“Night Gym” is de nieuwe single van onze nieuwe nationale rocktrots Meltheads, die ons al eerder aangenaam wist te verrassen met de single “Naïef”, een postpunk-hymne die door deze uitzonderlijk in het Nederlands gebracht werd. “Night Gym” start met springerige, stuiterende postpunk, gaat dan een versnelling hoger naar een hitsig ritme van The Hives en eindigt met een brok lichtbruine sludge.
Songtitel “Night Gym” verwijst naar een nachtclub in Praag en naar andere activiteiten dan ‘vroege ochtendgymnastiek’. De lyrics zijn een aanklacht tegen de schimmige kanten van prostitutie. Het refrein is dan ook: why can’t you love me for free?. Helder en krachtig.
“Night Gym” is de opvolger van de single “Theodore”. Beide nummers zullen te vinden zijn op Meltheads’ debuutalbum ‘Decent Seks’, dat op 9 februari van volgend jaar verschijnt.

Meltheads is een band die je vooral eens live moet ervaren en daar krijgen we binnenkort in Vlaanderen wel enkele kansen toe.

Eerdere live review 2023 Meltheads - Bruisend, opwindend setje! (musiczine.net)

https://www.youtube.com/watch?v=4OqXdYJxRBM

Mechelaar Eric Vandamme viert zijn 40^ste verjaardag als cult synthwave-fenomeen Enzo Kreft en dat doet hij met een verzamelalbum op vinyl. Dat heeft hij ‘XL’ gedoopt. Niet omdat er zoveel extra’s op staat, maar omdat XL in Romeinse cijfers staat voor 40.
Op ‘XL’ verzamelt de man met de zwarte baret tien tracks en die komen van de albums ‘Control’, ‘Different World’ en ‘Shelter’. Dat zijn de jongste drie albums, waarvan nog niets eerder op vinyl uitkwam. Daar zit misschien een logica in. De eerste cassettereleases, van de jaren ’80, werden in 2016 reeds verzameld op het vinyl verzamelalbum ‘Dark Matter’ van Walhalla Records. Maar nu blijven twee albums uit de ‘herstart’-periode verweesd achter. Van ‘Turning Point’ en ‘Wasteland’ staat er niets op deze nieuwe verzamelaar.
Minstens acht van de tien tracks zijn als digitale/video-single uitgebracht. Op ‘XL’ krijgen we wel gewoon de eerder reeds verschenen album-versies van de tien tracks. Geen updates, extended versions of remixes. Dat had misschien nog interessanter geweest voor de fans die al eerder de CD’s kochten. Maar misschien zit dat er nog wel aan te komen, op een volgende release.
Het is voor de fans een blij weerzien met “Duck And Cover”, “Biometrics” en “It’s Going On And On”, songs die intussen zowat klassiekers geworden zijn.
Het is ook een mooie start voor wie Enzo Kreft nog maar net ontdekt heeft.

Elektro/Dance
XL
Enzo Kreft

https://www.youtube.com/watch?v=G_qgY0mPsoo

Beth Ditto haalt het Gossip-paard opnieuw van stal. Volgend jaar verschijnt – 14 jaar na succesalbum ‘Music For Men’ - het nieuwe album ‘Real Power’. Als we afgaan op de eerste single (‘Crazy Again’) wordt dat voor de fans een blij weerzien.
14 jaar is natuurlijk een heel lange pauze. Maar The Gossip is nog steeds hetzelfde trio van Ditto, Blilie en Howdeshell. En met Rick Rubin werd dezelfde producer opgetrommeld als voor ‘Music For Men’.
Of “Crazy Again” het succes van singles als “Heavy Cross” en “Love Long Distance” nog eens kan herhalen, valt te betwijfelen. Toch is het een heel goede poging in die richting. Het nummer heeft dezelfde vibe als “Love Long Distance”, maar dan zonder de onderhuidse dreiging van het nummer uit 2009.
“Crazy Again” gaat over een allesoverweldigende verliefdheid en klinkt dan ook een beetje naïever, lichtvoetiger, vrolijker.
Deze single is een blij weerzien met een band die we te lang hebben moeten missen. We kunnen al niet wachten om dat album te ontdekken.
https://www.youtube.com/watch?v=hgTOXSZN7g8

Little Kim & Friends - A country night to remember

“Love Hurts”, “Me And Bobby McGee”, “Blue Bayou”, … Misschien niet meteen nummers die je verwacht als er een lange avond country op het programma staat. Dat country meer is dan Dolly Parton, Willie Nelson en John Denver bewees Little Kim met ‘A Country Night To Remember’. Een avond vol verrassingen en met een publiek dat al een half uur voor de start ongeduldig aan de deuren stond te morrelen van een zo goed als uitverkochte Guldepoort.

