King Dick is het soloproject van Wim de Busser (Zita Swoon Group, The Colorist, Matt Watts Group, Nubots, Knallertje, …). Tot dusver maakte hij alle King Dick-albums zowat op z’n eentje op de laptop en brengt die dan op vinyl uit op z’n eigen King Dick Records. Enkel het meest recente (‘How To Enlarge Your Penis Naturally At Home For Free’) kwam als cassette uit bij Gazer Tapes. Die diy-albums hadden lo-fi synthpop als gemene deler. Heel goede ideeën, beetje jazzy en 80’s-retro, meestal cheeky-kwajongensachtig en soms tegendraads, maar altijd intrigerend.
Voor het eind vorig jaar verschenen best-of-album ‘Hit Box 21’ veranderde De Busser het geweer van schouder en trok hij naar een professionele studio met een volledige band om de nummers opnieuw op te nemen. Die bandleden zijn Yorgos Tsakiridis (bas en vocals) van o.m. Borokov Borokov en The Hickey Underworld, Jeroen Stevens (drums, vocals en keys) van o.m. Die Anarchistische Abendunterhaltung (DAAU) en Gruppo Di Pawloski en Michele Morgante (gitaar en vocals) van Maradona en Mikele And The Mattress. Allemaal gepokt en gemazeld in de brede alternatieve muziek dus. De Busser had vast nog grotere, bekendere namen uit zijn adresboekje kunnen opbellen voor een gastrolletje, maar het siert hem dat hij voor deze best-of dicht bij de essentie gebleven is: de nummers.
Het resultaat is een krachtige ontdekkingsreis met bij elke halte een nieuw landschap. De meeste nummers gebruiken hier een groter deel van hun potentieel dan op de oorspronkelijke opnames, hoewel het uiteraard nog steeds geen gladgestreken popnummers zijn. De (bijna-) dansbaarheid is hier bij een paar nummers minder en het hele album ademt opvallend meer rust uit dan het soms nerveuze knip- en plakwerk dat hieraan vooraf ging. Gelukkig is er nog het pijn-aan-de-ogen-doende artwork voor een extra overtuigende dosis herkenbaarheid. Voor de keuze van de nummers liet King Dick zich o.m. leiden door het advies van zijn volgers op facebook. Het album is dan ook een mooie dwarsdoorsnede van de eerder albums, met “Better Call Me Daddy” als enig nieuw nummer.
Het is geen sinecure om er één of een paar nummers uit te kiezen die hier een beetje boven de rest uitsteken. Fanfavorieten als “The Sex” en “Prayer” hebben in hun nieuwe versies nog niets van hun magie verloren. Mijn hart klopt evenwel net iets harder voor “Sorry Love Song” en “Baby Dick”.

https://kingdickisnr1.bandcamp.com/album/hit-box-21

Liselotte Van Dooren - Ik ben een laatbloeier

Liselotte Van Dooren verraste ons in 2021 met een fijn country-album, een genre dat niet elke week op onze radar verschijnt. Musiczine ging (virtueel) langs voor een kennismakingsinterview

Country is geen voor de hand liggend genre in Vlaanderen. Hoe ben je daar op uit gekomen? 
LVD: Ik heb ongeveer 25 jaar covers gezongen, en daarbij kreeg ik vanuit het publiek steeds de beste reacties op de countrysongs. Ook is het een genre dat het beste en het dichtste bij mijn stemgeluid ligt.

Wat is je eerste herinnering aan country en wie zijn je helden in het genre? 
LVD: Mijn allereerste herinnering aan country zijn toch wel de klassiekers zoals ‘Jolene’ en ‘Country Roads’, .. dus ja, de songs van Dolly Parton, John Denver, Linda Ronstadt, Dixie Chicks, Trisha Yearwood,.. Later ontdekte ik ook Alison Krauss en, dichterbij, de Nederlandse Ilse DeLange. Ik heb veel bewondering voor Alison Krauss en Ilse DeLange, maar buiten het countrygenre ook voor Hooverphonic.

Wie kiest voor country weet ook dat in België de mogelijkheden inzake promotie en concerten beperkt zijn. Speelde dat mee in de beslissing om toch met country te beginnen?
LVD: Dat speelde voor mij niet mee, want ik wil gewoon muziek maken vanuit mijn hart, waar ik mij goed bij voel én waarmee ik mensen kan raken.

Welke Belgische artiesten vind je goed in het genre van country/americana/bluegrass?
LVD: Momenteel vind ik Ina Rose heel erg veelbelovend en ook de band Dixie Rose uit Bree. Dixie Rose is ontstaan uit het koppel Dag Luyten en Anniek Raedschelders. Zij schreven intussen voor mij twee songs.

Country is nu niet meteen ‘big’ in België, kijk je dan meteen ook over de landsgrenzen met je muziek?
LVD: Ik kijk zeker over de landsgrenzen, vandaar dat ik ook in het Engels zing. Hopelijk kan ik ook zelfs buiten Europa mensen bereiken met mijn muziek.

Deze coronatijden zijn geen ideaal moment om een nieuw album uit te brengen. Was nog langer uitstellen een optie?
LVD: Door de release van vier singles het voorbije jaar (2021), was het voor mij geen optie om het uitbrengen van mijn album uit te stellen. Het voorbije jaar heb ik een bepaalde visibiliteit opgebouwd en daar wilde ik natuurlijk graag gebruik van maken. Op 18 november jl. hebben we gelukkig nog net de releaseparty kunnen doen. Nadien zijn alle geplande showcases geannuleerd, jammer genoeg. Ik probeer nu via social media en mijn nieuwsbrief mijn liedjes tot bij de mensen te krijgen.

