The Bills - I think there will always be an interest in live music so it will live on in some form or another
Bill Troiani AKA Billy T and Bill Booth form the duo The Bills. Despite their parallel careers - they played both in duo form and in bands with each other - they only met in Norway to release a record as a duo. 'Till the Blues have gone' was released on January 15. We had a nice conversation with the duo a few weeks ago about expectations, why it has taken so long. But also where the adoration for Blues and folk comes from and of course these corona times we still live in.
Who are The Bills and how did you find each other?
Bill Booth: The Bills are two musicians named Bill! One Bill Troiani AKA Billy T, from New York and Bill Booth from the State of Maine. Although we were performing at the same time in the same music circuit in New York, we only met after arriving in Oslo.
Billy T.: I met Bill Booth here, in Norway. I believe we met in the late ‘90s when we both joined “The Swinging Doors”; country-honky tonk band. I was running the house band at Muddy Waters in Oslo, and Bill had his own band. He asked me if I would like to play bass in his band and I said yes. At that time I was playing in quite a few bands. Mostly Blues.
You have been in the music business for many years. Apart from digitization, what is the biggest change over the years?
Billy Booth: Digitization is of course the biggest change and has affected most every aspect of the music business from fewer radio stations, live shows and broadcast royalties for artists and song writers.
Billy T: I got older.
Originally you are Americans, but moved to Norway I have read. Why the turnaround?
Billy Booth: Two slightly different stories but both of us came to Norway on tour with different bands. Bill Booth met some Norwegian musicians while touring and landed a gig with one of the biggest Norwegian Rock acts in the country at the time as well as sparking interest as a solo artist and studio musician. I'll let Billy T answer his own story…
Billy T: I first came to Norway with The Tom Russell Band in 1983, I believe. Every year we did 2 months at The Gamle Christiania in Oslo. 7 days a week, 4 sets a night, for 2 months. It was during one of those trips I met a Norwegian girl and we eventually got married. She moved to NYC and after 10 years we had twin girls. She became unhappy with life in the USA, came back to Norway with our daughters, and asked for a divorce. I moved here in1997 to be Poppa
Despite the fact that you have been playing together for many years in various projects, the debut 'Till the blues have gone' is only now coming out, why did it take so long?
Billy Booth: We both have extensive solo careers and timing was never right until now.
Billy T: Well, we both have our own bands. I have 4 albums out with “The Billy T Band”, and Bill Booth has at least that many with his band. That kept us busy, but we thought a smaller unit might be something we could offer to smaller venues. We started mainly as a duo, driving and playing all over Norway. It was sounding good. After a while we got tired of our repertoire and decided to write songs together and record them for a CD. Bill Booth has his own recording studio and he’s producing his own CDs for years.
I think it is a typical Blues record, warm and compelling as Blues should be. How have the reactions so far been? The record has yet to come out, but maybe you've already picked up bits and pieces?
Billy Booth: We have been getting good radio play and reviews, especially in the UK and Ireland as well as Norway.
Billy T:We’ve been getting some wonderful reviews and airplay. The last issue of BluesNews here in Norway, Has a 4 page spread about The Bills as well as a 5 “dice” review of the album.
It's also a very accessible record, you sing those songs right away... is that a conscious choice? or am I wrong?
Billy T: Of course we had that in mind. I wouldn’t have it any other way.
Where does the fondness for Blues come from?
Billy Booth: I, Bill Booth, grew up far from the typical blues areas in the US but Portland, Maine also had frequent visits from touring Blues greats like Muddy Waters and BB King, both of whom I saw in concert locally. . One of my first records was a live recording of Lightning Hopkins who had become popular playing on the US folk music circuit during the 1960's folk revival. All this is in addition to the so called British invasion with many rock bands from England playing blues such as Clapton, The Stones and Led Zeppelin and many more.
Billy T: I grew up in NYC. In the late 1950s and the early 1960s there were still independent radio stations, with their own DJs playing what they wanted, or so I believe. Ruth Brown, The Moonglows, Johnny Ace, Bo Diddley, Little Willie John; the list goes on and on. R&B back then was still heavy on the blues, so it was ingrained in me. My first band was the “Post War Baby Boom Blues Band”. I sang tunes from Lloyd Price, The Paul Butterfield Band, etc..
Besides blues there are also folk and country influences in your music, where do those influences come from?
Billy Booth: Folk music and country are one of the most popular genres in New England whether imported from Nashville or locally grown like Dick Curless and David Mallett. Fiddle festivals, contests and dances became very popular also during the folk music revival of this time
Billy T: Folk music was everywhere, from Woody Guthrie to Bob Dylan. I didn’t understand country right away, but now I love it. The Carter Family, (”My Dixie Darling”), Wynn Stewart, Jean Shepard, Webb Pierce, etc. etc.. if you asked me, I’d say Hank Williams was a blues singer.
Who are your great examples?
Billy Booth: Beside the afore mentioned blues, rock and folk artists would be Cajun music with the Balfa Brothers who I heard on folk radio as well as Doug Kershaw who I first saw on television during the Ed Sullivan show in the 1960's.
What are your personal expectations about this release?
Billy Booth: We hope for respectable reviews and radio play with a chance at further touring and live shows.
Billy T: I hope people like it.
You can't get past it this year, corona. Have you made plans that couldn't go ahead?
Billy Booth: In March all of the live shows we had booked were canceled. We have done a few live shows this autumn for limited audience but people are a little reluctant to attend gatherings and the increase in infections has closed most live venues now.
Billy T: Oh yeah.. we didn’t get the chance to go out and promote our new CD.
How did you as a musician (and human being) deal with this crisis?
Billy Booth: Personally I began going daily live streams in the morning featuring a song a day; The Morning Song as it was called. I did a show every day for three months with well over 100 of my songs reaching one to two thousand people daily and generated some income as well through donations.
Billy T: As carefully as possibly. Aside from gigs, I don’t go out very much anyway, so it’s been boring but tolerably. At 71 I’m in that “High Risk” category!
How do you think culture and music will survive this crisis?
Billy Booth: I think there will always be an interest in live music so it will live on in some form or another
Billy T: Yes, of course. It always does.
What is your opinion about things like Spotify and social media?
Billy Booth: Spotify is great for the audience but terrible for songwriters and artists. A fair system needs to be developed for paying artists and writers. Social media is great for promoting music despite the loss of income.
Billy T: I don’t use Spotify because the regular musicians don’t get paid. I use social media all the time, no problem.
What are the further plans for the new year 2021?
Billy Booth: Live Shows if possible
Billy T: Survive until the gigs come back!
To go further. What are the ambitions after all these years?
Billy Booth: Continue writing, recording and performing as long as possible
Billy T: I’ve been writing songs by myself and with others, like Bill Booth. I really enjoy that. I think I’m getting good at it!
Absolutely. Thanks for this nice interview, I hope we can speak each other soon when you go on tour in my country ? Thank You!
Hydrogen Sea - In deze tijden kan muziek meer dan ooit een verbindende rol spelen
Hydrogen Sea is het project van het Brusselse duo Pieterjan Seaux (die je kent van o.a. Zwangere Guy, Selah Sue, Sioen en een hoop andere bands) en Birsen Uçar. Na hun debuutplaat ‘In Dreams (2016)’ gooiden de twee voor de nieuwe plaat ‘Automata’ het over een andere boeg. Met Patricia Vanneste (ex-Balthazar), Joris Caluwaerts en Steven Van Gelder hesen ze drie absolute topmuzikanten aan boord en verlieten ze doelbewust het pad van digitale elektronica.
Door de corona crisis was Hydrogen Sea verplicht weer als duo naar voor te treden. De band is niet bij de pakken blijven zitten en brengt eind januari een gloednieuwe EP op de markt ‘Symbiosis’. Ze staan ook in de schijnwerpers door “End Up” die als titelsong werd gekozen voor de populaire serie ‘Black Out’ , op VRT uitgezonden.
We hadden een fijn interview met Birsen Uçar en Pieterjan Seaux die naast een positieve boodschap, ook de verdere toekomstplannen van de band uit de doeken deden.
Mogen we even terugkeren in de tijd? De band bestaat ondertussen (dacht ik) sinds 2012. Ik heb jullie live gezien in 2015 op Rock Herk, een concert dat me is bijgebleven. Wat waren voor jullie de hoogtepunten voorlopig?
Pj Seaux: Dat is toch vooral in bepaalde periodes zo. In het begin voor onze eerste plaat was het leuk om samen met The Bony King of Nowhere op tour te gaan. Het was ook heel leuk om in Japan te mogen spelen. Dat was ook rond 2015, en dus zeker een mijlpaal. Ik heb ook genoten van het creatieproces met de band in De Singel in najaar van 2017. Dat zijn zo wat momenten die spontaan naar boven komen.
Jullie debuut ‘In Dreams’ uit 2016, was wat mij betreft een mijlpaal binnen de Belgische muziek. Hoe waren de reacties daarop? En heeft het deuren geopend?
PJ Seaux: De reacties op dat debuut waren heel goed. Daardoor kregen we toch meer kansen om in voorprogramma’s en zo te spelen. Dus op dat vlak heeft dat zeker deuren geopend. We werden wel groter uiteindelijk , maar stelden toch vast dat we aan kwantiteit moesten inboeten na een tijdje, dat was op zich toch een grappige vaststelling ergens. Maar toch zijn we heel blij met die plaat, we werden op de radio gedraaid en zo, maar vonden het ook tijd worden voor iets anders en uitgebreider. Maar vooral hebben we dus dankzij dat debuut geleidelijk een publiek kunnen opbouwen.
Wat me vooral opvalt aan die eerste plaat, en ook de nieuwe EP is dat er iets van een donker melancholisch en weemoedige sfeer rond jullie muziek hangt. Is dat een bewuste keuze? Waar komt die ‘donkere’ sfeer vandaan, een soort duisternis dat als een warm deken je hart verwarmt. Ik voel me bijvoorbeeld gelukkig in die soort duisternis, is dat bij jullie ook zo?
Birsen Uçar. De fascinatie voor dat donker is gegroeid door een voorliefde voor het nachtleven eigenlijk. Als het dagelijkse leven stil ligt, kom je in een soort heel andere soort parallel universum terecht. Dat spreekt me enorm aan, vandaar dus …
Drie jaar later is er ‘Automata’ een plaat die, uiteraard door toevoeging van top muzikanten, een nog voller geluid kreeg. Hoe waren de reacties daarop?
PJ Seaux: ‘Automata’ was wellicht iets minder toegankelijk Door met meer muzikanten te spelen , hadden we een diepte die we vroeger niet hadden. Voor de fans van het eerste uur wel even schrikken, maar we kregen er toch positieve reacties op. We hebben daar een ander publiek mee bereikt dan de eerste omdat het een specifieker geluid is dan bij ons debuut. Nu zijn we - door omstandigheden weer met twee - maar het is ook gewoon leuk om de verschillende aspecten van onszelf te ontdekken en her te ontdekken.
Was het een bewuste keuze om jullie sound aan te passen of was het eerder toeval?
PJ Seaux: Dat was in die zin een bewuste keuze omdat we die laptop een beetje beu waren.
Is het niet zo dat jullie door met vijf te spelen, live ook meer interactie konden maken met het publiek? Ik heb ooit eens een review gelezen, toen jullie nog met twee waren, dat dit het enige kritieke punt was, de te weinige interactie? Je mening graag (mij stoorde het toen totaal niet , moet ik zeggen)
PJ Seaux: Het is een andere dynamiek als je met twee of met meerdere muzikanten op dat podium staat, sowieso. Als je met meer speelt , is er meer de mogelijkheid om die verbinding te maken met het publiek. Waar we met ons twee bezig waren om alles goed te krijgen, zijn we nu bezig met gewoon te spelen en kunnen we dus wel meer daarmee bezig zijn dan vroeger.
De reden van dit interview is ’Symbiosis’. Ik heb hem een keer beluisterd en de EP bevat een kleurrijk klankentapijt in een weemoedig kader. Wat is jullie mening? En is er bewust gekozen voor die weemoed?
Birgen Uçar: Die adoratie voor de nacht, waar ik het daarna over had, keert terug. Maar ik vind ook dat er een beetje een afwisseling moet kunnen zijn tussen dat licht en donker. Door middel van soms opgewekte songs, en soms meer sombere te combineren. En dat is er dus wel meer ingestopt in deze EP. Dat combineren van beide aspecten.
Jullie muziek is altijd zeer filmisch en fantasie prikkelend geweest, ook op deze EP; al is het deze keer binnen een wondermooie , sobere manier. Welk verhaal schuilt er achter deze EP?
Birgen Uçar: De titel is het samenzijn van twee organismen. Ze hebben beide elkaar nodig om te groeien. Ik was daar eigenlijk, zeker door die corona, toch mee bezig ; die aspecten die botsen met elkaar, maar elkander dus ook nodig hebben. Dat vind je bijvoorbeeld ook terug in de natuur. En ook de vraag hoe we de wereld kunnen redden, door ons strikter te verbinden met die natuur.
De aanleiding voor die EP ‘Symbiosis’ was het nummer “End Up” (uit hun ‘Court The Dark’ EP) dat als titelsong gekozen werd voor de Eén serie, ‘Black-out’. Hoe is dat in zijn werk gegaan? Heeft die serie nog andere deuren open laten gaan?
PJ Seaux: Dat is inderdaad gebruikt voor de serie ‘Black Out’. De regisseur is in 2012 naar ons concert komen kijken, en was nog steeds fan. Hij wilde met dat nummer dat hij graag hoorde ooit iets doen, als soundtrack. En het paste naar zijn mening perfect bij de serie waar hij mee bezig was. Het deed ons enorm veel plezier dat hij na al die jaren ons contacteerde daarvoor. Zo zie je maar, als je een concert speelt dat het zoveel jaren later nog steeds een invloed kan hebben op mensen, dat is prachtig. Het was voor ons dan ook de ideale moment om dat nummer heruit te brengen.
Wat die deuren openen betreft? Doordat die song elke zondagavond , als openingssong voor de serie, in vele woonkamers terecht komt , leren meer en meer mensen je op die manier beter kennen. Op dat vlak opent dat dus zeker deuren. We krijgen ook reacties van mensen die zeggen ‘’elke zondagavond hoor ik dat nummer en denk ik, ik ken dat van ergens’’ het is dus bijzonder leuk…
Zijn er nog verdere plannen om jullie muziek te gebruiken voor film of series in de nabije toekomst? Welke soort films spreken jullie aan? Of geen bepaalde voorkeur?
PJ Seaux: Maak dit maar de kop van het interview. Jazeker kom maar allemaal af. (haha) Maar goed, laat het me zo stellen. Specifieke plannen om muziek te schrijven voor serie of film? Kijk als zoiets op ons afkomt zoals nu bij ‘Black Out’, en het sluit aan bij de muziek die we willen brengen, dan willen we dat zeker doen. En ja, dan mag men ons altijd contacteren. We gaan dat echter niet teveel forceren, onze muziek maken is het belangrijkste. Als dat er als extra bij komt? Dat mag, en kan dus altijd.
Laten we het kort ook eens over de coronacrisis hebben. Hoe heb je als muzikant, band en mens die crisis voorlopig overleefd
Birsen Uçar: Wat vooral opvalt , er leeft enorm veel angst. Zowel om zelf ziek te worden, maar vooral om het door te geven aan iemand anders. Na een tijdje ging ik wel meer en meer bewust wandelingen maken in de natuur, om te kijken wat die natuur te bieden heeft.
PJ Seaux: In die periode kwamen we ook tot rust eigenlijk. Voordien was alles hectisch voor ons eigenlijk. Door die lockdown moest niets meer, de rush naar de klok viel stil. Dat bracht een gemoedsrust met zich mee. Het is zoals je even de stekker eruit trekt dus. Na een tijdje begint dat toch te kriebelen, en zijn we gaandeweg toch nieuwe muziek beginnen maken.
Missen jullie de live optredens niet?
PJ Seaux: We hebben de kans gekregen in september om bij mensen op te treden voor een soort huiskamer concertjes als het ware. En dat heeft ons wel in een versnelling gebracht om nog meer nummers af te werken. Maar voor de rest concerten? Ik ben daar niet echt mee bezig. Want eerst was het maart, dan april of mei tot juni enz... Ik heb dat uit mijn hoofd gezet, we zien wel als het terug mag, ik ben er dus niet bewust mee bezig nu. Daardoor mis ik het ook niet echt, maar als het terug mag , vliegen we er met plezier weer in.
Moesten optredens niet doorgaan, is er een mogelijkheid tot streaming concerten? Hoe sta je daar tegenover trouwens?
Dat concept zijn we aan het bekijken, om onze EP bijvoorbeeld voor te stellen via streaming. Het zou jammer zijn dat we een plaat uitbrengen, zonder te spelen. Dus we gaan dat sowieso bekijken of het dan op die manier kan. Via een streaming concert die EP voorstellen.
Moest die streaming nu de norm worden, zouden jullie dat zien zitten? Om daar beetje op door te gaan
PJ Seaux: Het is een tussenoplossing. Maar nee, het is zo bizar om een nummer te stoppen en dat publiek niet te horen. De interactie en wisselwerking is voor een band (en voor dat publiek zelf) gewoon veel te belangrijk om dit de norm te laten worden. Het publiek is gewoon belangrijk om muziek te maken. Laat het ons daar bij houden. Dus nee, mooie oplossing maar de norm? Liever niet.
Birsen Uçar: Wat de connectie tussen publiek en muzikanten betreft, er zijn onderzoeken over gedaan. En wat daar boven komt, is dat al die mensen op dat moment allemaal op dezelfde golflengte zitten als ze samen naar zo een concert staan te kijken en luisteren. En daardoor is dat ook belangrijk, die wisselwerking tussen publiek en muzikanten. Dat kan dus totaal niet of zeer moeilijk via streaming.
Wat is de rol van muziek in tijden van crisis?
Birsen Uçar: Muziek is terug, meer dan vroeger, nodig om al die dingen terug aan elkaar te lijmen als het ware. Om maar te zeggen, er is een schrik om te dicht bij anderen te komen, ook bij mij een beetje eigenlijk. En kan muziek daarin een verbindende rol spelen als het ware. Om toch verbonden te blijven met elkaar.
Hoe zal muziek, cultuur enz , die toch zwaar getroffen zijn tijdens deze crisis, deze overleven , denk je persoonlijk?
PJ Seaux: Het is moeilijk in te schatten, maar de muziek en cultuur heeft enorm veel veerkracht. Wat niet wil zeggen dat we ons plan trekken, maar het gaat afhangen van creatieve mensen binnen die sector om daar iets mee te doen. Maar er is een enorme veerkracht dus, en daar heb ik wel vertrouwen in dat het daardoor alsnog goed zal komen..
Iets heel anders. Jullie hebben ook samengewerkt met Geike . Hoe is die samenwerking ontstaan?
PJ Seaux: Birsen heeft teksten geschreven voor Geike. En ik ben bassist bij haar. En omdat onze genres een beetje samenvallen , konden we ook samen op tournee gaan eigenlijk.. De concertenreeks die ging doorgaan in oktober 2020, is ondertussen al enkele keren verplaatst en zal nu doorgaan in maart/april al zal het eerder april worden.. want ze zijn al bezig om die data van begin maar naar eind april te verschuiven, dus het is nog steeds koffiedik kijken.
Naast Geike , spelen jullie nog in andere projecten. Zoals girlband Oko Yono. Valt dit allemaal nog te combineren met Hydrogen Sea?
Birsen Uçar: Oko Yono ligt nu wat stil, we zijn allemaal een beetje met onze eigen projecten bezig. Het valt zeker te combineren, doordat als de ene groep iets minder is , zijn we wat meer met de andere bezig. En zo is er een vlotte wisselwerking tussen die verschillend projecten.
Waren die projecten ook inspirerend voor jullie werk bij Hydrogen Sea zelf?
Birsen Uçar: Voor mij wel eigenlijk. Wat we bij de andere projecten doen , sluit er eigenlijk wel op aan bij wat we doen met Hydrogen Sea, dus ja.
Jullie hebben ook een zeer brede interesse voor het heelal , heb ik ergens gelezen? Vertel er gerust wat meer over
Birsen Uçar: Die fascinatie voor het heelal komt eigenlijk uit ‘Automata’, waar elke song een beetje gaat over kijken naar het universum, de sterren en planeten. En gewoon even van onze planeet stappen en kijken naar dat immense heelal, dat was het concept. Het ongrijpbare daarvan fascineert me. En ook onze naam ‘Hydrogen Sea’ is een zee van waterstof, die je bijvoorbeeld vindt op Jupiter. Weer dus een verwijzing naar het Heelal. Ik haal dus eigenlijk mijn inspiratie uit het universum. Zowel qua teksten als sfeer .
Laten we het ook over de toekomst hebben. Wat zijn de verdere plannen voor 2021?
PJ Seaux: Ik heb eigenlijk geleerd uit 2020 om eigenlijk niet teveel te plannen op voorhand. Het enige waar ik naar uitkijk , is het einde van de winter en genieten van de lente, voor de rest weten we niet wat er gaat gebeuren en ik ben er bewust ook niet mee bezig. Dat geeft ook een gemoedsrust, we zien wel wat er op ons afkomt. Dat is niet negatief bedoeld, ik ben gewoon heel blij dat we gezond zijn. Ik zal dus gewoon blij zijn als de lente er is.
Birsen Uçar: Ik kijk vooral uit naar het moment dat ik weer iedereen kan vastpakken. Mijn ouders, de kinderen van mijn zus en zo. Dat mis ik eigenlijk wel nu.
Wat zijn de verdere ambities als muzikant en band na al die jaren?
Samen: Gewoon blijven doen wat we nu doen, en daardoor mensen blij maken of raken. Dat is ons belangrijkste doel voor de komende jaren. Als dat lukt zullen we als muzikant en mens zeer blij zijn.
Pics homepag @Alexander Popelier
Hartelijke dank voor dit fijne gesprek, hopelijk tot heel binnenkort ergens op een podium
Epica - We zijn binnen dat wereldje eigenlijk een buitenbeentje gebleven, maar net dit is onze grote kracht gebleken
Epica is een Nederlandse symfonische metal band, die sinds 2002 aan de weg timmert. De band heeft door de jaren heen een zeer succesvol parcours afgelegd, vooral in de periode 2005-2006 zorgde dit voor een doorbraak naar een breed publiek. Dat publiek is hen trouw gebleven, gezien ze altijd een beetje een buitenbeentje is gebleken in het genre. Epica brengt uitgesteld - release van de nieuwe plaat was voorzien in september 2020 - in februari dit jaar de nieuwe plaat ‘Omega’ uit.
Reden genoeg om met gitarist Mark Jansen een fijn gesprek te voeren over het verleden, de toekomstplannen en hoe je als muzikant omgaat met deze corona crisis. Meteen stelde Mark ons een gloednieuw Epica biertje voor, dat binnenkort op de markt wordt gebracht.. En hij vertelde ons nog veel meer.
