Mantis - Schrijven over muziek is als dansen over architectuur
In 2018 was Mantis niet alleen de ontdekking van de festivalzomer, mede dankzij hun onvergetelijke optreden op Rock Herk. Met 'Magnolia' leverde Mantis een meesterwerk af.
Ondanks we het gevoel hadden dat het een beetje stil is gebleven, blijkt dat niet zo te zijn en is de band altijd actief gebleven. In een facebook bericht liet Michel Ponsart me weten dat de band o.a. een contract heeft afgesloten met dunk!records voor een tweede plaat. Hoog tijd om de band eens enkele vragen daarover te stellen, en ook te kijken naar de toekomst.
De recensie van 'Magnolia' kunt u hier nog eens nalezen: http://www.musiczine.net/nl/ontdekkingen/item/70904-magnolia.html
Het is nu al twee jaar geleden dat ik de band heb leren kennen door jullie optreden op Rock Herk, en vooral die prachtige plaat 'Magnolia' ondertussen is er veel veranderd, vertel maar
We hebben sindsdien twee nieuwe bandleden, en ééntje die vertrokken is. Onze synthman Jurgen is een halfjaar geleden op eigen beslissing gestopt met de band om meer te kunnen reizen, wat we volledig begrepen , aangezien Mantis nogal wat van onze vrije tijd opslokt. Reeds daarvoor hadden we Robin ingelijfd op tweede synth, maar om de partijen van Jurgen op te vangen hebben we Thomas Berger gevraagd om ons te vervoegen. We zijn momenteel dus met vijf, wat heel wat nieuwe mogelijkheden heeft geopend qua experiment en melodie.
Het leuke aan Mantis is dat je de band ,ondanks dat jullie vaak het label postpunk wordt op gekleefd, eigenlik niet kunt labelen. Hoe zou je zelf je muziek omschrijven?
Bij deze vraag beroep ik mij graag op de dooddoener dat ‘schrijven over muziek is als dansen over architectuur’. Toen we begonnen , heeft een vriend van ons het label ‘pogojazz’ op onze muziek geplakt, wat tegelijkertijd alles en niets zegt over onze stijl.
Heeft die plaat eigenlijk ook bepaalde deuren geopend?
De plaat heeft ons op fantastische nieuwe plekken en festivals gebracht, dus op dat vlak heeft ‘Magnolia’ gedaan wat we ervan wilden. Als je met ‘deuren openen’ verwijst naar platenlabels die met miljoenen aan onze deur staan te kloppen, dan heeft de plaat een beetje ondergepresteerd. Het is dus allemaal een kwestie van perspectief, maar aangezien wij muziek maken en spelen omwille van het plezier, en vooral ook telkens iets beter willen worden daarin, kunnen we alleen maar trots terugkijken op het parcours dat we met ‘Magnolia’ hebben afgelegd.
Ik had de indruk dat het eigenlijk een beetje stil geworden was rond Mantis sinds die schijf. Of is me iets ontgaan?
Toen we onlangs terug wat optredens begonnen te delen en foto’s postten van ons werk in de studio , kregen we die reactie vaker, hoewel we dat idee zelf totaal niet hadden. Het klopt dat we het laatste jaar veel minder hebben opgetreden, maar dat was een bewuste keuze om aan de tweede plaat te kunnen werken. Achter de schermen is er ook zoveel gebeurd dat het voor onszelf alleszins niet stiller is geworden wat de band betreft.
Zijn er dingen die je wetende wat je nu weet, anders zou aanpakken?
Je kan achteraf altijd dingen bedenken die je anders had kunnen doen, maar dat heeft weinig zin. Ik denk dat we momenteel vooral nog beter weten wat we zoeken qua geluid, en dat we dat hebben proberen toepassen op de tweede plaat. Maar stel ons dezelfde vraag over twee jaar en we zeggen waarschijnlijk dat we nu van niks weten.
Jullie hadden me gecontacteerd omdat er recent veel is veranderd. Een contract bij Dunk!records bijvoorbeeld? Hoe is dat in zijn werk gegaan?
We hadden al een hele tijd een goed contact met de mensen van Dunk!. Vorig jaar hebben we ook voor de eerste keer op het festival mogen spelen, en dat was één van de fijnste optredens die we tot nog toe hebben gespeeld. We denken dat de organisatie dat ook zo heeft aangevoeld, want ze gingen akkoord om onze tweede plaat uit te brengen.
Betekent dit ook dat jullie misschien op Dunk!festival staan volgend jaar?
Uiteraard zouden we graag opnieuw op Dunk! spelen, maar dat is uiteraard niet aan ons om te beslissen. Gezien de omstandigheden zullen we sowieso al blij zijn als er volgend jaar een nieuw Dunk!Festival komt, want los van onze band hadden we onze tickets voor de editie van 2020 al een hele tijd klaarliggen.
Ook is er een nieuwe single uit - https://www.youtube.com/watch?v=cLJb-7iI2PU - “Tropic of nothing” knappe video, volgt daar ook een nieuwe plaat op? Wanneer?
Onze tweede plaat is opgenomen en wordt momenteel gemixt, we mikken op een release in eind oktober. We kunnen, zeker gezien de huidige omstandigheden, niet wachten om terug live te gaan spelen.
Ligt het eventuele nieuwe werk in de richting van die single? Wijken jullie bewust veel af van jullie plaat 'Magnolia'? Of net niet?
De single is een half jaar vòòr de plaat opgenomen, dus hij is niet volledig indicatief voor hoe de tweede plaat klinkt. Ik denk dat we vooral veel bewuster zijn omgegaan met de opbouw van onze nummers, wat weeral vergemakkelijkt werd door de komst van Robin en Thomas. We wilden niet bewust afwijken van ‘Magnolia’, maar Mantis is hoe dan ook een andere band dan twee jaar geleden. Ieder van ons heeft veel bijgeleerd over zijn instrument en de mogelijkheden ervan, en we hopen dat dat te horen zal zijn op de volgende plaat.
Het zijn moeilijke tijden om echt iets te plannen, het lijkt wel alsof niets zal doorgaan dit jaar. Maar wat zijn, ondanks dat, de verdere plannen voor 2020?
Aangezien al onze optredens in het voorjaar zijn weggevallen , concentreren we ons momenteel op de release van die tweede plaat. Hopelijk kan die gewoon plaatsvinden in het najaar en dan zullen we, afhankelijk van hoe de situatie vordert, terug live gaan spelen. Het kriebelt al een hele tijd om ons nieuw materiaal te tonen, maar dat zal dus nog even moeten wachten.
In welke richting zou je als band graag evolueren, kortom, wat zijn je eigenlijke ambities als band?
Ik denk dat we voornamelijk op zoek zijn naar nieuwe ervaringen en vaardigheden. Zolang we kunnen blijven spelen en het gevoel hebben dat we vooruitgang boeken zullen we blijven gaan. Wij moeten hier niet van leven dus we kunnen doen waar we zin in hebben. Als we over vijf jaar plots absoluut een funkplaat willen maken, dan kunnen we dat doen. Het resultaat zal op niks trekken, maar het idee dat het kan is wat we willen vasthouden.
En wat zijn je persoonlijke ambities?
Alle 151 Pokémon van de eerste generatie vangen.
Een vraag die een beetje aanleunt bij de huidige tijdsgeest, hoe overleef je deze barre tijden als muzikant?
Wij missen vooral het samen spelen, en het feit dat we deze tijd niet kunnen gebruiken om te werken aan onze liveset wringt wel. Maar we gebruiken zo goed mogelijk onze thuisstudio’s om op afstand aan dingen te werken.
Bestaan er mogelijkheden om, zoals we tegenwoordig zien, via streaming 'lockdown' concertjes te geven? Je ziet ze regelmatig passeren op de sociale media. En heb je daar als band iets aan?
We zijn, heel erg op het gemak, bezig om enkele dingen uit te proberen vanop afstand. Daar kan een nieuw nummer in zitten, een aangepaste versie van een bestaand nummer, of iets anders. Lockdown concerten gaan we niet geven, we zullen al blij zijn als we binnenkort terug mogen repeteren.
Dank voor dit fijne gesprek, hopelijk kunnen we dat heel binnenkort face to face over doen. Veel goede moed in deze barre tijden
Matt Watts - Ik begon mijn songs op te nemen zodra ik wist hoe een cassettedeck werkt
Matt Watts is al een hele tijd bezig om vanuit Antwerpen en Brussel de wereld te veroveren met zijn prachtsongs. Met het eerder dit jaar uitgebrachte album ‘Queens’ weet hij heel wat harten te veroveren. Besprekingen van dat album en van zijn concert in de Handelsbeurs in Gent kon je al eerder lezen.
Hier heb je ook het interview dat jullie nog wat dichter brengt bij de man en zijn muziek.
Je verhuisde op jonge leeftijd van Philadelphia naar Parijs en Antwerpen en je woont nu in Brussel, dat door de Amerikaanse president Trump een hellhole werd genoemd. Is het een leuke stad voor een artiest?
Matt: Ik ben heel blij om in Brussel te wonen. Het is een stad die me veel inspiratie beidt. Er valt zoveel te beleven en te ontdekken. Het interesseert me totaal niet wat Trump zegt over Brussel.
In België zette je meteen je muzikale carrière voort
Matt: Ik schrijf al songs zolang als ik me kan herinneren. Ik ben ze beginnen opnemen zodra ik wist hoe een cassettedeck werkt. Toen was ik pas 11 jaar oud. Ik stopte met hoger onderwijs toen ik 17 was om nog meer in bands te kunnen gaan spelen. Muziek was altijd mijn leven, niet een keuze die ik gemaakt heb. Het is geen carrière, het is wie ik ben.
Eén van je eerste Belgische bands was The Calicos. Die wonnen Humo’s Rock Rally toen jij uit de band was gestapt. Hoe kijk je daarop terug?
Matt: Ik heb The Calicos opgericht als een soort van begeleidingsband voor de opnames van mijn album ‘Wayward Wind’. Daarna hebben we nog ongeveer een jaar samen opgetreden. Toen Quinten Vermaelen erbij kwam, was hij nog jong, maar toch al een uitstekende songschrijver. Het was een leuke tijd om samen te spelen. Als ik zie wat ze nu doen, voel ik trots en bewondering.
Je schrijft en werkt met een hele waslijst van artiesten. Een opvallende naam daarbij is de IJslandse Emiliana Torini. Die van het radiohitje “Jungle Drum”
Matt: Emiliana is absolutely lovely. Het was heel inspirerend om er bij te mogen zijn wanneer zij haar songs schrijft.
Bovenop je eigen werk speel je ook nu nog in I H8 Camera met o.m. Rudy Trouvé, de Zita Swoon Group van Stef Kamil Carlens, het Brusselse project Individual Friends. Een bezig bijtje?
Matt: Stiekem zit ik gewoon te wachten op de wereldtournee I H8 Camera en is al de rest bedoeld om de tijd te doden (lacht). Rudy, call me.
Het album ‘How Different It Was When You Were There’ ging over afscheid nemen en eenzaamheid, maar was geen break up-album?
Matt: Helemaal niet. Voor mij ging dat album over het leven en over de dood. Afscheid nemen is daar maar één aspect van.
Waarover gaat je nieuwe album ‘Queens’?
Matt: De albumtitel verwijst naar The Queen’s Bar in Sint-Gillis. Daar gingen we een tijdje heel vaak langs. De liedjes gaan over de mensen en de situaties in dat café die me bijgebleven zijn.
Hoe kwamen Jim White en Sandy Dillon op dit album terecht?
Matt: Jim ontmoette ik via Nicolas Rombouts. Die speelt al een tijdje in de band van Jim White. Jim is een echte artiest en een uitstekende verhalenverteller. Enkele jaren geleden mocht ik in zijn voorprogramma spelen. Op de laatste van die avonden zei hij dat hij met plezier een gastbijdrage wou doen op mijn album, als ik dat zou willen. Dat aanbod heb ik dus aangenomen.
Het was Stef Kamil Carlens die me de muziek van Sandy Dillon leerde kennen. Ik was meteen weg van haar album ‘Nobody’s Sweetheart’. Stef Kamil vroeg aan Sandy of ze een duet zag zitten voor “Song For James”, waar we op dat moment aan werkten. Een paar weken later pikte ik haar op aan het station en gingen we naar de studio.
Op ‘Queens’ doe je een mooie cover van “Billie Jean” van Michael Jackson, ondanks de controverse rond die man?
Matt: De muziek van Michael Jackson is altijd een inspiratie geweest. Dat er controverse is rond hem, heeft me er niet van weerhouden om die cover op te nemen. Het was Nicolas Rombouts die de voorzet gaf. Hij is zelf ook een fan van zijn werk.
Als extraatje staat op ‘Queens’ een vertaling op van een nummer van labelgenoot Guido Belcanto
Matt: De vertaling van “Ik Weet Niet Waar Mijn Meisje Is” was mijn eigen idee. Gewoon omdat ik van dat nummer hou. Maar het was opnieuw het idee van Nicolas om het nummer ook effectief op te nemen.
Belcanto kwam mondharmonica spelen op jouw versie. Smaakt dat naar meer?
Matt: Er zijn voorlopig geen plannen, maar ik hoop dat onze muzikale paden elkaar nog eens kruisen. Op dit moment wil ik gewoon luisteren en kijken naar en leren van de grote artiest die Guido Belcanto is.
De Matt Watts Group is een mooie verzameling van muzikaal talent. Is dit jouw definitieve band?
Matt: Voor mij is een band nooit vast of definitief. Maar ik geniet wel van elk moment dat we samen spelen met deze band.
Hoe heb je al die bandleden bij elkaar gehaald?
Matt: Met iedereen die nu in de Matt Watts Group zit, heb ik eerder al samengewerkt. Met Nicolas Rombouts, Bjorn Eriksson en Maarten Moesen had ik al samengewerkt voor het album ‘How Different It Was When You Were There’. Een paar jaar eerder had ik Stef Kamil ontmoet in Frituur Number 1 in Antwerpen en we werden vrienden. Hij vroeg me om in zijn Zita Swoon Group te spelen en songs te schrijven voor het theaterstuk ‘The Ballad of Erol Klof’, over folkmuziek. Daaruit kwamen dan de ontmoetingen met Wim De Busser en Eva en Kapinga Gysel. ‘Queens’ is gewoon het logische vervolg van al die eerdere samenwerkingen.
In de Handelsbeurs hoorde ik dat jouw songs live met meer power gebracht worden.
Matt: Wat je hoort op het album is hoe wij op dat moment beslist hebben om de song vast te leggen, maar dat is maar één versie. Heel wat songs groeien en veranderen na verloop van tijd. Naarmate je een song een hele tijd live brengt, kom je automatisch uit bij nieuwe versies. Live krijg ik ook veel energie van de rest van de band en van het publiek, en ook dat is bij elk concert anders. Het is die energie die bepaalt hoe we de songs brengen. Alles hangt af van het moment, zelfs de setlist.
Usi Es mocht als voorprogramma mee op de releasseshows
Matt: Ik leerde haar muziek kennen via Dieter van VOX, onze gemeenschappelijke booker. Het was pas bij de eerste releaseshow in Antwerpen dat ik haar live aan het werk zag en hoorde. Het was beautiful.
Je stelde een playlist samen voor Willy waaruit blijkt dat je fan bent van Mauro Pawloski
Matt: That gorgeous ass and that charming Limburg accent.
Bedankt voor dit interview
Besprekingen
http://musiczine.net/nl/concertreviews/item/77718-matt-watts-group-als-een-lopend-vuur.html
http://musiczine.net/nl/cd-reviews/item/77544-queens.html
Wasdaman - Ik hou er van om steeds mijn grenzen te verleggen. De pure jazz zijn mijn roots die ik verder wil uitdiepen en mengen met andere invloeden. Gewoon dus mijn eigen horizonten verkennen en verbreden
Bas Bulteel, de man achter het project Wasdaman stond ons te woord. Via mail, want in deze corona tijden is het niet mogelijk elkaar face to face te spreken. De schijf 'Storm in a Cup Of D' werd ook bij ons besproken.
De recensie kunt u hier eens nalezen
http://www.musiczine.net/nl/cd-reviews/item/76182-storm-in-a-cup-of-d.html
Ondanks de lockdown en 'blijf in uw kot' heeft Bas het eigenlijk wel druk, door een project dat hij samen met een compagnon Stijn Deprez heeft opgestart . Een project waarvoor hij plots wel wat meer tijd heeft. We stelden Bas enkele vragen over Wasdaman, over hoe je omgaat met deze toch wel barre of rare tijden waarin we leven.
Meer informatie: www.musicmasterclasses.be
Hoe ben je op die bijzondere bandnaam 'Wasdaman' gekomen?