Ben je tevreden met de reacties op het album?
LVD: Uiteraard kan het altijd beter, maar sowieso krijg ik wel heel fijne en toffe reacties. Op Radio 2 is het nog net niet gelukt, maar bij  vele ander radiozenders zitten mijn songs in rotatie. Ook op MentTV komen mijn videoclips zeer regelmatig voorbij!

Je kiest ervoor om niet met een artiestennaam maar met je eigen naam naar buiten te komen. Is dat naar het voorbeeld van Ilse DeLange?
LVD: Oh, grappig dat je haar noemt, want ik heb zoals ik al eerder vermeldde veel bewondering voor haar. In mijn zoektocht naar een artiestennaam, die toch wel dicht bij mijn eigen naam moest liggen, kwam ik tot de constatatie dat er al genoeg ‘Lisa’s’ en ‘Lotti’s’ bestaan dus na overleg met mijn producer heb ik besloten om mijn eigen naam te houden.

Albumtitel ‘49’ verwijst Adele-gewijs naar jouw leeftijd, is dat misschien niet een beetje laat voor een debuut?
LVD: Tja, ik ben voor sommige zaken nogal een laatbloeier. Ik denk dat ik voordien nooit het lef en de durf heb gehad om iets professioneels van mezelf uit te brengen. Wellicht was het ook een stuk onzekerheid.

Je schreef voor dit album zelf geen lyrics. Komt dat nog of heb je schrik dat je eigen lyrics niet goed genoeg zouden zijn?
LVD: Momenteel heb ik nog teveel onzekerheid over mijn eigen schrijfsels. Maar er komt zeker een dag waarop ik met mijn zelfgeschreven songs naar buiten zal komen.

Hoe heb je de songs op het album gevonden?
LVD: Op het album staan zes songs die speciaal voor mij geschreven zijn. Na ettelijke brainstormsessies en mijn eigen input uiteraard, zijn we tot een aantal toffe songs gekomen.  ‘Country Soul’ en ‘Learning To Dance In The Rain’ zijn geschreven door Dag Luyten en Anniek Raedschelders van Dixie Rose. ‘You’, ‘Here I Am’ en ‘A Change Right Now’ zijn geschreven en geproduced door Pascal Baeke en Tine Deroeck. ‘Everything’ werd geschreven door producer Peter Keereman.
De songs ‘Live Today’ en ‘Most Of The Time’ zijn geschreven door singer-songwriter Michel De Gieter (een speciale vriend) en lagen al een tijdje stof te vergaren, wat ik super jammer vond. Gelukkig kreeg ik van Michel groen licht om deze twee toffe songs uit te brengen.
De vier overblijvende songs ‘Back To Where I Started’, Heart Of Tomorrow’, ‘A Different Light’ en ‘Find My Way’ zijn mij voorgesteld door Luc Standaert van Cricket Hill Music en zijn geschreven door Kit Hain. Zij schreef oa. ook voor Cher, Fleetwood Mac, Milow en Stan Van Samang.

Welke van de songs op je album ligt je het meest aan het hart?
LVD: De song ‘Country Soul’ zal altijd heel speciaal blijven voor mij. Niet alleen omdat het mijn eerste release was, maar ook omdat het  mijn verhaal vertelt. De tekst is echt autobiografisch. Hoe ik mijn vaste job achterlaat en in het diepe spring om mijn droom in de muziek te verwezelijken. ‘Find My Way’ sluit daar mooi op aan, met een tekst over hoe we het als mens toch zo moeilijk kunnen maken. ‘A Change Right Now’ beschouw ik dan weer als mijn eigen kleine protestsong. We really need a change!

In de lyrics is country heel vaak een mix tussen blues en het betere levenslied, maar jij lijkt een beetje weg te blijven van dat typerende pad. Een bewuste keuze voor ‘moderne’ country?
LVD: Dit is zeker geen bewuste keuze. Ik vind het gewoon fijn om te doen wat mijn hart mij ingeeft en minder hoe het in bepaalde ‘hokjes’ zou moeten passen. Waar mijn songs dan precies inpassen, weet ik zelf niet zo goed, maar dat vind ik ook niet zo belangrijk .

Bij country hoort heel vaak ook een ‘uniform’ van cowboyhoeden, blouses en broeken met franjes en cowboylaarzen. Ben je daar ook fan van?
LVD: Fan is een groot woord, haha.. maar ik vind het voor sommige gelegenheden of songs zeker wel tof. Mijn song ‘You’ leent zich hier perfect voor en dat zie je dan ook in de videoclip. 

Stel dat je een duet mag zingen met een country-ster, wie zou dat zijn?
LVD: Zonder twijfel Alison Krauss!

Hoe ziet het vervolg van je country-carrière er uit?
LVD: Uiteraard is het de bedoeling om te blijven schrijven. Ik heb voldoende inspiratie en hopelijk resulteert dat de komende tijd in nieuwe songs en later in een nieuw album. De legendarische concertzaal The Grand Ole Opry in Nashville lijkt mij de ultieme plek om eens live te spelen. Maar net zoals met een tournee zullen we nog even moeten afwachten hoe het reizen de komende tijd terug op een redelijk normale manier zal kunnen georganiseerd worden.

https://www.youtube.com/watch?v=_Osruef6ywM
https://www.youtube.com/watch?v=CNlpqZNVsYA

CD review
49 (musiczine.net)

Belgica Erotica - new beat is back, bitches!

