Nadat de post-doom band Zeus Walks The Earth uit elkaar was, richtten Wim (gitaar) en Geert (bas) de doom/sludge band Welcome To Holyland op in 2015. De live optredens waren overtuigend. Er verscheen al een demo 'Welcome To Holyland' in 2019. Doom/sludge metal blijft het uitgangspunt, met waanzinnige sounds. Wat ze brengen , is , toegegeven, niet steeds origineel , maar blijft sterk.
Nu kwam eindelijk het debuut uit via Consouling Sounds 'Ominous'. Hun live voorstelling hier  en het dubbel interview met KLUDDE, lees - kun je gerust al doornemen.

Het ellenlange “Phoenix Rising” zet de toon met intens klieven de riffs en drumsalvo's. Een epische sound, gedrenkt in een badje van pure doom metal. Een gevoel van deugddoend onbehagen wordt gecreëerd. “Queen of Green”, “Arizon Dust” volgen . Een sound , omgeven van pure duisternis. Fantasieprikkelende soundscapes die letterlijk doorheen je lijf snijden. Luister verder maar naar “Insomnia” en “Flamoes”. De songs werken verslavend …
Naast die overweldigende instrumentatie is het die demonische stem uit de duisternis, die ervoor zorgt dat de ultieme doodsteek wordt toegediend. Bijna pure horror om in angstzweet de plaat te beëindigen. Niet voor tere, maar voor donkere zieltjes.

Tracklist: Phoenix Rising 06:06 Queen of Green 05:16 Arizona Dust 08:47 Ominous 04:52 Insomnia 07:43 Flamoes 08:41

https://www.youtube.com/watch?v=dIUvYiigEU8

Van countrymuziek tot rhythm and blues, Robin McKelle heeft een hele carrière gemaakt in het verkennen van die rijkelijke uitgestrektheid van de Amerikaanse muziek. Op ‘Impressions of Ella’ keert McKelle terug naar haar traditionele jazzroots.
Het concept is een ode aan Ella Fitzgerald, wiens geest over de hele schijf waait. Robin beschikt over een brede, soulvolle stem. Ze wordt begeleid door muzikanten die haar perfect aanvoelen, Kenny Washington op drums, bassist Peter Washington en NEA Jazz Master Kenny Barron op piano. Een combinatie die een magische flair heeft, die de band tussenvocalist en haar begeleiding sterk doet uitkomen. "I Won't Dance" met Grammy Award winnaar Kurt Elling is een prachtig duet.
Je voelt de vibes naar boven komen in het materiaal. Robin McKelle zorgt ervoor dat jazz evolueert en met andere genres wordt gecombineerd.
Ze voegt er eigen kenmerken aan toe aan deze hommage. ‘Impressions of Ella' brengt op die manier verschillende generaties bij elkaar. Een pluspunt. Sterke plaat dus .

Tracklist
SIDE A: Old Devil Moon      4:19 My One and Only          2:49 Lush Life            5:51 How High the Moon            2:51 I Won't Dance (featuring Kurt Elling)   4:18 Embraceable You          4:38
SIDE B: Do Nothing Til You Hear From Me           7:01 Robbin's Nest     4:38 Taking a Chance on Love            3:49 April in Paris      4:47 Soon       3:25

'What Matters Most 'is het vijfde studioalbum van de Amerikaanse singer-songwriter Ben Folds, dat 'So There' van 2015 opvolgt.
Ben Folds heeft een rits emotioneel beladen songs uit, als “But wait, there is more” en “Fragile”, gedragen door zijn warme stem. Hij weet op ingetogen wijze te raken. Niet alle songs zijn even sterk. Er is een gezapig sfeertje met z’n materiaal. Op “Winslow Gardens” wordt meer registers opengetrokken, het is een aanstekelijke, lekker uptempo song. Melancholisch opzwepend. “Kristine from the 7th grade” is er eentje van weemoed.  
De plaat is de moeite , met enkele uitschieters, maar er had meer ingezeten.
Het is duidelijk dat Ben Folds een ware hartenbreker is, o.m. met het wondermooie “What matters most” en “Moments”, waaronder de hulp van Tall Heights.
Goede plaat zondermeer, maar eentje zonder echte verrassingen.

