logo_musiczine_nl

Talen

Zoek artikels

Volg ons !

Facebook Instagram Myspace Myspace

best navigatie

concours_200_nl

Inloggen

Onze partners

Onze partners

Laatste concert - festival

DAF - Bimfest 2...
Nothing But Thi...

Steiger - Die typische bescheidenheid naar onszelf toe is een beetje ingebakken in de Belgische cultuur Aanbevolen

Geschreven door - -

Steiger - Die typische bescheidenheid naar onszelf toe is een beetje ingebakken in de Belgische cultuur

Steiger is een project rond Gilles Vandecaveye-Pinoy (toetsen), Kobe Boon (bas) en Simon Raman (drums). Drie muzikanten die in verschillende projecten ruimschoots hebben bewezen uit een speciale houtsoort gesneden te zijn. Ook met Steiger tast het trio gretig de grenzen van de jazz af, duikt enthousiast in andere werelden (hedendaagse muziek, elektronica, pop, vrije improvisatie,…), en blijft in essentie  trouw aan het progressieve basisprincipe van het genre.
De band bewees het al met 'And Above All' (2017) en 'Give Space' (2018). Net op het moment dat ze opvolger EP 'Brick Smoke Basement' (2020, Sdban Ultra), zouden voorstellen, kwam de eerste lockdown eraan. Steiger bleef niet bij de pakken zitten, ze stelden die EP zelfs voor in De Singel in Antwerpen. Het verslag kun je hier nog eens nalezen: http://www.musiczine.net/nl/concertreviews/item/79949-steiger-een-klankentapijt-in-alle-kleuren-van-de-regenboog.html
Deze EP komt nu op de markt, de ideale gelegenheid om het trio eens enkele vragen te stellen over het verleden, hoe je omgaat met zo een crisis en wat de verdere toekomstplannen zijn …

Wie is  Steiger? Hoe is alles begonnen? En hoe hebben jullie elkaar, ondanks een druk schema met andere projecten, gevonden?
Simon: We hebben elkaar ontmoet op een jazz stage nog voor we begonnen aan het conservatorium. Pas daarna zijn we samen begonnen, in eerste instantie niet onder de naam Steiger. Hoe we het combineren? We spelen vaak samen in die verschillende andere projecten, dus dat komt goed uit om de juiste afspraken te maken als we iets voor Steiger willen doen.

Bij Steiger draait het vooral om experimenteren , improviseren en jazz lees ik. Hoe zouden jullie het eigenlijk zelf omschrijven?
Gilles: Dat is eigenlijk door de jaren heen wat geëvolueerd. In het begin was er heel veel improvisatie aanwezig. Hoewel we toch ook werken met specifieke composities. We zijn daar de laatste jaren meer en meer bewuster mee omgegaan dan in het begin. Vooral bij de laatste EP zitten toch meer songs die van A tot Z meer zijn uitgewerkt dan voorheen. Improvisatie blijft een belangrijk deel van onze muziek, alleen zijn deze vrije momenten nu wel meer gekozen in het belang van het geheel.
Simon: Er zijn misschien wel meer uitgewerkte songs, maar de manier van spelen ligt voor mij toch nog steeds in verlengde van improvisatie. Structuur en melodie is er, maar hoe we dat aanpakken ligt niet altijd 100% vast.

Het is me vooral opgevallen toen ik jullie live zag in DeSingel in Antwerpen, dat jullie precies lekker aan het jammen waren, het spelplezier straalde gewoon uit de boxen. Steiger is eveneens het zoveelste bewijs dat de jonge Gentse jazzscene veel in zijn mars heeft. Zit er iets in het water van Gent dat daar zoveel top jazz (en vooral zeer experimentele dan) acts ontstaan?
Gilles: Ik weet niet of dit aan Gent specifiek ligt, Dit is iets typisch voor de nieuwe generatie muzikanten denk ik. Tegenwoordig  kan je alles streamen en dergelijke meer, en daar alle kanten mee uitgaan. Hierdoor ontstaat er automatisch muziek die veel breder gaat dan Jazz alleen, er worden meer invloeden opgenomen. Maar of dit per se iets eigen is aan Gent? Je vindt dat ook in andere steden toch ook terug. In het Franstalig gedeelde van ons land heb je dat ook, maar dat is hier in Vlaanderen wat minder gekend of bekend. Vandaar misschien. Maar of dat nu iets puur Gents is, nee. Het komt overal wel voor. In Brussel ook bijvoorbeeld. 
Kobe: Er zijn wel eigenlijk ook meer mogelijkheden in steden als Gent om je als muzikant te ontplooien. We hebben vaak de kans gekregen om dingen uit te proberen in kleinere plekken, die vrijheid om te experimenteren werpt zijn vruchten af. Daar kan het ook aan liggen. 