Toegegeven, het was toeval dat de nieuwe single van Belgica Erotica op onze radar verscheen. Dat is een artiest die vandaag opnieuw new beat-tracks maakt en (digitaal) uitbrengt. Hij blijkt bovendien niet de enige te zijn. Een bescheiden revival van de new beat van eind jaren ’80, begin jaren ‘90, het klinkt voor sommigen misschien onwaarschijnlijk, maar het is realiteit. New beat is back, biches! Musiczine ging op onderzoek uit bij Johan Declercq, de man achter Belgica Erotica.

Heb je de new beat-periode zelf meegemaakt?
BE: Ik was nog te jong om uit te gaan. Ik zat destijds mijn prille tienertijd. Maar voor mij was het genre destijds een openbaring. Ik was voordien nauwelijks geïnteresseerd in muziek. Ik kreeg alleen de mainstream te horen en ik vond alles zo ‘fluffy’. Althans, met mijn puberale instelling van toen. En dan kwam new beat, muziek die een donkere, mysterieuze sfeer had. Dat was m’n eerste kennismaking met muziek die verder ging dan dat oppervlakkige op de commerciële radio die bij ons thuis opstond. Ik ontdekte via klasgenoten die cassettes voor mij kopieerden de tracks van Lords Of Acid en Erotic Dissidents. Die klonken niet alleen instrumentaal sfeervol, maar hadden dat expliciete concept erbovenop. Op die leeftijd voelde dat als ‘luisteren naar iets dat niet mag’ en dat gaf een extra kick. Toen de new beat tijd voorbij was, zat ik met een blijvende honger naar muziek die voor mij meer inhoud had en zo kwam uiteindelijk bij extreme metal terecht. Dat is nu al iets meer dan 30 jaar mijn genre, maar new beat was het begin van mijn muzikale interesse en daar ben ik het genre blijvend dankbaar voor.

Waarom riep new beat in die periode zoveel weerstand op?
BE: Ik kan alleen uit mijn beleving spreken, maar in mijn omgeving ondervond ik weinig tot geen weerstand tegen het genre. Ik kreeg zelfs van thuis uit een new beat shirt! Mijn ouders hadden dan wel niet die explicietere tracks gehoord. Die speelde ik in alle stilte op m’n walkman. Degenen die niet te spreken waren (die ik kende) over het genre, spraken over ‘er zitten geen echte teksten in’. Nooit begrepen dat voor mensen een song pas een song is als er een tekst in zit. Wat moet je dan zeggen van klassieke en orkestrale muziek?

De kritiek was soms terecht: onder de noemer van ‘new beat’ werd toen ook wel wat bagger uitgebracht. Of niet?
BE: In de eindperiode werd er zeker heel wat bagger uitgebracht,. Iedereen sprong op de kar en songs werden gemaakt puur om een song te hebben. Er zat geen idee of gevoel meer achter. En toen het schlagergenre zich ermee begon te moeien, was het einde helemaal zoek. Pure brol werd het!

New beat was de voedingsbodem voor house en techno. New beat wordt vaak vergeten als tussenstap tussen new wave en techno. Waarom is dat, denk je?
BE: Ik vermoed door het lelijke schaamteloze einde dat het genre destijds kreeg. Het werd een clowneske mode. Dat in combinatie met de eerder vernoemde schlagerartiesten die songs uitbrachten onder de noemer ‘new beat’. En dat was net alles waar het genre tegen was, tegen dat melige, dat oppervlakkige

Vandaag zijn – volgens Discogs – wereldwijd meer dan 750 mensen op zoek naar een origineel exemplaar van de maxi van ‘Move Your Ass And Feel The Beat’ van Erotic Dissidents. Wat was er zo bijzonder aan die single?
BE: Die track het heeft een apart sfeertje, en die vocalen van Nikkie Van Lierop die pittig waren…in die tijd voelde het als tiener als stiekem in een blootblad kijken. Die track was de audiovertaling daarvan.

Welke andere artiesten zijn een inspiratie voor Belgica Erotica?
BE: Zeker Taste Of Sugar, Fatal Error, Lords Of Acid, eigenlijk vele artiesten uit die tijd, of zeg maar het genre zowat in het algemeen. Maar ook extreme metal biedt me op een of andere manier inspiratie. Soms probeer ik de sfeer van bepaalde metalsongs te vertalen naar new beat. Niemand die het zal horen of begrijpen als ze m’n songs beluisteren. Enkel ik voel dat zo aan. Voorts komen ideeën soms op onverwachte momenten. Zo kwam de titel voor “Your Mistress Is Pregnant” uit het niets in m’n hoofd toen ik aan het kijken was naar een aflevering van Witse… Begrijpe wie het begrijpen kan!

Slechts weinig new beat-acts hadden ook een performance of live-act. Heb je zelf ideeën daarvoor? Of eerder een clip?
BE: Geen idee. Ik zou denken dat dat niet meer zou werken. Dan eerder een clip, en dan moet je al met een idee afkomen dat enerzijds origineel is, maar dat ook sterk refereert naar die tijdsgeest van toen. Bij een live-act zal dat misschien ook zo zijn.

Hoe reageren mensen als je vertelt dat je new beat-tracks maakt?
BE: Verbaasd en geamuseerd. En ze vragen of ze mijn muziek ergens kunnen beluisteren. Die vraag is gemakkelijk gesteld en dan moet ik gewoon een linkje doormailen. Soms vragen ze of ik daarmee bekend ga worden of dat ik misschien wil optreden op Tomorrowland. Maar die mensen weten duidelijk niets over hoe de muziekwereld in elkaar zit. Ik antwoord dan vaak dat dat niet zal lukken, omdat wat ik maak in het dance-genre als gedateerd en voorbij beschouwd wordt. Dat is zeker geen leugen.

