Uitermate overtuigend klinkt de cd van het Gentse Cloon. In 2004 stonden ze al in de spotlights op het O-Vl rockconcours . Toen ze zanger/storyteller Tom Claus erbij haalden, kon de broeierige spanning maar stijgen en klonken ze nog venijniger, scherper en snediger. De groep werd hierbij ook nog gewaardeerd door z’n uitstekende livereputatie . De groep is zowaar gelanceerd , kreeg een tour met Clawfinger en werd uitgenodigd op diverse festivals met  Sziget als één van de hoogtepunten.
Die muzikale live ervaringen rijgen ze nog sterker aan hun referentie van stevige ‘90s rock, die ze moeiteloos door elkaar halen .  Gebalde, gedreven songs, die verrassende wendingen, tempowisselingen en kronkelende gitaarritmes ondergingen, en gekenmerkt werden door een intrigerend basspel, opzwepende drums en een indringende zang. Hier hoor je invloeden doorsijpelen van een Faith No More, Mike Patton’s projecten en - klonen, Tool, System of a Down , Pantera, Victims Family , Jello Biafra, Mudhoney, Primus , Sonic Youth en de avantgarde trekken van Frank Zappa . Allemaal wordt het verwerkt in de relatief (korte) songs  op de full cd  . Cloon heeft het en doet het , met een boeiende trip van o.m. “Bananas”, “The itch”, “The whoknows”, “Halftooth” , “Beep beep” en het overweldigende “Your lungs my air” die als een losgeslagen kompas alle richtingen uitgaat . Heerlijk die Cloon . “We like ‘em a lot” …  
http://www.cloon.bandcamp.com