De band die Little Kim bijstond op haar debuutalbum ‘Moederland’ was de basis voor deze avond, met hoofdrollen voor de weemoedige pedalsteel van Bart Vervaeck en de viool, accordeon en mandoline van Andries Boone. In de eerste aanvalslijn tussen band en publiek kreeg Kimberly assistentie van Bruno Deneckere, Kathleen Vandenhoudt en Wigbert. Ze losten elkaar af, gingen in duet, deden elkaars backing vocals en mochten elk een handvol eigen nummers brengen.
Little Kim koos daarbij voor nummers van ‘Moederland’: het swingende “Wees Niet Boos” (Dylan vertaald door Guido Belcanto) en het luchtige melodrama van “Koningin Van Eén Avond”.
Wigbert verraste met een country-versie van zijn grootste hit “Ebbenhout Blues” naast het beklijvende “Het Land Dat God Vergat” en “Johanna/Joey”.
Kathleen Vandenhoudt had oudje “Fallen Pilgrim” mee en Bruno Deneckere bracht zijn “Blue Sky Over Nashville”. Kathleen en Bruno brachten eerder dit jaar samen het album ‘Sharing The Blues’ uit en daarvan kregen we het fantastische “Somewhere Down The Line”.
Bruno Deneckere verschool zich de hele avond onder zijn breedgerande hoed en vergaste het publiek al eens op leuke anekdotes en weetjes. Little Kim fungeerde in Machelen als ceremoniemeester en had ook de nummers van de hele avond gekozen. Ze koos ervoor om ver weg te blijven van het bestofte, oubollige imago dat country al eens heeft. De liefde voor het genre werd haar met de paplepel ingegeven en met Little Kim & The Alley Apple 3 toonde ze al dat western music stevig kan swingen. Het werd dan ook een avond met veel twang in de gitaren en met veel schwung in de vocalen.
De covers waren niet de klassiekers die tot vervelens toe met country geassocieerd worden. “Amarillo By Morning” van George Strait, “Crazy Arms” van Ray Price, “Luxury Liner” van Gram Parsons (bekend in de versie van Emmylou Harris), “Hey, Good Lookin” van Hank Williams, … Prachtige songs, maar misschien niet zo bekend. Als je deze avond beschouwt als een late uitloper van de John Prine-tribute die Little Kim, Bruno Deneckere en Bart Vervaeck eerder brachten, dan waren “Inspite Of Ourselves” en “Angel From Montgomery” van Prine onomkoombaar. “May You Never” is eigenlijk een volbloed folknummer van de Schot John Martyn, maar in Machelen-aan-de- Leie kreeg het een country-jasje en dat jasje staat die song net zo goed. Trouwens, alle excuses zijn goed om John Martyn of John Prine aan de man of vrouw te brengen.
Bij de ‘bekendere’ covers waren er een paar die rond het genre zweven zonder er echt toe te behoren. De drie uit de inleiding van dit concertverslag om mee te beginnen. Van die drie was er veel en lang applaus bij de ruim 200 aanwezigen voor de klassieker van Linda Ronstadt. “Ring Of Fire” is dan voor velen wel een volbloed country-song, maar “Folsom Prison Blues” van dezelfde Johnny Cash is toch meer blues. “Help Me Make It Through The Night” van Kris Kristofferson werd als duet van Little Kim en Wigbert onthaald op een enthousiast herkenningsapplaus.
Het publiek in zaal Guldepoort was laaiend enthousiast en vroeg en kreeg een bisronde met “He’ll Have To Go” (bekend geworden door Jim Reeves) in een hartverscheurende versie van Bruno en een luid meegezongen “Jambalaya” van Hank Williams. Daarna volgde nog een extra, niet-voorziene toegift met Little Kim die solo begon aan “Cold, Cold Heart” van Hank Williams, met de rest van de band die gaandeweg inviel.