New beat betekende in de muziekwereld ook de overgang van vinyl naar CD. Als je met Belgica Erotica van Bandcamp naar fysieke releases gaat, kies je dan voor vinyl of CD?
BE: Mochten er ook fysieke releases uitgebracht worden, dan zal ik rekening houden met de vraag. Ikzelf heb mijn muziek het liefst op CD, vooral omdat ik die dan in de auto kan afspelen, maar liefhebbers verkiezen dezer dagen liever vinyl.

Slechts weinig artiesten uit de new beat-scene van toen zijn nog actief, of het is Praga Khan en Lords Of Acid. Heb je met Belgica Erotica een carrière van 30 jaar voor ogen of is het een hobby die je enkel uit de kast haalt als je je hard genoeg verveelt?
BE: Het is een hobby, maar niet zozeer uit verveling. Wel om focus te hebben en om het idee dat in m’n hoofd zet vast te leggen. Ik krijg er telkens een kick van als ik aan een nummer begin en ik dan merk dat er een song uit aan het groeien is. Dat is een onbeschrijfelijk gevoel. De afwerking van het nummer is dan weer vaak een worsteling.

New beat nog steeds goed vinden is één ding, de stap zetten om zelf een track in elkaar te steken is nog wat anders. Wat heeft jou over de streep getrokken?

BE: Het is begonnen met ernaar te luisteren en net op dat moment achter de computer zitten. Dan ben ik beginnen knoeien met mijn muziekprogramma en had ik bijna direct een stukje new beat. Vervolgens slaagde ik er ook nog in om het uit te werken tot een volledig nummer. En dan ben ik begonnen aan een tweede nummer en merkte ik  dat het weer zo soepel verliep. Dat ik er echt in slaag iets in dat genre neer te schrijven en dat ik m’n creatieve ei er in kwijt kan en dat ik er plezier aan beleef. Op de koop toe kreeg ik al snel positieve reacties en dat overtuigde me om te besluiten dat ik daar toch iets meer moest mee gaan doen.

Was je eerder reeds actief in muziek?
BE: Ja, ik maakte cybergrindcore, een elektronische variant van grindcore. En net vóór ik met Belgica Erotica begon, had ik al enkele new beat-songs gemaakt onder de naam Reagan in Dynasty. Eén song daarvan is op een compilatie van Fenix Fire Records geraakt. Het was de bedoeling dat die compilatie op vinyl werd uitgebracht, maar het is om een of andere reden bij een digitale release gebleven en die release heeft niet veel aandacht gekregen.

Zijn er vandaag nog andere nieuwe new beat-releases? Is het genre aan een revival bezig?
BE: Sinds een aantal jaar zijn er opnieuw enkele artiesten die releases uitbrengen. Ik ben al enkele malen naar party’s geweest die gericht waren op een new beat-revival, maar die trokken toen weinig volk. Een slechte timing misschien? En kort daarna brak de covid-pandemie uit en lag alles stil. En nog steeds ligt alles stil.

Gebruik je dezelfde apparatuur als toen?
BE: Ik werk met een laptop en met oude, goedkope software. Die programma’s kocht ik vele jaren geleden. Eén programma kocht ik 21 jaar geleden in de Fnac voor 2.000 fr. (50 €). Voorts maak ik soms ook gebruik van online-software, die je zelfs niet hoeft te downloaden.

Die verwijzingen naar seks en erotiek, horen die gewoon bij het genre of is dat om een beetje te provoceren?
BE: Voor mij is het enerzijds bedoeld als humor, want naar mijn idee is seks het beste onderwerp voor moppen! En anderzijds is het proberen dat gevoel op te roepen dat ik destijds beleefde als tiener bij die expliciete songs die ik eerder vernoemde. Maar mijn concept kan je nog het beste samenvatten als ‘entertainment’.

Belgica Erotica bestaat al een paar jaar. Hoe zie je dat project nog evolueren?
BE: Fysieke releases, who knows? Ik heb geen idee hoe het zal evolueren. Ik wil me in de eerste plaats amuseren met deze muziek en het plezier van songschrijven beleven. Verder zien we wel wat er gebeurt of op de weg komt.

Je hebt nog andere projecten als Torpedo Tits en Screecher. Hoe passen die in het verhaal van Belgica Erotica?
BE: Screecher is de vertaling van mijn zin om techno temaken, geinspireerd op techno/acid/rave uit de eerste helft van de jaren ‘90. Vooral U96 is een act uit die tijd die me zwaar gebeten heeft. Hun debuut “Das Boot” en hun derde album ‘Club Bizarre’ zijn voor mij absolute toppers. Ook wil ik het gevoel vastleggen dat ik had als jonge studerende twintiger in die tijd. Torpedo Tits is cybergrindcore, waar ik me naar hartenlust mee kan uitleven en waar ik ieder van de pot gerukt idee of mop in kwijt kan. En ik hoop dat het de luisteraar vooral kan entertainen.

Je bent tegelijk ook liefhebber van extreme metal. Zou je ooit grunts of gitaren willen verwerken in een Belgica Erotica-track of is dat een grens te ver?
BE: Dat is een grens te ver, zeker de grunts. Wel probeer ik op vocaal vlak iets anders. Ik neem mijn eigen stem op, waarbij ik tracht te praten als horror-acteur Vincent Price. Dat verwerk ik in de songs van Belgica Erotica. Het begint me nu al een beetje te lukken of beter toch dan het begin.

Van welke metal-track zou je wel eens een dance-remix willen maken?
BE: Ik heb geen specifieke track in gedachten, maar ik denk dat een dance-remix het beste zou passen bij bepaalde goregrind-acts zoals Rectal Smegma uit Nederland of Grunt uit Portugal. Uiteraard droomt iedere liefhebber van techno en metal ervan remixen te maken van Fear Factory of Meshuggah, maar daar zijn mijn muzikale kwaliteiten voorlopig veel te zwak voor, vrees ik.