Er zijn een paar namen de revue gepasseerd. Ze werden telkens niet goed bevonden door mensen die met dit project bezig zijn. En we hebben met de muzikanten nog samen gezeten en dan is 'Wasdaman' uit de bus gekomen. Ik vond dat direct passen bij onze muziek. Het is eigenlijk wat muziek met een hoek af, om het zo te zeggen. En eigenlijk ook wel een beetje om onszelf te relativeren … Vandaar …
Hoe is de band ontstaan, en hoe en waar hebben jullie elkaar gevonden?
De band is ontstaan door samenwerking in andere projecten, waar ik een aantal mensen echt heb leren kennen. Vooral mensen waar ik nog heb mee samen gespeeld op uitzondering van onze drummer Jonathan Callens, die in de band geïntroduceerd is door onze bassist Joshua Dellaert. Frank Debruyne, Joshua en Bart Vervaeck kende ik dan weer door met hen samen te hebben gespeeld. Van het ene kwam het andere, en samen zijn we een bont gezelschap van gelijkgestemden. Ik heb ze dan ook gevraagd omdat ik ervan overtuigd was dat zij de perfecte match waren binnen dit project.
Welke artiest of artiesten waren of zijn eigenlijk je grootste invloeden?
Meer dan én! Ik ga een paar namen noemen. Ik ben echt wel een jazz man. Hoewel ik ook zeer breed denk en beluister van klassiek tot avant garde. Duke Ellington, Bill Evans, Oscar Peterson , Thelonious Monk, Keith Jarret, Kenny Barron, Herbie Hancock en Chick Corea, etc. is maar een greep uit de voor de hand liggende. Ik heb er trouwens ook voor gekozen om hier te verwijzen naar enkele pianisten - de ene al wat langer bezig dan de andere maar die voor mij zeer inspirerend zijn: Brad Mehldau, Fred Hercsh, Kenny Kirkland, Craig Taborn, Joey Calderazzo, Clare Fischer, Enrico Pieranunzi, Ahmad Jamal, Hank Jones, John Taylor, Joel Lyssarides, Nils Frahm,, Aaron Sparks, John Balke en Bobo Stenson .
In elk geval al deze namen blijven een constante in mijn afspeellijstjes. Er zijn tal van formidabele muzikanten dagelijks te ontdekken die spreekwoordelijk om onze hoek wonen, fascinerend.
De band bracht met 'Storm in een Cup of D' een gevarieerde schijf uit, hoe waren de reacties tot nu toe?
De reacties waren zeer positief, om niet te zeggen ongelofelijk positief. Dat is natuurlijk prachtig, want je kunt altijd worden gemaakt of gekraakt. Dus de tijd die we er hebben ingestoken werpt zijn vruchten af en dat is natuurlijk prettig.
De opvallende mix tussen jazz, funk en rock trekt me aan hoe zou je het zelf omschrijven?
Dat is iets waar ik aanvankelijk niet mee bezig ben. Ik componeer muziek, en ik denk daarbij niet aan 'ik ga iets schrijven als...’. Maar om daar toch een stempel aan te geven: er is ruimte voor improvisatie maar de compositie ligt redelijk vast. Woeste passages worden afgewisseld met soundscapes, veel maatwisselingen dan weer strakke jazz, grooves dan weer atmosferisch, elektronische effecten: enfin jazz van de 21ste eeuw zeker? Ik wou echt één grote compositie maken, bestaande uit hoogstens 3 delen in plaats van verschillende stukken. Zonder daar echt een label op te kleven.
In reviews duiken vaak de namen van Frank Zappa op, tot sommige werken van Bill Frisell. Eigenlijk wel fijn …
Tot voor kort werd je vooral geassocieerd met jazz in een pure vorm. Waarom die ommezwaai?
Ik hou er van om steeds mijn grenzen te verleggen. De pure jazz zijn mijn roots die ik verder wil uitdiepen en mengen met andere invloeden . Gewoon dus mijn eigen horizonten verkennen en verbreden.
Eigenlijk is de term 'jazz' niet meer juist, ik hoor veel jazz muzikanten van de huidige generatie spreken over 'improviserende muziek'. Hoe sta je daar zelf tegenover?
Eigenlijk zou de vraag moeten zijn 'wat is geen jazz meer tegenwoordig' want alles kan onder die categorie jazz vallen en dat is daarom niet negatief, integendeel. Het creëert ook veel kansen om jazz bij een groter publiek bekend te maken. Het is inderdaad improviserende muziek, het is een belangrijke factor. Alle invloeden van over heel de wereld komen aan bod binnen de moderne jazz. De noemer jazz is eigenlijk zo breed geworden, dat het overal in past.
Maar ik vind toch dat we de roots rond jazz niet mogen ontkennen, ik vind het dan ook spijtig dat daar vaak wat lacherig wordt over gedaan tegenwoordig. Volgens mij is dat omdat er naast het zoeken naar vernieuwing en zichzelf willen heruitvinden, dan niet meer dieper wordt gegraven in de muziek om de werkelijke waarde van het patrimonium jazz er van te ontdekken. De kans is veel groter dat een experimentele saxofoonsolo met begeleiding van een violist die zijn snaren bespeelt met een bierglas interessanter wordt gevonden dan een mooi gespeelde ballad of een swingstuk.
Het is niet omdat het experimenteel is dat het daarom per definitie ook echt wel goed is. Waarmee ik bedoel, dat het toch wel een beetje kunstmatige hype is die af en toe wordt misbruikt en/of misplaatst. Van wie werkelijk vernieuwend en steengoed is, hoor je ook dat ze hun huiswerk hebben gemaakt, althans mijn mening.
De corona crisis heeft alle activiteiten stop gezet, ook voor Wasdaman. De vraag is, wat nu? Hoe ga je hier mee om als artiest?
We stonden inderdaad net voor een tour waar we enorm naar uit keken. En nu valt dit plots dus allemaal in het water, dat is een streep door onze rekening uiteraard. Want we keken hier enorm naar uit. Er waren in één klap 15 concerten ut mijn agenda geschrapt of uitgesteld. Als artiest en muzikant is dat balen uiteraard, er zijn minder inkomsten. Het is niet dat we rijk worden van muziek, daarvoor doen we het niet. Maar we hebben dus wel kosten om ons ding te kunnen blijven doen en promoten.
Ik denk dat we allemaal bewust moeten zijn wat corona voor de gezondheid teweeg werd gebracht. Maar ik denk dat we ook niet beseffen wat het gaat doen op economisch vlak. Want de cultuur sector wordt voor de tweede keer door de mangel gedraaid. De eerste keer door de Vlaamse regering die fors bespaart op subsidies aan de cultuur sector en nu dit. Ik hou mijn hart toch een beetje vast voor de toekomst.
In een interview met onze collega's van Luminous Dash lees ik het volgende: '' Ik heb twee verslavingen in mijn leven: muziek en hardlopen en zodra ik één van die twee te lang moet missen, kan ik niet functioneren en word ik ambetant voor mijn omgeving.'' Lukt dat in deze huidige situatie een beetje met jou?
Ik ga vier tot vijf keer per week gaan lopen, en ik musiceer zeven op zeven. Op dat vlak verandert er niet veel, ik heb veel discipline omdat ik mij daar ook comfortabel bij voel. Doordat ik het graag doe, hou ik me dan ook zeer goed bezig. Ik doe gewoon wat ik op andere dagen doe, ook voor die crisis. Studeren, repeteren, voorbereiden, opnemen, ik heb eigenlijk tijd tekort. Door de lockdown geef ik nu ook online pianoles en heb ik ook enkele online cursussen vrij gegeven.
Anderzijds is het goed dat we eens even kunnen stil staan bij veel dingen, en we hebben eens meer tijd om te relativeren en het kaf van de koren te scheiden en zo. Ik hoop alleen dat we er allemaal gezond en wel uit blijven.
Ondanks alles … Zijn er mogelijkheden wat streaming betreft? Of live optredens via sociale media? je ziet de filmpjes wel geregeld passeren
In een impulsieve bui heb ik mij wel ook eens laten gaan door een liveconcert te streamen maar ik geef toe dat ik niet zo actief ben op dat vlak als sommige collega's. Momenteel maken we ook plannen voor live streams maar dan ook op educatief vlak. Binnenkort meer daarover.
Wat zijn de verdere plannen, na deze crisis wat het project betreft?
Gelukkig hebben we al enkele concerten kunnen 'recupereren' .Er zijn in september/oktober al enkele WASDAMAN concerten die nu hadden moeten plaats vinden in deze lockdown periode Zoals oa. in KAAP in Oostende, de N9 in Eeklo, De Casino in Sint Niklaas, de Handelsbeurs in Gent en hopelijk volgen nog de andere zodat we onze oorspronkelijk geplande tour zoveel mogelijk kunnen recupereren.
In oktober speel ik trouwens ook met mijn jazztrio op het AMOK festival in Brugge. In het najaar zet ik ook de geplande theatertour en de intussen uitgestelde concerten verder met Die Verdammte Spielerei.
Dan start ik nog een nieuw educatief project op, een nieuwe richting EDUMUSIC - met het platform Musicmasterclasses als partner- die deel uit maakt van Athena Oostende waar getalenteerde leerlingen hun muziekhobby kunnen verder verdiepen en coaching krijgen binnen hun lessenrooster zonder te moeten inboeten op de algemene vorming en lievelingsvakken zoals Latijn, wiskunde, wetenschappen.
Het is een soort light versie van een muziekrichting in een muziekhumaniora maar dan meer op de leest van een leerling ASO met muzikaal talent. De voorwaarde is dat het leerlingen zijn die al muziekles volgen en hun motivatie en talent kunnen aantonen. Vrij uniek en vernieuwend en een hiaat in het traditionele onderwijs, denk ik. Dus ja er zijn wel al plannen voor het najaar. Maar dan nog is alles een beetje koffiedik kijken. Er stond uiteraard meer in de agenda, maar ik hoop dat er nog zaken volgen. Het zou jammer zijn mochten we de plaat in zijn geheel niet zouden kunnen voorstellen.
Zijn er trouwens, naast Wasdaman nog projecten die in de koelkast liggen? Zo ja, welke en vertel er gerust meer over
Sinds vorig jaar speel ik ook bij Skordatura en er wordt momenteel veel nieuw materiaal geschreven om een nieuwe plaat op te nemen in 2021 of 2022, in samenwerking met een andere Belgische jazzband die ik nog niet mag vernoemen. Net voor de Coronacrisis hebben we via een eerste repetitie eens kennis gemaakt en het zit wel snor. Dat is een vrij concreet gegeven. Daarnaast heb ik nog zoveel ideeën of wensen om mij creatief in uit te leven zoals een vervolg op mijn trio plaat en misschien wel eens een solo-improvisatie plaat. We zien wel wat de tijd en inspiratie brengen.
Een persoonlijke vraag. Zijn er dingen waarvan je spijt hebt en die je , weten wat je nu weet, anders zou aanpakken? Of was dat een levensles?
Vooral ben ik nu veel selectiever. Ik hoef niet in 20 bands tegelijk te spelen want dan kan je het ook niet goed doen , denk ik. Vroeger hapte ik veel sneller toe. De tijd nemen om zelf te blijven evolueren, is althans voor mij zeer belangrijk en leuk. Die drang voel ik zelfs steeds meer en meer, op die manier hoop ik zo weinig mogelijk spijt te hebben wanneer het doek definitief zou vallen over mijn leven. Dat is eigenlijk meer en meer het kompas van mijn leven geworden.
Wat is, ondanks deze situatie, je grootste ambitie? Een soort einddoel in het leven?
Mijn ambitie om muziek te blijven spelen, te creëren en te blijven evolueren. Zo lang mogelijk omringd zijn met mensen die ik graag zie en het podium delen met muzikanten die ik graag heb en apprecieer.
Zijn er nog opmerkingen aan het adres van onze lezers? Een link waar mensen eventueel online merchandise of je plaat kunnen aanschaffen?
Mag ik hopen dat het publiek blijft muziek kopen als support en schrale troost voor veel muzikanten en wanneer het terug veilig is, concerten bezoekt . We hebben elkaar hard nodig. Muziek verbindt en geneest de ziel!Via W.E.R.F. records kan je de plaat van WASDAMAN kopen: https://werfrecords.bandcamp.com/album/storm-in-a-cup-of-d
Binnenkort wordt de Motormusic session van WASDAMAN gereleast op EVIL PENGUIN TV. Hier alvast de teaser: https://b-www.facebook.com/watch/?v=213804746478820 . Ook via onze kanalen zoals facebook , youtube en zo. Je kunt daar naast informatie ook filmpjes vinden en zo, soms grappige. In elk geval daar vindt je de nodige informatie over Wasdaman zeker terug.
https://www.facebook.com/wasdaman/
https://www.facebook.com/BasBulteelMusicprojects/ https://www.youtube.com/channel/UCM9NuOpbB63M6hanLuqBD6Q
Bedankt voor dit interview, Het is zeer fijn dat we in deze tijden toch zoiets kunnen doen via deze kanalen
Bedankt voor dit fijne gesprek, ook al is face to face tussen een koffie in een gezellig café of na/voor je concert uiteraard altijd leuker. Stay safe!
SUMI - We zien ons zelf ook niet als muzikanten die een bepaalde stijl spelen. Of zoiets. Het houdt ons niet bezig. Dit is ook waar ‘SUMI, de beer, als symbool voor onschuldige waarneming’ over gaat
SUMI, een trio gevormd door bassist Mattias Geernaert (bekend van o.a. KOSMO SOUND, Julien Firmin, His Trustfund), drummer Elias Devoldere (Nordmann, hypochristmutreefuzz, Hast, ...) en gitarist Cyriel Vandenabeele (KOSMO SOUND, Okkupeerder, ...) brengt op 1 mei zijn debuut uit. Deze band bestaat uit een zeer interessante samensmelting van top muzikanten, die binnen dit project hun grenzen verleggen. We hadden - door deze corona tijden helaas per e-mail - een fijn gesprek over dit debuut, de toekomstplannen en dergelijke meer.
Heren, proficiat met jullie debuut. Wat zijn jullie persoonlijke verwachtingen?
Bedankt. We zijn zelf ook best tevreden. We hopen dat er mensen zijn die het sumi-idee kunnen smaken in die zin dat we dan kunnen gaan spelen. Live spelen voedt de muziek en zo is de cirkel rond.
SUMI is een zoveelste jazz project, naast de drukke projecten die jullie al doen? Is
daar nog plaats voor een nieuw?
Is SUMI een jazz project? Wat is een jazz project? Wanneer er een ei gelegd moet worden, vinden we daar plaats voor. Met een goede planning is er veel mogelijk. Het is ook op vele vlakken inspirerend om je voor verschillende projecten te engageren en met verschillende mensen samen te werken.
Tja, in sommige pers wordt dat zo naarvoor geschoven. Maar goed. Volledig met jullie eens. Hoe hebben jullie elkaar gevonden eigenlijk? Wat was de aanleiding om in dit project te stappen?
We kennen elkaar al lang als goede vrienden en van andere projecten. Cyriel broedde al een tijd op een een bepaalde klank/vibe. Er was een periode waarin Mattias en Cyriel wat opdrachten samen deden, waaruit bleek dat ze een gemeenschappelijke visie aan het ontwikkelen waren. Op een bepaalde avond belandden we toevallig met ons drie op een podium en alles viel op zijn plaats. We keken in dezelfde richting. Het gevoel van dat moment is nog steeds waar SUMI vandaag voor staat.
Heeft de naam SUMI een bepaalde betekenis trouwens, of moeten we daar niets achter zoeken?
SUMI is de naam van een levensgrote pluche beer uit de kindertijd van Cyriel. De vader van Cyriel, conceptueel kunstenaar Lukas Vandenabeele, maakt werken rond het (niet) waarnemen. SUMI werd in zijn werk een soort symbool voor onschuldige waarneming, een concept waar wij als muzikanten (als mensen eigenlijk) vaak mee bezig zijn. Bovendien vinden wij dat deze werken een soort rust uitademen die wij ook opzoeken in onze muziek. Los daarvan leek het ons een goed idee de beer nog eens te eren, met muziek deze keer.
Ik heb de plaat beluisterd, vooral de intense rust die over mij neerdaalt met toch een knipoog naar subtiel experimenteren, trekt me over de streep. Wat is jullie mening daarover? Het is vooral een zeer intiem pareltje geworden. Bewust voor soberheid gekozen? Waar niets mis mee is, integendeel
Die rust en soberheid zijn inderdaad belangrijke gegevens binnen SUMI. Niet te zot doen, weinig materiaal, herhaling... Wanneer we in het repetitiekot aan een idee werken denken we na over hoe we het nog eenvoudiger kunnen maken. “en dan daarna acht maten niets” is een quote die dan wel eens passeert. We verrassen elkaar wel af en toe wanneer we voelen dat het nodig is. Ook de dynamische boog van de nummers en de set ontstaan in het moment. Rust en soberheid zijn cool, maar het mag ook leven natuurlijk.
