Het uit Brussel afkomstige Alpha 2.1 is toe aan de tweede cd ‘Eternity’, die ‘Infinity’ opvolgt. Het gegoochel in woorden wordt bij deze elektronica techneuten omgezet in oude en eigentijdse elektronica, electropop , niet vies van punkfunkritmes . Heerlijk frisse indietronica, die ergens hangt tussen het Britse Metronomy en ons eigen Goose , geleest op warme vocals op z’n Gabriel Rios .
Dromerige en bezwerende songs met beats’n’bleeps en een aanstekelijke groove . Alpha 2.1 overtuigt …
Onder de Brugse jongeren is Soviet Grass inmiddels al een begrip, en nee niet voor een louche benaming van Russische ‘gras soorten’, maar voor een band met een stevige rock reputatie op het podium. Deze reputatie maakten ze het afgelopen jaar verschillende keren sterk door enkele Brugse wedstrijden te winnen, waaronder ook de Red Rock Rally. Deze wedstrijd bracht al menig artiesten groot die vandaag de Belgische muziek bepalen, bv Mintzkov Luna (nvdr. Nu mintzkov), The Van Jets, Wilow,... en nu dus ook Soviet Grass. Brugge hebben ze ondertussen al zonder problemen ingepalmd, met hun EP kan hun veroveringstocht voor de rest van België beginnen .
Het eerste nummer op de EP, “Weekend Rockstar” geeft een voorsmaakje van wat de band inhoudt: snedige lyrics, melodische gitaarriffs ondersteund van stevig drum en bas werk. “You burn my skin for a while, but still you greet me with a smile” opent het tweede nummer en het sleurt je meteen mee in de magische wereld van classic rock. Een simpele gitaarriff ondersteunt het nummer waarna het geleidelijk opbouwt tot de solo. De solo reflecteert de jaren ’60-’70 geest die de band in zich draagt. Het voorlaatste nummer “Like a Zebra” tilt de EP nog een stap hoger. Gedurende 3 minuten sleurt de muziek je bij de haren en laat je niet meer los voor je overtuigd bent van hun kunnen. We horen sterke invloeden van The Doors in de zang en de riff doet meer denken aan Black Rebel Motercycle club.
Soviet Grass heeft met deze EP de toon gezet voor het latere werk. In afwachting van kun je ze intussen beluisteren op:
http://vi.be/SovietGrass
http://www.youtube.com/watch?v=wodVxFSQPkc
We moeten het nageven: Johan Quinten en zijn Funtime Records-label hebben een neus voor het detecteren van talentvolle rockbands… Na het succes van The Rocket is er nu het vijftal van Generation 84 dat met ‘Regardless Of What Is Right’ een fantastisch eerste full album op de wereld loslaat. Op het schijfje brengt de formatie 12 venijnige, gevarieerde tracks waarbij snelle, melodieuze skatepunk gecombineerd wordt met indierock en een lekkere portie posthardcore. Het muzikale vakmanschap van Generation 84 komt duidelijk naar voren maar wat de band echt naar een hoger niveau tilt, is de vocale prestatie van Teun Van Aerschot. In het genre hoorden we maar zelden een even indrukwekkende, gepassioneerde strot als van die gozer... Zet die man wat ons betreft op hetzelfde niveau als een Zoli of een Serj Tankian! Z’n stem zorgt namelijk voor dat de intensiteit en emotie van tracks “Death Tolls – Sell Papers”, “Tilting The Hourglass” en “Devotion” afdruipt. Surf snel naar http://www.generation84.com/ , u had deze heren al ontdekt moeten hebben.
Het minste wat je van de Vlaamse poppunkers van The Rocket kan zeggen, is dat het de band flink voor de wind gaat. Het vijftal uit Aarschot staat al enkele weken in de histlijsten van MNM met een cover van Kate Perry, bovendien kregen ze vorige week een plaatsje toebedeeld op de nu al indrukwekkend ogende line up van Groezrock 2013 en tenslotte brengen ze met ‘Not Everyone Grows Up To Be An Astronaut’ een okselfrisse, nieuwe plaat uit!
