logo_musiczine_nl

Talen

Zoek artikels

Volg ons !

Facebook Instagram Myspace Myspace

best navigatie

concours_200_nl

Inloggen

Onze partners

Onze partners

Laatste concert - festival

Civic
ufomammut_4ad_0...

Pluto Metal Fest 2018 - Bevestigingen, met het oog naar de toekomst gericht Aanbevolen

Geschreven door
&

Pluto Metal Fest 2018 - Bevestigingen, met het oog naar de toekomst gericht
Pluto Metal Fest 2018

''Hagel en sneeuw, onweer wind en regen. Lach er maar om, en stap er vlug doorheen''. Dit is een liedje dat ik als kind regelmatig zong, het speelde door mijn hoofd toen ik op 15 december afzakte naar het Pluto Metal Fest, dat doorging in zaal Amb8 te Oosterzele. Want inderdaad niets of niemand hield ons tegen om af te zakken naar dit uiterst aangenaam, intiem en heel gezellig festival dat uit de grond is gestampt door muziekliefhebbers met een hart voor rock en metal.
Met op het affiche vooral bands die in 2018 een indrukwekkend parcours hebben afgelegd. Dat er daarbij vooral vooruit wordt gekeken vernamen we namelijk in enkele heel gezellige interviews met o.a. Hunter, Thorium en Hell City. Daarover meer in een ander artikel. Ook op het podium van Pluto Metal Fest presenteert elk van hen een top optreden, waarbij ze hun status van veelbelovend topact binnen de scene nogmaals bevestigen. De organisatie had bovendien een gedurfde en gevarieerde affiche samengesteld, waar een ruim publiek van uiteenlopende metal liefhebbers zou moeten op afkomen. De opkomst was degelijk te noemen gezien de omstandigheden van o.m. het weer en een metalgebeuren als Eindhoven Metal Fest dat ook dit doorsnee metal publiek aantrekt.

This is rock-'n-roll!
Hoewel Earupt (****) een vrij nieuwe naam is binnen het metalgebeuren, bestaat de band uit muzikanten die ruimschoots hun sporen hebben verdiend. De band brengt op 18 januari 2019 zijn debuut 'Elements' op de markt, en liet op Pluto Metal Fest al eens in zijn kaarten kijken. Wat we voorgeschoteld krijgen is een band die eigenlijk nog aan het zoeken is naar de juiste sound die bij hen past. Door middel van potjes improviseren en experimenteren tot het oneindige - zowel instrumentaal als vocaal - krijg je dan ook een gevarieerde set voorgeschoteld. Grasduinende doorheen enorm uiteenlopende muziekstijlen legt Earupt de lat van begin tot eind trouwens enorm hoog. Puur technisch bekeken valt er eveneens geen speld tussen te krijgen. Bovendien beschikt de band over een heel bewegelijke frontman, hij komt zelfs midden in de set gewoon even naast de fans staan en geniet van op een afstand hoe zijn muzikanten riffs en salvo's uit hun instrumenten toveren die aan onze ribben kleven. Want ook dat valt telkens op. De theatrale frontman, die wel veel aandacht naar zich toetrekt door zijn aangeboren charisma, geeft zijn muzikanten voldoende ruimte om te soleren en hun ding te doen. Zelf beschikt hij over een stem en uitstraling waardoor je wordt ontroerd, maar houdt hij je net door uitspuwen van frustraties ook een spiegel voor.
Besluit: Vooral is Earupt een band die we in het oog moeten houden naar de toekomst toe, net doordat je op de muziek die ze brengen geen label kunt kleven. Wat zorgt voor een sterretje meer in de eindafrekening.

Een band waarbij de meeste leden elkaar al circa 20 jaar kennen en die samen komen om een bandje op te richten? Zo zou je Hunter (****) eigenlijk een beetje kunnen omschrijven. Hunter  is een collectief van vrienden, muzikanten die met het hart op de juiste heavy metal en rock plaats , samen muziek spelen alsof ze terug kind zijn geworden. Echter zonder zichzelf belachelijk te maken, maar eerder toont deze band aan dat ouder worden niet hoeft te resulteren in bij de pakken gaan zitten of ergens in een hoekje voor de tv zitten mijmeren over de tijd van toen. Hunter brengt een strakke, gezapige en energieke set waar - net als bij velen op deze avond - geen speld valt tussen te krijgen. Zowel de heel goed bij stem zijnde frontman, een man met bovendien een enorm charismatische uitstraling, als de klasse muzikanten binnen deze band stralen dan ook enorm veel spelplezier uit. Twintig jaar ervaring kan er namelijk voor zorgen dat een band trapt in de val van het afleveren van een flauwe routineklus. Dat is bij Hunter dus totaal niet het geval. Integendeel. Hier staat een band op het podium boordevol enthousiaste vrienden die in het vel van ouwe rotten in het vak tekeer gaan als jonge wolven die nog alles moeten bewijzen. Zonder meer is Hunter dan ook een band om in het oog te houden, en de bovendien nodige speelkansen te geven. Want op basis hun status als ervaren muzikant, en de spontaniteit waarmee de band op het podium staat op Pluto Metal Fest? Kan Hunter met het grootste gemak er menige daken laten afgaan. Bij deze een oproep aan menig concert organisatie. Boeken die handel! Het loont de moeite.

