Al bijna 20 jaar toeren deze drie mannen langs zalen en podia met één akoestische gitaar, één mandola en één mandoline. In tegenstelling tot hun vorige plaat ‘B.L.O.C.K.’, waar ze werkten met overdubs, verschillende lagen en een rijke inkleding, hielden ze het op deze plaat tot de basic: drie man rond een microfoon. Daarbij werd het een herontdekking van de houten klank en het uitpuren van de gitaarsound.
De muziek is afkomstig van Maarten Decombel en door het trio gearrangeerd. Het werd opgenomen in Studio Trad en gemixed en gemastered door Jeroen Geerinck.
Dat alles resulteert in een erg filmisch klinkend album waarbij ze strooien met melodietjes en riffs. De ene keer melancholisch zoals op “Fleur de Lys” en de andere keer speels zoals op “Black Frost”.

‘Lys’ is hun vierde album en het klinkt organisch en als moderne folk. Nochtans zijn alle elementen afkomstig vanuit het verleden. Ook leuk en interessant zijn de korte beschrijvingen op het hoesje over elk nummer. Een geslaagd album.

Instrumentale Europese Folk
Lys
Snaarmaarwaar

Het minste dat we kunnen zeggen is dat The Ultimate Dreamers back-on-track zijn. Sedert de uitgave van hun oud werk door Wool-e-works in 2021 zijn ze niet meer stilgevallen en kom je ze overal te lande tegen. Na de goed onthaalde EP ‘Polarized’ is er nu een studio album op Spleen+ , een sub divisie van Alfa Matrix.
We vinden er als opener trouwens “Polarized” op terug. Een track dat opzwepend en vrij modern klinkt en dus ideaal als openingsnummer. “A Day in the Life” begint als een midtempo nummer dat langzaam opbouwt om dan open te breken. De effecten op de zang doen me wat aan John Wolf (Mildreda) denken. Het feit dat Len Lemeire (o.a. Implant, Anne Clark…) heeft er misschien ook iets mee te zien. “Piano Ghost” drijft op een piano riedel en vormt de basis waarop de rest is opgebouwd. De zang is hier iets ingetogener en warmer.
Een AC/DC-cover van “Hell Bell’s” op een cold wave plaat zetten is wel een risico die je neemt als band. Maar het werkt wel. En zo merk je nog maar eens de sterkte van dit nummer.
“Midnight” is een goed in het gehoor liggend liedje dat wat refereert aan The Cure. Maar met Robert Smith zijn invloed op dit genre is het moeilijk om niet nu en dan daaraan te moeten denken. “Big Violent” is een donkere track met ballen. Ik denk dat dit live een knaller kan worden.
“Loved You?!” kennen we van de ‘Polarized’-EP.
Om af te sluiten is er een Implant-mix van “Loved You?!” Een geslaagde mix dat wat in de richting van I Am X, Depeche Mode etc zit.

Het is een heel degelijk album geworden dat goed geproduceerd en gemixt is. Ze gaan verder waar ze met ‘Polarized’ waren beland.

Coldwave
Echoing Reverie
The Ultimate Dreamers

Wanneer je de naam Dirk Da Davo laat vallen dan weten de meesten dat het om die ene helft uit The Neon Judgement gaat. Wat minder mensen weten zijn misschien zijn solo werk en zijn samenwerkingen met o.a. DD Sanchez, Radical G en Jean Marie Aerts. Welnu, dan is deze bloemlezing misschien wel een ideaal instapmoment voor mensen die ook dat werk willen ontdekken. Dirk is verhuisd na Fuenteventura maar niet om ganse dagen met een cocktail aan het strand te liggen. Hij houdt zich best vaak bezig met muziek te maken. Het bewijs vind je ook hier op de plaat terug.