Welk van jouw idolen mag eens een remix maken van ene Belgica Erotica-track als “Boobs!” of “Master Bay Sion”?
BE: Een remix door U96 lijkt me tof. Of Meshuggah die met enkele samples uit de songs er een metal versie van maken… Een mens mag toch al eens dromen.

Wat brengt 2022 voor Belgica Erotica?
BE: Nieuwe songs komen er al zeker aan in 2022. De zin en het plezier zijn er nog altijd.

https://belgicaerotica.bandcamp.com/

De eerste digitale single van daanV is meteen een schot in de roos. Clubby dansbaar met vette, rollende techno-beats en een paar hints naar new beat (vaag) en EBM (prominenter aanwezig, zeker met die vocalen). Er zitten wel wat veel ideetjes in deze eerste worp en die zijn niet allemaal tot op de bodem uitgewerkt, maar dit is wel een knappe binnenkomer. Het is wachten op de remixen om de leukste stukjes van deze track uit te lichten.

https://www.beatport.com/track/recta/16081999

Cosmic Debris is een nieuwe band uit Nederland. Ondanks de bandnaam en de songtitel van hun nieuwe single zou ik ze eerder bij progressive stoner indelen dan bij de spacerock, maar we zijn hier niet van het hokjesdenken. En deze fijne single heeft ergens halfweg een synth-solo die het geheel wel naar de ruimte lanceert. De vocalen zijn lekker ruw (beetje Lemmy in zijn jonge dagen) en de riffs en baslijnen zijn mooi heavy en knap uitgewerkt. De belangrijkste troef is misschien toch de leuke clip erbij, met een oude Opel Kadett als ruimteschip.
Dit is het soort band waarvoor de term ‘veelbelovend’ uitgevonden werd.

https://www.youtube.com/watch?v=q1DWFV-9F_k&t=3s

Black Snow In Summer - Zonder platenlabel of boekingskantoor is het moeilijk om speelkansen te krijgen

De Belgische darkwave/minimal elektroband Black Snow In Summer bracht eind 2020 de fijne EP ‘Lost Feelings’ digitaal uit (en kort daarna op vinyl). In de coronaperiode konden ze ondanks alle beperkingen toch enkele gesmaakte concerten geven en daarop werd reeds een nieuw nummer gebracht. Genoeg reden voor Musiczine om een interview af te nemen met oprichter Kurt en zangeres Corina.

De bandnaam Black Snow In Summer speelt mooi met de begrippen ‘zwarte sneeuw zien’ en ‘sneeuw in de zomer’, wat verwijst naar witte zomerbloeiende bloemen. Heb je zelf al zwarte sneeuw gezien?
Kurt: Ik vond de naam gewoon leuk klinken. Zwarte sneeuw in de zomer, veel groter kan het contrast niet zijn. ‘Zwarte sneeuw zien’ wordt gebruikt voor mensen te duiden die het financieel moeilijk hebben, maar daar heb ik persoonlijk geen ervaring mee.

Black Snow In Summer startte in 2013. Hebben jullie daarvoor al muziek gemaakt in andere bands of projecten?
Kurt: Toen ik een jaar of 25 was heb ik met een Yamaha-synth en Cubase wat muziek gemaakt, dit onder de naam A Scapegoat’s Life. Dit was vooral een periode van ‘proberen’ en dingen ‘uittesten’. De nummers van toen waren eigenlijk wat te speels en niet genoeg afgewerkt. Ik heb toen ook enkele optredens gedaan en ben geselecteerd geweest voor Westtalent, dus zo slecht zal het nu ook wel niet geweest zijn. Maar toen kwamen er bouwplannen op mijn pad en wat later werd mijn dochter geboren en er bleef weinig vrije tijd over om me verder met muziek bezig te houden. Ik heb dan ook al m’n materiaal verkocht. Maar jaren later, toen alles in huis wat ‘afgewerkt’ was en met het ouder worden van m’n dochter had ik opnieuw wat meer vrije tijd en heb ik 7 of 8 jaar terug opnieuw een synth (Microkorg Xl), een sampler (Roland Sp 404) en een 8-sporen recorder (Zoom R8) gekocht en ben ik opnieuw begonnen. Wat later kwam er dan nog een Korg Mini Ms 20, Arturia Drumbrute (drumcomputer) en een Roland Gaia Sh01 bij. Ik gebruik dus geen computer bij het maken van de muziek en neem alles op met de achtsporenrecorder.
Corina : Als klein ukje was ik al geïnteresseerd in muziek. Sinterklaas bracht nogal veel muziekinstrumenten, maar het orgeltje was mijn favoriet. Op mijn 18de kreeg ik mijn eerste keyboard. Muziekschool heb ik nooit gevolgd. Ik was eerder autodidact en ging vooral experimenteren. Werk, gezin, kinderen, huisje, tuintje,… zorgden ervoor dat de keyboard in een donker hoekje bleef staan. In 2016, na een burn-out, begon ik opnieuw aan mijn jeugddroom te werken: zangeres worden. En zo ben ik in 2018 bij de band Face Your Fears beland en in  2019 zangeres geworden van Black Snow In Summer.

Welke bands of artiesten hebben jullie geïnspireerd voor Black Snow In Summer?
Kurt: Ik ben vooral geïnspireerd door de artiesten uit de eerste new wave-golf (jaren ’80 dus) als Fad Gadget en Joy Division … maar ook de latere jaren ’90-lichting met Project Pitchfork en Calva Y Nada.
Corina: Ik heb pas op latere leeftijd de gothic-scene leren kennen. Het voelde precies als thuiskomen. De muziek was mijn ding en de mensen waren gelijkgestemden. The Mission, The Beauty Of Gemina, Aeon Sable, Der Klinke ,… dat zijn bands die me zeker kunnen bekoren.