Het geeft ruimte aan de verbeelding. Mensen die een concert hebben bijgewoond zeggen wel eens dat ze bij de muziek wegdromen en zich visueel van alles inbeelden. Wij hebben dat ook. Wij zien blauw en roze.
Wat ook zo bijzonder is, dit debuut is live opgenomen met publiek? Hoe waren de reacties van het publiek dat ingetogen blijft luisteren maar jullie telkens een mooi applaus geeft. Daardoor voelt het aan als een live album, maar ook weer niet
De sfeer die de interactie tussen de muziek en het publiek veroorzaakt is zeer belangrijk. Zonder het publiek had het album anders geklonken of gevoeld, los van het applaus. Het publiek was ervan op de hoogte dat dit de opname van het album zou worden. Iedereen was stil en braaf. Die spanning was best leuk. We kunnen daar iets mee. De studio geeft dan weer de kans om de klank te verfijnen tot wat we ons vooraf inbeeldden.
In een interview dat ik onlangs had, toen ik de vraag stelde is jazz nog jazz zei Bas van Wasdaman me eigenlijk zou de vraag moeten zijn wat is geen jazz meer … Hoe denken jullie daar zelf over?
Jazz definiëren? Oei. Dat hebben we al lang opgegeven. Het antwoord op dat soort vragen helpt niemand mooie muziek maken. We zien ons zelf ook niet als muzikanten die een bepaalde stijl spelen. Of zoiets. Het houdt ons niet bezig. Dit is ook waar ‘SUMI, de beer, als symbool voor onschuldige waarneming’ over gaat.
In deze corona tijden is het moeilijk om die plaat te promoten door optredens; zijn er mogelijkheden wat betreft live via sociale media?
We keken zo uit naar de release concerten! Jammer, maar omdat ons album een gefilmde live sessie is, streamen we een montage van het volledige concert op de dag van de release om 21u. Deze stream zal ook te zien zijn op een aantal facebookpagina’s van culturele organisaties zoals De Handelsbeurs, Trix, Kaap, Footprints en Volta. We zijn heel blij dat deze fantastische huizen onze release mee ondersteunen. Veel dank aan iedereen!
(Cyriel) Ik speel ook een Live Untapped sessie in het teken van de release. Het wordt een solo set met collages van ideeën, deze keer met extra SUMI-saus.
Hoe ga je als band en als mens eigenlijk om met deze situatie waarin we leven tegenwoordig? Sommigen zien dit als een tijd voor herbronning. Hoe zien jullie dat als band (maar ook als mens) ?
SUMI bestaat enkel als we samen spelen, liefst met een publiek. Dat is nu niet mogelijk , dus werken we apart aan muziek. Verveling is een goede voedingsbodem voor creatie. Het doet ook veel deugd om eindelijk veel tijd te hebben voor de studie op ons instrument, wat in tijden zonder corona niet altijd vanzelfsprekend is. Dat gaat nogal vonken geven wanneer we terug herenigd zullen worden! Verder weten we nu ook wel wat te doen met de voorbereiding van de release en de livestream. Dat en de zolder opruimen uiteraard.
Cyriel heeft ondertussen ook een lockdown versie gemaakt van “Green Road” (te zien op youtube). - https://www.youtube.com/watch?v=YhKieFn-5XQ -
Wat zijn, als die crisis voorbij is, de verdere toekomstplannen?
Spelen! Spelen! Het is nu nog wat onduidelijk wanneer dat terug mogelijk zal zijn, maar we kijken er in ieder geval zeer hard naar uit. Het hoort bij een release. Tussen de gecancelde shows zaten echt een paar toffe plekken. Gelukkig krijgen we van de meeste van die plekken, waaronder enkele in Londen, een nieuwe datum. Verder hebben we elkaar de laatste tijd regelmatig via skype gezien en er zijn al wat ideeën besproken voor het volgende album. Veel nieuwe uitdagingen, veel SUMI-vibe, Het wordt de max.
Om artiesten te steunen, waar kunnen mensen de plaat kopen? Geef gerust enkele websites of zo
Vanaf 1 mei kan je ons digitaal album kopen op bandcamp. Op 1 mei zelf moeten wij hier geen percent voor afstaan aan bandcamp dus gelieve allemaal te kopen op 1 mei. Bedankt!
https://bwaarecords.bandcamp.com/album/sumi
Naar aanleiding van covid-19 en de hard getroffen culturele sector heeft Spotify het mogelijk gemaakt om een link op je profiel te zetten waar een vrije bijdrage kan worden gestort via paypal. Ook deze link wordt actief op 1 mei.
https://open.spotify.com/album/7bSXrHR7BHqrBkMpmpuSim
Tot slot vind je hier info over ons release concert op 1 mei om 21u. https://www.facebook.com/events/660517671392079/
In elk geval veel succes met de release, en dat iedereen in deze periode gezond mag
Blijven
Bedankt. Jullie ook, stay safe!
Pics homepag Agathe Danon
Zandland - Het probleem is vooral dat Zandland in zijn geheel één sound vormt, die we enkel kunnen creëren als we samen in één ruimte zitten, en dat is nu natuurlijk onmogelijk
Ter introductie voor het collectief Zandland citeren we even uit de vi.be pagina van deze band: ''Wat gebeurt er wanneer je opwindende jazz mengt met mijmerende Nederlandstalige teksten? Omdat niemand een eenduidig antwoord kon verzinnen besloten vijf muzikanten uit verschillende windrichtingen de krachten te bundelen en het eens te proberen. Het resultaat? Zandland.''
Zandland bestaat uit muzikanten die al heel wat water hebben doorzwommen, en binnen dit project hun grenzen verder aftasten. In 2019 kwam hun debuut op de markt. Zandland brengt hun muziek in het Nederlands, en daardoor ontstaat een interessante kruisbestuiving tussen jazz en kleinkunst. In deze corona tijden wilden we de band toch even enkele vragen stellen over dat debuut, en hoe de toekomst er nu uitziet? We hadden een gesprek met Niels en Jonas via e-mail
Voor mensen die jullie niet kennen. Wie zijn Zandland? Hoe is het project ontstaan?
Jonas: Zandland is ontstaan op een muziekstage. Roeland, Marjan, Niels en ik gaven er workshops. Marjan pitchte het idee bij Niels om tekst te schrijven op één van haar stukken en Roeland en ik vormden de ritmesectie. Terug thuis polsten we of Geert Hendrickx geen zin had om de rangen te vervoegen. Na een paar repetities kwam Zandland een sound op het spoor.
Jullie brachten in november 2019 jullie debuut uit? Hoe waren de reacties tot nu toe
Niels: We waren bijzonder tevreden met de release van onze plaat in de Rataplan. De zaal was uitverkocht en veel mensen surften mee op ons verhaal die avond. Ook de pers was erg positief. Voornamelijk de interviews en de recensies van Radio 1 en De Standaard blijven bij.
Jullie muziek wordt snel in het hokje 'jazz' geduwd, maar er is toch meer aan de hand. Ik vond het een zeer visuele plaat, die veel kanten uitgaat. Hoe staan jullie daar tegenover?
Jonas: Niels is iemand die zeer poëtische en verhalende teksten schrijft die perfect passen op de melodieën van Marjan en Geert. De teksten worden geïnspireerd op de muziek én andersom waardoor er een nieuw universum ontstaat waarin tekst en muziek een mysterieuze tango dansen.
Het extra interessante is dat de muziek in het Nederlands wordt gebracht. Waarom in de Nederlandse taal?
Jonas: Niels is een meester in de Nederlandse taal. Ook voor ons is Nederlands onze moedertaal. De muziek zou minder 'van ons' zijn in een andere taal. We denken allemaal in het Nederlands. Omdat de muziek van Zandland zo visueel en gevoelig is, was de keuze voor het Nederlands evident.
Om terug te komen op het visuele aspect. Zijn er eventueel plannen om jullie muziek uit te brengen voor film of tv serie? Het zou wel passen vind ik
Niels: Dat is een bijzonder prikkelend idee, maar in dat opzicht is het Nederlands een soort barrière omdat filmmuziek voornamelijk ondersteunend moet zijn en tekst vaak de sfeer in een bepaalde richting stuurt. Het is echter iets dat we nog nooit gedaan hebben, dus we staan wel open om dat te proberen.
Zandland zag, zoals velen, zijn plannen in het water vallen door de corona crisis? Wat waren de oorspronkelijke plannen?
Niels: Na de release hadden we een klein tourtje gepland, met een aantal festivals in de zomer, dat we nu in het water zien vallen. We proberen zoals iedereen de optredens te verplaatsen en er het beste van te maken.
Hoe ga je als band daarmee om? Mogelijkheden om 'live' jullie muziek aan te bieden via sociale media zoals sommige dat doen, en heeft dat zin? Het brengt geen geld in het laatje
Jonas: Dat online optreden geen geld in het laatje brengt, is niet het grootste probleem. Het probleem is vooral dat Zandland in zijn geheel één sound vormt, die we enkel kunnen creëren als we samen in één ruimte zitten, en dat is nu natuurlijk onmogelijk.
Hoe ga je eigenlijk om als band met deze crisis?
Niels: Het is vervelend, want onze plaat is gereleased en we wilden graag verder surfen op die positieve golf en via ons tourtje mensen aansteken. Langs de andere kant zijn we allemaal gezond, dus dat scheelt!
Zijn er al plannen voor na de crisis? Zo ja, welke?
Jonas: Zo snel mogelijk de tour hervatten en, het is een cliché maar, spélen. Niet alleen met Zandland, maar ook met al onze andere projecten.
Niels: Marjan heeft de Marjan Van Rompay Group en Wolf Trio. Geert is met Yskan een nieuw Jazz project uit de grond aan het stampen. Jonas ging met Filibuster een debuut uitbrengen en ik ben volop bezig aan de nieuwe plaat van Stoomboot en Mr. Bateau aan het werken.
Jonas: Het is sowieso niet evident om een band als Zandland samen te brengen. Iedereen geeft les, heeft andere projecten, kinderen of andere verplichtingen. Goed op voorhand plannen is het enige dat werkt. Dat iets als het Coronavirus al die plannen zonder pardon overhoop gooit, is natuurlijk niet fijn.
Niels: En iedereen zit natuurlijk in hetzelfde schuitje, dus eens we terug mogen ‘heropstarten’, gaat dat ok voor de muzikale projecten gelden, waardoor de chaos alleen nog zal vergroten, denk ik. Het worden interessante tijden.
Een vraag die ik iedereen stel. Op welke wijze kan de muziekliefhebber jullie financieel steunen? zet hier gerust enkele links waar mensen merchandisers kunnen kopen of zo
Jonas: Luistert iemand nog cd’s? Want die zijn wel beschikbaar via de webshop! https://www.stoomboot.be/p/zandland/
Bedankt voor dit fijne gesprek, zet hieronder gerust wat opmerkingen of 'weetjes' naar onze lezers toe die belangrijk zijn voor jullie
Niels: Blijf rustig, veilig en gezond!
Pics homepag Cis Vangoidsenhoven
LowMad - May our fuzz hits you hard and put a smile on your face! Hope to see you soon
Om de uit Klein Sinaai afkomstige band LowMad voor te stellen citeren we even de introductie op de vi.be-pagina van deze band: ''We are LowMad, We started in need of making music we love. Tom, Christof, Knette & Philip. Our roots are our influences: stoner, metal, sludge, punk, grunge, doom riff ’n is what we love to do. Cheers!!''
Dat zijn zo van die introducties die me altijd overtuigen om een band dan ook eens uit te checken. Ondanks dat het hier gaat om een vrij jonge band , hebben elk van de leden toch al wat watertjes doorzwommen.
En dat hoor je dus ook terug in dat album 'LowLand', nu op de markt gebracht. We schreven daarover: ''Bereiding: Neem een grote scheut stoner, voeg daar veel snuifjes sludge aan toe. Laat het overkoken tot het 'punk'-kookpunt is bereikt. Goed schudden en heet opdienen binnen een doom-sfeertje. Dat is in het kort hoe deze 'LowLand' in elkaar steekt.''
De volledige recensie kunt u hier nog eens nalezen: http://www.musiczine.net/nl/ontdekkingen/item/75185-lowland.html
Zoals bij veel bands, promotors, artiesten en dergelijke kwam die corona crisis, gezien de promotie en de optredens die de band ging doen naar aanleiding van dat debuut, dus ook voor LowMad op een bijzonder slecht moment.
We wilden graag weten hoe de band daarmee omgaat … En ook wat de toekomst plannen zijn na deze crisis. Het antwoord was - zoals in de titel te lezen valt - vrij duidelijk.
Toen ik vorige zomer jullie debuut onder de neus geschoven kreeg ,was ik al onder de indruk van deze introductie: “We are LowMad, we started in need of making music we love.” Het resultaat mag er zijn. Hoe is het idee rond de band ontstaan?
LowMad is ontstaan omdat de mannen van ‘SINNERS’, Tom & Christof, na 10 jaar honger hadden naar iets nieuws. Bijkomstig draaide de band ‘The Gang Bank’, met Kenneth & Christof, op een laag pitje waarbij het er niet naar uitzag dat dit vlug zou beteren. Dat gegeven in combinatie met pot en pint zorgde ervoor dat het idee voor een nieuwe band geboren was.
Jullie komen ook uit uiteenlopende muzikale strekkingen, dat maakt het nog meer interessant. Waar en hoe hebben jullie elkaar gevonden?
We kennen elkaar al vele jaren waarbij muziek toch wel een belangrijke rode draad in het verhaal is. We zijn in 2018 gestart met een andere drummer, Koen. Door omstandigheden zijn we enkele maanden later dan in zee gegaan met Philip, een snoeiharde metal drummer die Kenneth nog kende van eerdere metal projecten uit het verleden. Zoals iedereen zijn stempel drukt op de band, heeft ook Philip gezorgd voor zijn twist aan de muziek. De muzikale strekkingen zijn inderdaad divers ; punk, metal, stoner, post. Geen toeval dat je die invloeden nu ook in LowMad hoort terugkomen.
Waar komt de naam LowMad eigenlijk vandaan?
We hebben bijna een jaar moeten zoeken naar een naam. Geen makkelijke opgave omdat het al bestond, of het bekte niet goed . Ons eerste optreden was trouwens zonder naam, beeke weird. We gingen ervan uit dat het optreden wel voor inspiratie zou zorgen maar dat bleek uiteindelijk toch niet het geval. ‘Low’ verwijst eigenlijk een beetje naar de genres en sounds, laag klinkend. En ‘Mad’ verwijst wat naar de zotte, beetje angry touch. Het idee komt voort uit de naam ‘Nomad’, die boven op ons lijstje stond maar die al 50 keer gebruikt werd.
Ik vond het vooral een zeer gevarieerde plaat, beetje sludge, beetje punk, beetje van alles. Dat je de muziek niet kunt labelen trok me nog het meest over de streep. Maar hoe zouden jullie zelf je muziek omschrijven?
Moeilijke vraag omdat dat ook niet het uitgangspunt was. Gezien de verschillende muzikale invloeden, was het niet echt de bedoeling om muziek te maken binnen één en hetzelfde genre. We hebben onze oogkleppen afgezet en ons opengezet voor invloeden van ieders inbreng. Zolang iedereen achter het idee stond, zijn we ermee aan de slag gegaan. De inbreng van iedere muzikant is echt wel belangrijk voor ons en deze ligt toch wel vrij uiteen. Maar als we het dan toch moeten doen, zien we ons wel in de ‘Desert’ scene spelen, die toch ook wel heel erg breed gaat.
Ook dat jullie die 'woede overgieten met de nodige dosis humor vond ik heel opvallend. Is bewust voor die weg gekozen? Wat is jullie mening?
Haha, leuk om te horen, maar dat is niet echt een bewuste keuze. Misschien omdat we ons goed amuseren op repetities en optredens dat het zo uitstraalt. Anderzijds zijn we intussen al vrij gedreven in het relativeren, zij het wel met gezonde ambities.
Hoe waren de algemene reacties op dat debuut eigenlijk?
Algemeen positief, maar verdeeltd. We ontvingen reacties als « verrassend » of « wat was dat allemaal ». Ongetwijfeld zitten de verschillende invloeden hier ook weer voor iets tussen. ‘You like it or you don’t’.
Heeft dat debuut bepaalde deuren geopend? Wat optredens en zo betreft?
We hadden toch al wat shows geboekt, waar we enorm naar uitkeken, maar jammer genoeg hebben de Corona toestanden wat stokken in de wielen gestoken. Of die demo deuren heeft geopend kunnen we niet echt zeggen, maar slecht zullen ze het niet gevonden hebben , gezien we toch meer vragen kregen.
Hoe zit het met de andere eventuele projecten of liggen die nu allemaal stil?
Sinners is gestopt en The Gang Bank ligt stil. Voor altijd of niet voor altijd, wie zal het zeggen. Time will tell. We komen alleszins nog goed overeen allemaal, dus who knows.