Als winnaars van de Jazztalent-prijs van Gent Jazz Festivals 2017 waren jullie geselecteerd om in 2018 op het 12 Points Festival te spelen. Heeft dat bepaalde deuren geopend?
Gilles: Niet zo super veel eigenlijk. Je krijgt wel wat mogelijkheden om in het buiteland te gaan spelen. Maar je merkt wel dat het als Belgische band opvallend moeilijker is dan bands uit het buitenland om echt je stempel te drukken op die scene, Het ontbreekt momenteel nog wat aan knowhow en vooral de middelen om binnen onze scene bands echt te gaan promoten in het buitenland en ze ook veel speelkansen te geven. Op zich hebben we wel wat kansen gehad, o.a. om op dat festival te staan en zo toch wat ervaring op te doen in Europa. Maar echt deuren openen lukte daardoor niet direct hebben we de indruk. Maar we merken wel dat er hier de laatste jaren heel veel stappen in gezet zijn, dus dat komt wel denken we, hopelijk kunnen we hier nog van mee profiteren.

Is dat ook niet een beetje een typisch Belgisch fenomeen? Dat een Belg het moeilijk heeft eigen producten echt te erkennen?
Gilles: Die typische bescheidenheid naar onszelf toe is een beetje ingebakken in de Belgische cultuur. Dat speelt daar inderdaad een grote rol in. Het is daardoor veel moeilijker om onszelf te verkopen of te leven van onze muziek in ons land. Door die ingesteldheid. Dat heeft ook zijn charme natuurlijk, elke medaille heeft twee kanten.

In de biografie lees ik ook dat de vorige releases ‘If And Above All’ (2017) en ‘ Give Space’ (2018) een onderdeel zijn van een proces of zo?
Gilles: Wat we feitelijk daarmee bedoelden, is dat die vorige plaat echt een concept plaat was. En ook de evolutie die we plaat per plaat doormaken. Zoals nu meer oog voor structuur en melodie op onze nieuwe plaat, ook dat is weer een ander proces in hoe we groeien als band. Daar draait het vooral om dus.

De reden van dit interview is uiteraard de nieuwe EP. Voor deze EP werken jullie samen met Australische componist, improvisator en producer Joe Talia (Oren Ambarchi, Jim O'Rourke) die  zeer actief is in Tokio en Berlijn. Hoe is die samenwerking ontstaan?
Kobe: Eigenlijk is die samenwerking ontstaan door medemuzikanten die met hem hadden samen gewerkt.. We hadden eigenlijk verschillende opties, en toen we hem contacteerden , was hij direct zeer enthousiast. We hebben eerst zelf de basis-ideeën uitgewerkt, met de samenwerking in ons achterhoofd. Achteraf hebben we zowel zijn als onze visies samen gelegd. Zo is een voortdurende wisselwerking ontstaan tussen die ideeën met als resultaat deze EP.

Opvallend aan ‘Brick smoke basement’ is het spookachtige, donkere en mysterieuze dat ervan uitstraalt. Er werd bewust gekozen voor een  donkere aankleding? Vertel gerust je mening
Gilles: Daar is eigenlijk niet heel bewust voor gekozen. Er zit echter wel een soort verhaal in de songs, waardoor je in een bepaalde sfeer terecht komt. Een soort kortverhaal, het is fijn om te horen dat het zo overkomt. Maar zeer bewust hebben we daar dus niet voor gekozen, het komt wellicht bij iemand anders heel anders over.

Nog iets dat me opvalt, is dat er Oosterse invloeden inzitten, Japan en China haal ik me voor de geest. Zeer subtiel, me dunkt, nee?
Gilles: Dat kan zeker. Al is dit niet per se bewust bedoeld, het sluipt er gewoon in. Ik luisterde vorig jaar bijvoorbeeld veel naar Ryuchi Sakamoto zijn muziek, dit zal er zeker een invloed op hebben gehad. Al luisteren we in het algemeen sowieso naar een heel brede waaier van muziek en dan neem je deze invloeden vaak onbewust mee in je muziek.