Het schijfje heeft al een tijdje een prominente plaats in de cd-lader van onze wagen want The Rocket is erin geslaagd een prima poppunkplaat te maken die de concurrentie met buitenlandse grootheden in het genre moeiteloos aankan. De band schreef namelijk 12 catchy, meezingbare en hitgevoelige punktracks waarbij de verschillende instrumenten en de meerstemmige zang mekaar perfect aanvullen. Een belangrijke rol is er weggelegd voor de keyboards die nummers als “Come Along”, “Secret Place” en het fantastische “Step Down” net dat extraatje geven en zorgen dat The Rocket binnen het platgetreden poppunkgenre toch een duidelijk eigen sound heeft. Iets zegt ons dat we nog we meer zullen horen van deze heren!
Dit schijfje ligt al een tijdje klaar om gerecenseerd te worden… Uitstel is geen afstel om de nodige aandacht te geven aan deze vier flink rockende Belgen. Met ‘Smooth Driving Tunes’ zijn ze alvast niet aan hun proefstuk toe, The Whocares bestaat al sinds 2001 en bracht in het verleden een mini-cd en twee split-cd’s (met ondermeer Bad Preachers, Chuck Norris Experiment, V8Wankers en Electric Frankenstein) uit.
‘Smooth Driving Tunes’ is opnieuw een ep geworden met drie lekkere tracks. Zelf omschrijven ze hun muziek als “Hard Driven Rock & Roll Power” en wat ons betreft is die typering zeker terecht. “High Heels”, “Good Shake” en “Behind The Wheel” zijn verdomd stevige rocktracks met rock &roll, hardrock en zelfs wat bluesinvloeden. Voeg daarbij de uitmuntende stem van zanger Gaz Hard en de opvallende goeie productie en je hebt een band met heel wat potentieel.
Meer info vind je op www.thewhocares.be .
Achter Everyman’s 'Songs About Ninjas' schuilt Vincent Neyt uit Brugge. Op zijn debuutplaat wordt hij bijgestaan door een heleboel gastmuzikanten. De plaat wordt gekenmerkt door warme melancholische nummers, voorzien van een spaarzame begeleiding.
Prijsnummers zijn "What a situation", waarop een prachtige gitaarsolo terug te vinden is , en "Falling for you", een mooi sfeervol nummer vol herfstromantiek.
Zelfs na enkele luisterbeurten blijft de plaat zich ontdekken. Duidelijk groeiplaatje dus.
Het excentrieke label Cheap Sanatism Records blijft de wereld verblijden met de meest geschifte releases van al even opmerkelijke bands. Dit keer is het de beurt aan het Brusselse duo Keiki die volgens zichzelf een soort satanische pop maakt. ‘Popcorn From The Grave’ is trouwens al hun derde werkstuk en brengt rauwe indierock waarbij geregeld zijsprongen gemaakt worden richting postpunk en fuzz metal. Keiki wisselt zeer trage, hypnotiserende en overstuurde gitaarrifs af met iets snellere stukken onder aanvoering van een drumcomputer. Verder valt de koele, lijzige stem van zangeres Dominique van Kapellen – Waldock (die best doet denken aan ene PJ Harvey.) op en wordt er op sommige nummers een stukje bas aan toegevoegd. Het geheel levert enerzijds een vrij monotoon en repetitief plaatje op, anderzijds weet het tweetal wel duidelijk een onheilspellende, donkere sfeer te scheppen. Best een speciaal album dus en voer voor avontuurlijke muziekliefhebbers...
Meer info op http://keiki666.blospot.com en http://ww.cheapsanatism.com .
Pop/Dance
From the Shadows
Black Sun Empire
Het Utrechtse producerstrio Black Sun Empire zijn net als Roni Size voorvechters van de drum’n’bass . Ze zijn al toe aan de vijfde cd en het gezelschap graait graag in die late nineties, met toevoeging van trancegerichte beats, verbeten raps en hemelse backing vocals. Ze hebben er hard aan gewerkt. ‘From the Shadows’ is een 100% drum’n’bass album, toegankelijk, catchy en melodieus en bevat samenwerkingen met oa. Noisia, Foreign Beggars, Audio, State Of Mind en Nphect Rido.
Geniet van deze donkere , industriële, rauwe sounds , maar die nergens te hard of te pompend klinken, maar houden van een zalvend laagje …
INFO http://www.blacksunempire.com
Achter Douglas Firs schuilt Gertjan Van Hellemont , die zijn muzikale roots heeft in het zuidwesten van Amerika, Whiskeytown, en daar botsen we al gauw op een Ryan Adams , een voorname inspiratiebron voor onze sing/songwriter uit Meise; hij werkte al samen met The bony king of nowhere en Love like birds . Invloedrijk zijn ook een Gram Parsons , James Taylor, Neil Young en Bob Dylan; zelfs een recentere band als The Black Keys mag even aankloppen .
