KISS - Afscheid met een klinkende zoen

Pinkstermaandag in Antwerpen, niet enkel een dag waarop de Sinksenfoor een massa volk verwelkomt, maar ook de dag waarop KISS halt houdt met hun ‘End of the Road World Tour’. Hun eerste en laatste keer in de Scheldestad, want enkele weken voordien kondigde de band aan dat ze na deze tournee hun glitterpakjes definitief aan de haak hangen. Dit zorgt echter allerminst voor een begrafenissfeertje in het Sportpaleis.

KISS kwam niet alleen maar laat zich voor de gelegenheid vergezellen door de heerschappen van The New Roses. De Duitse rockband werd last minute aan de affiche toegevoegd ter vervanging van Mammoth MVH, die initieel ging openen.
The New Roses brengt een portie snedige rock die het publiek gretig smaakt. Hits als “It’s a long way” en “Down by the river” kunnen dan ook op veel bijval rekenen. Een band om zeker in het oog te houden en verplichte kost voor fans van pakweg Buckcherry.

Iets voor negen klinken de inmiddels legendarische woorden door de speakers: “You want the best, you got the best, the hottest band in the world.” Vervolgens valt het doek letterlijk en kan men in een waas van rook en vuurwerk de bandleden van KISS deus-ex-machina-gewijs zien nederdalen op het podium op de tonen van “Detroit Rock City”. De band heeft er duidelijk zin in en heeft weinig moeite om het Sportpaleis in vuur en vlam te zetten, letterlijk soms. Bassist Gene Simmons herinnert er ons al snel aan dat Pinksteren de dag van de vurige tongen is, en werpt zijn uit de kluiten gewassen tong dan ook graag te pas en te onpas in onze nek.

Na een uitgebreide verwelkoming door zanger Paul Stanley volgen hits als “Shout it out Loud”, “Deuce” en “Cold Gin” alvorens een eerste solo weerklinkt. Vaak is dit een noodzakelijk onderdeel voor veel pensioengerechtigde bands en een rem op het optreden dat ze brengen, maar niet zo bij KISS! De solo’s die we voorgeschoteld krijgen, zijn om te smullen. Niet enkel zijn ze muzikaal-technisch van hoog niveau, ook krijgen we er de nodige show bij. Zo worden er tijdens de gitaarsolo van Tommy Thayer ufo’s uit de lucht geschoten en flirt drummer Eric Singer gretig met de camera terwijl hij van jetje geeft.
Ook Gene ‘the devil’ Simmons doet zijn duit in het zakje en bewijst tijdens zijn solomomentje waarom KISS nog altijd een shockrockband is. Al bloedspuwend brengt hij zijn bassolo die naadloos overgaat in “God of Thunder”, een visueel huzarenstukje dankzij de beweegbare LED-panelen en -wand.
Naar het einde van de avond toe volgen de grote kleppers met o.a. “Love Gun” (waarbij Stanley over het publiek zweeft), “I Was Made for Loving You” en “Do You Love Me”. Tijdens het laatstgenoemde lied regent het grote ballonnen op het publiek en denk je dat een climax wel bereikt werd. Maar dan volgt slotlied “Rock and Roll All Nite” waarbij alle registers nog eens opengetrokken worden, en een zee van papiersnippers en vuurwerk het Sportpaleis vult.

KISS kwam, zag en overheerste in het Sportpaleis.  Hoewel er qua show niets nieuws onder de zon was, was dit een optreden om duimen en vingers bij af te likken. We kregen een totaalspektakel waarbij vooral het enthousiasme en de energie van de band opviel. Dit was dan ook een afscheid waar we met veel plezier zullen aan terugdenken.

Neem gerust een kijkje naar de pics @Stijn Raepsaet
https://www.musiczine.net/nl/photos/category/2625-the-new-roses-06-06-2022
https://www.musiczine.net/nl/photos/category/2626-kiss-06-06-2022

Organisatie: Greenhouse Talent