Uit het Oost-Vlaamse Bentille komen de jonge honden van Suspenders Gravity. De energieke band zag in 2013 het levenslicht en opmerkelijk is dat de vier heren een gezamenlijke passie delen voor onversneden gitaarrock én bretellen.
‘The General Theory Of Relativity’ is hun eerste EP en werd al eind 2015 uitgebracht.  De drie songs spatten lekker uit de boxen en tonen een jonge formatie met best wat potentieel.  Aanknopingspunten vinden we bij de nummers “The Wolf Within” en “Man in The Bar”  overduidelijk bij grungebands uit de nineties (Pearl Jam, Silverchair en Nirvana)   Vooral op compositorisch vlak haalt Suspenders Gravity niet hetzelfde niveau maar dat is niet abnormaal. Ook bij het grote  Metallica haalde men flink wat mosterd getuige  slotsong “Under My Skin” dat stevig refereert aan  “Nothing Else Mathers”.  Toch is dit mini-album een mooi visitekaartje dat zeker de nodige optredens zal genereren. 
Live wist deze  band uit het Meetjesland trouwens al positief te verrassen getuige de winst van de Student Kick Off Rock Rally 2016, een passage in de Charlatan en  twee live optredens op Urgent.fm. 
Zelf luisteren kan op  http://vi.be/suspendersgravity, of kijk eens op hun facebook https://m.facebook.com/suspenders.gravity/ en misschien kan je ze eens gaan bezichtigen en deze EP meenemen naar huis!

Opnieuw puik, stevig werk van eigen bodem! Hedonist is een trio dat uit het mooie Genk met een voorliefde voor harde gitaarrifs.  De heren hebben trouwens hun sporen al verdiend bij een aantal andere verdienstelijke bands, zo speelt Roel Paulussen bijvoorbeeld voor het fijne Sardonis. 
‘The Collapse’ is na een split met sludgeband Your Higness het tweede werkstuk van Hedonist.  We horen een stevige band zonder al te veel poespas en zonder veel franjes. Vernieuwend is de sound va n Hedonist allerminst maar dat zal de liefhebber van een crossover van stevige metal, hardrock en rock-n-roll allerminst deren. 
Referenties vind je bij fijne bands als Pantera, Channel Zero, Metallica, Karma To Burn, Motorhead en Monster Magnet. 
Een bijzondere vermelding  is er voor Frederik (zie ook het fijne Hemelbestormer) die een aantal machtige drumpartijen afwerkt. Wie zelf degelijke tracks als “The Urge”, “I Hedonist” en “Black Lungs” wil verkennen, surft als de bliksem naar   http://ihedonist.bandcamp.com/album/the-collapse .

Eind april was er de vijfentwintigste editie van Groezrock.  Toeval of niet maar wel toepasselijk: de punkrockveteranen van Face To Face kwamen er zelf ook hun vijfentwintigste verjaardag vieren en presenteerden gelijk  ‘Protection’ aan het publiek.  De nieuwe worp van het viertal uit Californië toont dat FTF nog lang niet versleten is. Integendeel, met heerlijke songs als de frisse opener “Bent But Not Broken”, de meezinger “I Won’T Say I’m Soory” en het sterke titelnummer is de formatie erin geslaagd een plaat te maken die je probleemloos naast hun beste werk kan zetten.  De sound van ‘Protection’ klinkt echt top en dat is niet te verwonderen want levende  legendes Bill Stevenson en Jason Livermore zaten achter de knoppen.
Kortom, deze plaat is een musthave voor iedere fan van melodieuze punkrock.

Ook onze Noorderburen kennen enkele fijne, vooralsnog bij het grote publiek onbekende muziekbands. Monomyth uit Den Haag is er zo eentje. Gesticht in 2011 bracht deze instrumentele band al twee full albums. Nu is er nummer drie met ‘Exo’, meteen ook voor ons de kennismaking met deze instrumentale formatie. 
Het Nederlandse vijftal brengt een transcendente mix van rock, techno, prog , dance en ambient en doet dat door een vernuftige opbouw van repetitieve patronen, dreigende  gitaarriffs, soundscapes en drones .  De vijf opvallend catchy tracks nemen de luisteraar mee op een transcendente, psychedelische trip  en muzikaal avontuur. Zelf poneren ze muziek te maken voor ‘the mind, the body and soul” en daar is zeker  iets voor te zeggen.
Voor ons zijn tracks als “Uncharted”, “Surface Crawler” en “LHC” de ideale soundtrack  om lange files te ontvluchten en ongestoord  in een ander universum door te brengen.  Aanknopingspunten vind je trouwens bij Pink Floyd,  Hawkwind,  65 Days Of Static en Tool.  Geen verkeerde vergelijkingen dus, zelf ontdekken kan via www.monomyththeband.com .

