Fink - Fink in de Grand Mix - Tussen rust en slaap

Fink, oftewel Fin Greenall, bracht tijdens zijn concert in de gezellige zaal in Tourcoing een ingetogen maar krachtige performance, waarin momenten van serene rust afgewisseld werden met brave uitbarstingen. Oorspronkelijk bekend als DJ en producer in de elektronische muziekscene, richtte Fink zich vanaf 2006 op een meer traditionele singer-songwriter stijl. Samen met zijn vaste bandleden, Guy Whittaker (bas) en Tim Thornton (drums), heeft hij sinds zijn album ‘Biscuits for Breakfast’ (uit 2006) een solide reputatie opgebouwd. Ook deze avond blonk hij uit in consistentie.

De show begon met een zacht, maar meeslepend gevoel, en zo vormde “We Watch The Stars” de opmaat voor een reis door dromerige klanken en bezielde teksten. De toevoeging van viool in het tweede nummer “Pilgrim” gaf het nummer een lichtere toon in vergelijking met de studioversie. Daarna was het tijd voor een vijftal gloednieuwe nummers vanop ‘Beauty In Your Wake’, de plaat die hij begin deze zomer op ons afvuurde.
Zijn introspectieve muzikale stijl, ondersteund door subtiele instrumentaties en zijn warme stem, raakt ook op dit album opnieuw aan diepere emotionele lagen. Fin(k) legt met precisie zijn accenten, zeker op “What Would You Call Youself”. "Als je alleen op deze wereld was, hoe zou je jezelf dan noemen?”, zegt Greenall over deze nieuwe single. “Hoe zou je jezelf zien zonder de druk van anderen? ‘Dit pareltje gaat over de kracht van taal en ook over de nutteloosheid van namen, merken en gimmicks. Het gaat om identiteit, maar vanuit jezelf, niet om vanuit je relatie tot anderen.”
Hoewel andere nieuwe nummers soms wat clichématig en repetitief aanvoelden, wisten ze wel de dromerige sfeer te behouden. De setlist had een sterke spanningsboog, waarbij Fink’s intieme en emotioneel geladen nummers het publiek wisten mee te slepen. Al bleef het al bij al on-gedurfd, en echte explosies bleven uit. Bij songs als “Warm Shadow”, “Yesterday Was Hard on All of Us”, en “Looking Too Closely” wist Fink wel een prachtige balans te vinden tussen kwetsbaarheid en intensiteit, “Sort of Revolution” bracht dan weer de stuwende ritmes waar het publiek op zat te wachten.
De toegift, met een soloversie van “Walking in the Sun”, was een mooi einde van de avond.

Ondanks enkele voorspelbare momenten, bleef het publiek geboeid door Fink’s vakmanschap en zijn vermogen om subtiele variaties in zijn live uitvoering aan te brengen. Het concert toonde de veelzijdigheid van een artiest die zowel ingetogen als krachtig kan zijn, en daarmee zijn publiek weet te betoveren. Dat publiek was overigens opvallend luidruchtig, al zal de weinige interactie (“I don’t really speak French”) hier misschien een rol gespeeld hebben.
Al bij al was dit wel een unieke ervaring: een bedachtzame verkenning van emotionele diepgang die af en toe echt wist te raken.

Organisatie: Grand Mix, Tourcoing