Evan Dando is back: fris, monter, welgezind en? clean; het Amerikaanse Lemonheads herleeft, want ze hebben een sterke plaat uit, een goede tien jaar na `Car button cloth', wat de band roemloos ten onder deed gaan door drank- en drugsmisbruik van spil Dando.

Even situeren? The Lemonheads waren eind tachtiger jaren een pijler in de grungepop, en evolueerden tot subtiele weemoedige en fris sprankelende gitaarpoprock, onder de bezwerende melancholische stem van Dando. Pittige herfstpop dus; platen als ?It's a shame about Ray? en ?Come On Feel?? zijn in het geheugen gegrift. Dando slaagde erin meisjesharten sneller te doen slaan. Maar dan kwam de retour, waarvan `Car button cloth' het muzikaal resultaat was. Een eerste herstel was er met de opmerkelijke soloplaat `Baby I'm bored'.

De inmiddels 39 jarige leadzanger deed beroep op Bill Stevenson, Karl Alvarez, en J Mascis. Het rockt als vanouds op ?Black grown?, ?Pittsburgh?, ?Poughkeepsie? en ?Rule of three?; het klinkt op z'n Dinosaurs op ?No backbone? en de band is sfeervoller op ?Become the enemy?, ?Let's just laugh? en ?Steve's Boy?. ?Baby's Home? en ?In Passing? zijn fijne, opbouwende songs. Kortom, een opperbeste Lemonheads die `to the point' grungepoprock biedt. En daar zijn we uiterst blij om. Come on?Feel & Hear The Lemonheads.