logo_musiczine_nl

Trix, Antwerpen - events

Trix, Antwerpen - events 2024 - 01 okt: Frog Leap (ism Biebob) - 02 okt: Dent May, Kids of the elephant - 02 okt: Stone (ism Live Nation) - 03 okt: Hifive: BBY Eco - 03 okt: Pjotr - 04 okt: Newmoon - 04 okt: Liquicity Antwerp - 05 okt: Jazz Sanusi - 05 okt:…

Democrazy Gent - events

Democrazy Gent - events Concerten 2024 DRIFTWD ft Sasja, Muziekclub Wintercircus, Gent op…

Zoek artikels

Volg ons !

Facebook Instagram Myspace Myspace

best navigatie

concours_200_nl

Inloggen

Onze partners

Onze partners

Laatste concert - festival

accept_trix_20
The Bollock Bro...
CD Reviews

Masterplan

MK II

Geschreven door
Masterplan bracht met zanger Jorn Lande twee schitterende albums uit. Toen het bericht de wereld werd ingestuurd dat hij Masterplan zou verlaten, hadden wij gevoel dat dit wel eens het einde zou betekenen voor de band. We vroegen Jorn dan ook om uitleg vorig jaar op de Lokerse Feesten maar konden uit zijn zeer uitgebreid antwoord niet achterhalen wat nu de echte reden was voor het verlaten van Masterplan. Live op de Lokerse Feesten waren we ook niet echt onder de indruk van zijn prestatie, want meerdere malen viel het op dat hij die avond niet steeds toonvast was. Maar het was dan ook een uitgemaakte zaak voor Lande. Masterplan bezieler en gitarist Roland Grapow maakte er een erezaak van om voor de band al vlug een waardige vervanger te zoeken, die men dan ook al vlug vond in Mike DiMeo (ex-Riot zanger).

Ook drummer Uli Kush verliet de band en werd vervangen door Mike Terrana. Beide nieuwe bandleden hebben hun 'roots' in echte metalbands en dat is dan ook op `MK II' duidelijk te horen. Allereerst moet ik bekennen dat Mike DiMeo een zeer waardige vervanger is voor Jorn Lande. Qua stembereik en kleur liggen beiden zangers erg dicht bij elkaar. Al gaf Lande wel een iets warmere klank aan de songs. Deze nieuwe start is dus allesbehalve een valse start en toch maakt dit album minder indruk dan de twee voorgaande platen. Masterplan brengt op 'MK II' nog steeds zeer hoogstaande power-metal, al zijn niet alle composities van een even hoog niveau. Ook het epische karakter in de songs is soms zoek, waarbij de band dan kiest voor onvervalste power-metal à la Helloween. Al zijn de songs soms minder catchy toch blijft dit nog steeds een topper in het genre. Op 'MK II' staan 12 nieuwe songs en 1 videoclip van de single "Lost And Gone". De Limited Edition zit ook in een prachtig metalen doosje (tincase).

Het vertrek van Lande is op zich dus geen reden om deze nieuwe Masterplan schijf links te laten liggen.

Beordeling

My Chemical Romance

Welcome to the Black Parade

Geschreven door
`Three Cheers for the sweet revenge' betekende eind vorig jaar een eerste kennismaking met het vijftal uit New Jersey. Ze brachten door de populariteit van de single ?Welcome to The Black Parade?, titelsong van de huidige cd, de vorige cd opnieuw uit; een cd die we onlangs bespraken in afwachting van `The Black Parade'. My Chemical Romance maakt deel uit van een nieuwe lichting emoglampoprockers. Ze staan garant voor stevige, snedige, mooi uitgekiende poprocksongs, deze maal meer georkestreerd, en dichter dan ooit bij de opera van ?Bohemian Rapsody? van Freddie Mercury en Brian Mays Queen.