EPICA is, dacht ik , sinds 2002 actief. Ik volg jullie al van het prille begin. Als je terugkijkt op al die jaren wat waren de hoogte- en eventuele dieptepunten?
Hoogtepunten zijn er eigenlijk teveel om op te noemen. Er zijn er ieder jaar wel. Maar als ik toch enkele mag opnoemen. Toen we ooit de eerste internationale metal band waren die in Tunesië mocht optreden, dat was toch een grote mijlpaal. Een zeer unieke ervaring, die je bijblijft. Een enthousiast publiek, mensen die huilen van vreugde. En ook onze eerste optreden in Brazilië waar mensen de tent bij wijze van spreken afbraken alsof we The Beatles waren of zo (haha). Echt van die toestanden die voor altijd in je geheugen gegrift staan. Een dieptepunt? Toch toen Simone haar vader een ongeluk had gehad, midden in een tour, en ze dringend naar huis moest; Het is gelukkig toen wel goed gekomen met hem. Verder de gewone tegenslagen die iedere band wel eens meemaakt.
In die periode kon je door het bos de bomen niet meer zien wat de ‘female voice metal’ betreft, maar jullie sound was toch eerder uniek. Waardoor jullie eigenlijk geen typische female voice metal kunnen en mogen genoemd worden vind ik - daardoor ben ik ook fan van jullie geworden - Wat is je mening hierover?
Ja, we hebben altijd een beetje onze eigen koers gevaren. We merkten wel dat er in die tijd veel bands in die richting van Within Temptation wilden uitgaan, in de hoop op succes. En toen zijn wij juist nog wat harder geworden, we kregen daarvoor zelfs het verwijt dat dit commerciële zelfmoord was. Maar als je daar nu op terugkijkt is dat juist onze grote kracht geweest , waardoor we dus uniek bleken voor de dag te komen binnen dat wereldje. We zijn binnen dat wereldje eigenlijk een buitenbeentje, maar daar hebben we bewust voor gekozen dus. En dat heeft ons geen windeieren gelegd, zoals nu blijkt na al die jaren.
Ik vind ook dat er steeds een verhalenlijn in jullie muziek zit, klopt dat? Of zie ik het verkeerd?
Ja, dat is uiteindelijk de bedoeling. Alsof je een film kijkt, zo willen we onze muziek – zelfs zonder de teksten – doen klinken. Dat is een bewuste keuze. Maar ook in de teksten zit er altijd een duidelijke boodschap of verhaal in.
Wat me ook altijd opvalt is dat beetje sprookjesachtige en het prikkelen van de fantasie, dat zo typisch is aan de muziek van EPICA. Graag je mening hierover?
Dat is ook de bedoeling dat de teksten de fantasie prikkelen, ook al lijken veel dingen een beetje ‘ver van mijn bed’ om het zo uit te drukken. Vooral de laatste platen zijn we de wetenschappelijke hoek ingedoken waar we voorheen al af en toe wat maatschappij kritische topics aan de kaak stelden. Het is leuk om in een vroeg stadium obscure theorieën aan te halen die later mainstream worden.
Opvallend, vind ik, is dat jullie ondanks jullie commercieel succes de scherpe kantjes van jullie muziek er niet afvijlen. Graag je mening over deze stelling?
Dat is ook zo , dat we die scherpe kantjes er niet hebben afgevijld. Sterker nog we hebben dat zelfs uitvergroot. Daardoor zijn we dus eigenlijk doorgebroken naar een ruim publiek. De sleutel tot succes is niet per se de grootte van de band, maar vaak heel andere factoren, die bij ons ook doorslaggevend zijn gebleken.
De reden van dit interview is de komende release in 2021 ‘Omega’; wat mogen we verwachten? Welke richting zal het uitgaan, in vergelijking met releases uit het verleden?
Als ik het moet plaatsen een beetje tussen ‘Design You Universe’ en ‘The Quantum Enigma’ inzit. We hebben geprobeerd de toegankelijkheid van die twee platen te combineren met toch wat verfrissende ideeën. We hebben bewust ervoor gekozen dat deze nieuwe plaat wat meer opener klinkt. Dat was bij onze laatste plaat ‘The Holographic Principle’ wat minder het geval. De nieuwe plaat ‘Omega’ ademt wat meer, als je dat zo kunt uitdrukken, we hebben er bewust voor gekozen om in de mix soms de gitaren voorrang te geven en soms het orkest ipv die altijd allemaal vol op de voorgrond te willen hebben
Ondertussen werd op 18 december al een bijzondere akoestische (folky-klassieke) versie van 'Abyss Of Time' online gezet. Hoe waren de reacties daarop?
Daarop kregen we positieve reacties. Het is natuurlijk een beetje een zijstap. Iets dat we doen om de fans iets extra te bieden. Die song komt niet op de plaat zelf. Het is wel leuk dat de mensen ook daar positief op reageren, want we proberen met een akoestisch nummer een compleet andere draai te geven aan onze sound. En dan is het fijn als men daar dus positief op reageert.
Zijn er geen plannen om , in die richting, eventueel nog een akoestische plaat uit te brengen?
Dat kan uiteraard nog wel eens gebeuren, al zal dat niet een normale release zijn maar eerder een tussendoortje voor de fans, zoals we nu met die song hebben gedaan.
Ook iets in die richting, is er nog interesse voor film muziek?
We hebben dat al eens gedaan, een keer voor een film (Joyride) en een keer voor een Japans filmmuziek project (Attack on Titan). Als er een aanbieding moest komen voor een film waarvoor Epica de muziek schrijft staan we daar zeker voor open. Tenminste als het een mooie aanbieding is die iets toevoegt aan wie we als band zijn.
Het was voor Epica niet evident om aan nummers te werken, met bandleden in vier landen. Maar in deze corona tijden was het zelfs nog minder evident. Hoe hebben jullie dat klaar gespeeld?
De plaat was eigenlijk al geschreven vooraleer die corona losbarstte. En ondanks het feit dat we in verschillende landen wonen, hebben we toch ook telkens een week kunnen samenkomen. Toen hebben we intensief aan elkaars nummers kunnen werken. En ondanks die afstand zijn we toch heel voortvarend tewerk kunnen gaan.
Ik veronderstel dat er door deze coronacrisis ook bij jullie veel plannen in het water gevallen zijn, of net niet?
Eigenlijk is elk plan in het water gevallen. De plaat moest eigenlijk in september 2020 worden uitgebracht, het zal dus 26 februari worden. Op dat vlak hebben we dus een achterstand opgelopen door die corona. We hadden uiteraard ook toerplannen en zouden toch op verschillende festivals staan. We hebben toch wat last van ondervonden, dat niets is kunnen doorgaan zoals gepland. Maar dingen gaan zoals ze gaan, we hebben ons daar vrij vlug bij neergelegd. Het heeft gewoon geen zin om daar te lang mee bezig te blijven. Op dat moment moet je gewoon de knop omschakelen en doorgaan.
Wat me bij de vele releases in 2020 opviel is dat de grotere bands redelijk stil zijn gebleven in deze periode? Is dat zo? Want ook rond EPICA bleef het redelijk stil? Of heb ik iets gemist?
Nightwish had nog net een cd uit, begin 2020. Ik denk ook dat veel bands gewoon hebben gezegd, dan brengen we het in begin 2021 en hopen dat er meteen ook op tournee kan worden gegaan. Dat blijkt dus echter niet het geval te zijn, want het is nog steeds afwachten. Langs de andere kant moet je er ook niet te lang mee wachten. Daarom heb ik ook gezegd tegen de andere bandleden om gewoon te releasen, want mensen hebben gewoon behoefte aan nieuwe muziek. Zeker in deze tijden. Daarom ben ik ook blij dat die plaat uitkomt, ondanks het feit dat we niet direct gaan kunnen toeren daarmee.
Er waren ook meer streaming concerten, die vervangen natuurlijk niet de ‘normale’ concert beleving. Maar hoe sta jij daar tegenover?
Als daar echt niets anders opzit ben ik daar wel voor te vinden. Beter iets dan niets, liever een streaming concert dan helemaal niets. Uiteraard vervangt dat nooit een echte concertbeleving waar je contact hebt met je publiek. Dus we moeten even bekijken hoe het zich verder ontwikkelt. Als het nog lang zal duren dat we geen concerten kunnen geven, zullen we deze optie dus zeker in overweging nemen.
Ik vrees er persoonlijk toch een beetje voor, als je de evolutie nu ziet, dat er echt festivals zullen kunnen doorgaan
Als je mijn persoonlijke mening vraag, vrees ik ook dat het vooral op de gewone wijze zeer moeilijk zal worden, gewoon omdat er geen toelating zal worden voor gegeven. En dan moet je je daarbij neerleggen, coronaproof gericht misschien wel… Kortom, het wordt moeilijk dus, maar binnen een bepaald concept zijn er misschien – hopelijk – toch mogelijkheden. Ik hoop dat ik het mis heb uiteraard, en dat alles gewoon kan doorgaan.
Dat hopen we allemaal. Maar goed.. Om beetje in die richting van digitaal en streaming verder te gaan, heeft het in tijden van streaming via spotify en sociale media nog zin om fysieke platen uit te brengen?
Vooral vinyl platen zitten toch weer vol in de lift. Persoonlijk ben ik nooit zo een fan geweest van CD’s, en je ziet toch dat nog veel mensen zo een vinyl plaat willen aanschaffen, zelfs nu in deze tijden. Dat heeft ooit wel in een dipje gezeten, maar lijkt nu dus toch weer in volle opmars en dat is wel mooi om te zien. En meteen toch een reden om het nog wel te doen in deze tijden.
Nog een vraagje over deze corona crisis. Hoe heb je deze crisis eigenlijk als muzikant, band maar ook als mens doorstaan?
Als muzikant ben ik daar eigenlijk vrij snel overheen gestapt moet ik toegeven, ik neem het leven zoals het komt. We hebben het voordeel dat we een buffer hebben opgebouwd ondertussen en nog even vooruit kunnen. Als mens val ik wel van de ene verbazing in de andere. Zowel geconfronteerd worden met mensen die uit panische angst toch heel rare dingen doen, en dan langs de andere kant die elk complot dat voorbij komt gelopen als waarheid aannemen, en daar dus bang van zijn. Die twee uitersten die angstig zijn, en voor mij is angst altijd een slechte raadpleger. Ik probeer op dat vlak altijd een beetje een middenweg te zoeken daartussen. Ik probeer dan een beetje de rust te bewaren, en dat is in deze tijden vaak een uitdaging op zich.
Om nog een beetje daarop verder op in te gaan. Hoe denk je persoonlijk dat de cultuur, muziek en kunst deze crisis zal overleven?
De wat grotere bands kunnen het wel een tijdje uitzingen, die hebben dus doorgaans wel een buffer. Voor de kleinere wordt het zeer moeilijk, laat ons hopen dat de muzikanten binnen die bands nog iets anders achter de hand hebben naast hun muziek. Waardoor ze later misschien terug op kunnen pikken. Maar de horeca? Daar heb ik echt mee te doen. Die mensen hebben vaak een huurcontract dat doorloopt en die zien hun inkomsten gewoon verdwijnen. Als ik daar aan denk draait mijn maag gewoon om. Zoveel jaren iets opgebouwd en dan zien ze vaak alles verdwijnen als sneeuw voor de zon, dat is gewoon verschrikkelijk.
Wat zijn de verdere plannen in 2021?
Er zijn al heel wat festivals geboekt, maar zoals we al eerder bespraken , is het allemaal koffiedik kijken. Er staat ook iets op de planning voor het einde van het jaar, maar ook dat is afwachten geblazen. En onze grote tour (met Apocalyptica) is al verplaatst naar begin 2022. En ook dat is allemaal afwachten, al onze toekomstplannen hangen dus af van hoe alles zich verder zal ontwikkelen de komende tijden. Of alles weer gaat worden zoals vroeger? Dat is zeker koffiedik kijken. Er zijn wel plannen over het ‘nieuwe normaal’ maar daar sta ik wat huiverig tegenover… We zullen vooral alles een beetje zelf moeten gaan sturen, in ieders belang. Dan moeten we zorgen dat de macht niet in een kleine groep terecht komt, dat we zelf nog kunnen beslissen. Maar het is afwachten hoe alles gaat ontwikkelen de komende jaren, laat het ons daarbij houden.
Zijn er na al die jaren nog ambities en doelstellingen die je voor ogen hebt als muzikant maar ook als band?
Laat het me zo stellen, als alles in het slechtste geval hierbij zou blijven ben ik nog steeds een gelukkig mens. Als we kunnen doorgaan, graag. Want er zijn plannen om een nog iets grotere show te gaan brengen, er zijn plannen voor nieuwe stage attributen te laten maken in die richting. Dus zodra dat licht terug op groen zou gaan, zijn we volledig klaar voor een volgende stap. Naar dus een grootschaligere show van Epica.
Over dat live optreden had ik nog een vraag. Wat me opvalt is dat, in tegenstelling tot bijvoorbeeld Within Temptation, staat Epica - op enkele uitzondering na – doorgaans zelden op een ‘regulair festival’ maar eerder op een metal gericht. Heb je daar een verklaring voor?
Nee, eigenlijk niet. Er is een periode geweest tussen 2005/2006 dat we plots wel op enkele mainstream festivals konden spelen. En we hebben op Pinkpop en Lowlands gestaan bijvoorbeeld, ook vrij recentelijk nog een keer op Pinkpop. Daarna veranderde dat weer. Een echte verklaring heb ik er niet voor, misschien zijn we gewoon ‘te heftig’ voor die mainstream festivals? Maar ik ben blij met de festivals die we gedaan hebben en ik mis het niet of ben er ook niet bewust mee bezig. Maar als er plots een deur zou open gaan naar terug die mainstream festivals, zou ik daar ook niet treurig om zijn uiteraard. Maar we zullen zeker en vast steeds ons ding doen, dat is zeker.
Bedankt voor dit fijne gesprek, ik hoop dat we dit gesprek spoedig kunnen overdoen tussen pot en pint, een Belgisch biertje uiteraard ?
Ja, maar ik drink zelf ook alleen maar Belgisch bier. Ik heb mijn koelkast vol staan met Leffe, dat is een van mijn favoriete bieren. Trouwens over bier gesproken, we zijn ook bezig met een eigen Epica biertje dat op de markt zal worden gebracht. En dat is trouwens via een Belgische brouwerij, we zijn daar maar net mee begonnen dus Maar dat komt er dus ook aan .. leuk nieuws om dit gesprek mee af te sluiten.
Pics homepag @Tim Tronckoe
Dat is dus inderdaad iets om naar uit te zien, bedankt voor dit heel fijne gesprek. We hopen jullie spoedig live te zien, en spreken zeker eens af om dat biertje te proeven
Tombstones In Their Eyes - We need to be known to a certain extent, so that is the next goal, get more people listening and get our music and name out there
Tombstones In Their Eyes is a psych rock band from Los Angeles that has been going strong since 2015. The influences of Tombstones In Their Eyes are extensive, from Mogwai over Electric Wizards to Melvins. We even think we recognize Pink Floyd. Characteristic of the band is a sound that slowly but surely opens up to a heavenly climax. Tombstones In Their Eyes offers a multicolored palette. The combination of those psychedelic peculiar sounds, with post rock and others that go to a climax, put you in a deep trance, compelling and deafening; at the end of November a collection album came on the market , 'Collection'. Where this proposition was further highlighted. You can read the review of it here. http://www.musiczine.net/nl/cd-reviews/item/80515-collection.html Partly because of this collection album we thought it was time to interview the band. And had a nice conversation with singer and writer of the band , John Treanor who told us who this band is and was, but also the further plans for the future were rolled out.
The influences of Tombstones In Their Eyes are extensive, from Mogwai over Electric Wizard to Melvins. Is this description correct? How do you see it yourself?
It is difficult to properly list influences for a band like this. As the songwriter, the influences really cover many years and bands, starting from childhood, with stuff like The Rolling Stones, The Beach Boys, Elton John. Then to the teens with Kiss, Aerosmith, Neil Young, followed shortly by my exposure to punk, independent/alternative music and stuff like Devo, The Germs, The Cramps, Gun Club, Black Flag, discovering the Stooges, etc. Then the 80’s with bands like the Butthole Surfers, Miracle Workers, Pussy Galore, Spacemen 3, Motorhead, Metallica and many more. Following that, the 90’s with bands like The Brian Jonestown Massacre, My Bloody Valentine, Melvins, Catherine Wheel, Ride, The Dandy Warhols, Elliott Smith, etc. Over the last 20 years, since 2000, there have been many other bands and that is where bands like Electric Wizard, Power Trip and some of the other stuff came in. Some of the newer bands I like are The Kundalini Genie, RevRevRev, The Vacant Lots and many more. And, of course, there was always going backward to the 60’s and 70’s, some of the better stuff from those years, I’ve left a lot out, obviously. So, there is a melding of all those influences, punk, noise, psych, heavy rock/metal, shoegaze and rock and roll. What comes out of that mix is Tombstones In Their Eyes.
Tombstones In Their Eyes is a psych rock band from Los Angeles that has been going strong since 2015, what were the highs and lows so far?
I would say one of the definite highs was being able to go on to KXLU, a great college radio station in Los Angeles, and do a combination interview and guest DJ set. That was big for me, as I’ve been listening that that station for many years.
One of the biggest highs was finding our producer, Paul Roessler, who is essentially a part of the band at this point. We found him when it came time to mix the Sleep Forever record and have been with him every since. Without him, I don’t think we would have realized our potential.
Another high was when a fan sent me a photo of a self-made tattoo reading “maybe someday”, the title of one of our songs/albums – that was humbling and meant a lot to touch someone in that way.
One more high point was signing up with Somewherecold Records. Jason Lamoreaux has been great to work with, and it was nice to have their backing and assistance with the releases.
One of the lows was losing our long-time bass player, Mike Mason, who moved out of state and hasn’t been in contact since. That doesn’t feel good.
I got to know you personally through Shauna , promoter of 'Shameless promotion PR' how important has this promoter been for a band like you?
Shauna has been our promoter for most of our releases and I wish I had found her when I first started out, but I didn’t realize the importance of having a press person to help get the music in front of people. I thought I could do it myself and made many mistakes. Shauna is fantastic and has really helped the band a lot.
The music of Tombstones In Their Eyes often contains an underlying message. What is/are the main personal, national, and/or international issue(s) concerning you the most these days?
In the beginning, the music centered around darkness, depression, anxiety, failure. The first demos were pretty dark. As the songwriter, I have used the songs as a release for those kinds of feelings, and as I got into a better space mentally, the darkness has receded a bit. I still like the dark side of things, lyrically, as I feel these things and music is a great way to get them out and connect with others that may feel the same feelings.
The music/lyrics have always been more personal and less about the outside world and the issues of the day. But, of course, you cannot remain unaffected by the things going on in the world, so those things may influence the feelings, but not so much the content.
‘Collection' your latest release, is a collection of songs that show and hear a period of five years, from 'Sleep Forever' (2015) to 'Maybe Someday' from 2019. How did you choose the songs? What did you base your choice on?
Collection is a compilation of almost all of our released music up until the Maybe Someday album in 2019. It contains every EP we released, one single, and 5 songs from our first album, Sleep Forever. I didn’t include everything from Sleep Forever for a couple of reasons. One is that on our first record we hadn’t totally found our sound yet, so there are songs that I don’t feel fit in the way I would like. And two, I wanted only 5 songs so that it would fit on one side of a vinyl LP, haha.
The primary reason for Collection is that I wanted everything in one place, as some of the early stuff had never been promoted and I wanted it to have that chance, and I wanted it on vinyl. Also, it gave us the chance to re-work and remix some of the earlier songs that I felt needed a little touching up, given our years of working with our producer, Paul Roessler, and using the knowledge we had gained working with him in the studio.
I mainly see a band that is evolving, exploring boundaries but also staying true to its roots, What is your opinion about this proposition?
I agree with this proposition. Our next album, coming out in early 2021 and called “Looking For A Light”, is the next step in that evolution. It is a little more stripped down, less layered, but is still TITE. I am very excited about it, and it definitely stays true to what we are.
In my opinion, isn't there some kind of common thread running through the different records? Tombstones In Their Eyes is a band that connects all kinds of music styles into an emotional whole, crossing the line between fear and joy every time. What is your opinion about this statement?
I love that statement and find it to be accurate. I would not have thought of that, but it is a great way to see the music/lyrics. I think the next record will continue with that thread, for sure, and there is also a little more light!
How were the general reactions to this compilation album?
So far it has been great, it has sold better than the ‘Maybe Someday’ album already. The only thing I care about is getting the music out there to people to hear and it seems this has been a good introduction for many to our songs and sound.
In these times, let's also talk about the corona crisis? I suppose your plans have also changed? Or just not? How did you deal with that as a musician, band and human being?
We played our ‘Maybe Someday’ vinyl release show on March 5th of this year. That was right before things were locked down in Los Angeles. The lockdown essentially derailed our live show activity, which was a shame, as we had practiced, learned the new songs and were ready to do more shows. We haven’t played out much in Los Angeles over the years we’ve been together and it was time for us to get more involved in the live scene.
As a musician, I dealt with it by writing songs for a new record. And then, as a band, we recorded 13 of those songs in the studio as things began to loosen in Los Angeles, eventually choosing 8 songs for the new LP and the remaining 5 for a possible EP release. We also spent time compiling, remixing, remastering and releasing the Collection LP, as well as a release of some of our favorite demos (Demos, Vol. 1). So we have been busy behind the scenes.
As a human being, I was fortunate to have a job that allowed me to work remotely (I am an IT consultant), so the lockdown did not affect me financially and I was already used to working from home a lot. The more difficult part was the political climate around the virus here in the US, with many stupid decisions, opinions and general noise. For my mental health, I had to work hard to maintain a positive attitude amongst such stupidity.
What do you personally think the consequences will be for culture and music? How do you think music will survive this crisis emotionally and economically?
That is a difficult question. The hope is that eventually things will return to some kind of normal. That is not guaranteed and the time frame is very cloudy. Culturally, I think here in the US we have some big problems, not just with Covid but politically. There is a great divide that has been revealed and I am hesitant to be too hopeful for the future.
Are there plans for 2021 in the direction of performances and the like? Because something still strikes me in those five years, it's very visual music that begs to be brought live
Once the door has been opened for live performance, we will need to reconvene as a band and, if necessary, find some more musicians to help bring the songs to life live. My ideal band would be similar to The Brian Jonestown Massacre, with at least 3 guitar players, a keyboard player, bass player and drummer. I would love to do more with the lighting, as well, to give it the full psychedelic effect.
Speaking of live performances, which countries do you have the best memories of?
TITE has not played outside of the US or even LA at this point. We had a tentative European tour scheduled for September of 2020 that was shut down by the virus.
Besides possible those live performances, are there any other plans?
In general, we love recording, so we will keep doing that as long as the songs keep coming. And I would like to do more videos, so we have something special planned for the new record, working with a video producer that I think is fantastic.
