 07:00
Melodic Death doom Metal
The Void And The Unbearable Loss
Invernoir
Nederlands 
Français 
