Desertfest 2022 - Een boeiende dag van stoner en doom …
Desertfest 2022
VIERNULVIER
Gent
2022-10-30
Erik Vandamme

Naast Londen, Berlijn en Antwerpen gaat er sinds 2021 ook een editie van het vermaarde Desertfest door in Gent, in VIERNULVIER, drie podia, verspreid over de grote zaal, namelijk Desert stage, theaterzaal (die omgetoverd is tot een intieme omgeving op het podium) - Vulture Stage en de zaal bovenaan, Cayon Stage. De benen worden hier aangesproken, veel trappen dus, maar gelukkig was er ook een lift die je naar de vierde verdieping bracht … Het enige minpunt aan die verschillende podia is dat je door de overlappingen niet alles kunt zien, tenzij je uiteraard van het ene naar het andere holt, en maar een deel van een concert ziet, en het andere deels mist …Wij kozen het volledige plaatje, waardoor we helaas ook keuzes moesten maken en enkele concerten moesten  'skippen'.

We starten de dag met een bijzonder griezelig optreden van Ggu:II (****), afkomstig uit Tilburg . De band brengt een brij aan zware doom, gedrenkt in duivelse ritmiek. Enige interactie met het publiek was er nauwelijks, maar de logge, hypnotiserende sounds en vocals zorgen ervoor dat je wordt meegezogen naar de meest donkere gedachten in je onderbewustzijn. Confronterend. Een intense start van het festival.

Op de Cayon Stage doet The Devil and The Almighty Blues (****) iets gelijkaardigs. De band speelt stoner en doom, iets minder zwaar, maar een intense sound van trage, verschroeiende gitaarriffs, bedwelmend, massief van aard, die tot uitbarsting konden komen, waarin het donkere geluid van Black Sabbath samengaat met bluesrock. We herkennen zelfs Pink Floyd, wat de veelzijdigheid van deze bijzondere band onderschrijft. 

"De ferm zware logge sound biedt geen lichtpuntjes. Het ietwat klein beetje licht komt door de kristalheldere stem van de imposante frontman. Een intens, duister , aanstekelijk sfeertje krijgen we , uniek aan de band" , schreven we over het optreden van Pallbearer (****) op Desertfest in de Trix, Antwerpen.
De band speelde nu in de grote zaal van VIERNULVIER. Ook nu weer viel de combinatie op van aanstekelijkheid en intense duisternis op, een strijd tussen donker en licht. Alleen hadden we het gevoel dat de band het wat moeilijk had om het publiek voor zich te winnen, maar ze bleven wel strak en stevig spelen, wat sierde. Knap.

Regarde Les Hommes Tomber (*****) speelt black metal, maar dan niet snel , gedreven maar eerder traag, intens, door lang uitgesponnen riffs en opbouwende lagen . Een pulserende sound, de hel , waanzin nabij. De vervaarlijk molenwieken frontman acteert en heeft een onaardse stem. Een demonisch klankentapijt wordt gecreëerd. Indrukwekkend!

De meest pure doom werd later op de avond gebracht door het afsluitende Candlemass, maar ook Monolord (****) overweldigt door hun mooie doom; een sound die eerder aanvoelt als een deken tegen donkere gedachtenkronkels. Monolord biedt een aanstekelijk geheel, die de duisternis en de waanzin wat deugdzamer maakt.

Ook Irist (***1/2) zagen we optreden op Desertfest in Trix. We schreven daarover: ''Irist doet Vulture stage op zijn grondvesten daveren door een wall of sound van doom en metalcore. De instrumentatie als de oorverdovende stem van brulboei Rodrigo Carvalho staan in voor een overweldigende gewaarwording. Wat een mokerslagen!"
Er stond weinig publiek voor het podium, de band speelde bijna gelijktijdig met de kleppers van Celeste. Maar dat liet Irist niet aan zijn hart komen en dus zetten ze een set neer alsof ze stonden op te treden voor een laaiende menigte. Ook nu weer zijn er de imposante vocals van Rodrigo Carvalha.We werden lekker muzikaal door elkaar geschud.