In these times, many bands resort to live streaming, sometimes of a very good quality but often rather undersized. Do you have plans for live streaming? And what is your opinion about this?
No plans for live streaming at this point. Things are very locked down in Los Angeles at the moment, and we would need a lot of band practice to do that properly. I personally have not watched any live streams, although I should!
To go further, including digitization, streaming via spotify has been booming in recent years. Does it still make sense to release physical records then?
Originally, I didn’t care much about the physical copy or artifact, but that has changed, especially in relation to vinyl. Even though it is expensive, it is really nice to have and there are people out there who also want the physical copy.
I make sure our music is available anywhere possible, so that we can reach people everywhere. That is what is good about the streaming platforms. The pay is not good, but for a band trying to get their music to (and make new) fans, it is essential.
After all these years, are there still ambitions or goals you absolutely want to achieve as a band but also personally as a musician?
My goals and our goals as a band were very humble when we first began and, to be honest, we have already achieved those goals. But each time you reach a new plateau, it makes sense to try to reach the next one. I would love to tour, and to do that properly, we need to be known to a certain extent, so that is the next goal, get more people listening and get our music and name out there.
Adding one of my own questions! Who is (and was) the band?
Myself, John Treanor – I write and sing and play guitar, keyboards, bass.
Stephen Striegel – drums/percussion. Stephen was originally hired to play on the Bad Clouds EP, and then some of the songs on the Fear EP. He is a graduate of the Berklee College Of Music, a prestigious music school. After playing on those two EP’s, he said he loved the music and wanted to be a part of the band and has been with us ever since. He is both a great drummer and person, I’m very glad he is a part of TITE.
Josh Drew - Josh has been with the band since the beginning, alternating between bass originally, then switching to guitar, and now back to bass for the last recording. Josh is a good friend who agreed to help me record the first record and has been with us the whole way. He has contributed some great musical parts and is very talented. He is currently working on his own first EP, which I look forward to hearing when it is complete.
Mike Mason – our former bass player. Mike is a fantastic musician and contributed great parts to our songs, from the Fear EP through the Maybe Someday LP. When Covid hit, he and his family moved to Washington State and I have not heard from him since, which is a shame, but I am forever appreciative of his contributions and time spent with TITE. He has his own sort of desert rock project, which sounded great and I hope he will release it soon.
James Cooper – James and I started the band. James lives in NY and functions as my musical guide and producer. He hears things that I don’t, helps guide me with songwriting, sounds, and opinions. I trust him implicitly.
Paul Roessler – our producer. A long-time fixture of the music scene in Los Angeles. He plays keyboard and sings harmonies on a lot of our recordings and also helps guide and create the sound. He has been essential to our evolution as a band.
Paul Boutin – we brought Paul on to play as the 3rd guitar player for our last live show and he plays bass on a couple of tracks on the new record. A great guy, wonderful to work with and will hopefully remain with the band for live performances and more contributions to future recordings. He also does wonderful solo work as Paul Lovecraft, most of which can be found on Spotify.
Thanks for this pleasant conversation, in these times without concerts people are forced to order online merchandiser and so on, feel free to put some links below where they can find your merchandiser?
Thank you! Wonderful questions and I really appreciate your time.
Here are the main places to find our merchandise:
https://tombstonesswc.bandcamp.com
https://tombstonesintheireyes.bandcamp.com
Twitter: @tombsinthreyes
Facebook: https://www.facebook.com/TombstonesInTheirEyes
Instagram: https://www.instagram.com/tombstonesintheireyes
I hope that in the near future you will also come and perform in our country, so that we can have this conversation face to face enjoying a fresh glass of Belgian beer :)
Would love to get over to Europe and meet in Belgium. Hopefully this year!
Cristiano Filippini - I would like to perform again in theatre, have a lot people interested in CF’s Flames Of Heaven - sell a lot of cds - health for me and my family and find a balance in everything
If you wait about ten years to finally release your debut, then you do it better in an epic way, Cristiano Filippini must have thought . The classically trained Italian composer does have a few instrumental albums to his name, and has gained a reputation in certain circles. So now he's releasing an album under the name Cristiano Filippini's Flames of Heaven in which elements of power symphonic metal are connected to that classical music. If you like a strikingly epic approach within the metal scene, you'll love this rather long album.
You can read the full review here
http://www.musiczine.net/nl/cd-reviews/item/80518-the-force-within.html
Also reason enough for us to ask Cristiano some questions about this project, the past and present and the plans for the future.
Let's start with a question that you've probably already got tired of hearing :) why did it take you so long to finally release this debut?
Well, first of all thank you for the interview! Basically because it took long time to find the right and perfect players and bandmates who could fit in the band. I was looking for great players and amazing persons and i found both…it was a very long and not easy research. Marco, the singer, contacted me in 2010 after my first epic symphonic solo album but I found the other guys just 3 or 4 years ago…
Of course you haven't been sitting still in the meantime, tell us something about yourself, your musical influences and so on?
Of course…I’ve been using composing music since I was 16 years old and almost every day I compose something…i have more than 4000 minutes of music to pick the right ideas for the albums aha…i knew that one day I would have found the right members for the band so I’ve never stopped to compose metal music. About my influences I can say all the best bands from AOR Hard Rock ’80, also pop and rock music from the eighties, and all the epic power metal from the early eighties till 2000 and few years later…but nothing more…for the symphonic parts…I can say the epic soundtracks from the ’80 epic movies and some romantic/opera/baroque/and contemporary music..
Over the years, what do you think is the big evolution next to digitization?
I think that the digitization was a big step. You can produce high level music with a great sound with a reasonable price. You can promote your music. You can sell online by yourself. From the other side music now is basically free and everybody think that you are a musician, composer, director, photographer just having a good pc with a decent software. There are a lot of people other interested in purchasing music but the offer is huge and quality is medium low…it is not easy for a buyer to find the right record to buy…so they have to spend hours and hours on spotify….
The reason for this interview is of course the record 'The force Within'. a very versatile record, you can't stick a musical style to what you're doing (that's what convinces me the most) how would you describe your own musical style?
Thank you, is a great compliment to me because I worked on every single details for a long time. My goal was to create a sound that could be a bridge between aor hard rock ’80 and power epic metal 95/2005…with a modern and powerful production. Also with a real orchestra. The second goal was to create a tracklist that could be able to keep the listener always focus on the music, without filler or boring, weak tracks. So I worked on the quality of the tracks but also composing in various style, from power to aor, from romantic ballads to epic suites etc…you can find everywhere my composing style but in different keys..
What were the contributions of Matias Kupiainen (Stratovarius) and Mika Jussila (Nightwish, Stratovarius) to the album?
I needed the best sound I could so it was not difficult to decide the mixing and mastering engineers…i grew up with that sound so clear and powerful so I contacted them. I worked with Matias online for few weeks and then I joined him in Helsinki for the second part of the mix. There he introduced me Mika Jussila and we joined him in Finnvox. After one year, this September, we improved the mix and the mastering to get the best results we could an I think we achieved our goal.
This is a true rock opera that never gets bored from start to finish. Is that how we may describe the record? A rock opera? Or am I wrong?
I can say that is a mix between concept album, rock opera etc…because there is in some songs a common topics like the Angels against Demons, or the force within that lies in all of us…not an easy question…I’d say a mix between all of them
How do you feel about recording 'The Force Within' and an opera like 'Sword and Flames'?
The Force Within was a first chapter of this new hard rock and metal path…it was a very difficult production, a huge productions, It took four years…in several studies with a lot of people working on it so…about Swords And Flames…just the final version of the Opera (2 hours of symphonic epic music) took 7 years…we recorded some parts live in the concerts…but I think that there are too many good music there…in some ways I will use it again in the future…
How are the general reactions to this release actually?
I got a huge amount of positive feedback from almost everybody, a lot of amazing reviews from all over the World…very good results about digital and physical sales…many interviews from all the most important magazines and websites in Europe and over…the most important power metal community on facebook put our debut as best debut 2020 and in the top 2, 12 or 14 power metal album 2020…so I am very glad to got this results…
I suppose your plans couldn't go ahead either? Feel free to tell us more about it
My plan now is to compose and produce a new CF’s Flames Of Heaven album to be released between late 2021 and late 2022..half of a tracklist is already at a good point…of course due to the Covid19 we are not able to play live for a while I guess…
In some interviews people tell me that these corona times were just a time to recharge? For you as well? How do you deal with it as a human being and as a musician?
Musically talking for me was a useful time because I had a chance to produce two video clips instead of one, we planned just “Far Away” before the Covid time and to work on the mix and the mastering again in order to improve it. Talking generally of course was and sadly is still a horrible page of the human history…
How do you personally think music and culture will survive this crisis?
Not easy questions…before the Covid the culture and the music business were already suffering….now everybody can make music but the quality is medium low level and it is not easy for a listener to focus on the high quality production and bands because maybe he needs, spends or waste time in the deep ocean of offers….30 years ago was almost impossible to produce music without spending a huge amount of money…we need a mid-way…and basically the music is free.. not easy at all…
Live performances aren't there yet, are there plans for streaming concerts? How do you feel about that?
No.. for the moment we didn’t plan such of this things.. honestly I don’t like that solution a lot....i prefer to focus on composition for the next album....when or if will be a chance to check any offers from live management will do it...until that moment is better to focus on other things...
To embroider a little on that. What is your opinion on spotify and social media?
Well as I told you before.. the music is now basically free…if we don’t find a new solution that can replace the cd selling the future will be just streaming etc…it is very easy to be known but at the end to produce a cd takes a lot of money, time and energy…and just few people seem understand it….i hope that somebody can think of something more that streaming or something like that….
What are the further plans for the new year 2021?
Musically talking I’ve already started to compose the new album…I don’t think I will be able to produce it within 2021 but never say never…within 2022 for sure…so I will focus on it…and on improving my skills in every field of music and music business…
After all these years, what are the further ambitions?
I’d like that everybody can give a chance of my solos orchestral epic compositions and the music of Flames Of Heaven…I would like to be performed again in theatres…have a lot people interested in CF’s Flames Of Heaven…sell a lot of cds…health for me and my family…and find a balance in everything…
And besides this project 'Flames of Heaven'?
FOH are my band and the only thing concerns heavy metal…in order to release every time a high quality album I cannot spend resources in other things…I would like to have a chance to be performed in theatres again because my solo epic symphonic opera “Swords and Flames” I think deserve it….
Thank you for this pleasant conversation, I hope we will soon be able to repeat this face to face between 'pot and pint' as we say at some concert or festival. Stay safe and happy new year!
It was a pleasure for me too Erik, thank you for the interview and Happy New Year to you and your family too!!!!
Rheinzand - Onze ambitie is niet zozeer de wereld veroveren, eerder de wereld verleiden
Het Gentse collectief Rheinzand bestaat uit producer en multi-instrumentalist Reinhard Vanbergen van Das Pop, dj Mo Disko van The Glimmers en zangeres Charlotte Caluwaerts van Tundra. Live worden ze aangevuld met Stéphane Misseghers (dEUS, Disko Drunkards) op drums en Bruno Coussée (MannGold) op bas.
Eén voor één muzikanten die goed weten waar ze mee bezig zijn. Met hun mengelmoes van elektronica en funky, exotische, trippy soundscapes zorgt de band voor een zonnig gevoel . Rheinzand bewees het reeds op hun titelloze plaat die eerder dit jaar op de markt kwam.
Lees er gerust de volledige recensie nog eens op na: http://www.musiczine.net/nl/cd-reviews/item/78099-rheinzand.html
Rheinzand heeft nog maar net het bericht ontvangen dat hun album werd uitgeroepen tot 'album of the year'. Een zeer sterke prestatie, en uiteraard dik verdiend. Via Live Streaming werd de plaat op 12 december voorgesteld in de Minard, Gent. Hierover schreven we een verslag
http://www.musiczine.net/nl/concertreviews/item/80403-rheinzand-sound-of-ghent-aanstekelijk-dansfeest-gedrenkt-in-een-bad-van-melancholie.html
Ondertussen hadden we een gezellig gesprek met Reinhard, Charlotte en Mo over deze release, het streaming concert en veel meer.
Om te beginnen, hoe is de band ontstaan? Hoe is alles begonnen en hoe hebben jullie (met jullie drukke schema) elkaar gevonden?
Reinhard: Het is begonnen rond 2013, toen hebben Mo en ik een eerste nummer gemaakt, toepasselijk “The First Time” genaamd. Zes maanden later werkten we aan het tweede nummer . Vanaf toen is Charlotte erbij gekomen en waren we vertrokken, na het uitbrengen van een EP ‘The Way You Do’ in 2016. En toen waren we pas echt gelanceerd.
Met ‘Rheinzand’ brengen jullie een veelkleurige plaat uit boordevol funk, disco en trippy sound. Maar ook een streepje weemoed en melancholie. Mee eens, Hoe zou je zelf uw muziekstijl omschrijven?
Reinhard: Als je een plaat interessant wil houden voor uw publiek, is het belangrijk dat je daar veel kleuren in verstopt. Ook dat melancholische sluipt daar dan automatisch in, dat was ook de bedoeling. Een dansbare plaat uitbrengen, met dat streepje weemoed als extra daarbovenop. Zeker binnen dat dance/disco is het belangrijk dat allemaal aan toe te voegen om de aandacht van de aanhoorder scherp te houden.
Charlotte: En ook, zowel ik, Mo als Reinhard hebben toch een heel verschillende achtergrond, het is ook leuk dat ieder daar een beetje zijn eigen inbreng in verstopt in dit project. Live voel je dat ook aan dat ieder zijn eigen ding daarin kan brengen, dat is voor ons heel belangrijk.
Ondertussen zijn jullie ook actief in andere gerenommeerde bands als dEUS en Das Pop en Tundra. Hoe valt dit te combineren met Rheinzand?
Reinhard: Rheinzand is op dat vlak toch een beetje anders dan wat we bij onze andere bands doen. Wat we binnen dit project doen, heeft dus weinig daarmee te maken…
Het is nu allemaal wat stil gevallen, maar hoe blijf je dit verder combineren met die andere bands, waar jullie het toch ook druk mee hebben?
Reinhard: dEUS ligt nu even stil, Das Pop ligt stil. En Wat Tundra en andere projecten betreft is het een beetje aftasten en zo, maar dat valt al bij al nog goed mee.
Charlotte: Door drukke agenda’s zijn we al eens verplicht geweest van zonder drums te spelen. Dat bleek ook heel fijn. De elektronische kant komt dan meer naar voor en Mo werd dan beatmaker van dienst.
Ik heb jullie ook ‘live’ gezien in Gent via een streaming concert. Live komt jullie muziek naar mijn mening nog beter tot zijn recht; kun je stellen dat Rheinzand een live band is? Of is dat wat ver gezocht?
Reinhard: Live is uiteraard nog een andere dimensie, als je live niet anders klinkt als op plaat ben je niet geslaagd in je optreden. Je versterkt elkaar ook meer op dat podium. Een plaat zet je op als het past, en live moet je er gewoon op dat moment staan als band. Die Live stream zit dan weer tussen die twee, je kunt dat niet echt zien als ‘live spelen’ . Je mist de connectie met het publiek, ook al weet je dat ze daar zijn en zitten te kijken.
Charlotte: Je kunt je bij die live stream wel iets voorstellen, omdat er sowieso klank en beeld bij is, ook wij op het podium. Maar zonder publiek dat daar in de zaal zit , voelt het snel toch wat bevreemdend aan.
Hoe heb je die live stream beleefd? Zo zonder publiek optreden moet toch raar doen
Reinhard: Het is een beetje zoals het maken van een lange video clip deze show. Het is ook een nieuw medium dat we moeten leren kennen eigenlijk, eerlijk gezegd.
Mo: Het voelde ook een beetje aan als een langgerekte repetitie zo zonder publiek, ook al weet je dat er mensen zitten te kijken zoals hierboven aangegeven. Het was op zich wel intens, maar met publiek erbij kan het enkel nog intenser zijn dan nu…
Charlotte: En ook, je doet ook andere dingen dan als je voor een publiek speelt. Je gaat dan meer af op de reactie van dat publiek, En ja – zoals hierboven gezegd – je weet dat er mensen zitten te kijken. Maar mist de interactie met je publiek toch enorm.
De andere reden van dit interview is de release van jullie debuut. Hoe waren de algemene reacties tot nu toe?
Reinhard: Heel goed eigenlijk, plaat van het jaar in Manchester.
Charlotte: Door de positieve reacties in het buitenland, krijgen we ook hier plots wat meer aandacht voor deze plaat. Ze vinden ons daardoor gemakkelijker. Er is namelijk een groot overaanbod, dus je kunt dat extra duwtje in de rug als band wel gebruiken. En dat de mensen dus wel degelijk naar onze muziek luisteren, is zeer positief.
Mo: Het is gewoon zeer moeilijk om binnen de maalstroom aan releases er dus echt bovenuit te steken, sinds de plaat uitkwam in Maart zijn er massa nieuwe releases bij gekomen, om de aandacht – zeker in deze tijden – dan scherp te houden is niet simpel, maar dat blijkt toch goed gelukt aan de reacties te zien en horen.
Het valt me – in het algemeen – op dat er enorm veel releases zijn dit jaar?
Reinhard: Dat is ook zo, maar dat gaat op een moment toch weer wat meer stil vallen. De bands die nu iets uitbrengen, haalden hun budget uit optredens van 2019. Bands die budget nodig hebben uit optredens om hun opnames te betalen gaan het in 2021 moeilijker krijgen.
Dus dat gaat wel een terugval van releases met zich meebrengen, vermoed ik.
Mo: Langs de andere kant denk ik dat er veel bands zich dit jaar een beetje hebben ingehouden, om die reden dat ze niet kunnen optreden. En die zullen dan in 2021 wel volop releases uitbrengen, waardoor er een overvloed zal zijn dat jaar. Vooral die grotere releases dan, die het hebben kunnen uitstellen en dan volop zullen kiezen voor uitbrengen van nieuw werk.
Om nog eens terug te komen op dat streaming concert in Gent. Er was tijdens de ganse set een graffiti kunstenaar aan het werk. Die maakt prachtige tekeningen op het podium terwijl de band weer een song inzet . Ik vond dat een enorme meerwaarde, hoe hebben jullie elkaar gevonden?
Mo: Die kunstenaar is Benjamin Van Oost en is een vriend van ons. Hij werkt onder de naam Studio BamBam. We hadden gewoon in de set een virus nodig. Dit gaf een mooie link naar de huidige situatie. We hebben hem gevraagd daar iets mee te doen tijdens de set. En Benji bewoog zich dus over dat hele podium als een virus dat langzaam het hele podium innam, zoals dat virus waar we nu mee zitten ook ons leven inneemt.
Reinhard: Het was een beetje in samenwerking met Fleur Boonman die de regie heeft gedaan, dat we op dat idee zijn gekomen. Zij heeft het concept en extra beelden verder uitgewerkt waarbij Benji dus het virus was dat het podium overnam.
Het onderwerp van het jaar: Corona. Zijn er bij jullie plannen in het water gevallen? Welke?
Reinhard: Onze plaat is uitgebracht net voor de eerste lockdown, we gingen overal spelen om die plaat voor te stellen. Dat is dus helemaal niet gebeurd. Langs de andere kant, het was niet voor ons alleen zo, dat was voor iedereen een beetje het geval.
Mo: Het was op dat vlak wel frustrerend omdat we er echt klaar voor waren, maar we stonden niet alleen in die situatie zoals Reinhard zegt.
Reinhard: En ook nu dat we daar in Manchester als plaat van het jaar worden uitgeroepen, in een normaal jaar staan we daarmee in het buitenland zeker op het podium.
Ik hoor soms bands en artiesten zeggen dat deze crisis uiteraard een streep door de rekening is , maar vaak ook een tijd om te herbronnen. Ook bij jullie?
Mo: Ja maar bij ons was alles klaar.
Reinhard: Ik ken bevriende muzikanten die zich verveelden eigenlijk, maar andere konden die tijd net wel gebruiken om te herbronnen. Het is allemaal zeer verschillend. Ik denk ook dat het is hoe je daar als persoon mee omgaat, dat het dus weinig te maken heeft met de band zelf. Als je als persoon u daar kunt in vinden, dan kan dat zeker. Maar voor ons was het als band zeker niet het geval, net door die release en dat we er niets konden mee doen.
Charlotte: Dat is ook zo, er zijn mensen die me zeiden ‘’ik heb dit of dat altijd willen doen, en nu pas heb ik daar echt tijd voor’’. Maar zoals gezegd het ligt voor iedereen persoonlijk anders.
Hoe denk je persoonlijk dat cultuur en horeca, twee sectoren die heel hard getroffen zijn, deze crisis zullen overleven?
Mo: Op dat vlak moet het ergste nog komen, niemand zal dit zomaar overbruggen. Het is dan ook belangrijk dat mensen muziek blijven aankopen, ook in deze tijden. Maar er zullen onvermijdelijk in veel sectoren slachtoffers vallen.. helaas.
Reinhard: Het is een beetje afwachten, er zijn zelfs mensen die binnen deze crisis een nieuwe zaak hebben opgestart. Wat het muzieklandschap betreft … Als bijvoorbeeld een festival als Werchter of zo zou overkop gaan, wordt dat landschap volledig hertekend… dus ook die impact en zo, het is allemaal wat koffiedik kijken voor velen.
Mo: Er zullen ook muziek liefhebbende organisatie het loodje moeten leggen, omdat ze gewoon geen reserve hebben en zo.. en andere zullen het net overleven.
Reinhard: Wat festivals en concerten betreft de middenmoot zal het wel het zwaarst te verduren hebben, de kleintjes zullen deze zomer wellicht wel kunnen doorgaan – desnoods corona proof- de grote is dus afwachten, die hebben misschien meer reserve. Maar die middenmoot? Dat wordt niet simpel..
Live optreden zit er voorlopig nog niet in. Maar toch wat zijn de verdere plannen voor 2021?
Reinhard: We hopen volgende zomer nog te kunnen optreden, uiteraard. Er komt ook een remix album aan. En we zijn al met nieuwe nummers bezig, dus in het najaar 2021 of begin 2022 een nieuwe plaat.
Mo: Wat live optreden betreft, gaat het ook afwachten zijn of er nog plaat is. Want alle optredens zijn verschoven, dus ook die bands moeten worden ingepast in de affiches. Hopelijk is er nog plaats over voor ons ergens.
Wat zijn de eigenlijke ambities van de band? Buiten de wereld veroveren met de perfecte dansplaat, die jullie nu hebben uitgebracht?
Mo: Onze ambitie is niet zozeer de wereld veroveren, eerder de wereld verleiden. (haha)
Reinhard: En ook in het buitenland, eventueel de meer Zuiderse landen, kunnen optreden. Dus vooral veel live spelen, in binnen en buitenland. Zuid-Amerika en dergelijke meer. Dankzij onze spotify hebben we wel wat succes in Mexico bijvoorbeeld, dus waarom niet?