Tracklist: But Wait, There's More 03:41 Clouds With Ellipses 03:00 Exhausting Lover 03:35 Fragile 03:35 Kristine From The 7th Grade 05:22 Back To Anonymous 04:20 Winslow Gardens 03:26 Paddleboat Breakup 04:49 What Matters Most 04:10 Moments (feat. Tall Heights) 03:52

Bongeziwe Mabandla is sinds zijn debuut 'Umlilo' in 2012 en de tweede cd 'Magaliso' in 2017 uitgegroeid tot een begrip binnen de Afro-folk. De man haalt invloeden uit zijn Afrikaanse muziek en verbindt het met soul, wat een warme, grooende melancholische sound oplevert . Bongeziwe Mabandla bracht in 2020 'liMini' (derde plaat) uit en wist ons weer aangenaam te verrassen. Zie hier de recensie
https://www.musiczine.net/nl/chroniques/item/79340-iimini.html  

Hij heeft er terug eentje uit . Wezenlijk is er op deze nieuwe plaat niet zoveel veranderd. We krijgen een ingetogen schoonheid met een persoonlijke 'touch'. Er is de brug tussen de Westerse en de Afrikaanse cultuur, waarbij lichtjes geëxperimeteerd wordt met een bevreemdend mooie hypnotiserende klank en vocals. Een droomwereld met een magische sound bijgevolg. In deze trip telt hier het totaalplaatje. In de spoken words borrelt go-spel op, een spiritueel kantje.
Opnieuw weet hij ons diep te raken met deze wisselende kleurrijke plaat.

sisahleleleni (i) 05:18 sisahleleleni (ii) 02:18 ukuthanda wena 04:25 Xesha (i) 01:09 noba bangathini 05:15 Xesha (ii) 01:09 hlala 03:42 ndikhale 03:57 thula 04:00 soze 04:04 hamba 02:47 libali 05:28 ubukho bakho 05:30 Xesha (iii) 01:52

Vooraf volgende info: Ondanks de lockdown-periode wist de post-shoegaze, dream pop en indie (kraut/post-punk) rock-formatie bdrmm, uit het Engelse Hull, in 2020 toch een behoorlijke impact te maken met hun debuut-album "Bedroom". Het werd onthaald als 'a heady, forward-thinking shoe gaze distillation' (Clash), 'one of the underground hits of lockdown' (The Guardian) en NME-magazine gaf het de maximale vijf sterrren en noemde de release 'a modern day shoe gaze classic'! De band is nu terug met hun tweede album "I Don't Know", en bevat weer de kenmerkende 'effects-laden guitars (The Cure, Ride), dreamy ambient melody-lines (Beach House, Slowdive) and motorik grooves (Neu!, Can), but now added with piano, strings, electronica, sampling and the occassional dance beat. Stilstand is achteruitgang en bdrmm toont aan dat shoegaze anno 2023 nog innovatief en springlevend kan zijn!
Hoog tijd om die plaat eens onder de loep te nemen
Vanaf "Alps'' kom je in een sprookjesachtige wereld met een bedwelmend melancho sfeertje en ruimte voor avontuur, experiment. Het debuut had een donkere walm, en in deze plaat ervaren we een dosis positieve energie. Op “We Fall apart”, eentje met hoog meezinggehalte - worden de dansspieren aangesproken.
Veel songs als “Hidden cinema”, “Pullime Shtisches” en afsluiter “A final Movement” zijn gedrenkt in pure shoegaze, die op je gemoed inwerken in een donker sfeertje. Je hoort een band die een moeilijke periode van zich afschudt, zonder die bijzonder weemoedige laag uit het oog te verliezen. Het is een veelzijdige, spannende plaat geworden.

Tracklist: Alps 05:30 Be Careful 04:30 It's Just A Bit Of Blood 04:46 We Fall Apart 05:26 Advertisement One 04:14 Hidden Cinema 04:20 Pulling Stitches 04:12 A Final Movement 08:08

Shoegaze
I Don't Know
Bdrmm

Lokerse Feesten 2023 - DAG 9 - K’s Choice - Skunk Anansie - Een blij weerzien , in ’t kwadraat
Lokerse Feesten 2023
Grote Kaai
Lokeren
2023-08-12
Erik Vandamme

In de laatste rechte lijn, na de kindernamiddag met Camille, werd de negende avond Lokerse Feesten gekenmerkt door een blij weerzien, enerzijds met Belgische trots K's Choice. We waren vooral benieuwd welke impact de vocals van Sam nu hebben. En er was Skunk Anansie, die we laatst zagen op Pukkelpop 2011, net met die bewuste, allesvernietigende  storm …