Het is een afwisselend plaatje met een pak poppy hits in spé als ?Famous last words?, ?I don't love you?, ?Mama?, ?Sleep?, ?Teenagers? en ?Disenchanted?, die een fijne opbouw hebben. Ze leunen nauw aan het stevige werk van de vorige cd met nummers als ?The end?, ?Dead!?, ?This is how I disappear? en ?The sharpest lives?, die de cd openen, met een paar pittige gitaarsoli, een opzwepende percussie en een helder overtuigende zang. ?Cancer?, op piano, is de meest intieme song.

Dit wordt de grote doorbraak voor het vijftal. De emopoppunk zit in de lift en zo'n band als My Chemical Romance kan er maar baat bij hebben, niet?

Beordeling

Savana Station

The Hubbub of City Streets

Geschreven door
`The Hubbub of City Streets' volgt het ietwat onvolprezen `Clash' op van dit multiculturele gezelschap uit Antwerpen. Hun aanstekelijke groovende rootsreggae/pop verwerkt latin, soul, funk en Caribische ritmes. Het zijn fijne, subtiele songs die inwerken op de danspieren. De toetsen, de blazersectie en de zang geven kleur aan de sound.

Savana Station deed beroep op een blazerpartij van Roy Paci op de opener ?Mind the frequency?. Ook Rude Boy (vroegere UDS en Junkie XL) op ?Babalou?, Emma Louise Silva op ?Nbairo Alto? en Lize Accoe op ?Hey man U can't come in? leverden vocale bijdrages en zorgden voor pit en dynamiek.

Op de tweede cd zijn ?Bright lights? en de sfeervolle instrumentale afsluiter ?Seconds later?, met een intrigerend orgeltje, de rustige songs.

Het negenkoppig reggaecollectief brengt een `positive vibe' en zorgt dat zonnetje in huis is gebleven na de lange winteravonden.

Een uiterst broeierig plaatje voor een sfeermakende band op de zomerfestivals!

Beordeling

Zita Swoon

Big City

Geschreven door
Na de kamermuziek op `Asong about a girls' en het `BandinaBox' avontuur , bracht Zita Swoon, onder Stef Camil Carlens en Tom Pintens, een warme, broeierige en freakende plaat uit. `Big City' laat indrukken op z'n Cohens horen van de grootstad. De songs zijn mooi uitgewerkt, hebben een sterke opbouw en worden gedragen door Stef Camils melancholisch hese stem. Pop, funk, soul, latingroove, Balkan en af en toe een vleugje reggae en blues zijn het ideale muzikale ingrediënt. Een prominente rol is weggelegd voor toetsen en de backing vocals van de zusjes Gysel.

`Big City' bevat aanstekelijk materiaal die Stef Camils leuze beklemtoont van `Love love love, Happy happy happy'. De plaat straalt levensvreugde uit.

De cd biedt een mooi evenwicht tussen groovy, luchtig materiaal (?Everything is not the same?, ?l'Opaque paradis? en ?Infinite down?) en sfeervolle, ingetogen songs (?Je range?, ?Dare to love?, ?Oser aimer? en de titelsong). Gewoontetrouw, sinds een paar cd's, zijn er enkele Franse chansons terug te vinden, die refereren aan Arno en Jacques Brel.

Dylans ?Series of dreams? en het donkere dreigende ?The night? van Morphine zijn de twee covers die op de cd werden gezet. Zita Swoon speelde ze al regelmatig live.

`Wereld'klasse van een `Wereld'band! U Zegge het voort?!

Beordeling

The Ponys

Turn the lights out

Geschreven door
The Ponys, een kwartet uit Chicago, heeft een duivels derde plaat uit, de eerste op het Matadorlabel. De groep liet de vroegere garagesound grotendeels terzijde en brengt een boeiende en snedige combinatie van `80's waverock, rock'n'roll, psychedelica, voorzien van een portie galm en fuzz. De groep nestelt zich op die manier ergens tussen de wave van The Cure en Joy Division, het oude Jesus & Mary Chain, de `90's noise van My Bloody Valentine en Sonic Youth, de psychedelica van Primal Scream en Spiritualized en de huidige sliert iLiKETRAINS en Editors.