Nu we het daar over hebben , hoe sta je tegenover Spotify? En sociale media?
Algemeen: Nee en ja, het medium op zich – om een band te ontdekken – is eindeloos. Maar je verdient er als muzikant niets aan, en dat is gewoon oneerlijk. Spotify moet gewoon de muzikant meer vergoeden! Ze verdienen daar miljarden mee, en de muzikant krijgt de kruimeltjes. Dat is bijzonder oneerlijk aan dat medium.. Er is natuurlijk een markt voor die veel breder is dan de radio, zoals hierboven al wat aangegeven, je ontdekt veel dankzij spotify, mensen ontdekken ons over de hele wereld daardoor. Maar het financiële plaatje daar knelt het schoentje toch. Dus laat het ons houden, we zijn wel voorstander, maar wat ze ermee verdienen moet dus gewoon eerlijker worden verdeeld, dat is het enige. Omdat het internationaal is, is het moeilijk om zoiets echt af te dwingen. Maar het gaat er ooit wel van komen, want zoals het nu gaat , kan gewoon niet blijven duren.
Pics homepag @Behangmotief & Democrazy
Laat het ons daarbij houden. Bedankt voor dit fijne gesprek, hopelijk doen we dat spoedig na een fijn concert van jullie.
Face Your Fears - W-Fest en Sinner’s Day staan bovenaan onze bucket list
Onze review van “Higher”, het eerste eigen nummer van de nieuwe Vlaamse newwaveband Face Your Fears, wordt opvallend vaak aangeklikt op deze site en dat is reden genoeg voor een gesprek met de bandleden. Het werd meteen het eerste (coronaproof) interview voor deze band.
Hoe is de band begonnen ?
Corina: Ik zat samen met gitarist Christof in een andere band en toen die splitte dachten wij eraan om samen iets nieuw te starten, meer in de richting van de new wave en postpunk. Vrij snel is bassist Tijl er bij gekomen en dan hebben we lang als trio gerepeteerd. De band is dan in een definitieve plooi gevallen met drummer Dirk. Dan is Tijl opgestapt en heeft het wat geduurd tot we Sonja vonden die in zijn plaats bas speelt. We spelen live vooral covers van de bekendste new wavebands en “Higher” is het eerste eigen nummer dat we geschreven en opgenomen hebben.
Wat betekent de bandnaam Face Your Fears voor jullie?
Corina: We hadden geen specifieke angst op het oog. De bandnaam kwam van onze voormalige bassist tijdens een brainstormsessie. We hebben intussen gemerkt dat we niet de enige band zijn met die naam. Ook in Nederland, Italië, … zijn er bands met dezelfde naam. Misschien is dat nog een werkpuntje voor ons.
Was het van bij het begin duidelijk dat er voor Face Your Fears eigen nummers zouden gemaakt worden?
Christof: Neen. We hebben vooraf geen grote plannen en strategieën uitgedokterd. Tijdens het repeteren van de covers zijn we spontaan wat beginnen jammen, zoals elke band dat vast wel doet. We hadden een paar goede ideeën bij elkaar en daar zijn een aantal nummers uit geboren.
Is het nu de bedoeling dat er live een set komt met nog maar een paar covers of zullen de eigen nummers altijd in de minderheid zijn?
Christof: Dat is moeilijk te voorspellen. Bovenop dat eerste opgenomen nummer hebben we nu nog maar voor twee eigen nummers min of meer afgewerkte plannen. We werken rustig toe naar een EP met drie of vier nummers. Op de lange termijn zouden we werken naar een live-set met de helft eigen nummers en de helft covers.
Hoe gaan jullie te werk voor de eigen nummers?
Dirk: Een beetje klassiek waarschijnlijk. We beginnen met de juiste melodie en compositie en dan vult Corina aan met haar lyrics. Alles gebeurt heel organisch en spontaan, met veel zoeken en proberen.
Is er één band die jullie allemaal bewonderen?
Dirk: We horen allemaal graag new wave en postpunk, maar zeker niet alleen dat. Als we elk bandlid afzonderlijk beschouwen, zie je ook invloeden van punk, coldwave, gothic en metal.
“Higher” kreeg vooral lovende reacties
Sonja: Dat mensen zeggen dat we op de goede weg zitten, geeft natuurlijk moed om hiermee door te gaan. We kunnen in onze eigen nummers makkelijker tonen wat we in onze mars hebben. Het geeft een eigen gezicht aan de band.
Peter Slabbynck van Red Zebra kwam al meedoen op één van jullie coronaproof concerten deze zomer
Sonja: Ik doe de merch van Red Zebra en dat nummer zat al in onze setlist, zodoende stond het al een beetje in de sterren geschreven dat dat zou gebeuren. Het was wel bijzonder leuk om met één van onze idolen op het podium te staan. En voor hem was het ook leuk want door de viruscrisis heeft hij dit jaar niet zo vaak op een podium kunnen staan als hij zou willen.
Jullie hebben nog vrienden bij andere bands
Dirk: Chesko van Der Klinke, en nu ook van PESCH, is bezig met een remix van een nummer van ons. Dat wordt leuk.
Welke plannen werden dit jaar gedwarsboomd door corona?
Christof: Er zijn veel optredens geannuleerd, maar dat is voor elke band hetzelfde. We hopen dat 2021 beter wordt en dat we opnieuw veel concerten kunnen spelen.
Hoe ver reikt de ambitie op langere termijn?
Corina: Met een label, booker of agency zijn we voorlopig nog niet bezig. Maar concerten spelen in Nederland is – naast de EP - zeker één van de volgende doelstellingen. We repeteren in grensgemeente Lievegem, dan is Nederland maar een kleine stap.
Sonja: We helpen allemaal als vrijwilliger op W-Fest en Sinner’s Day. Mochten we daar eens kunnen spelen met Face Your Fears, dan kunnen we dat afvinken wat als hoogste staat op onze bucket list.
https://faceyourfears3.bandcamp.com/track/higher
Brussels Jazz Orchestra - Frank Vaganée (Brussels Jazz Orchestra) - Artistiek blijven groeien, en waardvolle projecten kunnen blijven doen, zowel als solist als in het orkest is de belangrijkste doelstelling
Sinds 1993 heeft het Brussels Jazz Orchestra zijn stempel gedrukt op de Belgische jazz. Ze heeft bovendien een indrukwekkend repertoire opgebouwd.
De band stond nu onder de noemer 'Footprint' op het podium van Muziekcentrum De Bijloke, Gent. Vooraf was er een interview met de artistieke leider van Brussels Jazz Orchestra, Frank Vaganée; hij deed er de toekomstplannen uit de doeken, en stelde ook een project voor met Osama Abdulrasol,
Voldoende voer voor een interview met Brussels Jazz Orchestra. Frank stond ons te woord, en beantwoordde enkele vragen over het ontstaan, het heden en de toekomst van Brussels Jazz Orchestra. Maar ook de volledige jazz scene kwam aan bod. Een fijn gesprek dus.
We waren bovendien ook aanwezig op het Streaming Concert van Brussels Jazz Orchestra in Gent, de recensie kun je hier nog eens nalezen http://www.musiczine.net/nl/concertreviews/item/80469-brussels-jazz-orchestra-sound-of-ghent-een-aanstekelijke-klankentapijt-in-een-breed-gevarieerd-kader.html
Frank, laat ons eerst terugkeren in de tijd. Brussels Jazz Orchestra bestaat ondertussen, dacht ik , sinds 1993. Maar ik veronderstel dat jullie bij voorbaat al meerdere watertjes hebben doorzwommen. Brussels Jazz Orchestra, hoe is dat begonnen? Vertel ons eens iets meer hierover?
Ik ben beginnen noten leren lezen toen ik zeven jaar was. Samen met mijn broers, die een jaar jonger zijn dan mezelf, en ook ons vader zijn we naar de plaatselijke harmonie vertrokken in Mechelen, in De wijk Coloma (Tervuursesteenweg) Daar zijn we dus een instrument beginnen te bespelen, mijn bedoeling was eerder een trompet. Maar de Harmonie had geen trompet meer ter beschikking, en dus is het saxofoon geworden. Later zijn we allemaal overgegaan naar Stedelijk Conservatorium in Mechelen. Voor mij specifiek dus saxofoon, ik had daaromtrent ook al lessen gevolgd in de Harmonie zelf. Toen zijn we in verschillende fanfares en harmonieën beginnen spelen, soms in vier of vijf verschillende. In het Mechelse. Rond mijn 13ste en 14ste waren er verbroederingen tussen maatschappijen en dergelijke uit de streek, zulke avond werd steeds afgesloten door een bigband. Die heette ‘The Keyhole Conspiration Big band’ met Rene Jonckeer, die is twee jaar geleden overleden. Dat optreden in Leuven van die bigband was voor mij een ware openbaring. Je moet weten, ik was fanfares en dergelijk gewoon, maar dit was toch heel iets anders. Die swing, die klank, maar ook het geluid en de sfeer. het kwam gewoon heel anders over. Niet lang daarna heeft Rene me gecontacteerd om in een bigband te komen spelen, ter vervanging van één van de saxofonisten. Daardoor leerde ik ook heel wat mensen kennen, zoals de bassist Maarten Weyler die kwam net terug van Berklee College of Music in Boston . Die had daar een cursus jazz gevolgd, dat bestond toen hier nog niet. Toen Maarten terugkeerde uit Boston organiseerde hij vanaf 1982 op zondagen om de 14 dagen ism de Halewijnstichting een jazzcursus. Dat was in Berchem Antwerpen. Rond 1982 ben ik dan die cursus jazz gaan volgen in Antwerpen, rond mijn 15ste of 16ste dus. En daar heb ik eigenlijk de mensen ontmoet waar ik nog steeds mee samen speel. Vanaf september 1983 stampte Maarten de Jazzstudio uit de grond. De eerste echte jazzopleiding in België.
Ik heb me daarvoor ingeschreven, mede omdat de saxofonist John Ruocco een Amerikaanse saxofonist daar les kwam geven. Tot 1986 ben ik, naast Mijn opleiding aan het Koninklijk Conservatorium van Antwerpen dus ook die jazz richting beginnen volgen. Ik ga ondertussen ook al wat les in die jazz studio. Ik speelde toen ook in uiteenlopende projecten, Zo was ik onder andere regelmatige vervanger in het toenmalige BRT Jazzorkest en later BRT Bigband., ik speelde in veel. Amateur en semi-professionele big bands . Door her en der als vervanger in te springen krijg je wel een beetje een naam binnen die scene. Uiteindelijk ben ik in verschillende groepen terecht gekomen, zelf muziek beginnen componeren en schrijven. Ook vanaf 1989 maakte ik deel uit van het Nederlandse Timeless Orchestra waarmee we over heel Europa en Japan hebben getoerd. Kortom van veel markten thuis. In 1993 , kreeg ik de kans om les te geven Aan het Conservatorium van Gent en het Lemmensinstituut in Leuven ondertussen waren de conservatoria ook begonnen met lessen jazz geven. Sinds 2004 ben ik fulltime aan de slag aan het Lemmensinstituut. Deze hogeschoolopleiding is sinds enkele jaren onderdeel van LUCA School of Arts. Ik doceer er saxofoon, ensemble, big band, arrangement en compositie. Sinds 2018 ben ik ook coördinator van de jazzopleiding. Los van al die activiteiten heb ik dan samen met enkele andere mensen Brussels jazz orchestra opgericht in 1993. En sindsdien loopt dit synchroon met les geven en mijn andere bezigheden.
Ik las in een interview van circa vijf jaar geleden: ‘’De reden waarom we ons jazzorkest noemen, is dat we breder willen gaan dan het bigband-idioom.’’
Kan je daar eens iets meer over vertellen?
De reden waarom we ‘Brussels Jazz Orchestra’ noemen , is net omdat we artistiek en dergelijke breder willen gaan dan enkel en alleen bigband. Met wel die typische elementen daarvan verwerkt. Bigband refereert eigenlijk naar de bezetting, zoals we die kennen uit de jaren ’30 en ’40. Met meerdere blazers en ritmesectie. Dat is dus ook de bezetting die wij ook hebben. We willen echter de bezetting gebruiken in een veel bredere, Context en omkadering. We zetten samenwerkingen op met bvb klassieke orkesten, of met theater of met andere kunstdisciplines zoals bvb striptekenaars enzovoort .
Na al die jaren zijn jullie uitgegroeid tot een uitgebreid collectief aan top muzikanten. Vooral de samenwerking met Bert Joris heeft een grote invloed gehad heb ik vernomen. Vertel er eens wat meer over?
Hij is iets ouder dan sommige van ons, we kenden hem eigenlijk al van vroeger. En hij is vanaf het begin altijd nauw betrokken geweest bij Brussels Jazz Orchestra. We trokken veel samen op, BJO heeft 4 cd’s opgenomen waarin Bert als belangrijkste solist fungeert op basis van zijn composities en arrangementen. Ondanks dat hij echt nooit in het orkest heeft gezeten, heeft hij binnen dit project toch altijd een belangrijke rol gespeeld. Hij heeft ook veel geschreven en gearrangeerd voor het orkest. Bovendien is hij heel bepalend geweest voor de sound van het orkest. Kortom zijn rol binnen Brussels Jazz Orchestra is enorm groot geweest vanaf het begin.
Wie waren verder jullie grote invloeden?
In het begin speelden we eigenlijk arrangementen die al bestonden, van onze helden eigenlijk. Thad Jones, Bill Holman, Bob Brookmeyer, Allemaal mensen die in de jaren ’60 tot ’70 de stijl van de bigband hebben bepaald en die in een nieuwe richting hebben gestuurd. Eigenlijk zijn we pas later nog verder teruggaan eigenlijk, een beetje in de omgekeerde richting dus (haha). Pas na een jaar of twee a drie zijn we begonnen met eigen composities. Zo ben ik zelf in 1993 naar De Musikhochschule van Keulen gegaan om bij Bob Brookmeyer studies te volgen daaromtrent Dus het is vanaf 1995 /1996 dat we aan ons eigen repertoire zijn beginnen werken.
Wat waren de hoogte punten van Brussels Jazz Orchestra tot nu toe?
Er is een periode geweest dat we op elke editie van Jazz Middelheim konden optreden, zoals in 1995 , 1997, 2001, 2003, 2005 tot 2008 en toen werd het van VRT overgeleverd aan privé en toen waren we er wel nog in 2011 , 2015 en 2018 . Daardoor zijn die optredens op Jazz Middelheim zeker mijlpalen geworden. En dat zijn toch altijd aanleidingen geweest om met belangrijke mensen binnen de scene, , in contact te komen. Jazz Middelheim en al die contacten met die top artiesten, Waarmee het BJO kon samenwerken op Jazz Middelheim en zeer veel deuren geopend. We hebben kunnen samenwerken met namen die voor ons een inspiratie waren, dankzij de organisatie. Zoals Maria Schneider Plus het feit dat we telkens konden optreden voor een ruim publiek aan liefhebbers, dat zorgt zeker voor naambekendheid. Ansicht waren dat elke keer zaadjes die gepland werden om daar naderhand zelf mee verder te gaan. Zo hebben we dankzij die samenwerking met De Amerikaanse pianist Kenny Werner meermaals in New York opgetreden. Ook dus met Maria Schneider en Toots Thielmans hebben we verschillende concerten verzorgd met Bert, met Maria maar ook met Toots. Dat zijn allemaal momenten waar we met veel fierheid naar terugkijken. Daarnaast zijn er natuurlijk onze Internationale reizen, naar dus bijvoorbeeld New York. Grote festivals in Amerika En over heel Europa tot in Singapore toe . We kregen 2 Grammy nominaties voor onze cd ‘Wild Beauty’ die we in samenwerking met de Amerikaanse topsaxofonist Joe Lovano in 2013 uitbrachten. Onze bredere naamsbekendheid heeft ook een boost gekregen toen de film ‘The Artist’ tal van Oscars won waaronder die voor beste muziek. BJO heeft een deel van de soundtrack opgenomen.
Je hebt ook een enorme bewondering voor New York , lees ik in datzelfde interview (je bent niet de eerste ) vanwaar die bewondering? En ben je er ook geweest?
Ja, maar alle jazz muzikanten hebben een bewondering voor New York. Net omdat New York een bakermat is voor alles wat met jazz te maken heeft. Al de stromingen uit de jaren ’30,’40,’50,’60,’70,...zijn allemaal ontstaan in New York. Het is wellicht fel veranderd de laatste tiental jaren, maar toch die basis van jazz ontspringt daar nog steeds. Het neusje van de zalm wat jazz betreft zit daar. Het is wel een jungle. Het is heel leuk als muzikant om er te spelen, maar om te leven is het een echte jungle. Ik ben daar in 1998 zelf enkele maanden gaan wonen om te leren, om te netwerken en zo.
In een interview zei Francois De Meyer me : Ze maken geen onderscheid in kleur, religie en wat weet ik veel. Mensen zijn verdraagzaam, luisteren naar wat je te vertellen hebt. Is dat zo volgens jou?
Dat hangt er een beetje vanaf. Ze zijn wel zeer open in het communiceren en uitwisselen van informatie. Echter zijn er toch die meer behoedzaam zijn, ze hebben het zelf niet gemakkelijk en dan komt daar plots een buitenlander even het hen nog wat extra moeilijk maken (haha). Dat is gewoon typisch, op dat vlak zijn we in Europa wat rustiger en gezapiger toch. Als je hier alles goed hebt geregeld, komt dat wel in orde. In Amerika is het elke dag een struggle , waardoor je op het puntje van je stoel zit om het te maken. Maar New York is wel de minst typische Amerikaanse stad van Amerika eigenlijk.. New York is altijd een deur geweest naar de wereld, door de geschiedenis heen. En dat geldt ook voor de jazzmuziek. Nu nog steeds.
Ik wou het ook eens over ‘jazz’ hebben als muziekstijl met jou. Het begrip jazz is ook geëvolueerd, je ziet o.a. in het Gentse enorm veel jazz gerelateerde bands opdoemen, zelf noemen ze hun muziekstijl eerder ‘improvisatie tot het oneindige’. Wat is je mening? Wat is jazz tegenwoordig volgens jou?
Dankzij die meerdere jazzopleidingen, is er een bredere, snellere en ook jongere doorgroei naar jazzmuziek. Jongeren die nu een deel van de scene uitmaken. Die een eigen groep oprichten en zoeken naar een manier om zichzelf via de jazz muziek te kunnen uitdrukken. We zitten sinds geruime tijd op een punt dat jazz een veel breder begrip is geworden. Met veel verschillende invloeden uit allerlei muziekstijlen buiten de jazz die binnen sluipen in die muziek. En dat is heel bepalend voor wat jazz nu is. Vroeger was dat ook hoor , die uiteenlopende strekkingen, maar meer binnen de jazz zelf. Maar nu wordt het toch meer beïnvloed door alles wat net geen jazz is en dat gaat over pop, soul , blues, latin, wereldmuziek, folkmuziek, Rnb, Avant-garde, Acid, Ambient, klassieke muziek enzovoort. Met andere woorden alles zit er in vervlochten. Men neemt nog steeds dingen mee uit het verleden van die jazz, maar het grote verschil is dat men nu probeert er sneller een eigen, persoonlijke stempel op te drukken.
Ik zeg nu wel Gentse scene maar er zijn er elders ook
Over heel België. Gent , inderdaad, maar ook Brussel, Antwerpen, Luik, Genk, Hasseltse scene. En dat is ook nog een extra voordeel aan een klein land als België. Er is door de kortere afstand een gemakkelijkere bestuiving van muzikanten doorheen het hele land. Dat zie je in grote landen niet zo. Zoals in Duitsland heb je wel de scene uit Berlijn of Munchen of zo maar die komen zelden met elkaar in contact, in ons land ligt dat dus veel gemakkelijker, vandaar. Om eerlijk te zijn was dat bij ons ook wel een beetje, maar het ging toen gewoon veel trager. Dat ging vaak door mond aan mond reclame tussen mensen die bijvoorbeeld een bigband ergens hadden zien spelen en dat toen meedelen. Het gaat nu gewoon veel sneller dan in onze tijd. En ook dat is weer een groot verschil.
Heeft dat bomen van jonge jazz bands en muzikanten ook een invloed gehad op jullie als collectief?
Het is sowieso een onderdeel van ons beleid om zoveel mogelijk jongen mensen te betrekken binnen ons project. We hebben wel onze vaste bezetting, zeven van de zeventien zijn nog steeds dezelfde als in 1993. En de laatste bezetting zoals ze nu is , Bestaat voor 16/17de ook al sinds 2011 . Maar als we een vervanger nodig hebben, of er bijvoorbeeld een solist willen bijhalen, geven we toch bewust de kans aan jonge talenten om daaraan mee te werken. We hebben ons eigen programma ‘The Future is now’. Dat is een programma waarbij we jonge talenten uitnodigen bij ons als solist maar ook als componist en daarmee doen we ook concerten en zo. En ook als bijvoorbeeld onze trompettist ziek is of zo, spreken we jonge talenten aan om die te vervangen. Los daarvan is het gewoon heel belangrijk dat bestuiving er is tussen de jongere en oudere generatie om ideeën uit te wisselen alleen al. Daarom ook, als ik in kleinere groepen speel, zorg ik ervoor dat er een gezonde mix is tussen die verschillende generaties. Omdat die bestuiving tussen jong en oud gewoon zeer belangrijk is. En het is ook alleen maar verrijkend, en ook wordt de diversiteit meer en meer belangrijk aan het worden. Dat nemen we allemaal mee in onze besluitvorming binnen het orkest.
Wat die invloed van jongere bands betreft, betekend dat ook dat er een jonger publiek naar jullie optredens komt kijken?
Onze publiek is altijd wel heel breed geweest. Ik denk dat het merendeel van ons publiek tussen de 35 en 75 jaar zit. Heel jonge? Tenzij dat ze echt geïnteresseerd zijn of zelf muzikant zijn, maar anders toch veel minder. Je kunt onze muziek niet vergelijken met pop cultuur waar het echt over die jongeren gaat, maar we proberen toch alleen al door het feit dat ons ouder publiek wellicht eens zal afhaken, die jeugd wel aan te spreken. Het budget speelt ook een rol, voor veel jongere mensen is het moeilijker om een ticket te kopen van theater of zelfs culturele centra. Voor hen is het moeilijk om te investeren daarin.
Ik heb jullie live (alhoewel) gezien in Gent. Via streaming. Het voelde aan alsof ik zelf in de zaal zat, het spelplezier loeide uit de boxen en je sprak het publiek zelfs aan. Hoe voelt het om voor een lege zaal op te treden? Wat gaat er dan door je heen?