De reden van dit interview is dat je me via facebook hebt verteld dat jullie bezig zijn met een oude live rep in orde aan het maken met beeld en dergelijke meer? Vertel er meer over (een link of zo als die er is mag ook)
Wij zijn er momenteel nog mee bezig. Het is niet eenvoudig om oude live repetities tot een goed eindresultaat te maken. Er zal ongetwijfeld iets van uit de bus komen maar het zou ook kunnen dat we ons richten op het nieuwe materiaal dat er op stond. Dus ‘work in progresss’ - DIY .
Door die corona crisis zijn er wellicht ook bij jullie plannen in het water gevallen, welke?
YUP!! We gingen normaal samen spelen met de mannen van Growing Horns in de Kinky Star. In café ‘De Zot’ mochten we ook een feestje bouwen samen met ‘Left Eye Perspective’ en in café ‘Het Gouden Mandeken’ was er ook al een lekkere party voorzien. Er waren ook gesprekken bezig met andere cafés en veneus. Ook naar repetities en zo toe, hebben de toestanden toch wat roet in het eten gegooid.
Jammer genoeg geldt dat voor alle bands. Maar uitstel is geen afstel. Van zodra de wereld terug wat veiliger is geworden, komen we overal den boel plat spelen.
Hoe spartelen jullie deze crisis als band (en ook op persoonlijk vlak) door?
We gaan de digitale toer op ; veel chatten, ideeën delen, riffs opnemen en uitwisselen enz. We blijven niet stil zitten. Moeilijk gaat ook. Het is niet de meest leuke periode maar we mogen op zich niet klagen. Er zijn er die het minder goed hebben.
Zijn er mogelijkheden tot 'live' optreden via sociale media?
Goh, voorlopig niet echt omdat het nog steeds verboden is om samen te komen en we geen onze centen liever aan andere dingen uitgeven dan boetes. Maar we blijven creatief en denken voortdurend na over wat we kunnen doen om bezig te blijven en productief te zijn.
Maar uiteraard kijken we vooruit. Wat zijn de plannen na deze crisis?
Onze achterstand inhalen, zijnde spelen, spelen en nog eens spelen.
En toch verder nummers maken met het uiteindelijke doel deze ook te vereeuwigen op een plaat, waarvoor we toch al wat materie hebben.
Om daar een beetje op verder te borduren. Ik vraag me af hoe zal de toekomst eruit zien denk je wat de muziekwereld in het algemeen betreft?
De organisatoren hebben het heel moeilijk. Het waren de eerste die moesten sluiten en zullen als laatste terug mogen opstarten. We hopen dat organisatoren de middelen en ambitie blijven hebben voor het organiseren van optredens. Er zijn genoeg Belgische bands die staan te springen om terug te spelen. Dus daaraan zal het niet liggen. Van zodra het is toegelaten, hebben wij ook wel zin om iets te organiseren to support the local scene.
Is er ook een soort einddoel dat je als band of muzikant stelt? Wat zijn jullie ambities en je persoonlijke?
Ne vette cd opnemen en op leuke podia staan. Maar vooral ook veel fun maken en andere bands leren kennen.
Mijn laatste vraag, nu men niets kan kopen op concerten zijn er mogelijkheden om online dingen aan te kopen als Cd's of vinyl of zo? Zet hieronder een link of zo?
Onze demo is beschikbaar op Bandcamp die nog altijd gratis en voor niks te downloaden is. We hebben er uiteraard niks op tegen als daar een kleine bijdrage tegenover staat.
De plaat is ook op cd te verkrijgen voor de luttele prijs van 5€.
We zijn te bereiken via onze Bandcamp page op Facebook.
https://lowmad.bandcamp.com/releases
https://www.facebook.com/LowMadPunks/
Zijn er nog mededelingen plaats ze gerust hieronder. Bedankt voor dit fijne gesprek, hopelijk doen we dat binnenkort face to face over tussen pot en pint. Stay Safe!
May our fuzz hits you hard and put a smile on your face!
Hope to see you soon.
Greetz LowMad
Samuel Ber - It’s great when a piece of art projects a kind of map in your inner world and opens some doors
Pentadox
Bram de Looze (piano), Sylvian Debaisieuz (sax) en Samuel Ber (drums) - één voor één indrukwekkende muzikanten binnen de jazz - vormen samen de al even tot de verbeelding sprekende formatie Pentadox. Aangevuld met het Amerikaanse trio muzikanten Nick Dunston (contrabas), Weston Olencki (elektronica, trombone) en Lester St. Louis (cello). Muzikanten die net zo als de basismuzikanten van Pentadox houden van op avontuur trekken door het jazzlandschap.
Het basistrio zagen we recent aan het werk in De Casino in Sint-Niklaas. Het volledige verslag van die avond kunt u hier nog eens nalezen:http://www.musiczine.net/nl/concertreviews/item/77369-natashia-kelly-group-pentadox-magie-en-virtuositeit-in-twee-keer-het-drievoud.html
Pentadox bracht eveneens een plaat uit: 'Fragments Of Expansion' via W.E.R.F. Een schijf die al even veel uiteenlopende kanten uitgaat en uiteenlopend klinkt als wat we de band op dat podium zagen doen.
Ook aan deze schijf besteden we de nodige aandacht. De recensie kunt u hier eens nalezen: http://www.musiczine.net/nl/cd-reviews/item/77955-fragments-of-expansion.html
Op basis van deze uitzonderlijke belevenis zowel op als naast het podium vonden we het interessant om bezieler en oprichter van deze top band Samuel Ber eens enkele vragen te stellen. Hij beantwoordt die het liefst in het Engels, voor ons geen probleem uiteraard. Het werd een zeer warm gesprek, ook al was het via e-mail.
Om met de deur in huis te vallen. Het valt me op hoeveel jongeren teruggrijpen naar jazz? Ik krijg hierop uiteenlopende antwoorden, maar waarom jazz? En kun je dat nog jazz noemen?
That’s a deep question… Maybe because it has already a long history shaped by many different creative minds, streams, intentions, aesthetics, it’s easier for somebody to relate to at least a part of it ? The more I do listen to jazz (whatever it means), the more I can feel how this sonic territory is way broader than I expected… and that’s of course really exciting. And then there is a second thing which is the encounter between improvisation and composition, and the focus on individual expression, both as musician and composer, which embodies a way of being and acting that might attract many young performers. I started playing this music and experiencing its space(s) well before studying it from a more theoretical point of view. I was around 10 when I joined a kind of young jazz band led by a teacher, and I remember that, from the very beginning, it felt good !
Hoe is alles voor jou begonnen? En wie zijn je grootste invloeden?
When I was 6, I saw a group of djembefola playing outdoor and I told my parents that’s what I wanted to do. They found a teacher, Manu Lurquin, and because I was too young to join the collective djembe lessons, he proposed me to take private drums lessons. So I started with a drums, he encouraged me to improvise from the very beginning, and he taught me many rhythms and variations, sometimes accompanying me on the djembe. A few years later, I joined the djembe lessons as well as a big group of percussions he was also directing, playing Sabar (he’s a student of Doudou N’diaye Rose). This large ensemble was made of djembés, djun djun, bells, shakers, surdos, and drums. The sound of it, the “largeness” of time, if we can say so, definitely made a huge impact on me. I can find back this approach to time when I listen to drummers Elvin Jones, Billy Higgins, Ed Blackwell, Nasheet Waits or Gerald Cleaver. These last days, I’ve also been listening to Mamadi Keita, Gene Krupa, Charles Lloyd’s album “Hyperion with Billy Higgins”, “Jazz at Massey Hall” by Parker, Gillespie, Powell, Mingus and Roach (Bud Powell’s comping on “All the things” !), Gerri Allen, Ivo Pogorelich, Aphex Twin, Autechre, Squarepusher, the last album of Deerhoof, and watched movies by Apitchatpong Weerasethakul, Werner Herzog, Ingmar Bergman, Satyajit Ray, Chris Marker, Carl Theodor Dreyer, Louis Malle and Park Chan-Wook, and a little documentary on Masabumi Kikuchi. Lately, I’ve been inspired by films and pianists a lot.
Samuel ik heb je vooral leren kennen via het project Pentadox. Hoe ben je in dat project gerold?
Well, I founded it. It was created as a band willing to develop its own language in a very playful way. We like to explore things, compositions, music relationships, attitudes… playing “on the edge”… At the beginning, I was the only composer, and later on everybody started to bring compositions.
Jullie hebben ook over de grens heen gekeken en een samenwerking aangegaan met internationale artiesten? Ik kan het opzoeken, maar wie en hoe is dat in zijn werk gegaan?
We just proposed musicians we already knew if they would like to join us. I’m talking about Lester St. Louis (cello) that Bram met in NYC and Nick Dunston (doublebass) that I met in a workshop led by Vijay Iyer at Banff (Canada). Bram and me spent a few days at the Darmstadt Ferienkurse during summer 2018 I believe and that’s how we met Weston Olencki (trombone and electronics).
De nieuwste plaat ‘Fragments of Expansion’ is trouwens, wat mij betreft vergelijkbaar met een zoektocht doorheen het landschap jazz en aanverwante, een zeer avontuurlijke plaat. Wat is uw mening hierover?
Subconsciously (because I realize that we never really talked about it), the core of this project seems to be the idea of playfulness… which of course echoes what you say when you qualify the music of adventurous. The fun of music making, like building things with Lego’s… It’s a long process; we’re still talking about how we could improve the overall architecture.
Vooral zorgt die samenwerking voor een magisch kluwen , waaruit je eens die ontward is , iets moois ontdekt dat je intens gelukkig maakt. Wat is uw mening over deze stelling?
I’m really happy to read that ! It makes me think about these long walks in the woods I’ve been doing regularly these last weeks and how these experiences reconnected me with memories, “forgotten” sensations, a deep sensibility to space and light, and also made me intensely happy. When I watch a Tarkovski or a David Lynch movie, I’m always surprised to observe how it triggers many feelings and sensations I even didn’t know I was able to experience. It’s great when a piece of art projects a kind of map in your inner world and opens some doors.
Hoe waren trouwens de algemene reacties op deze plaat?
From the ones I’ve read, what comes back pretty often is this feeling of puzzling adventure, strangeness, but also exploration of “buried” emotions,… To me, being lost can be a beautiful thing. What’s particularly interesting to read are the different journalists’ reactions to this relationship with the unknown… some like it, some not, that’s a very personal thing.
Live stralen jullie alle zoveel spelplezier uit dat je er prompt 'happy' van wordt. Jullie vullen en voelen elkaar ook perfect aan
Yes
Naast Pentadox zit je ook in andere projecten. Vertel er gerust wat meer over. Zijn er ook plannen voor een eventuele solo plaat?
Playing solo has been at the back of my mind these last years. In these quarantine times, I’ve been spending a lot of time alone with the instrument, and it really feels like it should happen soon. Next to that, I’m starting a new band called Reservoir Ghosts, with Lotte Anker (saxophones), Daniel Levin (cello) and Soet Kempeneer (bass). http://www.insidejazz.be/portfolio_page/reservoir_ghosts/ We’re going to play in the fall in Rataplan in Antwerp, as part of my residency in this venue and in Volta in Brussels. Hopefully, we can play more. I’ve been already composing a lot for that band and I’m really curious about gathering these minds all together. Due to the virus crisis, my tour with Tony Malaby and Jozef Dumoulin has been cancelled, I hope we’ll able to play together again as soon as possible. In parallel, I’m part of Benoît Delbecq’s new sextet with Samuel Blaser, we had planned some rehearsals next month before the virus crisis breaks out. Bo Van Der Werf also created a new band around his compositions, with Jozef Dumoulin, Bram De Looze, Nelson Veras and Cyrille Obermüller, we had a nice residency 6 months ago in France. And I’m happy to join again Susanne Abbuehl in the Fall for another project of her. Some things are also likely to emerge from encounterings I made this year in New York. There is a recording with Michaël Attias, Richard Bonnet and James Carney which was made there which should be released soon. Among the more regular projects, I’m part of Laurent Blondiau’s collective Mâäk (from quintet to big band), Nicolas Thys’ Broadway Neon, Soet Kempeneer’s Dream Tree and Casimir Liberski trio.
De vraag die iedereen beetje bezig houdt, hoe ga je als muzikant om met deze extreme corona tijden?
I’m back from New York where I was studying this year. Back to Brussels, at my parents. I’m lucky enough to be able to play drums and piano here. Spending a lot of time with the instrument is a beautiful thing. I’m also working on some electronics. I’m still part of a residency which should take place in July but, next to that, pretty much everything has been cancelled at least until end of August (I was normally playing with different bands on the garden stage at Jazz Middelheim). But, as I said, this suddenly new context also allows me to develop some things in a different way… I have maybe more time to push some ideas and, even if I get “lost”, that’s not a big deal, I still have plenty of time to try out other directions. Having more time for mistakes is great. But I truly miss all the social aspects of music !
Welke plannen waren er door die corona eigenlijk in het water gevallen?
A trio tour with Tony Malaby and Jozef Dumoulin, a little series of concerts with Nicolas Thys’ Broadway Neon and Mâäk, some summer performances for Pentadox Fragments of Expansion, and a residency day at Jazz Middelheim with all these bands + the premiere of Reservoir Ghosts. Also, Pentadox was finalist of the Avignon Jazz Contest. It should normally be postponed to summer 2021.
Wat zijn nu de verdere plannen na deze crisis? volgen er releases? Live shows (al zal dat sowieso koffiedik kijken zijn dit jaar)?
It depends a lot on government’s guidelines I guess, it’s hard to predict at this point. I have a couple of concerts in the Fall with Reservoir Ghosts, and a residency with Susanne Abbuehl. I will also be part of an exciting project at Bozar for the 4th Stream festival but I don’t know if I’m already allowed to talk about it …
Het online live concerten aanbieden van jullie muziek via sociale media? Zou dat een optie zijn in deze tijden? Ook al brengt dat geen geld in het laatje
I enjoyed watching Bert Cools and Bram De Looze playing livestream solo concerts. I don’t really know if I would like to do it myself, this is a strange medium… But I never say, never.
Om toch geld in het laatje de brengen, op welke wijze kunnen muziekfans jullie het best steunen?
There is some music materialized on CD’s or floating on a kind of cloud called Bandcamp which is waiting for you to listen to ! Buying music is currently the best way to support artists.
Om af te sluiten, zijn er nog opmerkingen of dingen die me zijn ontgaan, plaats ze gerust hieronder . Zeer veel goede moed in deze bijzonder moeilijke tijden, en we spreken elkaar hopelijk snel eens face to face. Stay Safe!
I also hope you’re doing well and that we’ll meet soon ! Thanks for your interest and your enthusiasm !
Pics homepag Samuel Ber (Pentadox) @Laurent Poiget
FireForce - Het is niet dat Wereldoorlog drie losgebarsten is met gebombardeerde steden en hongersnoden. We overleven dit wel. Zolang we maar genoeg toiletpapier hebben…
FireForce is in ons land een nog steeds sterk onderschatte combat/power metal band, die al sinds 2008 meerdere waters heeft doorzwommen. Vorig jaar bracht FireForce, in een nieuwe line-up, een zeer goed ontvangen EP uit en ook live bewees de band meermaals nog steeds stevig in de combats te staan. De band is volop aan opnames bezig voor hun intussen vierde album. In onze reeks 'interviews in tijden van corona' mocht ook deze metal trots niet ontbreken. We hadden een gesprek met Erwin Suetens over verleden, heden en de toekomst, en hoe de band deze crisis overleeft.
Sinds mijn laatste interview met de band, in 2018, is er veel gebeurd. Hoe staan de zaken met FireForce anno 2020?
Wel, een band in stand houden is een harde job. We hebben een goed jaar een stabiele line-up gehad met Søren en Rooky in de rangen. Helaas is daar door een job verandering van Søren een verandering in gekomen. Hij moet nu vele weekends werken en dan past het, “de hort op zijn met een band”, in het verre buitenland (Søren komt uit Denemarken), niet altijd in het plaatje. En dan moeten er keuzes gemaakt worden, waarvoor alle respect. Hetzelfde speelde zich dan af met Rooky. Ook hij veranderde iets later van job, waardoor een vlotte verbinding met België (Hij komt uit Duitsland) niet meer mogelijk was. Ook is hij nu erg actief met een contractuele rock-opera, en vandaar dat ook hier keuzes gemaakt moesten worden. Met beiden is het een amicaal afscheid geweest, het zijn super kerels en heel goede muzikanten! Nu is Matt (Matthieu Asselbergs), uit Frankrijk, die ons al een paar keer had bijgestaan, vaste gitarist en zanger van Fireforce. We zochten buitenaf een vervanger voor Søren, en bleken dan uiteindelijk iemand in de bestaande rangen te hebben die het ook perfect kon – wat heb je meer nodig? Dus vanaf begin maart is FF een viermansformatie!
Vorig jaar brachten jullie nog een EP uit in gewijzigde line-up. Hoe waren de reacties?