Geluidsnormen overschrijdend gedrag
We zeiden het al in het begin van dit verslag. De organisatie van Pluto Metal Fest stelt een enorm gevarieerde affiche voor op deze avond. Na experimenterend metal, pure strakke heavy metal krijgen we plots een sludge en aanverwant brok vlees voorgeschoteld. We schreven het al in de voorbeschouwing: Kuar Nhial is een vrij nieuwe band met muzikanten die ook in bands als Vonnis en Barst spelen. Hun eerste album ‘Kuar Nhial’ verscheen op 9 november 2018 op het Gentse label Consouling Sounds, de thuishaven van bekende groepen als Amenra, Gura, The Black Heart Rebellion, Kiss the Anus of a Black Cat, Wiegedood, Soul Grip, Treha Sektori, Syndrome en Alkerdeel. In de voetsporen van voornoemde bands, biedt ook Kuar Nhial een ultieme trip aan naar de meest duistere kant van je ziel. Door middel van verschroeiende soundscapes zullen de poorten van de Hel zeker en vast open zwaaien dankzij deze gloednieuwe parel binnen het Consouling Sounds label. Een label dat als geen ander een vinger op de pols weet te leggen van donker, donker en donker.
Kuar Nhial (***1/2) bouwt een ondoordringbare geluidsmuur om zich heen, door middel van - letterlijk - oorverdovende mokerslagen uitdelen. Uppercuts die als een kanonbal in je gezicht terecht komen, en waarbij niet alleen trommelvliezen barsten maar ook geluidsnormen worden overschreden, en de muren in de zaal beginnen te barsten. Dat niet iedereen zich hier kon in vinden, vele aanwezigen verlaten de zaal of gaan verbouwereerd volledig naar achter staan, is gezien de confronterende aanpak wel te begrijpen.
Besluit: Luid, Luider, Luidst is de rode draad op dit optreden van Kuar Nhial, en daarvoor moet je letterlijk meegaan in diezelfde intensieve donderslagen die de band voortdurend uitdeelt. Ikzelf liet me dan ook gewillig meevoeren over de monotone, luide walmen van donkere intensiviteit die me niet alleen potdoof maar ook compleet murw geslagen deden achterblijven in de duistere hoek van de kamer.

Als er één groot verschil is tussen Kuar Nhial en opvolger Serial Butcher (****) , die puur muzikaal wellicht niet echt met elkaar verbonden zijn, dan is dat het feit dat Serial Butcher eveneens de poorten van de Hel wagenwijd open laat staan. Maar op een iets meer melodieuze wijze. Geluidsnormen overschrijden, en verschroeiend luid en hard uithalen? Dat is er uiteraard allemaal bij. Eveneens grijpt Kurt je met zijn rauwe stem letterlijk bij de strot en sleurt je mee naar die diepste kelders van de Hel. Mokerslag na mokerslag deelt Serial Butcher uit tot niemand meer recht zou moeten staan. Het publiek headbangt wel heftig mee, maar staat er voor de rest met open mond op te kijken. Vol bewondering echter, want de meeste blijven wel degelijk staan en ondergaan de razernij die de band over hen heen spuwt geladen.
Besluit: Serial Butcher verpulvert ons naar goede gewoonte onder een overwicht van razendsnelle riffs en mokerslagen. Een optreden van Serial Butcher moet je eveneens ondergaan alsof je terecht bent gekomen in een overvloed van wervelstormen, die je uiteindelijk tot waanzin drijft. Waardoor je ook uw eigen demonen strak in de ogen kijkt. Dat was in het verleden zo, dat blijkt nog steeds het geval te zijn in 2018.