Het overzicht loopt van 1987 tot nu. Het is geen ‘best of’ geworden maar een soort bloemlezing in zijn oeuvre. Er wordt gestart met het vrij recente “King Of Fools” (2022) dat persoonlijk één van mijn favorieten is. Een solonummer geschreven door Dirk en waarop de bass en gitaar van de hand van Joerg Schanze aka Sanchez is. Die Mexicaanse invloed van Sanchez is hier in dit gitaartje duidelijk aanwezig en geeft het een duister, sinister en zuiders tintje. “OZZ” betreft een samenwerking met Jean-Marie Aerts en komt uit hun gezamenlijk album ‘DDDJMX’ uit 2020. Een vrij dansbare track dat wat van de grootsheid en het DNA van het Neon Judgement oeuvre in zich heeft. “The Unreal” is terug een single uit 2022 onder Dirk Da Davo zijn eigen naam. Een heerlijk dansbaar nummer dat teert op een simpele maar wel verslavende melodie. Het heeft een unieke sound waardoor het heel aangenaam en herkenbaar luistervoer is geworden.
Uit 1987 komt “Where Even Angels Falls” en het is Dirks eerste solo EP. Later gaat hij verder onder de naam Neon. Ook “Sexhead” komt uit diezelfde periode en is met zijn vette beats nog steeds bruikbaar in je dj set. Hetzelfde geldt voor “Meat Cathedral” waar er een verschijning van If It Moves op gebeurt.
Neon Electronics is dan weer een samenwerkingsproject van Dirk samen met Glenn Keteleer aka Radical G. Het resultaat hoor je op “157”. Een vette clubby track uit 2015. “Strive” en “Cities in Dust” (geen Siouxsie cover) komen terug uit de plaat met Sanchez uit 2022. Van die twee nummers is de laatste het meest spannendste en catchy nummer. Er wordt afgesloten met een dance track uit 1992. Je hoort zo de echo’s van de dancings/house temples zoals The Zillion, Boccaccio etc...

Het is een retrospectieve waar de verschillende muzikale vormen en gedaanten van Dirk Da Davo de revue passeren. Het klinkt wat divers maar draagt toch telkens de intussen bekende DDD-stempel. Een geslaagde plaat dat ook op rode vinyl te verkrijgen is via het Je M’en Fish-label.

Electro/Dance
Retrospective 1987-2023
Dirk Da Davo

Op 10 maart brengt de band (bestaande uit Sam Pieter Janssens en Annelies Tanghe) twee EP’s uit die digitaal afzonderlijk verkrijgbaar zijn maar die je samen op één vinyl of cd kan kopen. Op het album vind je een aantal singles terug die gedurende de covid periode werden uitgebracht zoals o.a. “Love Like Gold” en “Photograph”. Daarnaast werd het album aangevuld met nieuw werk. Deze keer geproduceerd door David Poltrock. Poltrock is een in Brussel gevestigde composer, producer, arrangeur en keyboardspeler. Die o.a. live voor De Mens werkt en in het verleden ook voor bands zoals Hooverphonic, Black Box Revelation tot zelfs Adamo.

Digitaal zijn het twee aparte EP’s die wel beiden als leidraad de verbindende kracht van de liefde bevatten. Daarmede hoor je ook niet op het album  uit welke EP de nummers komen. Sedert hun debuut in 2018 zijn ze regelmatig op o.a. Radio 1 en Willy te horen geweest. Verleden zomer deden ze een tour met De Mens. In het verleden waren ook al support voor Joan As Police Woman  en Absynthe Minded. Ook in Nederland beweegt er één en ander… Ze zijn al te gast geweest op de radio bij niemand minder dan Leo Blokhuis.