Dat was uiteraard wennen, ik probeer als een presentator te klinken alsof er publiek in de zaal zit. Maar het doet raar want je spreekt gewoon voor je eigen mensen, en dat heb ik ook een beetje op die manier aangepakt. En ook als er het eindakkoord is van een stuk, is er plots die stilte. Dat doet toch raar, je mist het applaus. We hebben wel vernomen dat de mensen thuis konden ‘applaudisseren’. We hadden ook veel abonnementen in de Bijloke. Ik heb vernomen dat er ongeveer vierhonderd abonnementen waren, en ze rekenen op twee mensen per abonnement. dus dat is een zeer goed gevulde zaal. En als je dan verneemt dat er veel mensen aandachtig meeluisteren, plus al die positieve reacties achteraf, ja dan is dit zeker geslaagd. Het is dus wennen, maar het is leuk om te doen. Voor ons was het de eerste keer, maar het smaakt zeker naar meer. We zouden het in het voorjaar, in eigen beheer, nog eens twee keer willen doen. En een heel leuk alternatief voor een gewoon live concert, als zal het ook dat echt live optreden nooit vervangen. Maar in de huidige omstandigheden is het zeker een welgekomen alternatief dus. Het vervangt dus nooit een echt concert, maar op deze wijze blijf je als collectief jezelf tonen aan het publiek en dat is toch belangrijk.
Nu we toch bij het onderwerp van 2020 zijn aanbeland ‘corona’. Zijn er bij jullie plannen in het water gevallen?
Alles (haha). Ons laatste concert was tien maanden geleden. In Februari in BOZAR. We hadden een hele reeks concerten in het voorjaar. Waaronder een première In eerste instantie werd het grootste deel daarvan verzet naar het najaar, maar toen bleek ook niets te kunnen doorgaan. Dat werd voor een deel verzet naar volgend jaar. Of een deel gewoon afgelast. En dan ook het concept met Osama Abdulrasol, met muziek uit het Midden-Oosten. Dat is al drie keer verzet, in januari in Handelsbeurs maar die is al gesloten tot eind januari. Dus dat is al verzet naar januari 2022. Ik vermoed dat alles een beetje ‘normaal’ zal verlopen ergens na de zomer 2021.
Nu we daarover bezig zijn er is ook dat project met Osama Abdulrasol waar je het in Gent even terloops over had. Kun je daar wat meer over vertellen? Het is nu al uitgesteld tot januari 2022 , heb ik vernomen?
Een tijdje geleden waren bezig rond een project over vluchtelingen, in de Singel in Antwerpen, uit vooral die landen uit het Midden-Oosten zoals Syrië, Iran, Irak en zo. Met allemaal muzikanten uit die betreffende landen. We hebben dus concerten gedaan met arrangementen uit die landen, samen met die muzikanten. Dat viel enorm mee, en dus zijn we opzoek gegaan om daar iets meer mee te gaan doen. Zo zijn we bij Osama terecht gekomen die al twintig jaar in Gent woont, en ook met een Vlaamse is getrouwd. Sindsdien speelt hij in Heel Europa vanuit zijn thuisstad. We zijn samen tot een idee gekomen om iets te doen rond ‘ Night 352’ – De 352ste nacht uit Duizend en één nacht.
Het Arabische verhaal Night 352 uit de vertellingen van 1001 nacht gaat over de blanke slavenprinses Zumurrude. De sage uit de beroemde verhalenbundel werd speciaal voor de Irakese componist en qanunspeler Osama Abdulrasol herwerkt tot een moderne parabel, die hem inspireerde tot nieuwe composities. In de nieuwe muziek verwerkte hij zowel zijn eigen verhaal als dat van Zumurrude. Brussels Jazz Orchestra duikt mee in de legende en brengt samen met Abdulrasol de Midden-Oosterse sfeer van Duizend-en-een-nacht weer tot leven, zij het in een hedendaags jasje. Night 352 verenigt een westers jazzorkest en een Arabische harp, muziek en zang, de traditie en het heden, met op de achtergrond een eeuwenoud maar blijvend actueel verhaal. Nacht 345 tot 364 van Duizend-en-een-nacht gaan over de blonde slavin Zumurrude. Stel je voor dat ze uit het vergeelde papier van het boek springt en haar leven vandaag opnieuw zou leven.
Schrijver Hazim Kamaledin (Longlist International Arabic Booker Prize 2015) herschreef voor componist en qanunspeler Osama Abdulrasol het verhaal over nacht 352. Het werd een modern sprookje over hedendaagse slavernij, maar ook over de passie voor muziek, en hoe die iemands grenzen kan verleggen. Iets waar componist Abdulrasol zelf over kan meespreken. In zijn nieuwe composities lopen traditie, heden en toekomst, maar ook fictie en non-fictie door elkaar. Zijn muziek werd gearrangeerd voor Brussels Jazz Orchestra. Het Midden-Oosterse sprookje biedt de achtergrond, de muziek vertelt het verhaal. En daar gaan we dus iets bijzonder rond, enfin het is klaar, doen met Osama, de Libanese zangeres Jahida Wehbe en de Franse percussionist François Taillefer.
Hoe ben je er als mens en muzikant mee omgegaan met zo een crisis.
Sinds Maart heb ik dus drie concerten gedaan, In trio toen het nog mocht. En ook eens Op de alternatieve versie van Gent Jazz. En in Brussel, ik was tezamen met mijn trio met Teun Verbruggen en Sam Gerstmans te gast bij Jef Neve zijn reeks gestreamde concerten en dan was er ons BJO-concert in de Bijloke. We hebben ons ook geconcentreerd op sociale media projecten. Ik heb ook een driedelige cursus gegeven. Sinds vorige week staat er ook een nieuwjaarswens op facebook, zo dingen en die gestreamde concerten zijn er dus wel. Maar het spelen zelf valt weg. We hebben wel twee cd’s opgenomen volledig coronaproof. Die ene cd komt binnen enkele weken uit, de volgende is voor het najaar. Omdat we toch niets konden doen hebben we die opnames dus nu gedaan, maar voor de rest …
Er zijn mensen die me zelfs zeggen, dat het ook heeft gezorgd voor meer productiviteit doordat men plots meer tijd had?
Dat is inderdaad het enige voordeel, ik gaf ook meer les online dus ik moest me niet verplaatsen, dat uur naar Leuven en terug, zijn toch twee uur dat ik iets anders kon doen. Door thuis te zitten hadden we ook plots meer tijd om aan nieuwe dingen te werken, zoals aan die twee cd’s. Wat belangrijk is, je kon er gewoon veel meer over nadenken over die dingen, er was geen haast bij.
Het is nog niet voorbij, hoe denk je persoonlijk dat de muziek en cultuur deze crisis zullen overleven?
Iedereen heeft het moeilijk, en dan heb ik het niet alleen over muzikanten, acteurs en zo. Iedereen die erbij betrokken is tot geluidsmensen, belichting, de catering berdrijven organisaties en zalen, promotors alles errond. maar ik ben er zeker van dat iedereen zodra het weer kan de draad zal opnemen. Daar ben ik zeker van. Het zal wel meer stapsgewijs gegaan, maar we zullen allemaal de draad terug opnemen maar er zal meer creatief moeten worden nagedacht. Daar heb ik wel vertrouwen in, meer dan in de economische wereld waar helaas veel bedrijven over kop dreigen te gaan.
Buiten die twee cd’s waarvan eerder sprake, wat zijn de verdere toekomstplannen?
Normaal gesproken gaan we iets doen met de heren van Kommil Foo Met onze eigen arrangementen gebaseerd op hun songs. Er staan een twintigtal concerten gepland in het voorjaar. Als dat doorgaat tenminste. Sommige zijn helaas al afgelast. Er is dus ook de presentatie van de release van de nieuwe cd. Dat is een cd met een pop zangeres, een DJ , een rapper . Echt in een totaal andere richting dan we gewoon zijn. En dan zijn er nog enkele optredens met Tutu Puoane. We spelen onze cd ‘We have a dream’ die we 2 jaar geleden uitbrachten Die we gaan verder zetten, naar aanleiding van een cd die we twee jaar geleden hebben uitgebracht. En dan uiteindelijk een cd die is opgenomen, en pas in het najaar uitkomt, Voor de rest is het koffiedik kijken, wanneer we dus terug kunnen optreden. De Franse chansonier Serge Gainsbourg en in samenwerking met de Franse jazzzangeres Camille Bertault. Voor de rest is het koffiedik kijken voorlopig
Na al die jaren heeft Brussels Jazz Orchestra zijn stempel gedrukt op het jazz gebeuren in binnen- en buitenland. Zijn er eigenlijk nog ambities of doelstellingen, dingen die je absoluut nog wil bereiken?
Voor mij persoonlijk, los van het collectief, dat ik actief kan blijven zijn met het componeren van muziek. Dat is een ambitie en doelstelling op zich. Ook als solist trouwens en saxofonist . En wat het orkest betreft? Dat we die draad zo spoedig mogelijk kunnen oppikken. Maar vooral dat we artistiek kunnen blijven groeien, en waardvolle projecten kunnen blijven doen zowel als solist en orkest vind ik wellicht de belangrijkste doelstelling.
Bedankt voor dit fijne gesprek, ik hoop dat dit binnenkort face to face eens kunnen overdoen. En veel succes met de nieuwe releases en alles wat je doet. Beste wensen!
BRIQUEVILLE - Onze sobere zwarte gewaden zijn een weerspiegeling van de innerlijke strijd die uiteindelijk moet leiden tot de finale catharsis
Briqueville is een goed bewaard geheim in ons landje. Ze zijn getooid in opvallende maskers en lange gewaden; ze treden op in de duisternis en live doen ze onze ziel branden in de hel. Telkens als de band optreedt, ervaren we een trip naar de donkerste zijde van ons onderbewustzijn . Hun platen ademen dezelfde mysterieuze sfeer uit, donker, grauw, geënt op oorverdovende, hypnotiserende metal. We weten nog steeds niet wie achter de maskers schuilt; op hun nieuwe schijf 'Quelle' uitgebracht via Pelagic Records, laat de band nog steeds geen tipje van de sluier los.
De volledige recensie van 'Quelle' kun je hier nog eens nalezen http://www.musiczine.net/nl/cd-reviews/item/79967-quelle.html
Briqueville is live, nog meer dan op plaat dus, een intensere trip in de donkere krochten van de hel. Briqueville laat in de Minard, Gent, weliswaar niet voor een publiek, via de streaming, een perfecte kruisbestuiving horen van licht en duisternis, omhuld door een walm van mystiek en occultisme. Wat een intensiteit. Een rilling loopt over onze rug als de gitaristen op ingetogen, lichtjes dreigende wijze hun riffs door de boxen laten loeien; het bezorgt ons een krop in de keel.
Registers worden open getrokken. Ook wat de lichtshow betreft. Je wordt door beeld als klank letterlijk omver geblazen. Gehuld in het complete donker grijpt de band je al bij de eerste noot bij de lurven. Binnen een mysterieus kader, drijven ze het tempo langzaam op naar een climax waarbij je de grond onder je voeten voelt daveren.
De recensie van het streaming concert in Gent kun je hier nog eens nalezen http://www.musiczine.net/nl/concertreviews/item/80467-briqueville-sound-of-ghent-donkere-intensiteit-in-een-mysterieus-kader.html
We hadden net voor de jaarwisseling een gesprek met de band over de laatste release, die ‘live beleving’ en hoe je als band omgaat met deze coronatijden.
https://smarturl.it/briquevilleDGTL
Briqueville is een goed bewaard geheim in ons landje. Ik ga niet vragen om een tipje van de sluier te lichten, maar hoe is het idee en concept ontstaan?
We hebben deze band zo’n 14 jaar geleden opgericht toen een oude man in de tachtig ons vertelde dat er een moord was gepleegd aan de schoolpoort, net waar wij stonden na een repetitie. Daarop haalde hij een vergeeld krantenbericht boven, dat zei: ‘Zoon vermoordt vader met den hamer’. Die kop is blijven hangen bij ons, ook al omdat die kerel dat bericht zoveel jaren nadien nog steeds bij zich droeg. Misschien was hij wel de zoon, fantaseerden wij. Op dat moment, in 2007, zijn we aan improvisaties begonnen, gebaseerd op die vadermoord.
Het genre dat jullie spelen omschrijven is ook niet gemakkelijk; ik lees ergens ‘post- psychedelische metal’. Hoe zouden jullie het zelf omschrijven?
Klinkt inderdaad niet slecht maar ik hou er niet zo van om labels op muziek te plakken, dat is iets voor de marketingbureaus. Onze muziek is meer een gevoel dan een muziekgenre. Tegenwoordig willen we alles in een hokje stoppen zonder na te denken over de essentie: wat VOEL/DENK IK echt?
BRIQUEVILLE bracht al enkele zeer sterke platen uit, de laatste ‘Quelle’ was weer een pareltje. Waar blijft die inspiratie toch vandaan komen?
Redelijk banale dingen eigenlijk zoals gesprekken met mensen, wandelingen in de natuur, filosofie, relaties, muziek, kunst etc. Ik denk niet dat er thema's zijn die ons niet kunnen inspireren. Het is ook altijd leuk om onze inspiratie te delen zoals onze playlists op spotify.
Wat me bij BRIQUEVILLE altijd opvalt, ik citeer uit mijn verslag: ‘’een duisternis die ondanks de dreigende ondertoon nooit pijnlijk aanvoelt, maar eerder deugd doet als een donker deken tegen koude winterdagen.’’ Wat is jullie mening?
Ik zou het zelf niet beter kunnen zeggen eigenlijk en het klopt in onze beleving volledig. Onze sobere zwarte gewaden zijn een weerspiegeling van de innerlijke strijd die uiteindelijk moet leiden tot de finale catharsis. De gouden maskers zijn voor ons het symbool van deze feitelijke absolutie.
Hoe waren de algemene reacties op de nieuwste plaat?
We hebben met dit album veel buitenlandse pers gekregen en die was over het algemeen heel lovend!
BRIQUEVILLE heeft waarschijnlijk ook plannen in het water zien vallen door de pandemie waarin we dit jaar zijn terecht gekomen? Of misschien net niet?
Absoluut, we hadden een club tour gepland maar deze is uitgesteld tot na de pandemie.
Hoe ga je daar als muzikant (en mens) mee om met zo een crisis?
Een album over maken !! Onze nieuwe plaat 'Quelle' is gemaakt en afgewerkt tijdens de COVID-19 pandemie en is onlosmakelijk verbonden met de omstandigheden van dat moment. 'Quelle' gaat over de voortdurende spiraal van hoop en wanhoop tijdens het isolement. Het was aan onszelf om te beslissen, gingen we ons laten meezuigen in de wanhoop van het moment of ons vastklampen aan de hoop. Natuurlijk zonder dat hoop iets passiefs wordt, maar eerder een actieve daad door middel van persoonlijke inspanning.
Wat deze corona tijden betreft, hoe denk je persoonlijk dat de muziek en cultuur deze crisis zal overleven?
De mens is veerkrachtig he maar ik denk dat je vooral doelt op de financiële impact van de crisis op de muzieksector die uiteraard dramatisch is maar HET antwoord van artiesten op de crisis moet vooral zijn om te creëren. Het is ook de gelegenheid om na te denken over wat de functie van artiest precies is en waar die voor staat.
BRIQUEVILLE stond ook in Gent op het podium, ik heb verschillende streaming concerten gezien maar jullie concert deed een huivering ontstaan in de huiskamer van zelden hoog niveau. Hoe hebben jullie deze streaming beleefd? De uitwerking was subliem!
Dank u ! Het deed geweldig veel deugd om nog eens samen in één ruimte muziek te maken. Heel onze B R I Q U E V I L L E familie keek heel hard uit naar dit moment en heeft hier dan ook veel tijd en moeite in deze show gestoken.
Ook daar schreef ik iets over: ‘’ Het voortdurende spel van licht - duisternis, en de occulte taferelen zijn de rode draad in dit streaming concert. Een eeuwig gevecht , waarbij je als luisteraar verweesd achterblijft in de donkerste hoek van de kamer, nagenietend van de sound’’ Wat is jullie mening?
Blijven schrijven Erik! Nee, dit vat eigenlijk perfect samen hoe het er binnen de band aan toe ging.
Hoe voelt het om voor een lege zaal op te treden? Een verademing of een gemis? Of ergens ertussen?
Die lege zaal was eigenlijk een interessant gegeven waar we in de toekomst nog verder mee gaan experimenten. Het voelde als een verademing en te gelijker tijd ook als een enorm gemis. Die dualiteit maakte heel de ervaring enorm fascinerend, waar corona al niet goed voor kan zijn.
Wat is na deze ervaring, jullie mening over streaming? Het nieuwe normaal? Of gewoon een voorlopige goede oplossing nu het niet anders kan?
Ik hoop niet het nieuwe normaal want de interactie met het publiek heb je echt wel nodig maar het is wel iets waar we misschien verder mee kunnen experimenteren in de toekomst.
Over optreden gesproken. Wat is tot nu toe de meest gedenkwaardig concert dat jullie al hebben gegeven?
In Denemarken samenspelen met Godspeed You! Black Emperor, DUNK! Festival, de twee ‘Quelle’ release shows in 4AD na de eerste lockdown waren zeker enkele van vele hoogtepunten.
Na al die grensverleggende platen en optredens. Hebben jullie nog inspiratie voor andere projecten en uitvoeringen? Welke kan zouden jullie de toekomst willen uitgaan?
Onze volgende plaat zal meer in het teken staan van zang. We hebben zin om dit aspect toe te voegen aan ons universum en hier mee te experimenteren (fictieve taal,..) Ook een soundtrack maken voor een al dan niet bestaande film is iets waar we ons in de toekomst mee aan de slag willen gaan.
Over die toekomst gesproken. Wat zijn de verdere plannen voor 2021?
Hopelijk kunnen we eindelijk de nummers van ‘Quelle’ live op een podium brengen en verder schrijven aan een volgende plaat.
Je kunt niet voorbij digitalisering, spotify en sociale media. Heeft het volgens jullie nog zin om platen uit te brengen? Wat is jullie mening over die soms vergaande invloed van spotify of zeker sociale media op de muziek en cultuur?
Ik zou het eerder positief zien. Dit is de uitgelezen moment om de regie zelf in handen te nemen ( DIY) en koppig en origineel uit de hoek te komen. Het hopeloos verouderde muziekmodel is toe aan verandering en de toekomst kan nu door de artiesten zelf worden gemaakt! Je kan vandaag een plaat uitbrengen op welke manier dan ook en heel de wereld bereiken zonder miljoenen euro’s te spenderen. Het lijkt me nu meer dan ooit de moment waarop de artiest zelf consequent beslissingen kan nemen over hun eigen koers ipv dit gemakzuchtig over te laten aan megaconcerns. Kijk maar naar artiesten zoals Phil Elverum die zelf zijn eigen platen uitbrengt en duidelijk het artistieke laat primeren over het financiële. Ik hoop stiekem dat ‘schaarste ‘het nieuwe normaal wordt. Spotify is idd financieel niet heel genereus naar artiesten toe maar het platform dat zij aanbieden is immens. We moeten ook nooit vergeten dat de artiest nog altijd zelf beslist welke keuzes hij/zij maakt.
Wat zijn de verdere ambities van de band? De wereld zijn jullie al aan het veroveren. ‘the world is not enough? ‘ vertel het ons maar
Zoals eerder gezegd zijn er nog veel projecten waar mee aan de slag willen maar we doen dit in de eerste plaats voor onszelf en zullen dit blijven doen zolang we voelen iets te kunnen bijbrengen. Lukt dit voor ons niet meer dan zal het doek definitief vallen en zullen we op die manier voor onze eigen catharsis zorgen.
Bedankt voor dit fijne gesprek, blijf ook in 2021 jullie mysterieuze zelf, de nieuwste plaat en dat streaming concert waren top momenten. Stay safe!
Bedankt voor de aandacht en op naar het nieuwe normaal !!
KnightressM1 - Musicians, if it’s in your blood, have to play music. That’s the reason we’re here
KnightressM1 is the power rock trio around violinist, vocalist, pianist and composer Emily Palen. drummer Rob Ahlers (50FOOTWAVE, Kristin Hersh) and bassit Uriah Duffy (Whitesnake). For the studio album 'Dreams and Devastation' they enlisted the help of guitarist Mick Murphy; it results in a catchy power rock record, in which Emily's vocals form the common thread.
You can read the full review here
http://www.musiczine.net/nl/cd-reviews/item/80185-dreams-and-devastation.html
After this release we had a nice conversation with Emily. Of course, we were also looking at the future plans and how she is dealing with this crisis in which we live.
First of all, let us go back in time. How did the band come about?
I started KnightressM1 in 2011 as a way to put my own voice and instrument as the forefront. I had been a sideplayer for many years and reached a point where I needed to set all of those side projects aside and focus solely on my own music. I started writing the songs for KnightressM1 then, and quickly thereafter started playing with drummer Rob Ahlers who is on the album we just released ‘Dreams and Devastation’. The project was unique because I was fronting a rock band with the violin, and there is no guitar in the band. At first when people hear the band either from another room or they hear the album they assume it’s a guitar driving the sound but that’s all violin. I have been a violinist and pianist since I was 4, classically trained and also am deeply rooted in heavy rock/metal. I wanted to combine those two forces so I had to figure it out. How do I play violin and sing at the same time….that was a whole process to figure out. Splitting the brain in two and finding a rhythm. Now that feels natural to me and is my full expression. KnightressM1 has primarily been a power trio configured with myself on violin/vocals with a bassist and a drummer. I find that chemistry and pressure to be really electric. Conceptually KnightressM1 is about bringing a voice to the voiceless, telling the truth, being as authentic and raw as possible in each moment, and constant evolution. I let the music lead me, off whatever cliff that may be.
You are described as 'power rock' but I recognize a lot more than just power rock. How would you describe your music?
Power rock is an interesting term. I classify the band, for lack of a specific genre as hard rock/metal. Of course it doesn’t fall neatly into any of genre. It’s not orchestral metal even though it’s based on a violin. It’s not doom necessarily, it’s not straight up rock. I love to let the songs come through, to be undefined. I find that leads to the most inspired and organic music. However as I continue to hone the band’s sound I do seek a heavier, more saturated and powerful sound. The harmonic power that classical music has lends such a landscape of emotional overhaul, then you have the absolutely crushing foundation of the best of metal. That is the marriage I seek now. That level of power, balanced always by beautiful tone, harmony, eathereal aspects.
I do recognize influences of for instance gothic rock, or am I wrong?
No, you are correct. This is not a genre or influence I consciously sought however the subject matter I suppose is quite gothic. I have gone through, as many of us have, some very dark times and I find music is the greatest way to transform those moments so, a lot of the songs are written about dark aspects of human existence. I am not shy to go into the worst of the emotions and the most corrupt aspects of our society. Especially now we are dealing with such vast levels of dishonesty and harm that I find it imperative to tell the truth about it in my music and lyrics. I never liked music that just made you feel good, or just skims the surface. Be brave. Make me feel something.
Which music or bands are your biggest influences?
