logo_musiczine_nl

Talen

Zoek artikels

Volg ons !

Facebook Instagram Myspace Myspace

best navigatie

concours_200_nl

Inloggen

Onze partners

Onze partners

Laatste concert - festival

Civic
Depeche Mode - ...

Lili Grace - Muziek blijven creëren, die vooral het buikgevoel van de mensen aanspreekt is ons belangrijkste doel en ambitie Aanbevolen

Geschreven door - -

Lili Grace - Muziek blijven creëren, die vooral het buikgevoel van de mensen aanspreekt  is ons belangrijkste doel en ambitie

Donkere tijden die zorgen voor vertwijfeling en pijn, maar ook een sprankeltje hoop bieden, is de rode draad in de sound van Lili Grace . In het kader van 'Great Gigs in the Park' traden Lili Grace op in het mooie park nabij De Casino, Sint-Niklaas.
We waren er ook bij en schreven hier
  We hadden een fijn gesprek met de zusjes Dienne & Nelle over die plaat,  de live optredens en de verdere toekomstplannen.

Het verhaal hebben jullie al honderden keren verteld, maar met het debuut ‘Silhouette’ kruipen jullie in de huid van twee jonge meisje die geconfronteerd worden met een trauma , het ongeluk van jullie broer? Hoe is het idee ontstaan
Het is heel vanzelf gegroeid, we hadden wel ideeën die naar voor kwamen en waren al een tijdje bezig om rond dat onderwerp ook iets te doen. Het is dus eigenlijk allemaal heel spontaan gekomen, en niet per se van ‘nu gaan we daarover iets schrijven of zo’, maar het ongeluk en hoe we er als kind mee omgingen, sloot wel aan bij die ideeën in ons achterhoofd eigenlijk.

Het is niet zo dat deze plaat een manier is om dit trauma een plaats te geven?

Nee, dat wordt door sommige media zo naar voor geschoven, maar is niet zo. We hadden dit trauma voordien al verwerkt. We maken het er dus wel van, maar die verwerking is er dus eigenlijk in het verleden al geweest. Laat het ons zo stellen. Meer nog, eigenlijk was het net doordat we dit al hadden verwerkt dat we deze plaat konden maken. Dus eigenlijk geheel het omgekeerde van wat soms naar voor wordt geschoven. Als we het niet hadden verwerkt hadden we dit emotioneel niet live kunnen brengen bijvoorbeeld, dat zou niet zijn gelukt. Nu dus wel daardoor.

Dat is iets dat me zowel op de plaat als live opvalt, dat er ingetogen songs zijn die je tot tranen toe bedwingen, én soms zijn er zelfs springerige vreugde dansjes, een baken van hoop; is hier bewust gekozen voor die aanpak?
Dat sluit gewoon aan bij het thema. Enerzijds die vertwijfeling in sommige songs, maar ook hoe we dat sprenkeltje hoop zien verschijnen. Dat heeft allemaal te maken met hoe we het toen als kind beleefden, en dat wilden we dus ook uittekenen in de songs. Er is zoveel contrast in je leven op zo jonge leeftijd, dat er letterlijk van alles op je afkomt, eigenlijk zijn we als heel jong kind daardoor veel te snel geconfronteerd geworden met volwassenheid. Dat speelt ook allemaal een rol daarin, en ook dat hebben we willen verwerken zowel op plaat als live, vandaar ook die uiteenlopende contrasten van ingetogen naar springerig. 

Naast vertwijfeling, schuilt er ook een soort schuldgevoel (als ik dat zo mag en kan noemen) bij sommige nummers, klopt dit?
Dat schuldgevoel is er eigenlijk tot op de dag van vandaag nog altijd. Maar binnen een andere omkadering als toen. Het idee van wij kunnen alles, wij kunnen ons leven opbouwen en gewoon dingen doen daarmee terwijl ons broer dat nooit zal kunnen. Dat knaagde toen, en dat knaagt eigenlijk nog steeds. Dat keert eigenlijk dus terug in alle verschillende fases in ons leven, dus nu nog steeds eigenlijk.