De zang van Jared Gemmere heeft iets mee van Lux Interior van The Cramps en Jim James van My Morning Jacket.

The Ponys zijn van alle markten thuis binnen die indie-scene; twaalf broeierige songs die krachtig en directer kunnen klinken of een spannende opbouw hebben. The Ponys starten met het oude garage rock'n' roll gehalte op ?Double vision? en ?1209 Seminary?; de fuzz-, noise- en galmpedalen en de psychedelicatoets worden ingedrukt op songs als ?Small talk?, ?Shine?, ?Poser psychotic?, ?Harakiri? en ?Maybe I' ll try?. ?Everyday weapon?, ?Kingdom of hearts? en de titelsong zijn de meest rechttoe-rechtaan songs.

Het afsluitende, mooi uitgesponnen ?Pickpocket song? is alvast een song om in te lijsten: alle muzikale ingrediënten, onder een intrigerend orgeltje, zijn aanwezig.

The Ponys huppelen als dartelende veulens door de diverse stijlen en onderscheiden zich op `Turn the lights out'.

Beordeling

The Horrors

Strange house

Geschreven door
Ze noemen zich The Horrors, zien er uit als als gedrogeerde vleermuizen met zwarte mascara en opgeschoten New York Dolls kapsels, brouwen iets opwindends uit flarden Birthday Party, Cramps, Stranglers, Damned, Fall, Nine Inch Nails en Virgin Prunes en omschrijven die hete cocktail zelf als ?psychotic sounds for freaks and weirdos?. Als kennismaking kan dit wel tellen.

Hun garage-gothic-punk-rock mengsel bevat een gezond show- en fungehalte waaruit we afleiden dat die gasten zichzelf ook niet al te serieus nemen. We twijfelen er dan ook niet aan dat hun imago bedacht is door een gewiekste manager en dat er waarschijnlijk wel een uitgedokterde marketing strategie achter steekt. Maar laten we het spelletje meespelen, want achter de gimmicks schuilen er toch wel een handvol opzwepende songs die ons behoorlijk goedgezind stemmen, zoals het hete ?Draw Japan? en het psychotische ?Jack The Ripper?.

Bij The Ramones was Sheena nog een punkrocker, hier heet het ?Sheena is a parasite?, een geschifte lap fuzzrock van amper anderhalve minuut.

Een ophitsend orgel draaft doorheen nagenoeg alle songs, de gitaren botsen, hotsen en kotsen en de zanger bedient zich van een gepaste dosis Britse arrogantie. Allemaal leuk, als u het ons vraagt.

Het plaatje, dat maar 35 minuten duurt, heeft een gezond `80's gehalte in de zin van prettig gestoorde wave en post-punk, maar dan zonder de depri ondertonen. Dus, als u zich wil ophangen, hou het dan maar bij Joy Divison. Wij bouwen inmiddels een feestje.

Beordeling

The Datsuns

Smoke & Mirrors

Geschreven door
Het Nieuw-Zeelandse viertal The Datsuns zet de muzikale lijn van hun tweede cd `Outta sight/Outta mind' verder: gedreven zompige retro rock'n'roll, inbreng van synthi en ruimte voor sfeervoller werk.. Net zoals hun tweede cd is `Smoke & Mirrors' een matige plaat. De rechttoe-rechtaan sound van hun debuut lijken ze niet meer te evenaren.

De band overtuigt in onvervalste rock'n'roll nummers, met gitaarslides en -soli op songs als ?Who are you stamping your foot for??, ?Such a pretty curse? en ?Emperor's new clothes?. Gewaagder klinkt ?All aboard?, met gospelkoortje en een vleugje soul en blues. Voor de rest hebben we goede, niet écht overtuigende nummers. Het afsluitende ?Too little fire?, acht minuten lang, kan het vuur nét niet uit de pan doen slaan.

The Datsuns namen zelf de productie in handen. Opportuun is een `vijfde' man in te schakelen om hun rock'n' roll sound van vroeger te doen heropleven.