Heavy Metal kings and Queens!
Na deze twee oorverdovende trips, mag de poort van de Hel eindelijk sluiten. De ravage die beide acts heeft achtergelaten is niet te overzien. Maar toch slaagt Thorium (*****) die, ondanks dat de band het zelf relativeert in een interview op voorhand, zich ontpopt tot de publiekstrekker van de dag . Want voor het eerst stond de zaal gevuld tot aan de PA  en slagen er met het grootste gemak in de fans uit hun hand te doen eten.. Dat Thorium bestaat uit muzikanten die al heel wat meters op de teller hebben staan ,  is geen publiek geheim. Elk van hen draait al een tijdje mee binnen de Heavy metal scene.
Thorium presenteert ons een bonte echter eerder een samensmelting van zowel power, progressieve, speed als heavy metal, tot streepjes NWOBM en aanverwante stijlen. Net door een gevarieerd potje rock en metal aan te bieden, die aan je ribben kleeft, blijf je geboeid luisteren, headbangen en de songs uit volle borst mee schreeuwen. Want ook dat laatste is heel opvallend. Thorium brengt heel toegankelijke heavy metal muziek, die thuishoort op grote festivalweides waar daken er prompt zullen afvliegen. Op Pluto Metal Fest levert Thorium een instrumentaal en vocaal perfecte set af waar weer eens geen speld valt tussen te krijgen. Elke riff, elke drum salvo' tot heldere vocale inbreng, doen de haren op onze armen recht komen alsof het terug de jaren '80 is maar met de voeten duidelijk in 2018.
Deze band klinkt namelijk verre van gedateerd, het zijn enkel vette knipogen naar dat verleden dat ons opvalt. Hoe hoogstaand de heren staan te soleren valt ons op bij menig gitaar riff van de klasse gitaristen, die elk op hun eigen wijze een meerwaarde vormen binnen het geheel. Zo is er Tom Tee die enerzijds vlijmscherp uithaalt met elektrische gitaar riffs of met een akoestische gitaar eerder zorgde voor intieme momenten binnen de set. Gerugsteund door de telkens opnieuw verschroeiende solo's  naar voor brengende tovenaars met klanken zoals Dario Frodo ( gitaar) en  Kurk "Stripe" Lawless (bas). Dit alles gekruid met oorverdovende drum uithalen van een al even groots solerende drummer Louis Van der Linden , en afgewerkt met die cleane vocale aankleding van David Marcelis, die bovendien dankzij heerlijk gezapige kwinkslagen de handen gemakkelijk op elkaar krijgt.
Besluit: Op Pluto Metal Fest zien we met Thorium dé ultieme heavy metal band aan het werk, die op de korte tijd van zijn bestaan reeds een stempel heeft gedrukt op dat metalgebeuren in ons land. Wat ons dan weer doet uitzien naar veel moois in het komende jaar, want de band mag dan op torenhoog niveau hun ding staan doen,  ze blijven verder evolueren en zichzelf heruitvinden. Ook dat valt ons op Pluto Metal Fest op.

Hell City (****1/2) is een band die de laatste jaren heel wat moeilijke momenten heeft doorsparteld en recht is gekropen uit een donker dal ; door middel van een knappe schijf 'Flesh & Bones' bewijzen ze terug klaar te zijn en hun plaats in de scene met een knal van formaat terug in te nemen. Opvallend binnen de band is natuurlijk de stem en uitstraling van zangeres Michelle Nivelle die de aanhoorder, waaronder ikzelf, letterlijk betovert, onder hypnose brengt en wegvoert naar heel andere onontgonnen oorden. Bovendien zijn we onder de indruk van de combinatie tussen haar kristalheldere stem die perfect wordt aangevuld door hemelse (of is het Helse) grunts van Tom, die naast drumwerk dus ook over een stem beschikt waardoor geluidsmuren worden afgebroken. Dit allemaal zonder afbreuk te doen aan de meesterlijke inbreng van Vincent Noben - Lead Gitaar, Alan Coenegrachts - Rhythm Gitaar en Sebastiaan Verhoeven - Bas. Eén voor één klasse virtuozen wier inbreng een enorme meerwaarde vormt in het geheel.
Want dat is nog het meest opvallende feit, merken we tijdens het optreden op Pluto Metal Fest, Hell City is een band die bewijst dat bij de pakken blijven zitten niets uithaalt, integendeel. Dat laatste bleek al uit het interview dat we met Drummer Tom Goffin en zangers Michelle hadden. Ook op het podium straalt Hell City een zelfzekerheid uit waardoor alle stormen kunnen worden overwonnen. Maar vooral zien we dus anno 2018 een band terug die, gerugsteund door klasse muzikanten en een bedwelmende , vuurkrachtige vocale inbreng, na al die pijnlijke jaren de draad terug heeft opgenomen en meer dan ooit dezelfde kant uitkijken.
Besluit: Hell City slaat de bladzijde om, en is klaar voor een nieuw hoofdstuk. Dat bewees de band dit jaar met een uitmuntend nieuw album, dat zet Hell City ook live nog wat meer in de verf. Klasse komt namelijk altijd boven drijven.
Onze eindconclusie na een geslaagd Pluto Metal Fest editie die van begin tot einde tot de puntjes was uitgewerkt.

Organisatie: Pluto Metal Fest

Aanvullende informatie

  • Datum: 2018-12-14
  • Festivalnaam: Pluto Metal Fest 2018
  • Festivalplaats: Zaal Amb8
  • Stad (festival): Oosterzele
  • Beoordeling: 8
Gelezen: 2341 keer