logo_musiczine_nl

Talen

Zoek artikels

Volg ons !

Facebook Instagram Myspace Myspace

best navigatie

concours_200_nl

Inloggen

Onze partners

Onze partners

Laatste concert - festival

Depeche Mode - ...
Depeche Mode - ...

Dourfestival Dour 2013 – zaterdag 20 juli 2013 – indrukken

Geschreven door - -

Dourfestival Dour 2013 – zaterdag 20 juli 2013 – indrukken

Op deze derde Dourdag kwam de klemtoon zeker op elektronica, reggae , hiphop , dance en al het bijhorends snoep. In de nachtelijke uren werd dit deftig beklemtoond en onderstreept door o.m. Flying Lotus , Booka shade en Venetian snares .

Ons parcours

De vier jonge Waalse gasten Pale Grey waren te zien op het podium met hetzelfde hemd en broek aan. Ze speelden onschuldige , dromerige melodieuze indiepop , met zalvende , knisperende keys en een fijne samenzang . De nummers zijn bemoedigend en goed uitgewerkt, hebben een snuifje Notwist , maar verder  niks nieuw onder de zon.

Eén van de iconen van de reggae, ragga scene staat opvallend vroeg geprogrammeerd op Dour, met name de pensioengerechtigde Lee Scratch Perry, het reggae elixir van de eeuwige jeugd. Hij is er met ERM als begeleiding. De dubsounds, die hem zo uniek maken, zijn vooraf geprogrammeerd en vullen aan. Excentrieke figuur , gerespecteerd man voor z’n studiowerk , maar geen sterk zanger , brengt hij en voert hij z’n publiek deze namiddag in de optimale reggae flow en sfeer door (lange) repeterende jam’n’grooves.

Aan energie , opwinding en dynamiek geen probleem bij het Welsche The Joy Formidable . Het trio speelt zich al een paar jaar in de kijker in de clubs en op de festivals; ook deze namiddag moesten ze niet onderdoen. Het is me na al hun concerten wel duidelijk dat zij live de enige band zijn hoe My Bloody Valentine best klinkt: gecontroleerde chaos ,  explosieve melodieuze indierockende shoewave; strak, begeesterend, bezwerend en catchy, waarbij ze alle registers kunnen opentrekken, wild tekeer gaan en sommige nummers lekker lang kunnen utspinnen. Ze worden gedragen door de kracht en sterkte van de indringende vocals van Ritzy Bryan . “ladder”, “austere” , “whirring” , het zijn maar enkele die ons telkens kippenvel bezorgen . Tonnen enthousiasme en gretigheid. Topconcert – opnieuw-!

The Herbaliser is eveneens een muzikaal beleven en een ‘must see’ . Hun gekende recept - een mishmash van jazz, hip hop, elektronica, psychedelica, funk, soul en pop klinkt aanstekelijk en groovy . Blazers , keys , flutes en scratches geven elan aan de sound. Een MC weet het publiek wat op te hitsen , en The Herbaliser verwezenlijkt als combo deels instrumentaal voor een aangenaam, genietbare, heerlijke trip . Party vibes !

Keuzes … Pff … Moeilijk soms vooral als het Canadese Suuns en het NYse DIIV op hetzelfde uur geprogrammeerd staan .
Meteen werden we ondergedompeld in die unieke sound van Suuns , een intrigerende mix van indierock , krautrock , noise en bezwerende elektronica. In het eerste deel klinkt  het kwartet extravert en aanstekelijk en durven gitaren en synths gieren, zonder echt te ontploffen. Een constante muzikale dreiging hangt , maar er wordt vaart terug genomen , en dan wordt de aanpak wat slepend en loungy . Een sterke afwisseling van een fascinerende band .

De band rond Zachary Cole Smith, DIIV, hadden een rustpauze ingelast om niet verzwolgen te worden van een ‘burntout’. Ook zij hielden er van om live hun indierockende ‘wave’ dreampop een boost te geven door rinkelend, tintelend , galmend gitaargetokkel , keys  en effects. DIIV had er opnieuw zin in . Mooi.

The Ultramagnetic MC’s staan op het podium om met een authentieke hiphopshow hun 25 jarig bestaan (net als Dour btw!) van hun meesterwerk ‘Critical Breakdown’ te vieren , bepalend toen binnen de scene. Al een gevoel van nostalgie hadden we , maar we waren zeker niet vies van dit real oldskool hiphopfeestje van deze Four Horsemen …

Wat moeten we nu denken van de freakfolkende goeroe Devandra Banhart ?! Twintig m!inuten te laat op het podium en het na 40 m!inuten voor bekeken houden … Devandra  neemt het toonbeeld van de ultieme vrijheid soms letterlijk.  Hij brengt steeds een pak nummers uit van rustige voortkabbelende , broeierige psychedelische droomfolk en americana met een Zuiders tintje . Een alternatief kleurtje , daar niet van , maar live weinig samenhangend , soms stuurloos en een onvaste zang . Dit was een repetitie, geen optreden in La Petite Maison ; laidbackfeelings, big smiles, leuk allemaal , maar ook niet meer dan dat ...

Naast die baanbrekende Ultramagnetic MC’s was het uitermate goed gevonden om hen te combineren met die  andere Amerikaanse hiphopband Jurassic 5 (met zes te zien!), die hun  succesvolle periode hadden medio de jaren 90 en na heel wat ups & downs er nu na vijf jaar opnieuw bij zijn.  Zij konden op enorm veel belangstelling en respons rekenen op de mainstage . Ook hier was er sprake van oldskool hiphop , aangevuld met allerhande samples , scratches, disco tunes , en ondersteund van een spervuur van raps . Zij hitsten hun publiek op en brachten hen  in de juiste party mood !

Even proeven van een Dournacht ? Geen probleem, elke avond kan je tot vroeg in de morgen totaal loos gaan op de beats’n’pieces . En dan is er veel volk op de been . We lieten ons (even) onderdompelen in de weird elektronica van Flying Lotus  , de toegankelijke dance van Booka Shade en de gekke breakcore van Venetian snares .

Op naar dag 4 - Uitgebreide reviews volgen

Organisatie: Dourfestival , Dour  

Aanvullende informatie

  • Datum: -0001-11-30
  • Beoordeling: 0
Gelezen: 1527 keer