Paul Anka - His way
Christine Stroobandt

Een ticket kost evenveel als een dagje Rock Werchter. Alleen is het publiek wat ouder op de show van singer songwriter Paul Anka, ‘Greatest Hits: His Way’. Organisatie Gracia Live zorgde ervoor dat de tournee in de VS ook even halt hield in het Kursaal in Oostende. Ikzelf zit als veertiger (eind, moet ik toegeven) wat tussen de twee in, maar ik wil deze krasse tachtiger toch eens horen zingen. Ik herinner me nog levendig dat mijn moeder vroeger altijd liedjes van Paul Anka mee zong tijdens het strijken. Put your head on my shoulder! Daarom neem ik haar graag mee naar het optreden, als ervaringsdeskundige. Verrassing: ik ben na afloop nog lyrischer dan mijn moeder over het optreden. Het wordt geen avond met alleen afgedraaide, oude hits, maar een les in muziekgeschiedenis met heel veel schwung, variatie en verrassende moderniteit.

Wat een entree maakt de man! Niet op het podium, maar al zingend in de zaal, tussen een zee van witte golvende haarbossen. Met “Diana” heeft hij onmiddellijk het publiek mee en wie dacht dat de dames en heren mooi op hun plaats zouden blijven zitten, heeft het mis. Heel wat grijze groupies hollen naar voren om toch een selfie, handje of kus van de man te krijgen. Met “You are my destiny” bewijst Anka trouwens dat hij nog moeiteloos de hoge noten aankan. Zijn hese stem heeft nog weinig aan charme ingeboet. Net als de man zelf trouwens, strak in driedeling pak met rode pochet.
Naast Anka is ook zijn achtkoppige band impressionant. De saxofonist blijkt ook een begenadigd dwarsfluitspeler tijdens “Strangers in the night” en zelfs trompettist bij een nummer dat ik nu nog niet wil verklappen. De gitarist tovert enkele spectaculaire gitaarriffs tevoorschijn tijdens “Tonight My Love, Tonight” en de violiste, drummer en percussionist zijn gewoon buitenaards. Ik had op voorhand bedacht dat er af en toe wat instrumentale gedeeltes in de show zouden zitten om de hoogbejaarde zanger wat rust te gunnen, maar wie had gedacht dat die stukken zo goed zouden zijn. Bovendien kan Anka er zelf ook wat van, op piano en akoestische gitaar.
Anka is een geboren verhalenverteller. Soms in zijn liedjes, zoals “Adam and Eve”, maar ook in de tussenstukken. Hij vertelt vrolijk over zijn meer dan zestigjarige carrière en over zijn vriendschappen met Elvis Presley, Buddy Holly, Frank Sinatra en nog zoveel anderen. Een van zijn eerste optredens na zijn start in geboorteland Canada was trouwens in de Ancienne Belgique in Brussel! Ook modernere artiesten zoals Michael Bublé en Céline Dion passeren de revue. Soms lijkt het wat humble bragging, maar so what: als ik Anka was, zou het zelfs zo humble niet zijn.

Here we are now, entertain us - Die vriendschappen met andere artiesten resulteren erin dat er ook veel liedjes aan bod komen die hij geschreven heeft voor andere artiesten. Het bekendste is ongetwijfeld “My way”. Paul Anka zingt het nummer met veel bravoure en een technisch hoogstandje is toch dat het precies een duet wordt met de overleden zanger Frank Sinatra. Anka zingt en zijn band speelt en dan hoor je ook Sinatra’s stem door de boxen en zie je hem zingen op een scherm.
Datzelfde gebeurt met Buddy Holly en het lied ‘It doesn’t matter anymore’. Een mooi countrysong, trouwens, waarbij Anka ook nog eens zijn atletisme en lenigheid bewijst met een soort van lang aangehouden squat-pose. En dat niet geforceerd, zoals de pasjes van de nochtans een jaar jongere Joe Biden.
Enfin, die door Anka geschreven songs had ik zeker verwacht, samen met zijn eigen klassiekers zoals “Just a lonely boy”, “A steel guitar and a glass of wine” en natuurlijk “Put your head on my shoulder”. Wat ik niet verwachtte, waren enkele mooie mixen met andere bekende liedjes en ook twee zeer geslaagde covers, een jazzy versie van “Smells like teen spirit” van Nirvana en “Purple Rain” van Prince. Voor covers ben ik altijd extra streng, maar hier kan ik echt van genieten, zeker mede dankzij alweer de schitterende muzikanten, waarbij de saxofonist en zelfs de synthesizerspeler plots ook een trompet tevoorschijn toveren.
Het ritme blijft in de gevarieerde show zitten, met een vlugge opeenvolging van nummers, soms zelfs wat medley-achtig. Uiteraard komt de jazz bovendrijven, maar ook country, Spaanse en etnische invloeden (misschien door de Syrisch-Libanese achtergrond van zijn ouders) schemeren door.
Dat rustigere ballads de swingers aflossen, geeft aan iedereen de kans op even op adem te komen en aan de naar voren gelopen dames de mogelijkheid om al struikelend in het donker hun plaatsen weer in te nemen. Op het einde vliegt iedereen weer van zijn stoel met kleppers als “New York” en nogmaals “Diana”.

Jagger - Het is toch wel opmerkelijk wat een succes een aantal knarren nog steeds hebben. Sting is 70, Bruce Springsteen 72 en Mick Jagger 78 jaar. Deze jagger mag er gerust ook bij geplaatst worden. Hij teert niet alleen op eerder succes, maar is nog volop bezig met nieuwe projecten. Zestig jaar geleden kostte een ticketje voor Paul Anka 1.5 dollar, vertelt hij. Van Rock Werchter was toen nog geen sprake. We begrijpen dat het nu bijna het honderdvoudige is. Gelukkig verdient Anka ook meer dan de drie dollar per week van vroeger. Met een kwinkslag geeft Anka aan dat hij geen job heeft, maar een passie. Die kwinkslagen en spitsvondigheden en interacties met het publiek komen overigens het hele optreden voor, zodat het zeker geen afgelikt en gekauwd geheel wordt.

Mijn moeder had – net zoals waarschijnlijk de meeste oudere fans – misschien nog iets meer eigen liederen gehoord dan de covers. Zo werden bijvoorbeeld “Cinderella”, “It’s time to cry” en “Oh Carol (van Neil Sedaka)” niet gespeeld. Dat laatste lied hoorden we gelukkig wel op voorhand schallen door de geluidsinstallatie in het toilet, waar trouwens ook al duchtig werd meegezongen. Ook de tierelantijntjes van het orkest hoefden voor haar misschien niet zo lang te duren en deden de puurdere dramatiek van de liedjes soms wat minder eer aan. Een verdienstelijke 8/10 was het verdict van mijn moeder, maar ik durf dus zelf voor een 10/10 te gaan! Als jij de volgende keer aan het strijken bent, zet dan ook zeker Paul Anka eens op.

Pics - Kursaal Oostende | Facebook

Organisatie: Gracia Live ism Kursaal, Oostende