Begrijpelijk, ook al is dat schuldgevoel voor niets nodig uiteraard. Hoe is het met hem eigenlijk ondertussen? En hoe reageert hij op deze plaat?
Uiteraard is dat niet nodig, iedereen zegt dit , maar je kunt het gewoon niet uitschakelen. Hoe het met hem gaat? Hij heeft er een blijvende handicap aan over gehouden, maar ondanks dit gaat het vrij goed met hem. Met soms uiteraard ook minder goede momenten, straalt hij vooral veel positiviteit uit. Onze broer is vooral trots dat wij hierover een plaat hebben gemaakt. Hij staat er volledig achter.

Het is dus een heel persoonlijke plaat over pijn en verdriet, maar jullie stralen ook hoop uit, alsof er altijd een zon schijnt aan het eind van de tunnel, zoals vandaag toen jullie begonnen, was het net gedaan met donderen en onweer en toen kwam de zon er door, dat stralen jullie ook uit met jullie muziek. Is dat bewust dan?
Dat is niet bewust zo gedaan eigenlijk. Het is gewoon zo gegroeid, het is wel leuk dat het je opvalt. Onderhuids hopen we wel dat dit deze indruk op mensen maakt, binnen die vertwijfeling dat baken van hoop bieden. Het is ook iets dat we hebben geleerd uit dat ongeluk eigenlijk, dat er altijd een zon schijnt achter die donkere wolken en we daarin moeten blijven geloven. Als je dat hoort in onze muziek, dan zijn we onbewust in onze opzet geslaagd.

Gaat “No God” over het feit dat jullie er niet in geloven? Hoe sta je tegenover spiritualiteit?
Nee, het is eerder gelinkt aan dat schuldgevoel van voorheen, (niet dat we niet geloven in iemand die ons gaat helpen hierboven.) “Saints” is gelinkt aan het kapelletje waar we altijd naartoe gingen. Het is een intense song waar we wilden uitbeelden hoe we zo snel in de grote mensen wereld werden gedropt van het ene moment op het andere, het besef dat het leven zo fragiel is ook. Dat speelt ook allemaal mee. Daar is “Saints” eerder aan gelinkt. En het besef dat er boven niemand is die je kan helpen.

Er schijnt eigenlijk ook iets spiritueel, iets sprookjesachtig en mysterieus in jullie muziek uit,  vind ik. Klopt dit?
Ook hier is het weer niet bewust, maar eerder onderhuids dat dit naar boven komt eigenlijk. Het is maar hoe de luisteraar het beleeft. Het is wel positief dat je dit allemaal hoort in onze muziek, dan zijn we in onze opzet geslaagd.

Ik denk dat het ook muziek is die je niet moet horen maar vooral moet voelen. Maar die gevarieerde aanpak, dat experimenteren,  werd daar bewust voor gekozen, of ook niet?
We houden beiden wel van variatie binnen de muziek, en ook van stevig uitpakken zijn we niet vies. Het is dus wel zo dat contrast tussen dat speelse en ingetogen is wel typisch aan ons, dus ja daarvoor kiezen we dan wel heel bewust. Ook experimenteren daarmee is  een rechtstreeks onderdeel ervan. Als je het dus zo bekijkt, is dat dus wel een bewuste weg die we volgen. Dat heeft dus alles te maken met het concept waarrond deze plaat is geboetseerd.

Jullie kruipen terug in het kind dat jullie waren, is dat niet moeilijk als volwassene?
Op zich niet echt. Er zijn ook veel beelden gemaakt met een home camera. Daar kunnen we terug naar kijken om herinneringen naar boven te brengen. Bij sommige nummers hebben we het gemakkelijk, sommige nummers vallen ons daardoor zwaar. En dat zie je dus ook aan onze podium act, die verschillende contrasten. Die halen we dus uit die beelden die we terugzien, en die herinneringen naar boven brengen. Het is vooral zo mooi dat we als zussen intens daar kunnen mee bezig zijn, en op zoveel vlakken diezelfde richting uitkeken toen we echt klein waren en dat nu ook nog steeds het geval is. Dat is toch wel uniek eigenlijk.