De avond werd geopend door Anouk (***1/2). Doorheen de jaren is ze niet alleen van uiterlijk veranderd, we hadden haar al een tijdje niet meer live gezien en herkenden haar haast niet meer. Vocaal haalt Anouk nog de hoge noten, en zit het ergens tussen helder, indringend als weemoedig. Er waren echter wat dipjes merkbaar, waarbij alles wat de routineuze kant dreigde uit te gaan. Gelukkig waren er voldoende momenten van opperste euforie, waarbij je de Anouk zag, die moeiteloos iedereen kon inpakken en ontroeren. Bij het afsluitende “Nobody’s Wife” zagen we haar als vanouds, gedreven, en het publiek opzwepen. Compleet overtuigen deed ze dus helaas niet, maar die enkele fijne momenten onthouden we.
Setlist:  Been Here Before //It's a New Day // Down Daddy Down //The Dark  //Three Days in a Row  //Jerusalem // Ms. Crazy  //Lost  //Good God  //Girl  // R U Kiddin' Me  //Nobody's Wife

K's Choice (*****) is al vele jaren onze Belgische trots. Ze speelden in binnen- en buitenland de zalen plat. K's Choice was bijzonder door Sarah Bettens’ magische stem en de top muzikanten die haar perfect aanvoelden. Het was nu afwachten of de vocals van de nu Sarah Sam even groot van impact waren. Die sceptische houding werd al snel van tafel geveegd, toen Sam bij opener “Everything for Free” ons tot tranen toe wist te ontroeren. K's Choice is nog steeds een band die ingetogenheid, melancholie bindt met groove en extravertie. Opzwepende parels waren er hier genoeg, zoals de recente single "Time Is a Parasite". Mooi allemaal hoe ze de songs afwisselden. Het mooiste moment van de avond was bij “Not An Addict'” toen Skin van Skunk Anansie de band vervoegde. Kippenvel kregen we van hun stemmenpracht.
Veel nummers zijn trouwens herwerkt die passen bij de stem van Sam. Ze boeten niet in aan intensiteit, integendeel het geeft een veelkleurige sound, die ons kan bekoren. Aan de enthousiaste reacties van het publiek, die de band terugriepen voor een bisronde (o.a. het mooie “We Are Glaciers”), konden we uitmaken dat er hier sprake was van een sterke performance.
Setlist:  Everything for Free //Bag Full of Concrete //Perfect Scar //Almost Happy //Time Is a Parasite //Echo Mountain //Not an Addict  (with Skin) //Surrender//The Phantom Cowboy //Woman //I Was Wrong About Everything //Believe //We Are Glaciers  (Bettens cover) 

Skunk Anansie (****1/2) is klasse entertainment van zangeres Skin, die perfect haar publiek kan bespelen, op ongedwongen, speelse, enthousiaste, soms provocerende wijze. Ze gaat haar publiek zelfs letterlijk opzoeken, met een crowdsurf tot gevolg, op handen van enkele stevige fans vooraan, wordt ze gedragen. Door haar charisma trekt ze de aandacht naar haar toe. En haar stem, die klinkt glashelder, doordringend, hoog, diep, allemaal geen probleem.
De muzikanten voelen Skin perfect aan. Skunk Anansie klauwt nog net zoals vroeger, met o.m. “Piggy” streelt en zalft ze je hart, ze haalt alles uit de kast en grijpt bij het nekvel als op “My ugly boy” en “God Loves you only”. Opgedragen aan Sam Bettens.
Skunk Anansie kreeg dan ook moeiteloos de handen op elkaar, het publiek werd opgezweept. Ze doen er daadwerkelijk alles aan om het publiek te doen dansen en te doen genieten. Puike set!

Setlist:  This Means War// Because of You //I Believed in You //Twisted (Everyday Hurts) //Weak //My Ugly Boy // Love Someone Else //God Loves Only You // Hedonism (Just Because You Feel Good) // Piggy // Tear the Place Up //Charlie Big Potato // Little Baby Swastikkka

Na deze drie fijne concerten , zou Arsenal de avond met een knal afsluiten. Wij verkozen echter, na negen lange avonden, huiswaarts te keren, nagenietend van deze top avond.