Tot nu erg goed. Vele positieve comments en reviews. En niet te vergeten : Het is een limited edition vinyl EP, zandgeel…met een mooie hoes door Eric Philippe en een hoop foto’s van topfotografen! Dat slaat aan!
De live optredens liepen ook als een vuurtje. Hoe waren de reacties van de fans tot nu toe?
Ook erg goed. Na onze wedergeboorte in juli 2018 ging het enkel bergop. We hebben een hoop mooie shows gespeeld, en zelfs een bandcontest gewonnen waarvan we het eerst niet konden geloven dat we daar überhaupt aan meededen. Ik had ons zomaar ingeschreven, om aan ‘namedropping’ te doen, en plots bleken we geselecteerd. Ik wist op dat moment niet eens of we wel allemaal beschikbaar zouden zijn. Dat was gelukkig dan wel het geval.
FireForce drukt toch al een tijdje zijn stempel op de powermetal en moeten, wat mij betreft, nog steeds niet onderdoen voor de grote namen binnen de scene. Moesten jullie Amerikanen zijn, waren jullie beroemd. Waarom is het in ons land toch zo moeilijk die grote doorbraak naar een ruim publiek te forceren?
Bedankt voor het compliment. En dat is de eeuwige vraag. We worden nog steeds niet voor ‘vol’ aanzien in eigen land vrees ik. Nochtans sparen we kosten nog moeite om zowel mooie platen, als mooie video’s, als mooie concerten te blijven maken. Zolang ik op mijn benen kan blijven staan, en zolang de drang naar creëren blijft, doe ik verder. Serge en ik hebben nu in de vorm van Christophe en Matt, twee ‘young guns’ in de gelederen, die ook een continu drang naar presteren en creëren hebben, en dat is een extra motivatie!
Op jullie website lees ik dat jullie volop bezig zijn aan het vierde album. enig idee wanneer dat op de markt zou komen?
Wel, de laatste hand wordt aan de opnames en het mixing proces gelegd ‘as we speak’. Dan is het kwestie van het juiste label te vinden om dit uit te brengen. Deze plaat is onze beste tot nu toe: de beste songs, de beste opnames, de beste productie, de beste line-up ooit. Ook een prachtig hoesontwerp. Dus moeten we ook de beste mogelijkheid uitzoeken om het maximum uit deze release te halen. Dus: Neen, nog geen idee wanneer ze zou uitkomen. Maar het gaat een ‘bommeke’ zijn, wees daar maar van overtuigd.
Ook voor FireForce is die corona crisis een ware streep door de rekening veronderstel ik, hoe ga je ermee om?
Vrij normaal tot nu toe. We zijn toch bezig met de nieuwe plaat, dus we vervelen ons niet. Hopelijk is tegen het einde van het jaar de situatie al wat genormaliseerd zodat we volgend jaar terug van jetje kunnen geven.
Ik heb ook al enkele live filmpjes de revue zien passeren. Bestaan daar, wat de band betreft, meer mogelijkheden toe? Jullie via Facebook of sociale media meer 'tonen' in die tijden?
We doen nu af en toe ook een ‘home’ video, iedereen apart iets inspelen en daar een Coronafilmpje van maken. Blijft fun, en de fans vinden dat ook wel leuk.
Financieel heeft een band daar niets aan, dus wat is , denk je, de zin ervan?
Ik lig eerlijk gezegd niet hard wakker van financieel. Ik speel muziek en zit in een band om iets te creëren, als hobby, als passie. Niet om er iets aan te verdienen. Andere mensen drinken pinten, of gaan bij wijze van spreken 100 keer op een jaar naar ‘grote’ concerten, of steken hun geld in hun motor of in nieuwe velgen op hun auto. Omdat dat hun hobby en passie is. Ik steek mijn geld in mijn band. Er iets terug uithalen is mooi meegenomen, maar mijn doel is het zeker niet. Maar gratis optreden doen we uiteraard niet. Het is niet omdat het een passie en hobby is, dat organisatoren niets moeten betalen. Zo werkt dat uiteraard niet, haha!
Wat waren eigenlijk de plannen voor de crisis? En in hoeverre zijn die dan in het water gevallen?
Zoals hiervoor al gemeld; er waren nog niet veel plannen wegens de opnames van de nieuwe plaat. Dus; niks belangrijk in het water gevallen. Behalve een paar praktische dingen voor de band, zoals een gezamenlijke photoshoot voor de hoes…
Wat zijn de verdere plannen na deze crisis?
Cd releasen, releaseshow in elkaar steken, tourtje plannen…
Wat optredens betreft, zijn er bepaalde voorkeuren? Waar zou je absoluut eens willen staan?
Overal waar ze ons zouden willen hebben. Op Belgisch vlak: Alcatraz zou ik écht heel graag eens willen doen, en tegen Graspop zou ik ook nooit neen zeggen. Ze hebben ons daar echter nog nooit gevraagd, in weerwil met een bepaalde ‘urban legend’ die de ronde doen dat ik dat ooit eens ‘geweigerd’ zou hebben. Wat voor een idioot zou ik dan zijn? Maar om kort te zijn: elke show waar de band tot zijn recht komt. Dat kan een festival zijn, maar ook clubshows uiteraard! En zoveel mogelijk in het buitenland.
Zijn er online platformen waar mensen de band kunnen steunen? En op welke wijze?
Steunen kan nog altijd het best door merch aan te schaffen. Dat is de enige manier waarop we momenteel een paar centen mee kunnen verdienen. Merch via de Facebook pagina… Ik besef dat Spotify ‘in’ is tegenwoordig, maar daar verdienen we maar peanuts mee. Harde merch is nog steeds het beste!
https://www.facebook.com/Fireforceband
Misschien een algemene vraag, maar hoe denk je dat de muziekwereld deze uitzonderlijke crisis zal doorkomen, nu ook de festivalzomer in het water valt?
De muziekwereld zal dit écht wel te boven komen. Het is een noodsituatie, daar moeten we mee leren omgaan. En for god’s sake; het is enkel een paar maand niets ‘groots’ doen. Met niet teveel mensen op een hoop zitten. Het is niet dat Wereldoorlog drie losgebarsten is met gebombardeerde steden en hongersnoden. We overleven dit wel. Zolang we maar genoeg toiletpapier hebben…
Heb je een soort einddoel voor ogen, wat wil je absoluut bereiken met de band?
Haha, nog zo een eeuwige vraag. Het antwoord is simpel: alles en niets! Elke mogelijkheid zullen we nemen, elke horde zullen we overwinnen (en believe me, ik heb er al hopen overwonnen). Komt er iets moois uit, prima! Komt er niets moois uit, jammer, maar nog altijd prima - want nogmaals, ik doe dit uit passie, niet voor mijn ego op te krikken.
Om af te sluiten, zijn er nog opmerkingen naar onze lezers toe, plaats ze gerust
Blijf geloven in bands van eigen bodem die zelf iets creëren, blijf geloven in muzikanten die musiceren omdat ze er plezier in hebben, blijf geloven in mensen met een goed hart, blijf geloven in goede muziek, blijf geloven in jezelf… En vooral: blijf geloven in Combat Metal! Join our forces!
Bedankt voor dit fijne gesprek, ik zie al uit naar de nieuwe plaat en uiteraard besteden we daar via de website de nodige aandacht aan.
Bezoek ook de website van FireForce: http://fireforceband.com/news/
Izzy Op de Beeck - Ik hoop dat na deze Coronacrisis de mensen massaal hun artiesten, en vooral onze KLEINE en lokale artiesten terug ten volle ondersteunen door naar hun optredens te gaan
Izzy Op de Beeck is niet alleen een muziekliefhebber met een brede muzikale smaak. Je komt hem tegen op zowel Graspop als post rock, ambient en jazz concerten. De man zit ook in een etmaal aan projecten. In deze coronatijden vonden we het interessant om ook deze, zoals hij zelf zegt, hobby muzikant met een brede kijk op de muziek , eens aan het woord te laten. En stelden hem dus ook enkele prangende vragen over o.a. al zijn projecten. Maar ook hoe hij als muziekliefhebber omgaat met deze barre tijden waarin we leven:
De reden van dit interview is uw zeer interessante opmerking op Facebook: ''Webmusicians in times of Corona'' … Hoe gaat een webmusician om met uitzonderlijke tijden als deze?
Allereerst even zeggen dat ik slechts een hobbymuzikant ben, ik hoef dit dus niet te doen om den brode. Dat maakt al een verschil uiteraard. Waar ik vroeger al die opnamen deed in mijn vrije tijd, heb ik door de lockdown van mijn bedrijf ineens HEEL VEEL vrije tijd. Dus ik kan veel projecten aannemen, die ik vroeger door tijdsgebrek moest afslaan of uitstellen. Dus voor mij persoonlijk, ik vind het puur als homerecorder bekeken zeker geen nadeel!
Hoe staat het met al je projecten, liggen die allen in de koelkast? Of mogen we releases of zo verwachten?
Zoals gezegd, ik kan heel veel gedaan krijgen in deze tijden, tijd zat! Sommige dingen zoals For Greater Good staan al een tijdje op waakvlam, maar andere projecten krijgen veel aandacht. Ik werk momenteel veel samen met de Brusselse Déhà Amsg, bekend van zijn projecten Déhà, Slow, COAG, Detrvire, Cult Of Erinyes, en vele anderen..., ik ben ook weer veel bezig met darkjazz, met mijn geliefde Italianen rond Signora Ward, dus weer iets van Detour Doom Project, Er is een nieuwe Senketsu No Night Club uit, Ejiki genaamd, er komt een nieuwe plaat van de Italiaanse neofolk supergroep L'Amara...
Je zit ook in een paar jazz concepten? Sommige gaan, dacht ik, puur en alleen via sociale media? Of heb ik het mis?Vertel er eens wat meer over
Yep! Ik ben en blijf in de eerste plaats een bugel/flugelhornspeler. Dat was het eerste instrument dat ik op mijn achtste leerde bespelen, en waar ik steeds mee bezig ben gebleven, in meer of mindere mate. Van bijna alle bands die ik daarstraks heb genoemd, ben ik misschien één of twee bandleden in het echte leven ooit tegen gekomen. Zeker een supergroep als L'Amara, of Detour Doom Project, daar zijn muzikanten bij van over de hele wereld: Duitsland, Italië, tot zelfs Mexico. Ik krijg meestal de 'rode draad' van de song doorgestuurd, een soort geraamte met ideetjes en de grote lijnen, en ik speel mijn eigen partijen en stuur ze apart mee door, voor deze projecten is dat mijn geliefde bugel, trompet en pocket trompet. Zo kan op het einde de mixing engineer zelf zijn mix maken en alle verschillende bronnen bij elkaar lijmen. Een beetje complexer dan bij 'met zijn allen in de studio', kan ik je vertellen, maar de resultaten zijn meestal fantastisch!
Kunnen er nog projecten bijkomen?
Erg genoeg misschien, maar zolang de Corona lockdown er is, heb ik tijd om dit te doen... en ik amuseer me er enorm mee, dit werkt echt superleuk, in je eigen tijd, op je eigen tempo, een redelijke deadline meestal.... zolang je een beetje de mogelijkheden hebt in je eigen huis, en dat moet niet zo veel geld kosten....Ik ben nu ook bezig met een online orkest, The Corona Orchestra. Dat is een initiatief om Belgische Hafabra-muzikanten (Harmonie-Fanfare-Brassband) die nu thuis zitten te niksen bijeen te brengen. Je kan van een bepaald stuk jouw bepaalde partij downloaden, die inspelen en doorsturen. Een mixing engineer brengt die bijeen en maakt er zo een heus volledig orkestnummer van, heel mooi om te zien en te horen! Onthoud dat je op dat moment geen enkele medemuzikant of dirigent hebt die je kan leiden, enkel een drumpartij of een metronoom, en een paar ingespeelde partijen. Een echt huzarenstukje eigenlijk.
Het zijn dus wel barre tijden, hoe ga je als muzikant hiermee om? Zijn er geen extra mogelijkheden wat betreft streaming of filmpjes op sociale media?
Ik heb de luxe van een betaalde job buiten de muziek, dus ik hang niet zo af van die inkomsten van muziek... ik heb het ook altijd wat lastig gehad met die streaming enzo.... ik ben met mijn muziek ook overal te vinden op dingen als Spotify, YouTube en anderen, maar ik beschouw dat nog steeds meer als een promotie en een 'must'. Wil je mij en mijn muziek steunen, zal ik je heel snel mijn Bandcamp-gegevens geven voor de groep die je wil, en daar kan je digitaal of fysiek kopen... Bandcamp is voor mij nog steeds hét platform bij uitstek om mijn muziek te promoten en te verkopen. Spotify en streaming in het algemeen maakt nog steeds vooral die diensten rijk. Het is belachelijk wat de artiest van Spotify krijgt per stream, dat zijn cijfers in de trend van 0,00x euro...
Zou dit ook geen aanleiding kunnen zijn om ook streaming als Spotify te laten boomen? En ervoor te zorgen dat de artiesten er meer aan verdienen?
Dan gaan Spotify en aanverwanten eens dringend hun aanpak moeten veranderen. Als je geen topartiest bent verdien je niks aan streaming peanuts, of je moest al je tijd en energie gaan steken in promotie van je muziek en alles goed uitpluizen. En eerlijk? De vrije tijd die ik heb, spendeer ik liever aan creatie in plaats van bureaucratie en administratie.
Om daar een beetje op voort te borduren. Wat is uw mening over deze tijden, kan het eventuele andere deuren openen denk je?
Ik hoop vooral dat de mensen terug gaan beseffen wat ze missen, nu muzikanten niet meer mogen optreden en toeren om hun muziek te promoten. Ik hoop dat na deze Coronacrisis de mensen massaal hun artiesten, en vooral onze KLEINE en lokale artiesten terug ten volle ondersteunen door naar hun optredens te gaan. Niet meer alleen 'geïnteresseerd' aanklikken op Facebook en dan toch niet gaan, maar echt je engageren om je artiesten en bands te steunen. Koop nu eens gewoon die tickets in voorverkoop, dan heb je geen excuus om NIET te gaan! :) En kan je dan TOCH niet gaan, beschouw het dan als een goed doel dat je steunt!
Vooral, brengt dat geld in het laatje voor de muzikant in kwestie?
Enkel als we de artiesten steunen! Koop hun merchandise, koop hun fysieke of digitale output, dat zijn voor de meeste artiesten nog steeds de grote bronnen van inkomsten, en als het terug mag, ga naar hun optredens!
Ook de concert- en festivalwereld zit op zijn gat. Als mede concertganger is dat voor u geen gemakkelijke periode. Hoe ga je daar mee om?
DAT is mijn grote gemis en frustratie ook. Zoals je weet (we komen elkaar geregeld tegen ;) ) ga ik inderdaad graag naar kleine optredens maar ook naar grote festivals. Die lijken allemaal geannuleerd te raken, ik zie het somber in voor al zeker deze zomer, maar ik vrees eigenlijk voor het hele jaar, hoor... eer de hele mallemolen terug is opgestart, moeten artiesten wereldwijd terug in de roulatie gebracht worden, tours herboekt worden, overal alle visums terug in orde geraken, alle randgebeuren moet terug gecoördineerd, lighting, stagecrew, promo, het is zo een groot circus, en dat sleur je niet zomaar terug in gang op een maandje tijd.
Wat zijn je ambities? Zijn er nog doelen die je met je muziek wil of kunt bereiken?
Ik zou nog heel veel willen en kunnen doen, ik heb niet echt een groot doel, ik zie wel wat de muziek mij brengt. Iets in de extreme metal wil ik wel terug doen, en eens terug op een podium geraken, maar dat komt wel weer!
Is het allemaal combineerbaar met uw gezin en dagelijkse werksituatie? Hoe gaat uw gezin ermee om?
Ik heb zoals gezegd een dagjob, van 8 tot 17, van maandag tot vrijdag. Dus ik heb wel mijn avonden vrij en mijn weekends. Met een vrouw en twee kinderen is dat allemaal wat schipperen, maar ik heb een fantastische vrouw die mij steeds heeft gesteund in mijn muziek, en mij heel af en toe eens effe terugtrekt als ik wat te ver doordraaf... Maar meestal ben ik vrij nuchter en realistisch in mijn doelen. Ik doe ook mijn dagelijkse job enorm graag, dus die zou ik eigenlijk ook niet willen missen... de balans is vrij goed te doen, ik heb ook genoeg vakantie om alles bol te werken. Maar zoals gezegd, ik vind het als muzikant nu eens niet erg dat ik een maand thuis zit :)
Moesten er nog opmerkingen zijn of links waar mensen merchandise of zo kunnen aankopen zet die gerust hieronder
Dit was de gevreesde vraag, haha! Ik heb ZO VEEL projecten gaande dat ik een kleine greep ga doen uit voornamelijk de Bandcamp sites, waar je de muzikanten nog steeds het best mee steunt. Erik, bedankt voor het interview alvast!