Ik heb de EP meerdere luisterbeurten gegeven, en na elke luisterbeurt doe ik weer een nieuwe ontdekking, die dit pareltje van een schijf nog meer interessant maakt. Graag je mening
Gilles: Dit kan liggen aan het feit dat we vrij gelaagd te werk zijn gegaan. Eerst waren er onze basis versies en dan heeft Joe Talia dit gemixt en soms nog extra lagen aan toegevoegd. De basis is wel steeds onze composities geweest, maar in de mix is er nog veel aan veranderd en toegevoegd, waardoor het een symbiose is geworden tussen ons live spel in de studio en de elektronische elementen van Joe.
Kobe: Op deze EP is dat inderdaad mede de verdienste van Joe Talia. Sommige toevoegingen of aanpassingen van hem zijn zeer duidelijk, maar vaak ook eerder subtiel, waardoor de luisteraar inderdaad steeds iets nieuws kan ontdekken. 

Die donkere kant doet geen pijn maar voelt aan als een deken tegen koude winterdagen. Een weemoedige inkleding zelfs, die me tot complete rust brengt. Klopt dit? Is het de weg die jullie bewust kiezen?
Gilles: Uiteraard spelen emoties altijd een rol, of dat dan melancholisch of weemoedig is? Het kan. Er zit voor mij ook heel veel warmte in de melancholie bijvoorbeeld.

Wat zijn de persoonlijke verwachtingen van deze EP eigenlijk?
Gilles: We hebben twee singles uitgebracht. De reacties waren positief, de mensen waren wel verrast omdat we meer synthesizer en elektronische muziek hebben toegevoegd aan onze muziek. We beseffen ook meer en meer dat wat we op plaat zetten niet per se volledig moet aansluiten op wat we live willen brengen. De nieuwe muziek zijn misschien meer songs, maar die brengen we dan weer op een vrijere manier live, zo blijft de muziek leven.. We blijven dus als band steeds zoeken en hierdoor evolueren , en daar krijg je wel reacties op. Maar die zijn wel overwegend positief. Het duidt ook aan dat we nog veel kanten uitkunnen eigenlijk. Ook dat is weer positief. 

Met deze EP zetten jullie de toon naar jullie derde album, kunnen we stellen dat heel die plaat iets van dat mystieke en donkere zal uitstralen? Ik vond het leuk vertoeven in die donkere hoek van de kamer, waar ik me zeer comfortabel voel …
Ja en nee. De richting die we uitgaan is minder donker. Meer elektronica, ook dat werkten we  verder uit. De nieuwe plaat is iets lichter naar ons gevoel, maar ook weer vrij gelaagd en muzikaal gaat het wel veel kanten op, wat we altijd proberen te doen met onze muziek.

Zijn er al plannen voor een nieuwe release eigenlijk?
Er zijn plannen, maar voor het moment ligt alles een beetje moeilijk eigenlijk.
Ons full album zal normaal gezien uitkomen in het voorjaar van 2021.
Momenteel is het nog wat afwachten voor concerten, want de programmatoren zijn allemaal zeer afwachtend.

Ik vermoed dat er verschillende plannen in het water zijn gevallen? Welke?
Veel dingen zijn nu verplaatst naar het voorjaar. Al bij al zijn er nog dingen kunnen doorgaan zoals onze EP voorstelling in DeSingel in Antwerpen, nu is het weer allemaal afwachten. Er zijn wel plannen voor concerten in januari, maar ook dat is weer allemaal afwachten. Maar dat is niet alleen bij Steiger, maar ook bij al onze projecten het geval.

Of misschien toch een optreden via streaming?
Gilles: Ja, dat hangt af van plek tot plek en waar er die mogelijkheden zijn. Bij de Handelsbeurs zetten ze hier bijvoorbeeld vol op in.. Concreet zijn er nog geen plannen daarrond. Persoonlijk hopen we dat het anders kan, maar we zullen ons sowieso moeten aanpassen.

En Spotify ,wat is jullie mening daarover?
Als muzikant verdien je daar bitter weinig aan, het is ook een beetje dubbel. Want om een band echt te ontdekken, is Spotify wel degelijk een goed medium. Je kunt echt wereldwijd gaan daardoor.