“Better” is een ideale opener. Een vrolijk klinkend nummer met een minder vrolijke tekst en een catchy refrein. Ideaal voor op de radio. “Too Long Maybe” heeft een op de voorgrond geschoven baslijn. In het refrein komt er samenzang bij wat het nummer hier ook een harmonieus en warme vibe geeft. Wat in de meeste van hun songs opvalt dat ze ruimte laten zodat alles mooi tot zijn recht komt. Less is inderdaad soms more.
“Photograph” is een warme song waarin de afwisseling tussen spoken word en zang door Annelies Tanghe een mooie afwisseling aan het nummer geeft. “Unknown Lover” lijkt wat zuiders en feestend qua instrumentengebruik en sound. Een zomers liefdesliedje als het ware. “Time” is een dromerig nummer (mede door de synths en de tekst). Een heel mooi nummer dat een groeier wordt tijdens het her beluisteren. “Rollercoaster” is een nummer met een heerlijke riff, leuke percussie en een heel degelijk refrein. “Left Us Long Ago” is een pareltje. Alles klopt aan het nummer, heel mooie zang en een refrein dat blijft hangen en naar meer smaakt! “Tiger” is de eerste single uit het album dat werd gelost en dat sommigen onder jullie misschien zullen kennen. Een lekker uptempo nummer met de nodige weerhaakjes (o.a. ritmisch) om een interessante single te zijn. “Little Boy” barst van de melancholie en in het refrein breekt het dan wat open. “Stranger” is als het ware een ingetogen dromerig slaapliedje geworden en sluit zachtjes het album af.

Op deze plaat vind je werkelijk een aantal pareltjes terug zoals o.a. “Left Us Long Ago”, “Time” en “Too Long Maybe”. Een heerlijk afwisselend doch coherent en warm album. Heerlijke bas, mooi synthsound en keys en natuurlijk de heerlijke zang van Annelies Tanghe.

Wanneer je tickets koopt om naar de album voorstelling te gaan in het Depot te Leuven op 26 maart; dan kan je met je ticket de lp aan 10euro en de CD aan 5 euro kopen. Een koopje me dunkt.

Vanaf het eerste concert dat ik zag in het Wilde Westen op 17-03-2018, damn da’s ook al bijna vijf jaar geleden, zag ik de potentie van deze Zwevegemnaar.
Deze nieuwe single bevestigt nogmaals mijn vermoeden en toont terug waarom Mooneye zo aantrekkelijk is: een engelen gezang met een catchy en melancholisch refrein, een band dat cohesie toont en een frontman waar vele meisjesharten sneller van gaan slaan. Wat kan er nog fout gaan? Koen Gisen (ook Meskerem Mees en Bonny King) deed de productie en liet alles heel goed, warm en helder klinken.
Vanaf maart beginnen ze een clubtournee doorheen België, Nederland en Duitsland. Het zien waard want ze hebben een uitstekende live reputatie. Er wordt tevens gewerkt aan een opvolger voor ‘Big Enough’. Een plaat die je op zijn minst al eens moet beluisterd hebben.

Sedert hun debuut in 2018 heeft de band al een mooi parkoers afgelegd met als gevolg veel airplay op Willy, optredens op mooie plaatsen in het land en een mooie tweede album in de vorm van “Cracks in Common Sense”. Nu is er drie jaar later ‘Idiot Paradise’

Opener “Half-Life” is meteen raak. Een catchy in 90’s gedrenkte mix van indie-rock tot postpunk neigende midtempo song. Heerlijk… kort, bondig en to-the-point. Met “No” gaat het tempo de hoogte in. Een jachtige track met een catchy gitaar lick. De band klinkt terug wat volwassener en directer. Ook iets radio vriendelijker zonder poppy te gaan. “Roman Numerals” heeft qua inzet en energie wel wat Pixies gelijkenissen. “Are You Awake” is terug een trager nummer en die hebben wel telkens een ferme impact op mij moet ik zeggen. Die gaan diep. En ze heeft dan nog zo’n “Na na na”- zanglijn waar Blur ook wel een beetje een patent op had. Prachtig nummertje! Het titelnummer is een ingehouden pop/indie song dat ook School is Cool of Mooneye hadden kunnen maken. Met een mooie uitgerekte outro die de song beheerst doet ontploffen. Andermaal een pareltje om te koesteren. “Ook Afraid to go Home” is van hetzelfde kaliber.  “I Can’t Sleep” is ook geweldig en bezit tevens een mooie outro.
Negen songs waarvan geen enkele er teveel op staat. Het niveau is er mijn inziens op dit album terug op vooruit gegaan!