Kindernamiddag met Camille - Dansend over roze wolkjes (Amber Vandamme)
Camille (****1/2)  brak net zoals verschillende van haar collega's door in de jeugdserie #LikeMe (2019). Ondertussen heeft ze al enkele hits te pakken zoals “Vergeet de tijd samen” met Regi, “Vuurwerk”, “Geen tranen meer over”, …  In 2022 bracht ze haar single “Diamant” uit, deze was tevens ook het campagne lied voor ‘De week tegen pesten’. Ondertussen heeft Camille alweer een hit te pakken met "Rihanna". In de songtekst horen we een paar verwijzingen naar Rihanna 's hits zoals "Stop de muziek niet" -> “Don't Stop the Music”, “Daar vind ik liefde”-> “we found love”, en nog enkele andere. Ze is voor het 2e jaar op rij geselecteerd om de radio 2 zomerhit in de wacht te slepen, waar ze het opneemt tegen enkele van haar #LikeMe collega's Zoals Maksim Stojanac en Pommelien Thijs. Nog maar pas 21 jaar en nu al een carrière om U tegen te zeggen.
De Lokerse Kaai kleurde voor een groot deel roze, heel wat kinderen en jongeren hadden een T-shirt of een volledige outfit aan van Camille haar eigen kledinglijn. Verder zagen we enkele mooie boodschappen verschijnen zoals ' Camille jij danst beter dan Rihanna' en 'Camille we love you'.
Het optreden bestond voor het grootste deel uit krachtige meezingers maar er werden ook enkele zachtere nummers gebracht zoals “Licht”, “Vechter” en zelfs een cover van “Verliefd” (K3).
Als afsluiter van de Lokerse Feesten vinden we dit jaar misschien geen lichtspektakel, op de Grote Kaai was er deze middag wel plaats voor “Vuurwerk”, waarbij het publiek boven de stem van Camille uitkwam. Kort samengevat: Een warme zonnige zomernamiddag met heel veel blije gezichten van jong en oud.

Neem gerust een kijkje naar de pics @Wim Heirbaut
https://www.musiczine.net/nl/component/phocagallery/category/5226-lokerse-feesten-2023.html?ltemid=0

Organisatie: Lokerse Feesten, Lokeren

Lokerse Feesten 2023 - DAG 8 - Pommelien Thijs - Bart Peeters & De ideale mannen - Een generatiekloof, die er eigenlijk geen is
Lokerse Feesten 2023
Grote Kaai
Lokeren
2023-08-11
Erik Vandamme

Was de Hollandse avond op de eerste dag Lokerse Feesten compleet uitverkocht, dan was het plein op de Belgische avond ook tot de nok gevuld. Niet zo verwonderlijk met op het programma Metejoor en Regi (die steeds zorgt voor een oerdegelijk dansfeestje op Vlaamse wijze). Wij gingen echter een kijkje nemen bij Pommelien Thijs en sloten af met Bart Peeters & de ideale mannen. Wat dan weer zorgde voor een generatiekloof, die er feitelijk geen is.

#LikeMe-adept Pommelien Thijs (***1/2) is op korte tijd uitgegroeid tot een vaste waarde binnen het Belgische, en vooral het Vlaamse muzieklandschap. Ze wordt door jong en het iets ouder publiek op handen gedragen. De jonge dame speelt de concertzalen plat en ze kan een overvolle Grote Kaai doen dansen. Haar jeugdige speelsheid en charisma zijn de toegevoegde waarde. Ze heeft een prachtige, ontroerende als indringende stem.
We hadden nog maar zelden zoveel volk gezien voor de openingsact van een Lokerse Feesten. Ze is enorm enthousiast. Het publiek kreeg Pommelien Thijs dan ook moeiteloos mee, de handjes gingen al vanaf de eerste seconde op elkaar. Een melodieuze set die braaf van opzet is, maar iedereen wel samenbrengt. Crowd pleasing is geen zonde, maar het kan wel wat avontuurlijker. In de ingetogen mooie songs bezorgt ze ons zelfs een krop in de keel. En af en toe wordt door de muzikanten alle registers compleet opengetrokken.
Pommelien Thijs is een artieste met enorm veel potentieel. Wordt vervolgt!