Zitten jullie qua interesse van muziek ook in dezelfde lijn dan?
In grote mate wel eigenlijk. Dat is ook wel bijzonder.

Hoe waren de algemene reacties  op de plaat feitelijk?
De plaat is heel goed onthaald, heel mooie recensies en zo. We zijn daar super blij om natuurlijk. We zijn ook blij dat we de plaat nu ook live kunnen voorstellen.

Het is ook een meesterwerk geworden. Na zo een persoonlijke plaat ligt de lat wel heel hoog, zijn er al plannen voor een opvolger en welke kant zou dat uitgaan?
Als we persoonlijk naar platen luisteren, gaan we die nooit echt vergelijken met elkaar dat is gewoon niet de bedoeling. De nieuwe plaat zal ook gaan over ervaringen, met een andere insteek en dergelijke. We zijn ook iets ouder en geëvolueerd, dat zal op de volgende plaat meer tot uiting komen wellicht. De vraag wordt gesteld, of we die eerste plaat willen evenaren met een nieuwe schijf? Nee, eigenlijk willen we die niet evenaren. We willen gewoon een nieuwe plaat maken en zullen wel zien wat die brengt, en welke richting die uitgaat. We zijn volop aan het schrijven, er zijn al wat ideeën. Maar we gaan onszelf niet de druk opleggen om die eerste plaat te evenaren, dat gaan we gewoon nooit doen. ik zal nooit platen vergelijken met elkaar en hoop dat de luisteraar dat ook niet doet, als ze de volgende schijf horen.

Ik ben het daarmee eens. Een band die bijvoorbeeld twintig jaar geleden een klassieker heeft uitgebracht, kan en hoeft die twintig jaar later niet meer uit te brengen. Maar die vergelijking wordt soms wel gemaakt soms … 
We  verwachten ons daar wel aan, maar we zijn daar zelf niet mee bezig om die druk op ons te leggen met dat zelf te doen, want dan komt het niet goed.

Wanneer komt die nieuwe plaat trouwens uit of zijn daar nog geen plannen rond gemaakt?
Niet echt, we zitten nog in de begin fase, en eigenlijk nog bezig met onze eerste plaat voor te stellen. We denken pas in het najaar 2022 of zo, concreet staat er op dat vlak dus nog niets vast laat het ons daarbij houden. We zitten wat dat betreft in een prematuur fase.

Wat zijn de verdere plannen voor de rest van het jaar ? Optreden veronderstel ik?
Er zijn al verschillende optredens gepland. Maar het voornaamste is onze CD voorstelling in Ancienne Belgique op 26 oktober (https://www.abconcerts.be/nl/agenda/lili-grace/a105J000004WX3iQAG ) maar er staan verder nog wel veel optredens gepland daarrond. Zowel in de zomer als het najaar. Hou onze website in het oog: https://liligraceband.com/tour.html
Dat zijn leuke voortuitzichten, na toch een moeilijke periode. Hoe hebben jullie als muzikant en ook als mens deze pandemie doorstaan?
We hebben eigenlijk rustig kunnen veder doen achter de schermen, en met nog wat ander projecten, en ook deze live shows voorbereiden dus dat viel op zich nog mee. Maar we zijn wel blij dat we het eindelijk wel kunnen doen, terug onszelf tonen op het podium.

Ik heb van muzikanten gehoord dat ze tijdens deze periode net meer zijn kunnen componeren doordat ze tijd hadden, was dat bij jullie ook zo?
We zijn dus, zoals aangegeven, gewoon kunnen blijven doorwerken , niet zo extreem maar op een rustig tempo. Allemaal dingen voor theater en zo.  Dus daardoor was de impact voor ons minder groot.