Currently, and this is a pretty consistent list : Architects, Bring Me The Horizon, Gojira, Sleep Token, Massive Attack, early Tool, DJ Shadow, Foo Fighters, Björk, Queens of the Stone Age, Brahms.
On the new record 'Dreams and devastation' we hear the story of a female galactic warrior, who comes to Earth to bring justice, chase away corruption and restore the truth. It is just that mystical, mysterious and extraterrestrial comes to the surface in my opinion. Where does this inspiration come from?
Is it the mystical, mysterious, extraterrestrial….yes. For many years I felt as if I was from another planet, another world. I’m fascinated and drawn to our origins past Earth. I am more grounded in my human self these days just because I have to get the work done in this physical world, and possibly I’ve embodied more of those star aspects so I don’t think about it so much. I do feel that we come from the stars, that we have higher aspects of ourselves, that our consciousness is so much more vast and enlightened than we typically give ourselves credit for. You know when you meet someone or see someone perform and you think….they’re a visitor from somewhere else. David Bowie and Prince are like that. So pristine, so powerful, so deeply connected. They are unwavering. I feel, however bizarre this sounds to some people, that there are so many of us on the planet now because we knew we would be in a crucial war on consciousness. We have information, legacy, consciousness, love, all of that we have to bring through to help this great turning. We come through as artists, musicians, energy workers, whatever work we do, we are bringing through star consciousness. It has this butterfly effect, sending ripples through of change that will help us get through the eye of the needle. So with KnightressM1, I created a galactic avatar, what my own star being might be ~ but as a universal mythical superhero. Hence the name KnightressM1. A female Knight. A warrioress. M1 is code for unity, her identifier. The songs are all rooted in that consciousness, and at times or perhaps most of the time if I’m lucky the words, sounds, codes in the colors, they all mean something in this greater truth of music as conscious power.
It's that mystical, mysterious and extraterrestrial that is constantly surfacing; And your vocal input that makes the jet float away like a blanket in warm winter days. attracts me the most. Your opinion about this thesis please?
Thank you for that. Embracing my voice was and still is certainly a process. I find it settles in the best when I am free from my own internal criticism, when I am most comfortable being myself. It took a lot of self love for me to be able to sing. The voice is so transparent. You can hear all of the vibrations of someone in it. Their inflections, their lies, their shame. I could hear my own terror and shame in my voice and practicing it through this band has helped me to release so much embarrassment just about existing. Everyone has a voice and its our birthright to use it.
Is this galactic battle often a subject within your music? Or are there other ideas bubbling up?
That galactic battle was definitely a major contributor of material for this first album, Dreams and Devastation. It was on my mind a lot, and definitely from that star aspect. As we get deeper into the nitty gritty of how that battle is actually playing out on the physical Earth my music has gotten more grounded in the human behavior. The battle looks a lot like psychopathy, government corruption, relational abuse, all the ways that our whole species is really under a spell that we need to break. We are in competition with each other to survive yet our survival depends on us being in community, the opposite of competition. Our lives really do depend on us waking up to that fact now. Every day is crucial now. What decisions will we make, do we follow the truth or stick our head in the sand? Are we being kind or cruel? Are we taking care of all sentient beings or are we being careless and harmful? It all matters now and the consequences of us being careless with each other are really piling up. It’s deadly. I think I am just so over glossing over the truth, and the truths that a lot of people will make fun of and attack. So I try to go into those subjects in my writing and be bold. We are all being lied to, gaslit, abused within this extremely deceptive culture we have and we have to break out. We have to. We don’t have time to lose.
What were the reactions to this new record?
The reactions have been amazing. So many amazing people worked with me on this album and it’s extremely fulfilling to be able to release it into the world and to be surprised by it’s reception. I get to meet people such as yourself, whom I would have never otherwise met, through this music. It’s nerve-wracking for sure to put out an album. I was freaked out the first few weeks, I think I just collapsed within myself. First off it was so much work, for a good 5 years. I really fought, through a lot of personal and professional situations to make this album what I thought it deserved to be, and now to have it out, and to look at the incredible artist I got to work with, it’s so moving to me. It has changed my life to go through that process and it’s just humbling, honestly to have someone, anywhere, listen to it. There’s a lot of music out there, and everyone wants to be a star. If someone hears it and gets it, really takes the time to listen to it and hears that internal message, that’s a huge honor. It's also been great to create violin as a front instrument. It’s interesting when people do hear the album and think, hey that guitar is great….it’s violin and it’s cool to put it out there in a different way. Violin gets pigeon-holed into a lot of weird places, but it’s actually a really powerful instrument, in rock and metal. You can drive a band with it.
I suppose that because of the corona crisis many of your performances could not take place either? What plans did you have to cancel?
Yes, I had to cancel a couple trips to Paris, but I keep trying! I was expecting to book a European tour to promote the album primarily. That’s what I had to cast aside obviously. I continued though with the record release and am just trying to navigate, stay up and prepared, keep producing music. This is not a time to rest or wait for things to go back to whatever we called normal. I can’t wait to go out on the road and play. I miss it so much. It’s also been a great pressure cooker to write, to push myself personally. What’s happening with the music industry though is crushing. The fact that every festival, every band booked, every major touring band, that’s all cancelled and it seems it will be the last thing to come back, with a threat from Ticketmaster to mandate vaccines, that’s been really hard to stomach. Life is not the same without going to shows. It’s awful. It’s really impossible to fit the energy of a live metal show through the cable of a livestream. I’ve seen some incredible broadcasts, but I know we all wish for shows to come back, sooner rather than later. I know for me and so many others our lives depend on it.
How do you as a musician (but also as a human being) deal with such a crisis?
I have to keep a sharp focus on my musical goals. If I can’t too deep into the weeds of the long term outlook of this I get really overwhelmed. Also frankly the government overreach of control and the level of basic dishonesty about what is really going on right now, especially in the United States is so overwhelming and depressing. So I have to keep my feet in the fire. What is the next song, what’s the next recording, what is next, what is next. Keep going. That’s what I do. I’ve used it to make myself strong, focused, casting things overboard I don’t need. Also if you have your finger on the deeper pulse of what’s happening, there’s so much that needs to be written about. Some of my favorite bands are dropping albums right now and I hear what they’re saying and thank god. They’re so good. It doesn’t matter if thousand of people are at the gig or not. Musicians, if it’s in your blood, have to play music. That’s the reason we’re here. So we’re here now. It’s time to push, to work, to create, to cut out the bullshit and to get to the point.
How do you personally think that music and culture, which are particularly hard hit alongside the catering industry, will survive this crisis?
It’s devastating. That’s my first thought. I was crushed to see all the amazing festivals, cancelled. All the tours these major bands had booked, cancelled. Tours booked by acts that are just breaking through, cancelled. That’s hard. I think that bands will survive though, who are seasoned in their own survival. Some of the most powerful bands have already gone through so much tragedy and hardship and it’s pretty clear they’re not dumb to what’s happening. They know shit is going down on this planet and they’re not going to let this mess stop them. Perhaps people or bands that really don’t have their emotional or interpersonal selves together will struggle. I find people who are creating, surviving, making it through are made of people who have done the internal work to be on solid emotional ground. You can’t traverse this landscape very well if you’re a narcissist or an abuser with skeletons in the closet. The time for that is pretty much over. The veils have lifted. So, I think it’ll be a filter that supports those creative people who are invested in evolution. If you’re not grounded in truth, a truth of collective wellness, perhaps you’ll struggle a bit more.
Live performance is not possible, are there any plans for live streaming? And how do you feel about concepts like that?
I’ve live-streamed a few times and it’s definitely weird. I always love playing, the players I have in the band are great and it’s always amazing to play together. It’s weird to fit all that energy into a screen and it’s nerve-wracking. I honestly hate the concept of live-streaming however, perhaps I’m warming up to it now. I just hate this situation and get so frustrated but, we have to adapt so I’m playing around more with the idea of live-streaming from home, creating a Twitch channel. There’s also something about being comfortable in your own skin, you have to get used to it.
Are there any plans for the future? And which direction are they heading in?
Another intergalactic journey is fine for me :) Yes, future plans are, recording the second album. Video for that album, the concept, what that story will be. Releasing that album and hopefully we will be able to tour by that time. The sound of the songs post Dreams and Devastation are already much heavier and I’m looking to really push into that arena. It was always be an intergalactic journey J I think there’s a lot of room to explore in tearing genre definitions down. Putting sounds together that we once thought belonged on separate albums. I’m currently wrestling with how to combine my own ends of the spectrum onto this album and to make it what my heart truly desires. I have a bad habit of denying myself that which I desire the most. Hopefully with this album I’ll be able to just surrender into the depth of what wants to be created, not what I think will be acceptable.
What are the real ambitions with this bond, outside world domination? Outside of world domination….what else is there? Just kidding
Real traction, a wide audience of people who resonate with the message, music that really takes off, that constantly evolves and challenges. I wish to be fully in my own expression of my art, at all times, and supported to be able to do that.
In order to elaborate on that, is there some sort of end goal?
I really don’t know about the end goal. I suppose I hope it’s never the end.
Thank you for this pleasant conversation, in these times it is difficult to buy your record and other merchandise at concerts please put some links below where fans can buy your merchandise?
Thank you so much for the gracious interview. I appreciate your time and attention so much.
My links are below
Dreams and Devastation is available on all music streaming and downloading platforms under KnightressM1: Spotify, Apple Music, Youtube, iTunes, Deezer, Tidal, TikTok, etc
The album can also be bought on Bandcamp with is the most artist supportive website to purchase music from:
https://knightressm1.bandcamp.com
Official Website as well as merch store:
https://www.knightressm1.com
Youtube:
https://youtube.com/emilypalen
Instagram: @knightressm1_band
https://instagram.com/knightressm1_band
Facebook:
https://facebook.com/KnightressM1
Twitter @KnightressM1
https://twitter.com/knightressm1
Linktree link for all links in one.
https://linktr.ee/KnightressM1
Nico Goethals - Deze crisis heeft geen plannen in het water laten vallen, er zijn plannen boven water gekomen
Sommige mensen zijn laatbloeiers, die ondanks dat ze al veel jaren intensief met iets bezig zijn pas op latere leeftijd uit de schaduw treden. Nico Goethals is een singer-songwriter die ondertussen al live in kleine cafés en clubs heeft bewezen uit heel goed hout gesneden te zijn. De man is ondertussen 47, maar brengt pas volgend jaar zijn debuut uit.
We hadden hierover een fijn gesprek, maar vroegen ons ook af waarom het zo lang heeft geduurd. Nico vertelde ons zijn levensverhaal, dat veertig jaar bestrijkt van met wel heel uiteenlopende muziek bezig te zijn. Met vallen, en opstaan.. en toch doorgaan.
Nico, dit interview heeft één bedoeling, promotie rond je full album dat volgend jaar uitkomt, en ervoor zorgen dat onze lezers je wat beter leren kennen. Dus laten we terugkeren in de tijd. Ik lees op uw vi.be pagina dat je in de jaren ’90 in verschillende bands hebt gespeeld ; kun je daar iets meer over vertellen?
Vanaf mijn 18e heb ik in bandjes gespeeld als Atomic Dog, Kill Spector en The Voylords, allemaal redelijk zware muziek. Maar verder dan wat clubhuis concerten en lokale cafés zijn we nooit geraakt. Er werd heel veel muziek gemaakt en plezier beleefd, niets moest en alles kon. Dat op zich had iets heel bevrijdend en was een enorme uitlaatklep voor mij op dat moment in mijn leven. Veel van die muziek is dan ook gewoon binnen het repetitiekot gebleven zonder dat er verder ooit iets mee gebeurde.
Dat is ook niet verplicht iets creëren natuurlijk?
Nee, dat is zo. Ik heb me ooit wel eens afgevraagd ‘wanneer kan ik mezelf een muzikant noemen’? Toen ik die vraag onlangs aan iemand stelde, vroeg hij me het volgende : "speel je gitaar of een ander instrument? Zing je? Schrijf je liedjes? Wel, dan ben je een muzikant. "Los van het feit of die muziek de grote wereld bereikt, los van het feit of je er moet van leven of niet, los van het feit dat je al dan niet met je muziek naar buiten komt of niet.
Hoe, wanneer en waar heeft de muziekmicrobe je eigenlijk te pakken gekregen , om nog verder naar het verleden te kijken?
Toen ik een jaar of acht a tien was , had ik van mijn pa zo een stereoketen gekregen met alles erop en eraan, dubbele cassette speler, platenspeler en radio, versterker en twee boxen. Rond die leeftijd ben ik beginnen luisteren naar radioprogramma’s en nam die op, op cassette. En zo ben ik een beetje mijn eigen favoriete muziek aan elkaar beginnen plakken, dat was mijn eerste kennismaking met muziek denk ik.
Een eerste gitaar is er gekomen toen ik 12 was en voor de eerste keer in mijn leven een serieuze operatie had ondergaan aan mijn nieren. Een klassieke gitaar die toen, in die tijd 10000 Belgische Frank had gekost, dat was veel geld voor mijn ouders. Die gitaar heb ik nog steeds en ik hoop dat ze nog lang mag meegaan en dat er hopelijk nog op gespeeld wordt door één van mijn kinderen .
Heb je ook muziekschool gevolgd?
Ik heb dat drie keer geprobeerd, maar ben er keer op keer na een jaar of twee mee gestopt. Ik vond dat veel te saai. Later via een privé school heb ik dat nog eens geprobeerd. Dan heb ik ook zangles gevolgd. Ik heb ook nog verschillende instrumenten proberen spelen zoals saxofoon en fagot. Maar uiteindelijk was dat toch allemaal niet mijn ding. Ik wou gewoon liedjes maken, mijn gevoelens omzetten in muziek, niet de volgende gitaarvirtuoos worden.
Wat en wie zijn je belangrijkste muzikale invloeden eigenlijk?
Als Tiener was ik enorm onder de indruk van Prince. Ik had ‘Purple Rain’ in de cinema gezien en die film had een, grote indruk op mij gemaakt. Daarnaast heb ik nog een lange grunge periode gekend, Alice In Chains, Soundgarden, Nirvana, Pearl Jam. Het zachtere singer-songwriter werk en artiesten heb ik pas de laatste 5 tal jaren ontdekt moet ik eerlijk bekennen. Zo heb ik twee jaar geleden heb ik John Martyn ontdekt, die man is echt ongelooflijk wat die met zijn gitaar en stem doet, fenomenaal.
Ik ben er ook toen pas achter gekomen dat een gitaar in open C bespelen nog niet zo onnozel is als ik dacht, John Martyn, Joni Mitchell, Ben Howard, Bon Iver, John Butler, Robbie Basho , Jack Rose, John Fahey, Daniel Bachman Etc.. spelen allemaal met open tunings.
Op je vi.be pagina staat zeer veel informatie. Ik lees ook ‘’ Een korte exploratie van harsh noise – onder zijn alter ego Goghal’’ Kun je daar iets meer over vertellen?
Daarvoor moet ik teruggaan naar mijn motorongeluk. Ik was in panne gevallen en stond op de pechstrook, ik was aan het bellen en wilde even nog zien naar mijn motor. Toen ben ik omver gereden door iemand die dronken was. Dat heeft mij mijn linker onderbeen gekost. Ik lag toen twee maanden lang in het ziekenhuis. Ik heb toen (in 2004) mijn eerste laptop gekocht. Ik ben toen puur om me bezig te houden geluid beginnen opnemen en vervormen, toen nog gewoon met de plugins die voorhanden waren binnen het muziekprogramma dat er toen opstond. Ik ben die geluiden toen steeds meer en meer beginnen vervormen, later thuis met pedaaltjes erbij en zo kwam ik op den duur bij pure noise, laweit. Ik wou op zoek gaan naar wat er zich op de grens van de muziek begeeft, waar melodie en ritme niet meer aan de orde zijn. En daar is Goghal uit ontstaan.
Dat zwaar motorongeluk heb je gehad, je kruipt uit een diep dal … hoe doorsta je zo een klap als mens vraag ik me dan af? Door verder te gaan met je leven?
Uiteindelijk heb je geen andere keuze, het is niet tof voor de rest van je leven ergens zitten wegkwijnen in een hoekje. Maar dat heeft me wel enige jaren gekost, en om eerlijk te zijn kost het mij soms nog heel wat moeite om verder te gaan ondanks de constante pijn die ik dagelijks ervaar. En zo ben ik van mijn harsh noise pad terecht gekomen bij zowat het compleet tegenovergestelde, zen boeddhisme. Ik heb toen, vijf jaar lang, bijna dagelijks gemediteerd, koans opgelost, of proberen oplossen, en de blik vooral daarbinnen gericht, het was daar heel, heel stil, voor een hele lange tijd. Pas na een tweede harde klap in mijn leven, de scheiding met mijn toen huidige partner, nam ik de gitaar weer in mijn handen. En toen is het nummer “I'm on fire” er op 15 minuten uitgerold. Van daaruit zijn er geleidelijk aan nummers beginnen ontstaan, enkel met stem en gitaar.
Ondertussen heb ik ook uw EP ‘The Wild flower’ ontdekt. Een bijzonder warme schijf, zowel door die akoestische gitaar en je bijzonder warme stem; doet me denken aan lange avonden rond het kampvuur Of in de winter genieten van een haardvuur in de woonkamer. Hoe waren de reacties op deze EP?
De meeste reacties lagen in het verlengde van hoe jij het omschrijft. Ik had die EP online gezet en had net mijn eerste stappen richting live optreden gezet. Beginnende in mijn eigen living voor vrienden met knikkende knieën, en na een jaar met steeds meer vertrouwen in leuke cafés waar muziek enorm geapprecieerd wordt, zoals bijvoorbeeld De Loge in Gent, en Café Des Arts in Antwerpen. Steeds meer kreeg ik achteraf de vraag waar men iets van mij kon horen online en of er een cd te koop was. In café De Loge weet ik nog heel goed dat de uitbaters na het optreden bij mij kwamen en me recht op de man af vroegen : “ zeg, uit welke grot kom jij plots gekropen, waarom hebben wij nog nooit eerder van jou gehoord?”.
https://nicogoethals.bandcamp.com/album/to-wild-flowers-digital-ep
Waarom nu pas een full album?
Ik was eigenlijk nu na drie jaar echt op gang gekomen. Het is eigenlijk alsof het nu pas aan het gebeuren was. Ik was dus mijn weg aan het vinden, en toen mocht dat allemaal niet meer. Een bizarre tijd brak aan en is nog steeds bezig, de wereld loopt vol met mondmaskers en alle muziekoptredens zitten op hun gat.
Op een bepaald moment mocht ik het podium delen met Steven De Bruyn. Desondanks hij tot vijf minuten voor we moesten optreden nog nooit een noot had gehoord van mijn muziek, kwam er iets magisch naar boven. Ik weet nog dat ik toen glunderde van plezier, als een kind dat net nieuw speelgoed in zijn handen had gekregen. Daarna hadden we elkaar eens kort een tekstbericht gestuurd met het plan om in de nabije toekomst samen es een soepje te gaan drinken in Gent. Het heeft toen nog bijna een jaar geduurd vooraleer dat er van kwam. Daarvoor werd ik vooral door mijn partner al aangemoedigd om er toch meer mee te gaan doen, ze was en is fan van het eerste uur. Uiteindelijk is dat soepje met Steven er toch van gekomen en na een uur praten was het duidelijk, we zouden samen een plaat opnemen, zijn know how , zijn muzikaliteit en zijn persoonlijkheid waren voor mij de perfecte mix om met hem aan boord te gaan.
Welke richting gaat het muzikaal en ook tekstueel uit?
Tekstueel gezien put ik vooral uit mijn eigen alledaagse leven, mijn gevoelens en gedachten. Ook al wat ik nooit van te voren waar een nummer gaat over gaan. Meestal begint het met een gitaarriff en een vage melodie in wat ik “banana” English noem, het lijkt op Engels maar eigenlijk zijn het gewoon klanken met hier en daar een half herkenbaar woord. Daarna pas her beluister ik dat idee een aantal keren, bouw daarop verder met de gitaar en gaat van daaruit de tekst ontstaan. Meestal herwerk ik mijn teksten niet maar voor deze plaat werd ik toch gevraagd om alles nog eens opnieuw onder de loep te nemen. Ik ben mij lieftallige partner hiervoor zeer dankbaar, haar enthousiasme en veel betere kennis van het Engels hebben nu al tekstueel een paar juweeltjes naar boven gebracht, al zeg ik het zelf. Zij kent mij dan ook door en door en weet heel goed waar de teksten over gaan. Muzikaal gezien hou ik het redelijk simpel, met de hoofdklemtoon op mijn stem en de gitaar. Maar voor de plaat wou ik toch nog een stapje verder gaan en op zoek gaan samen met Steven naar meerdere lagen in de muziek, meerdere stemmen, dingen die je naar een paar keer luisteren maar beginnen op te vallen. Wat die lagen gaan zijn dat weet ik zelf nog niet, ik geloof sterk in net in dat moment, en de sfeer dat zal bepalen wat er gebeurt.
Zijn er plannen om dit album live voor te stellen?
De plaat is gepland om in april /mei 2021 uit te brengen, en hopelijk zijn er dan wel mogelijkheden om live op te treden, desnoods via huiskamerconcerten of kleinschalig. Zoals ik ooit ben begonnen.
Eventueel via streaming moest ‘live’ nog niet lukken?
Dat valt te overwegen. Ik heb er nog niet aan gedacht, maar het is een mogelijkheid.
Je bent ook een kickstarter project opgestart om dit full album te promoten; kun je daar wat meer over vertellen (een link plaats ik er graag ook bij )
De Kickstarter was een idee van mijn partner. Ikzelf ben te kritisch en te weinig positief ingesteld voor zoiets, ik zou er alleen maar stress door krijgen. Het is fantastisch om iemand aan je zijde te hebben die zo erg in je gelooft, zelf meer dan ik in mezelf kan of durf geloven. Dus ging ze van start, Nico- the full album. Met als ondertitel : “Driven by Love and Supported by Believers." Schoon toch he, ik word er helemaal stil van als ik er aan denk welke moeite ze doet om mij te laten geloven dat mijn muziek de moeite waard is. Dus, als ze dit zelf zou lezen, “dankjewel mijne lieve wilde bloem”, voor al jouw support en liefde !“ .
https://www.kickstarter.com/projects/1512790441/nico-the-full-album
In deze tijden kun je niet voorbij aan de crisis die iedereen zijn leven bepaalt. Corona. Hoe ben je als muzikant maar ook als mens omgegaan met deze bijzonder barre en rare tijden waarin we leven?
Ik ben in deze rare tijden weer papa geworden op 17 april van een zoon. Daarnaast heb ik nog twee zonen van 8 en 13 jaar oud. Wat mij persoonlijk betreft? De corona heeft me de tijd en ruimte gegeven om full time papa te zijn. Maar ook de tijd en ruimte om intensief bezig te zijn met mijn muziek dus ik mag niet klagen, integendeel.
Hoe denk je persoonlijk dat de cultuur en muziek deze crisis zal overwinnen?
