Elke keer als we iets voorgeschoteld krijgen van het label Wagonmaniac Music zijn dat meestal pareltjes van platen gebracht door artiesten die eigenzinnig hun ding doen, soms overgoten met veel sausjes van absurditeit. Dat is in bepaalde mate met deze EP ook het geval. Apparaat is een minimal newwaveband ontstaan uit het meesterbrein van Bart Willems. Ook bekend van postpunkband Ono Scream. Hij laat zich voor dit project bijstaan door bassist Rudi Mertens en synthesizerspeler David De Smet. Het trio doet niet aan toegevingen, ze brengen een potje newwave alsof de jaren '80 nu pas zijn begonnen en komen daar zelfs mee weg.
“Neo Woods” zet al de toon van deze EP. We doen niet graag aan name dropping, maar halen ons prompt een band als Fad Gadget  voor de geest bij “Meaningless” of “Submission”. Ook The Neon Judgement komt om de hoek kijken. Vernieuwend is dat allemaal niet. Maar net door een zo technisch hoogstaand pareltje uit te brengen, waarbij duidelijk naar die gouden tijden wordt verwezen, klinkt Apparaat ook niet gedateerd. Daardoor draaien we deze EP ook graag grijs. Doen we onze puntschoenen aan en gaan aan het dansen alsof, inderdaad, die jaren '80 nu pas zijn begonnen. Ook bij de daaropvolgende songs als “Hell Of A Moment”en het opzwepende “109” is dat de rode draad.
Apparaat doet de newwave- en postpunkmuziekstijl herleven, binnen een aanstekelijke omkadering die op de dansspieren inwerkt. Hierop stil zitten is onmogelijk. Net het feit dat Bart en de zijnen dit doen op een eigenzinnige wijze, zonder om te kijken, trekt ons nog het meeste over de streep. Dat ze daardoor een zoveelste newwave-opleving bieden binnen dat grote bos vol postpunkbomen stoort daardoor evenmin. Een band en schijf om te koesteren als je houdt van newwavebands die buiten de grenzen kijken van die muziekstijl, maar ook durven teruggrijpen daarna zonder gezichtverlies te lijden.

Apparaat EP
Apparaat
Wagonmaniac Music