Soms kun je een plaat al met één enkele zin recenseren… Welaan dan,  ‘Symmetry Of Mind’ is de beste metalplaat die we dit jaar al te horen kregen.  De machtige, intense kruisbestuiving van postmetal, sludge, alternatieve rock en grunge is verplicht voer voor fans van grootheden als Tool, Cult Of Luna, Alice In Chains en A Perfect Circle.

Slechts vier songs staan er op deze derde plaat van het West-Vlaamse Carneia maar die slepen je wel mee van begin tot eind.  Vette gitaren, meeslepende en subtiel opgebouwde melodiëen, fantastisch drumwerk en vooral een fenomenale zanger (Jan Coudron Van King Hiss)  zorgen ervoor dat je dit plaatje diverse keren na mekaar beluistert.

Ieder nummer staat als een huis en geeft bij iedere luisterbeurt wat van zijn schoonheid prijs. Enkel bij de chaotische outro van het laatste nummer “White Collar” (of is het een soort bonustrack) duwden we op de repeatknop waardoor we meteen weer lekker bij opener “Black Mess” kwamen.

Onthoudt alvast de naam Carneia want dit viertal zal binnenkort hoge ogen gooien!

Heel wat bijzondere releases van Consouling Sounds passeerden hier al de revue.  Een opmerkelijk plaat die zeker niet misstaat in de catalogus van het Gentse label is het laatste werkstuk van Jozef Van Wissem. Deze man komt uit Nederland en trok jaren geleden naar New York waar hij in aanraking kwam met de creatievelingen van deze grootstad.  Sindsdien maakt hij muziek met behulp van een barok- en renaissanceluit in combinatie met wat soundscapes en ambient.  Het leverde  hem in 2013  een prestigieuze award op op het Film Festival van Cannes voor z’n soundtrack bij de vampierenfilm ‘Only Lovers Left Alive’.
‘When Shall This Bright Day Begin’ is voor ons de eerste kennismaking met de hypnotische  muziek van Van Wissem. Geen spek voor ieders bek want de acht tracks bestaan uit repetitieve patronen die slechts met mondjesmaat tot een melodieus geheel worden gebracht. De man creeërt zo een  experimentele mix van donkere folk/pop en avant garde met een flinke knipoog naar klassieke muziek. 
Voor de plaat werkte hij voor twee songs trouwens samen met de bekende Zola Jesus. Opmerkelijk is het minste wat we hierover kunnen zeggen  maar liefhebbers die graag de scherpe kanten van de platenwereld verkennen, raden we graag dit werkstuk aan.

Uit de zogeheten Bay Area komt het schreeuwerige trio van Scraper! Verwacht geen portie onversneden trash metal maar zet je schrap voor een ongepolijste lap punkrock.  De punksound van de drie Amerikanen klinkt op dit  tweede full album vrij klassiek maar zeker niet gedateerd. De elf tracks klinken daarvoor te  opwindend en te nerveus en zijn steevast opgebouwd uit stevige, snelle maar verduiveld catchy riffs.  De authentieke punk wordt daarbij  gecombineerd met zowel  een flinke scheut rock ‘n’ roll als met wat flarden punkpop. Tracks als “Misery”, meezinger “Raths in The House”, “Trash Can” en de memorabele afsluiter “Nine Minutes in Hell” nestelen zich daardoor na enkele luistersessies blijvend onder je hersenpan. Voeg daarbij nog de spitante, rauwe vocalen van frontman Billy Schmidt en je hebt een punkplaat die aankomt als een meer dan stevige kopstoot!