Met Bart Peeters & de ideale mannen (****) staat een muzikant, artiest en alleskunner op het podium, die al een pak jaren op de teller heeft geraakt. Sam met de verschillende projecten die hij op zijn naam heeft staan, is hij een klasse verteller en volksmenner eerste klas. We houden van zijn enthousiasme, zijn humor en hoe de hij diverse zaken emotioneel ervaart. Hij entertaint zijn publiek, handclaps volgen en hij doet het complete plein meezingen. Extravertie en intimiteit vinden elkaar probleemloos.
Hij gaat op de schouders zitten van een security en loopt als een jonge gast naar elke hoek van het podium. Hij is omringd van top muzikanten die hem perfect aanvullen. ‘Moesten ze er niet zijn, stond Bart Peeters gewoon een beetje te zingen en verhaaltjes vertellen in de woestijn’, zegt hijzelf.
Met een knappe “Ik hou meer van Folk” (van De Radio's) sloot Bart Peeters & De Ideale Mannen met een knaller af. Een euforisch slot van een top concertje. Tja, van een generatiekloof geen sprake dus.

Neem gerust een kijkje naar de pics @Wim Heirbaut
https://www.musiczine.net/nl/component/phocagallery/category/5226-lokerse-feesten-2023.html?ltemid=0

Organisatie: Lokerse Feesten, Lokeren

Lokerse Feesten 2023 - DAG 7 - Balthazar - (Voorlopig) afscheid langs de grote poort
Lokerse Feesten 2023
Grote Kaai
Lokeren
2023-08-10
Erik Vandamme

Een rustigere avond qua opkomst hadden we vanavond met Sylvie Kreusch, Wilco en in Club Tsar B en Stijn Plays Prince. Kwalitatief werd afgesloten met Balthazar, een voorlopig afscheid, want hun projecten worden nu even op het voorplan geplaatst. Eindelijk goed weer, deugddoend om deze zevende avond door te komen.

We starten in de Club met Stijn Plays Prince (*****). Stijn is een veelzijdige artiest die we al enkele keren aan het werk hebben gezien. Bij elk project profileert hij zich als een volleerde klankentovenaar. Op eigenzinnige wijze, met alle respect voor wat Prince echt heeft betekend, neemt hij nu de muziek van deze grootmeester onder de loep. De songs worden soms compleet uitgekleed, het bewijst z’n creativiteit. Hij sleurt iedereen mee in dit funky muzikaal verhaal.

Wij hebben het wel voor Sylvie Kreusch (*****). Ze hypnotiseert je telkens met haar muziek, haar stem en de danspasjes die balanceren tussen sensualiteit en een bevreemdende schoonheid. Gekleed in een zwart doorzichtig kleedje, doet ze ook nu weer de harten sneller slaan. Met haar band gaat ze enthousiast en enthousiasmerend te werk. Ze zoekt het publiek voortdurend op en gebruikt haar microfoonstandaard als lustobject. De set spreekt tot de verbeelding, ze voegt er iets mysterieus, bezwerend, apart en uniek aan toe.

Even apart en mysterieus klinkt Tsar B (****) die in de Club een sprookjesachtig en bevreemdend klankentapijt geeft. Muzikaal avontuurlijk door intrigerende, bedwelmende vioolpartijen, cello, keyboard en vocals die een magische versmelting bieden.

Tussen de wulpse dansjes van Sylvie Kreusch, en de opzwepende set van Balthazar was de rootspop van Wilco (****) een beetje zoekende; de band rond Jeff Tweedy kreeg net als Balthazar anderhalf uur. Bezield en vol overgave klonk het ensemble, die het materiaal van boeiende wendingen voorzag. We genoten van de ongedwongen speelsheid, de warme gitaarintensiteit en – virtuositeit, die ergens Bob Dylan doen opborrelen, allemaal in een gezapig sfeertje. Niet makkelijk op een festival als de Lokerse Feesten, natuurlijk komt dit beter tot z’n recht in zaal, maar de organisatie was uitermate blij hen te kunnen strikken. Fijne set.
Setlist: Handshake Drugs // Story to Tell //I Am My Mother //Cruel Country // I Am Trying to Break Your Heart //If I Ever Was a Child //Hummingbird //Misunderstood //Love  is everywhere (Beware) //Bird Without a Tail / Base of My Skull //Box Full of Letters //Impossible Germany //Jesus, Etc. //The Late Greats //Heavy Metal Drummer //A Shot in the Arm //Falling Apart (Right Now) //California Stars  (Billy Bragg & Wilco cover) // Red-Eyed and Blue //Outtasite (Outta Mind)  (shortened) //I Got You (At the End of the Century) //Monday