All things Déhà: https://musicalexcrements.bandcamp.com
Darkjazz - Detour Doom Project: https://detourdoomproject.bandcamp.com
Darkjazz - Senketsu No Night Club: https://signorawardrecords.bandcamp.com/album/senketsu-no-night-club-ejiki
Traditional Italian Folk - L'Amara: https://lamara.bandcamp.com/album/lamara
Cinematic jazz electro - The Thing With Five Eyes
https://thethingwithfiveeyes.bandcamp.com/album/noirabesque
Triphop-bebop-jazzhop - Nyctophiliac (Skopje): https://nyctophiliac.bandcamp.com
Ambient industrial orchestral soundscapes - For Greater Good
https://forgreatergood.bandcamp.com
Smooth Jazz - The Sarto Klyn V: https://thesartoklynv.bandcamp.com
Oldskool Corona-inspired Goregrind - Anal Cuntrona
https://musicalexcrements.bandcamp.com/album/coranal-cunt
Electronic Ambience – Misantronics: https://www.youtube.com/watch?v=H2aQk4a3u3s
Het Corona Virtuele Orkest: https://www.youtube.com/watch?v=c6YJOynICJM
Die vraag heb ik zeer bewust gesteld zodat de lezer die projecten zou kunnen ontdekken, en eventueel de band in kwestie langs deze weg ondersteunen. Dank voor dit fijne gesprek, ik hoop dat we elkaar weer 'in real' tegen komen en tussen pot en pint zo gesprekken kunnen voeren. Stay safe …
Skiska Skooper - Ik zal niet rusten tot “Heroin Shifter”, “Master of Puppets” van de troon stoot in De Zwaarste Lijst
Dat Skiska Skooper een band is die je niet in hokje kunt duwen, en eentje is die graag op avontuur trekt in het landschap noiserock geheten, dat stelden we in 2018 reeds vast toen we het debuut 'Universal Space Shifter' onder de loep namen. Een trip die we vergeleken met het ontstaan van de Apocalyps. Vooral die ene song “Introvert party”, een klepper van circa veertig minuten lang, sprak tot onze verbeelding. Met recente opvolger 'Surreality Check' .
De recensie kunt u hier nog eens nalezen: http://www.musiczine.net/nl/cd-reviews/item/77900-surreality-check.html . Nu we in ons hok moeten blijven probeert ook een band als Skiska Skooper daar interactief mee om te gaan, we hadden een fijn gesprek met Mathias Bex die al liet aanvoelen dat de band niet bij de pakken gaat blijven zitten. Ook gingen we hen aan de tand voelen over heden, verleden en toekomst.
Het is wellicht wel honderd keer gevraagd, maar vertel eens hoe is de band ontstaan. Waar komt de naam Skiska Skooper vandaan?
We zijn in 2016 begonnen als duo: gitaar en drum. Dat waren Tim Martens en ik. Ik was rond die tijd op zoek naar een catchy naam. Ik was wat aan het scrollen op mijn Facebook feed en plots zag ik een post van Brent Vanneste (Steak Number Eight). Hij was een effect of iets dergelijk kwijt en vroeg of iemand dat gevonden had. Als enige reactie daarop de woorden: Skiska Skoeper. Ik dacht in mezelf: “hmm, da’s wel een gekke naam” (lacht), maar die naam is in mijn hoofd blijven hangen. Ik stuurde Tim wat hij er van vond en hij was onmiddellijk mee!
Een paar maanden later begon Tim zijn agenda goed vol te lopen en heeft hij beslist andere horizonten te verkennen. Dat was het begin van een lange rit aan drumwissels. (lacht) In november 2018 is Bert Jacobs officieel bij ons beginnen drummen. Het was wel niet zijn eerste contact met Skiska, want hij heeft ook synths gespeeld op de opnames van “Introvert Party”! Tijdens die opnames (Universal Space Shifter, 2018) is Pieter-Jan in the picture gekomen. Hij was toen net gestart met Hook Studio en was op zoek naar bands om te komen opnemen. Tijdens die opnames had ik direct een klik met hem als persoon. We waren wat aan het sukkelen met basfrequenties op die plaat, aangezien we toen nog een gitaar-drum duo waren. Toen heb ik hem gevraagd of hij geen zin had om ons als bassist te vervoegen. Om het in zijn woorden te zeggen: “Awel, ik wilde het net zelf voorstellen!” We hebben toen direct die plaat volledig, op de drums na, opnieuw opgenomen met hem als bassist. (lacht)
Het leuke aan Skiska Skooper is dat je jullie muziek niet in een hokje kunt duwen. Meestal wordt het afgedaan als noise rock. Hoe zou je zelf uw muziek omschrijven?
Ik vind het moeilijk om het zelf in hokje te duwen. Ik ben daar ook blij om, want anders zou dat betekenen dat de muziek voor de hand liggend is. Het mag wel wat ingewikkelder zijn. Dat houdt het spannend. (lacht) We hebben het destijds noise rock genoemd door de invloeden die duidelijk naar voren komen, maar dat was echt maar om het kind een naam te geven. Ondertussen is dat al geüpgraded naar indienoise. (lacht) Ik ervaar het vooral als een trip. Soms hard. Soms zacht. En altijd een beetje een hoek er af. (lacht)
Het debuut 'Universal Space Shifter' was een ware openbaring. Vooral die ene song van veertig minuten. Hoe is het idee ontstaan om dit te doen?
Dat is heel spontaan ontstaan tijdens de opnames. Origineel duurde “Introvert Party” een vijftal minuten. Joery Masson (de drummer van de eerste plaat) was daar niet helemaal tevreden van. Hij had het idee dat er meer in dat nummer zat. Pieter-Jan stelde voor om wat te experimenteren en dat hij de opname gewoon liet lopen. Zo konden we achteraf eens luisteren of er goede ideeën naar boven kwamen. Het is bij één take gebleven. (lacht) Die stopt trouwens enkel maar omdat Joery zijn drumstukken kapot geslagen had. Anders was het nog langer uitgedraaid. (lacht) Achteraf kreeg ik het in mijn hoofd om daar een grotesk jamfestijn van te maken en heb ik daar nog een aantal gitaar- en baslijnen over gespeeld en hebben Pieter-Jan en Bert daar synths op gesmeten. Allemaal first takes. (lacht)
Heeft dat debuut trouwens deuren geopend?
Absoluut. Universal Space Shifter is opgenomen het weekend na onze eerste show en enkele maanden later uitgebracht. De spanning stond natuurlijk hoog, want je bent zelf heel enthousiast, maar weet niet wat de rest van de wereld ervan gaat vinden. Dat was gelukkig voor niets nodig en er kwamen lovende kritieken langs alle kanten binnen. Dat heeft er wel voor gezorgd dat we op een heel deel coole locaties hebben kunnen spelen!
Ook de nieuwe plaat 'Surreality Check' was een apocalyptische totaalervaring. Hoe waren de reacties hierop tot nu toe?
We hebben allesbehalve te klagen. (lacht)
Het was wel een beetje vreemd dat halfweg het album de stemvervormer plots uit gaat, met opzet? Of toeval?
Toeval bestaat niet! (lacht) We doen niet speciaal om speciaal te doen. Alles heeft een intentie. En soms kunnen we dus ook eens normaal doen. Allee, ’t is te zeggen. (lacht) Dat ‘normale’ dient hier als een eerste kantelpunt van de Surreality Check trip. Je hebt rust nodig om de chaos beter te laten binnenkomen.
Ik vind dat die muziek ook zeer visueel klinkt, misschien iets in de richting voor film of zo?
Grappig dat je dat zegt. Surreality Check is ontstaan als een totaalconcept. Het is één compleet verhaal. Niets specifieks, want ik vind het belangrijk dat iedereen zich er een eigen beeld bij kan vormen. Ik ben wel fan van doordachte dingen. (lacht) Net na de opnames worstelde ik met idee om dat totaalconcept nog een stapje verder te trekken en negen videoclips te maken die elk op elkaar volgden. Dat is er helaas niet van gekomen, kwestie dat ik ook nog moet werken. (lacht) Tot nu toe is er enkel voor “Plastic Mastermind” een videoclip en zaterdag verschijnt er een videoclip voor “Dreamgazer”, ter ere van wat Record Store Day had moeten zijn.
Is het met de muziek die jullie brengen, net door voortdurend buiten de lijnen kleuren zonder je iets aan te trekken, niet moeilijk om een ruim publiek aan te spreken. Niet dat dit hoeft, en wellicht ook niet de bedoeling. Maar was is dan wel het doelpubliek?
Een vast doelpubliek hebben we nooit voor ogen gehad. We beseffen maar al te goed dat je niet iedereen tevreden kan stellen en dat is ook oké. Het valt me langs de andere kant wel op, net doordat er zo veel verschillende invloeden in de muziek zitten, dat we best een breed publiek aantrekken. De ene is fan van de rustige(re) nummers. De andere van de hardere of gekkere nummers. Dat geeft toch wel een beetje een goed gevoel natuurlijk. (lacht)
Live zorgt dit wellicht voor een apocalyptische totaalervaring, met visuele effecten. Helaas is door de corona crisis veel in het water gevallen. Hoe ga je als band daarmee om met deze barre tijden?
Om het cru te zeggen: dit is echt heel kut. (lacht) Surreality Check is een tweetal weken voor de lockdown de wereld in gestuurd en er stonden heel wat shows gepland. Die zijn allemaal in het water gevallen. We zijn nu volop bezig met nieuwe data te vinden voor deze shows in het najaar, maar tegen dan zijn er natuurlijk weer nieuwe platen die worden uitgebracht. Het gaat afwachten worden hoe dit allemaal gaat uitdraaien. Om de fans in tussentijd iets te geven, brengen we nu een videoclip voor “Dreamgazer” uit. Veel mensen zitten nu vast in hun kot, dus geven we ze graag iets waarvoor ze het huis niet moeten verlaten. (lacht)
Zijn er binnen deze periode mogelijkheden om online concerten te geven, sommige bands doen dat al.
Voor ons is dat heel moeilijk, aangezien we niet samen kunnen komen. Pieter-Jan woont in Hasselt, Bert in Aarschot en ik in Tienen. En een online concert is geen noodzakelijke verplaatsing, hé. (lacht) We zouden iets solo kunnen doen, maarja… Dat is niet hetzelfde, natuurlijk. De fans zullen nog even op hun honger moeten zitten, maar later maken we dit meer dan goed!
Zijn er nog toekomstplannen, ondanks die crisis?
Er staat een vinyl release van Surreality Check op de planning. Wanneer die net komt, weten we nog niet. Alle inkomsten gaan alvast naar een spaarpotje daarvoor. Veel cd’s bestellen, dus! (lacht)
Wat platen uitbrengen betreft, zijn daar ook nog groeimogelijkheden denk je?
Sowieso! Ik ben heel tevreden over de nummers en ook over hoe de plaat klinkt! Pieter-Jan is een exceptionele producer en ik mag gerust zeggen dat we met ons gat in de boter gevallen zijn dat hij de opnames en producing voor zijn rekening neemt. Dat wil niet zeggen dat we de volgende keer niet gaan proberen onszelf te overstijgen. Stilstaan is achteruitgaan. (lacht) Ik vind Surreality Check alvast een grote sprong vooruit t.o.v. Universal Space Shifter. De volgende plaat moet opnieuw zo’n sprong maken. (lacht)
Laten we ook kijken naar de verre toekomst. Wat zijn uw ambities? Is er een soort einddoel?
Ik zal niet rusten tot “Heroin Shifter” “Master of Puppets” van de troon stoot in De Zwaarste Lijst. (lacht)
Dit is mijn laatste vraag. Als er een 'link' is waar mensen uw merchandisers of dergelijke kunnen aankopen plaats het gerust hieronder.
Cd’s kan je altijd bestellen via http://skiskaskooper.bandcamp.com. Surreality Check is ook te bestellen via Bilbo Records Leuven!
Nightqueen - Steun bands a.u.b. door na de lockdown de kleinere concerten en festivals te bezoeken waar muziek nog echt en puur is. Laat ons dan samen de herwonnen vrijheid vieren
De Genkse melodieuze power metal band Nightqueen timmert sinds 2004 aan de weg. Sinds 2017 is dat met een andere frontvrouw, zijnde Hellen Heart. De band bracht dit jaar nog een gesmaakte schijf op de markt 'Seduction', dit dus in heel andere line-up. Voormalige zangeres Keely Larriena moest door een ernstig ongeluk de band verlaten. Ook gitarist Adagio verliet de band en zijn plaats werd ingenomen door Cosi Maatrigiani; Paddy Lee, toetsenist Gio Zuccari en drummer Andy Hermans maken die nieuwe line-up compleet. Dat Hellen over een uiteenlopend stembereik beschikt, merkten we al op die plaat. Ook live doet de bijzonder charismatische zangeres er alles aan om iedereen uit haar hand te doen eten. De aanstekelijke power metal die Nightqueen naar voor brengt, raakt over de hele lijn bekeken zeker de gevoelige snaar. Dat merkten we nog toen we de band live mochten aanschouwen op Pluto Fest in 2019. We hadden een gesprek met gitarist Rex Zeco over het verleden, wat een band doet tijdens deze rare tijden waar we in leven, maar ook de toekomst. De band had ook een mooie boodschap naar de muziekliefhebber toe.
De band is ontstaan, dacht ik, 2004. Hoe is de band ontstaan? En hoe zijn de beginjaren verlopen?
De band is ontstaan als tijdverdrijf. Ik had zelf meer dan 12 jaar stilgelegen als muzikant en had de muziekwereld totaal niet meer gevolgd. Omdat ik zelf niet wist wat ik wilde zocht ik niet al te gericht naar de juiste bandleden. It was just for fun. Met de tijd besefte ik, dat sommige andere bandleden de muziek niet zo nauw namen en meer op hun ego voortdreven dan op hun kunnen. Dit resulteerde dan weer op ontelbare bezettingswissels, wat dan weer veel tijd kostte.
Er waren ook wel heel goede muzikanten bij die op zich dan niet in de band bleven omwille van anderen hun kunnen en/of gedrag. En telkens kon ik van voor af aan beginnen. Op zeker moment had ik dan zulk een groep mensen samen dat er plots wat ambities kwamen met het eerste album (‘for Queen and Metal’) als gevolg.
Ik begon stilaan te beseffen dat dit geen hobbietje meer was maar een tijdrovende en kostelijke passie waar ik elke dag meer en meer mee bezig was.
Een tweede album (‘revolution’) volgde en daar werd ik keihard met de feiten geconfronteerd door Jan Nemec (producer en oa ook Helloween, MSG, running wild). Hij stelde dat een band maar zo sterk was als het kunnen van alle leden samen. Ik wilde daardoor de opnames uitstellen maar de platenfirma (Wildgame) wilde daar niet van weten. ‘Revolution’ werd dus released terwijl het achteraf gezien zoveel beter had gekunnen. Ik was ook niet blind of doof voor commentaren en dacht veel na over verbeteringen. Ik wist dat alles net niet top was. Average dus. Maar in de songs zat veel meer dan wat wij als band eruit haalden. En ik had zeker geen zin om zo te blijven aanmodderen.
Na weer wat personeelswissels kwam Andy (Hermans) in de band en je merkte dat hij, samen met nieuwe bassist Paddy, de muziek onmiddellijk op een hoger niveau tilde. Een wissel van toetsenist bracht Gio in de band en we hadden binnen de kortste keren een klik. De muziek klonk een pak beter en ik speelde ahw in een zetel van goede muzikanten.
En net op dat moment kwam het spijtige nieuws over Keely binnen. Na lang zoeken vonden we de juiste zangeres in Hellen en kwam vlak daarna Cosi in de band. En als een samenwerking goed klinkt kan het ineens snel gaan. Dan band begreep perfect waar ik muzikaal naartoe wilde en vulden daar aan waar het nodig was. Sterker nog, ze begonnen mee te werken aan de nummers of zelfs alleen te schrijven. De stijl van Nightqueen is nu niet anders dan voorheen maar wel een stuk completer. Het resultaat kan je op het nieuwe album ‘Seduction’ horen.
Jullie muziek omschrijven als 'Female voice metal' ? is dat jullie tekort doen? Hoe zou je uzelf als band het liefst willen omschrijven?
Ik heb moeite met de term female fronted. Men zegt toch ook niet tegen Maiden dat ze Male fronted zijn ? Dat is het recept al verklappen voordat het menu opgediend wordt.
Volledig mee eens
De pers omschrijft ons als symphonic powermetal en daar kunnen we wel mee leven. Maar muziek in categorieën verdelen is eigenlijk dom. Als ik naar m’n eigen kijk , dan ken ik geen genres. Enkel M.W.R.L (music what Rex likes) en daar zit vanalles tussen gaande van André Rieu, Bach, U2 maar ook bvb Arch Enemy, Maiden, Priest e.d.)