DIRK. klinkt als DIRK. en dat is prima. Catchy, vol, krachtig en urgent. Vergelijken is moeilijk maar namen zoals bv Nemo, Silverchair, Pixies en Pavement schieten daarbij wel eens door mijn hoofd. De zang doet soms wel eens aan Thurston Moore denken en dat is toch wel een compliment lijkt mij. Genoeg namedropping voor vandaag en luister gewoon eens naar hun nieuwe single…dan weet je het wel. Dit album zal de weg naar de luisteraars vinden, want kwaliteit komt meestal wel bovendrijven. Gelukkig maar. Op 31 maart te zien in de AB te Brussel. Ge moest al kaarten hebben!

Idiot Paradise
1. Half-Life
2. No
3. Roman Numerals
4. Are You Awake?
5. Idiot Paradise
6. Help I’m Going Sane
7. Afraid To Go Home
8. I Can’t Sleep (single)
9. Alarms

Metroland kan, wat mij betreft, gerekend worden bij bands zoals Kraftwerk, Telex, 808 state etc… Ze lossen mondjesmaat songs in afwachting van hun nieuwe album genaamd ‘0’. Het is een aftelling tot dat album geworden… We hadden al ‘4’ en ‘3’ en nu zijn we gearriveerd aan ‘2’. Deze EP bevat de song “Davos” samen met 3 mixes. Daarnaast is er ook een alternatieve EP-versie van ‘2’, met name ‘2.1’.
“Davos” werd door elk lid onder handen genomen. De enige mix, door een externe, komt van Loxs. Dat is de zoon van Passenger S. Zoals steeds hebben ze het geheel conceptueel benaderd en knap uitgewerkt. “Davos” bevat nogal wat beats naast de gekende sequencers. Het geheel klinkt dus heel ritmisch en directer dan wat we meestal gewoon zijn van ze.
Op “Davos Forum S Edit” krijgt het melodieuze meer de nadruk t.o.v. de beats waardoor je terug een andere dimensie krijgt van het nummer. De Loxs remix is duidelijk een mix voor de club aka dansvloer. De “Forum A Edit” klinkt ook ferm en is uiteindelijk ook heel ritmisch.
“Davos” klinkt goed, schatplichtig aan de Düsseldorfse stijl maar zeker een nummer dat het beste doet verhopen voor het album.  

Electro
Davos - 2 digital EP
Metroland

 

Pike heeft zijn Glanzende Guido’s (zijn begeleidingsband) voor een tijdje aan de kant gezet om een aantal solosingles ten voordele van het goede doel te lossen. Kort voor de jaarwisseling kregen we al de song “Despite Your Brand New Dress” te horen. Nu komt hij terug af met een nieuwe: “We Were Lucky”. Naar eigen zeggen een eerbetoon aan zijn moeder die veel te vroeg stierf. Een song die hij schreef tussen het overlijden en de begrafenis, inmiddels 22 jaar geleden.
Het is een ingetogen nummertje met een mooie tekst geworden. Muzikaal is het in sing/songwriting-stijl met een mix tussen akoestische gitaar en synths. Daarbij een sobere, warme bas en drums. De strijkers maken het natuurlijk nog wat emotievoller en aangrijpender. Het solootje vind ik ook heel geslaagd.
Enfin het is een warm en heel geslaagd nummer dat ondanks ze meer dan vijf minuten duurt, niet langdradig of vervelend wordt. Kijk ook eens naar zijn clipje op zijn facebookpagina. Verder ook terug te vinden op onder andere spotify.

Sing/songwriting
We Were Lucky -single-
W. Pike

We Were Lucky - W. Pike (promo trailer digital platforms) - YouTube

Struggler - Struggler boet niet in na veertig jaar …
De Delvers + Struggler

Deze avond twee verschillende, bands die in de donkere nacht ronddwalen. Er was best wat volk afgezakt naar Eernegem voor deze avond.