Het was een country-avond met aangename verrassingen die ook zijn naam waarmaakte: we gaan ons die nog lang herinneren. Country is springlevend, al is het dan voor een zittend publiek. Laat dit het begin zijn van een lange traditie.

Little Kim, Wigbert, Bruno Deneckere, Kathleen Vandenhoudt

Organisatie: Feest & Cultuur, Machelen

Sonder is een negenkoppige popband rond de Belgisch/Spaanse Kirstie Di Alegria die eerder al een band had met haar naam. Als Sonder grossieren ze in sterke jazzy grooves en dromerige melancholische popmelodieën. Kirstie heeft een mooie, fluwelen stem met ook nog eens pakkende lyrics over universele thema’s, waarmee ze moeiteloos elke song kan dragen. Voor het debuutalbum  deed deze Belgische band een beroep op de Britse producer Tim Bidwell, bekend van zijn werk met Jennifer Left, Lucy Rose en Kate Walsh.
De ene song op dit album gaat wat richting de zachte kant van The Cranberries of The Beautiful South (op de eerste single “Anywhere”), dan weer gaat het naar een melancholische versie van alternatieve country van de Cowboy Junkies, zoals op “Languish”. “Wandering Heart” begint als een ingetogen Bettie Serveert en eindigt als een vrolijke Mazzy Star. Maar genoeg referenties.
Sonder wandelt als een kameleon door zowat de hele geschiedenis van de popmuziek. Nergens zet deze band een masker van iemand anders op, elke invloed heeft ook de eigen stempel.
Elke song van het album heeft een net iets andere sfeer, alsof je telkens een andere kamer binnenstapt.
Sonder dompelt je onder in een moderne, warme sound die aanleunt tegen die van And Then Came Fall en die van Momoyo.
Mijn persoonlijke favorieten zijn “Languish”, “Crossroads” en “Forrest”, maar eigenlijk staat er geen enkele misser op dit album. Klasse!

Meurtrières is een Franse band met lyrics in het Frans. Deze ‘moordenaars’ brengen heel klassieke heavy metal. De albumtitel van ‘Ronde de Nuit’ verwijst niet naar de gelijknamige song van Mano Negra, maar naar ‘de Nachtwacht’ van Rembrandt en dat was genoeg om dit album een paar luisterbeurten te gunnen.
De song “Ronde de Nuit” heeft in de lyrics enkel het gegeven van een nachtwacht als vertrekpunt voor een voorts gefantaseerd verhaal. Dat valt dan een beetje tegen want rond het bekende schilderij valt er best een mooie songtekst te verzinnen. Dat bij Meurtrières alle teksten in het Frans zijn, zal de populariteit in Vlaanderen misschien ook niet echt vooruit helpen. Wel leuk: zowat alle teksten zijn verzonnen verhalen in een middeleeuwse setting, die bijna zonder uitzondering tragisch aflopen voor de hoofdpersonages. De enige uitzondering is “Aucun Homme, Aucun Dogme, Aucun Croix”, een track over de legende van Jeanne D’Arc. Dat is overigens één van de betere songs van dit album.
Voor Meurtrières is dit het eerste full album. Sinds hun EP in 2020 werd de zangeres vervangen door Fiona. Haar stem heeft een hoog like it or hate it-gehalte. Ze zingt relatief hoog en helder, met niet veel variatie in toonhoogte en volume. De rest van de band zorgt voor heel degelijke heavy metal met vaak een pittig tempo en wel veel variatie en complexiteit in de gitaarpartijen. Als je de vocalen wegdenkt, doet dit mij denken aan Belgische bands als Witchlords en Hunter. Muzikaal niet vernieuwend, maar wel bijzonder catchy en met de juiste vibe gebracht.
De beste tracks zijn “Rubicon” (ondanks de warrige intro), “Ronde de Nuit” en “La Revenante”. Voor een full album is Ronde de Nuit met nauwelijks meer dan een half uur muziek misschien wat karig bedeeld. Een extra song had welkom geweest.