Black Snow In Summer heeft reeds twee releases. Zijn de reacties op ‘Lost Feelings’ anders dan op ‘Shadows At Night’?
Kurt: De CD ‘Shadows At Night’ is van eind 2019 en is ons debuutalbum. De vier nummers van de 12” vinyl ‘Lost feelings’ klinken toch wat ‘fijner’ en meer afgewerkt als ik zelf beide releases vergelijk. De vinyl klinkt toch wat ‘volwassener’ en dat is ook de reactie die ik krijg van anderen. De 12”vinyl is trouwens bijna uitverkocht. Er zijn nog slechts tien stuks beschikbaar. Wie interesse heeft, mag ons contacteren via bandcamp of via onze facebookpagina.

Hoe is de rolverdeling in elkaar bij Black Snow In Summer?
Kurt: Ik maak de muziek. Een afgewerkt nummer laat ik telkens horen aan Corina en dan kan zij zich bezighouden met de tekst en de zang. Ik durf wel eens een kleine tekst of enkele zinnetjes doorsturen die ik hoorde in een film op tv , maar het is aan Corina om dit te gebruiken of niet. Ik laat haar eigenlijk volledig vrij en ik vertrouw haar in haar keuze.
Corina: Omdat ik niet van bij het begin bij de band ben, waren de eerste nummers al voorzien van tekst. Voor de nieuwe nummers mag ik de teksten schrijven. Dat was nieuw voor mij en dus een hele uitdaging. Mijn teksten zijn vooral gebaseerd op eigen ervaringen, dingen die me aanspreken, mensen uit mijn omgeving,…. Bij Face Your Fears (waar ik zing en  keyboard speel) zijn we naast heel wat covers ook bezig met eigen werk en daar voorzie ik de nummers ook van tekst.

Heb je er al aan gedacht om er nog een derde bandlid of een gastmuzikant bij te nemen? Wie zou dat mogen zijn?
Kurt: Soms laat er eens iemand weten dat hij ons graag zou vervoegen met zang, gitaar of zelfs drumwerk, maar voorlopig hou ik het liever bij ons twee. Dit werkt goed voor ons dus hou ik het liever zo. Over een gast-zanger of gast-gitarist heb ik eigenlijk nog niet nagedacht. Nu je het zegt, een nummer gezongen door Corina in duet met Ian McCulloch van Echo & The Bunnymen zou wel leuk zijn (grapje).

Kurt, jij houdt van fysieke releases. Ben je zelf een vinyl-liefhebber of verzamelaar?
Kurt: Ik heb zelf zo’n 1.000 CD’s en een tientallen vinyls, allemaal in het wave-genre. Dat gaat van de grotere namen als the Cure en the Sisters Of Mercy tot de kleinere acts als Bakterielle Infektion, Techniques Berlin, … Downloaden doe ik nooit. Ik durf wel eens een sterk nummer delen op facebook, maar dan enkel als ik het nummer thuis zelf ook op vinyl of CD heb. Ik wil de release in mijn handen hebben, voelen, …

Komt er een heruitgave als de eerste EP’s uitverkocht zijn?
Kurt: Ik zou op dit ogenblik zeggen van niet. Wie ons gesteund heeft door onze CD of vinyl te kopen heeft dan één van de originele unieke stuks in zijn collectie. Een heruitgave met bv. enkele nieuwe nummers erbij zou ik wel overwegen, maar identiek dezelfde uitgave zou ik niet doen.

CD en vinyl hebben jullie reeds gehad. De volgende EP komt dan op cassette?
Kurt: Er zijn momenteel nog geen plannen voor een nieuwe uitgave, toch niet voor de komende maanden. Een cassette zou misschien wel leuk zijn. Wie weet …

Zijn er al nummers klaar voor een nieuwe release?
Kurt: Er zijn wel al een drietal nieuwe nummers klaar of in de eindfase, maar er zijn momenteel nog geen plannen om die uit te brengen. Het nummer “Dark” hebben we nog niet uitgebracht maar wel reeds enkele keren live-gebracht tijdens de recentste optredens en de reacties op dit nummer waren wel positief. We hebben geen platenlabel of verdeler, dus bij een release komt heel wat kijken …opnames, hoesontwerp, auteursrechten, persing,  enz … Dat vergt wel wat tijd en inspanning.

Bijna een derde van de vinyls zijn verkocht in Duitsland. Nog geen plannen om daar eens een paar concerten te gaan doen?
Kurt: Aanbiedingen om daar eens op te treden zijn er nog niet geweest. Het gaat erom de juiste personen en contacten te hebben. Wat niet is, kan nog komen.

Is er nog meer interesse uit het buitenland dan enkel Duitsland?
Kurt: Dankzij het internet kan ook iemand uit Rusland of Brazilië inderdaad onze muziek ontdekken en beluisteren, maar onze meeste fans en volgers komen wel uit eigen land. In het buitenland ontdekken ze ons doorgaans via bandcamp, soundcloud of onze facebookpagina. We worden ook wel eens gedraaid tijdens een specifiek wave-radioprogramma, zowel in eigen land als het buitenland. En we staan al eens op een digitaal verzamelalbum.