Iedereen kwam dichterbij om (nog een laatste keer voorlopig) Balthazar (*****) te zien. De bandleden gaan zich nu vooral concentreren op andere, minstens even interessante projecten als Warhaus, J. Bernardt, Zimmerman maar ze zijn op de Lokerse Feesten nog even gewoon zichzelf als Balthazar.
Wat een inzet, speelsheid en virtuositeit van dit gezelschap. Het wordt gecharmeerd door hun  spontaniteit en warme uitstraling. Ze kwamen met een rits bekende songs die iedereen maar al te graag meezong.
Een opwindend, melodieus als grillig optreden door hun kenmerkende weerhaakjes. Vuurwerk, alles lekker uit de kast halen als ingetogenheid, ontroering; een bevreemdende schoonheid die iedereen in beweging bracht.
Geen rustpunten noteerden we. De band ging gretig te werk; opener “Decency” zette meteen de toon om bij het nekvel te grijpen. Ze weten hun publiek bij de leest te houden en delen kwinkslagen uit, wat door het publiek enthousiast, uitzinnig wordt onthaald. “Linger On” en “Fever” zijn maar een paar voorbeelden van de resem sterkhouders die ze uithebben. Het is een goed op elkaar ingespeelde band door de jaren. Balthazar wist de dansspieren te prikkelen en wist ons evenzeer te ontroeren.
De kleine stroompanne tijdens "On A Roll" werd goed opgevangen. Een bisronde volgde na de regulaire set met “Bunker” en “Losers”, de kers op de taart.
Ze zorgen voor een (voorlopig) afscheid langs de grote poort … en stiekem hopen we … tot snel!
Setlist: Decency //Wrong Vibration //Do Not Claim Them Anymore //Then What //The Oldest Of Sisters //The Boatman //On a Roll (restarted due to Jintes mic not working) //You Won't Come Around / Leaving Antwerp //Blood Like Wine // Linger On //I Want You (with Fifteen Floors as outro) //Fever //Entertainment ///Encore/// Bunker // Losers

Neem gerust een kijkje naar de pics @Wim Heirbaut
https://www.musiczine.net/nl/component/phocagallery/category/5226-lokerse-feesten-2023.html?ltemid=0
Organisatie: Lokerse Feesten, Lokeren

Lokerse Feesten 2023 - DAG 6 - Cypress Hill - Stikstof - Pennywise - Een avondje hiphoppunk!
Lokerse Feesten 2023
Grote Kaai
Lokeren
2023-08-09
Erik Vandamme

Op het programma vanavond staan Cypress Hill, Stikstof en Pennywise. Een interessant avondje die hiphop met punk linkt. In de Club werd overtuigend besloten met Bulls on Parade en Meltheads. Bizkit Park, opener, kon even goed afsluiten. Mooi dus hoe die stijlen elkaar vinden en het plaatje compleet maken.

Wie Bizkit Park (*****) ooit live zag, kan het beamen, de band brengt geen nu-metal covers, ze vinden het genre opnieuw uit. De band deelt lekkere uppercuts uit, die zorgen voor een vroege moshpit; ze gaan op dat elan door tot het einde. De ene na de andere nu-metal hit volgt om te headbangen. Ze zijn de perfecte opwarmer.

De punkrock liefhebber schoof nog wat dichterbij voor Pennywise (****). Na al die jaren brengt Pennywise nog steeds het zelfde, het zijn energieke boosts, waardoor je met de vuist in de lucht lekker staat te brullen. Bij sommige bands komt het 'been there, done that' -spook boven drijven. Maar Pennywise pakt het steeds goed aan en verveelt live nooit. De band denderde naar goede gewoonte als een losgeslagen bulldozer. Een echte pletwals. “Bro Hymn Tribute” is de apotheose en wordt uit volle borst meegebruld.
Pennywise is al sinds hun debuut in 1991 altijd zichzelf. Die standvastigheid siert hen.