Meer info op https://www.facebook.com/scrapersband/

Hoe ze het blijven doen, weten we niet maar Consouling Sounds pakt opnieuw uit met een veelbelovende nieuwe naam die de alternatieve muzikale meerwaardezoeker zeker zal aanspreken.  Ovtrenoir is een gezelschap uit Parijs dat bestaat uit de zingende fotograaf William Lacalmontie (werkte met diverse bands uit de Church Of Ra scene), gitarist Dehn Sora van Treha Sektori, drummer Julien Taubregas van de hardcore band The Great Divide en basisste Angeline Seguelas.
Het viertal brengt een donkere crossover van sludge metal, doom, postrock en postmetal.  ‘Eroded’ is hun eerste werkstuk en telt vijf donkere, zware en monotone songs die  bestaan uit  lang uitgesponnen riffs .  De acht minuten durende, stevige  opener “Fires” valt meteen met de deur in huis en neemt de luisteraar meteen bij zijn nekvel.  Ook de vier andere tracks blijven krachtig  en slechts af en toe neemt het vijftal wat gas terug. Een absoluut pluspunt zijn  de stevige, diepe uithalen van zanger Lacalmontie die refereren aan Nick Holmes van Paradise Lost en die als gegoten passen met de donkere sfeer van de nummers. Het geeft de sound van Ovtrenoir een extra dimensie en suggereert dat Ovtrenoir wel eens mooie toekomst kan tegemoet gaan. 
Zelf ontdekken kan via https://ovtrenoir.bandcamp.com/releases . Het plaatje zelf kun je afschaffen voor slechts vijf euro.

‘Useless Generation’, de titel van de tweede plaat van Bazooka is allesbehalve lukraak gekozen. Het jonge vijftal komt namelijk uit het Griekse Athene en heeft bijgevolg weinig reden om de toekomst positief tegemoet te zien. Hun thuisland is door jaren wanbeleid en de financiële crisis een economische puinhoop  en veel verbetering lijkt er niet meteen aan te komen.  Dit triest gegeven vind je niet alleen terug in de titel van de plaat, je hoort het ook in de sound van Bazooka. De heren brengen een psychedelische, melancholische mix van garage rock en punk.
De elf tracks klinken authentiek en vrij ruig maar hebben toch een catchy en bijwijlen poppy toets waardoor alles genietbaar blijft.  Heel bijzonder is dat zanger Xandros zijn teksten in het Grieks schreeuwt en dat er met  Panos en John Vulgaris maar liefst twee drummers zijn.
Op sommige tracks zoals het chaotische “All Within You Fitts” passeren zelfs een Hammond –orgel en wat synths waardoor we toch met een vrije unieke band te maken hebben.
Verder hebben de nummers wel wat  luisterbeurten nodig  maar desondanks helt de balans van ‘Useless Generation’ positief door.
Niet alles is dus kommer en kwel in Griekenland, getuige dit originele schijfje van Bazooka.

Nieuw werk van het Vlaams/Nederlandse metalcollectief van Spoil Engine, daar kunnen wij alleen maar om juichen!  De band heeft (terecht) een cv om U tegen te zeggen: ze speelden verschillende keren op Graspop en  traden op in het voorprogramma van acts als Motorhead,  Megadeth, Prong en Fear Factory. Bovendien brachten ze vier sterke  full albums uit op ondermeer het befaamde Roadrunner Records en met “Breathe” hadden ze zelfs een fijne single die heel wat  airplay op de radio wist te scoren.  ‘Stormsleeper’ heet hun nieuwe EP en die brengen ze (vreemd genoeg)  uit in eigen beheer.
Gezien brulboei Niek Tournois eind 2014 de band verliet, is het nu frontvrouw Iris Goessens die instaat voor de cleane vocalen en screams.  Ze  doet dat met verve en voegt duidelijk  een extra pigment toe aan de sound van Spoil Engine.  Op muzikaal vlak is de band deels trouw gebleven aan de succesvolle  mix van melodieuze trash  en moderne metal maar ze voegt daar bij momenten een lekkere scheut metalcore bij.  Ook opvallend is dat Spoil Engine op dit plaatje regelmatig op de rem gaat staan en opteert voor diverse melodieuze passages. Symbool voor deze nieuwe aanpak is de hitgevoelige single “Stormsleeper” die je na twee luisterbeurten ongetwijfeld lekker meebrult. 
Spoil Engine zorgde in ieder geval  voor een gevarieerd, catchy plaatje die hun  status van internationale metalact in de verf zet.