Wat er gebeurt als je artiesten en muzikanten, die ook binnen andere projecten, bewust buiten de lijntjes kleuren samen brengt? We stellen u voor. MDC III. Dit is het project rond saxofonist Mattias De Craene (Nordman..) die een samenwerking aangaat met Lennert Jacobs (The Germans) en Simon Segers (De beren gieren, Stadt, Hong Kong Dong.) Wie de geschiedenis van die bands wat kent, weet al waar hij zich mag aan verwachten. 'Dreamhatcher' kwam op de markt via W.E.R.F. Records en is jazz dat geen jazz is, maar toch weer wel. Experimenteel en tegendraads. Compleet chaotisch, maar vooral een waar kunstwerk dat sterk doet denken aan artiesten als Einstürzende Neubauten. Om maar een kunstzinnig voorbeeld te geven.
De heren gaan voortdurend aan het improviseren op deze plaat. Dat blijkt al uit spookachtige en wat vreemd klinkende opener “Bobby”. Gevolgd door tien minuten waanzin, veranderende ritmes en stijlbreuken tot het oneindige. “TinniT” geeft min of meer de toon aan van hoe die schijf in elkaar zit. De aanhoorder telkens opnieuw op het verkeerde been zetten. Tot die zelf waanzinnig is geworden. Het is daarbij niet zozeer één element, maar de kruisbestuiving tussen deze uitzonderlijk getalenteerde muzikanten dat ons het meest over de streep trekt. MDC III verlegt voortdurend een grens, waar geen grens is, en blijft over de ganse plaat op diezelfde interessante en verrassende elan doorgaan.
'Dreamhatcher' is een plaat voor fijnproevers, die houden van muziek en dit tot ware kunst verheven. De streepjes Jazz die we ontdekken, worden zodanig door elkaar geschud dat het lijkt alsof Mattias en de zijnen het Jazz genre opnieuw uitvinden. Luister maar naar het meesterlijke “Sandman”, waar bevreemdend aanvoelende klanken je doen baden in het angstzweet en ook een gevoel van rust en intimiteit bezorgen. Bewust speelt MDC III met emoties, door het brengen van geluiden die je hypnotiseren en naar verre oorden vervoeren. De band slaagt erin de aanhoorder in en onaards aanvoelende wereld te doen vertoeven, van begin tot einde.
Bovendien doen we na enkele luisterbeurten prompt nieuwe ontdekkingen, en dat is nog maar eens een extra pluspunt aan deze klasse plaat. Afsluiten doet MDC III met een wondermooi eerbetoon aan Wim De Craene, de te vroeg overleden kleinkunst grootmeester en Nonkel van Mattias, “Harry”. Een vrij luguber verhaal eigenlijk, dat dankzij de manier waarop MDC III het brengt , je koude rillingen tot de bot bezorgt. Nonkel Wim zal wellicht heel trots zijn geweest op wat zijn neef met deze song heeft gedaan, zeker weten. MDC III drijft de duivels uit, op een wijze zoals stammen in de jungle dat ook deden. En voegt daar zoveel experimentele soundscapes tot bevreemdend aanvoelende klanken aan toe dat je ademloos gekluisterd naar de plaat zal luisteren tot je, compleet één geworden met de wereld die deze band je aanbiedt, tot intensieve rust bent gekomen of dus eerder tot waanzin gedreven..

Besluit: 'Dreamhatcher' is een meesterwerk geworden waar Jazz muziek compleet wordt uigekleed overgoten met sausjes boordevol noise, intimiteit, verdovende sax tot keyboard klanken en drumpartijen die eerder een gemoedsrust op jou doen neerdalen dan de oren suizen. Nee, in slaap val je daar niet bij, integendeel. Dit is een vooral een waar kunstwerk en een zoveelste bewijs wat voor begenadigde muzikanten en artiesten we toch hebben in ons land. Iets waar we best trots zouden mogen op zijn. Dat laatste zet MDC III nog maar eens uitvoerig in de verf.

Tracklist: Bobby 01:05 - TinniT 10:46 - Miniature I 02:46 - Call 349   04:17 - Voices 01:51 - Sandman 05:54 - The Overthrow 08:08 - Onar 04:40 - Miniature II 02:20 - Harry 01:58

Jazz/Experimenteel/Rock
Dreamhatcher
MDC III