Der Klinke test live nieuwe nummers van volgend album
Der Klinke + A Slice Of Life + D:Zine

Het New Wave Concept van Vzw Uitlaat in Beernem beloofde een leuke avond te worden: drie interessante bands die in elkaars verlengde liggen, die elk ruim de tijd krijgen om hun ding te doen, in een mooie zaal (OC Kleine Beer), met licht en geluid van hoog niveau en dat tegen – alles in acht genomen – schappelijke ticketprijs.
De hoge verwachtingen werden ingelost, op een paar schoonheidsfoutjes na.

D:Zine mocht de avond openen om 20.15 u. Deze band heeft een Beernemnaar in de gelederen en is nog niet zo heel lang bezig. Ze begonnen als coverband en evolueerden inmiddels naar eigen werk. Aan dat eigen werk moet hier en daar nog wat bijgeschaafd worden, maar dit is een band met potentie. Op dit moment schiet het bijvoorbeeld nog bij elke song een andere richting uit, van gothic rock tot synthpop en songs met duidelijke invloeden van de (recente, trage) the Cure en de 80’s rock van Simple Minds. Zanger Kurt kan nog wat winst boeken in podiumvastheid en stembereik, terwijl gitarist Sammy met een gezond zelfvertrouwen stond te genieten op het podium. Van deze set onthielden we vooral “Mother And Father, “Crash” (over onze gsm-verslaving) en “Sleeping Giant”. Bijzonder en leuk: in “Action Poetry” speelde Kurt met het openingszinnetje van TC Matic’s “Putain Putain”, wat bij het publiek op heel wat gejoel werd onthaald. Met zijn stuwende bas en riffs die uit de pols van Jean-Marie Aerts hadden kunnen komen, was de TC Matic-connectie compleet. Nog beter werd het met de setafsluiter.
Deze band kon kiezen uit tientallen new wave-klassiekers om er één van als cover te brengen, maar ze verbouwden “The Man Who Sold The World” van David Bowie (en de bekendheid ingezongen door Nirvana op hun album ‘MTV Unplugged In New York’) tot een stuwende postpunk-track met een riffje geleend van the Cure. Fenomenaal goed gevonden en het publiek onthaalde deze versie terecht op een lang applaus. Hopelijk staat deze cover op de binnenkort uit te komen EP van D:Zine.

Tweede aan de beurt was A Slice Of Life. Zanger Dirk vroeg zich af tussen de nummers in openlijk af of hij met zijn Kempens accent wel begrepen zou worden in West-Vlaanderen, maar de provinciegrens is gelukkig nog geen taalgrens. Deze band kon vorig jaar in Vlaanderen en ook wat in het buitenland heel wat harten veroveren met hun tweede album ‘Tabula Rasa’. Dan is het maar de vraag of een band dat ook kan waarmaken op het podium. A Slice Of Life heeft met Dirk Vreys een absolute troef in handen. Hij is nog beter als entertainer dan als zanger en als zanger en tekstschrijver moet hij maar voor weinigen onderdoen. De rest van de band is een ander paar mouwen. De twee gitaristen en de bassist stonden de meeste tijd schijnbaar emotieloos naar hun snaren te staren. Het is nochtans gewoon een postpunkconcert en niet de Koningin Elisabeth-wedstrijd. Het publiek heeft er geen bal om mocht je eens een foutje spelen.
De set van A Slice Of Life bestond uit zowat het hele album ‘Tabula Rasa’, aangevuld met wat ouder werk. De catchy single “Seven Days” zat al vroeg in de set en werd op herkenningsapplaus onthaald. Op “Matterhorn” zong het publiek makkelijk mee en naar het einde van de set werd er voor het podium spontaan gedanst. Het moet al even geleden zijn dat A Slice Of Life nog zo’n lange set mocht spelen, want zanger Dirk kondigde na “Animal Instinct” al meteen de bisnummers aan, zonder dat de band al van het podium was gegaan. In die bisronde kreeg Beernem nog onder meer het prachtige “Liefde Is Oorlog”.

Het was al kwart voor twaalf toen pas de zaallichten doofden en de podiumlichten aangingen voor Der Klinke. Die band staat op het punt om een nieuw album uit te brengen en daarvan werden in Beernem reeds enkele nummers gebracht, zoals onder meer “The Dark Night March” (opgedragen aan een die dag begraven lid van de lokale ‘zwarte’ scène) en “The Shallow Shadow”. “The Right Wrongs”, nochtans een single die prima onthaald werd, zat niet in de set. Een ander nieuw nummer speelde Der Klinke al tijdens de soundcheck, maar volgens frontman Chesko hebben ze het nog niet genoeg in de vingers om het al officieel in de reguliere set te brengen. Maar het klonk toch al veelbelovend.
Voorts zaten er heel wat Der Klinke-klassiekers in de set: “Someone Who Smiles”, “Curtains”, “The River White” en “Who To Deny”. De band steekt altijd één cover in hun live-set. Een tijdlang was dat “She’s Lost Control” van Joy Division en ook  “Night Air” van jamie Woon passeerde al de revue, maar in Beernem brachten ze “In Trans As Mission” van Simple Minds. Als kers op de taart werd de set afgerond met – uiteraard – hun grootste hit, “The Doll” en in de bisronde was er nog tijd voor onder meer “Our Dance In Darkness” en “My Frozen Heart”.
Der Klinke stond in Beernem op het podium met het vertrouwen van de grote dagen. Het geloof in de nieuwe nummers is groot en afgaand op de live-uitvoering ervan is dat terecht. En het zijn ook rasentertainers: Chesko als charismatische frontman, Sarah als verleidster (en op synths), Sam als stoïcijnse bassist en tweede stem. Enkel bij gitarist Marco is de entertainende factor wat beperkter, maar zijn muzikale bijdrage is dan weer omgekeerd evenredig van belang.
Der Klinke bewees in Beernem dat ze hun plaats aan de top van de Belgische new wave-scene nog niet snel zullen moeten afstaan. Het publiek kreeg waarvoor het gekomen was.
Afsluiten doen we met één werkpuntje voor de organisatie: de veel te lange pauzes. Bands hebben geen vol uur nodig om hun instrumenten op te zetten en te soundchecken. Die lange pauzes haalden de vaart uit de avond en een deel van het publiek was al op weg naar huis voordat Der Klinke aan de bisnummers begon.

Organisatie: VZW Uitlaat