Hebben ze Black Snow In Summer al gevraagd voor Sinner’s Day?
Kurt: We waren gevraagd voor de Sinner’s Day van 2022. Maar onlangs kreeg ik de mededeling dat het editie ’23 zal worden. Ik hoop dat de organisator ons niet vergeet …

Ondanks corona heeft BSIS toch enkele mooie concerten kunnen spelen
Kurt: Het kunnen optreden op zich, dat vind ik leuk. Maar al in de namiddag moeten vertrekken vanuit Wevelgem naar bv. Antwerpen, daar moeten wachten tot je het materiaal kan klaarzetten, dan soundchecken, dan opnieuw te moeten wachten tot de deuren opengaan rond 20u om dan rond 21u te spelen vind ik minder aangenaam. Want enkele uren later is het dan terug de auto in om huiswaarts te keren … Dan ben je vertrokken om 15u in de namiddag en kom je ‘s nachts om 2u thuis. En dan heb je een groot halfuur je muziek gebracht. Die verplaatsing hoort erbij, maar dat vind ik wel de minder-aangename kant aan het optreden. Wat aanbiedingen voor optredens betreft wordt er vaak heel wat beloofd maar het blijft vaak bij beloftes. Het gaat erom de juiste contacten te hebben en zonder platenlabel of boekingskantoor is het echt moeilijk om ergens de kans te krijgen om te mogen spelen. Vele organisaties en uitbaters van concertzaaltjes negeren ons en dit genre van muziek.
Corina: We zijn heel tevreden met de kansen die we tot dusver hebben gekregen. Intussen leerden we ook die kant van het ‘artiestenleven’ kennen. Er komt heel veel bij kijken. Ik probeer me te focussen op de positieve kant: podiumervaring opdoen, een praatje maken met andere artiesten, leuke momenten in de backstage. Het vele wachten, een moeilijke soundcheck, … tja dat neem ik er graag bij.

De viruspandemie heeft al een paar artiesten uit de cold/synthwave-scene geïnspireerd om er nummers over te schrijven. Is dat bij jullie ook?
Corina: Voorlopig heb ik nog geen nummers over ‘covid’ gemaakt of over de impact ervan. Maar dat kan nog. Het onderwerp zal nog wel even actueel blijven.

Heeft de coronacrisis jullie veel parten gespeeld, behalve de gemiste optredens? Opnames uitgesteld?
Kurt: Optredens liggen meestal maanden vooraf vast. We hebben beiden nog ons werk, gezin, familie dus moet er toch wat gepland worden. Dan optredens moeten annuleren, verplaatsen … (soms slechts een tweetal weken vooraf) is natuurlijk niet leuk. Je houdt je agenda vrij voor die dag, het optreden wordt voorbereid en dan krijg je te horen ‘het gaat het niet door’. En dan een nieuwe datum afspreken. Het corona-beestje maakt het ons moeilijk. De opnames van de vorige EP gebeurden tussen twee corona-golven in. Laat ons hopen dat we binnenkort verlost zijn van die corona-toestanden met alle nare gevolgen en maatregelen.

Over (cold)wavebands van na 2000 hoor je wel eens dat die ’20 jaar te laat komen’ en ook wel dat jullie muziek maken voor een ‘uitstervend ras’. Hoe ervaren jullie de interesse bij jongeren?
Kurt: Er is eerlijk gezegd weinig tot geen interesse bij de ‘jongeren’ in dit genre muziek. De mensen die ons beluisteren en naar de optredens komen, dat zijn veertigers en vijftigers.
Corina: Mijn kinderen zijn alvast niet te vinden voor de muziek die hun mama maakt (lol).

Wat mag 2022 brengen voor Black Snow In Summer?
Kurt: Ik vermoed dat we volgend jaar toch opnieuw enkele optredens kunnen doen, en wie weet komen er plannen voor een nieuwe release. Ik zou hierbij nog graag iedereen bedanken die ons reeds gesteund heeft door het kopen van de CD of het vinyl, door ons te draaien in de radioshows, door ons te laten optreden, door wat aandacht te besteden aan ons project dmv besprekingen of zoals hier door een interview. Mensen verliezen soms uit het oog hoeveel vrije tijd en energie we hierin steken (en geld voor de releases).Wat meer respect zou zeker mogen.
Corina: De steun, de aandacht en de appreciatie die we krijgen, dat geeft altijd een enorme boost om er opnieuw tegenaan te gaan. Dus van mij ook een dikke dankjewel aan onze fans en volgers.

https://blacksnowinsummer.bandcamp.com/

De oudere muziekliefhebbers kennen de Australische rockband Midnight Oil zeker nog van hun wereldhit “Beds Are Burning” en van het latere album ‘Blue Sky Mining’. Wel, Midnight Oil is helemaal terug en niet om te teren op hun successen uit het verleden, maar om ons nog eens op onze donder te geven omdat we collectief de wereld naar de verdoemenis aan het helpen zijn.
De nieuwe single “Tarkine” klinkt dan wel heel liefelijk en zachtaardig, de boodschap is wel urgent. Tarkine is de naam van een nog ongerept natuurgebied in het westen van Tasmanië en er zijn plannen om daar meer mijnbouw toe te laten, waarvoor een dam moet gebouwd worden die onherstelbare schade zal toebrengen aan het gebied. Als je dat wil helpen voorkomen, kan je surfen naar
https://www.change.org/p/protect-takayna-tarkine-as-a-world-heritage-area
Midnight Oil - Tarkine (Official Visualizer) - YouTube
Hoe dringend de boodschap van Midnight Oil ook is, daarvoor klinkt deze single toch veel te braaf. Mogelijk wilde de band van Peter Garrett de naïviteit en schoonheid van de ongerepte Tarkine-natuur weerspiegelen, maar voor een dergelijke boodschap lijkt ons een drammerige militante rocksong als “Forgotten Years” of “Beds Are Burning” meer aangewezen.