De Delvers hebben onlangs een goede plaat uitgebracht, ‘Hart in Neonlicht’, en daarom was ik benieuwd hoe die songs live gingen klinken. Er werd flink van gestart getrokken met onder meer “Hart in Neonlicht”, “Nieuwe Planeten” en “Onder de Vloer”. Allen sterke nieuwe nummers. Daarna kregen we iets minder bekende songs zoals “Appartement”, “In Stilte” en “Robotman”. Daarmee werd het tempo iets omlaag getrokken.
Naar het einde toe werd het tempo terug wat opgetrokken met nummers zoals “Ik Volg de Wind”, “Koud in Berlijn” (ook live een knaller) en “Als de Nacht Valt”.
De set was een afwisseling tussen nummers uit hun debuut en hun opvolger. Mooi opgebouwd. Muzikaal viel er niets op aan te merken met een sterke prestatie van gitarist Menno Buggenhout die de boel met zijn lijnen nog wat omhoog trok.

Struggler draait al lang mee, sedert 1979, en gooide samen met Siglo XX en de Brassers hoge ogen in de toenmalige scene. Na jaren van stilte zijn ze sedert 2017 terug en in vorm. Eerst kwam het album ‘The Gap’ en vorig jaar ‘Wilma’. Vooral die laatste was een pareltje. Live zijn ze geweldig goed. De zoon van Hulsbosch speelt ook mee (speelde nog bij Evil Invaders) en dat geeft terug zuurstof aan de band.
De set begon met “Perfect End” en verder passeerden ook o.a. “Poeha!”, “Final Solution”, “The Blame” en tenslotte “Wilma”. Ze slagen er in om een Wall of Sound neer te zetten zonder hun finesse te verliezen. Dat is een kunst. Ze leken zich geweldig te amuseren, net als wij trouwens, en we kregen nog verschillende toegifts waar we niet te hard om moesten roepen.
Een geweldig mooie trip was dat deze avond in Eernegem.

Een geslaagde passage van twee bands uit de andere kant van Vlaanderen.

Pics homepag @Lic Orne

Organisatie: B52, Eernegem

The Mars Model - Hans Verbeke, de zanger van The Mars Model, staat even stil over hun nieuwe plaat ‘Prima Urge’, verschenen in december 2022

Hoe zijn de reacties tot nu toe op jullie nieuwe album? 
Het album kreeg mooie en lovende reacties, maar aangezien de plaat pas uit is en de verdeling pas gestart is, zal er nog wel één en ander binnen komen, goed of slecht, maakt op zich niet uit... feedback is heel belangrijk voor ons.

Kan je wat meer over de titel vertellen? Kan je wat meer uitleg geven waarover de songs gaan?
Primaire drang gaat eigenlijk over ons handelen en wandelen als mens...de drang naar zelf realisatie, de drang naar voortplanten, de drang om te ontwerpen, de drang tot een ander mens vernietigen in een machtsstrijd of oorlog… maar ook de primerende drang om bv. ons plaat te schrijven als een collectieve unit/band. De songs zijn redelijk direct en duidelijk, we steken niet onder stoelen of banken dat we een politiek gestoelde band zijn. Met politiek bedoelen we als in het aankaarten van onrecht, racisme, seksisme en homofobie... Onze teksten gaan echter ook over positiviteit, liefde en warmte. Iedere nadeel heeft een voordeel.

Voor diegene die het nog niet weten, waar komt jullie bandnaam vandaan? 
Je bent de eerste die dit vraagt eigenlijk...dus bij deze …
THE MARS MODEL = a model of individual behavior. The Mars model is in de eerste plaats een setting die veel gebruikt word in de bedrijfsnijverheid...het is een samenwerking van verschillende soorten energie en ambitie die een plan kunnen doen slagen. Maar die lijn kan je doortrekken in het dagelijkse leven, zonder ambitie, energie en wilskracht worden zaken moeilijker. Het woord MARS staat ook voor strijdvaardigheid en het in vraag stellen van autoriteit. Daar we allemaal individueel verschillen is het uiteraard mooi om dit om te zetten in ons collectief als band.