Er is ondertussen ook het een en ander moeilijke en positieve momenten? Dingen die je bij zijn gebleven wat bijvoorbeeld optredens betreft.
Die leuke dingen zijn er zeker geweest maar die houden we best binnenskamers :-)
Voormalige zangeres Keely Larriena moest door een ernstig ongeluk de band verlaten. Hoe is het met haar gezondheid ondertussen?
We veronderstellen van goed. We hebben sinds Hellen geen contact meer , ondanks veel pogingen van mij en de andere bandleden. Eigenlijk jammer.
Sinds 2017 is dat met een andere frontvrouw, zijnde Hellen Heart? Hoe waren de reacties van de fans?
In het begin wat terughoudend maar sinds de nieuwe plaat er is zijn de reacties zeer goed. Soms overweldigend. Niet verwonderlijk. Hellen is een wereldzangeres dis werkelijk alles aan kan. De band zelf is ook zeer gelukkig met haar. Dat merk ik goed aan de gezichtsuitdrukkingen van de mannen (incl. mezelf) op het moment dat ze begint te zingen.
Nightqueen bracht in 2019 een nieuwe plaat uit ' Seduction' Hoe waren de algemene reacties?
Zeer goed. Buiten verwachting eigenlijk. We wisten dat we een goed album gingen uitbrengen. Maar de reacties waren (en zijn) indrukwekkend. Maar met alleen goede recensies red je het natuurlijk niet. De optredens moeten de bevestiging brengen maar toen kwam er een microbe de boel verzieken.
Op Pluto Fest kwam Filip Lemmens (Beyond the labyrinth) ook een paar songs meezingen. Ik vond dat een hoogtepunt op dat optreden. Zijn er nog mogelijkheden om samen met hem iets te doen?
Die kans is er altijd. We hebben nog niks concreets afgesproken. Maar het was zeker een fijne ervaring.
In deze tijden staat alles stil. Is Nightqueen achter de schermen bezig met nieuw werk? Eventuele releases of plannen?
jajaja :-) we zijn al in die fase dat we een concept en een albumtitel hebben. Enkele nummers staan reeds in testfase. Maar alles gaat nu een stuk langzamer. Als verpleger heb ik het, gezien de coronacrisis, nu een stuk drukker. Maar tussendoor werken we wel aan de nieuwe nummers via internet.
Hoe ga je als band om met zo een crisis? Ik stel die vraag aan iedereen, de antwoorden verschillen toch
We hebben onze eigen chatgroep waarin we dagelijks met elkaar in contact staan, elkaar ook ondersteunen in deze moeilijke periode. Er wordt uiteraard ook over de nieuwe muziek gepraat en voor de rest wat moppen naar elkaar sturen. Overdag bellen we ook regelmatig met elkaar. Dat maakt het allemaal wat draaglijker.
Schept zo een periode geen andere mogelijkheden. Zijn er wat dat betreft bijvoorbeeld geen mogelijkheden via sociale media live optreden zoals sommige al doen?
We hebben vorige week een fotovideo uitgebracht (“Silence and tears”) omdat we geen optredens of videoshoots kunnen doen. Een optreden op social media is aan gedacht maar niet uitvoerbaar voor ons. Sommige bandleden moeten van te ver komen en is dan geen essentiële verplaatsing. En onze Cosi geraakt de Duitse grens moeilijk over.
Wat zijn de verdere toekomstplannen na deze periode?
We kunnen geen plannen maken omdat we niet weten wanneer deze crisis stopt. Er is ook veel kans tot heropflakkering van de virulentie. Dus plannen heeft voorlopig geen zin.
Is er ook een soort einddoel dat je als band wil bereiken?
Nee geen einddoel. We spelen tot we geen zin meer hebben :-) We hebben wel ambities naar ons eigen toe. bvb een volgend album nog beter maken dan het huidige.
Waar en hoe kunnen mensen merchandisers en dergelijke aankopen om de band te steunen? Zet gerust enkele links
merchandise en cd’s kunnen altijd rechtstreeks besteld worden bij de bandleden, el-puerto records, de facebookpagina
Dit was mijn laatste vraag. Zijn er nog opmerkingen die jullie graag zouden willen geven zet ze gerust hieronder
Er is een grote vraag maar ik denk dat ik nu in naam van vele goede Belgische bands spreek : aan de muziekfans kijk om je heen er zijn hier in dit klein apenlandje zoveel goede bands die jullie aandacht waard zijn. Bands hebben nu ook geen inkomen en in de toekomst misschien geen reden meer van bestaan. Steun die bands aub door na de lockdown de kleinere concerten en festivals te bezoeken waar muziek nog echt en puur is. Laat ons dan samen de herwonnen vrijheid vieren.
Zeer veel succes en sterkte in deze moeilijke tijden. En hopelijk kunnen we dit gesprek binnenkort eens face to face doen tussen pot en pint. Stay Safe!
MARTYR - Dat is ook precies de bedoeling van onze albums. Niet makkelijk achteroverleunen en doorschrijven op wat we al eerder gedaan hebben, maar juist proberen te verbeteren en onszelf goed uit te dagen
De Nederlandse Power-Heavy-Speed metal band MARTYR heeft sinds zijn ontstaan in 1982 meer dan zijn stempel gedrukt op het metal gebeuren in de Lage Landen. Met 'For the Universe (1985) en 'Darkness At Time's Edge' (1986) bracht MARTYR klassiekers uit. De band hield er in 1989 meer op om medio 2001 plots uit zijn as te herrijzen. Een herboren band die geen routineklus afwerkt maar met 'Circle of 8' in 2011 en vooral 'You Are Next' in 2016 leek te zijn herboren. Ondertussen zit MARTYR niet stil en zijn er plannen voor een nieuw album. We hadden een fijn gesprek met bezieler en gitarist Rick Bouwman over dat roemrijk verleden, hun bijzondere tour in Japan, maar vooral de toekomst tijdens en na corona tijden.
MARTYR heeft een verleden in de jaren '80. Na al die jaren kwam een reünie, als je terugkijkt op die tijd . Wat zijn de grootste veranderingen door de jaren heen?
Buiten het feit dat we als personen en als band volwassener zijn geworden met een beter instrument beheersing en betere technieken is de metal scene wel verandert. Vroeger was het overzichtelijker. Tegenwoordig met al die sub genres en al die bands die op alle media van alles en nog wat uitbrengen is het een stuk lastiger je muziek de juiste aandacht te laten geven. Aan de ene kant zijn er wel meer mogelijkheden, aan de andere kant is er ook mega veel aanbod. Hoe val je op? Gelukkig hebben we de naam MARTYR mee en onze legacy. Voor een nieuwe startende band moet dit toch lastig zijn. Hoe goed je ook bent, mensen moeten je wel zien en horen.
‘For The Universe’ (1985) en ‘Darkness At Time’s Edge’ (1986) zijn uitgegroeid tot ware klassiekers. Hoe was het om na al die jaren de draad terug op te nemen?
Dat is super en ging ons ook eigenlijk relatief eenvoudig af. We hadden de naam nog. De scene kende ons nog. We zijn na de reünie shows midden jaren zero’s ook weer gaan schrijven en waren in de gelegenheid veel shows te spelen door heel Europa met mooie andere bands als Lizzy Borden , Jaguar, Vicious Rumors, Flotsam, Raven en heel veel meer. En ook wij groeiden weer verder in ons schrijfproces en de kwaliteit van de shows. Er was en is nog steeds super veel ambitie en energie.
In 2001 volgde dus een reünie, hoe is dat in zijn werk gegaan? En hoe waren de reacties?
De Heavy Metal Maniacs Fanclub Nederland vroeg ons voor wat we toen dachten een eenmalige reünie op hun festival. Dat hebben we gedaan. Er was weinig repetitie voor nodig , de songs zaten toen (ook als was het toen een jaar of 13 geleden dat we voor het laats met MARTYR speelden) nog steeds in ons systeem. De reacties waren super, maar het was toen (dachten we!) een eenmalig iets. Later wisten we wel beter blijkt.
Zijn er in de huidige tijden, dankzij de sociale media en dergelijk, meer mogelijkheden om aan de bak te komen dan vroeger? Of zie ik dat verkeerd
Wat ik eigenlijk al zei, ja er zijn zeker meer mogelijkheden , absoluut, maar iedereen gebruikt die meer mogelijkheden, en er zijn ook meer bands en muzikanten. Het is moeilijker je te onderscheiden en speciaal te zijn. Er zijn zoveel platforms, dat bijhouden is alleen al een halve dagtaak haha …
'You Are Next' was een sublieme plaat, en liet een band zien en horen die niet aan een routineklus bezig was, dat trok me het meest over de streep. Hoe waren de algemene reacties echter?
Nou ja precies dat eigenlijk, en dank voor je compliment. Maar dat is ook precies de bedoeling van onze albums. Niet makkelijk achteroverleunen en doorschrijven op wat we al eerder gedaan hebben, maar juist proberen te verbeteren en onszelf goed uit te dagen. We horen heus wel eens een enkeling roepen, ah het klinkt niet meer als de jaren 80. Nee dat was dan ook niet de bedoeling, hoewel de roots echt wel hoorbaar zijn. Maar we zijn zelf gegroeid, we zijn 30-35 jaar verder, de techniek is verbeterd. ‘You Are Next’ is een van ons meest succesvolle albums so far. De reacties waren super. Het heeft ons veel opgeleverd, veel goede shows en support , touren door Japan, releases in Japan en Zuid Amerika.
Jullie speelden net voor de crisis voor de derde maal in Japan, de band is dus 'big in Japan'? Hoe waren de reacties daar? Ik heb me laten vertellen dat het Japanse publiek op zijn zachtst 'speciaal' is.
Big in Japan , dat valt ook nog wel weer mee hoor , maar het gaat wel lekker dat wel. En ja als je aankomt en in je hotel staan de fans te wachten op je , dat doet wel wat. Het is een zeer loyaal publiek. Maar wij zijn dan ook zeer loyaal aan hen en heel toegankelijk. Dat wordt erg gewaardeerd. Ons Japans publiek is erg gek op MARTYR en de stijl die we spelen. We besteden ook veel aandacht aan hen als we daar zijn, veel praten met de fans, veel foto's maken (dat zijn we sowieso wel gewend van de Japanners) , met ze eten en drinken. Het is een bijzonder dankbaar publiek, en ze hebben zoveel respect voor alles , de omgeving, de muziek, de natuur, elkaar. Prachtig om mee te maken.
De echte reden van dit interview is het bericht dat jullie bezig zijn aan een nieuw album? Vertel er meer over? Wanneer zou die release zijn en zo?
Klopt. We zijn bezig, al eventjes. In de tussentijd gebeurt er wel eens wat, wat een klein beetje vertragend heeft gewerkt. We hebben een ander bezetting dan die van “You Are Next”. Een fantastische bezetting moet ik zeggen, waarmee we weten dat wat we nu aan het schrijven zijn qua nieuw werk ook echt goed gebracht gaat worden.
Door de bandwisseling zijn we gefocust gebleven op de live shows. Geen show is afgezegd. Wel is er iets dus aan vertraging in het schrijfproces opgetreden , maar sinds een jaar hebben we dat weer opgepakt en de songs zijn klaar. Echter toen kwam Corona om de hoek kijken wat betekent in ons geval dat we de songs niet met elkaar in de oefen ruimte hebben kunnen doorspelen en doornemen. Tuurlijk is de techniek er el om het thuis allemaal op te nemen en te doen of remote of ieder voor zich in een studio , maar door elkaar te zien en feedback te geven , groeit een song mogelijk nog meer.
Dus we zitten nu in de fase van hoe nemen we het op. Op dit moment echter hebben we een song gereed die wel eigenlijk im de maatschappij en bij onze promotors / marketing team asap al willen uitbrengen. Dus wie weet is er al wel heel snel nieuw MARTYR materiaal op de markt.
Jullie hebben ook een live album in Japan opgenomen? Ook op DVD? Wanneer mogen we die plaat verwachten?
Die plaat is al uit, sterker nog in 4 releases uitgebracht. 2 Europese CD versies op ons label ‘Pt78 records’, waarvan 1 limited in het aantal persingen. Een Japanse CD versie op ons Japanse label ‘Rock Stakk Records’. En op vinyl wereldwijd te verkrijgen. Dat vinyl is heel speciaal, het is een 2 LP geworden, supermooie dubbelaar op wit vinyl met een rood label (ofwel de Japanse vlag). We hebben wel een live clip voor 1 van de songs “Afterlife” op Youtube staan : https://www.youtube.com/watch?v=t-rhwo43f2g Verder hebben we video opnames van de hele shows van Februari 2020, daar moeten we nog mee aan de slag. Er is een DVD release gepland.
Het zijn trouwens zeer moeilijke tijden, hoe ga je als band daarmee om? Geen optredens en zo? zeker in het metal gebeuren is dat een streep door de rekening
We gebruiken deze tijd zoals gezegd dus voor nieuw werk en andere zaken , zoals plannen en marketing. Ja tis superbalen nu , van de live shows. Scheelt ook inkomsten want geen gages, geen merch sales bij de shows etc . Dus support de bands , koop een cd of shirt uit de shop (bit.ly/martyshop) . Een band kost ook best een hoop geld, oefenruimtes, studios, instrumenten etc. . We kunnen ons gelukkig aardig bedruipen , maar wel door de shows normaal gesproken.
Naast nieuwe releases zijn er nog verdere plannen (in zoverre nog iets kan gepland worden)?
Zeker, nieuw video materiaal en we moeten kijken naar 2021 waar hopelijk alles weer kan qua shows. We willen zeker terug touren door andere landen. Daar moet ook aan gewerkt worden.
Misschien een rare vraag , kan een band als MARTYR die eigenlijk al een beetje alles heeft meegemaakt eigenlijk nog groeien? En hoe?
Ja hoor, voornamelijk in fanbase. We willen groter worden en niet om de roem of geld, Totaal niet zelfs. Maar we zijn trots op wat we maken , we hebben supertoffe live shows. We willen gewoon dat we bekend genoeg zijn bij de mensen om te bepalen of ze ons leuk vinden (of niet). En daarvoor willen we de naambekendheid steeds verder laten groeien. Zodat onze muziek gewoon een groot bereik krijgt en onze shows groeien. Dus ook groeien naar grotere festivals toe.
Zijn er na al die jaren nog ambities, iets dat je absoluut nog wil bereiken als band?
Wat ik zei, grotere festivals bereiken, meer mensen bereiken. Voor mijn part is dat “ja MARTYR kennen we , maar vinden we ruk” weet je wel. Als ze je maar gehoord hebben en kennen. Niet iedereen houdt van hetzelfde , gelukkig maar.
Hoe sta je als 'old school' metalhead eigenlijk tegenover streaming als Spotify? (ik stel die vraag aan iedereen , de antwoorden zijn uiteenlopend)
Ik ben er op zich wel positief over, maak er ook zelf privé gebruik van voor het ontdekken van muziek met name. Het is ook weer een manier om je muziek te laten horen aan een breed publiek en tegelijk is ook dit platform een lastige. Door de bomen het bos niet meer zien, er geen geld aan kunnen verdienen tenzij miljoenen streams. Het gaat niet om het geld, wel wil ik graag dat het bijdraagt aan ons bereik. Echter er zitten wel weer veel afhankelijkheden aan.
Op welke wijze kunnen fans of muziekliefhebbers jullie in huidige tijden steunen? Aankoop van merchandiser en dergelijke? geef gerust een link of zo waar mensen dingen kunnen aankopen
Ja graag. Koop een CD , shirt, patch , download de CD op de bekende streaming kanalen als Spotify, volg ons op Youtube , en wordt vriendjes. Als we dan met de nieuwe plaat komen, ben je sowieso op de hoogte en hebben wij ook ons groter bereik om de plaat aan de man te brengen en te laten horen aan iedereen. Support the scene en je favoriete band(s) .
Onze links:
www.facebook.com/martyronline
www.martyronline.nl
shop: bit.ly/martyrshop
Zijn er om af te sluiten nog opmerkingen naar onze lezers toe, spuw uw gal uit. Dank voor dit gesprek, hopelijk kunnen we dit in betere tijden face to face eens over doen
Gal uitspuwen sowieso niet, Het tegenover gestelde Ik ben dankbaar voor alle support en vertrouwen in MARTYR door alle jaren heen. Dus dank daarvoor en we hopen iedereen zo snel mogelijk, in goede gezondheid , weer te zien. Of dat nu is bij een MARTYR show of in een club of bij een of andere festival waar wij als fans ook rondlopen. Stay Safe en Healthy!