Van punkrock maken we de stap naar de hiphopscene, uit de straat, met de Brusselse grootmeesters Stikstof (*****). Ze slagen erin stijlen te verzoenen door hun niet aflatende energieke aanpak en werkkracht. Stikstof brengt hiphop vanuit hun buikgevoel; dit is hiphop ‘straight from the heart’ , van wat ze meemaakten in hun jeugd en van gebeurtenissen die mensen uit de straat van Brussel meemaken.
Wij houden van die eerlijke aanpak zoals een Tupac het ooit deed. Bezield, gedreven, gepassioneerd gaat Stikstof te werk, misschien iets minder indrukwekkend als in de Casino. Toen schreven we ''Alles gewoon kapot spelen, na een ietwat moeizame start. Hiphop op z'n best, muziek en zijn teksten, die emoties losweken”.

In de Club was Meltheads (****) begonnen . "Bruisend, opwindende setje van deze vier gasten. Wat een uitstraling en live beleven." schreven we van hun optreden, dit voorjaar, in de Zwerver (Leffinge) . Op We Are Open hadden we volgende indruk: ''Het hoeft niet origineel te klinken maar Metlheads gaat ervoor en is één brok energie. Een klein uur lang hielden ze hun publiek bij de kraag.''
Ook in de Club ging Metlheads snedig te werk. Vuurwerk. Het nummer “Naief”, op de radio een grootse hit, werd hier ook sterk ontvangen. Ze hebben meer dan dat qua materiaal, het zijn allen opwindende songs die erin gaan als zoetenkoek. Nirvana is nog niet helemaal begraven als je hen hoort.

Cypress Hill (****) viert het 30 jarige jubileum van het legendarische 'Black Sunday' en speelt het album integraal! Dat mochten we vanavond ter harte nemen. Want het album werd chronologisch gespeeld. De plaat heeft een pak onvergetelijke parels uit als "I Ain't Going Out Like That" en "Insane In The Brain”. Er waren prachtige videobeelden van doodshoofden, wietplantages en vooral veel groen, echt veel groen. De kleurrijke visuals werkten hypnotiserend. Een gevoel zoals in1994 toen we hen zagen op Pukkelpop; na al die jaren hebben ze nog niet bijster veel van hun krachten moeten inboeten.  Songs als “Legalize it”, “What Go Arond come Around” en “Dr. Greenthumb” maakten de set compleet!
Wat een trip, wat een speelsheid, wat een charisma van deze MC’s; een 'high' gevoel kon niet ontbreken, door een walm van … De dansspieren werden aangesproken. Leuk, goed, sterk.
Setlist: I Wanna Get High // I Ain't Goin' Out Like That //Insane in the Brain //When the Shit Goes Down //Lick a Shot //Cock the Hammer //Lock Down //3 Lil' Putos //Legalize It //Hits From the Bong //What Go Around Come Around, Kid //A to the K// Hand on the Glock// Break 'em off Some// Dr. Greenthumb// Illusions // Cuban Necktie // How I Could Just Kill a Man // (Rap) Superstar

Na een fraaie start met een nu-metal tribute (Bizkit Park), sloten we nu af met onze Belgische trots Bulls On Parade (*****) die de RATM nummers terug doen opleven. Songs die een onuitwisbare indruk nalieten , en die nu door dit kwartet goed worden aangepakt.
“Killing in the Name of“ blijft een instant killer. Wat een dynamiek. Bulls On Parade speelde strak, energiek, verschroeiend waarbij je vergat dat je naar een coverband stond te kijken. Sterk.

Neem gerust een kijkje naar de pics @Wim Heirbaut
https://www.musiczine.net/nl/component/phocagallery/category/5226-lokerse-feesten-2023.html?ltemid=0

Organisatie: Lokerse Feesten, Lokeren

Lokerse Feesten 2023 - DAG 5 - BLUR - Britse sneltrein verpulvert Grote Kaai
Lokerse Feesten 2023
Grote Kaai
Lokeren
2023-08-08
Erik Vandamme

Wij zijn opgegroeid met de muziek uit de jaren '80 en hebben altijd de sound van de early 90s op de voet gevolgd. We konden niet voorbij een Blur, die samen met Suede en Oasis die jaren bepaalden in de Britpopscene. Blur charmeerde in zijn geluid en enthousiasmeerde door zijn frontman Damon Albarn, die energiek, gedreven, gevoelig te werk kon gaan met z’n band. Een gevarieerde aanpak als gevolg.
Blur heeft nieuw werk uit en trekt terug op tournee. Blur speelde deze zomer o.a. in het Wembley stadion voor circa 90 000 man, en kwam nu in ons landje, … niet in een Koning Boudewijnstadion of op Rock Werchter, maar naar ons geboortestadje Lokeren voor de Lokerse Feesten.
BLUR raasde hier als een verschroeiende sneltrein over de Kaai heen en verpulverde het plein, wat een rollercoaster! Het werd trouwens een Brits getinte top avond.

