Het verhaal van het tweede, gevaarlijke album. Bloc Party verraste vriend en vijand met hun verschroeiende debuut ?Silent Alarm?. Het Engelse viertal stond dus voor de uitdaging om al dat moois te bevestigen. En dat doet Bloc Party met volle overtuiging.

Bij een eerste luisterbeurt valt al onmiddellijk op dat `A weekend in the city' een stuk homogener is dan zijn voorganger. Waar ?Silent Alarm? nog een verzameling was van verschillende stijlen en probeersels, is ?A weekend in the city? een geheel. Maar daar blijft het ook bij. Want aan het magische gitaarwerk, de ritmische drums en het herkenbare stemgeluid van frontzanger Kele Okereke is niks veranderd.

Opener `Song for clay' start zacht, maar barst open met een bom aan energie die zo eigen is aan de groep. `Hunting for witches'en de fantastische single `The Prayer' drijven verder op datzelfde energiepeil. Want Okereke heeft energie te veel. Vaak ontlokt aan woede, razernij. Meestal in aanvaardbare porties, maar soms gaat hij nog iets te kort door de bocht. ?Where is home? is te pathetisch geroep en getier en ook ?Kreuzberg? kan ons niet bekoren wegens te veel van hetzelfde. Gelukkig haalt Bloc Party nog een fantastische gitaarlijn (`I still remember') en een mooie liefdesverklaring uit de rugzak (`Sunday').

Conclusie: Bloc Party heeft met ?A weekend in the city? een overtuigende tweede plaat die na elke luisterbeurt iets meer prijs geeft. U mag ook al eens iets doen voor al die schoonheid nietwaar?