Deze corona crisis hakt er diep in, de cultuur en muziek sector is een van de meest getroffen sectoren met geen zicht op echte verbetering – al vind ik de corona proof concerten die de kop opstaken wel fijn. Hoe heb je als muzikant, band maar ook als mens deze rare tijden beleefd?
Kobe: Dat je zoveel tijd hebt … nu zorgt er ergens wel voor dat je zowel als mens, als muzikant of kunstenaar nog meer gaat reflecteren en zo op zoek kan gaan naar nieuwe visies en manieren van aanpakken. Het zorgt er ook voor dat je flexibiliteit kweekt in je leven, maar dat kweken we als artiesten sowieso.
Gilles: Een van de enige positieve dingen daaraan is dat we – vooral tijdens die eerst lockdown – plots te veel tijd hadden, omdat er veel concerten waren weggevallen. Hierdoor konden we echt onze tijd nemen voor de opnames van de EP en ons full album.  Maar nu dat is afgewerkt , wil je die plaat gaan voorstellen, en dan val je toch een beetje in een zwart gat. Wat wel  opvallend is, is dat er je weinig steun krijgt als muzikant. Normaal zouden we financiële ondersteuning krijgen, maar dat is nog steeds niet in orde door het papierwerk dat daar komt bij kijken. Dat maakt het wel wat frustrerend daarbovenop.

Hoe denken jullie persoonlijk dat cultuur en muziek deze crisis zal overleven?
Gilles: Je ziet het nog niet, maar er zijn nu al cultuurhuizen of muzikanten die in de problemen geraken. Eens dat alles weer ‘normaal’ is , zal dat wel meer te merken zijn. Maar er gaan sowieso zalen of zo sneuvelen. En ook mensen die net begonnen zijn, jonge bands die pas komen piepen. Die geraken nauwelijks aan de bak, en of die dat gaan overleven? Dat is een vraagteken. Een nieuwere generatie van muzikanten en kunstenaars krijgt daardoor niet meer de kansen zoals dit wel het geval was voor de crisis. Er zullen keuzes gemaakt worden, meestal ten koste van de jonge kunstenaars.. Langs de andere kant is dit ook misschien het moment om alles meer underground te doen, meer radicaal te zien. 

Moest alles een beetje normaal zijn, wat zijn de verdere ambities? Is er een soort einddoel dat jullie voor ogen hebben? 
De eerste ambitie is om, hopelijk, in het voorjaar – vanaf maart dus – terug live te kunnen optreden. Dat is al een eerste doelstelling. Hopelijk dan ook verder in april, mei en zo. En in de zomer valt het af te wachten wat zal doorgaan van festivals. Het is allemaal beetje koffiedik kijken. In de verdere toekomst zouden we toch graag naar het buitenland toe iets willen proberen opbouwen. 

Naast Steiger zitten jullie ook in andere projecten, hoe blijven jullie dit combineren? 
Simon: In enkele van die projecten zitten we samen, wat wel praktisch is. Er komt een nieuwe plaat aan met Uma Chine, waar Gilles ook lid van is, via De Werf. Dat zal voor April zijn. 
Kobe: Zo is er ook Mòs Ensemble, waar Simon drumt resideren hiermee op dit moment ook bij KAAP en in januari kruipen we de studio in.  
Gilles: Ook met Peenoise hebben we een EP opgenomen die in Februari uitkomt. Om maar te zeggen , we zijn dus allemaal met zeer veel muziek bezig voor verschillende projecten eigenlijk. Maar ja… 

Wat me wel opvalt, zeker in deze onzekere tijden, zie je toch links en rechts wat muzikanten die muziek beginnen te maken voor film en series? Zit daar geen mogelijkheid in voor jullie?
We horen vaak dat onze muziek filmisch is. Het zou heel fijn zijn om dit eens te kunnen doen.

Het is eventueel een mogelijkheid om, zeker als beroepsmuzikant, deze moeilijke tijden te overbruggen. Ik denk niet dat jullie de ambitie hebben om veel geld te gaan verdienen door iets te doen waar jullie niet achter staan? Zoals sommige bands in het verleden wel hebben gedaan …
Simon: We zijn drie individuen met soms uitgesproken meningen, dus toegevingen doen binnen de band, dat hoort erbij. Maar vanaf dat we toegevingen zouden moeten doen om een groter publiek aan te willen spreken of om mee te gaan in de mainstream, dan passen we. We blijven steeds trouw aan onze muziek. Dit betekent niet dat we niet geloven dat onze muziek een breed publiek kan aanspreken, daar blijven we van overtuigd.

Pics homepag @Victor Van Hoof

Ik zit door mijn vragen heen en hoop jullie live te zien binnenkort, want ik voelde me echt zeer comfortabel in dat donker kamertje dat jullie aanboden op de nieuwe EP. Merci

Aanvullende informatie

  • Band Name: Steiger
  • Datum: 2020-11-20
  • Beoordeling: 8
Gelezen: 669 keer