Meurtrières heeft met ‘Ronde de Nuit’ een intrigerend album uit. Dit is een band die we graag eens live aan het werk zouden zien in één van de Vlaamse clubs.
https://meurtrieres.bandcamp.com/album/ronde-de-nuit

Achter Possibly Identified zit Ruges Segreb en dat is de nom de plume van de zanger van de Leuvense postpunkband Sovjet War die vorig jaar een opgemerkte comeback maakte.
Als Possibly Identified maakt Rudy aangename, eclectische elektrowave. In maart was er al een EP met vier tracks en nu is er de single “Love Bizarre”. Dat is geen cover van “A Love Bizarre” van Sheila E, maar een zelfgecomponeerde track.
Degelijke lyrics, hitsige ritmes, puike productie, donker dansbaar, …. What’s not to like.

Dance/Elektro
Love Bizarre -single-
Possibly Identified

https://possiblyidentified.bandcamp.com/track/love-bizarre

Belgica Erotica was één van de smaakmakers op het eerder dit jaar verschenen verzamelalbum ‘Walhalla New Beat’ waarop oude en nieuwe vertegenwoordigers van de new beat de degens kruisten. Belgica Erotica zit in het team van de nieuwe vertegenwoordigers, al is dat dan ook al sinds 2019.
Het is mooi om de evolutie te zien in zijn oeuvre. Deze nieuwe digitale single heeft zelfs zonder de schaarse lyrics een onmiskenbare erotische lading. Het is mooi dat voor dit project met de uitdagende songtitel en lyrics een zekere traditie in ere wordt gehouden, maar het werkt dus ook zonder.
De track is iets minder voluit dansbaar dan we indertijd gewoon waren in de hoogdagen van de new beat, maar heeft wel dat heerlijke retro gevoel van begin jaren ’90.

Dance/Elektro
Sex Symbol -single-
Belgica Erotica
Opnieuw een fijne release, dit ‘Sex Symbol’. Voer voor remixers ook. https://belgicaerotica.bandcamp.com/track/sex-symbol

‘Bleed Out’ is alweer het achtste studio-album van de Nederlandse metalband Within Temptation. Aan de bandbezetting is niets veranderd sinds het vorige album en de Zweed Daniel Gibson zat opnieuw achter de knoppen in de studio. Het is dan ook een heel herkenbaar album geworden.
Het was voor de band blijkbaar even zoeken hoe ze dit zouden aanpakken. ‘Bleed Out’ is het eerste album zonder steun van een klassiek platenlabel. Ze kozen voor Music on CD en Music on Vinyl, dat eerder al heruitgaves op vinyl van de oudste albums van Within Temptation uitbracht. Liefst zeven singles gingen vooraf aan de release van het album, waarvan de eerste al in mei 2020 uitgebracht werd. Dat betekent dat de album-kopers slechts vier ‘nieuwe’ tracks voorgeschoteld krijgen. Niet elk van de zeven singles in de aanloop naar deze albumrelease was overigens memorabel.

‘Bleed Out’ sluit naadloos aan op de vorige albums, ‘Resist’ en ‘Hydra’. Er wordt muzikaal weinig nieuw terrein verkend, al klinkt dit nieuwe album misschien net iets steviger of harder. Het is voorts het intussen klassieke concept van moderne symfonische gothic metal, met een beetje bombast en met meer aandacht voor de groove dan voor agressieve gitaren. Op “Cyanide Love” zit een gitaarsound die misschien wat aanleunt bij djent en op “Shed My Skin” voegt de Duitse metalcoreband Annisokay een stevige hardcore-vibe toe. Zangeres Sharon den Adel blijft het middelpunt van elke track en zij is dan ook de sterkste speelster in de ploeg. Het maakt wel dat elke muzikant in deze band niet uit haar schaduw komt.
In de lyrics zit wel wat meer evolutie dan in de muziek. Deze keer gaan die over vrouwenrechten, pesten, oorlog, vrijheid en onderdrukking, religie en over worstelen met jezelf. Allemaal heel relevante onderwerpen en wie de moeite neemt om het tekstvel erbij te halen, krijgt best wel een paar mooie inzichten en boodschappen mee.

Er zit een bescheiden Belgische link in ‘Bleed Out’: de foto’s voor het artwork werden gemaakt door Tim Tronckoe.
De beste tracks op ‘Bleed Out’ zijn “We Go To War”, “Worth Dying For” en “Shed My Skin”.

Itv , lees hier .