Ik wil daar geen zware maatschappelijke uitspraken over doen. Maar kijk we zitten hier al een hele tijd te praten over muziek, gespreid over veertig jaar van mijn leven. Om maar te zeggen, muziek was er toen ik acht was en natuurlijk al veel langer. Muziek is er nu nog steeds. Muziek zal er altijd zijn, in welke gedaante dan ook.
Naast de release van je debuut, wat zijn de verdere plannen voor 2021?
Ik zou heel graag met die plaat onder de arm op leuke plekjes kunnen gaan spelen, of een mini tour door Europa zou ook fantastisch zijn. Maar laat het ons houden bij België. Of eens een voorprogramma kunnen spelen bij Glen Hansard of Bon Iver dat zou wel leuk zijn. En als die kickstarter lukt, en het opnemen van een plaat ook, waarom zou de rest dan niet lukken? Ik durf ook wel eens te dromen hoor.(kleine glimlach)
Om af te sluiten, wat zijn je uiteindelijke ambities ? Is er ook een soort ‘einddoel’ dat je voor ogen hebt?
Een einddoel niet , maar een richting of ambitie zou zijn dat mijn muziek mensen kan raken, een lach , een traan, en dat ze zich ergens in herkennen en horen en beseffen dat we als mens eigenlijk allemaal niet zo veel van elkaar verschillen.
Dank voor dit fijne gesprek. Ik hoop dat onze lezers je op deze wijze wat beter hebben leren kennen. Voeg hieronder gerust enkele links toe waar ze je kunnen bereiken? Via sociale media en zo?
Jij bedankt Erik voor het fijn gesprek, en hopelijk tot op een concert ergens komende zomer, met mensen zonder maskers, een frisse pint in de hand, en een blik in ieders ogen vol blijdschap omdat we weer kunnen en mogen genieten van elkaars gezelschap en al die mooie muziek die er gemaakt wordt.
Pics homepag @Piet De Kersgieter
www.nicogoethals.be
www.facebook.com/nicogoethals.music
https://nicogoethals.bandcamp.com/album/to-wild-flowers-digital-ephttps://kickstarter
www.kickstarter.com/projects/1512790441/nico-the-full-album
Winterstille - Het is expliciet de bedoeling om mensen te bereiken die het zwaar te verduren hebben, en die in onze muziek een licht- of rustpunt vinden
We citeren even de informatie op de bandcamp pagina van Winterstille: “Xavier Kruth en Gerrry Croon ontmoeten elkaar als redacteurs van Dark Entries, een online Nederlandstalig muziektijdschrift gespecialiseerd in donkere muziek. Ze delen een voorliefde voor gothic rock, darkwave, symfonische metal en aanverwante stijlen, met een bijzondere liefde voor groepen als Goethes Erben, Sopor Aeternus en vooral Lacrimosa.”
Onder de naam ‘Puin van dromen’ brengt Winterstille een gevarieerd debuut uit, bestemd voor een ruim publiek. Naar aanleiding van deze uitgave hadden we een fijn gesprek met Xavier Kruth, die bovendien ook de toekomstplannen rond dit project uit de doeken deed.
Om maar met de deur in huis te vallen … Hoe is het project Winterstille ontstaan?
Het project is ontstaan door een ontmoeting tussen mij en Gerry Croon. We waren beide al van onze eigen kant bezig met muziek. Ikzelf speel reeds jaren in cafés en dergelijke, gewoon gitaar en zang. Gerry van zijn kant heeft zijn eigen blazersensemble Crooniek, en is ook actief in een fanfare. Gerry was met zijn ensemble Crooniek op zoek naar muzikanten waarvoor hij arrangementen kon schrijven. Singer-songwriters dus. Zo een project liep al met Olivier Soil die ook in het Nederlands zingt, binnen de kleinkunst, folk en pop middens. Dat werd dan het project Olivier & Crooniek, dat in 2017 het debuutalbum ‘Demonen en Dromen’ uitgaf. Ik was naar de première geweest van het album. Zo kwam ik na het optreden aan de praat met Gerry die me vroeg of ik ook zin had om zo een samenwerking op te zetten. Toevallig was ik ook op zoek naar mensen waarmee ik kon samenwerken om mijn songs op plaat uit te brengen. Ik had geen zin om dat te doen met enkel zang en gitaar. Dus Gerry kwam op het juiste moment. Het was eigenlijk voor mij een geschenk uit de hemel als het ware.
Heeft de band naam een bepaalde betekenis?
Oorspronkelijk was het de bedoeling dat de band gewoon ‘Xavier Kruth en Crooniek’ zou heten, in navolging van dat project ‘Olivier en Crooniek’. Ik en Gerry vonden echter dat die naam ‘Xavier Kruth en Crooniek’ niet zo goed bekte. Daarom waren we op zoek naar een woord dat aansluit bij de muziek die we brengen, iets melancholisch, in dit geval de winter en de stilte en alles daaromheen. Daardoor zijn we terecht gekomen bij ‘Winterstille’, een Duitse vertaling van ‘winterstilte’. Gewoon omdat dit een romantische en melancholische weerklank had die paste binnen ons concept.
Volgens wat ik lees is er bij beiden een grote voorliefde voor gothic muziek. Maar eerder zou ik deze schijf onderbrengen onder chanson of kleinkunst, met een donker randje weliswaar. Hoe denk je daar zelf over?
De muziek leunt zeker aan bij de folk muziek, omdat het met akoestische instrumenten is gemaakt. Ook de kleinkunst invloeden zijn er zeker, mede omdat we Nederlandstalige songs brengen. We worden vergeleken met heel mooie namen als Boudewijn De Groot of Wim De Craene, dat is geen klein bier. Ik hou ook van die kleinkunst, maar ook van de Franse Chanson. Ik ben van thuis uit Franstalig. Artiesten als Charles Aznavour, Yves Duteil, Renaud en dergelijke meer spreken me zeker aan. Dus die link is zeker aanwezig in onze muziek.
Hoe we naar gothic kijken binnen dat concept is de vraag, want zowel ik als Gerry zijn enorme gothic liefhebbers. Eigenlijk kun je gothic niet zien als een muziekgenre. Net omdat je daar strekkingen hebt die neigen naar punk, metal, electro, industriële muziek, new wave, dark ambient, neoklassiek tot Einstürzende Neubauten of Goethes Erben en dergelijke meer. Gothic is dus een heel breed begrip. Wat ons betreft zit er dus wel degelijk een gothic sfeer in wat we hebben gemaakt. Je kunt het uiteraard niet vergelijken met The Sisters of Mercy of The Cure of zo. Maar toch. En op die basis hopen we ook dat, net door dat wat donker randje, de gothic liefhebber hierdoor wordt aangesproken. We komen uit die gothic scene, dus het zou leuk zijn als we ook van die kant uit erkenning krijgen. Komt die eerder vanuit de kleinkunst of folk, dan is dat uiteraard ook mooi meegenomen.
Ik vergelijk de Gothic van nu ook een beetje met jazz. Men kleeft daar tegenwoordig ‘jazz’ op maar het is niet echt jazz meer. Het gaat naar ‘improviseren’, met een link naar… Ik zie dat jullie dat ook doen eigenlijk, muziek maken die geen Gothic meer is, maar die link daar naartoe is nog aanwezig
Het is ook niet dat we per se gothic willen genoemd worden uiteraard. We komen uit die scene en hopen gewoon dat we daar ook erkenning kunnen krijgen, maar als dat niet gebeurd is dat ook geen ramp. Als het eerder de mensen aanspreekt die houden van Nederlandstalige folk en kleinkunst dan is dat even goed. We zien dat vrij ruim.
Ik heb de plaat al een paar keer beluisterd. Hier volgen enkele persoonlijke bedenkingen: Ik vind dat er zelfs een bijzonder folkloristisch kantje zit aan ‘Puin van dromen’. zoals bij het mooie “The Shores of Normandy” waar plots Ierse of Schotse folk invloeden komen boven drijven. Wat is je mening hierover?
Dat klopt volledig. Ik wil het verhaal daarrond wel vertellen. Ik had een artikel gelezen over de landing in Normandië, uit de Tweede Wereldoorlog. En daar gaat het nummer dus ook over. Ik hield wat dat betreft wel van die nummers van Eric Bogle die trouwens zelf een Schot is. En die heeft nummers geschreven over de eerste Wereldoorlog zoals ‘The Green Fields of France’, ‘No Man’s Land’ tot ‘The Band Plays Waltzing Mathilde’. Binnen die songs zitten door zijn afkomst Schotse akkoordprogressies. Het was voor mij een uitdaging om muziek te schrijven in de stijl van Eric Bogle. Dus slopen er bewust die Schotse en Ierse Folk invloeden in ‘The Shores of Normandy’.
Het mooiste vind ik nog de vele uiteenlopende gezichten, een zeer kleurrijk allegaartje eigenlijk. Schipperen van melancholie naar soms zelfs grimmig, heen en terug. Wat is je mening over deze opinie? En is dat een bewuste keuze?
Dat was de bedoeling. Gerry en ik zaten op dat vlak op dezelfde golflengte. We wilden niet twee keer hetzelfde doen op deze plaat, dus is elke song heel anders dan de vorige, misschien met de uitzondering van ‘Drink nog een glas’ en ‘If I would only know’ in het begin van de plaat. Maar voor de rest… De arrangementen zijn telkens anders, er zijn nummers met enkel gitaar en zang, of een uitgebreid arrangement en zo voort. We hebben er dus inderdaad heel bewust naar gestreefd om elk nummer op deze plaat een beetje anders te laten klinken.
Ook laten jullie niet echt volledig in jullie kaarten kijken, dat valt me ook enorm op. Ook daar bewust voor gekozen? Of zie ik het verkeerd
Dat gaat voort op de vorige vraag. We hebben effectief naar die verscheidenheid gestreefd, we wilden echt nummers die heel anders zijn. Daardoor gaat het van hier naar ginder, het is heel onvoorspelbaar. Als het dat is dat je bedoelt… Maar dat is dus, zoals gezegd, bewust zo gedaan.
Ik schreef ook: ‘Avonturiers onder de chanson, kleinkunst EN gothic mogen dit ‘Puin van dromen’ dus gerust in huis halen, een plaat waarbij een lach en een traan nooit ver weg zijn. Gedrenkt in pure schoonheid die al even veel uiteenlopende kanten uitgaat.’ Zien jullie jezelf als avonturiers? Of hoe moet ik het zien?
Ja, voor een deel wel. Het is sowieso al een avontuur om een plaat op te nemen. Daar zijn maanden werk in geslopen. Voor mij was dit toch een heel andere ervaring, ik heb wel meegewerkt aan cd’s van Gert Kleinpunk of Kinderen van Moeder Aarde. maar deze keer heb ik het proces van begin tot einde intensief meegemaakt. En dat is toch heel anders. En ook, je weet nooit hoe een nummer echt gaat klinken eens het op die cd staat. Ook dat is toch een onderdeel van dat avontuur. Op dit vlak alleen al kun je ons zien als avonturiers. Maar ook dus avontuurlijk in die zin van wat we daarnet al aangaven, het streven naar iets nieuws en verrassend in wat we doen.
Je had het over Gert Kleinpunk, gaat het ook niet vaak die richting uit bij jullie?
Het is anders en toch weer niet. Ik en Gert Kleinpunk zijn echt zeer goede vrienden, die op veel vlakken op dezelfde lijn zitten. Ook wat betreft folk muziek en Nederlandstalige teksten. Met dit verschil dat ik songs heb geschreven in verschillende talen, en Gert vasthoudt aan die Nederlandse taal. Hij spreekt me daar soms wel over aan, waarom ik dat doe. Ik snap het ook wel. Er is een soort druk naar muzikanten toe om in het Engels te schrijven en daar wil hij niet aan toegeven. Het is een soort statement om te zeggen ‘ik zing wel in het Nederlands’, en daar kan ik me wel in vinden. Er is nog een verschil, onze muziek van Winterstille is meer melancholisch terwijl Gert expliciet politiek getinte muziek maakt. Bij ons vind je dat ook een beetje terug in het nummer ‘Partizanen van de Volle Maan’. Maar het is niet onze bedoeling om politiek getinte muziek te maken. Afgezien daarvan komen ik en Gert zeer goed overeen. Ook wat die standpunten over onze maatschappij betreft zijn we het vaak eens natuurlijk.
Tot daar enkele persoonlijke bedenkingen, hoe waren de reacties tot nu toe?
Over het algemeen positief. Ik heb wel ergens een opmerking gekregen op facebook dat de zang soms wat vals is, ook was er in een review een reactie dat mijn zang niet altijd even toonvast is. Dat is een werkpuntje naar de toekomst toe, want we willen uiteraard nog meer maken. Maar het gros van de reacties zijn heel, heel goed. Er was ook iemand die zei dat de teksten redelijk somber zijn. Dat klopt wel ergens, als je de teksten leest zijn die eerder somber, maar dat is hoe we aansluiten op die gothic wereld eigenlijk. En bij de minder vrolijke kant van de mensheid.
Dat sombere dat jullie brengen voelt eerder aan als een donker dekentje tegen warme winteravonden of zo, ik voelde me daar zeer comfortabel bij
Dat is een mooie opmerking. Het was ook de bedoeling iets warm te brengen, wellicht klinkt folk sowieso wel iets warmer. We wilden ook een plaat uitbrengen die troost biedt, een rustpauze in het leven. Het is expliciet de bedoelingen mensen te bereiken die het zwaar te verduren hebben, en die in onze muziek een licht- of rustpunt vinden.
Live optreden zit er niet in voorlopig. Zijn er plannen om deze plaat voor te stellen?
We hadden een groot optreden gepland op 7 november, bij de uitgave van de plaat. Dat is door corona niet kunnen doorgaan. Maar we blijven eraan vasthouden. Zodra we terug kunnen optreden, zullen we op dezelfde locatie – de Sint-Antoniuskerk in Buken – alsnog optreden. Ik zou normaal op 5 januari een optreden geven voor Radio Benelux en dat is voorlopig nog niet afgezegd, maar ondertussen heb ik vernomen dat het waarschijnlijk niet doorgaat. Als dat doorgaat zal het sowieso een solo optreden zijn. Normaal zullen we daarna ook enkele optredens doen met de gehele band. Je moet je voorstellen: dat zijn tien man, inclusief een blazersensemble.
Eventueel de optie via streaming?
Dat hebben we ook overwogen, maar ook daar zit het probleem: we zijn met tien man en dat is te veel. Plus hebben we dus die blazers, en daar komt meer speeksel verspreiding bij kijken. Dat speelt ook nog eens een rol. Dus streaming met onze hele band in dezelfde ruimte wordt zelfs zonder publiek al moeilijk. We mogen zelfs niet repeteren op dit ogenblik met onze volledige band. Maar zodra het terug kan gaan we dat optreden, om deze cd te lanceren, op een of andere wijze zeker doen. En als we dat kunnen live streamen? Dan is dat zeker een optie.
Hoe sta je tegenover het feit dat bands en artiesten daar gebruik van maken? In Gent heb je ‘Sound of Ghent’ een samenwerking tussen o.a. Vooruit, Gent, Festival van Vlaanderen en Democrazy die dat toch al fijn hebben georganiseerd. Hoe sta je daar dus tegenover?
Er waren al ver gevorderde plannen om ons voorstellingsoptreden te streamen, vooral toen bleek dat er geen publiek aanwezig mocht zijn. We staan echt te springen om op een of andere manier die cd te promoten. Ik ben dus zeker geen tegenstander van die mogelijkheid.
Nu we toch over corona bezig zijn, zijn er bij jullie plannen in het water gevallen?
Ja, dat optreden waar ik het net over had. (haha) De cd heeft ook vertraging opgelopen door deze corona crisis. We zijn dit al gaan opnemen in december 2019 en januari 2020. Ook het mixen en masteren heeft door corona langer geduurd. Wat het label betreft, we zijn heel blij dat we op Wool-E Discs kunnen verschijnen. Die hadden ook wat twijfels om een plaat uit te brengen midden in de lockdown. Wat begrijpelijk is, je verkoopt midden in den lockdown toch wat minder dan als de mensen de plaat kunnen aanschaffen op een optreden of zo. Vooral dat laatste is voor een artiest enorm belangrijk, omdat de meeste artiesten net daar hun platen verkopen. En dat valt nu weg. Dus ja, begrijpelijk dat het label dat wat wilde uitstellen.
Hoe ga je als muzikant (maar ook als mens) om met zo een crisis?
Ik probeer me daar niet zo druk over te maken. Gerry heeft het daar wel wat moeilijker mee gehad, omdat we die optredens moesten afzeggen en zo. Kijk, ik werk ook in een sector waar corona aanwezig is, ik vind de maatregelen sowieso noodzakelijk en ga er zeker niet tegen protesteren. Ik probeer er dus ‘zen’ bij te blijven. Het is voor niemand leuk, zo een situatie. Van zodra het kan zullen we zeker optreden en zo, we staan te trappelen om dat te doen. Maar het moet absoluut veilig te zijn, dus ik probeer me daar niet teveel van aan te trekken.
Het zijn wellicht enkele standaardvragen die ik iedereen stel in deze tijden. Maar hoe denk je persoonlijk dat de muziek, cultuur en ook horeca (die behoren tot de zwaar getroffen sectoren) deze crisis zullen overleven?
Je moet dus heel goed begrijpen dat er een verschil is tussen mensen zoals ik die niet moeten leven van hun muziek, en zei die er financieel afhankelijk van zijn. Voor ons is het puur hobby, ons inkomen hangt er niet van af. Integendeel, wij stoppen daar geld in en ik denk zelfs niet dat we al het geld dat we erin stoppen nog ooit zullen terug zien (haha). Dat is dus een groot verschil met iemand bij wie zijn broodwinning afhangt van het wel of niet kunnen optreden. Voor die mensen is het nu enorm zwaar, dat begrijp ik volkomen. Nu, ik geloof dat cultuur en muziek altijd zullen overleven. Misschien met een andere insteek of zo, maar dit verdwijnt nooit. Ik denk ook aan die alarmistische berichten uit het verleden waarbij men zei dat muziek uitsterft omdat de cd het niet meer goed doet, mensen kopen geen platen meer… Dat werd al voor de coronacrisis gezegd. Mensen zullen echter altijd die nood voelen om zich op een creatieve manier te kunnen uiten. In die zin zal cultuur en muziek nooit verdwijnen. Maar het zijn uiteraard op het moment zeer moeilijke tijden voor de cultuurwereld.
Wat zijn de verdere plannen met de band?
We zijn eigenlijk al volop bezig aan de volgende plaat, meer nog, we zijn al een eind onderweg wat de opvolger van ‘Puin van Dromen’ betreft. Er zijn al enkele nummers klaar. We werken ieder in ons eigen kot. Het is enkel de vraag wanneer we terug kunnen repeteren en zo… Want dat is nu dus niet aan de orde. Ik ben er zeker van dat we daar verder kunnen aan werken in de loop van 2021, en dat die plaat ofwel eind 2021 of begin 2022 zal uitkomen. We zijn er in elk geval mee bezig.
Welke richting zal die plaat uitgaan? Dezelfde als ‘Puin van Dromen’?
Enerzijds zal er wel in het vervolg gewerkt worden van die eerste plaat, en langs de andere kant weer niet. Het zal zeker geen kopie zijn van de eerste. We blijven gewoon trouw aan onze stelling dat we absoluut geen twee keer hetzelfde willen doen, dus de tweede zal op dat vlak weer anders zijn dan de eerste.
Zijn er naast Winterstille nog projecten waar jij (en eventueel je compagnon) nog mee bezig zijn?
De meeste van mijn vorige projecten liggen al een tijdje stil. The Marchesa Casati zijn al jaren uit elkaar gegaan, Kinderen van Moeder Aarde staat ook al een tijdje op inactief. En Gert blijft wel muziek maken, maar heeft mij daar niet voor nodig. Hij heeft tegenwoordig een heel goede begeleidingsband. Ik heb naast Winterstille dus eigenlijk geen muzikale projecten. Ik heb nog solo opgetreden onder mijn eigen naam, maar de nummers die ik vroeger solo bracht staan nu op die cd van Winterstille, dus dat ‘solo project’ is gewoon daar in verder gezet. Ik ga links en rechts wel nog eens solo optreden, als dat weer kan, dat wel. Gerry heeft met Crooniek wel andere projecten lopen. Hij heeft ook blazersarrangementen gemaakt voor Illuminine, het neoklassieke project van Kevin Imbrechts die ook gitaar speelt op onze plaat. Daar zullen zeker ook nog optredens van komen.
Om daar nog beetje verder op te borduren, wat zijn de eigenlijke ambities van Winterstille?
Dat is eigenlijk heel persoonlijk, en dus meteen ook mijn persoonlijke ambitie. Ik heb zelf best heel wat moeilijke periodes van depressie doorgemaakt. Als je me vraagt welke doelgroep ik met mijn muziek wil bereiken, zijn dat dan ook niet per se gothic, folk of kleinkunst middens. Echt geld verdienen zal hiermee wellicht niet lukken. Ik wil met mijn muziek net die mensen bereiken die dezelfde ervaring hebben gehad in hun leven en in onze muziek dus een troost en houvast vinden. Want 20% van de mensen heeft ooit in zijn leven geconfronteerd geweest met zulke periodes van depressie en dergelijke meer. Dat is dus eigenlijk meteen mijn grote ambitie. Mensen die het moeilijk hebben een lichtpunt geven in het leven door mijn muziek, en dus ook deze van Winterstille
Dank voor het fijne gesprek, hopelijk doen we dat spoedig over op een of ander concert tussen pot en pint
Armed Cloud - Einddoel? Dat we ook op de nationale radio worden gedraaid of zo. En ook gewoon in het buitenland kunnen spelen zoals Noord- en Zuid-Amerika of Japan
De Nederlandse progressief/symfonische metal band Armed Cloud timmert al circa 10 jaar aan de weg. Ondertussen kwamen één EP en twee full albums op de markt. ‘Obsidian Desert’ in 2015 en ‘Master Device & Slave Machines’ in 2017. Eind november lag de nieuwste schijf op de toonbank: ‘Torque’. De band draait een bladzijde om op deze nieuwe schijf , durft buiten zijn comfortzone te treden en kleurt lekker buiten de lijntjes zonder echt te raken aan de basis waarrond de band is ontstaan .
Onze recensie over ‘Torque’ kun je hier nalezen
http://www.musiczine.net/nl/cd-reviews/item/80407-torque.html
We hadden ondertussen ook een fijn gesprek met Daan Dekker over deze release, de evolutie van de band in het verleden, het heden en de toekomst. En uiteraard ook over deze corona tijden waarin we leven, en hoe je daar als muzikant en mens mee omgaat.
Voor onze Belgische lezers die jullie beter willen leren kennen ? Kunnen jullie in het kort vertellen over het ontstaan van Armed Cloud?