Sommigen vinden dat we misschien ons moeten proberen aan te passen i.p.v. terug naar het oude normaal te willengaan , wat is je mening?
Het live spelen en je voorbereiden op een show hebben we enorm gemist. Van dit aspect kunnen we niet genoeg krijgen. We verheugen ons ook op de dag dat al de beperkingen weg vallen. Wat we wel hebben gemerkt is dat veel sociaal contact niet altijd nodig is. We genieten heel erg van thuis zijn. Ik (Nelle) heb leren genieten van thuis een glaasje wijn met een leuke film. De momenten thuis koester ik heel erg.

Jullie hebben ook livestreams gedaan? (of niet?); in elk geval wat is je mening over dit fenomeen?
We hebben er één gedaan in maart, toen de plaat nog niet uit was. Maar het was een goede oplossing, maar we hebben toch besloten dit bij die ene keer te houden. We hebben de kans gekregen om de Toots sessie te doen, dat was ook leuk. We hebben wel aanbiedingen gekregen, maar we misten gewoon de interactie met het publiek teveel om dit te herhalen. We hadden ook een gevoel dat het tegen de zomer van 2021 gedaan zou zijn, en hebben gewoon afgewacht. Het heeft wellicht zijn voordeel om te ontdekken, maar nee.. het is gewoon niet hetzelfde.

Ik wil de lijn over die streaming nog even doortrekken, is het in tijden van streaming, Spotiy en zo, nog interessant om platen uit te brengen?
Er zijn nog steeds heel veel mensen die naar optredens komen en vragen naar een vinyl, dus er is zeker nog een markt voor. Ook bij jongeren in onze vriendenkring is dat zo. Dus het heeft zeker nog zin.

Jullie stonden onlangs in DOK, Gent samen met Hydrogen Sea. Eindelijk! Hoe goed voelde het om eindelijk live te mogen spelen?
Alles was genieten die dag. Van het inladen, carpoolen, opstellen, soundchecken,… We hebben van elke seconde genoten. Het gevoel van zenuwen vlak voor je het podium opgaat blijft genieten. Het was gewoon een mooie dag.

Wat zijn jullie ambities verder, is er een soort doel dat jullie willen bereiken? Of ben je daar niet mee bezig?
Onze voornaamste ambitie en doel is blijven platen maken , samen spelen en live optreden. En vooral muziek maken vanuit dat buikgevoel, dat is voor ons het belangrijkste doel op zich. Ook met andere projecten en zo, we hoeven daarvoor niet in grote zalen te staan – dat mag natuurlijk. Maar het blijven creëren en muziek maken dat het buikgevoel van de  mensen aanspreekt  is ons belangrijkste doel en ambitie. Dus als we gewoon met dezelfde ingesteldheid zoals we ‘Silhouette’ hebben gemaakt, de volgende plaat kunnen uitwerken en zo verder bouwen is dat doel dus zeker bereikt.. En dat we niet van onze wijs worden gebracht, dat is daarbij belangrijk. Blijven doen wat we zelf willen doen. Iets creëren waar we zelf achter staan dus.

Zijn er ook ambities naar het buitenland toe?
Dat maakt niet zoveel uit, iedereen die ons wil zien is welkom. Of dat nu in Nederland, Duitsland of enkel België is maakt op dat vlak niet zoveel uit. Als we erkenning krijgen voor wat we doen, zullen we heel blij zijn. Als dat ook in het buitenland is, is dat mooi meegenomen. We hebben geen dromen waar we echt willen staan.

Pics homepag @Sven Dullaert

Dank voor dit fijne gesprek en veel succes verder …

Aanvullende informatie

  • Band Name: Lili Grace
  • Datum: 2021-07-01
  • Beoordeling: 8
Gelezen: 584 keer