Doodseskader schiet tien keer raak in Waregem
Doodseskader + Turpentine Valley

Waregem heeft een nieuwe concertzaal. Theaterzaal De Schakel kreeg een ‘klein broertje’ dat de Schakelbox werd gedoopt. In deze stad viel jarenlang weinig te beleven inzake rock en metal en dan is deze nieuwe zaal met een state-of-the-art uitrusting een verademing.

De programmatie in deze verbouwde cinemazaal doet ons watertanden. De toon werd al gezet met Jack Vamp & The Castle of Creep en de nu-metal tributeband Bulls On Parade en binnenkort komen Tristan en de Duitse gothrock-legende Goethes Erben nog langs.

Voor onze eerste kennismaking met deze nieuwe venue kozen wij voor de combinatie van Doodseskader en Turpentine Valley. Een goed uitgezochte combi blijkbaar, want de zaal stond – op een donderdagavond - netjes vol, ondanks dat buiten storm Ciaran nog niet helemaal uitgeraasd was.

Turpentine Valley speelde zo goed als een thuismatch. De instrumentale postmetalband uit Zulte is na de albums ‘Etch’ en ‘Alder’ beginnen componeren aan een nieuw album. Het ene nieuwe nummer dat de band al ongeveer klaar heeft, kregen we in Waregem nog niet te horen. Turpentine Valley bracht zijn vertrouwde set met een mix van tracks uit de twee bestaande albums, waarbij inzake intensiteit stelselmatig wordt opgebouwd naar “Trauma” en “Tremor”. Op het podium trekt bassist Thomas nog meer de aandacht naar zich toe: halfweg de set gaat hij als extra drummer de cymbalen van Roel te lijf en hij zoekt vaker dan vroeger het contact met het publiek. Dat publiek reageerde enthousiast en vroeg een bisnummer, maar daar doet Turpentine Valley niet aan mee ...

Net als voor Turpentine Valley was Waregem ook voor Doodseskader het laatste concert van 2023. Doodseskader is een duo met bas en drums en twee vocalisten. Bassist Tim zit ook in Amenra en Predatory Void en heeft het naast zijn bands druk als producer. Drummer Sigfried zat eerder o.m. in Kapitan Korsakov. Als duo brengen ze een sludgy vorm van postmetal met lyrics in drie talen (Engels, Nederlands en Frans in de nieuwe single “FLF”) en vaak wat rap. Flarden van de lyrics worden tijdens het concert in Waregem geprojecteerd zodat het podium van de Schakelbox soms op een gigantische lyric video lijkt.
Doodseskader is live een totaalspektakel. De projecties tellen als derde man op het podium dat voorts in zijn kaal- en leegheid een maatje te groot lijkt voor dit duo. Het geeft Tim de vrijheid om als een losgeslagen kopie van Flea (van de Red Hot Chili Peppers) over het podium te stuiteren.
Dat het voor Doodseskader het laatste concert van dit jaar is, ontlokt bij Tim een lang dankwoord aan de honderden fans in de Schakelbox. De band staat nog maar drie jaar op de rails en heeft in die korte tijd al heel wat afgevinkt van de bucketlist.
De set in Waregem wordt geopend met “Who Will Pour The Blood On Me”, een track die voor het eerst live gespeeld wordt en die diezelfde dag uitgekomen is als digitale single. Een cadeautje voor de fans en een knaller van formaat.
Daarna volgt een mix van tracks uit de EP ‘Year Zero’ uit 2020 en het album ‘Year One’ uit 2022, met ook nog de single “Still Haven’t Killed Myself” die in hetzelfde jaar uitkwam als ‘Year One ‘maar niet op dat album staat. De set wordt afgesloten met nog een nieuw nummer: “FLF”. Ook Doodseskader speelt geen toegift.

Na de concerten was het druk aan de merch-stands van beide bands. Mensen met Doodseskader-shirts gingen met LP’s van Turpentine Valley naar huis en omgekeerd.

De Schakelbox heeft flink wat troeven: een goede akoestiek, een uitstekende licht- en geluidsinstallatie, parking op wandelafstand, een uitdagende programmatie, … Dat deze nieuwe zaal voor elk concert (nagenoeg) uitverkocht is, bewijst dat Waregem dit nodig had. Nu kan er weer gebouwd worden aan een plaatselijke scene voor rock en metal.

Organisatie: CC De Schakel, Waregem