De band is eigenlijk ontstaan als een soort repetitiebandje van voormalige gitarist Wouter van der Veen en bassist Boris Suvee . Rond 2011 werd dat verder uitgebouwd met Remco van der Veen (de broer van Wouter) op toetsen en drummer Kevin Brandts – die trouwens ook een zeer goede backing vocal had – en uiteindelijk ik als zanger. Vanaf dat moment stelden we vast, er liggen acht nummers klaar, we willen daar daadwerkelijk ook iets mee doen. We zijn met enkele van die songs naar de Pit Studio geweest van Hans Reinders die ook bekend is van zijn tributebands van Alice in Chains en U2, En uiteindelijk hebben we een eerste EP uitgebracht. Binnen de progressieve metal kreeg die opvallend goede recensies tot zelfs in Amerika bij een gerenommeerd magazine die ons drie sterren gaf, dat is voor enkele studentjes van in de twintig die pas komen piepen best goed (haha)! Daarna hebben we op een verzamelelpee gespeeld, onze echte doorbraak. Daarna is onze eerste drummer gestopt. Die kon door zijn job bijna niet optreden en zo. Met Rico Noijen , onze tweede drummer, hebben we dan uiteindelijk onze twee eerste albums uitgebracht.
Om te beginnen met een standaard vraag die ik iedereen stel ? Armed Cloud timmeren ondertussen circa 10 jaar aan de weg. Wat zijn zo een beetje de hoogte- en diepte punten?
Die verzamelelpee waar ik het over had , was eigenlijk een groot hoogtepunt, het was de ultieme doorbaak binnen toch de symfonische metal en progressieve metal scene in Nederland voor ons. En ook daarbuiten. Daarna hebben we enorm veel opgetreden, we hadden soms twee optredens per maand wat we nooit voor mogelijk hadden gehouden. We hebben toen ook Jampop gewonnen waar bands uit Nederland en België komen optreden. Die periode is dus wel heel belangrijk geweest voor de band. Een ander hoogtepunt is toch het eerste album dat algemeen zeer goed is ontvangen, mede ook dankzij de gelikte progressieve metal productie van Christian Moos. Voor het tweede album hadden we een crowdfunding met 120% opbrengst gedaan, ook dat werd goed ontvangen. Dat zijn toch ook enkele mijlpalen.
Over mijlpalen gesproken. Jullie debuut was zeker een mijlpaal als ik de berichten daarover lees. Heeft dat deuren geopend?
In die zin dat we daardoor konden optreden op toch wel wat gerenommeerde progressieve metal festivals, waar we telkens opvallend veel merchandiser verkochten. Je kunt dus stellen dat het op dat vlak zeker deuren heeft geopend.
Jullie tweede plaat ‘Master Device & Slave Machines’ was opvallend donkerder. Had dat een onderliggende reden toen?
Wouter is rond die periode bij ons weg gegaan. Hij had het gehad met metal en zit nu in de jazz. Die feel dat sluipt ook in zijn teksten. Ik herinner me ook dat een aantal mensen binnen de band in die tijd best wel een rottijd hebben gehad, en dat sluipt dus eveneens in de muziek op die LP. Daardoor zijn de songs ook minder up tempo, ook eerder groovy en zelfs naar de meer meeslepende metal, in de buurt van de doom zoals de latere Dio Black Sabbath had. Maar dat had dus allemaal te maken met die toch wel meer donkere periode van sommigen van ons.
‘Torque’ is zelfs opvallend lichtvoetiger, klopt dat?
Die titel komt van onze huidige drummer, de titel betekend gewoon ‘energie opwekken’. We stellen ook vast sinds onze nieuwe gitarist Kay Boutsen erbij gekomen is dat we zoveel energie hebben en daardoor beginnen we iets meer te experimenteren ook. Terwijl Wouter meer was te vinden voor Rainbow en de klassieke metal, is Kay dan meer voor Rage Against The Machine en dergelijke, en dat keert dus zeker terug in de sound op dit nieuwe album. Ik ben zelf ook half alternatieve muziek en half symfonische metal liefhebber. Ook onze toetsenist Remco houdt wel van een potje experimenteren. Die meer ‘alternatieve muziek touch’ is er dus mede door Kay zijn inbreng zeker ingekomen in deze plaat.
Ik hoor vooral een lijn tussen Dream Theater en Muse maar ook een streepje Judas Priest invloeden? Je mening
Die invloed van Judas Priest was eigenlijk niet de bedoeling, maar onze roots zijn wel daar. Want we zijn eigenlijk begonnen als Iron Maiden en Rainbow gerichte band om het zo te zeggen. Die hebben toch zeven jaar in onze invloeden verstopt gezeten. In de huidige context neigen we toch meer naar Muse dan Dream Theater, dankzij de inbreng van Kay en Remco. De invloed van Fates Warning en Savatage zal ook blijven uiteraard, maar nu neigen we toch meer naar het experimentele van Muse.
Eerlijk gezegd hou ik niet van namedropping en zo, want jullie beschikken vooral over een eigen smoel zoals we hier zeggen. Je mening
Dat is ook gewoon zo, we hadden al vanaf het begin een eigen gezicht eigenlijk. Onze drummers, zowel onze vroegere als huidige, hebben een eigen drumstijl. Ook onze schrijvers Remco en zowel Wouter vroeger als nu Kay zoeken ook niet direct de standaard akkoorden uit. Dus ja we hebben zeker van in het begin af aan een eigen gezicht ontwikkeld.
De songs zijn vaak emotioneel, maar je belandt niet in een tranendal, eerder gaat het de weemoedige kant uit. Het is vooral een zeer gevarieerde plaat geworden. Je mening
Remco en ik zijn als tekstschrijven wel fan van songschrijvers die iets te zeggen hebben, dat kunnen zelfs gewoon singer-songwriters of zo zijn,.. Daarom gaat het ook die weemoedige kant uit bij ons. Ik ben bijvoorbeeld groot fan van Jeff Buckley, terwijl Remco een grote U2 fan is en die hebben toch allemaal songs waar ook een bepaalde melancholie en zo inzit. Dat sluipt dan ook in die nieuwe plaat uiteraard. Als je daarbovenop een gitarist hebt die met zijn gitaar durft experimenteren, dan is het plaatje compleet.
Armed Cloud bewijst met deze symfonische/progressieve klepper op eenzame hoogte te soleren, iets wat ze al veel jaren doen, en wat ze op dit derde full album over de hele lijn nog maar eens in de verf zetten. Je mening
De komst van onze nieuwe gitarist heeft daar een enorme rol in gespeeld. In het verleden was het zo dat Remco en Wouter kwamen met een soort, laat maar stellen, geraamte waarrond de muziek op plaat was opgebouwd. Nu met Kay en Remco die de muziek aanleveren , hebben we nog veel meer dan vroeger zelf kunnen schaven en veranderen of nieuwe ideeën naar voor kunnen brengen, dan vroeger het geval was. We zijn nu bijvoorbeeld met een nieuw nummer bezig, en dat wordt ook weer heel anders dan we gewoon zijn, doordat we elk zijn idee en inbreng daarin verwerken.
Hoe waren de algemene reacties tot nu toe?
Eigenlijk zeer goed. Zelfs toen de final mixes af waren. Een van onze grootste fans zijn vriendin (zij heeft zelfs een tattoo laten zetten van de band!) hebben we al even laten voor beluisteren. En die waren zeer enthousiast hierover. De zeer dynamische productie van Erwin Hermsen van Toneshed Recording Studio vonden zij ook een enorme stap voorwaarts! Vooral het feit dat de twee andere platen duidelijk progressieve metal gericht zijn, en deze toch wel meer de experimentele kant opgaat , trekt hen en blijkbaar velen over de streep. De recensies zijn dan ook opvallend lovend. Ook veel 8 of 9 of 4/5 als cijfers dus.
Wat me opvalt, in Nederland zijn jullie ondertussen toch uitgegroeid tot een van de grotere bands, in België niet echt. Heb je daar een verklaring voor?
In het Noord-Westen van het land en Nederlands-Limburg heb je een echte prog scene als het ware. Daardoor kun je van daaruit best wel doorstoten naar een groter publiek toe. In Vlaanderen hebben we wel gespeeld, in Ledegem. Met een kermis en al. Dyscordia stond daar eerder ook. Daar zei men ons ook dat men liever hardere en melodieuze metal bands boekt, omdat de mensen dat gewoon leuker vinden. We zijn nog een beetje aan het zoeken, en dat zal voor na corona zijn, wat we kunnen doen om ook in Vlaanderen toch wat meer naam en faam te krijgen..
Hoe komt het toch dat jullie niet doorbreken naar een heel ruim publiek? Want dit is gewoonweg stadion rock vind ik. Pure klasse
In Nederland heerst enorm die mentaliteit ‘doe maar normaal, dat is al gek genoeg’. Om maar een voorbeeld te geven, Floor Jansen van Nightwish is nu pas echt bekend doordat ze aan dat programma ‘De beste zangers‘ heeft meegedaan, om maar te zeggen hoe men in Nederland tewerk gaat. Nightwish is nu toch geen klein bier binnen de internationale metal. Maar in Nederland kende haar niet echt iemand, binnen een groot publiek, tot vorig jaar dus… Dat is ook bij ons zo. Weliswaar zijn we bij Radio NPO 2 gedraaid in de Harde Bonanza, een metal podcast met gemiddeld 6000-10000 luisteraars per aflevering, maar durven ze het toch niet aan om een prime time metal programma op de radio te draaien, en dat is typisch Nederland dus. Braaf binnen de lijntjes kleuren.
Dat verwondert me toch een beetje, als je ziet hoe een Nederlander veel enthousiaster is over zijn nationale ploeg, dan wij Belgen die zelfs daar sceptische tegenover staan?
Dat is zo. Maar in de muziek is dat toch anders. Om nog maar een voorbeeld te geven. Within Temptation heeft gewoon het geluk gehad dat ze met ‘Ice Queen’ internationaal zijn doorgebroken. En zelfs zo een band die er dus daadwerkelijk staat, krijgt amper radio in prime time. Het zit er gewoon in om ‘niet te gek te gaan doen’ Zelfs Golden Earring krijgt moeilijk radio in diezelfde prime time, dat is toch geen klein bier.
Die hebben dat vroeger toch wel gehad?
In de jaren ’70 maar toen was het toch duidelijk anders dan nu. Toen was er ook meer een rock scene in Nederland dan nu.
Ik heb – om het over iets anders te hebben – een pakket ontvangen met een heel lekker biertje, een Nederlands pilsje met smaak ? hoe zijn jullie daarop terecht gekomen?
Het is een biertje uit Nederlands-Limburg. Onze drummer zijn beste vriend die heeft een neef en die is thuisbrouwer: Pater Ploeper is zijn biermerk. Die brouwt beperkte oplages voor feesten en bepaalde restaurants in Baarlo want daar woont zowel onze drummer als de neef van zijn beste vriend. We wilden voor dit album een originele promotiecampagne op poten zetten. Via onze drummer zijn we bij de neef van zijn beste vriend terecht gekomen, om ons daarbij te helpen. Die heeft speciaal voor ons een biertje gebrouwen… Een twintigtal VIP pakketten hebben we gebruikt voor promotie naar pers, radio en anderen. We hebben ook gevraagd om enkele kratten opzij te houden voor als er een releaseshow in Sjiwa, het podium van Prog Power Europe moest komen, al is het maar voor twee keer 60 man. Dat biertje zal dus worden geschonken bij de release party als die er ooit komt.
Het onderwerp van het jaar? Corona ? zijn er bij jullie plannen in het water gevallen?
We hadden dus een release show gepland, voor 28 november. Het heeft er zelfs even naar uit gezien, toen in de zomer de cijfers wat beter werden, dat het nog zou kunnen doorgaan met bijvoorbeeld twee keer zestig man of zo. Uiteindelijk evolueert dat naar maar twee keer dertig. En toen werd het nog minder. Dan hadden we iets van nee dan liever niet en stellen we het beter volledig uit. We hebben met de organisatie al een contact gelegd, van zodra het wel kan (al is het maar voor twee keer zestig of zo) dat we direct zullen boeken.
Niet live kunnen spelen is wellicht het grootste gemis. Hoe ga je als muzikant (maar ook als mens) om met zo een crisis?
We hebben wel gezegd als we een live stream kunnen doen die gegarandeerd een goed geluid en technisch perfect in elkaar steekt , we dat eventueel zouden overwegen. En voor de rest, repeteren kunnen we – rekening houden met de afstandsregels en zo – gelukkig wel bij de drummer in zijn studio.
Zijn er mogelijkheden wat die live streaming betreft?
Niels Jensen, de vaste geluidsman van bands als Myrath, Anneke van Giersberen, DeWolff en het festival Prog Power USA zou een mogelijkheid kunnen bieden. Hij heeft ons gezegd, moesten jullie spullen nodig hebben voor een goede live stream doe ik het graag voor jullie. Die mogelijkheid houden we dus zeker open, moest er een aanbieding komen die dus perfect in elkaar is gestopt wat dat betreft. Dan gaan we met hem en bevriende camera mensen zeker eraan werken, maar als hij op tour is met een grote band of zo wordt dat moeilijk. Maar als het kan? Graag!
Hoe denk je persoonlijk dat de muziek, cultuur en ook horeca deze crisis zullen overleven? Want het ziet er niet naar uit dat voor midden januari deuren zullen open gaan
We gaan in elk geval als het weer kan een benefiet doen voor Café de Meister in Geleen met twee bands van ons label in september 2021. Dat is een super gave muziekkroeg met enthousiast publiek, waarvan bijna de hele zaal dan je nieuwe plaat koopt! Wat de gevolgen zijn? De grote en middelgrote zalen zullen het denk ik wel redden. Sommige krijgen vaak al van de gemeente uit subsidies. Wat de bands betreft? Ik zie onszelf een beetje als eerste divisie en daarboven heb je wat wij Jupiler League noemen. Ik denk dat die Jupiler League bands die eerste divisie zullen over nemen. Want die eredivisie bands zoals Dream Theater, Metallica en Muse, die komen er wel uit. Maar de bands die er net onder komen die zullen ons, als eerste divisie band, wel een beetje kunnen verdringen omdat ze absoluut moeten optreden. En die worden misschien meer betaalbaar voor de kleinere zalen. Ik hoop natuurlijk dat wij nog wel kunnen optreden, want ook wij kunnen dat gebruiken!
Rond die echt grote bands is het dit jaar, op een paar uitzonderingen eventueel, zelfs heel stil?
Ja, maar die hebben een verkoopmodel. Die geraken er sowieso wel uit. Want, zodra die kunnen optreden, grootschalig, zijn die weer vertrokken zonder dat ze echt in de problemen zijn geraakt door dat model. En dat is het probleem voor die bands onder die grote bands, en voor ons. Wij moeten gewoon blijven uitbrengen, of men vergeet ons gewoon.
Voor de echt kleine bands wordt het een ramp vermoedelijk?
Ik ken al een paar vrienden die pas waren begonnen met een project, met vol enthousiasme, en zelfs al wat naam hebben binnen onze scene. Maar daar is dus nooit iets van gekomen, voor zulke bands is het dus nog moeilijker nu.
Wat zijn de verdere toekomstplannen?
We zijn nu bezig met een nieuwe song, en ik verwacht dat we nu en binnen twee jaar met een nieuw album voor de pinnen zullen komen. Ons plan is om de lijn door te trekken, met wat we nu hebben gedaan. Die symfo /prog een beetje te overstijgen, en de meer experimentele kant uit te gaan. Er ligt al een nummer met ene old fashioned Death Angel thrash metal-riff klaar. Een nummer met een black metal riff. Onze drummer heeft dan weer iets liggen dat de slepende weg op gaat. Kortom, het wordt een bont allegaartje waarbij we stevig buiten de lijntjes blijven kleuren.
Daan, ik heb u ook leren kennen met uw ander project Mother Bass. Dat avontuur is nu voorbij. Waarom?
We merkten toch dat het laatste jaar er minder songs uit kwamen, het was gewoon op. We lagen niet altijd meer op diezelfde lijn wat songs schrijven betreft. Dan merk je toch, wat de band betreft althans, dat het op is. Want alles blijft voor iedereen individueel dus doorgaan. Friso gaat ondertussen door met zijn gedichten en zo. Hij is ook bezig met een eigen project waar hij zijn eigen symfonische/progressieve en neoklassieke opera ei kwijt kan. Ik heb al iets gehoord en ik kan alleen maar zeggen dat Friso weer iets heel tofs gaat maken! De bassist Roel en ik zouden graag een akoestisch album uitbrengen met invloeden van Nick Cave , Kate Bush en die toestanden. Onze drummer is vader geworden, heeft een eigen onderneming en geeft drumles. En wonder boven wonder heeft ie het zelfs zeer druk. We zijn dus allemaal als goede vrienden uit elkaar gegaan, omdat we dus aanvoelden dat het eindpunt is bereikt wat de band betreft dan toch… Maar, er ligt wel genoeg materiaal om ooit nog eens iets op te nemen, dus wie weet binnen enkele jaren. Of dat nu twee of vier jaar is, we kunnen gewoon oppikken waar we gestopt zijn moest dat er ooit van komen.
Om af te sluiten, zijn er nog verdere plannen naast Armed Cloud. Misschien een solo album?
Ik heb iets liggen voor een solo ambient elektronisch experimenteel muziekproject waar ik heel graag iets zou mee willen doen, dat is nu even niet mogelijk. Maar die plannen zijn er dus. Met mijn of andere zangstemmen. Ik ben alleen dus nog op zoek naar iemand die met mij mee wil springen op dit project, want die heb ik voorlopig nog niet gevonden.
Wat zijn na al die jaren de verdere ambities? Is er ook een soort einddoel dat je voor ogen hebt?
Met Armed Cloud op Prog Power Europe spelen, maar niet als opener maar ergens in het midden van de affiche. En op zaterdag of zondag, en niet op vrijdag (haha)! Of een droom van ons is ook eens op Graspop Metal Meeting staan in een van de tenten eventueel. En persoonlijk, met dat akoestisch ding waar ik het net over had, we een band kunnen vormen en live iets mee kunnen doen. Live spelen is het voornaamste, en daarin kunnen groeien.
Om af te sluiten, waar zou je als muzikant willen staan binnen tien jaar?
Gewoon dat we ook op de nationale radio worden gedraaid of zo. En ook gewoon in het buitenland kunnen spelen zoals Noord-Amerika, Zuid-Amerika of Japan.
Bedankt voor dit fijne gesprek, hopelijk doen we dat spoedig over tussen pot en pint op een of ander festival of in een concertzaal
Ronni Le Tekro - My ambition with my various projects is to constantly go into new musical landscapes and at the same time keep my musical integrity
Ledfoot & Ronni Le Tekro - Singer-songwriter Ledfoot is an American guitarist who moved to Norway around 2000. He was at the heart of The Rockats & The Havalinas. Ledfoot recently released a beautiful record, 'White Crow', about which we wrote: "Ledfoot is an artist, singer-songwriter and top musician who has made his mark on the rock scene throughout the years. He delivers adrenaline rush and goosebumps that make our rock heart beat faster" . He always invents himself, as he proves with his collaboration with Ronni Le Tekro (a Norwegian melodic rock guitarist, known from TNT, Jorn Lande, Terje Rypdal and Mads Eriksen). The gentlemen worked together for the first time in 2009 on Ledfoot's aka Tim Scott McConnell's album 'Damned' in Ronni's studio. It clicked between these two master guitarists, a friendship was born and musical studio and live collaborations followed, but there was no real duo album yet. That time has now come. In October the duo released an album from 'A Death Divine'. You can read the review of this release here: http://www.musiczine.net/nl/cd-reviews/item/80046-a-death-divine.html About this release we had a pleasant conversation with Ronni Le Tekro. And went a little deeper into his immense career. Despite those many years in the music world, the man is still full of plans, as it turns out. Happy reading.
Ronni, you have been in the music world for many years. How did it all start?
I started playing guitar at the age of 10,formed my first band ROQUEFIRE in 1977 and established TNT in 1982.Since then i have released 13 studio albums with TNT,4 Live albums with TNT and 7 solo albums plus participated on countless productions
Who were your initial influences?
My initial influences was The Beatles as well as underground progrock and power pop. Such as City Boy, Be Bop de Luxe, Steve Hillage etc.
What is the biggest change for you, besides digitalization ?
The biggest change is the actual Hard rock Scene, that has become even bigger
What does the Norwegian folk and Blues scene look like?
Norwegian Folk and blues Scene I`m not that familiar with except LEDFOOT ,but I know there`s a lot of good stuff out there, especially in folk music
The reason for this interview is your collaboration with Ledfood, you've already worked together in 2009 how did that collaboration start?
I met Ledfoot for the first time when he came to our studio(www.studiostudio.no) to record his solo album with British producer John Fryer. Since then we worked closely on other artists` productions as well as participating on each other’s respective albums.
You also work together again for 'A Death Divine'. How did it go this time?
A DEATH DIVINE was a true journey through the musical possibilities you can create as a duo. It was a great studio session
I was especially impressed by the folk and blues atmosphere and the cross-pollination between the two of you. You find each other blindly. Would you like your opinion on this proposition?
Thank you for the kind words, and I think your theory is right. We blend sounds ,expressions and sensitivity into a unique blend of guitars that let the compositions breathe, It`s almost clairvoyant. We read each other’s minds.
I loved the way you guys go wild and wild on the one hand, but on the other hand you hit the sensitive chord. What were the general reactions to this release?
The general reactions have been very good. It’s certainly a different album that craves the listeners attention
In addition to this cooperation, you also have a solo career and are involved in many other projects. One of them is TNT, with which you will be releasing a new record in 2018? Can we expect something new from this corner?
Regarding TNT we`re on `hold`right now due to corona but will tour again next fall and in 2022
What were the reactions to ''XIII'' anyway?
‘XIII ‘got OK reactions although we hoped for better feedback. I think there are some brilliant songs on that album and we worked a lot with it.
Is there still time for a solo release?
I`m currently working on a solo album due for release in 2021.Very excited about that. It’s my main project right now.
Like many musicians, you, too, have suffered from the corona crisis. How did you survive this period as a musician but also as a human being?
During the corona crisis I have survived producing music and touring small venues as well as help from friends and families.
Many bands and musicians show themselves through streaming channels, as live concerts are difficult. How do you feel about this solution?
I feel that streaming concerts is nothing for me right now. It just feels weird and adds to the loneliness
How do you personally think that culture and music will survive this crisis?
I think the culture and music business will be fine when the disease is gone. It will bloom
After all these years, do you still have ambitions or goals you want to achieve? In other words, what they have the general plans for the future
My ambition with my various projects is to constantly go into new musical landscapes and at the same time keep my musical integrity. It would be nice to play Madison Square Garden one more time though. I will keep touring and creating as long as I can.
Let's keep it here, hopefully we'll see each other again 'on stage ' soon
Thank you for the interview and showing interest in our music
Nederlands 
Français 
