John Roderick is de spil van deze uit Seattle afkomstige band. Een paar jaar geleden op `When I pretend to fall' strikte hij o.a. Peter Buck van R.E.M. en Posies spil Auer/Stringfellow, wat de belangstelling in z'n werk deed toenemen. De sound ligt ergens tussen indie- en americanapop, wat refereert aan Kings Of Léon, Black Crowes, Sparklehorse als aan Grandaddy en Yo La Tengo.

Roderick heeft ander gezelschap rond zich en voorziet z'n materiaal van een sterke melodie en opbouw; per beluistering winnen de nummers aan zeggingskracht: direct en stevig op ?It's a departure?, ?Hindsight? en de openingssong ?Rich wife? of dromerig, sfeervol en rustiger op ?Clouds?, ?Honest? en ?Seven?.

'Putting the days to bed' is een fijnzinnig, aangenaam en interessante cd die als bonus nog de EP `Ultimatum' bijvoegt; vier uiterst geraffineerde songs met strijkers en elektronica. Indie (psychedelica)pop op z'n best.