Net als Liselotte Van Dooren op haar album ‘49’ blijft Ina Rose op haar EP ‘Sound Of Love’ ver weg van de covers en traditionals die nochtans zo voor de hand liggend zijn in country en bluegrass. Beide dames kiezen ervoor een eigen verhaal te vertellen.
Ina Rose is een Belgische die als tiener naar de Verenigde Staten trok en die daar in de ban raakte van Alison Krauss en Dolly Parton. Er zijn slechtere voorbeelden als vertrekpunt. En het vergt toch wat moed om hier in Vlaanderen een carrière van de grond te willen krijgen met countrymuziek. Als kwaliteit uiteindelijk toch komt bovendrijven, dan hoeft Ina Rose zich op lange termijn geen zorgen te maken. De vijf songs op deze EP bulken van de kwaliteit. Songwriting, stemtechniek, arrangementen, empathie, productie, muziek, … welk aspect je ook tegen het licht houdt, het plaatje klopt.
Waar in country klassiek nogal zwaar gehamerd wordt op de gebroken harten, laat Ina Rose ook de liefde spreken (op “Sound of Love”). Het treuren is er natuurlijk wel, op “Dirty Habit” en het heerlijk innemende “Cry With The Storm”. Je proeft het zout van de tranen, maar het wordt niet melodramatisch. Moderne country is een stuk geloofwaardiger dan wat we soms in de jaren ’70 en ’80 te horen kregen.

https://www.youtube.com/watch?v=buySJ_uFw5U

‘Destruction’ is de nieuwe EP van de Duitse cult-EBM-band Armageddan Dildos. ”Destruction”, meer danceable synthwave dan EBM, komt van hun in 2020 uitgebrachte album ‘Dystopia’ en naar goede Alfa Matrix-traditie wordt deze EP gevuld met een pak remixes. Gelukkig niet allemaal van titeltrack ”Destruction”. Die krijgt wel een darkroom-remix van Uwe Kanka van de Dildos zelf. Het darkroom-jasje verschilt niet zo gek veel van het origineel en dat is een beetje een gemiste kans. Wel leuk is de niet-geremixte versie van ”Colder”, een track die niet op ‘Dystopia’ geraakt is, maar die daar zeker een plaatsje op had mogen krijgen.
Heel plezant is de Aiboforcen-remix van ”Ohne Dich”, terwijl de nochtans intrigerende doom & gloom-versie van Messiaen Noir van diezelfde track ons net iets minder kan bekoren. Wat Alien Vampires doet met ”Burn Baby Burn” is interessant en clubby dansbaar. Lights Of Euphoria neemt ”Dance On Dead Bodies” onder handen met een heel dansbare en catchy beat.
Deze EP leert ons vooral dat je maar een goede remix kan maken als je begint met degelijk materiaal. En voor een goede basis kan je altijd terecht bij Armageddon Dildos.
https://alfamatrix.bandcamp.com/album/destruction-ep

New beat werd als genre bij zijn opkomst verguisd door de ‘serieuze’ muziekpers en -liefhebbers, maar internationaal heeft het genre ons land misschien nog meer op de kaart gezet van de new wave, waarin we het als klein landje zeker ook niet slecht deden. New beat is niet dood. Onder de radar worden in ons land nog steeds new beat-tracks opgenomen en uitgebracht. Eén van die acts is Belgica Erotica. Die flirt met iconische new beat-acts als Fatal Error, Erotic Dissidents en Taste Of Sugar.
De eerste release van Belgica Erotica dateert reeds van 2019 en sindsdien komt er regelmatig nieuw werk uit. De jongste single is “Boobs!”, met als digitale B-kant “Slow And Sexy”. Je merkt dat er op deze nieuwe single al een hele weg is afgelegd sinds de debuutsingle “Belgica Erotica” uit 2019. Die was een opeenstapeling van te veel ideeën en ideetjes in één daarvoor veel te korte track. Ook in new beat is doseren belangrijk en dat rendeert op deze “Boobs!” en ook op “Slow And Sexy”. Less kan dus zelfs bij new beat zeker ook more zijn.
Belgica Erotica kiest ervoor om zo dicht mogelijk bij de originelen te blijven. Het lijkt alsof hij exact dezelfde apparatuur gebruikt als eind jaren ’80, begin jaren ’90 gebruikelijk was. De compositie en songopbouw met ritmes die het van elkaar overnemen klinkt heel herkenbaar. De vervormde vocalen en stem-samples zijn dat net zo zeer. Het voelt meteen juist aan en deze ‘Boobs!’ zitten goed in elkaar. Het bijzonder consequente kleurengebruik in het artwork van alle releases reflecteert de zorg die in dit project zit. Het spelen met het erotische gegeven in de songtitels is een leuk extraatje en tegelijk een bijna onuitputtelijke bron.
Van een vleugje humor is nog niemand gestorven en daardoor waren er in het verleden reeds songtitels als “Master Bay Sion” en “Topless On The Moon”. Bij die laatste liet Belgica Erotica nog een paar woordspelingen liggen  (“Monokini On The Moon”, “Mooning On The Moon”, …?).
Er zit artistiek nog veel marge op dit project. De mogelijkheden met gasten (zangeres, gitarist, …) en samples, remixes, extended versions, … liggen voor het rapen. Om die te gaan verkennen moet er natuurlijk wel een publiek zijn voor deze neo-new beat. De kans om die te vinden is misschien groter als er ook een fysieke release zou zijn, op vinyl of CD, maar dat is een kip of het ei-discussie. Ondertussen raden we iedereen die deze review tot het einde gelezen heeft alvast aan minstens eens naar de Bandcamp-pagina van Belgica Erotica te surfen.
https://belgicaerotica.bandcamp.com/