We hebben een reeks afwisselende ingetogen , sfeervolle en broeierige rockende songs op het debuut . De twee singles “misunderstood” en de titelsong van het debuut zijn mooie voorbeelden.
Hoogst persoonlijke, louterende, diep in de ziel gewortelde tracks , gebed door een akoestische gitaar en zang; een herfstig klankenpalet door toetsen en piano vullen summier aan. Fijn debuut .
Info http://www.douglasfirs.be
Al van tijdens van de Humo’s Rock Rally 2010 plaatste deze jonge band uit Beerse zich in de kijker . Ze hebben de kunst goede popsongs te schrijven; fris aanstekelijk, pittig en catchy klinken de vier nummers op de EP. De single “kalifornia” is er eentje om in te lijsten en met het broeierige “crossing the rubicon” wordt op overtuigende wijze de vier song EP besloten . In het oog te houden …
http://www.mojofilters.be
The Features zijn een kwartet uit Tennessee en zijn al toe aan de derde cd . En ze verdienen enige airplay in Europa , temeer dat hun sound gedrenkt is in de rootsrock van Kings Of Leon, The Back Keys en The Black Crowes . Broeierige groovy doorleefde songs , die vaart en intensiteit behouden door het samenspel gitaar – drums, en een orgeletje , dat het geheel wat kan ophitsen . Toegegeven, op zich geen verrassend materiaal hier , maar een handvol leuke songs “another one” , “how it starts”, “golden comb” en sfeervolle rock’n’roll van “fats domino” en “chapter III”, bieden sterkte en zijn reikend om wat stof te doen opwaaien .
Info http://www.thefeatures.com
‘The Time’ is het tweede album van de Fransman Arthur Pochon aka Art Bleek. Een ‘laid back’ plaat met een warme gloed door de verfijnde progressive (house) en melodieuze techhouse .
Zweven we in het begin nog mee met sfeervolle cinematografische trance , dan komen de meeslepende, swingende tunes en lekkere uptempo beats iets verderop om de hoek kijken . Om dan tot slot opnieuw in zalvende , ontspannen tracks te eindigen .
Lekker in het gehoor liggende nummers, die refereren aan de ‘90s elektronica
Info http://www.soundcloud.com/art-bleek
Grown Below - Opmerkzaam kwartet dat zich profileert binnen de stijl van Isis , Cult of Luna, Russian Circles, And so I watch you from Afar en Amenra. . Binnen de postrock, - metal en sludge zorgen ze voor een boeiende , frisse mix. Een concept van 5 uitgesponnen songs en 2 korte instrumentals , repetitief opbouwend , slepend en exploderend ; ingetogen passages en krachtige , stevige geluidsgolven met een donkere , zweverige , etherische, filmische ondertoon . Heerlijk voor wie houdt van deze ritmiek . Een ‘brutal’ gromzang en een symfonische fluisterzang wisselen af .
Net als bij Killing Joke hebben we op ‘The long now’ een verhaal dat draait om de einde der tijden . Maar ondanks dit gegeven zal het kwartet waarschijnlijk nog overweldigend materiaal wensen te maken …
Info http://www.grownbelow.bandcamp.com
Nemea is een Oostends kwintet die er stevig invliegt . Ze zijn niet aan hun proefstuk en hadden eerder al een demo EP uit , ‘A lion sleeps in the heart of every brave man’. Metal/hardcore van zwaar geschut , spannend , hard en bedreven, en die een donkere, dreigende ondertoon heeft.
De songs hebben een enorme explosiviteit en intensiteit , waarbij grauwe vocals de ideale outfit vormen bij het genre .
Ze hebben hun naam niet gestolen , … gehaald van de mythe Nemea van Herakles die hier de zgn. leeuw van Nemea zou gedood hebben, maar ook in historische tijden, Nemeïsche Spelen die hier om de twee jaar plaatsvonden. Het is ook een plaats en gemeente, in de Griekse regio Peloponnesos.
Een band ‘in process’ , die in deze stijl overtuigen en het boeiend wensen te houden .
http://www.nemea.be
Nederlands 
Français 