Stereoseat - Soms word ik ‘s nachts wakker, en heb ik plots een idee. Dan bel ik ook terug naar mezelf om zeker te zijn dat ik de volgende morgen de essentie van het idee nog kan recupereren
Stereoseat werd in 2013 opgericht als een studioproject door songwriter Tom Van Dorpe, die bekend werd met de band Chrome Yellow, en geluidstechnicus Sergej ‘soundwizard’ van Bouwel (Absynthe Minded). Aanvankelijk vulden gitarist David van Glabeke (Kenji Minogue) en drummer David van Belleghem (Delavega) de bezetting aan. Zij zijn ook te horen op het debuut ‘Safety Car Crash’ uit 2015. In 2018 maakten zij plaats voor toetsenist Maarten de Meyer (Vive La Fête) en drummer Jelle Lefebvre (Pink Room, Celestial Wolves).
Met 'Heavenly Creatures' slaat Stereoseat vooral een nieuwe bladzijde om in zijn carrière, is onze eerste vaststelling. Vergeet Tool, NiN of Queens Of The Stone Age. Allemaal bands waar ik enorme fan van ben, laat dit duidelijk zijn.
We stellen u voor Stereoseat, een band die deze bands zelfs lichtjes doet verbleken door een duivels verschroeiende, grensverleggende aanpak, die diep door je lijf snijdt tot er geen spaander geheel blijft. Dit allemaal binnen een bijzonder gevarieerde omkadering, die telkens tot een kookpunt stijgt, waaruit je niet meer kunt en wil ontsnappen.
De volledige recensie kunt u hier nog eens nalezen:
http://www.musiczine.net/nl/cd-reviews/item/77780-heavenly-creatures.html
We hadden een fijn gesprek met bezieler en oprichter Tom Van Dorpe. Over hoe de songs tot stand komen, het opstarten van dit project, en de toekomst na corona tijden.
Stereoseat is in 2013 begonnen als een studio project. Hoe is dat in zijn werk gegaan, en hoe hebben jullie elkaar gevonden?
Ik had in die periode een hele reeks songs geschreven maar had geen band en de technische skills niet om ze goed op te nemen. Ik had nood aan een second opinion,. Om de bubbel waarin ik vastzat te doorprikken. Zo kwam ik in de zoektocht naar een degelijke producer/technieker via Bert Ostyn (Absynthe Minded) bij Sergej (van Bouwel) terecht en het klikte van de eerste seconde. We hadden dezelfde mindset en visie en we werden vrienden.
Wat volgde , werden legendarische nachten in de studio bij Sergej. Ik kwam met een tas vol songs aan en hij nam ze op, speelde, en arrangeerde mee. Soms werd er opgenomen, soms werd er gefeest en uitgegaan om dan vervolgens wasted terug in de studio te belanden.
Laat ons zeggen dat we in die tijd bevlogen, losgeslagen wild waren, wat onze band nog versterkte. Op een organische manier zijn we er vervolgens andere muzikanten bij gaan betrekken omdat de drang om de songs live om te zetten groot was en we voelden dat de sleutel van het project Stereoseat het live gegeven ging worden.
Zo is Stereoseat uitgegroeid tot wat het nu is. Met David van Glabeke als vaste waarde op gitaar, sampler en backing vocals. Een beetje een verlengde en houvast van mij en stuurman van het schip wanneer er chaos dreigt. De ritmesectie is gedurende de jaren wat gewijzigd. Oorspronkelijk met David Van Belleghem (Delavega) op drums en Sergej van Bouwel ( Absynthe Minded) op synthbass, tot wat het nu is, namelijk: Jelle Lefebvre (Pink room, Celestial Wolves) op drums en Maarten De Meyer (Vive la Fête, 70's tush) op synthbass en samples.
Door de drukke agenda van de ritmesectie met hun andere bands spelen we live soms met vervangingen, en soms ook als trio.
De songs schrijven neem ik voor mijn rekening maar de belangrijkste beslissingen zoals de keuze van de songs die op het album terecht komen worden door de andere bandleden beslist. Als band arrangeren en halen we samen songstructuren door elkaar.
Het eerste wat door mijn hoofd schoot bij die prachtplaat 'Heavenly Creatures' is 'NiN meets Queens of the stone Age'? Heb ik het mis? Of net juist? En is bewust voor die manier van werken gekozen?
Het is alvast een heel mooie vergelijking en we gaan zeker niet onder stoelen of banken steken dat deze bands een grote invloed uitgeoefend hebben op ons. Als mensen die ons niet kennen via deze bands getriggerd worden om naar onze shows te komen, gaan ze niet bedrogen uitkomen, denk ik. Maar er is meer, zeker qua inspiratie gaat het veel verder en is het zowat alles dat tussen Millionaire en (sommige songs) van Gojira ligt.
Iemand zei me onlangs na een show: ‘Millionaire, maar dan harder. Raketkanon, maar dan zachter’ (haha) om het wat zwart/wit uit te drukken. Het is nooit de bedoeling geweest om te klinken zoals een aantal grote voorbeelden. Het is wel de betrachting om verteerbaar te zijn voor een zo breed mogelijk publiek.
We willen niet klinken als de zoveelste kopie van een andere band. We staan op dat vlak het liefst alleen op een eiland en eigenheid is heilig voor ons. We moeten een eigen, authentieke smoel hebben, dat is namelijk onze belangrijkste bestaansreden.
Die authenticiteit wordt versterkt door de alternatieve gitaartuning die gebruikt wordt (DGDGAD) en je bijna nergens ziet bij andere bands. Daar bovenop het gebruik van een ‘Digitech Whammy’ pitchpedaal die op een onconventionele manier, op zijn zachts uitgedrukt, gebruikt wordt. Van ons eerste album “Safety car crash” hebben we een tutorial van ons gebruik van het pitchpedaal online gezet en die brengt het meeste reacties, views en nieuwe fans op, vooral dan uit Zuid-Amerikaanse landen zoals Brazilië, Colombia, Argentinië... We gaan daar zeker een vervolg aan breien met een tutorial die hoort bij het nieuwe album.
https://www.youtube.com/watch?v=6agTkdLeV8w
Het eigen karakter van de sound wordt ook nog eens versterkt door vocals die we soms benaderen als een instrument, zoals een synth, om die dan op dezelfde manier te bewerken. We proberen synths als gitaren te doen klinken en omgekeerd. Grappig om dan bij een aantal albumbesprekingen te lezen dat er op een bepaalde plaats in een song gesproken wordt over een vette synthpartij, terwijl het eigenlijk gewoon een gitaar is en omgekeerd. Opzet geslaagd dus! (lacht)
Jullie moeten vooral niet onderdoen voor o.a. NiN, integendeel zelfs. Ik was enthousiast. Maar hoe waren de algemene reacties tot nu toe?
We mogen zeker niet klagen. Stuk voor stuk goede reviews, de pers is heel enthousiast en er komen steeds méér fans bij. Maar toch voelt het aan als een beginpunt voor ons. Het is voor het eerst dat we voelen dat er iets in beweging komt , maar anderzijds moeten we het met een korreltje zout nemen doordat we door de corona crisis midden in de release, net toen we goed op dreef waren alles plots stopte, zoals voor zovele bands. Het zal terug opbouwen zijn en op welke manier is voorlopig koffiedik kijken.
De meeste complimenten uit de pers zijn ‘de eigenheid' van de songs en het niet te vergelijken met andere bands of er geen specifieke stijl kunnen opplakken.
Ik daag de lezers van dit interview uit om er een mooie, korte stijl op te plakken. Die niet gewoon: ‘alternative rock’ is, want dit dekt de lading niet volledig en is niet specifiek genoeg. Mensen zijn tegenwoordig breeddenkend maar moeten het in hokjes kunnen plaatsen zoals ‘punkrock’, ‘noiserock’, ‘postrock’, ‘shoegaze’ en consoorten.
Het zijn ook allemaal songs die zorgen voor een aardverschuiving in ons hoofd, die ons hart doormidden doet scheuren. Is deze aanpak ook bewust en waarom? Hoe is dat verschroeiende idee ontstaan?
Telkens als ik iets bewust probeer te creëren , mist het de authenticiteit. Het spontane basis idee of concept haalt het altijd. Dus de oorsprong van de aanpak van de nieuwe plaat is niet bewust maar ontstaat heel organisch. Ik ontdek zelf dingen die gebeurde tijdens het proces soms pas later maar tijdens het vormgeven , komen we alsmaar meer in de bewustere fase terecht. (lacht)
Ik denk wel dat ik een natuurlijke afwijking heb om de luisteraar ‘pootje lap’ te doen, ze op het verkeerde been te zetten door middel van soms atypische ritmes of riffs en bijna alle basisideeën smeken om grote contrasten tussen onschuldig zacht en 'het door de muur heen willen' hard. Die constante zit er overal in, de luisteraar bij het nekvel proberen grijpen door na een idyllisch stuk verschroeiend uit te halen. Een beetje de destructieve, 'laatste seconden van het leven' gevoelservaring.
Schuilt er ook een verhaal achter de songs, woede, frustratie en dergelijke meer? Of hoor ik dat verkeerd?
Frustratie raak je sowieso gemakkelijk kwijt via muziek. (lacht) Er zit ook telkens een verhaal achter een song, alleen ontdek ik het in sommige gevallen pas achteraf. Sowieso komen de muzikale ideeën vóór de tekst. Bovendien zijn veel songs ontstaan doordat ik ergens op locatie met een idee, riff, melodie of ritme in mijn hoofd zit en dan naar mezelf bel om het idee in te zingen, wegens gebrek aan een smartphone.
Soms word ik s 'nachts wakker, en heb ik plots een idee. Dan bel ik ook terug naar mezelf om zeker te zijn dat ik de volgende morgen de essentie van het idee nog kan recupereren. (lacht) Zo zijn de meeste songs op 'Heavenly Creatures' ontstaan. De teksten kregen vorm op het moment dat ik vernam dat Martine Van Hoof van de band ‘Sin Alley’ - haar band met haar toenmalige partner Ruben Block - overleden was. Bleek dat ze met haar latere band 'Dashboard Darling' de prachtige song “Heavenly Creatures” had geschreven. Het werd me meteen duidelijk dat ‘Heavenly Creatures' de allesomvattende omschrijving is waar de songs van Stereoseat om vroegen en het werd meteen onze albumtitel.
Waar ik eerder wat vastzat met de teksten, vloeide er nu alles in één beweging uit. Diezelfde bewuste dag kwam ik op een nachtelijke fietstocht toevallig ook het kunstwerk 'struisvogel skelet en piano' op ware grootte tegen in de tuin van kunstenaar Stijn De Pourcq. Ik wist meteen: dit wordt de hoes. Alles viel die dag in zijn plooi. Ik moest er niet naar zoeken, het kwam zelf naar me toe.
‘Heavenly Creatures’ draait om alles wat zo dichtbij is en tegelijkertijd zo veraf. Leven en dood. Of het alledaagse tafereel van een piano met het bevreemdende, tot nadenken zettende struisvogel skelet. Alledaags maar je wordt verplicht de ‘rush of life’ even on hold te zetten, daar draaien de lyrics en de muziek om.
We zijn er zelfs van overtuigd, en dat is niet alleen wat Stereoseat betreft, dat als jullie Amerikanen waren , jullie wereldberoemd zouden worden. Hoe komt het toch dat het voor een Belgische band met zoveel topkwaliteit zo moeilijk is om die absolute top te bereiken?
De stijl van rock die we spelen is vooral beïnvloed door de nineties en heeft absoluut nog een publiek maar er zou nog een beetje een revival bij de jeugd moeten komen. De meerderheid van de jeugd luistert niet naar rock en dit was op zijn zachts uitgedrukt anders vroeger. Punk en metal, noiserock, alles wat zowat underground is, kent wel een kleine kentering.
Wij horen overal en nergens thuis. We horen zelfs thuis op o.a. metal festivals merkten we, want zo'n publiek smaakt het wel maar de organisator moet dan wat ruimdenkend zijn.
Hetzelfde geldt voor alle post en noiserock locaties. Bovendien zit je met een oververzadigde markt en dit zal nog verergeren na de crisis. Bands die wel al verder staan, hebben het nu ook heel moeilijk en hebben minder bereik. Wat wel positief is, is dat je in vergelijking met vroeger een veel mondialer bereik hebt , maar daar zit tegelijkertijd het pijnpunt, namelijk de enorme kosten van het touren in het buitenland.
Of is dat niet de ambitie? Wat is je uiteindelijke ambitie?
Onze ambitie is om eerst live verder te bouwen in België, want nu leren de meeste mensen pas Stereoseat kennen. Er zijn nog heel wat paden die we in België niet bewandeld hebben. Dus eerst in eigen land met af en toe graag wat uitwijkingen naar Nederland, Duitsland en Frankrijk.
Het is zeer jammer dat jullie hier geen vervolg konden aan breien door een uitgebreide toer, een streep door de rekening. Hoe gaan jullie als band daarmee om?
Iedereen gaat er eigenlijk heel chill mee om, misschien ook omdat onze kosten niet al te hoog opgelopen zijn met het maken van het album. Alles is geschreven, opgenomen, gemixt en geproduceerd door mezelf in onze eigen studio 'Eskobar', behalve de drums die opgenomen zijn door onze drummer Jelle, in zijn studio 'Ivy Jam'. Zo hebben we enkel de mastering en vinylpersing kosten gehad.
Om ongeveer de kwaliteit van een goede studio te benaderen zijn we er wel 6 tot 9 maanden intensief mee bezig geweest. Geannuleerde concerten beginnen stilaan een nieuwe datum te krijgen in het najaar en volgend jaar, dus 'fingers crossed'.
Is live streaming, of filmpjes een oplossing? Maar heeft een band daar iets aan? Financiëel wellicht niets?
Financieel inderdaad niets maar dat is op zich niet erg in ons geval. Als we er wat exposeren uithalen en op die manier hopelijk wat mensen in de toekomst naar concerten krijgen, is de opzet meer dan geslaagd.
We hebben reeds 2 videoclips gereleased alvorens de crisis toesloeg. Wat je nu wel merkt is dat de sociale media oververzadigd geraken door iedereen, ook ‘Jan met de pet’ die allerlei live streamings opzetten.
Maar au fond zijn deze initiatieven wel héél mooi en het enige alternatief om de gecancelde live shows op te vangen. Én ik heb wel al een paar nieuwe coole bands ontdekt via die initiatieven.
Zijn er plannen om ondanks dit iets uit te geven van een single? Nieuwe video? Plaats als dat zo is, eventueel een link
Rond deze periode, as we speak eigenlijk wordt de derde single/videoclip uit het album gelanceerd. Het is “Arcade” geworden, een song waar we het meeste reactie op krijgen en dat blijkbaar aan de ribben blijft kleven. Hier keert de band in tegenstelling tot de vorige twee videoclips, terug naar de naakte essentie, desolaatheid en puurheid om de song op het voortouw te duwen.
“Arcade” gaat over jezelf tegenkomen en tegen een muur botsen om vervolgens met alle geweld door de muur heen te willen gaan, met een crash tot gevolg.
(De video/single 'Arcade' is op 16 april op de markt gebracht - bekijk hier de video clip - https://www.youtube.com/watch?v=DR1Ud6MLYYA )
Als deze crisis voorbij is, wat zijn dan de verdere plannen?
Prioriteit nummer één is terug de baan op, zoveel mogelijk spelen maar het zal afwachten worden wat de mogelijkheden zijn of wat het slagveld zal zijn van speelmogelijkheden/organisatoren na de crisis. Wij krijgen vooral veel aanvragen voor shows binnen door andere shows te spelen. Gelukkig zijn er al een aantal shows verplaatst en verder volgt onze booker Sven van 'Last Rebel Agency' alles op. Ondertussen zitten we niet stil, en maken we van de tijd gebruik voor het schrijven van nieuwe songs.
Zijn er naast Stereoseat nog andere projecten lopende?
Zoals eerder vermeld spelen de meeste nog in andere bands zoals Pink room, Vive la Fête, Celestial Wolves en 70's tush.
De laatste vraag is wellicht de belangrijkste, op welke wijze kunnen mensen jullie ondersteunen? Online aankopen van merchandisers en dergelijke? Plaats gerust een link
We horen hier en daar waaien dat de festivals en grote concerten pas ten vroegste (in de herfst van) 2021 zullen hervat worden, dus kunnen mensen ons een heel groot plezier doen en ons steunen door een LP te kopen (die komt met een bijhorende cd), via onze Bandcamp pagina of via fysieke winkels zoals Consouling Store, Music Mania of Vynilla. Er zijn nog enkele ‘limited blue marble’ vinyls en nog een reeks black vinyls te verkrijgen.
Zoals alle bands verkopen we de meeste cd's en LP's op shows en nu die weggevallen zijn doe je ons met dit het meeste plezier!
https://stereoseat.bandcamp.com/
https://www.facebook.com/ConsoulingStore
https://www.facebook.com/MusicManiaGent
https://www.facebook.com/vynilla
Ik had dit interview liever face to face gevoerd, omdat dan nog meer kan voort borduurd worden op sommige vragen. Hopelijk lukt dit binnenkort. Stay safe! en blijf in uw kot …
Nederlands 
Français 