Een absoluut hoogtepunt op de Deserteditie in Antwerpen was Elder (****) De band haalde ook in VIERNULVIER de ‘doom’ sloophamer boven, en ging als een wervelstorm tekeer op dat podium van de Desert stage, met hun bijzondere strakke set. Het gaspedaal werd continu ingedrukt. Weinig of geen interactie hier, Elder liet vooral de muziek voor zich spreken. waardoor je verweesd achterbleef.

Wyatt E. (*****) was eerder de vreemde eend in de bijt … hij maakt gebruik van elektronica en verschroeiende drones. De gesluierde bandleden voerden ons weg naar het Midden Oosten, ook die muziek waaide over ons heen. Hun sound wordt doorkruist met koude, donkere klanken, die de fantasie voortdurend prikkelen. Wat een intense gewaarwording creëert hij van een spookachtige waar donker en licht  elkaar bestrijden .

Orange Goblin (****)  wordt samen met Cathedral beschouwd als een van de belangrijkste stonerbands van Engeland. In Gent bevestigden ze. De gitaarriedels en de drumsalvo's vlogen om ons heen. De bijzondere, letterlijk zelfs, verschijning van de spraakzame frontman, molenwiekend met zijn armen, trekt de meeste aandacht naar zich toe. Zijn bulderende stem gaat door merg en been. Orange Goblin speelt stonerrock en integreert pijn, smart met een feestelijk stemming.

Wat een contrast met de donkere, mysterieuze en angstaanjagende verschijning van Coven (***1/2) die zorgde voor een fantasieprikkelende totaalbeleving. Het occultisme binnen de set, vooral visueel dan, bezorgt ons rillingen. Puur muzikaal kregen we echter een luide, monotone brij die ons niet volledig kon bekoren.
Maar het visuele en de show op het podium bleek dus een meerwaarde; je werd meegezogen naar die waanzin wekkende wereld van pure kwaadaardigheid, de meest gruwelijke beelden komen voor de voor geest, waardoor Coven in zijn opzet is geslaagd.

Het was vooral uitzien naar de hoofd act op de Desert stage Candlemass (*****) . De band is al sinds de jaren '80 actief, en uitgegroeid tot een ware Doom legende. Doorheen de jaren waren veel personeelswissels en strubbelingen, maar nu staat Candlemass weer als een huis. De legendarische band brengt binnenkort zelfs een nieuwe plaat uit 'Sweet Evil Sun', helemaal in de traditie van die typische doom waar ze zo groot zijn door geworden. Dat zet de band trouwens ook live in de verf, met een strak, aanstekelijk geluid. De riffs zijn verschroeiend en de drummer mept erop los. De beminnelijke frontman heeft een heldere stem, is een groots entertainer en omarmt voortdurend zijn publiek.
Candlemass heeft duidelijk zijn nieuwe adem gevonden op plaat maar ook op het podium. Hier heerst het spelplezier van een stel jonge wolven, die de liefhebber van het genre sterk overtuigen.

Hoe kun je een typische stoner/doom dagje het best afsluiten? … Met de grootmeester van Heavy Doom metal, Black Sabbath?!, helaas waren deze laatste niet beschikbaar … Hier werd Pink Room (****1/2) opgetrommeld. Het Gents trio vertoeft in het wereldje van noisepunk en garagerock. Ze brengen een eigenzinnige, gewaagde versie van het album 'Paranoid' van Black Sabbath.
Het valt ons trouwens op hoe tijdloos songs “Paranoid”, “War Pigs”, “Iron Man” en “Hand of Doom” toch zijn. Enkele gast vocalisten zijn van de partij , de ene wat meer overtuigender dan de andere …De nummers worden energiek gebracht ,  elke song brul je uitbundig mee, alsof de geest van Ozzy & Co daar ook ergens rond waaide.
Naast een subliem gebrachte “Iron Man” was “Planet Caravan” fantastisch, ingekleed met een hemelse vibrafoonsolo. Pink Room bracht de klassieker “Paranoid” met enorm respect voor het origineel; ze voegden er iets eigenzinnigs aan toe.

De set was het perfecte sluitstuk van een bijzonder boeiende dag van stoner en doom …  

Organisatie: Desertfest (Belgium)