Beordeling

CSS

Cansei de ser sexy

Geschreven door
Een hippe meidengroep uit Brazilië, dat hadden we nog niet gehad. Het zal duren zolang het duurt, zegt de logica dan.

CSS is vooral plezant omdat het de nodige punch bevat, aanstekelijk en dansbaar is. U hoeft het allemaal niet te ernstig te nemen, daarvoor is dit plaatje niet gemaakt. Denk even terug aan Tom Tom Club of aan Chicks On Speed. Ook Blondie, The Bloodhound Gang en zelfs onze eigenste Vive la Fête schieten ons voor de geest. We horen geestige elektronica, af en toe een hitsig gitaartje en vooral prettig gestoorde zangeresjes met een grote bek. De frisse songs zijn net als de hele plaat kort genoeg en gaan daardoor nooit vervelen. Best aangenaam dus, maar of dit een blijver is, is maar zeer de vraag.

Beordeling

Buscemi

Retro Nuevo

Geschreven door
Dirk Swartenbroeckx heeft de opvolger klaar op de voorbije cd 's `Camino Real' en `Our Girl In Havana'. Buscemi viel op door z'n groovende, dansbare mix van latino/Brazil, jazz, lounge en flarden drum'n bass, onder een trancegerichte en pulserende beat.

Op `Retro Nuevo' reisde hij muzikaal de wereld rond, want er zijn invloeden van Zuid-Amerikaanse inslag tot de Oost-Europese Balkan. Een fijne muzikale trip die de ene maal swingt, de andere maal relaxt en sfeervol klinkt. We houden er een warm gevoel van over!

?Lost? en ?Jazz Jumper? zijn sfeervolle openers, met een fijn orgeltje en trompet. ?Nao falo Portugues? legt de klemtoon op de latino en overtuigt met de stem van Fay Lovski. Dit is heerlijke muziek met een gekoeld drankje aan het strand van Ibiza, die de wildste dromen de vrije loop laten.

Buscemi verloochent de samba Brazil niet met een song als ?Brasileras?. ?Sahih Balkan? is het meest vormgegeven Balkanmuziek. De drie afsluitende nummers ?Isolada do mundo?(feat. Viviani Godoy), ?Nothing to worry about? (feat. Isabelle Antena, die bij de vorige cd al prominent aanwezig was) en de titelsong zijn het meest relaxt.

Latinopop en stevige beats is er te horen op ?Collapsing in an elegant way?, ?Hollywood swing king? en ?Jumilla? (feat. Alexia Waku). Buscemi deed alvast beroep op een pak artiesten .

Buscemi won de vierde Zamu Award. Verdiend met zo'n multiculturele plaat als `Retro Nuevo'!

Beordeling

Kaiser Chiefs

Yours Truly, Angry Mob

Geschreven door
Kiaser Chiefs en The Killers worden soms in één adem genoemd; beiden debuteerden overtuigend in het gezegende popjaar 2005, en brachten dit voorjaar hun `moeilijke' tweede uit.

Het succesgezelschap uit Leeds, onder de hyperkinetische zanger Ricky Wilson, hebben een `goede' tweede plaat uit, een vervolgverhaal op 'Employment', aangenaam, leuk, fris en speels, maar iets meer geraffineerd en uitgewerkt.

?Ruby? is de meezinger van de cd, er is dynamiek en levenslustigheid op ?Thank you very much? en ?Try your best?. Kaiser Chiefs biedt ruimte voor enkele sfeervolle, rustige nummers als ?Love's not a competition? en ?Learnt my lesson well?. ?The angry mob?, ?Heat dies down? en ?Highroyds? zijn fijne onschuldige popsongs. Het afsluitende ?Retirement? heeft een sterke opbouw door een fijn, intrigerend `70's orgeltje.

`Yours Truly, Angry Mob' biedt eenvoudige, compromisloze melodieuze gitaarpop en toont aan dat de band de kunst heeft mooie popsongs te schrijven, doch bewandelt geen nieuwe paden.

Beordeling

Pagina 376 van 378