Wat charisma betreft, daar spant Baxter Dury (****) , zoon van Ian Dury , eveneens de kroon. Tenminste van dat typisch Brits charisma, waar al eens een fluim bier door de lucht vliegt. Baxter Dury zagen we op Les Nuits Botanique, in 2012; hij heeft nog niets van zijn energie verloren.
Baxter Dury komt op in strak kostuum, maar al gauw vliegt het op de grond, ook het hemdje moet er gauw aan geloven. En voor we het weten staat hij in een mouwloos T-shirt te spelen. Hoe minder kledij, hoe intenser, strakker de sound. Op het einde zette hij zelfs een soort pruik op, tot hilariteit van de aanwezigen.
Hij ging door op dit elan, geruggesteund door z’n muzikanten, die het publiek naar zich toetrekken. Baxter Dury lijkt op de Lokerse eerder een Dieselmotor te zijn, wat tijd nodig om warm te draaien, maar eens op temperatuur is er geen houden meer aan. Op het einde klinkt het energiek, gedreven. Leuk, opwindend dus!

"Dit was Frans/Belgische rock met Italiaanse roots, die erin ging als zoete broodjes. Absurdisme wordt in kunstvorm gegoten.", chreven we over het optreden van Ada Oda (****) op We Are Open , eerder dit jaar. De jonge Brusselse band had ons echter al weten te bekoren op Les Nuits Botanique in 2022.
In een goed gevulde Club kwam hun set zelfs nog beter tot zijn recht. Het jeugdig enthousiasme combineert Ada Oda met een hoge dosis entertainment. Zangeres Victoria Barracato is een klasse entertainer en heeft een bijzonder stem die je ontroert en je weet op te zwepen. De lekker opzwepende gitaar en de drumpartijen doen de rest. Op het einde van de set ging ze gewoon op de schouders van de bassist. Ada Oda bracht een aanstekelijke, overtuigende set.

Hot Chip (****) in wit pak en met roze tinten, trachtte de regen te doen vergeten op de Grote Kaai. Hun groovy, aanstekelijke, opzwepende synthpop intrigeerde live. Op plaat beduidend gemoedelijk, live extravert.

Minder zomers, eerder furieus, oorverdovend knalde Warmduscher (****) het stof uit onze jas. De band bouwt een ondoordringbare laag op en duwt het gaspedaal krachtig in. Een verpletterende wervelstorm van deze Warmduscher. die onze oren lekker doet piepen. Helaas was het publiek hier uitgedund.

Blur heeft al een succesvolle carrière achter de rug en gaat nog steeds vooruit. De nieuwste plaat 'The Ballad of Daren' mag er opnieuw zijn. Damon is een klasse entertainer die zijn publiek voortdurend opzoekt, gestuwd door een sterk op elkaar ingespeelde band. Een verbluffende “St Charles Square” en “There is not other way” zijn meteen knallende openers. Uiteraard gaan de handen het meest op elkaar bij hits als “Girls & Boys” en “Song 2”.
Elke song ging erin als zoete broodjes, door de energie die de band uitstraalt. Het publiek reageert uitzinnig. Op diezelfde verschroeiende elan gaat Blur gewoon door, tot het sluitstuk “The Narcissist”, nieuwste single en ook zo’n tijdloze klepper in wording en “The Universal”. Iedereen was onder de indruk. Een bis hoefde niet meer.
Strakheid sierde de set van Damon en C°.  Britrock op z’n best. Wat een charisma heeft die man.  Blur tekende hier alvast voor het beste concert van het festival én van dit jaar.

Setlist: St. Charles Square//There's No Other Way//Popscene//Tracy Jacks//Beetlebum//Trimm Trabb//Villa Rosie//Coffee & TV//End of a Century/Country House//Parklife//To the End//Barbaric//Girls & Boys//Advert//Song 2//This Is a Low//Tender//The Narcissist//The Universal

Neem gerust een kijkje naar de pics @Wim Heirbaut
https://www.musiczine.net/nl/component/phocagallery/category/5226-lokerse-feesten-2023.html?ltemid=0
Organisatie: Lokerse Feesten, Lokeren