Ook ditmaal is het artwork bijzonder geslaagd. Laat je dat proces volledig over aan diegene die het maken?
Het artwork hebben we zelf bepaald, we deden wat pre-work hier thuis op de computer en lieten alles finaliseren door Kustom Type… die ook de 'francobelga' plaat verzorgde. We zijn zelf uitermate tevreden met de uitkomst, en kregen hier ook veel toffe reacties over. Veel bands in het post-punk, wave genre hebben nogal snel de neiging om het 'doomy-gloomy' concept te gebruiken in artwork en hoezen. Ons hoes moest het tegenovergestelde uitbeelden, een frisse en heldere aanpak.

Een aantal songs zijn al een tijdje gekend door de live optredens. Bewust?
Dat is altijd een plus punt vinden we zelf...zo bouw je een vaste crew van mensen op die naar je optredens komen kijken...

Dominique Decandt schrijft de songs. Hoe gaat hij daarbij te werk? En wat is jullie inbreng hierin?
Het voordeel is binnen TMM dat iedereen zo een beetje zijn taak heeft, dat was de afspraak van in het begin. We voeren allemaal promo uit voor de band waar we kunnen...ikzelf bedenk meestal het conceptuele en de uitstraling in artwork… ik bedruk ons eigen merchandise en de rest van de band helpt met verdelen van die zaken. Fred en Olivier doen regelmatig interviews op Franse radio's en zorgen dat er communicatie is met bv bookers uit Wallonie... Dominiek verzorgt inderdaad het muzikale én het gross van het tekstuele.

Positief vind ik dat het teksten met inhoud zijn
Dominiek heeft een goeie combinatie muziek/teksten schrijven...de teksten liggen me volledig, daar is nog nooit een punt van gemaakt geweest. We brengen tekstueel inderdaad geen holle vaten. Je kan er vanuit gaan dat het right in the face teksten zijn... te weinig bands brengen een boodschap of concept. Persoonlijk is dat één van de redenen dat ik een mega voorliefde hebt voor punk/hardcore, omdat zij inhoud en verandering brengen in het tekstuele. Een band zonder klinkende boodschap...nog nooit deel van uit gemaakt trouwens.

Met ‘Sister Glory/ Frozen’ zaten jullie op een iets ander pad in vergelijking met jullie debuut ‘Francobelge’. Met ‘Primal Urge’ sluiten jullie terug meer aan bij jullie debuut. Bewust?
Ja, we willen niet persé op dezelfde lijn blijven wandelen als band. Dit was een kleine escapade te midden de Corona periode, niks was nog zeker... Primal Urge is eigenlijk geen aanleuning tot ons debuut, althans niet bewust. Er is een hele kleine wissel geweest in de line-up en dat hoor je sowieso al aan de plaat. We zijn daarnaast ook gegroeid als band, en dat hoor je ook. We bestaan nog niet zo heel lang en we vinden zelf dat het vooruit gaat...

Jullie hebben een stevige live reputatie en ik vind dat dit ook zo goed overkomt op ‘Primal Urge’. Een uitstekende master/mix productie moet ik zeggen
TMM is een live band vind ik zelf, een plaat schrijven is cool maar geef me maar een podium. Het was/is de bedoeling dat we een soort van pletwals zijn live, en dat blijkt echt te werken, gezien de commentaren die we daarover krijgen. Onze plaat moest een live sfeer hebben en we zijn inderdaad echt super tevreden van het resultaat. Het werken in de studio ging vrij vlot en we wilden ook de plaat niet plat mixen...ze moest een vuil randje hebben, echter zonder verlies van detail.

Het album is uit en nu? Wat brengt het komende jaar voor jullie en waar willen jullie naartoe met de band en muziek?
Tja, nu is het afwachten wat 2023 ons zal brengen, we hopen op een pak goeie shows maar er begint sowieso wat interesse te zijn in de band. We mikken niet echt op grote zaken, omdat we uiteraard realistisch zijn, wat voor ons belangrijker is, dat is een goeie energie en mensen die zich amuseren tijdens onze shows. Hopelijk zet de trend zich niet door dat een organisatie via "Te weinig reclame" rekent op een voorverkoop systeem of louter via een social media-event werkt, zodat er niet teveel annuleringen gebeuren. 

Is er nog iets van The Mars Model dat we moeten weten?
We wanna rock your town inside out. :)

Bedankt voor het gesprek en succes!